Περού Περού τέσσερα χρόνια αργότερα, ή αλλιώς «Ο επιμένων νικά»

[tatooine]

Γενικά σέβομαι τους κανόνες ωστόσο πολλές φορές είναι παράλογοι συμφωνώ. Αν η σπουδαιότητα του μέρους είναι τέτοια όμως, θα προσπαθήσω να βγάλω μία-δύο φωτογραφίες έστω στα κρυφά.

Πριν απο αρκετά χρόνια στο Λούξορ πήρα το μάθημα μου επειδή προσπάθησα να βγάλω κρυφά φωτό στο τάφο του κινγκ τουτ.
Ένα παρά πολυ τσουχτερό πρόστιμο, ένα διασυρμό απο τον φύλακα και απειλή φυλάκισης απο τους υπεύθυνους. Φυσικά είδαν και όλες τις φωτό στη μηχανή και στο κινητό, τραβηγμένες σε απαγορευμένη περιοχή, (όλη η κοιλάδα των βασιλέων τοτε ήταν απαγορευμένη ζώνη), που φυσικά με πίεσαν να τις σβήσω. Δεν φαντάζομαι τι τροπή μπορεί να είχε πάρει το όλο σκηνικό αν έβρισκαν υλικό στις συσκευές μου που δεν ηταν ηθικά αποδεκτό γι αυτούς.
Έκτοτε δεν παίζω.
Βεβαια το περού ευτυχώς δεν ειναι Αίγυπτος.
Κλείνω παρένθεση συνέχισε με την ενδιαφέρουσα ιστορία σου.

 

[gkalla]

Ακόμα δε ξεκίνησες να κανονίζεις; Τι περιμένεις;

Τώρα ετοιμάζω διαδικτυακό έρανο, έχω βγάλει καπέλο στο δρόμο κι έχω σταμπάρει επιπλέον κάποια περιποιημένα παγκάρια σε εκκλησίες.

 

[psilos3]

Μέχρι να φτάσει το βράδυ



Εντυπωσιασμένοι από το μοναστήρι και τις κατακόμβες βγήκαμε και πάλι στον «καθαρό» αέρα του πεζοδρομημένου κέντρου. Είδες τι ωραία καλπάζουμε στα σκαλιά τώρα που έχουμε ανάσες σε μηδέν υψόμετρο αποκρίθηκα στο Νίκο που απάντησε γελώντας, με το «βάσανο» της ανάβασης στο Pisac να φαντάζει ήδη μακρινό!

Σύντομα βρεθήκαμε έξω από το «Casa de la Literatura Peruana», διάσημου μουσείου πλέον, κατάλοιπο κι αυτό της αποικιακής περιόδου όπου εκτός των άλλων μάθαμε από την ξεναγό το λόγο για τον οποίο το Περού έχει δύο σημαίες. Όπου βλέπετε έμβλημα στη σημαία, σημαίνει κυβερνητικό κτήριο ή υπηρεσία, τόσο απλά:

Ο μεγάλος γύρος του τετραγώνου μας οδηγούσε ξανά στην Plaza Mayor όπου μας περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη:

• Είστε τυχεροί, έχουν επιτρέψει την είσοδο στην πλατεία, πάμε να βολτάρουμε

Σιγά μη χάναμε την ευκαιρία να φωτογραφηθούμε με τις φανέλες του Περού με το εννιάρι του παικταρά Paolo Guerrero, άλλο που δε θέλαμε κι εμείς:

Ομολογώ πως ζήλεψα λίγο τους αραχτούς στο γρασίδι της πλατείας τύπους που πάλευαν μ’ αυτό τον τρόπο τη ζέστη και την υγρασία, έπρεπε όμως να συνεχίσουμε το πρόγραμμα της περιήγησης, περνώντας αρχικά απ’ το κυβερνητικό παλάτι και κατόπιν από το μουσείο «Casa de la Gastronomía peruana» στο οποίο η ξεναγός έδωσε μεγάλη έμφαση και πρότεινε να επισκεφτούμε, μένοντας άναυδη όταν της εξήγησα (προφέροντας την αργά) ότι η λέξη αυτή είναι Ελληνική:

Ακολούθησε και μια επίσκεψη στην εκκλησία «Basilica and Convent of Santo Domingo», έχοντας τον απαραίτητο χρόνο να δούμε και τον καθεδρικό ναό εσωτερικά, με τις φωτογραφίες τη φορά αυτή ευτυχώς να επιτρέπονται:

Απείχαμε πλέον λίγη ώρα από το τέλος της ξενάγησης και λίγα μόνο μέτρα από το κατάμεστο πάρκο «Alameda Chabuca Granda» όπου λαμβάνουν χώρα διάφορα δρώμενα, σκετς, standup comedy, θεατρικά, και φυσικά πολύς χορός, με μικρούς και μεγάλους να δοκιμάζουν την ικανότητα τους στη salsa, αφήνοντας προς στιγμήν τα προβλήματα ξοπίσω τους. Αυτή είναι η Λατινική Αμερική:

Περιττό είναι να αναφέρω και τα αμέτρητα σημεία παρασκευής πρόχειρου φαγητού που υπήρχαν στο πάρκο και προσέλκυαν πολύ κόσμο. Αφού τα προσπεράσαμε συναντηθήκαμε και πάλι με τον οδηγό μας στο σημείο κάτω από τις γέφυρες του ποταμού Rimac, με την επιστροφή στο Miraflores να γίνεται το ίδιο εύκολα, καταλήγοντας και οι δύο μας πως η ξενάγηση στο ιστορικό κέντρο ήταν εξαιρετική και μας δικαίωσε απόλυτα που την επιλέξαμε, συμφωνώντας ν’ αφήσουμε και κάτι ως φιλοδώρημα:

Δεν ήταν πολύ αργά όταν ξαναβγήκαμε πάλι για τη βόλτα μας, ανανεωμένοι και με καθαρά ρούχα χωρίς ιδρώτα, ξεκινώντας από έναν ωραίο χώρο με πολλά καταστήματα εστίασης που αν και ψηθήκαμε προς στιγμήν γιατί είχε όντως ωραία πράγματα, δεν ήταν αυτό που ψάχναμε:

Ας πιούμε μια μπύρα εδώ απέναντι στο μπαρ της «La Cerveceria» κι ας το συζητήσουμε με ψυχραιμία σκέφτηκα φωναχτά, με το Νίκο βέβαια να στηρίζει την πρόταση μου άλλη μια φορά:

Θα ήμασταν απαράδεκτοι αν δε δοκιμάζαμε το φαγητό των Περουβιανών, κι επιτρέψτε μου την αγένεια, δε μιλάω για το διάσημο Σεβίτσε αλλά για το κοτόπουλο στη σούβλα. Κολλητά με το μπαρ βρισκόταν το εστιατόριο «Lima pollo26» που κι αν εκ πρώτης δε σου γέμιζε το μάτι αποφασίσαμε να εμπιστευτούμε μιας και οι κριτικές ήταν διθυραμβικές.

Μη πάρετε ολόκληρο κοτόπουλο, δε θα μπορέσετε να το φάτε δύο άτομα μας είπε η σερβιτόρα, και αποδείχτηκε ότι είχε δίκιο μιας και οι μερίδες ήταν γενναιότατες, με μια ποικιλία σαλτσών να τις συνοδεύουν αλλά και δύο απαραίτητα Pisco Sour που δε μπορούσαν να λείπουν απ’ το επικό τραπέζι:

Τι έμενε; Μα τι άλλο από μια ακόμα εξερεύνηση στα μπαρ του Μιραφλόρες, με τα οποία είχαμε ανοικτές εκκρεμότητες. Ξεκινήσαμε από το «Lúpulo Draft Bar» απέναντι από το Kennedy park, του οποίου ο φωτισμός και η διακόσμηση παρέπεμπαν σε Trance party (ευτυχώς όχι η μουσική), σκεπτόμενος αν γύρισα με τη χρονομηχανή στο 1996 κι έμπαινα στο acid, με τα βαρέλια του όμως να είναι εγγύηση.

Στρίβοντας λίγο μετά στην οδό Manuel Bonilla με τα αρκετά μπαράκια της, πέσαμε πάνω στη μπυραρία «BarBarian Bonilla 108» με τα πολλά βαρέλια και τις μουσικάρες της που μόνο αδιάφορους δε μπορούσαν να μας αφήσουν καταθέτοντας εαυτό για κάποια ώρα, μέχρι να ξαναβγούμε στο δρόμο για συνέχεια:

• Μα καλά, βγήκαμε μετά από τόση ώρα για να ξαναμπούμε αμέσως σε μπαρ;
• Εννοείται, τι καλύτερο έχεις να κάνεις; Πάμε εδώ απέναντι στο «Nuevo Mundo», το τσέκαρα πριν είναι ωραίο.
• Έγινε φίλε μπαίνουμε, πάρε πάνω σου την παραγγελία, πάω τουαλέτα.

Όντως το μπαράκι ήταν ωραίο αν και ψιλοάδειαζε, αυτό όμως που δε μπορούσα να καταλάβω ήταν το χαμόγελο του φίλου μου που με περίμενε με τα δύο pints μπροστά του.

• Βρήκα πράσινη μπύρα φίλε και την πήρα.
• Εντάξει, που το πρωτότυπο, κι αν δεν έχουμε πιει πράσινες lager στη ζωή μας!
• Όχι δε κατάλαβες, όταν λέω πράσινη εννοώ πράσινη:
• 

Σχεδόν γεμάτοι ξεκινήσαμε για το ξενοδοχείο λίγο μετά τη μία και κάνοντας στάση για να πάρει τσιγάρα ο Νίκος, βρήκαμε την ευκαιρία να τσιμπήσουμε κι ένα hot dog μιας και μ’ αυτά και με ‘κείνα είχαμε σκυλοπεινάσει. Παραδόξως για μας δε πήραμε μπύρες, αλλά από ένα μικρό μπουκαλάκι Inca Cola που δεν έπρεπε να φύγουμε από τη χώρα χωρίς να δοκιμάσουμε όπως λέγανε όλοι. Προσωπικά για μένα ήταν ακόμα πιο δύσκολη δοκιμασία μιας και έχω να πιώ αναψυκτικό 20 χρόνια, με το συγκεκριμένο ζαχαρούχο και με γεύση τσιχλόφουσκα ρόφημα να καταλήγει στον κάδο από τη πρώτη γουλιά:

• Τι τα θέλουμε τα πειράματα ρε μαλάκα, δεν είμαστε για τέτοια, πάμε εδώ στο μπαρ του ξενοδοχείου που έχει μουσική, χορό και χαβαλέ να πιούμε τα τελευταία της εκδρομής;

Και πήγαμε…

 

[Sassenach77]

Ναι, τουλάχιστον έτσι μας είπαν, ελάχιστες μέρες του χρόνου δίνεται πλήρης πρόσβαση στον κόσμο. Δε ξέρω αν είναι καινούριο, πάντως ήταν κρίμα, αν και... Στη συνέχεια.

Το 2018 η είσοδος στη πλατεία ήταν ελεύθερη όλο το 24ωρο. Δεν τον καταλαβαίνω αυτόν τον περιορισμό...

Τι φανταστικό μέρος ήταν αυτή η βιβλιοθήκη! Πολύ εκνευρίζομαι που δεν έχω φωτογραφίες απο 'κει, ούτε μία στα κρυφά δε μπόρεσα να βγάλω.

Βιβλιοθηκάρα, δεν υπάρχει!

Όλο το μοναστηριακό συγκρότημα έχει ενδιαφέρον απο πολλές απόψεις. Η βιβλιοθήκη όμως είναι σαν να μην την έχει αγγίξει ο χρόνος...την έκανα πολύ χάζι! Υπέκυψα εκεί, γύρισα πίσω όταν βγήκαν όλοι και την έβγαλα φώτο με πολύ θράσος! Έχει παραγίνει το κακό με το θέμα των φωτογραφιών...έλεος!

Η απαγόρευση φωτογραφιών σε τέτοιους χώρους γίνετε κυρίως για να μην αλλοιωθούν τα εκθέματα από τη χρήση του φλας με την πάροδο του χρόνου.
Ακόμα και να απαγορέψουν την χρήση του φλας υπάρχουν πολλοί πως δεν θα το απενεργοποιήσουν γιατί ίσως να μην ξέρουν πως γίνετε.

Είναι η πιο ανόητη δικαιολογία, ειδικά όταν ζητάνε χρήματα για να σου επιτρέψουν να βγάλεις φωτογραφίες. Όποιος δεν ξέρει να κλείσει το φλας (πόσο απλό μπορεί να είναι αυτό το πράγμα) να πάει να κάνει σεμινάρια!...

Άλλη μια εκδοχή είναι γιατί θέλουν να πουλήσουν καρτ ποστάλ και φωτογραφικό υλικό τα ίδια τα μουσεία, εκθεσιακούς χώροι.

Να βάζουν λογικές τιμές...

 

[Yorgos]

Το 2018 η είσοδος στη πλατεία ήταν ελεύθερη όλο το 24ωρο. Δεν τον καταλαβαίνω αυτόν τον περιορισμο

Αλλαξαν τα πραγματα μετα τις διαδηλώσεις.

 

[psilos3]

Δεν τον καταλαβαίνω αυτόν τον περιορισμό...

Το 2018 η είσοδος στη πλατεία ήταν ελεύθερη όλο το 24ωρο. Είναι μέγιστη βλακεία να συμβαίνει αυτό σε ωραία μέρη, μου έχει ξανατύχει μια - δυο φορές στην Ευρώπη κι έχω ξενερώσει, όπως βέβαια και στο μέγιστο ξενέρωμα στο Βιετνάμ που γι' αυτόν τον λόγο χάσαμε την επίσκεψη στο μαυσωλείο.
Ευτυχώς να λέμε που σταθήκαμε τυχεροί, πιθανώς λόγω Πάσχα.

γύρισα πίσω όταν βγήκαν όλοι και την έβγαλα φώτο με πολύ θράσος!

Τελικά ο μόνος που χαμπάριασε από απαγορεύσεις ήμουν εγώ, παρόλο που συνηθίζω να έχω το θράσος...

Είναι η πιο ανόητη δικαιολογία, ειδικά όταν ζητάνε χρήματα για να σου επιτρέψουν να βγάλεις φωτογραφίες.

Άλλη ακραία καφρίλα πάλι αυτή. Απαγορεύεται δηλαδή εκτός αν πληρώσεις, εκεί δε τρέχει τίποτα, βγάλε όσες θέλεις... Φοβερή λογική!

 

[Evi_Stav]

Τι ωραία ιστορία, ένα από τα 5 μεγαλύτερα ταξιδιωτικά μου όνειρα το Περού <3

Χαίρομαι που μπόρεσες να το πραγματοποιήσεις και εύχομαι να τα καταφέρω και εγώ μια μέρα

Ωστόσο, περίμενα με ανυπομονησία να δω φωτογραφίες από Titicaca. Πώς και την αφήσατε εκτός; (είναι μεγαλύτερό μου όνειρο και από το Machu Picchu)

 

[psilos3]

Τι ωραία ιστορία, ένα από τα 5 μεγαλύτερα ταξιδιωτικά μου όνειρα το Περού <3
Χαίρομαι που μπόρεσες να το πραγματοποιήσεις και εύχομαι να τα καταφέρω και εγώ μια μέρα

Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και την ανάγνωση της ιστορίας.
Σου το εύχομαι ολόψυχα και πιστεύω να είδες λίγο καλύτερα ότι δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαντάζει στο μυαλό μας αυτό το ταξίδι.

Ωστόσο, περίμενα με ανυπομονησία να δω φωτογραφίες από Titicaca. Πώς και την αφήσατε εκτός; (είναι μεγαλύτερό μου όνειρο και από το Machu Picchu)

Το γράφω στον επίλογο και τελευταίο κεφάλαιο μου αλλά με προλαβαίνεις, χαλάλι.
Θα τη διαβάσεις σε επόμενη ιστορία τη λίμνη, όταν με το καλό πάμε Βολιβία.

 

[psilos3]

Τι, αυτό ήταν όλο κι όλο;



Το ξύπνημα ήταν προγραμματισμένο για νωρίς, γύρω στις επτά προκειμένου να πιούμε έναν καφέ και να τσιμπήσουμε, μιας και το τράνσφερ για το αεροδρόμιο Jorge Chavez θα ερχόταν ακριβώς στις οκτώ, συνεπές για άλλη μια φορά σε μια διαδρομή που είχαμε μάθει ήδη.

Κοντά τρεις ώρες πριν την πτήση ήμασταν κιόλας μέσα έχοντας περάσει τον έλεγχο, με τους Περουβιανούς να επιδίδονται σε αγώνα δρόμου προκειμένου να προλάβουν να φάνε κάτι πριν τις εσωτερικές πτήσεις. Μα τι διάλο, τόσο καλό φαγητό έχει στο αεροδρόμιο;

Ψωνίσαμε τα μπουκαλάκια Pisco που θέλαμε να φέρουμε πίσω στην πατρίδα προσέχοντας ότι όλα ήταν στη θέση τους (αποδείξεις και συσκευασίες για να μη την ξαναπατήσουμε όπως στην Αβάνα), παραχώνοντας τα στις ήδη παραγεμισμένες χειραποσκευές μας, που για καλή μας τύχη η Iberia δεν έδωσε τη παραμικρή σημασία:

Ιδού και μια εικόνα από τα πολλά «λάφυρα» που ήρθαν μαζί μας στην Ελλάδα:

Αφού περάσαμε διπλό έλεγχο από ειδικά εκπαιδευμένο σκυλί (μα τι παράνομο αναμνηστικό μπορεί να παίρνετε ορισμένοι απ’ το Περού; ) προχωρήσαμε προς την επιβίβαση στο αεροσκάφος που ήταν ήδη στη θέση του και μας περίμενε:

Να το ξαναπώ; Θα το ξαναπώ γιατί πρέπει, αυτή ήταν η καλύτερη economy θέση -δε μιλάω για ειδική κατηγορία αλλά για την απλή- απ’ όλα τα μακρινά που έχω κάνει, με την πτήση να κυλάει νεράκι φέρνοντας μας στη Μαδρίτη αρκετά νωρίτερα του αναμενομένου, όπου αναγκαστήκαμε να χτυπήσουμε ακόμα ένα lounge για να περάσουν οι πολλές ώρες πριν επιβιβαστούμε στο αεροσκάφος της Iberia για Αθήνα:

Η πτήση ήταν εξαιρετική κι επίσης στην ώρα της και γρήγορη με την κούραση ν’ αρχίσει κάπου εκεί να βγαίνει. Ανάμεσα σε ύπνο και ξύπνιο είδα κι αυτήν την αγαπημένη μου εικόνα, ψηλά πάνω απ’ τα σύννεφα:

Ευτυχώς το ελαστικό εισιτήριο της Sky εκτός των άλλων πολύ καλών προνομίων δίνει και είσοδο στο Lounge, με το βασανιστικό τρίωρο να περνάει κάπως πιο εύκολα. Στις έξι το απόγευμα ήμουν κιόλας στο αεροδρόμιο Μακεδονία περιμένοντας το βανάκι που θα με μετέφερε ως το αυτοκίνητο μου, αναλογιζόμενος πόσα είδα και πέρασα το τελευταίο δεκαήμερο κι όχι μόνο, μιας και τα ταξίδια καμιά φορά είναι αυτά που σου δίνουν έξτρα τροφή για σκέψη κι επιπλέον αποφάσεις…

Περού κιόλας τέλος, τόσο σύντομα και με μια κινηματογραφική ταχύτητα που σχεδόν δε το πίστευα, με την τετραετή κυριολεκτικά αναμονή αυτής της εκδρομής να την ξεχωρίζει λίγο παραπάνω όπως είναι λογικό σε σχέση με τις άλλες μακρινές.

Περού τέλος με τις άριστες των εντυπώσεων!

(Μη φύγετε από τώρα, ακολουθεί το κεφάλαιο του απολογισμού με αρκετές ακόμα μικρές-μικρές λεπτομέρειες, σκέψεις και συμπεράσματα γύρω απ' το ταξίδι )

 

[Taksidiwtis]

Στπ Jorge Chavez εχει μια sangucheria La lucha λεγετε και γινετε πραγματικη μαχη για να φας το ιδιο και στα καταατηματα στο Μιραφλορες.

 

[psilos3]

Στπ Jorge Chavez εχει μια sangucheria La lucha λεγετε και γινετε πραγματικη μαχη για να φας το ιδιο και στα καταατηματα στο Μιραφλορες.

Μιλάμε για πανικό, μόνο ξύλο που δεν έπαιζαν για το ποιος θα πρωτοφάει, απίθανα πράγματα.

 

[psilos3]

Απολογισμός & συμπεράσματα



Όπως σε κάθε αντίστοιχη ιστορία μου για προορισμούς εκτός της Ευρωπαϊκής ηπείρου, έτσι και τώρα θα τελειώσω με το καθιερωμένο στυλ ερωταπαντήσεων προς τον εαυτό μου για μερικά ακόμα συμπεράσματα που ίσως φανούν χρήσιμα.

Πρώτα όμως νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω όσους συμμετείχαν σχολιάζοντας, θέτοντας παράλληλα πολύ σημαντικά ερωτήματα τα οποία άνοιξαν ουσιαστική συζήτηση για περαιτέρω διερεύνηση, καθώς κι όλους εκείνους που είχαν την υπομονή και με διάβασαν απ’ την αρχή ως το τέλος.

• Σου έφτασε ο χρόνος που είχες στη διάθεση σου;

Γελάω δυνατά! Ένα μήνα να είχα στη διάθεση μου, σε μια χώρα όπως το Περού θα μου φαινόταν εξίσου λίγος. Δικαίως την κατατάσσουν οι περισσότεροι ως μία από τις πιο ενδιαφέρουσες (αν όχι η πιο ενδιαφέρουσα) ταξιδιωτικά, πόσο μάλλον όταν έχει τα πάντα όλα και συμφέρει, αστικά κέντρα, βουνά, αρχαιολογία, παγετώνες, ζούγκλα, αποικιακές πόλεις, ερήμους, Αμαζόνιο, και, και, και, πραγματικά η λίστα είναι ατελείωτη…

• Πιστεύεις ότι πήρες καλή γεύση της χώρας;

Ένα μικρό τσιμπολόγημα απλά στα πολύ βασικά και πολύ τετριμμένα μη γελιόμαστε, τίποτα περισσότερο. Μου άρεσε πολύ η εξωπραγματική αυτή εικόνα ειδικά στις Άνδεις αλλά κι όλα όσα κατάφερα να δω εν τέλει σε δέκα μόλις εικοσιτετράωρα.

• Πόσες μέρες πιστεύεις ότι θα ήταν ιδανικά να έχεις στη διάθεση σου και γιατί;

Για να δείξω επιείκεια θα έλεγα τουλάχιστον 15, προσθέτοντας πόλεις ίσως όπως η Αρεκίπα ή εναλλακτικά κάποια στο βόρειο Περού, περισσότερες μέρες στις Άνδεις που πιστεύω ότι χρειαζόντουσαν από πολλές απόψεις, είτε για τα χρωματιστά βουνά είτε για τη λίμνη. Είπαμε, ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Κάποιοι βέβαια σ’ αυτό το διάστημα συνηθίζουν να βάζουν και μερικές διανυκτερεύσεις στη Βολιβία, εγώ όμως θα ήθελα να αφήσω αυτή τη χώρα ως άλλο ανεξάρτητο ταξίδι.

• Μήπως έχουν μείνει εκκρεμότητες; Μήπως μετάνιωσες για τον τρόπο που έγινε η εκδρομή έχοντας τόσο λίγο χρόνο στη διάθεση σου;

Λογικό, εκκρεμότητες μένουν και σε όσους έχουν πάει στο Περού δέκα φορές, πόσο μάλλον σε μένα. Όσο για το αν μετάνιωσα, ούτε στιγμή, μιας και δεύτερη ακύρωση να είχα πάλι το Περού θα κυνηγούσα!

Έχοντας υπόψιν όλα αυτά και διαβάζοντας κάποιος την ιστορία, καταλαβαίνει ότι κινηθήκαμε σε αμιγώς συνηθισμένα μονοπάτια και παρακαλώ ως τέτοια να κριθεί. Δεν έχει νόημα να μου πει «ψηλέ δε κάνατε το Χ ή το Ψ», ούτε στο να σταθούμε στο τι θα μπορούσαμε να δούμε στη χώρα. Το ξέρω και θα το ήθελα πολύ να έχω κι άλλες δραστηριότητες, να φτάσω για παράδειγμα στο Ιερό βουνό μέσω της περιπατητικής διαδρομής ή να δω ακόμη ένα μέρος, τι να κάνουμε όμως που ο χρόνος ήταν εξαιρετικά περιορισμένος. Ούτε με πειράζει ούτε αποποιούμαι το ρόλο του τουρίστα, υπάρχουν κι αυτές οι συνιστώσες στις εκδρομές, δε γίνεται αλλιώς.

• Θα ξαναπήγαινες στο Περού;

Αυτή είναι η πιο δύσκολη ερώτηση ίσως, γιατί το «ναι» που βγαίνει αβασάνιστα από το στόμα μου δεν έχει και τόσο μεγάλη υπόσταση στις παρούσες συνθήκες. Αν μπορούσα να κάνω πολλαπλά τέτοια ταξίδια το χρόνο σίγουρα ναι, δε χωράει καμία αμφιβολία, ωστόσο με το ρυθμό που κινούμαι ίσως προτιμούσα κάτι άλλο αν έφτανα και πάλι στη Λατινική Αμερική.

• Ένιωσες κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της εκδρομής ανασφάλεια, φόβο ή κάτι να μη πηγαίνει καλά;

Παραδόξως ή μη καθόλου. Για τις Άνδεις δε το συζητώ, άντε μόνο στο Κούσκο μια μικρή ανασφάλεια όταν περπατούσαμε εκτός κέντρου που πιστεύω ότι προέκυψε καθαρά και μόνο από το γεγονός ότι αλλάξαμε απότομα εικόνες, οπότε μάλλον ήταν ιδέα μας. Είχαμε επίσης διαβάσει για αργά το βράδυ και την plaza de armas πως κυκλοφορούνε μούτρα, ωστόσο δεν είδαμε κάτι τέτοιο, μάλλον γιατί τις ώρες που κυκλοφορούσαμε κι εμείς για μούτρα λογιζόμασταν…
Για τη Λίμα τι να πω, όπως μάθαμε ισχύει ότι υπάρχουν περίεργες γειτονιές κάποιες από τις οποίες αποφεύγουν και οι ίδιοι οι Περουβιανοί, πώς να βρεθεί όμως σε μια τέτοια ένας τουρίστας αν δεν είναι περίεργος; Είχαμε και τις πληροφορίες του Γιάννη, ενημερώνοντας μας εκ των προτέρων για κάποια σημεία εκτός Miraflores λέγοντας μας «με Uber θα φτάσετε ως την είσοδο του μπαρ, uber θα σας παραλάβει στην έξοδο, όχι περιττά βήματα σε σκοτεινά στενά» όμως ο χρόνος δεν έφτανε για να πάμε σε τέτοια μέρη. Στο ίδιο το Miraflores από την άλλη χρειάζεται η στοιχειώδη προσοχή για κλοπές όπως σε κάθε μεγαλούπολη.
Eν κατακλείδι δεν υπήρξε καμία ανησυχία για τη χώρα, τουλάχιστον ως προς το δρομολόγιο και το πλάνο που ακολουθήσαμε εμείς.

• Τελικά πόσο κόστισε το όλο εγχείρημα;

Όλα μα όλα μαζί όπως τα αναλύω συν φαγητά, ποτά, ψώνια και μικροέξοδα βγήκαν γύρω στα 1800€. Σίγουρα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για δέκα μέρες, καλό νούμερο όμως αν δει κανείς τι παίζει πλέον με τέτοια ταξίδια. Βέβαια να τονίσω εδώ ότι δε μας κακοφάνηκε τόσο, μιας και είχαμε κρατημένα χρήματα άθικτα από τις επιστροφές μέσω των ψυχοφθόρων αμφισβητήσεων στις τράπεζες και το ξήλωμα του ταξιδιού το 2020, καθιστώντας το ταξίδι πολύ πιο εύκολο από πλευράς οικονομικών. Όσο για τις τιμές στο Περού; Συνυπολογίζοντας το γεγονός ότι η Λίμα είναι μία από τις πιο ακριβές πόλεις της Λατινικής Αμερικής, βρήκα τη χώρα από 25% έως και 50% φθηνότερη σε σχέση με την Ελλάδα.

• Ήταν εφικτό να πραγματοποιηθεί με λιγότερα έξοδα;

Ενδεχομένως, αλλά δε νομίζω ότι άξιζε τον κόπο να μπούμε σε τέτοια διαδικασία. Όπως ίσως θα είδατε κι εσείς αναφορικά με την οργάνωση και όλες τις δραστηριότητες που τελικά επιλέξαμε, κάθε cent που δαπανήθηκε έπιασε τόπο, εξοικονομώντας χρόνο που ήταν πολύτιμος σε μια τέτοια εκδρομή. Κατά τα άλλα εντάξει, είχαμε και μια αδυναμία στα Pisco sour, τι να κάνουμε!

• Θεωρείς ότι είναι κάτι που μπορούσες να κάνεις και δε το έκανες;

Στα πλαίσια διεξαγωγής του ταξιδιού σε τόσο ζόρικο χρονικό περιθώριο θεωρώ πως όχι, γνωρίζοντας πάρα πολύ καλά ότι δε γινόταν διαφορετικά. Έγραψα και σ’ ένα κεφάλαιο πως υπήρξαν φορές που κληθήκαμε να επιλέξουμε βάσει των δεδομένων που είχαμε μπροστά μας. Υπό αυτό το πρίσμα η εκδρομή ήταν άκρως επιτυχημένη τολμώ να πω.

• Ήταν το ταξίδι στο Περού τόσο τέλειο όσο το περίμενες;

Η καινούρια τάση λέει να μη δημιουργούμε υψηλές προσδοκίες για ένα μέρος καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος αν όχι να σε απογοητεύσει να μην είναι όπως το ήθελες ή όπως το είχες στο μυαλό σου. Ευτυχώς τίποτε απ’ όλα αυτά δε συνέβη, με το Περού να δικαιολογεί απολύτως τη φήμη που το συνοδεύει. Τουριστικό; Ίσως, όπως παραδέχτηκα δίχως αμφιβολία τουλάχιστον σε όσα κάναμε, τίποτα δεν αναιρεί όμως όσα είδαν τα μάτια μας.

• Συνιστάς σε κάποιον την εκδρομή την ίδια περίοδο, όσον αφορά τις καιρικές και όχι μόνο συνθήκες;

Από πλευράς τιμής αεροπορικών ναι, μιας κι από τη διαπίστωση μου παίζουν καλές τιμές τους μήνες Φεβρουάριο/Μάρτιο όσον αφορά τουλάχιστον τα μακρινά ταξίδια που οργανώνονται πολύ νωρίτερα. Από κει και πέρα, ο καιρός είναι ένα μικρό ρίσκο μιας και όπως διαβάσατε φάγαμε αρκετή ζέστη στη Λίμα όπως κι ακόμη περισσότερη βροχούλα στις Άνδεις, που σε καμία περίπτωση όμως δεν εμπόδισαν το πρόγραμμα μας τουλάχιστον όσον αφορά τη μεγάλη εικόνα.

• Υπάρχει κάποιο σχόλιο για τους ανθρώπους που συναναστράφηκες σ’ αυτή την εκδρομή;

Προσηνείς κι ευχάριστοι ως επί το πλείστον οι Περουβιανοί, παρόλο που αρκετές φορές δεν υπήρχε περιθώριο συνεννόησης παρά μόνο με νοήματα. Ίσως έχουν μπει για τα καλά στο κλίμα του υπερτουρισμού της χώρας τους, το αποτέλεσμα όμως είναι που μετράει.

• Τι θα συμβούλευες σε όποιον ψάχνεται να κάνει κάτι αντίστοιχο, να δοκιμάσει μόνος ή με οργανωμένη εκδρομή;

Σε καμία περίπτωση δε θα πω ότι είμαι αρνητικός απέναντι στις οργανωμένες εκδρομές των πρακτορείων. Είναι ωραίο να στα ‘χουν όλα έτοιμα, εφόσον υπάρχει βέβαια η οικονομική δυνατότητα να στηρίξεις κάτι τέτοιο. Ακόμη πιο ωραίο και δημιουργικό όμως είναι να φας τις ώρες σου ψάχνοντας και στήνοντας το ταξίδι στα μέτρα σου σε όλα τα επίπεδα, κάτι που πετύχαμε σαφώς και το συνιστώ.

• Νομίζεις πως πέρασε το συναίσθημα του Περού μέσα απ’ την ιστορία σου;

Δε ξέρω, ελπίζω να κατάφερα κάτι πάνω σ’ αυτό, αν και νομίζω πως την απάντηση στην ανωτέρω ερώτηση θα τη δώσουν όσοι διάβασαν. Ελπίζω να έκανα το καλύτερο δυνατό και να παρακίνησα έστω κι έναν να κάνει το βήμα παραπάνω στη σκέψη ενός ταξιδιού σ’ αυτή την υπέροχη χώρα.

• Βρήκες ομοιότητες σε σχέση με αντίστοιχα ταξίδια σου;

Όχι μετά βεβαιότητας. Είναι ιδιαίτερες οι συνθήκες σ’ ένα τέτοιο τόπο, πόσο μάλλον όταν εμπλέκονται βουνά και υψόμετρα που θέλουν ειδική διαχείριση, ξεχωριστή αντιμετώπιση και μεγάλη προσοχή. Επίσης το Περού είναι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με ότι λίγο έχω δει εκτός Ευρώπης, δεν έχω επισκεφτεί και κάτι κοντινό οπότε είναι λογικό να μη μου μοιάζει με τίποτα.

• Πιστεύεις ότι μπορεί ν’ ακολουθήσει κάποιος τη ταξιδιωτική σου διαδρομή βρίσκοντας αφορμή την ιστορία σου;

Θα ήταν ευχής έργο να συμβεί κάτι τέτοιο, εξάλλου αυτός είναι ίσως και ο απώτερος σκοπός των ιστοριών μας πέρα από ένα προσωπικό ημερολόγιο. Για όποιον το επιχειρήσει πάντως είμαι διαθέσιμος για να βοηθήσω και να συμβάλλω όπως μπορώ σε κάτι τέτοιο.

Μέχρι τότε,
τα λέμε στην επόμενη ιστορία, στην ίδια ή κάποια άλλη ήπειρο, χώρα ή νησί αυτού του κόσμου.
Ραντεβού πάντα ψηλά πάνω απ’ τα σύννεφα!

Υ.Γ. Το μόνο που θ’ αφήσουμε ιστορίες, και κανα - δυο φωτογραφίες…