tripdreamer1975
Member
- Μηνύματα
- 852
- Likes
- 906
- Επόμενο Ταξίδι
- Κάπου μακριά
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λος Ρόκες
CORON PALAWAN
H επιστροφή από το Moalboal προς το terminal εσωτερικού του Cebu κουραστική και μακρόσυρτη λόγω της κίνησης. Το αεροδρόμιο όμως του Cebu πολύ όμορφο. Έξαιρετικά διακοσμημένα και τα δύο terminals με ξυλόγλυπτα αγάλματα αναπαραστάσεις της ιστορίας τους και μεγάλο food court (πριν τον έλεγχο). Η στάση στα Jolibee επιβεβλημένη αν και η ουρά τεράστια. Δοκιμάσαμε αρκετά από τα “περιβόητα“ πιάτα τους και κάποια από αυτά (chickenjoy & tuna empanada) μας έκαναν καλή εντύπωση. Καλό και το κόστος, οπότε δικαιολογημένο το hype.
H πτήση με το ελικοφόρο της Philippine Airlines πολύ σύντομη και με εξαιρετική θέα στα νησιά λόγω καλού καιρού και χαμηλού ύψους. Περάσαμε πάνω από το αρχιπέλαγος Visayas και κατευθυνθήκαμε βορειοδυτικά στην κορυφή του Palawan στο Busuanga. Αυτό είναι και το αεροδρόμιο που εξυπηρετεί την περιοχή του Coron, μικρό αλλά χρήσιμο και οικονομικό καθώς δεν είναι μονοπώλειο μιας μόνο αεροπορικής εταιρίας όπως στο El Nido. Εξυπηρετείται από 3 εταιρίες κυρίως Philippine Airlines (καλή) και Cebu Pacific (καλή αλλά για hobbits, οι ψηλοί μακρια…). Από εκεί, μισή ώρα δρόμο με shared van προς το Coron Town Proper.
H “πόλη” του Coron από μόνη της δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να δείξει, πέρα από ένα μεγάλο λόφο με sunset spot και θέα προς το αρχιπέλαγος και τα νησάκια του. Ούτε καν παραλία. Μεγάλη ποικιλία εστιατορίων, διεθνείς κουζίνες, dive shops, τουριστικά και πολλά μπαράκια. Το κοινό εδώ πιο backpackers και νέοι ταξιδιώτες. Πάρα πολλές επιλογές καταλυμάτων βέβαια για κάθε βαλάντιο σε απόσταση έως και 10-15 λεπτών με το τρίκυκλο από το λιμάνι. Γιατί η καρδιά του Coron είναι το λιμάνι. Κάθε πρωί, εκατοντάδες σκάφη, κυρίως οι παραδοσιακές banka (με τους πλωτήρες από μπαμπού) ξεχύνονται προς το ιδιαίτερο αρχιπέλογος για ημερήσιες εκδρομές.
Το αρχιπέλαγος του Coron,είναι ένας από τους πιο εντυπωσιακούς προορισμούς στις Φιλιππίνες, γνωστό για τα κρυστάλλινα νερά, τα εντυπωσιακά καρστικά βράχια, τα lagoons, τα νησάκια με τις λευκές παραλίες, τους κοραλιογενείς υφάλους και τα διάσπαρτα ναυάγια από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το πρώτο μας ημερήσιο tour, ήταν το λεγόμενο Super Ultimate Tour (και βάλε…). Με το χαρακτηριστικό καϊκι ξεκινάμε προς τα απέναντι ακατοίκητα νησιά. Πιο συγκεκριμένα, μετά από ένα 20λεπτο ταξίδι δίπλα στα πανύψηλα κάθετα βράχια που τελειώνουν σε άλλοτε βαθύ μπλε και άλλοτε τυρκουάζ νερά, μεταφερόμαστε στην περιοχή της λίμνης Kayangan.
Για να φτάσεις στη λίμνη από εκεί που δένει το καϊκι, πρέπει να ανέβεις περίπου 300 σκαλοπάτια, αλλά η πανοραμική θέα από το διάσημο Kayangan Viewpoint είναι εκπληκτική και σίγουρα αξίζει την προσπάθεια. Ειδικά αν δεν έχεις να περιμένεις στην ουρά δεκάδες ασιάτες wannabe influencers θα σημειώσω. Η λίμνη αυτή καθεαυτή αποτελείται από ένα μείγμα γλυκού και αλμυρού νερού, γεγονός που την καθιστά ιδανική για κολύμπι και snorkeling. Κάτω από την επιφάνεια, οι βραχώδεις σχηματισμοί δημιουργούν έναν σχεδόν εξωπραγματικό υποβρύχιο κόσμο. Θεωρείται δε η καθαρότερη και διαυγέστερη λίμνη της Ασίας. Το κολύμπι γίνεται υποχρεωτικά με σωσίβιο, υπάρχει όμως μια ανοχή για τις βουτιές προς τον δροσερό. Το θέαμα μοναδικό ειδικά στις άκρες που οι κατακόρυφοι βράχοι συνεχίζουν από τα βάθη προς τον ουρανό.
Μετά τη λίμνη, μεταφερόμαστε σε ένα σημείο για snorkeling (σχετικά αδιάφορος ύφαλος) και σε ένα διαφορετικό σημείο για snοrkeling σε ένα ναυάγιο ιαπωνικού πλοίου από τον πόλεμο. Ωραίο σημείο, με την υποβρύχια ζωή να έχει καταλάβει το ενεπομείναν κουφάρι του πλοίου. Σίγουρα στην περιοχή υπάρχουν πολλά και πολύ πιο ενδιαφέροντα ναυάγια και ύφαλοι ειδικά για αυτούς που κάνουν κανονική κατάδυση. Αλλά και οι απλοί κολυμβητές με τη μάσκα μας πήραμε μια ωραία γεύση.
Στη συνέχεια, σειρά έχει μια μικρή παραλία για κολύμπι, kayak και φαγητό. Παρόλο που η μέρα δεν ήταν από τις πιο ηλιόλουστες, τα χρώματα στις παραλίες προσομοίαζαν με το ειδυλιακό τυρκουάζ των διαφημιστικών πόστερ και μάλιστα σε ωραία αντίθεση με τα πάντα κατάφυτα κάθετα βράχια. Το δε φαγητό, ευπρόσδεκτο μετά από τόσες βουτιές (και κουπί), πλούσιο και πολύ γευστικό (ψητό ψάρι, chicken adobo, noodles κλπ).
Σειρά έχει τώρα η Barracuda Lake, εξίσου όμορφη, με έναν απόκοσμο βυθό και νερά σε κάθε πιθανή απόχρωση του μπλε. Θρύλοι λένε πως εκεί ζούσε κάποιο τεράστιο μπαρακούντα από το οποίο πήρε το όνομα της, αλλά ευτυχώς φαίνεται πως παραμένουν θρύλοι…
Επόμενη στάση, η περιβόητη Twin Lagoon, ένα από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά αξιοθέατα της περιοχής, κάποιοι λένε και όλου του Palawan. Πρόκειται για δύο λιμνοθάλασσες που χωρίζονται από έναν τεράστιο ασβεστολιθικό βράχο, δημιουργώντας ένα μαγευτικό τοπίο με τιρκουάζ νερά και υποβλητικούς βραχώδεις σχηματισμούς. Η πρόσβαση στη δεύτερη λιμνοθάλασσα γίνεται είτε κολυμπώντας μέσα από ένα μικρό πέρασμα κάτω από τα βράχια (όταν η στάθμη του νερού είναι χαμηλή) είτε περνώντας από μια ξύλινη σκάλα πάνω από τον βράχο (όταν το νερό είναι ψηλά) είτε κωπηλατώντας με καγιάκ. Η στάθμη του νερού στην περίπτωση μας ήταν στη μέση, οπότε δοκιμάσαμε και τους τρεις τρόπους. Τα νερά μέσα στην Twin Lagoon είναι μείγμα γλυκού και αλμυρού νερού, δημιουργώντας ένα μοναδικό θερμικό φαινόμενο. Το αλμυρό νερό από τη θάλασσα είναι πιο ζεστό και βαρύτερο, ενώ το γλυκό νερό (που προέρχεται από βροχές ή υπόγειες πηγές) είναι πιο κρύο και ελαφρύτερο. Καθώς κολυμπάς στη λίμνη, νιώθεις αυτές τις εναλλαγές θερμοκρασίας στο σώμα σου, σαν ζεστά και κρύα "ρεύματα" να σε αγκαλιάζουν ταυτόχρονα! Είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία που κάνει την κολύμβηση εκεί ακόμα πιο ξεχωριστή.
Στο σημείο αυτό, να σημειώσουμε ότι το “μεγαλείο” του τοπίου στο Coron και τις λιμνοθάλασσες του, αυτό το καρτποσταλικό, αποτυπώνεται τέλεια με drone από μεγάλο ύψος. Όσο είσαι μέσα στο νερό, νοιώθεις βέβαια το δέος αλλά δύσκολα αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος και τον χώρο. Ο δε ήλιος έστω και λίγος αν είναι μεταμορφώνει όλα τα χρώματα και μεγενθύνει την εμπειρία του ματιού.
Γεμάτοι εικόνες και εμπειρίες λοιπόν, παίρνουμε τον δρόμο (τον υδάτινο) για την τελευταία στάση της ημέρας προς τα Secret Lagoons. Όχι τόσο ευφάνταστο όνομα αλλά ταιριαστό. Μέσα από ένα στενό πέρασμα με καγιάκ ανάμεσα από βράχια και μανγκρόβια, αποκαλύπτεται μια ακόμη αρκετά ανοικτή λιμνοθάλασσα. Το σημείο μάλιστα είχε και πολύ λιγότερο κόσμο από όλες τις άλλες στάσεις, επομένως μπορούσες πραγματικά να νιώσεις μόνος μέσα στη φύση, σχεδόν εξερευνητής και να ακούσεις τους ήχους της. Ωραίο μπόνους, που δεν υπήρχε στο αρχικό πλάνο της εκδρομής.
Το ηλιοβασίλεμα εκείνης της μέρας μας βρίσκει εξουθενωμένους να κυκλοφορούμε στα πολύβουα πλέον δρομάκια της πόλης του Coron προς αναζήτηση φαγητού, το οποίο και απολαύσαμε κάνοντας σχέδια για την επόμενη δραστηριότητα.
Υπάρχουν πολλές επιλογές από τουρ να επιλέξει κάποιος, Α-B-C και άλλα, με βόλτες σε διάφορα lagoon και κάποια σε συνδυασμό με παραλίες. Θεωρώντας όμως ότι έχουμε καλύψει τα βασικά και ότι χορτάσαμε βράχο, lagoon και “αγριάδα” η επιλογή μας ήταν το χαλαρό Beach Escapade.
Σε απόσταση περίπου μιας ώρας από το Coron, προς τον νότο βρίσκεται ένα ακόμη σύμπλεγμα μικρών νησιών. Κάποια από αυτά είναι αραιοκατοικημένα, κυρίως από ψαράδες με τις ξύλινες παράγκες τους πάνω στο κύμα, κάποια από αυτά με μικρά πεντάστερα resort ομολογουμένως υπέροχα (και εξίσου πανάκριβα…) και κάποια ακατοίκητα. Κοινό γνώρισμα όλων των νησιών όμως είναι οι κατάλευκες παραλίες, πολλές φορές με τα ανάλογα sandbars και τον ίσκιο από τους κοκοφοίνικες (quintessentially tropical που λέμε και στο χωριό).
Εμείς επισκεφθήκαμε 3 από αυτά, τα Bulog Dos, Banana Island (εμπνευσμένο!) και Malcapuya. Ευτυχώς, ειδικά στα δύο πρώτα τα πλήθη ήταν πολύ λιγότερα από ότι στα lagoons και μπορούσαμε να ρουφήξουμε αρκετά απερίσπαστοι το τοπίο. Βουτιές λοιπόν στα γαλαζοπράσινα νερά, λίγο snorkeling στο βυθό, τσαλαβούτημα στα sandbars ήταν στο πρόγραμμα για το επόμενο 8ωρο. Απολαυστικό και το παραθαλάσσιο γεύμα με τις κρύες San Miguel. Στο σημείο αυτό, ήρθε και η ώρα να αποτίσουμε φόρο τιμής στο πολυαγαπημένο μας drone που μας συντρόφευσε ως το τελευταίο νησί αλλά αναπαύτηκε κάπου εκεί, στα ρηχά της Sulu Sea. Ήθελε και αυτό να απολαύσει τα υπέροχα νερά (τουλάχιστον σώθηκαν τα πλάνα).
Με αυτά και αυτά, το τριήμερο μας στο υπέροχο Coron φθάνει στο τέλος του. Άξιζε και με το παραπάνω, γιατί αυτή τη μοναδικότητα του τοπίου δεν τη συναντάς σε άλλα μέρη της γης, τουλάχιστον τόσο “συμπυκνωμένα”. Συμπερασματικά θεωρώ πως φθάνουν 3 max 4 ημέρες για να χορτάσει κάποιος το Coron, καθώς εκτός από τα απαραίτητα τουρ με τις βάρκες το ίδιο το κεντρικό νησί δεν έχει κάποια δραστηριότητα ή αξιοθέατο να δείξει. Υπάρχουν κάποιες φυσικές θερμές πηγές κοντά στην πόλη και υπάρχει και το Mount Taypo για ανάβαση, αλλά μετά το απολαυστικό ξεθέωμα στη θάλασσα εμείς δεν τα προτιμήσαμε. Ωραία επιλογή για συνδυασμό El Nido με Coron είμαι σίγουρος ότι αποτελούν τα λεγόμενα expeditions που ξεκινούν από το ένα, καταλήγουν στο άλλο και ενδιάμεσα περνούν 3-4 ημέρες σε πολλά νησάκια για βουτιές, εξερεύνηση και διανυκτέρευση. Στην περίπτωση μας, λόγω εορταστικής περιόδου αλλά και λόγω παιδιού κρίναμε πως εκτός από αρκετά ακριβό ίσως ήταν και “ζόρικο” καθώς το θεωρούμε πιο “νεανική” και παρεΐστικη δραστηριότητα, επομένως δεν το κυνηγήσαμε. Προκρίναμε δε το Coron έναντι του El Nido κυρίως λόγω προσιτότερων πτήσεων αλλά και καταλυμάτων.
H επιστροφή από το Moalboal προς το terminal εσωτερικού του Cebu κουραστική και μακρόσυρτη λόγω της κίνησης. Το αεροδρόμιο όμως του Cebu πολύ όμορφο. Έξαιρετικά διακοσμημένα και τα δύο terminals με ξυλόγλυπτα αγάλματα αναπαραστάσεις της ιστορίας τους και μεγάλο food court (πριν τον έλεγχο). Η στάση στα Jolibee επιβεβλημένη αν και η ουρά τεράστια. Δοκιμάσαμε αρκετά από τα “περιβόητα“ πιάτα τους και κάποια από αυτά (chickenjoy & tuna empanada) μας έκαναν καλή εντύπωση. Καλό και το κόστος, οπότε δικαιολογημένο το hype.
H πτήση με το ελικοφόρο της Philippine Airlines πολύ σύντομη και με εξαιρετική θέα στα νησιά λόγω καλού καιρού και χαμηλού ύψους. Περάσαμε πάνω από το αρχιπέλαγος Visayas και κατευθυνθήκαμε βορειοδυτικά στην κορυφή του Palawan στο Busuanga. Αυτό είναι και το αεροδρόμιο που εξυπηρετεί την περιοχή του Coron, μικρό αλλά χρήσιμο και οικονομικό καθώς δεν είναι μονοπώλειο μιας μόνο αεροπορικής εταιρίας όπως στο El Nido. Εξυπηρετείται από 3 εταιρίες κυρίως Philippine Airlines (καλή) και Cebu Pacific (καλή αλλά για hobbits, οι ψηλοί μακρια…). Από εκεί, μισή ώρα δρόμο με shared van προς το Coron Town Proper.
H “πόλη” του Coron από μόνη της δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να δείξει, πέρα από ένα μεγάλο λόφο με sunset spot και θέα προς το αρχιπέλαγος και τα νησάκια του. Ούτε καν παραλία. Μεγάλη ποικιλία εστιατορίων, διεθνείς κουζίνες, dive shops, τουριστικά και πολλά μπαράκια. Το κοινό εδώ πιο backpackers και νέοι ταξιδιώτες. Πάρα πολλές επιλογές καταλυμάτων βέβαια για κάθε βαλάντιο σε απόσταση έως και 10-15 λεπτών με το τρίκυκλο από το λιμάνι. Γιατί η καρδιά του Coron είναι το λιμάνι. Κάθε πρωί, εκατοντάδες σκάφη, κυρίως οι παραδοσιακές banka (με τους πλωτήρες από μπαμπού) ξεχύνονται προς το ιδιαίτερο αρχιπέλογος για ημερήσιες εκδρομές.
Το αρχιπέλαγος του Coron,είναι ένας από τους πιο εντυπωσιακούς προορισμούς στις Φιλιππίνες, γνωστό για τα κρυστάλλινα νερά, τα εντυπωσιακά καρστικά βράχια, τα lagoons, τα νησάκια με τις λευκές παραλίες, τους κοραλιογενείς υφάλους και τα διάσπαρτα ναυάγια από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το πρώτο μας ημερήσιο tour, ήταν το λεγόμενο Super Ultimate Tour (και βάλε…). Με το χαρακτηριστικό καϊκι ξεκινάμε προς τα απέναντι ακατοίκητα νησιά. Πιο συγκεκριμένα, μετά από ένα 20λεπτο ταξίδι δίπλα στα πανύψηλα κάθετα βράχια που τελειώνουν σε άλλοτε βαθύ μπλε και άλλοτε τυρκουάζ νερά, μεταφερόμαστε στην περιοχή της λίμνης Kayangan.
Για να φτάσεις στη λίμνη από εκεί που δένει το καϊκι, πρέπει να ανέβεις περίπου 300 σκαλοπάτια, αλλά η πανοραμική θέα από το διάσημο Kayangan Viewpoint είναι εκπληκτική και σίγουρα αξίζει την προσπάθεια. Ειδικά αν δεν έχεις να περιμένεις στην ουρά δεκάδες ασιάτες wannabe influencers θα σημειώσω. Η λίμνη αυτή καθεαυτή αποτελείται από ένα μείγμα γλυκού και αλμυρού νερού, γεγονός που την καθιστά ιδανική για κολύμπι και snorkeling. Κάτω από την επιφάνεια, οι βραχώδεις σχηματισμοί δημιουργούν έναν σχεδόν εξωπραγματικό υποβρύχιο κόσμο. Θεωρείται δε η καθαρότερη και διαυγέστερη λίμνη της Ασίας. Το κολύμπι γίνεται υποχρεωτικά με σωσίβιο, υπάρχει όμως μια ανοχή για τις βουτιές προς τον δροσερό. Το θέαμα μοναδικό ειδικά στις άκρες που οι κατακόρυφοι βράχοι συνεχίζουν από τα βάθη προς τον ουρανό.
Μετά τη λίμνη, μεταφερόμαστε σε ένα σημείο για snorkeling (σχετικά αδιάφορος ύφαλος) και σε ένα διαφορετικό σημείο για snοrkeling σε ένα ναυάγιο ιαπωνικού πλοίου από τον πόλεμο. Ωραίο σημείο, με την υποβρύχια ζωή να έχει καταλάβει το ενεπομείναν κουφάρι του πλοίου. Σίγουρα στην περιοχή υπάρχουν πολλά και πολύ πιο ενδιαφέροντα ναυάγια και ύφαλοι ειδικά για αυτούς που κάνουν κανονική κατάδυση. Αλλά και οι απλοί κολυμβητές με τη μάσκα μας πήραμε μια ωραία γεύση.
Στη συνέχεια, σειρά έχει μια μικρή παραλία για κολύμπι, kayak και φαγητό. Παρόλο που η μέρα δεν ήταν από τις πιο ηλιόλουστες, τα χρώματα στις παραλίες προσομοίαζαν με το ειδυλιακό τυρκουάζ των διαφημιστικών πόστερ και μάλιστα σε ωραία αντίθεση με τα πάντα κατάφυτα κάθετα βράχια. Το δε φαγητό, ευπρόσδεκτο μετά από τόσες βουτιές (και κουπί), πλούσιο και πολύ γευστικό (ψητό ψάρι, chicken adobo, noodles κλπ).
Σειρά έχει τώρα η Barracuda Lake, εξίσου όμορφη, με έναν απόκοσμο βυθό και νερά σε κάθε πιθανή απόχρωση του μπλε. Θρύλοι λένε πως εκεί ζούσε κάποιο τεράστιο μπαρακούντα από το οποίο πήρε το όνομα της, αλλά ευτυχώς φαίνεται πως παραμένουν θρύλοι…
Επόμενη στάση, η περιβόητη Twin Lagoon, ένα από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά αξιοθέατα της περιοχής, κάποιοι λένε και όλου του Palawan. Πρόκειται για δύο λιμνοθάλασσες που χωρίζονται από έναν τεράστιο ασβεστολιθικό βράχο, δημιουργώντας ένα μαγευτικό τοπίο με τιρκουάζ νερά και υποβλητικούς βραχώδεις σχηματισμούς. Η πρόσβαση στη δεύτερη λιμνοθάλασσα γίνεται είτε κολυμπώντας μέσα από ένα μικρό πέρασμα κάτω από τα βράχια (όταν η στάθμη του νερού είναι χαμηλή) είτε περνώντας από μια ξύλινη σκάλα πάνω από τον βράχο (όταν το νερό είναι ψηλά) είτε κωπηλατώντας με καγιάκ. Η στάθμη του νερού στην περίπτωση μας ήταν στη μέση, οπότε δοκιμάσαμε και τους τρεις τρόπους. Τα νερά μέσα στην Twin Lagoon είναι μείγμα γλυκού και αλμυρού νερού, δημιουργώντας ένα μοναδικό θερμικό φαινόμενο. Το αλμυρό νερό από τη θάλασσα είναι πιο ζεστό και βαρύτερο, ενώ το γλυκό νερό (που προέρχεται από βροχές ή υπόγειες πηγές) είναι πιο κρύο και ελαφρύτερο. Καθώς κολυμπάς στη λίμνη, νιώθεις αυτές τις εναλλαγές θερμοκρασίας στο σώμα σου, σαν ζεστά και κρύα "ρεύματα" να σε αγκαλιάζουν ταυτόχρονα! Είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία που κάνει την κολύμβηση εκεί ακόμα πιο ξεχωριστή.
Στο σημείο αυτό, να σημειώσουμε ότι το “μεγαλείο” του τοπίου στο Coron και τις λιμνοθάλασσες του, αυτό το καρτποσταλικό, αποτυπώνεται τέλεια με drone από μεγάλο ύψος. Όσο είσαι μέσα στο νερό, νοιώθεις βέβαια το δέος αλλά δύσκολα αντιλαμβάνεσαι το μέγεθος και τον χώρο. Ο δε ήλιος έστω και λίγος αν είναι μεταμορφώνει όλα τα χρώματα και μεγενθύνει την εμπειρία του ματιού.
Γεμάτοι εικόνες και εμπειρίες λοιπόν, παίρνουμε τον δρόμο (τον υδάτινο) για την τελευταία στάση της ημέρας προς τα Secret Lagoons. Όχι τόσο ευφάνταστο όνομα αλλά ταιριαστό. Μέσα από ένα στενό πέρασμα με καγιάκ ανάμεσα από βράχια και μανγκρόβια, αποκαλύπτεται μια ακόμη αρκετά ανοικτή λιμνοθάλασσα. Το σημείο μάλιστα είχε και πολύ λιγότερο κόσμο από όλες τις άλλες στάσεις, επομένως μπορούσες πραγματικά να νιώσεις μόνος μέσα στη φύση, σχεδόν εξερευνητής και να ακούσεις τους ήχους της. Ωραίο μπόνους, που δεν υπήρχε στο αρχικό πλάνο της εκδρομής.
Το ηλιοβασίλεμα εκείνης της μέρας μας βρίσκει εξουθενωμένους να κυκλοφορούμε στα πολύβουα πλέον δρομάκια της πόλης του Coron προς αναζήτηση φαγητού, το οποίο και απολαύσαμε κάνοντας σχέδια για την επόμενη δραστηριότητα.
Υπάρχουν πολλές επιλογές από τουρ να επιλέξει κάποιος, Α-B-C και άλλα, με βόλτες σε διάφορα lagoon και κάποια σε συνδυασμό με παραλίες. Θεωρώντας όμως ότι έχουμε καλύψει τα βασικά και ότι χορτάσαμε βράχο, lagoon και “αγριάδα” η επιλογή μας ήταν το χαλαρό Beach Escapade.
Σε απόσταση περίπου μιας ώρας από το Coron, προς τον νότο βρίσκεται ένα ακόμη σύμπλεγμα μικρών νησιών. Κάποια από αυτά είναι αραιοκατοικημένα, κυρίως από ψαράδες με τις ξύλινες παράγκες τους πάνω στο κύμα, κάποια από αυτά με μικρά πεντάστερα resort ομολογουμένως υπέροχα (και εξίσου πανάκριβα…) και κάποια ακατοίκητα. Κοινό γνώρισμα όλων των νησιών όμως είναι οι κατάλευκες παραλίες, πολλές φορές με τα ανάλογα sandbars και τον ίσκιο από τους κοκοφοίνικες (quintessentially tropical που λέμε και στο χωριό).
Εμείς επισκεφθήκαμε 3 από αυτά, τα Bulog Dos, Banana Island (εμπνευσμένο!) και Malcapuya. Ευτυχώς, ειδικά στα δύο πρώτα τα πλήθη ήταν πολύ λιγότερα από ότι στα lagoons και μπορούσαμε να ρουφήξουμε αρκετά απερίσπαστοι το τοπίο. Βουτιές λοιπόν στα γαλαζοπράσινα νερά, λίγο snorkeling στο βυθό, τσαλαβούτημα στα sandbars ήταν στο πρόγραμμα για το επόμενο 8ωρο. Απολαυστικό και το παραθαλάσσιο γεύμα με τις κρύες San Miguel. Στο σημείο αυτό, ήρθε και η ώρα να αποτίσουμε φόρο τιμής στο πολυαγαπημένο μας drone που μας συντρόφευσε ως το τελευταίο νησί αλλά αναπαύτηκε κάπου εκεί, στα ρηχά της Sulu Sea. Ήθελε και αυτό να απολαύσει τα υπέροχα νερά (τουλάχιστον σώθηκαν τα πλάνα).
Με αυτά και αυτά, το τριήμερο μας στο υπέροχο Coron φθάνει στο τέλος του. Άξιζε και με το παραπάνω, γιατί αυτή τη μοναδικότητα του τοπίου δεν τη συναντάς σε άλλα μέρη της γης, τουλάχιστον τόσο “συμπυκνωμένα”. Συμπερασματικά θεωρώ πως φθάνουν 3 max 4 ημέρες για να χορτάσει κάποιος το Coron, καθώς εκτός από τα απαραίτητα τουρ με τις βάρκες το ίδιο το κεντρικό νησί δεν έχει κάποια δραστηριότητα ή αξιοθέατο να δείξει. Υπάρχουν κάποιες φυσικές θερμές πηγές κοντά στην πόλη και υπάρχει και το Mount Taypo για ανάβαση, αλλά μετά το απολαυστικό ξεθέωμα στη θάλασσα εμείς δεν τα προτιμήσαμε. Ωραία επιλογή για συνδυασμό El Nido με Coron είμαι σίγουρος ότι αποτελούν τα λεγόμενα expeditions που ξεκινούν από το ένα, καταλήγουν στο άλλο και ενδιάμεσα περνούν 3-4 ημέρες σε πολλά νησάκια για βουτιές, εξερεύνηση και διανυκτέρευση. Στην περίπτωση μας, λόγω εορταστικής περιόδου αλλά και λόγω παιδιού κρίναμε πως εκτός από αρκετά ακριβό ίσως ήταν και “ζόρικο” καθώς το θεωρούμε πιο “νεανική” και παρεΐστικη δραστηριότητα, επομένως δεν το κυνηγήσαμε. Προκρίναμε δε το Coron έναντι του El Nido κυρίως λόγω προσιτότερων πτήσεων αλλά και καταλυμάτων.
Attachments
Last edited:
