Τουρκμενιστάν Στη χώρα του Γκιουρμπανγκουλί

[Yorgos]

Έξτρα like που δοκιμάσατε τον τροχό, το είχα απορία.

 

[taver]

Κεφάλαιο 18: Όπου γάμος και χαρά…

Το κακέκτυπο του Burj-Al-Arab, που βλέπετε στη φωτογραφία, είναι το νέο καλύτερο πολυτελέστερο ξενοδοχείο στην Ashgabat, και λέγεται Yyldyz Hotel. Όπως πολλά από τα μεγαλεπήβολα κτήρια στην πόλη, είναι κτισμένο από τον κ. Bouygues. Κρατήστε αυτό το όνομα…



Η επόμενη στάση μας… Είναι το παλάτι των γάμων (wedding palace). Διότι, τέτοιο που είναι το κτίριο, το είδε ο kalspiros από το αεροπλάνο όπως ερχόμασταν, και του έμεινε μια εμμονή να πάμε να το δούμε. Ε, δεν είχε κι άδικο… Πείτε μου, έχετε δει κάτι χειρότερο;





Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά είναι το χρυσό ανάγλυφο Τουρκμενιστάν πάνω στην υδρόγειο.



Δε μπήκαμε μέσα, αλλά διαβάζω ότι υπάρχει μέσα μια μεγάλη φωτογραφία του προέδρου, μπροστά στην οποία πρέπει υποχρεωτικά να φωτογραφηθούν όλοι οι νεόνυμφοι… Βρίσκεται σε ένα λόφο με θέα προς όλη την Ashgabat:





Αυτά που βλέπετε να κοκκινίζουν στο έδαφος είναι παπαρούνες. Η περιοχή εδώ έχει πολλές, άλλωστε. Είναι άνοιξη, και έχουν ανθίσει για τα καλά.

Προχωρήσαμε. Πέσαμε σε μία ακόμα κυκλική διασταύρωση, ωστόσο εδώ το θέαμα περισσεύει. Αυτός ο χρυσός κύριος, είναι ο νυν Πρόεδρος….







Αυτό που βλέπετε πίσω από τον Πρόεδρο, είναι το στάδιο της Ashgabat. Τι, δεν πιστεύω να περιμένατε ότι ολόκληρη Ashgabat θα είχε μόνο το Ολυμπιακό στάδιο και τίποτε άλλο; Φυσικά κι έχει κι άλλο στάδιο. Τι σημασία έχει που δε χρησιμοποιούνται;

Το μεγαλείο του προέδρου μπορεί να χτίζεται με τα μνημεία που χτίζει προς τιμή του εαυτού του, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική. Πρόκειται για ένα από αυτά αυταρχικότερα καθεστώτα στον Κόσμο, υπάρχουν στο internet μυριάδες άρθρα και διεθνείς δείκτες που το τεκμαίρουν, αλλά ας σας βάλω δυο βίντεο με τη συμπεριφορά του ίδιου του Προέδρου για να πάρετε μια ιδέα (είναι στα Αγγλικά).

Το υπουργείο Εξωτερικών έχει ένα λίγο μικρότερο ανάγλυφο Τουρκμενιστάν στην κορυφή:



Η υπερπαραγωγή που βλέπετε είναι απλά άλλη μία κυκλική διασταύρωση. Οι τριγύρω δρόμοι μόνο λείπουν, αλλά θα κατασκευαστούν κι αυτοί...

 

[taver]

Κεφάλαιο 19: Στο βουνό

Για την επόμενη στάση μας, βγήκαμε αρκετά εκτός πόλης, και δώσαμε ραντεβού με τον οδηγό μας για αργότερα. Πήραμε το «Turkmenbashi cable car», που δεν το έψαξα, αλλά όλο και κάποιο ρεκόρ Guinness θα έχει κι αυτό, αλλιώς η ύπαρξή του δεν εξηγείται. Το τέρμα του, είναι πάνω στα όρη Kopet Dag που βρίσκονται νότια της Ashgabat, και αποτελούν το φυσικό σύνορο μεταξύ Τουρκμενιστάν και Ιράν. Μάλιστα, σε ευθεία γραμμή είναι πιο κοντά στα Ιρανικά σύνορα, παρά στην Ashgabat.



Πήραμε τα εισιτήριά μας και μπήκαμε σε ένα θαλαμίσκο.







Από κάτω μας, περνάει το Serdar Yoly, ένα μονοπάτι που διατρέχει τους λόφους γύρω από την Ashgabat.



Αυτό που βλέπουμε είναι μόνο ένα περιφερειακό παρακλάδι. Το κεντρικό του τμήμα, πιο πέρα, σε ένα άλλο βουνό, είχε την ιστορία του, καθώς είναι έντονα ανηφορικό. Ο πρώην Πρόεδρος το είχε περί πολλού. Μια φορά το χρόνο, την άνοιξη, έβαζε όλους τους υπουργούς τους και τους κρατικούς αξιωματούχους να το ανέβουν όλο με τα πόδια. Όποιος δεν τα κατάφερνε, έχανε το υπουργείο του. Ο ίδιος βέβαια ο πρώην Πρόεδρος είχε κατασκευάσει ένα ελικοδρόμιο στην κορυφή, και ανέβαινε και τους περίμενε με το ελικόπτερό του.











Στην κορυφή, εκτός από τη θέα, βρίσκεται κι ένα εστιατόριο, στο οποίο φυσικά, ακολουθώντας τις αλάνθαστες γαστριμαργικές προτάσεις μου, θα πρέπει οπωσδήποτε να ΜΗ φάτε. Φτάνει που εμάς μας παρέσυρε ο kalspiros…

 

[taver]

Κεφάλαιο 20: Ξεβουλωτήρι

Κατεβήκαμε από το τελεφερίκ, και το αυτοκίνητο μας περίμενε, για να μας πάει στην τελευταία στάση για σήμερα, στο κέντρο της Ashgabat. Η διαδρομή βέβαια, έχει και ανεξήγητες φωτογραφίες…





To Πάρκο ανεξαρτησίας είναι το επίκεντρο της πόλης του «Λευκού Μαρμάρου» με τα ψηλά κτήρια, νότια του παλιού κέντρου με το παλάτι. Εδώ, που δεν υπήρχε παλιότερα τίποτα, οι Πρόεδροι βρήκαν ευκαιρία και ξεδίπλωσαν το ρυμοτομικό και αρχιτεκτονικό τους ταλέντο (με τη βοήθεια του κ. Bouygues, του Γάλλου επιχειρηματία που κατάφερε κι έγινε ο Εθνικός εργολάβος του Τουρκμενιστάν). Στο μέσο της νότιας πλευράς του πάρκου, υπάρχει ένα κατασκεύασμα που ξεχωρίζει από μακριά. Το μνημείο Ανεξαρτησίας, ή, όπως θα το ακούσετε συχνότερα, το ξεβουλωτήρι τουαλέτας (plunger), ή μνημείο ξεβουλώματος. Μπροστά απ’ αυτό, όμως, υπάρχει μια μεγαλοπρεπής εσπλανάδα, γεμάτη αγάλματα, από τα οποία, φυσικά, ξεχωρίζει το τεράστιο, χρυσό άγαλμα του Μεγάλου Πατέρα όλων των Τουρκμένων, του πρώην Προέδρου Spararamurat Niyazov. Σχόλιο για τη στάση του αγάλματος, δε θα κάνω.



















Τα υπόλοιπα αγάλματα αφορούν άλλους επιφανείς Τουρκμένους, όπως π.χ. ο Ποιητής Magtymguly, και ο Oguz Han, ιδρυτής του λαού των Τουρκμένων. Μετά το άγαλμα, ο πεζόδρομος συνεχίζει ανηφορικά ως το κυρίως μνημείο, που έχει ύψος 118 μέτρων. Γιατί 118; Γιατί ο πρώην πρόεδρος, που είχε μια ψύχωση με τους αριθμούς, ήθελε να εορτάσει την ημερομηνία ανεξαρτησίας, 27 Οκτωβρίου 1991. 91+27 = 118. Τυχαίο; Δε νομίζω.













Γύρω από το μνημείο, σε μια υπερυψωμένη πλατεία, τα αγάλματα συνεχίζονται, όπως και η θέα τριγύρω προς την πόλη.









Απέναντι από το Πάρκο, βρίσκεται ένα κτίριο που στέγαζε το μουσείου του πρώην Προέδρου. Ο @Yorgos που πήγε ένα χρόνο πριν, γράφει ότι το μουσείο έχει μετακομίσει αλλού, οπότε δεν κάναμε τον κόπο να το επισκεφθούμε.



Έχει ασανσέρ και παρατηρητήριο. Δυστυχώς, όμως, το βρήκαμε κλειστό.

 

[bandit650]

ολα τα αγάλματα που αναφερεις ειναι απο πραγματικο χρυσο; επιχρυσα η βαμμενα χρυσα;

 

[taver]

ολα τα αγάλματα που αναφερεις ειναι απο πραγματικο χρυσο; επιχρυσα η βαμμενα χρυσα;

Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω. Από πραγματικό χρυσό δε νομίζω, πάντως.

 

[fotast]

Η διαδρομή με το τελεφερίκ τι διάρκεια έχει;

 

[taver]

Η διαδρομή με το τελεφερίκ τι διάρκεια έχει;

Δε θυμάμαι, από τη διαφορά χρόνου στις φωτογραφίες υπολογίζω γύρω στα 20' .

 

[taver]

Κεφάλαιο 21: Ruhnama

Είδαμε και μια αλλαγή φρουράς (χωρίς φωτογραφίες), και συνεχίσαμε προς το κέντρο του πάρκου.















Η επόμενή μας στάση, στη δυτική πλευρά του πάρκου, είναι στο μεγάλο άγαλμα. Έχετε ξαναδεί άγαλμα… βιβλίου; Ε, στο Τουρκμενιστάν έχει. Ο πρώην Πρόεδρος είχε καταγράψει τις σκέψεις του για την ιστορία, τη ζωή το σύμπαν και τα πάντα σε ένα βιβλίο. Το ονόμασε «βιβλίο της ψυχής» (και όχι, δεν καταλήγει στο 42). Και το έκανε υποχρεωτικό ανάγνωσμα για όλους τους Τουρκμένους. Όλα τα σχολεία το δίδασκαν, η τηλεόραση συνεχώς πρόβαλλε αποσπάσματα, και η γνώση του ήταν υποχρεωτική για να κάνεις οτιδήποτε στη χώρα, ακόμα και στις εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης και στις συνεντεύξεις για πρόσληψη, έπρεπε να εξεταστείς και επί του βιβλίου. Μάλιστα, κάποια στιγμή ο πρώην Πρόεδρος τα συμφώνησε με τον Αλλάχ, και για να πάει κάποιος στον παράδεισο αρκούσε να διαβάσει το βιβλίο τρείς φορές. Μάλιστα, το βιβλίο έπρεπε να βρίσκεται στα τζαμιά ακριβώς δίπλα-δίπλα με το Κοράνι (κι αν εσένα, Ιμάμη, δε σου αρέσει, τόσο το χειρότερο για το τζαμί σου που θα κατεδαφιστεί).

Στα πλαίσια των δημοσίων σχέσεων, μάλιστα, οι Ρώσοι έστειλαν ένα αντίγραφο του βιβλίου στο διάστημα, και τώρα η Ruhnama έχει κατακτήσει όχι μόνο τον πλανήτη, αλλά και το διάστημα…. (και το ράφι μου, βεβαίως βεβαίως). Ο νυν Πρόεδρος, το είχε πιάσει το νόημα, και ως υπουργός.. υγείας, φρόντισε να καλοπιάσει τον πρώην Πρόεδρο, και το υπουργείο του κτίστηκε στο σχήμα του βιβλίου. Δηλαδή, το σχήμα ενός οποιουδήποτε βιβλίου έχει, αλλά γιατί να είναι το οποιοδήποτε όταν μπορεί να είναι ολόκληρη Ruhnama;

Το βιβλίο μετά δυσκολίας διαβάζεται (είναι σαν ένα ακόμα παλιό, συντηρητικό βιβλίο αυτοβελτίωσης). Τα κλασσικά. Για να φτάσετε στην Ευτυχία, δουλέψτε σκληρά, να είστε καλοί με τους γονείς σας, να γιορτάζετε που ζείτε στην καλύτερη χώρα του κόσμου, και να αποδεχθείτε τη θέση σας στον κόσμο. Ειδικά αυτό το τελευταίο – μην προσπαθείτε να αλλάξετε τη ζωή σας (ή την κυβέρνησή σας), δεχτείτε ότι όλα είναι προκαθορισμένα από το πεπρωμένο σας. Όλα αυτά με αναρίθμητους φολκλορικούς μύθους, παραβολές, παρομοιώσεις κλπ. Και βέβαια, αντισοβιετικό μένος, μάλλον έχοντας ξεχάσει ότι αυτός ο ίδιος ήταν ο Γενικός Γραμματέας του κόμματος…

Μετά το θάνατό του, το βιβλίο δεν είναι πια αυτό που ήταν στην καθημερινή ζωή των Τουρκμένων. Υπάρχει ακόμα στα σχολεία, αλλά δε βασίζεται σ’ αυτό η διδασκαλία, ούτε εξετάζεται οπουδήποτε. Και το να ασκείς κριτική στο βιβλίο, δεν είναι πια βαρύ ποινικό αδίκημα (όχι ότι το κάνεις και ελεύθερα, για το Τουρκμενιστάν μιλάμε, μια από τις τελευταίες χώρες στον κόσμο ως προς την ελευθερία λόγου και έκφρασης).

Το μνημείο λοιπόν στο βιβλίο, τοποθετήθηκε εδώ, και ένας μηχανισμός.. ανοιγόκλεινε τις σελίδες του, απαγγέλλοντας κάθε φορά τη νέα σελίδα. Παλιά αυτό συνέβαινε μια φορά τη μέρα. Σήμερα, το κάνουν μόνο μια φορά κάθε χρόνο, στις 19 Φεβρουαρίου.

 

[taver]

Κεφάλαιο 22: Πάρκο Ανεξαρτησίας

Πιο κει, βρήκαμε ένα μικρό θέατρο στη μέση του πάρκου. Φυσικά, με ένα ακόμα χρυσό άγαλμα του πρώην Προέδρου (μόνο χρυσά υπάρχουν, άλλωστε).

















Μια πυραμίδα στη βόρεια πλευρά του πάρκου, φιλοξενεί ένα εμπορικό κέντρο με θέα. Κατευθυνθήκαμε προς τα κεί.











Μπήκαμε μέσα, και ανεβήκαμε και καθίσαμε σε ένα μπαρ-lounge-εστιατόριο με θέα στην πόλη, με όνομα Umyt.

 

[taver]

Κεφάλαιο 23: Ολυμπιακό Πάρκο

Καταστρώσαμε και σχέδιο για τη συνέχεια. Πάμε να δούμε το Ολυμπιακό Πάρκο, να θαυμάσουμε το τι αγόρασαν με 5 δις δολάρια που κόστισε το σύμπλεγμα . Ίσως μπούμε και μέσα, αν είναι ανοικτά, αλλιώς θα το πάμε γύρω γύρω. 5 χιλιομετράκια είναι η περίμετρος, το ‘χουμε…

To 2017, η χώρα διοργάνωσε τους 5ους Asian Indoor and Martial Arts Games, ένα event που διοργανώνει η Ολυμπιακή Επιτροπή της Ασίας, παράλληλα με τα Asian Games, που είναι το μεγάλο event τους, και ουσιαστικά οι Ολυμπιακοί αγώνες της Ασίας. Το Τουρκμενιστάν ανέλαβε τη διοργάνωση, και βρήκε ευκαιρία να κατεδαφίσει ένα σωρό σοβιετικά μπλόκια από το κέντρο της Ashgabat, βγάζοντας 50.000 ανθρώπους από τα σπίτια τους, προκειμένου να κατασκευαστεί αυτό το Ολυμπιακό πάρκο.

Οι ίδιοι οι αγώνες είχαν και εντυπωσιακή τελετή έναρξης (thanks @hydronetta ), λες και ήταν πλήρεις ολυμπιακοί αγώνες…

Το ολυμπιακό ξενοδοχείο:



Μια ακόμα γιγαντοοθόνη για την ενημέρωση του λαού:



Πεζοδρόμια και ποδηλατόδρομοι:



Χάρτης για να μη χαθείτε:



Κάποια παλιότερα κτήρια με νέα επένδυση λευκού μαρμάρου:



Διαδρομή monorail:







Μελετημένες κατασκευές…





Το Ολυμπιακό Στάδιο:









Η είσοδος… (περίμενα 2-3 λεπτά ώσπου να πετύχω τη σωστή σημαία στην οθόνη)





Ένα κανάλι με νερό….





Κάποιες ελάχιστες διαφημιστικές πινακίδες έχουν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους:







Το ραδιοτηλεοπτικό κέντρο των Ολυμπιακών αγώνων:



Το ολυμπιακό χωριό, λίγο εκτός του πάρκου, συνδέεται με Monorail.





















Καθαρίζουν κιόλας. Λάμπουν όλα:

 

[bandit650]

υποσχεθηκες φωτο με ντοπιους.... περιμενουμε...

στο καναλι ριχνουν τους φωτογραφους;