Ο Ρίσκο-Τζαμπας … γιατιιιι ???

[taver]

Μήπως, λέμε τώρα, εδώ προς το τέλος το χάσαμε τελείως το θέμα?

 

[XRISTOS71]

αν κάτι δεν επιτρέπεται,κατά τη γνώμη μου στις μεγαλύτερες ηλικίες,ενώ φαίνεται ως και "καλό" στη νεότητα,είναι το απόλυτο των απόψεων.γνώμη μου.
δεν διαφωνώ σ' όσα λες,αρκεί να ορίσουμε με σαφήνεια τι θα πει "έχουν αποτύχει σ' όλους τους άλλους τομείς".για μένα η ναποτυχία ή η επιτυχία καθενός εξαρτάται από τους στόχους του.
επίσης υπάρχουν αυτοί που ταξιδεύουν 1η θέση κτλ.αλλά υπάρχουν και οι άλλοι.
εγώ προσωπικά εχω γνωρίσει άτομο που ζει σε χωριό της Ελλάδας σαν αγρότης.όλοι στο χωριό πίστευαν πως είναι κάποιος "αποτυχημένος",ως τη μέρα που ήρθε ελικόπτερο για να τον μεταφέρει στη πατρίδα του για κάτι επείγον.στο χωριό επέστρεψε με τρένα και λεωφορεία(ούτε καν αεροπλάνο).τι λες δεν μπορούσε να γυρίσει ξανά με το ελικόπτερο??
μ' αυτό το παράδειγμα θέλω απλά να πω πως υπάρχουν διάφορες θεωρήσεις στη ζωή και είναι θεμιτές στον βαθμό που κάποιος νιώθει καλά μ αυτές.

δηλαδή εσυ με το παράδειγμα του ''αγρότης πτήσεις κάνω '' τι θεώρηση περί ζωής υπάρχει ??
δεν το καταλαβαίνω τι σχεση μπορεί να εχει με ολα τα παράπάνω που εχουν γραφτεί .....

μάλλον εχει δίκιο ο taver τι θεμα εχει ξεφυγει για τα καλά

Τα πράγματα ειναι απλά
ο καθενας με οτι χρημα θέλει και μπορει να διαθέσει κανει σχεδια και ταξίδια
δεν υπαρχει σωστο η λάθος αν θα μεινει σε 5* η hostel η αν θα ταξιδεψει σε Α θεση η στο φτερό δεμένος με σχοινιά

 

[ANEL]

δηλαδή εσυ με το παράδειγμα του ''αγρότης πτήσεις κάνω '' τι θεωρία περί ζωής υπάρχει ??
δεν το καταλαβαίνω τι σχεση μπορεί να εχει με ολα τα παράπάνω .

μάλλον εχει δίκιο ο taver

ο traveladdict έγραψε:

Και όσοι έχουν εισοδήματα και τα ξοδεύουν ταξιδεύοντας - συνάντησα και τέτοιους - σε πληροφορώ ότι ταξιδεύουν στον κόσμο πρώτη θέση, ή έχουν κάτι ιστιοπλοϊκά που βγάζουν μάτι.

το παράδειγμα με τον αγρότη ήταν η απάντηση μου,πως δεν κάνουν όλοι όσοι έχουν εισοδήματα μόνο αυτό που γράφει.κάποιοι κάνουν διαφορετικά πράγματα.

 

[XRISTOS71]

ο traveladdict έγραψε:

Και όσοι έχουν εισοδήματα και τα ξοδεύουν ταξιδεύοντας - συνάντησα και τέτοιους - σε πληροφορώ ότι ταξιδεύουν στον κόσμο πρώτη θέση, ή έχουν κάτι ιστιοπλοϊκά που βγάζουν μάτι.

το παράδειγμα με τον αγρότη ήταν η απάντηση μου,πως δεν κάνουν όλοι όσοι έχουν εισοδήματα μόνο αυτό που γράφει.κάποιοι κάνουν διαφορετικά πράγματα.

τι διαφορετικά πράγματα....... πετάει με ελικόπτερο για να παει στην γείτονα χώρα
ενω το παράδειγμα του traveladdict αναφερετε σε αυτους που εχουν χρημα και το ξοδέυουν για ταξίδια .

ξέρεις κάποιον που εχει γεμάτη τσέπη και ταξιδέυει με σακίδιο η μένει σε πάτους διαμονής ??? εγω πάντως δεν ξερω κανέναν

anel το πράγμα ειναι απλό !! πιο απλό δεν γίνετε '' No money.. no honey ''

 

[ANEL]

τι διαφορετικά πράγματα....... πετάει με ελικόπτερο για να παει στην γείτονα χώρα
ενω το παράδειγμα του traveladdict αναφερετε σε αυτους που εχουν χρημα και το ξοδέυουν για ταξίδια .

ξέρεις κάποιον που εχει γεμάτη τσέπη και ταξιδέυει με σακίδιο η μένει σε πάτους διαμονής ??? εγω πάντως δεν ξερω κανέναν

anel το πράγμα ειναι απλό !! πιο απλό δεν γίνετε '' No money.. no honey ''

μάλλον κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις..στο ελικόπτερο μπήκε όταν ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου..δεν είναι διαφορετικό αυτό, από αυτό που περιγράφει ο traveladdict??
υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τρόποι ζωής και σκέψης,τι σε ξενίζει σ' αυτό??:roll:

 

[traveladdict]

Καλή μου anel, κανείς δεν ξενίζεται από διαφορετικούς τρόπους σκέψης και ζωής.
Εγώ δεν σχολιάζω τον τρόπο ζωής και σκέψης κάποιων ανθρώπων, αλλά τον λόγο που ζουν έτσι. Δεν καταδικάζω κανέναν, όποιος θέλει ζει έτσι, απλώς κουβέντα κάνουμε.
Όταν λέω αποτυχία, δεν εννοώ μόνο στην δουλειά.
Κάποιος μπορεί να έχει αποτύχει σε θέματα οικογένειας ( κάποιος που έχει οικογένεια δεν ταξιδεύει για χρόνια σε μακρινά μέρη).
Να έχει αποτύχει σε θέματα σπιτιού (δεν παρατάς το σπίτι που έφτιαξες με χίλιους κόπους για να γυρνάς για χρόνια στα πέρατα του κόσμου).
Να έχει αποτύχει στην κοινωνική του ζωή ( αν δεν έχει φίλους και ενδιαφέροντα, ταξιδεύει για να γεμίσει τη ζωή του).

Θέλω να πω δηλαδή, ότι πολύ ωραία τα ταξίδια, και για πολλούς είναι όνειρο ζωής, αλλά όταν ζεις μια φυσιολογική ζωή - όπως την κατανοούν δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη μας - δεν κάνεις μποέμικη ταξιδιωτική ζωή, παρατώντας τα πάντα πίσω σου.
Εγώ μικρότερος ταξίδευα για μήνες ολόκληρους, αλλά κάποια στιγμή είδα ότι πρέπει να κάνω κάτι σοβαρό στη ζωή μου, όπως μια μόνιμη δουλειά, μια οικογένεια, φίλους και όλα αυτά τα μικρά και όμορφα πράγματα που "καταδυναστεύουν" τη ζωή μου.

Ο άνθρωπος είναι δημιουργικό ον από τη φύση του. Δημιουργεί οικογένεια, δουλειά, τέχνη, ή όλα αυτά μαζί, ή κάποια από αυτά μαζί. Για να τα δημιουργήσει λοιπόν αυτά θέλει σταθερότητα και μόνιμο τόπο διαβίωσης. 'Ετσι ήταν πάντα εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Ακόμα και οι νομάδες ταξιδεύουν με όλα τα υπάρχοντα τους και τις οικογένειες τους, μετρέποντας το ταξίδι σε βιοπορισμό.
Δεν "ψάχνονται" και δεν ταξιδεύουν για να "ανακαλύψουν τον εαυτό τους". Ούτε ταξιδεύουν για ζήσουν "κάτι το αυθεντικό".
Κάποια στιγμή λοιπόν, ο άνθρωπος - ανεξάρτητα από εθνικότητα - έρχεται αντιμέτωπος με τις πραγματικές ευθύνες του και τα πραγματικά θέλω του.
Αγωνίζεται να τα πετύχει και δεν διαφεύγει συνεχώς ταξιδεύοντας και μετατρέποντας την απόλαυση του ταξιδιού, σε καταναγκασμό κοινωνικής αμφισβήτησης.

 

[ANEL]

Καλή μου anel, κανείς δεν ξενίζεται από διαφορετικούς τρόπους σκέψης και ζωής.
Εγώ δεν σχολιάζω τον τρόπο ζωής και σκέψης κάποιων ανθρώπων, αλλά τον λόγο που ζουν έτσι. Δεν καταδικάζω κανέναν, όποιος θέλει ζει έτσι, απλώς κουβέντα κάνουμε.
Όταν λέω αποτυχία, δεν εννοώ μόνο στην δουλειά.
Κάποιος μπορεί να έχει αποτύχει σε θέματα οικογένειας ( κάποιος που έχει οικογένεια δεν ταξιδεύει για χρόνια σε μακρινά μέρη).
Να έχει αποτύχει σε θέματα σπιτιού (δεν παρατάς το σπίτι που έφτιαξες με χίλιους κόπους για να γυρνάς για χρόνια στα πέρατα του κόσμου).
Να έχει αποτύχει στην κοινωνική του ζωή ( αν δεν έχει φίλους και ενδιαφέροντα, ταξιδεύει για να γεμίσει τη ζωή του).

Θέλω να πω δηλαδή, ότι πολύ ωραία τα ταξίδια, και για πολλούς είναι όνειρο ζωής, αλλά όταν ζεις μια φυσιολογική ζωή - όπως την κατανοούν δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη μας - δεν κάνεις μποέμικη ταξιδιωτική ζωή, παρατώντας τα πάντα πίσω σου.
Εγώ μικρότερος ταξίδευα για μήνες ολόκληρους, αλλά κάποια στιγμή είδα ότι πρέπει να κάνω κάτι σοβαρό στη ζωή μου, όπως μια μόνιμη δουλειά, μια οικογένεια, φίλους και όλα αυτά τα μικρά και όμορφα πράγματα που "καταδυναστεύουν" τη ζωή μου.

Ο άνθρωπος είναι δημιουργικό ον από τη φύση του. Δημιουργεί οικογένεια, δουλειά, τέχνη, ή όλα αυτά μαζί, ή κάποια από αυτά μαζί. Για να τα δημιουργήσει λοιπόν αυτά θέλει σταθερότητα και μόνιμο τόπο διαβίωσης. 'Ετσι ήταν πάντα εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Ακόμα και οι νομάδες ταξιδεύουν με όλα τα υπάρχοντα τους και τις οικογένειες τους, μετρέποντας το ταξίδι σε βιοπορισμό.
Δεν "ψάχνονται" και δεν ταξιδεύουν για να "ανακαλύψουν τον εαυτό τους". Ούτε ταξιδεύουν για ζήσουν "κάτι το αυθεντικό".
Κάποια στιγμή λοιπόν, ο άνθρωπος - ανεξάρτητα από εθνικότητα - έρχεται αντιμέτωπος με τις πραγματικές ευθύνες του και τα πραγματικά θέλω του.
Αγωνίζεται να τα πετύχει και δεν διαφεύγει συνεχώς ταξιδεύοντας και μετατρέποντας την απόλαυση του ταξιδιού, σε καταναγκασμό κοινωνικής αμφισβήτησης.

συμφωνώ πως απλά κουβέντα κάνουμε.και συμφωνώ επίσης πως αυτό που κρίνεις είναι ο λόγος που κάποιοι άνθρωποι ζουν έτσι.απλά θεωρείς σαν δεδομένο πως έτσι ζουν αυτοί που έχουν αποτύχει,ορίζοντας de facto σαν επιτυχία την δημιουργία οικογένειας και όλα τα άλλα που αναφέρεις στο παραπάνω ποστ σου.το ζήτημα είναι καθαρά θεωρητικό.Γιατί?
επειδή για μένα που πάντα ήθελα παιδιά θεωρείται επιτυχία το γεγονός ότι έχω.Γύρω μου όμως υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ δεν θέλησαν παιδιά. άρα δεν απέτυχαν αλλά επέλεξαν.εσύ τους κατατάσσεις αυτόματα στους αποτυχημένους ενώ εγώ όχι.
επίσης εγώ θέλω να μένω στο ίδιο σπίτι,να δουλεύω στο ίδιο περιβάλλον,να έχω τους σταθερούς από χρόνια φίλους μου και δεν μ' αρέσουν οι μόνιμες αλλαγές σε αυτούς τους τομείς.
όμως ξέρω ανθρώπους που ποτέ δεν θέλησαν τα ίδια.πχ.ανθρώπους που αν και θα μπορούσαν να έχουν δικό τους σπίτι(και όχι ένα πολλά)προτιμούν να νοικιάζουν γιατί έτσι έχουν το περιθώριο των συχνών αλλαγών σπιτιού και γειτονιάς.και έχω φίλη που ως τώρα έχει δουλέψει σε πάνω από 5 χώρες,γιατί έτσι επέλεξε(δεν αναγκάστηκε).όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι με βάσει τα δικά σου κριτήρια θεωρούνται αποτυχημένοι.αλλά εγώ που τους ξέρω σε βεβαιώνω πως και επιτυχημένοι είναι ο καθένας στον τομέα του και πολύ ευτυχισμένοι,γιατί απλά κάνουν αυτό που θέλουν.
τελικά εκεί που θέλω να καταλήξω είναι πως καθένας έχει διαφορετικά θέλω και άρα για τον καθένα ισχύουν διαφορετικά κριτήρια επιτυχίας ή αποτυχίας.δεν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια ως προς αυτό και άρα κάθε προσπάθεια να παρουσιάσουμε ως αντικειμενικά,φυσιολογικά και πανανθρώπινα τα δικά μας θέλω,δεν μπορεί παρά να είναι αφοριστική.

 

[ΕΡΣΗ]

Αν καταλαβαίνω καλά, αυτό που θέλει να πει ο travelaadict είναι οτι ο άνθρωπος γενικά είναι φτιαγμένος για να αποκτήσει κάποια στιγμή στη ζωή του, άλλος αργότερα, άλλος νωρίτερα, κάποιους δεσμούς, που θα τους νιώσει ως δεσμούς και όχι ως δεσμά.

-δεσμούς αγάπης και φιλίας, ανεξαρτήτως σε ποιόν απευθύνονται.
-δημιουργικότητα και οι συνακόλουθοι δεσμοί (ίσως και δεσμά, αλλά το αποτέλεσμα είναι τόσο σημαντικό που τα δεσμά παραβλέπονται) που πρέπει να υπάρχουν για να παραχθεί το δημιούργημα
Και για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο χρειάζονται χρόνο ο οποίος δεν παρέχεται με την συνεχή, επί έτη, περιπλάνηση.

Προφανώς και κάποιοι μετά από ώριμη σκέψη έχουν αποφύγει κάποιους από αυτούς τους δεσμούς, γιατί θεώρησαν οτι δεν τους ταίριαζαν, οπότε και δε θα ήταν δεσμοί, αλλά δεσμά, άρα και πολύ καλά έκαναν, ουδείς ψόγος. Το αντίθετο θα ήταν λόγος ένστασης: εφόσον δεν μπορούσαν να έχουν δεσμούς γιατί έμπλεξαν σε καταστάσεις που δεν τους σήκωναν: όλοι έχουμε γύρω μας τέτοια παραδείγματα ανθρώπων οι οποίοι με τη συμπεριφορά τους προξένησαν πόνο και αναστάτωση στον περίγυρό τους.

Όλοι οι δεσμοί δεν είναι για όλους τους ανθρώπους, αυτό είναι βέβαιο. Αλλά από την πληθώρα δεσμών που υπάρχουν, στη τελική καποιους δεσμούς πρέπει να αποκτήσει κανείς ως άνθρωπος αλλιώς κατά τη γνώμη μου (και νομίζω και του traveladdict) είναι μάταιο το ταξίδι μας σε αυτή τη ζωή.


Θεμιτό και να υπάρχουν και οι αντίθετες απόψεις η οποίες να λένε:
α) ότι κάθε τι είναι μάταιο σε αυτή τη ζωή (στις μαύρες μου συντάσομαι με αυτή την άποψη μερικές φορές, αλλά στις άσπρες μου την ξεχνώ)
β) οτι τίποτε δεν είναι μάταιο σε αυτή τη ζωή και όλα έχουν το σκοπό τους ο οποίος μπορεί να μας διαφεύγει, αλλά υπάρχει. Δεκτή και αυτή η άποψη, αλλά εμένα προσωπικά δε μου παρέχει καμία σταθερά που ώρες ώρες μου είναι άκρως απαραίτητη.
Και γ) δεν υπάρχει κανένας σκοπός λίγο πολύ όλα είναι τυχαία, οπότε έχουμε ο καθένας από εμάς την ελευθερία να θέσει τους σκοπούς τους και όλοι είναι έγκυροι και σεβαστοί. (Ας μην άρχίσουμε τη συζήτηση για το ως που φθάνει το έγκυρο και σεβαστό των σκοπών-το τραβήξαμε που το τραβήξαμε από τα αυτιά αυτο το θέμα, και εγώ μέσα, αν επιχειρηματολογήσουμε και σε αυτό, το ταξιδιωτικό αυτό forum θασ μετατραπεί σε φιλοσοφικο, θρησκετικο,πολιτικο,ανθρωπολογικο και πάει λέγοντας site).


Δεν νομίζω άλλωστε οτι το θέμα έτσι ετέθη κοντόθωρα από την πλευρά του traveladdict, όπως το περιγράφεις, δηλαδή οτι οι ανύπαντροι και οι διαζευγμάνοι (με επιλογη η χωρις δυνατότητα επιλογής), οι μη έχοντες τέκνα (με επιλογή ή χωρίς δυνατότητα επιλογής), η μη έχοντες υψηλά εισοδήματα (με επιλογή ή χωρίς δυνατότητα επιλογής ), η μη έχοντες εργασία υψηλού status (με επιλογή ή χωρίς δυνατότητα επιλογής) είναι αποτυχημένοι η ακόμη χειρότερα χαμένοι, loosers (έκφραση την οποία εξαιρετικά απεχθάνομαι, γιατί άλλο πράγμα ο αποτυχημένος, όλοι είχαμε κάποια αποτυχία σε κάποιον τομέα της ζωής μας, δεν είναι και προς θανάτου κιόλας, και άλλο πράγμα ο χαμένος ο looser, σε αυτόν που κάποιοι ήδη προεξοφλούν τη μέλλουσα ζωή του. Έκφραση όμως πολύ κοινή και καθημερηνή στην μεγάλη χώρα πέραν του Ατλαντικού).

Οπως και εσύ, όπως και όλοι μας έτσι και εγώ έχω φίλες οι οποίες αποφάσισαν να μην κάνουν παιδιά και φίλους στους οποίους αρέσει να αλλάζουν τόπο διαμονής κάθε δυο και τρεις, αλλά αυτοί οι άνθρωποι έχουν δεσμούς με άλλους ανθρώπους ή λατρεύουν τη δουλειά τους και δε μπορουν να φανταστούν οτι θα έκαναν ποτε τίποτε άλλο στη ζωή τους.

"Είναι υπέροχο!" μου έλεγε συγκεκριμένη φίλη η οποία δεν παντρεύτηκε, δεν έκανε παιδιά, ούτε περιουσία και ούτε πρόκειται και στο μέλλον να της συμβει τίποτε από αυτά (νομίζω οτι απέρριψε την τελευταια πρόταση γάμου που της έγινε προ ολίγου καιρού) και ζει σαν νομάδας πότε εδώ και πότε εκει, ανάλογα με το ερευνητικό πρόγραμμα που θα προκύψει "με πληρώνουν καλά για κάτι που θα έκανα ουτως ή άλλως και τζάμπα!"


Εννοειται οτι κανείς εχέφρων άνθρωπος δε μπορεί να δει αυτήν τη γυναίκα ως αποτυχημένη: είναι δημιουργική, παράγει γνώση μέσα από τα πειράματά της, αλλά πιθανόν να αλλάζει τοποθεσία το εργαστήριό της, αλλά δεν έχει ελευθερο χρόνο μήνες δώδεκα για να κυκλοφορεί ανά την υφήλιο. Ταξιδεύει συχνά μεν, αλλά μόνο για συνέδρια και είναι παρούσα στις αίθουσες διαλέξεων των συνεδρίων, δεν κάνει τουρισμό στην ξένη χώρα. Δεν την νοιάζει τι βαθμό θα έχει, ούτε τι μισθό, ούτε η υστεροφημία της και η δόξα: της αρκεί να της προσφέρεται ερευνητική ελευθερία και εξοπλισμός. Έχει δημιουργήσει δεσμούς εκτίμησης, σεβασμού, φιλίας με συναδέλφους της και της φαίνεται το πιο συναρπαστικό και απολαυστικό πράγμα του κόσμου να συνομιλει μέσω e-mail, τηλεφώνου, τηλεδιασκέψεων, με υπέροχα μυαλά από τα πέρατα του κόσμου που θα τη βοηθήσουν να επιλύσει κάποιο πρόβλημα που συνάντησε στην έρευνά της. Ναι, δεν είναι ακριβώς η μέση Ελληνίδα, δε ζει μια συμβατική ζωή, υπόκειται όμως στις συμβάσεις της εργασίας της όπως όλοι (πχ χρηματοδοτήσεις της έρευνας,- ο μεγαλύτερός της βραχνάς- αξιολογήσεις κλπ) αλλά έχει δεσμούς και δημιουργικότητα, κανένα από τα οποία δε θα μπορούσε να κάνει αν έπαιρνε ένα σακίδιο στον ώμο και τριγύρναγε δώθε κείθε χωρίς πυξίδα και σκοπό. Υπέροχα είναι τα ταξίδια, κατ΄εμέ, όταν υπάρχει λιμάνι επιστροφής και κάποιος ή κάτι να σε περιμένει πίσω.
Επειδή άλλοι τα έχουν πει πολύ καλύτερα από εμένα να παραθέσω κάποια αγαπημένα αποσπάσματα από τον Μικρό Πρίγκηπα του Saint Exupery:



-Όχι ,είπε ο μικρός πρίγκιπας. Γυρεύω φίλους. Τι παει να πει «εξημερώνω»;
-Είναι κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό, είπε η αλεπού. Σημαίνει «δημιουργώ δεσμούς..»
-Δημιουργώ δεσμούς;
-Βέβαια, είπε η αλεπού. Για μένα ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγόρι ολόιδιο με τα αλλά εκατό χιλιάδες αγοράκια. Και δε σε χρειάζομαι .Και ούτε εσύ με χρειάζεσαι Για σένα δεν είμαι παρά μόνο μια αλεπού ίδια με άλλες εκατό χιλιάδες άλλες αλεπούδες. Αν όμως μ ’εξημερώσεις, θα χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Θα είσαι για μένα ο μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο…..
-Αρχίζω να καταλαβαίνω ,είπε ο μικρός πρίγκιπας. Ξέρω ένα λουλούδι……νομίζω πως με εξημέρωσε….






-Γνωρίζουμε μονάχα τα πράγματα που εξημερώνουμε, είπε η αλεπού. Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Τ’ αγοράζουν όλα από τους εμπόρους. Επειδή όμως δεν υπάρχουν έμποροι που να πουλούν φίλους , οι άνθρωποι δεν έχουν πια φίλους. Αν θέλεις έναν φίλο ,εξημέρωσε με.



«Πήγαινε να δεις τα τριαντάφυλλα», είπε η αλεπού...
Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε να δει ακόμη μια φορά τα τριαντάφυλλα. «Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο», είπε... «Είστε όμορφα, αλλά κενά... Αν κάποιος τυχαίος περαστικός έβλεπε το τριαντάφυλλό μου, θα νόμιζε ότι σας μοιάζει. Εκείνο όμως είναι πολύ πιο σημαντικό από όλα σας, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω εγώ ποτίσει. Γιατί είναι το λουλούδι που προστάτεψα. Γιατί έχω σκοτώσει τα σκουλήκια του, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω ακούσει να παραπονιέται, να καμαρώνει ή να σιωπά. Γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου το καλύτερο απ' όλα.
«Βλέπεις μόνο με την καρδιά» είπε η αλεπού...

 

[traveladdict]

επειδή για μένα που πάντα ήθελα παιδιά θεωρείται επιτυχία το γεγονός ότι έχω.Γύρω μου όμως υπάρχουν άνθρωποι που ποτέ δεν θέλησαν παιδιά. άρα δεν απέτυχαν αλλά επέλεξαν.εσύ τους κατατάσσεις αυτόματα στους αποτυχημένους ενώ εγώ όχι.
επίσης εγώ θέλω να μένω στο ίδιο σπίτι,να δουλεύω στο ίδιο περιβάλλον,να έχω τους σταθερούς από χρόνια φίλους μου και δεν μ' αρέσουν οι μόνιμες αλλαγές σε αυτούς τους τομείς.
όμως ξέρω ανθρώπους που ποτέ δεν θέλησαν τα ίδια.πχ.ανθρώπους που αν και θα μπορούσαν να έχουν δικό τους σπίτι(και όχι ένα πολλά)προτιμούν να νοικιάζουν γιατί έτσι έχουν το περιθώριο των συχνών αλλαγών σπιτιού και γειτονιάς.και έχω φίλη που ως τώρα έχει δουλέψει σε πάνω από 5 χώρες,γιατί έτσι επέλεξε(δεν αναγκάστηκε).όλοι αυτοί και πολλοί άλλοι με βάσει τα δικά σου κριτήρια θεωρούνται αποτυχημένοι.αλλά εγώ που τους ξέρω σε βεβαιώνω πως και επιτυχημένοι είναι ο καθένας στον τομέα του και πολύ ευτυχισμένοι,γιατί απλά κάνουν αυτό που θέλουν.

Κάνεις λάθος, δεν θα θεωρούσα ποτέ αποτυχημένο έναν άνθρωπο που από επιλογή του δεν κάνει παιδιά, δεν έχει μόνιμη δουλειά, ή αλλάζει σπίτια όλη την ώρα.

Θεωρώ αποτυχημένο έναν άνθρωπο που επειδή δεν είναι ικανός να κάνει κάποια πράγματα - και σ'αυτό συγκαταλέγονται και όλες οι πιο πάνω επιλογές, γιατί κι'αυτές σημαντικά πράγματα είναι - αναγκάζεται να ταξιδεύει σαν τον τσιγγάνο για να τα βρει με τον εαυτό του και να ανακαλύψει το νόημα της ζωής.
Αυτός ο άνθρωπος, όχι απλώς εχει απορρίψει την επιλογή να κάνει οικογένεια/σπίτι/δουλειά/φίλους, αλλά έχει απορρίψει και την επιλογή να μην κάνει όλα τα παραπάνω.

Όποιος έχει επιλογές - ανεξάρτητα αν είναι θετικές ή αρνητικές, αιρετικές, αντοκομφορμιστικές ή απλώς προοδευτικές δεν θεωρείται αποτυχημένος. Παλεύει για τα δικά του πιστεύω και προσπαθεί να κάνει τη ζωή του καλύτερη βλέποντας μέσα από το δικό του πρίσμα.
Όταν όμως μονίμως δραπετεύει από την καθημερινότητα και τις ευθύνες του, ταξιδεύοντας εδώ και εκεί, ( για να μη πω και για χειρότερες καταστάσεις διαφυγής), τότε είναι αποτυχημένος και μεγάλος loser, όπως δεν αρέσει στην ερση να λέει.
Αυτός για μένα είναι όντως αποτυχημένος.

Τον περίφημο Βλάση τον ξέρεις?
Αποτραβήχτηκε σπό τον κόσμο, ζει στον Όλυμπο σαν ερημίτης, έφτιαξε με τα χέρια του το σπιτάκι του στο δάσος, καλλιεργεί λαχανικά και φτιάχνει χειροποίητα έπιπλα εξαιρετικής κατασκευής, που τα πουλάει.
Επέλεξε συγκεκριμένο τρόπο ζωής, εντελώς διαφορετικό από των περισσότερων από μας. Δεν θα τον θεωρούσα ποτέ αποτυχημένο.
Γιατί όπως πολύ σωστά είπε η ερση πιο πάνω, δημιουργεί κάτι. Αυτός βρήκε την δική του αλήθεια, χωρίς οικογένεια, χωρίς φίλους, χωρίς κοινωνική ζωή, αλλά με πολλή εργασία και δημιουργία.

Στα ταξίδια μου είχα γνωρίσει ανθρώπους 50άρηδες που ταξίδευαν με ένα σακίδιο και πέθαιναν της πείνας.
Η δικαιολογία τους: " δεν συμβιβάζομαι".
Μπορεί να βάλεις στη ζυγαριά τον μη συμβιβασμό από την μία και την απόλυτη ξεφτίλα από την άλλη? Το να είσαι 50 και να ζητάς δανεικά για να φας? όχι επειδή είσαι φτωχός, αλλά επειδή δεν συμβιβάζεσαι?
Αν δεν συμβιβάζεσαι, πήγαινε στο Θιβέτ, ή στο Άγιο Όρος, ή πήγαινε να βοηθήσεις παιδάκια στη Γάζα ή στο Μαλάουι.

Με κάποιους από αυτούς είχα μια αλληλογραφία της πλάκας - για ιντερνετ και κινητά, φυσικά ούτε λόγος, θα συμβιβαστούν αυτοί με τις νέες τεχνολογίες?
Αυτοί είναι ορκισμένοι φίλοι των 70's και της φυσαρμόνικας.
Ο ένας είναι πλέον 70άρης και ζει σε ένα κοινόβιο στη Σάντα Μόνικα και ζητιανεύει παρέα με έναν κακομοίρη σκύλο, ένας άλλος ζει από την πρόνοια και κανα-δύο άλλων αγνοείται η τύχη, που μάλλον καλή δεν θα είναι...

 

[renata]

Κάνεις λάθος, δεν θα θεωρούσα ποτέ αποτυχημένο έναν άνθρωπο που από επιλογή του δεν κάνει παιδιά, δεν έχει μόνιμη δουλειά, ή αλλάζει σπίτια όλη την ώρα.


Τον περίφημο Βλάση τον ξέρεις?
Αποτραβήχτηκε σπό τον κόσμο, ζει στον Όλυμπο σαν ερημίτης, έφτιαξε με τα χέρια του το σπιτάκι του στο δάσος, καλλιεργεί λαχανικά και φτιάχνει χειροποίητα έπιπλα εξαιρετικής κατασκευής, που τα πουλάει.
Επέλεξε συγκεκριμένο τρόπο ζωής, εντελώς διαφορετικό από των περισσότερων από μας. Δεν θα τον θεωρούσα ποτέ αποτυχημένο.
Γιατί όπως πολύ σωστά είπε η ερση πιο πάνω, δημιουργεί κάτι. Αυτός βρήκε την δική του αλήθεια, χωρίς οικογένεια, χωρίς φίλους, χωρίς κοινωνική ζωή, αλλά με πολλή εργασία και δημιουργία.

Πιστεψέ με αυτή ειναι και η πιο δύσκολη περίπτωση!!
Για μια τέτοια επιλογή-στάση ζωής η μοναξιά ειναι τεράστια,θέλει γερά κότσια μια τέτοια απόφαση....
Το να αρκεστούμε στα κοινωνικά πρότυπα ειναι το πιο εύκολο!
Σημασία τελικά έχει σε οτι και άν αποφασίσομε,να το νιώθομε και να μπορούμε να το στηρίξομε!

 

[ANEL]

Κάνεις λάθος, δεν θα θεωρούσα ποτέ αποτυχημένο έναν άνθρωπο που από επιλογή του δεν κάνει παιδιά, δεν έχει μόνιμη δουλειά, ή αλλάζει σπίτια όλη την ώρα.

Θεωρώ αποτυχημένο έναν άνθρωπο που επειδή δεν είναι ικανός να κάνει κάποια πράγματα - και σ'αυτό συγκαταλέγονται και όλες οι πιο πάνω επιλογές, γιατί κι'αυτές σημαντικά πράγματα είναι - αναγκάζεται να ταξιδεύει σαν τον τσιγγάνο για να τα βρει με τον εαυτό του και να ανακαλύψει το νόημα της ζωής.
Αυτός ο άνθρωπος, όχι απλώς εχει απορρίψει την επιλογή να κάνει οικογένεια/σπίτι/δουλειά/φίλους, αλλά έχει απορρίψει και την επιλογή να μην κάνει όλα τα παραπάνω.

Όποιος έχει επιλογές - ανεξάρτητα αν είναι θετικές ή αρνητικές, αιρετικές, αντοκομφορμιστικές ή απλώς προοδευτικές δεν θεωρείται αποτυχημένος. Παλεύει για τα δικά του πιστεύω και προσπαθεί να κάνει τη ζωή του καλύτερη βλέποντας μέσα από το δικό του πρίσμα.
Όταν όμως μονίμως δραπετεύει από την καθημερινότητα και τις ευθύνες του, ταξιδεύοντας εδώ και εκεί, ( για να μη πω και για χειρότερες καταστάσεις διαφυγής), τότε είναι αποτυχημένος και μεγάλος loser, όπως δεν αρέσει στην ερση να λέει.
Αυτός για μένα είναι όντως αποτυχημένος.

Τον περίφημο Βλάση τον ξέρεις?
Αποτραβήχτηκε σπό τον κόσμο, ζει στον Όλυμπο σαν ερημίτης, έφτιαξε με τα χέρια του το σπιτάκι του στο δάσος, καλλιεργεί λαχανικά και φτιάχνει χειροποίητα έπιπλα εξαιρετικής κατασκευής, που τα πουλάει.
Επέλεξε συγκεκριμένο τρόπο ζωής, εντελώς διαφορετικό από των περισσότερων από μας. Δεν θα τον θεωρούσα ποτέ αποτυχημένο.
Γιατί όπως πολύ σωστά είπε η ερση πιο πάνω, δημιουργεί κάτι. Αυτός βρήκε την δική του αλήθεια, χωρίς οικογένεια, χωρίς φίλους, χωρίς κοινωνική ζωή, αλλά με πολλή εργασία και δημιουργία.

Στα ταξίδια μου είχα γνωρίσει ανθρώπους 50άρηδες που ταξίδευαν με ένα σακίδιο και πέθαιναν της πείνας.
Η δικαιολογία τους: " δεν συμβιβάζομαι".
Μπορεί να βάλεις στη ζυγαριά τον μη συμβιβασμό από την μία και την απόλυτη ξεφτίλα από την άλλη? Το να είσαι 50 και να ζητάς δανεικά για να φας? όχι επειδή είσαι φτωχός, αλλά επειδή δεν συμβιβάζεσαι?
Αν δεν συμβιβάζεσαι, πήγαινε στο Θιβέτ, ή στο Άγιο Όρος, ή πήγαινε να βοηθήσεις παιδάκια στη Γάζα ή στο Μαλάουι.

Με κάποιους από αυτούς είχα μια αλληλογραφία της πλάκας - για ιντερνετ και κινητά, φυσικά ούτε λόγος, θα συμβιβαστούν αυτοί με τις νέες τεχνολογίες?
Αυτοί είναι ορκισμένοι φίλοι των 70's και της φυσαρμόνικας.
Ο ένας είναι πλέον 70άρης και ζει σε ένα κοινόβιο στη Σάντα Μόνικα και ζητιανεύει παρέα με έναν κακομοίρη σκύλο, ένας άλλος ζει από την πρόνοια και κανα-δύο άλλων αγνοείται η τύχη, που μάλλον καλή δεν θα είναι...

νομίζω πως ξεκαθάρισες τώρα την άποψή σου.άρα συμφωνούμε πως η επιτυχία ή η αποτυχία στη ζωή εξαρτάται από τους στόχους και τα θέλω του καθενός.και πως τα κριτήρια γι' αυτό είναι υποκειμενικά.
θα συμφωνήσω απόλυτα πως μια ζωή χωρίς αξιοπρέπεια(όπως είναι για μένα η ζωή των δραπετών και των επαιτών που περιγράφεις)είναι ένδειξη αποτυχίας.
σ' ευχαριστώ πολύ για αυτή την ωραία συζήτηση και την ευκαιρία για προβληματισμό που μου έδωσες.
ΕΡΣΗ,ευχαριστώ και εσένα για το ωραίο απόσπασμα από τον Μικρό Πρίγκιπα.Ευκαιρία να το ξαναδιαβάσω.

 

[Johnpro]

- Traveller και Yorgos, ευχαριστώ που με τις αντιπαραθέσεις σας δικαιολογήσατε την ύπαρξη αυτού του topic.

- Johnpro, ειλικρινά, δεν κατάλαβα γιατί το άνοιξες το θέμα. Τη μια λες "έτσι", την άλλη "γιουβέτσι". Κουβέντα να γίνεται? ΟΚ, αν είναι έτσι, πάσο. Μόνο που η κουβέντα αυτή έχει γίνει ουκ ολίγες φορές σ' αυτό εδώ το φόρουμ και οι απόψεις των περισσοτέρων μελών είναι λίγο-πολύ γνωστές. Επανάληψη μήτηρ μαθήσεως?

- Λατινική Αμερική δεν έχω πάει, για όπου αλλού πήγα, η Έρση με κάλυψε πλήρως (κι ο Traveller σε μεγάλο βαθμό λίγο πιο πριν απ' αυτήν). Κοινή λογική χρειάζεται και καθαρή σκέψη - εννοείται βοηθούμενες από τις συσσωρευόμενες εμπειρίες.

- Και, ναι, όταν ήμουν στη Σρι Λάνκα, ο πόλεμος με τους Ταμίλ στο βορρά μαίνονταν, και το Κολόμπο ήταν γεμάτο μπλόκα και αμπριά με πολυβολεία στη μέση του δρόμου. Δεν το ξέραμε, μας προέκυψε, πληροφόρηση από internet τότε δεν υπήρχε, αλλά βάλαμε το μυαλουδάκι μας να δουλέψει υπό τις υπάρχουσες συνθήκες.

- Και, επίσης ναι, αδυνατώ να κατανοήσω το γιατί κανείς κουβαλάει μαζί του την πανάκριβη κάμερά του σε μέρη που φοβάται ότι θα του την κλέψουν, θα τη χάσει, θα χαλάσει, κλπ. κλπ. ... Εκτός κι αν είναι επαγγελματίας. Και είναι τουλάχιστον αφελές να νομίζει ότι όλους τους παραπάνω κινδύνους θα τους εκμηδενίσει η ενσωμάτωσή του σ'ένα γκρούπ τουριστών πρακτορείου.

- Εκείνο το "να δούμε όσο γίνεται περισσότερα" ας μην το σχολιάσω. Τα είπε η Έρση.

- Μεταξύ μας: Και φτηνότερο να βγαίνει το ταξίδι με το πρακτορείο, πάλι μόνος μου θα πάω...

- Επιμύθιον: Όποιου του λάχει να πνιγεί, ποτέ του δεν πεθαίνει! Κι όποιος φοβάται, πάει και κοιμάται. Εμείς πάμε γι' άλλα και οι άλλοι μες στη γυάλα!

γεια σου babaduma , χμχμχμχ καλη η ερωτηση που εθεσες στο πρωτο σκελος , το ειχα και απορια λεω κανεις δεν θα με ρωτησει :roll: πρωτον εγραψα οτι δεν ξερω αν καποιος εχει ανοιξει παρομοιο ποστ και δεν ξερω αν εχουνε ξανααπαντησει , κοιταξε αν και νεος στο σαιτ εχω διαβασει αρκετα ποστ και δεν το θεωρω σκοπιμο να απανταω για κατι αυτονοητο και προτημισα να κανω ενα ποστ , φυσικα δεν διανοουμε οτι καποιοι δεν νιοθουνε την ανασφαλεια σε εναν προορισμο , επισεις δεν μπορω να καταλαβω με ποιο σκεπτικο καποιοι ταξιδιωτες πηγαινουνε σε εναν προορισμο επιδη καποιοι αλλοι του ειπανε καλες εντυπωσεις τους και πρεπει να κανει ενα πιστο αντιγραφο μονο και μονο για να εχουμε να λεμε , τι ουσια εχει ενα ταξιδη αν καποιος πηγε στην χ χωρα και εκανε οτι εκανε ενας αλλος ? φυσικα η επαναληψη ειναι μητηρ μαθησεως γιατι στα χαι ρισκ ταξιδια πολυ περνουνε την χαρουμενη πλευρα τις ιστοριας και σπανιως προβλεπουνε μια αναποδια .
και μια μικρη απαντηση στο δευτερο σκελος που με αφορα , οκ οκ ειμαι ενοχος αλλα λατρευω την φωτογραφια , δεν ειμαι επαγγελματιας φωτογραφος αλλα μου αρεσει η φωτογραφια και μαλιστα η καλη και η ποιοτικη και οπως ξερεις μια φωτογραφια ισον 1000 λεξεις , οσα και να συμπιεσεις την μνημη σου μια μερα θα αρχισεις να την χανεις , και να αχνοφενεται το παρελθον που θα σου σκιαζει το μελλον !