Ο Ρίσκο-Τζαμπας … γιατιιιι ???

[GTS]

Καλώς ή κακώς συζητάμε πράγματα αυτονότητα ή που θα έπρεπε να είναι αυτονότητα, δηλαδή ότι:

Ο καθένας κάνει αυτό που γουστάρει, στους άλλους δε πέφτει λόγος.

Δηλαδή είναι σωστό κάποιος να κάθεται να εξηγεί τους λόγους που επιλέγει να ταξιδεύει έτσι ή αλλιώς επειδή κάποιοι έχουν εκφράσει κάποιες απόλυτες κρίσεις για το τι είναι ευτυχία, επιτυχία, αποτυχία, καλό και κακό φαγητό?

Νομίζω ότι ο πραγματικά ευτυχισμένος δεν έχει λόγο να ασχολείται με το τι κάνουν οι άλλοι και να τους κατακρίνει. Κάποιο πρόβλημα θα έχει και δε το ξέρει.

Εγώ καταλαβαίνω και τον Γιώργο και τον Κώστα και τον Νίκο, και τη Μαρία, την Έρση, το Χρίστο, το Δευκαλίωνα και όλους που προτιμάνε άλλοι έτσι, άλλοι γιουβέτσι. Καλούπια στη ζωή δεν υπάρχουν, όπως και στα ταξίδια.

Προσοχή, άλλο να πεις αυτό δε μου αρέσει/ταιριάζει και άλλο να πετάς αφορισμούς του στυλ "έτσι ταξιδεύουν οι αποτυχημένοι κτλ" που τόσο γλαφυρά έχουν εκφράσει κάποιοι.

Και μεταξύ των δύο άκρων γουστάρω και Traveller με τα ωραία του, τα εστιατόρια και τις χλίδες του και τον Χόρχε με τις περιπέτειές του. Αλλά πέρα από το τι γουστάρουμε, μετράει το τι γουστάρει ο άλλος. Γούστο του, καπέλο του, και αν πολυασχολούμαστε με τους άλλους, μάλλον πρέπει να αναρωτηθούμε το λόγο.

Δε παρεμβαίνω σχετικά με το θέμα της επικινδυνότητας της Βενεζουέλας διότι δε το ξέρω (περιοχές, έκταση κτλ) αλλά σχετικά με όσα έγραψε παραπάνω ο Χόρχε με τα οποία συμφωνώ και βρίσκω να είναι κρίμα να σπαταλάται τόσος χρόνος για τα αυτονόητα.

 

[taver]

Καλώς ή κακώς συζητάμε πράγματα αυτονότητα ή που θα έπρεπε να είναι αυτονότητα, δηλαδή ότι:

Ο καθένας κάνει αυτό που γουστάρει, στους άλλους δε πέφτει λόγος.

Δηλαδή είναι σωστό κάποιος να κάθεται να εξηγεί τους λόγους που επιλέγει να ταξιδεύει έτσι ή αλλιώς επειδή κάποιοι έχουν εκφράσει κάποιες απόλυτες κρίσεις για το τι είναι ευτυχία, επιτυχία, αποτυχία, καλό και κακό φαγητό?

Νομίζω ότι ο πραγματικά ευτυχισμένος δεν έχει λόγο να ασχολείται με το τι κάνουν οι άλλοι και να τους κατακρίνει. Κάποιο πρόβλημα θα έχει και δε το ξέρει.

Εγώ καταλαβαίνω και τον Γιώργο και τον Κώστα και τον Νίκο, και τη Μαρία, την Έρση, το Χρίστο, το Δευκαλίωνα και όλους που προτιμάνε άλλοι έτσι, άλλοι γιουβέτσι. Καλούπια στη ζωή δεν υπάρχουν, όπως και στα ταξίδια.

Προσοχή, άλλο να πεις αυτό δε μου αρέσει/ταιριάζει και άλλο να πετάς αφορισμούς του στυλ "έτσι ταξιδεύουν οι αποτυχημένοι κτλ" που τόσο γλαφυρά έχουν εκφράσει κάποιοι.

Και μεταξύ των δύο άκρων γουστάρω και Traveller με τα ωραία του, τα εστιατόρια και τις χλίδες του και τον Χόρχε με τις περιπέτειές του. Αλλά πέρα από το τι γουστάρουμε, μετράει το τι γουστάρει ο άλλος. Γούστο του, καπέλο του, και αν πολυασχολούμαστε με τους άλλους, μάλλον πρέπει να αναρωτηθούμε το λόγο.

Δε παρεμβαίνω σχετικά με το θέμα της επικινδυνότητας της Βενεζουέλας διότι δε το ξέρω (περιοχές, έκταση κτλ) αλλά σχετικά με όσα έγραψε παραπάνω ο Χόρχε με τα οποία συμφωνώ και βρίσκω να είναι κρίμα να σπαταλάται τόσος χρόνος για τα αυτονόητα.

Καλά άστα τώρα αυτά και γράφε ταξιδιωτική ιστορία από το Βερολίνο! Περιμένουμε!