Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή

[thanos75]

Είναι όντως, δίνοντας πράγματα & συναισθήματα που μόνο τα μικρά νησιά μπορούν!

Σωστή παρατήρηση, είναι μια αρχιτεκτονική κατηγορία και αυτή, παρόμοια είδα και στα ορεινά χωριά της Λευκάδας.

Να είσαι πάντα καλά σ' ευχαριστώ, ακολουθούν και τα ακόμη πιο ωραία του Ιονίου, μείνε συντονισμένος.


Μη βάζεις ιδέες στους παρανοϊκούς που διαβάζουν αυτή την ιστορία, θα με κράξουν που δεν έχω πάει ακόμα...
Χωρις πλάκα κι εγώ πέτυχα αυτό το όνομα πρόσφατα ψάχνοντας το Ιόνιο και θυμάμαι που έλεγε για το μοναστήρι.

Πήγα πρόσφατα ναι, πριν δύο χρόνια για την ακρίβεια, οι μόνες εκδρομές όμως που έχω να θυμάμαι με πλωτά μέσα είναι προς τις «διασημότητες» του νησιού.
Τώρα βέβαια επειδή μ' εβαλες στον πειρασμό να ψάξω, βλέπω ένα γραφείο που ονομάζεται messinia sailing και έκανε τη συγκεκριμένη εκδρομή, αν και το πρόσφατο άρθρο που βρήκα τα λέει αλλιώς...

Πλάκα πλάκα το είχα βρει χθες το άρθρο που παρέθεσες. Εντυπωσιάστηκα πραγματικά με την ιστορία των μικρών αυτών νησιών και ειδικά με την τόσο άγνωστη πτυχή των Ιταλών στρατιωτών που βρήκαν μαρτυρικό θάνατο εκεί (θυμίζει λίγο η ιστορία τους την αντίστοιχη του ναυαγίου Όρια στα ανοιχτά της Αττικής με τους αιχμάλωτους Ιταλούς στρατιώτες που πνίγηκαν γυρνώντας από τα Δωδεκάνησα όταν τα νησιά έπεσαν στα χέρια των Γερμανών το 1943 μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας- Το ναυάγιο του Όρια με 4000 Ιταλούς αιχμαλώτους κοντά στο Σούνιο. Τους μετέφεραν οι Γερμανοί και απέκρυψαν την τραγωδία. Τα ευρήματα στο βυθό και την παραλία (βίντεο)).
Γκούγκλαρα και το messinia sailing και πραγματικά σε ευχαριστώ που μου έστειλες το όνομα του γραφείου. Φαίνεται ότι την κάνει που και που την εκδρομή προς τις Στροφάδες, στο πλαίσιο όμως 7ημερης κρουαζιέρας με ιστιοπλοικό, αλλά πρέπει λέει να κλείσεις ένα μήνα νωρίτερα τουλάχιστον (και καιρού βοηθούντος εννοείται). Θα είναι πάντως πραγματικά μοναδική εμπειρία η επίσκεψη σε αυτό το τόσο απομονωμένο (παίζει ίσως να είναι και το πλεόν απομονωμένο- μαζί ενδεχομένως με τη Γαύδο) σημείο της ελληνικής επικράτειας!

 

[Sassenach77]

Αυτός θα ναι πιστεύω ο ένας λόγος.
Επίσης μιλάμε για νησιά με άλλου είδους τουρισμό και αρκετά μεγαλύτερα πορτοφόλια, σκαφάτους κτλ, οπότε ίσως παίζει και αυτός ο παράγοντας ρόλο, δε ξέρω.

Αντιμετώπισα το ίδιο πρόβλημα σε όλα τα μικρά νησιά του Ιονίου οφείλω να πω κάπου εδώ. Διαπόντια, Μεγανήσι και φυσικά Παξούς & Ιθάκη. Κι αν στα δύο τελευταία βρήκα λύση με καλό ψάξιμο ή επίσκεψη εκτός σεζόν για παράδειγμα στους Παξούς, στα υπόλοιπα αναγκάστηκα να τα σκάσω μιας και δεν υπήρχε άλλος τρόπος, ούτε πήγα με αυτοκίνητο για να δοκιμάσω τη λύση του ελεύθερου κάμπινγκ όπως λες κάτι αιώνες μετά απ΄την τελευταία φορα...
Μιλάμε για κόστος δωματίου σε Μαθράκι & Οθωνούς Ιούνιο μήνα μεγαλύτερο απ' ότι τον Αύγουστο στη Φολέγανδρο!
Ακριβό το Ιόνιο.

Τη δεκαετία του '00 που ξεκίνησα να επισκέπτομαι το Ιόνιο, οι μόνοι που μου την έσπασαν πραγματικά ήταν οι Παξινοί... Ήταν πανάκριβα σε σχέση με Λευκάδα και Κεφαλονιά που είχα πάει ήδη και ναι μεν ήταν ακριβό το Ιόνιο απο τότε, αλλά οι Παξινοί την είχα δει κάπως, και εξακολουθούν να την βλέπουν πολύ high society, ακριβώς λόγο του τουρισμού που πάει εκεί όπως είπες, που η συμπεριφορά τους κιόλας ήταν απαράδεκτη! Δύο φορές επιχείρησα να πάω και τα παράτησα αλλάζοντας προορισμό γιατί είχα εκνευριστεί κυρίως απο τη συμπεριφορά τους... Μη σώσω και πάω, και σιγά να μην τους κάνω και μάγκες τους αγενέστατους!

Βλέπω φωτογραφίες απο το Μεγανήσι και την Ερεικούσα και τα νοσταλγώ... ήταν παράδεισος πραγματικά!!! Δεν είχαν σχεδόν καθόλου τουρισμό τότε. Ότι πιο αγνό έχω δει σε νησί, σε σχέση πάντα με τα μεγάλα νησιά του Ιονίου! Στο Κάλαμο δεν έχω πάει και θα μπει στα υπ 'οψιν αν αξιωθώ να πάω προς το Ιόνιο ξανά

Τα Ιόνια νησιά πάντως, απ' όλες τις πλευρές, μου αρέσουν τρελά!

 

[varioAthens]

- Το ναυάγιο του Όρια με 4000 Ιταλούς αιχμαλώτους κοντά στο Σούνιο. Τους μετέφεραν οι Γερμανοί και απέκρυψαν την τραγωδία. Τα ευρήματα στο βυθό και την παραλία (βίντεο)).

Συγκλονιστικο αρθρο!
Γι'αυτο κατι παππουδια μας ελεγαν οταν πηγαιναμε για μπανιο προς Θυμαρι, Χαρακα και περιξ "αν ειναι δυνατον πώς πάτε να κολυμπησετε σε αυτο μερος?"

 

[psilos3]

οι Παξινοί την είχα δει κάπως, και εξακολουθούν να την βλέπουν πολύ high society, ακριβώς λόγο του τουρισμού που πάει εκεί όπως είπες

Δε ξέρω, γεγονός είναι πως δεν αντιμετώπισα κακή συμπεριφορά ωστόσο αντιλαμβάνομαι αυτό που λες, το νησί είναι λίγο κάπως για όλους αυτούς τους λόγους. Γι' αυτό και η επίσκεψη μου έγινε εκτός τουριστικής σεζόν, το τελευταίο ΣΚ του Σεπτέμβρη συγκεκριμένα.

Βλέπω φωτογραφίες απο το Μεγανήσι και την Ερεικούσα και τα νοσταλγώ... ήταν παράδεισος πραγματικά

Ότι πιο αγνό έχω δει σε νησί, σε σχέση πάντα με τα μεγάλα νησιά του Ιονίου!

Τα Ιόνια νησιά πάντως, απ' όλες τις πλευρές, μου αρέσουν τρελά!

Συμφωνώ και μ' αυτό.
Μπορεί να 'μαι τρελός με το Αιγαίο και τα νησιά του, ωστόσο οφείλω να πω πως βρήκα πολύ αξιόλογα τα μικρά του Ιονίου, παρόλο που ξεφεύγουν σε θέματα τιμής όπως έγραψα και αναλυτικά στις εξιστορίσεις μου. Βασικά ότι μου άρεσε περισσότερο ήταν αυτά, με Παξούς και Ιθάκη να έχουν την πρωτοκαθεδρία όπως είναι λογικό, τρομερά νησιά και τα δύο.

Τώρα που το θυμάμαι είχα αφήσει κι ένα war στη μέση, μήπως είναι η ευκαιρία να επανέλθω;

 

[Sassenach77]

Δε ξέρω, γεγονός είναι πως δεν αντιμετώπισα κακή συμπεριφορά ωστόσο αντιλαμβάνομαι αυτό που λες, το νησί είναι λίγο κάπως για όλους αυτούς τους λόγους. Γι' αυτό και η επίσκεψη μου έγινε εκτός τουριστικής σεζόν, το τελευταίο ΣΚ του Σεπτέμβρη συγκεκριμένα.

Είναι αναμενόμενο να έχει την ακρίβεια που έχει λόγω του συγκεκριμένου τουρισμού που προσελκύει, αλλά αυτό δεν τους δίνει το δικαίωμα να υποτιμουν όποιον δεν είναι σκαφατος! Χαίρομαι που δεν αντιμετωπισες κακή συμπεριφορά. Ίσως η πανδημία τους έστρωσε λίγο.

 

[psilos3]

Ιθάκη

Επίσκεψη : Ιούλιος 2024

Διάρκεια: 3 ημέρες




«Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι,
κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη».

Για να το λέει ο στίχος έτσι θα ναι. Δε ξέρω αν είναι ζήλια το συναίσθημα που μου ‘χε δημιουργηθεί γι’ αυτό το νησί, δε ξέρω αν είναι προσμονή για κάτι ωραίο που μέχρι τώρα δεν είχα δει, ήταν όμως ένα ταξίδι κι ένα μέρος που το περίμενα πως και πως.

Είχε βλέπετε αποκτήσει και συμβολική διάσταση το όλο πράμα. Αρχικά με την εκδρομή στην Ιθάκη θα έκλεινα το κεφάλαιο με τα νησιά του Ιονίου. Κατά δεύτερο λόγο θα έκλεινα και με όλα τα συμπλέγματα νησιών (Κυκλάδες, Δωδεκάνησα, Σποράδες, Βόρειο Αιγαίο) βάζοντας ένα ακόμη σημαντικό λιθαράκι στην επίτευξη του μεγάλου στόχου.

Εκτός απ’ αυτά τα πεζά βέβαια, ήθελα διακαώς να δω ένα νησί που τόσο ακούγεται, γράφεται και τραγουδιέται κι έχει ιστορική (ή και μυθολογική) διάσταση παραμένοντας έως τον Ιούλιο του ‘24 στα όρια του μυστηρίου και για μένα. Ένα νησί τελικά πανέμορφο, ιδιαίτερο, χαρισματικό, που θα έθετα ευχαρίστως στην κορυφή προτίμησης των Ιόνιων.

Λέτε να βρήκα κι εγώ την Ιθάκη μου; Θα δείξει…




Ημέρα πρώτη


Το εξωφρενικά αργό πλοίο έφυγε γεμάτο από το λιμάνι του Αστακού, με τον κύριο όγκο των ταξιδιωτών να κατεβαίνει στην Κεφαλονιά. Είχαν αρχίσει βέβαια πρώτα να φαίνονται οι εικόνες της Ιθάκης, μιας και προηγείται σε σχέση με την απόσταση από την ηπειρωτική Ελλάδα, καθώς και το διάσημο πέρασμα μεταξύ των δύο νησιών λίγο μετά:

Το κάτι σαν λιμάνι φάνηκε στα μάτια μου μισή ώρα αργότερα, γεγονός που μου υπόδειξε ότι πρέπει να κατέβω στο γκαράζ του πλοίου.

Περίεργο συναίσθημα για μένα να κατεβαίνω με το αυτοκίνητο μου σ’ ένα νησί, γεγονός που συνέβη πολύ σπάνια όλες αυτές τις φορές, έχει όμως τη χάρη του και σίγουρα την ευκολία του:

Μία από αυτές είναι και το χόμπι της φωτογράφισης, κάτι που φρόντισα να ξεκινήσω σταματώντας δεξιά απέναντι απ’ το βενζινάδικο μόλις έπιασα την κατηφόρα για την πρωτεύουσα του νησιού το «Βαθύ», με σκοπό να πετύχω την καλύτερη πανοραμική λήψη:

Αφού κατάφερα να βρω το κατάλυμα μου και να ξεφορτώσω τα πράγματα, φόρεσα αμέσως το μαγιό και ξεκίνησα, μιας και ζέστη και χρόνος πίεζαν αμφότεροι.

Επέλεξα για αρχή μια κοντινή παραλία, όχι πως έχει διαφορά μιας και όπως θα δείτε στη συνέχεια οι παραλίες της Ιθάκης είναι μία και μία, φτάνοντας στον προορισμό μου απογευματάκι πλέον. Τα εντυπωσιακά νερά του νησιού στο «Φιλιατρό» μου έκαναν το κλικ από τη πρώτη στιγμή:

Η βουτιά έγινε δίχως δεύτερη σκέψη μιας και ήταν άκρως χρειαζούμενη, περισσότερο ήταν όμως η μπυρίτσα που ακολούθησε συντόμως. Όχι τίποτ’ άλλο, έπρεπε να πατήσω νησί:

Είχα σκοπό να κάνω και μια βουτιά στο διπλανό «Σαρακήνικο», η ώρα όμως ήταν περασμένη, οπότε αρκέστηκα σε μια φωτογραφία αφ’ υψηλού και γύρισα στο δωμάτιο για να παρκάρω το αυτοκίνητο και να συνεχίσω με τα πόδια:

Ούτε χιλιόμετρο δε με χώριζε από τη θάλασσα στο Βαθύ, όπου ήθελα να κάνω μια αναγνωριστική βόλτα και να τσιμπήσω και κάτι. Το «Μέγαρο Δρακούλη» είναι από τα κτήρια που σαφώς ξεχωρίζουν στην προκυμαία:

Συνέχισα παραλιακά διαμέσου της πλατείας ακολουθώντας το δρόμο που βγάζει στο δημαρχείο. Ο περισσότεροι -ντόπιοι και μη- υποστηρίζουν πως αυτό το εστιατόριο με τις λευκές τέντες είναι το καλύτερο, ωστόσο δεν έχω ιδίαν άποψη, παρά μόνο για το γενικό κανόνα του «όσο πιο παραλιακά, τόσο πιο ακριβά».

Σ’ ένα σημείο λίγο πιο πίσω στέκει αγέρωχο το άγαλμα του βασιλιά Οδυσσέα, που ξέρουμε ότι βρήκε το δρόμο του επιστρέφοντας στο νησί. Έκανα στάση για μπύρα φέρνοντας στο μυαλό μου συνεχώς το στίχο «κι εγώ που γύρισα τον κόσμο δίχως χάρτη, άκου τι έμαθα δεμένος στο κατάρτι» που μου ‘χε σκαλώσει για ώρα, ή μάλλον ώρες:

Στον ίδιο ρυθμό και με το ίδιο ωραίο συναίσθημα με βρήκε το βράδυ στο Βαθύ, τρώγοντας, πίνοντας και σχεδιάζοντας την επομένη:

Ημέρα δεύτερη


Ξύπνημα, καφεδάκι, επίσκεψη στο φούρνο και προετοιμασία. Η γνωστή σχεδόν διαδικασία όπως κάθε πρωί στα νησιά.

Η πρώτη στάση δεν άργησε πολύ να γίνει, για φωτογραφικούς πάντα λόγους καθώς βρέθηκα απέναντι από την πρωτεύουσα σε άλλο σημείο:

Η πορεία μου συνεχίστηκε μέχρι την παραλία του «Σκίνου» όπου το να παρκάρει κάποιος είναι παραπάνω από απίθανο, ότι τύχη δεν έχω όμως όλο το χρόνο στη Θεσσαλονίκη τη βρήκα στην Ιθάκη, μιας και δύο παρέες Ιταλών αναχωρούσαν από το σημείο. Η εναλλακτική είναι να αφήσεις το αυτοκίνητο στην προηγούμενη παραλία, τα «Μηνύματα» και να το κόψεις με το πόδι.

Μπορείτε να δείτε και μόνοι σας πόσο εντυπωσιακή παραλία με δέντρα και καταπράσινα νερά είναι ο Σκίνος, με τις εικόνες να με κερδίζουν από την πρώτη στιγμή:

Εγώ όμως δεν είχα σκοπό να μείνω καθόλου, τουλάχιστον για την ώρα, κι ο λόγος ήταν ένας και μοναδικός. Από κει ξεκινάει το μονοπάτι για την πιο ωραία απ’ ότι λέγεται παραλία του νησιού, στην αρχή παραπλεύρως απ’ τη θάλασσα. Είχα τα καλύτερα μπροστά μου:

Παραδόξως το google maps έχει οριοθετημένο με εξαίρετη πιστότητα το μονοπάτι, όχι πως χρειάζεται όμως παρόλο που αλλάζει κατευθύνσεις καθώς σε πηγαίνει μόνο του. Υπολογίστε ένα μισάωρο το μέγιστο για να βρεθείτε απέναντι από τούτο δω το θαύμα:

Τα μαγικά Ιόνια νερά συγκεντρωμένα στο λεγόμενο «Γιδάκι» σε προκαλούν από τη στιγμή που θα τα πρωτοδείς από ψηλά, κι ακόμα περισσότερο όσο τα πλησιάζεις:

Βρήκα μια φυσική σκιά κάτω απ’ το βράχο και ξεφορτώθηκα σακίδιο, καπέλο και μπλουζάκι που έσταζαν απ' τον ιδρώτα, τρέχοντας με φόρα για την πρώτη βουτιά. Τι βουτιά δηλαδή, ευχαριστήθηκα μπάνιο όπως καταλαβαίνετε για πολλή ώρα:

Στην παραλία υπάρχει και μια καντίνα για φαγητό και ποτό, στην οποία ανέβηκα κι εγώ για να βρέξω το λαρύγγι μου.

• Πιάσε μου μια μπύρα παγωμένη σε παρακαλώ απ’ το βάθος του ψυγείου.
• Βεβαίως, έχουμε την Χ, την Ψ, την Ω, έχουμε και άνευ αν θέλεις.
• Τι άνευ ρε φίλε, τσάμπα θα πάει το κατούρημα
• Βάλε το πορτοφόλι μέσα, κερνάει το μαγαζί!

Μ’ αυτό τον τρόπο και κρύες μπυρίτσες πέρασα την επόμενη ώρα, παρατηρώντας όσους πηγαινοέρχονταν με τα μικρά εκδρομικά σκαφάκια, που πλησίαζαν στη στεριά ανάμεσα σε λουόμενους, κάτι που δε μου άρεσε καθόλου. Μια τελευταία βουτιά για δύναμη ήταν απαραίτητη πριν την επιστροφή μέσω του μονοπατιού, κάτι που έγινε σε συντομότερο χρόνο απ’ όσο μου πήρε για να φτάσω:

Ο Σκίνος έμοιαζε ακόμα πιο δελεαστικός εκείνη την ώρα. Δείτε εικόνα:

Εγώ όμως είχα άλλα σχέδια στο μυαλό μου αποφασίζοντας να δω άλλη μια παραλία για να κάνω το επόμενο μπανάκι μου, αυτή που προανέφερα με το όνομα «Μηνύματα» και τα εξίσου υπέροχα νερά:

Επόμενη στάση μιας και μ’ έπαιρνε η ώρα έγινε με σκοπό να δω και την παραλία «Δεξιά», με ωραία επίσης νερά, κατάφυτη από ελιές, σκιερή και με ωραίες παγωμένες μπύρες:

Ήταν ώρα πλέον να ξεκινήσει η ανάβαση, επόμενος στόχος της ημέρας στα νότια του νησιού για το πρόγραμμα μου. Ο δρόμος με οδήγησε πέντε χιλιόμετρα ανηφορικά, μέχρι το χωριό «Περαχώρι» με την εξαιρετική θέα στο βαθύ:

Δεν είχα δει -τουλάχιστον δε θυμάμαι- άλλη φορά καλλιέργεια με το σύστημα αναβαθμίδων σε νησί του Ιονίου, γεγονός που μου έκανε τρομερή εντύπωση:

Το καφενείο «βεράντα στο Ιόνιο» είχε κιόλας ανοίξει, οπότε δεν έχασα τη ευκαιρία να σερβιριστώ και να τσιμπήσω και κάτι,

μέχρι να καταλήξω γι’ ακόμα ένα βράδυ στο Βαθύ, κλείνοντας με τον καλύτερο τρόπο και τη δεύτερη μέρα μου στο νησί.

Ημέρα τρίτη


Κλασσική ρουτίνα με καφέ και πρωινό από φούρνο μεν, ολυμπιακοί αγώνες κι εθνική Ελλάδος μπάσκετ δε, κάτι που έκανε τη μέρα μου να ξεκινήσει αργότερα, βλέποντας στην τηλεόραση άλλη μια ήττα (τι πιο σύνηθες) από την εθνική Ισπανίας.

Μπήκα στο αμάξι και ξεκίνησα την ανηφορική διαδρομή προετοιμασμένος για 25 χιλιόμετρα οδήγησης συχνά μέσα από χωριά, κάνοντας πότε – πότε τις απαραίτητες φωτογραφικές τάσεις. Θαυμάστε μπαλκονάρα και βεράντα στο Ιόνιο:

Πολύ πιο εύκολα απ’ ότι πίστευα έφτασα στο Βορινό σημείο του νησιού που έλεγε το πρόγραμμα της ημέρας. Δεν αλλάζει κάτι, παραλιάρες και εκεί στο ίδιο καταπληκτικό μοτίβο, όπως οι συνεχόμενες με το όνομα «Κροβούλια» & «Κουρβούλια» αντίστοιχα, ακριβώς μετά τις Φρίκες:

Πρώτος στόχος της ημέρας το ξακουστό χωριό «Κιόνι», σίγουρα το ομορφότερο της Ιθάκης κι ένα απ’ τα ωραιότερα του Ιονίου, κάτι που κατάλαβα πριν ακόμη κατέβω βλέποντας το από ψηλά:

Άφησα το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ και συνέχισα με τα πόδια προκειμένου να εξερευνήσω το χωριό που προκαλούσε συνεχώς το φακό της φωτογραφικής μηχανής:

Αυτό (μαζί με το Γιδάκι) απεικονίζουν τα περισσότερα αναμνηστικά της Ιθάκης και νομίζω μπορείτε να καταλάβετε το λόγο:

Δε θέλησα να συνεχίσω για μπάνιο προς τις «Πλακούτσες» ή την «Καντίνα» που βρίσκονται λίγο μετά, προτιμώντας να γυρίσω προς τα πίσω αφού φωτογράφισα πανοραμικά το χωριό και τους παλιούς ανεμόμυλους απέναντι του:

Ένα καφεδάκι στο μικρό λιμάνι ήταν απαραίτητο, εν συντομία όμως διότι η συνέχεια ήταν συγκεκριμένη:

Πέντε μόνο χιλιόμετρα με χώριζαν απ’ τις «Φρίκες» όπου έκανα άλλη μία μικρή στάση νωρίς το μεσημέρι:

Όταν έρχεσαι βέβαια απ’ το Κιόνι, δεν ικανοποιείσαι με τίποτα, έτσι άφησα κατά μέρος τις παραλιακές ταβέρνες κάνοντας ένα σύντομο πέρασμα. Η προτομή του Λορέντζου Μαβίλη βρίσκεται σε μη περίοπτη θέση στο χωριό και μου έκανε εντύπωση, καθώς δε γνώριζα ότι είναι Ιθακήσιος:

Η ώρα είχε περάσει και η θάλασσα φώναζε από μακριά, οδηγώντας με λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα και συγκεκριμένα στις «Αφάλες», μια πολύ όμορφη παραλία που δυστυχώς στάθηκα μόνο για τη φωτογραφία. Όπως μου ‘χε ήδη πει ένας ντόπιος, ο άνεμος δεν ήταν σύμμαχος τη συγκεκριμένη μέρα, αναγκάζοντας με να βρω γρήγορα εναλλακτική, αγνοώντας δυστυχώς τον αρχαιολογικό χώρο με το «Ανάκτορο του Οδυσσέα» που έπρεπε τώρα που το σκέφτομαι να επισκεφτώ:

Έτσι έφτασα ως τη μέση περίπου του νησιού, στο σημείο απέναντι από την Κεφαλονιά και παρκάροντας σε σκιερό μέρος άρχισα να κατεβαίνω το μονοπάτι με δισταγμό κι αμφιβολία:

Κακώς όπως αποδείχτηκε, πολύ κακώς, μιας και η παραλία του «Άσπρου Γιαλού» με τα οινοπνευματί νερά της ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα και χρειαζόμουν. Καταπληκτικό μέρος και τέλειο μπανάκι για άλλη μια φορά στο νησί:

Χορτασμένος σχεδόν από θάλασσα πήρα το δρόμο και πάλι προς τα βόρεια, στρίβοντας όμως δεξιά αυτή τη φορά από το «Σταυρό» ακολουθώντας τη διαδρομή προς το χωριό «Ανώγι» που έλεγε το πρόγραμμα μου. Σχεδόν έρημο και χωρίς μαγαζιά κατάλαβα σύντομα ότι δε θα έμενα για πολύ, κείνη την ώρα ήταν ανώφελο:

Πέρασα από τον ΙΝ κοιμήσεως της Θεοτόκου κι αφού διαπίστωσα ότι το απέναντι όμορφο καφενείο ήταν κλειστό γι’ αδιευκρίνιστο λόγο, μπήκα στο αμάξι και συνέχισα, αποφασίζοντας να κατέβω στο Βαθύ μια ώρα αρχύτερα:

Η διαδρομή περνάει μέσα απ’ τα βουνά, χαρίζοντας κι εδώ υπέροχες εικόνες:

Με ελάχιστη ημέρα πλέον να απομένει, κατέληξα για άλλη μια φορά στο Βαθύ. Αυτός είναι ο πεζόδρομος που περνάει παράλληλα με την παραλιακή, με τουριστικά μαγαζιά, είδη λαϊκής τέχνης και εστιατόρια για όλα τα γούστα και τα πορτοφόλια:

Δε χρειάζεται και μεγάλη φαντασία για να ονοματίσεις τις οδούς σ’ ένα μέρος σαν αυτό όπως καταλαβαίνετε. Αρκεί και μόνο μια ματιά στον Όμηρο:

Πλάι απ’ το Δημαρχείο ξεκινούν κάτι σκαλάκια τα οποία πήρα κι εγώ ανεβαίνοντας στο λόφο:

Εκεί μπορεί να δει κανείς τον ναό της «Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου», με τη θέα προς σημαντικό κομμάτι της πρωτεύουσας να είναι εξαιρετική:

Κατέβηκα ξανά λίγες στιγμές μετά προς τον πεζόδρομο, περνώντας κι από το ναό του «Αγίου Νικολάου των Ξένων», σ’ ένα πολύ ωραίο σημείο της πρωτεύουσας:

Χρειαζόμουν οπωσδήποτε ένα διάλειμμα δροσιάς, που δεν άργησε να γίνει έχοντας σταμπάρει αυτό το παραδοσιακό καφενείο. Ο,τι το καλύτερο πριν το φαγητό που θα ακολουθούσε:

Το Βαθύ τη νύχτα παίρνει ένα άλλο ύφος είναι η αλήθεια, σαφώς καλύτερο και πιο μυσταγωγικό, με τη μπάντα πνευστών που έδινε συναυλία διασκευάζοντα ροκ κομμάτια μεταξύ άλλων να βοηθάει πολύ σ’ αυτό:

Μπορεί να μην είναι η ωραιότερη χώρα νησιού, μη ξεχνάμε όμως ότι μιλάμε για Ιόνιο, με ότι συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Αν ξεχωρίζω δύο πρωτεύουσες είναι αυτή και σαφώς των Παξών:

Με τέτοιες ωραίες σκέψεις και μερικά παγωμένα ποτάκια έκλεισε και η τελευταία μου νύχτα στην Ιθάκη. Όπως έπρεπε, ωραία, πολύ ωραία.




Αναχώρηση


Το πλοίο έφευγε στις εννιά το πρωί, οπότε όπως καταλαβαίνετε δεν προλάβαινα να δω κάτι άλλο, πέρα απ’ τη συνηθισμένη πλέον διαδρομή προς το λιμάνι του Πισσαετού όπου περίμενα απλά τη σειρά μου με μικρή καθυστέρηση:

Αποχαιρετούσα την Ιθάκη με χαμόγελο, όντας ικανοποιημένος που την είδα επιτέλους μετά από τόσο καιρό, αλλά και χαρούμενος με όσα είδα κι επιβεβαίωσαν του λόγου το αληθές, για ένα τόσο ωραίο και σίγουρα ξεχωριστό νησί:

Τελικά τη βρήκα την Ιθάκη μου ή πρέπει να την ξαναβρώ για να την εμπεδώσω;
Θα φανεί μάλλον στην επιστροφή μου, ελπίζω στο άμεσο μέλλον κι όχι σε είκοσι χρόνια…

 

[gkalla]

Νησάρα η Ιθάκη αν και κατά τη γνώμη μου οι παραλίες της είναι υποδεέστερες και με μικρότερη ποικιλία από αυτές της «μεγάλης» γειτόνισσας.

όπως οι συνεχόμενες με το όνομα «Κροβούλια» ακριβώς μετά τις Φρίκες

Έχω την εντύπωση πως αυτές οι μικρούλες παραλίες λέγονται Κουρβούλια κι όχι Κροβούλια.

 

[psilos3]

Έχω την εντύπωση πως αυτές οι μικρούλες παραλίες λέγονται Κουρβούλια κι όχι Κροβούλια.

Και τα δύο ονόματα εμφανίζονται στον χάρτη τώρα που το ξαναβλέπω, οπότε τα κρατάμε.

Νησάρα η Ιθάκη αν και κατά τη γνώμη μου οι παραλίες της είναι υποδεέστερες και με μικρότερη ποικιλία από αυτές της «μεγάλης» γειτόνισσας.

Νησάρα στο σύνολο της (δεν είναι μόνο οι παραλίες), το ανέφερα και σε προηγούμενα ποστ, νομίζω στα δικά μου τα μάτια ότι καλύτερο μαζί με τους Παξούς στην από δω μεριά του χάρτη!

 

[Sassenach77]

Ιθάκη

Το αγαπημένο μου νησί στο πολυαγαπημένο μου Ιόνιο!!! 10 ολόκληρες μέρες έμεινα και όταν είχε έρθει η ώρα να φύγω δεν μου ξεκουνιόταν... Έρωτας!

Να σαι καλά βρε Γιάννη, ανέσυρες πολλές θύμησες

 

[psilos3]

Το αγαπημένο μου νησί στο πολυαγαπημένο μου Ιόνιο!!! 10 ολόκληρες μέρες έμεινα και όταν είχε έρθει η ώρα να φύγω δεν μου ξεκουνιόταν... Έρωτας!

Να σαι καλά βρε Γιάννη, ανέσυρες πολλές θύμησες

Δε χρειάστηκε χρόνος για να το αγαπήσω κι εγώ αν και δε δέθηκα όπως σε άλλα, όμως είναι η αλήθεια ότι η Ιθάκη σου βγάζει ένα ιδιαίτερο συναίσθημα. Ούτε χρειάστηκε πολλή σκέψη για να το κατατάξω στη δεκάδα μου με τα αγαπημένα νησιά, μιας και πρέπει να υπάρχει και κάτι από Ιόνιο. Πολυαγαπημένο δε ξέρω αν είναι, όμως στα μικρότερα νησάκια του βρήκα κάτι...

 

[Sof Guru]

Ιθάκη

Επίσκεψη : Ιούλιος 2024

Διάρκεια: 3 ημέρες




«Όλους τους ξέμπαρκους τους τρώει το σαράκι,
κι όσοι ταξίδεψαν ζηλεύουν την Ιθάκη».

Για να το λέει ο στίχος έτσι θα ναι. Δε ξέρω αν είναι ζήλια το συναίσθημα που μου ‘χε δημιουργηθεί γι’ αυτό το νησί, δε ξέρω αν είναι προσμονή για κάτι ωραίο που μέχρι τώρα δεν είχα δει, ήταν όμως ένα ταξίδι κι ένα μέρος που το περίμενα πως και πως.

Είχε βλέπετε αποκτήσει και συμβολική διάσταση το όλο πράμα. Αρχικά με την εκδρομή στην Ιθάκη θα έκλεινα το κεφάλαιο με τα νησιά του Ιονίου. Κατά δεύτερο λόγο θα έκλεινα και με όλα τα συμπλέγματα νησιών (Κυκλάδες, Δωδεκάνησα, Σποράδες, Βόρειο Αιγαίο) βάζοντας ένα ακόμη σημαντικό λιθαράκι στην επίτευξη του μεγάλου στόχου.

Εκτός απ’ αυτά τα πεζά βέβαια, ήθελα διακαώς να δω ένα νησί που τόσο ακούγεται, γράφεται και τραγουδιέται κι έχει ιστορική (ή και μυθολογική) διάσταση παραμένοντας έως τον Ιούλιο του ‘24 στα όρια του μυστηρίου και για μένα. Ένα νησί τελικά πανέμορφο, ιδιαίτερο, χαρισματικό, που θα έθετα ευχαρίστως στην κορυφή προτίμησης των Ιόνιων.

Λέτε να βρήκα κι εγώ την Ιθάκη μου; Θα δείξει…




Ημέρα πρώτη


Το εξωφρενικά αργό πλοίο έφυγε γεμάτο από το λιμάνι του Αστακού, με τον κύριο όγκο των ταξιδιωτών να κατεβαίνει στην Κεφαλονιά. Είχαν αρχίσει βέβαια πρώτα να φαίνονται οι εικόνες της Ιθάκης, μιας και προηγείται σε σχέση με την απόσταση από την ηπειρωτική Ελλάδα, καθώς και το διάσημο πέρασμα μεταξύ των δύο νησιών λίγο μετά:

View attachment 477043 View attachment 477044

Το κάτι σαν λιμάνι φάνηκε στα μάτια μου μισή ώρα αργότερα, γεγονός που μου υπόδειξε ότι πρέπει να κατέβω στο γκαράζ του πλοίου.

View attachment 477045

Περίεργο συναίσθημα για μένα να κατεβαίνω με το αυτοκίνητο μου σ’ ένα νησί, γεγονός που συνέβη πολύ σπάνια όλες αυτές τις φορές, έχει όμως τη χάρη του και σίγουρα την ευκολία του:

View attachment 477046 View attachment 477047

Μία από αυτές είναι και το χόμπι της φωτογράφισης, κάτι που φρόντισα να ξεκινήσω σταματώντας δεξιά απέναντι απ’ το βενζινάδικο μόλις έπιασα την κατηφόρα για την πρωτεύουσα του νησιού το «Βαθύ», με σκοπό να πετύχω την καλύτερη πανοραμική λήψη:

View attachment 477048

Αφού κατάφερα να βρω το κατάλυμα μου και να ξεφορτώσω τα πράγματα, φόρεσα αμέσως το μαγιό και ξεκίνησα, μιας και ζέστη και χρόνος πίεζαν αμφότεροι.

Επέλεξα για αρχή μια κοντινή παραλία, όχι πως έχει διαφορά μιας και όπως θα δείτε στη συνέχεια οι παραλίες της Ιθάκης είναι μία και μία, φτάνοντας στον προορισμό μου απογευματάκι πλέον. Τα εντυπωσιακά νερά του νησιού στο «Φιλιατρό» μου έκαναν το κλικ από τη πρώτη στιγμή:

View attachment 477049
View attachment 477050

Η βουτιά έγινε δίχως δεύτερη σκέψη μιας και ήταν άκρως χρειαζούμενη, περισσότερο ήταν όμως η μπυρίτσα που ακολούθησε συντόμως. Όχι τίποτ’ άλλο, έπρεπε να πατήσω νησί:

View attachment 477051 View attachment 477052

Είχα σκοπό να κάνω και μια βουτιά στο διπλανό «Σαρακήνικο», η ώρα όμως ήταν περασμένη, οπότε αρκέστηκα σε μια φωτογραφία αφ’ υψηλού και γύρισα στο δωμάτιο για να παρκάρω το αυτοκίνητο και να συνεχίσω με τα πόδια:

View attachment 477053

Ούτε χιλιόμετρο δε με χώριζε από τη θάλασσα στο Βαθύ, όπου ήθελα να κάνω μια αναγνωριστική βόλτα και να τσιμπήσω και κάτι. Το «Μέγαρο Δρακούλη» είναι από τα κτήρια που σαφώς ξεχωρίζουν στην προκυμαία:

View attachment 477054 View attachment 477055 View attachment 477056

Συνέχισα παραλιακά διαμέσου της πλατείας ακολουθώντας το δρόμο που βγάζει στο δημαρχείο. Ο περισσότεροι -ντόπιοι και μη- υποστηρίζουν πως αυτό το εστιατόριο με τις λευκές τέντες είναι το καλύτερο, ωστόσο δεν έχω ιδίαν άποψη, παρά μόνο για το γενικό κανόνα του «όσο πιο παραλιακά, τόσο πιο ακριβά».

View attachment 477057 View attachment 477058

Σ’ ένα σημείο λίγο πιο πίσω στέκει αγέρωχο το άγαλμα του βασιλιά Οδυσσέα, που ξέρουμε ότι βρήκε το δρόμο του επιστρέφοντας στο νησί. Έκανα στάση για μπύρα φέρνοντας στο μυαλό μου συνεχώς το στίχο «κι εγώ που γύρισα τον κόσμο δίχως χάρτη, άκου τι έμαθα δεμένος στο κατάρτι» που μου ‘χε σκαλώσει για ώρα, ή μάλλον ώρες:

View attachment 477059

Στον ίδιο ρυθμό και με το ίδιο ωραίο συναίσθημα με βρήκε το βράδυ στο Βαθύ, τρώγοντας, πίνοντας και σχεδιάζοντας την επομένη:

View attachment 477060 View attachment 477061




Ημέρα δεύτερη


Ξύπνημα, καφεδάκι, επίσκεψη στο φούρνο και προετοιμασία. Η γνωστή σχεδόν διαδικασία όπως κάθε πρωί στα νησιά.

Η πρώτη στάση δεν άργησε πολύ να γίνει, για φωτογραφικούς πάντα λόγους καθώς βρέθηκα απέναντι από την πρωτεύουσα σε άλλο σημείο:

View attachment 477062

Η πορεία μου συνεχίστηκε μέχρι την παραλία του «Σκίνου» όπου το να παρκάρει κάποιος είναι παραπάνω από απίθανο, ότι τύχη δεν έχω όμως όλο το χρόνο στη Θεσσαλονίκη τη βρήκα στην Ιθάκη, μιας και δύο παρέες Ιταλών αναχωρούσαν από το σημείο. Η εναλλακτική είναι να αφήσεις το αυτοκίνητο στην προηγούμενη παραλία, τα «Μηνύματα» και να το κόψεις με το πόδι.

View attachment 477063

Μπορείτε να δείτε και μόνοι σας πόσο εντυπωσιακή παραλία με δέντρα και καταπράσινα νερά είναι ο Σκίνος, με τις εικόνες να με κερδίζουν από την πρώτη στιγμή:

View attachment 477064

Εγώ όμως δεν είχα σκοπό να μείνω καθόλου, τουλάχιστον για την ώρα, κι ο λόγος ήταν ένας και μοναδικός. Από κει ξεκινάει το μονοπάτι για την πιο ωραία απ’ ότι λέγεται παραλία του νησιού, στην αρχή παραπλεύρως απ’ τη θάλασσα. Είχα τα καλύτερα μπροστά μου:

View attachment 477065 View attachment 477066

Παραδόξως το google maps έχει οριοθετημένο με εξαίρετη πιστότητα το μονοπάτι, όχι πως χρειάζεται όμως παρόλο που αλλάζει κατευθύνσεις καθώς σε πηγαίνει μόνο του. Υπολογίστε ένα μισάωρο το μέγιστο για να βρεθείτε απέναντι από τούτο δω το θαύμα:

View attachment 477067 View attachment 477068

Τα μαγικά Ιόνια νερά συγκεντρωμένα στο λεγόμενο «Γιδάκι» σε προκαλούν από τη στιγμή που θα τα πρωτοδείς από ψηλά, κι ακόμα περισσότερο όσο τα πλησιάζεις:

View attachment 477069 View attachment 477070

Βρήκα μια φυσική σκιά κάτω απ’ το βράχο και ξεφορτώθηκα σακίδιο, καπέλο και μπλουζάκι που έσταζαν απ' τον ιδρώτα, τρέχοντας με φόρα για την πρώτη βουτιά. Τι βουτιά δηλαδή, ευχαριστήθηκα μπάνιο όπως καταλαβαίνετε για πολλή ώρα:

View attachment 477071

Στην παραλία υπάρχει και μια καντίνα για φαγητό και ποτό, στην οποία ανέβηκα κι εγώ για να βρέξω το λαρύγγι μου.

• Πιάσε μου μια μπύρα παγωμένη σε παρακαλώ απ’ το βάθος του ψυγείου.
• Βεβαίως, έχουμε την Χ, την Ψ, την Ω, έχουμε και άνευ αν θέλεις.
• Τι άνευ ρε φίλε, τσάμπα θα πάει το κατούρημα
• Βάλε το πορτοφόλι μέσα, κερνάει το μαγαζί!

View attachment 477072

Μ’ αυτό τον τρόπο και κρύες μπυρίτσες πέρασα την επόμενη ώρα, παρατηρώντας όσους πηγαινοέρχονταν με τα μικρά εκδρομικά σκαφάκια, που πλησίαζαν στη στεριά ανάμεσα σε λουόμενους, κάτι που δε μου άρεσε καθόλου. Μια τελευταία βουτιά για δύναμη ήταν απαραίτητη πριν την επιστροφή μέσω του μονοπατιού, κάτι που έγινε σε συντομότερο χρόνο απ’ όσο μου πήρε για να φτάσω:

View attachment 477073
View attachment 477074

Ο Σκίνος έμοιαζε ακόμα πιο δελεαστικός εκείνη την ώρα. Δείτε εικόνα:

View attachment 477075

Εγώ όμως είχα άλλα σχέδια στο μυαλό μου αποφασίζοντας να δω άλλη μια παραλία για να κάνω το επόμενο μπανάκι μου, αυτή που προανέφερα με το όνομα «Μηνύματα» και τα εξίσου υπέροχα νερά:

View attachment 477076 View attachment 477077

Επόμενη στάση μιας και μ’ έπαιρνε η ώρα έγινε με σκοπό να δω και την παραλία «Δεξιά», με ωραία επίσης νερά, κατάφυτη από ελιές, σκιερή και με ωραίες παγωμένες μπύρες:

View attachment 477078 View attachment 477079

Ήταν ώρα πλέον να ξεκινήσει η ανάβαση, επόμενος στόχος της ημέρας στα νότια του νησιού για το πρόγραμμα μου. Ο δρόμος με οδήγησε πέντε χιλιόμετρα ανηφορικά, μέχρι το χωριό «Περαχώρι» με την εξαιρετική θέα στο βαθύ:

View attachment 477080 View attachment 477081

Δεν είχα δει -τουλάχιστον δε θυμάμαι- άλλη φορά καλλιέργεια με το σύστημα αναβαθμίδων σε νησί του Ιονίου, γεγονός που μου έκανε τρομερή εντύπωση:

View attachment 477082

Το καφενείο «βεράντα στο Ιόνιο» είχε κιόλας ανοίξει, οπότε δεν έχασα τη ευκαιρία να σερβιριστώ και να τσιμπήσω και κάτι,

View attachment 477083 View attachment 477084

μέχρι να καταλήξω γι’ ακόμα ένα βράδυ στο Βαθύ, κλείνοντας με τον καλύτερο τρόπο και τη δεύτερη μέρα μου στο νησί.

View attachment 477085




Ημέρα τρίτη


Κλασσική ρουτίνα με καφέ και πρωινό από φούρνο μεν, ολυμπιακοί αγώνες κι εθνική Ελλάδος μπάσκετ δε, κάτι που έκανε τη μέρα μου να ξεκινήσει αργότερα, βλέποντας στην τηλεόραση άλλη μια ήττα (τι πιο σύνηθες) από την εθνική Ισπανίας.

Μπήκα στο αμάξι και ξεκίνησα την ανηφορική διαδρομή προετοιμασμένος για 25 χιλιόμετρα οδήγησης συχνά μέσα από χωριά, κάνοντας πότε – πότε τις απαραίτητες φωτογραφικές τάσεις. Θαυμάστε μπαλκονάρα και βεράντα στο Ιόνιο:

View attachment 477086
View attachment 477087 View attachment 477088

Πολύ πιο εύκολα απ’ ότι πίστευα έφτασα στο Βορινό σημείο του νησιού που έλεγε το πρόγραμμα της ημέρας. Δεν αλλάζει κάτι, παραλιάρες και εκεί στο ίδιο καταπληκτικό μοτίβο, όπως οι συνεχόμενες με το όνομα «Κροβούλια» & «Κουρβούλια» αντίστοιχα, ακριβώς μετά τις Φρίκες:

View attachment 477089 View attachment 477090

Πρώτος στόχος της ημέρας το ξακουστό χωριό «Κιόνι», σίγουρα το ομορφότερο της Ιθάκης κι ένα απ’ τα ωραιότερα του Ιονίου, κάτι που κατάλαβα πριν ακόμη κατέβω βλέποντας το από ψηλά:

View attachment 477091

Άφησα το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ και συνέχισα με τα πόδια προκειμένου να εξερευνήσω το χωριό που προκαλούσε συνεχώς το φακό της φωτογραφικής μηχανής:


View attachment 477093

Αυτό (μαζί με το Γιδάκι) απεικονίζουν τα περισσότερα αναμνηστικά της Ιθάκης και νομίζω μπορείτε να καταλάβετε το λόγο:

View attachment 477095 View attachment 477094

Δε θέλησα να συνεχίσω για μπάνιο προς τις «Πλακούτσες» ή την «Καντίνα» που βρίσκονται λίγο μετά, προτιμώντας να γυρίσω προς τα πίσω αφού φωτογράφισα πανοραμικά το χωριό και τους παλιούς ανεμόμυλους απέναντι του:

View attachment 477097 View attachment 477096

Ένα καφεδάκι στο μικρό λιμάνι ήταν απαραίτητο, εν συντομία όμως διότι η συνέχεια ήταν συγκεκριμένη:

View attachment 477098
View attachment 477099

Πέντε μόνο χιλιόμετρα με χώριζαν απ’ τις «Φρίκες» όπου έκανα άλλη μία μικρή στάση νωρίς το μεσημέρι:

View attachment 477100 View attachment 477101

Όταν έρχεσαι βέβαια απ’ το Κιόνι, δεν ικανοποιείσαι με τίποτα, έτσι άφησα κατά μέρος τις παραλιακές ταβέρνες κάνοντας ένα σύντομο πέρασμα. Η προτομή του Λορέντζου Μαβίλη βρίσκεται σε μη περίοπτη θέση στο χωριό και μου έκανε εντύπωση, καθώς δε γνώριζα ότι είναι Ιθακήσιος:

View attachment 477102 View attachment 477103

Η ώρα είχε περάσει και η θάλασσα φώναζε από μακριά, οδηγώντας με λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα και συγκεκριμένα στις «Αφάλες», μια πολύ όμορφη παραλία που δυστυχώς στάθηκα μόνο για τη φωτογραφία. Όπως μου ‘χε ήδη πει ένας ντόπιος, ο άνεμος δεν ήταν σύμμαχος τη συγκεκριμένη μέρα, αναγκάζοντας με να βρω γρήγορα εναλλακτική, αγνοώντας δυστυχώς τον αρχαιολογικό χώρο με το «Ανάκτορο του Οδυσσέα» που έπρεπε τώρα που το σκέφτομαι να επισκεφτώ:

View attachment 477104

Έτσι έφτασα ως τη μέση περίπου του νησιού, στο σημείο απέναντι από την Κεφαλονιά και παρκάροντας σε σκιερό μέρος άρχισα να κατεβαίνω το μονοπάτι με δισταγμό κι αμφιβολία:

View attachment 477105 View attachment 477106

Κακώς όπως αποδείχτηκε, πολύ κακώς, μιας και η παραλία του «Άσπρου Γιαλού» με τα οινοπνευματί νερά της ήταν ακριβώς αυτό που ήθελα και χρειαζόμουν. Καταπληκτικό μέρος και τέλειο μπανάκι για άλλη μια φορά στο νησί:

View attachment 477107
View attachment 477108

Χορτασμένος σχεδόν από θάλασσα πήρα το δρόμο και πάλι προς τα βόρεια, στρίβοντας όμως δεξιά αυτή τη φορά από το «Σταυρό» ακολουθώντας τη διαδρομή προς το χωριό «Ανώγι» που έλεγε το πρόγραμμα μου. Σχεδόν έρημο και χωρίς μαγαζιά κατάλαβα σύντομα ότι δε θα έμενα για πολύ, κείνη την ώρα ήταν ανώφελο:

View attachment 477109 View attachment 477110

Πέρασα από τον ΙΝ κοιμήσεως της Θεοτόκου κι αφού διαπίστωσα ότι το απέναντι όμορφο καφενείο ήταν κλειστό γι’ αδιευκρίνιστο λόγο, μπήκα στο αμάξι και συνέχισα, αποφασίζοντας να κατέβω στο Βαθύ μια ώρα αρχύτερα:

View attachment 477111 View attachment 477112

Η διαδρομή περνάει μέσα απ’ τα βουνά, χαρίζοντας κι εδώ υπέροχες εικόνες:

View attachment 477113

Με ελάχιστη ημέρα πλέον να απομένει, κατέληξα για άλλη μια φορά στο Βαθύ. Αυτός είναι ο πεζόδρομος που περνάει παράλληλα με την παραλιακή, με τουριστικά μαγαζιά, είδη λαϊκής τέχνης και εστιατόρια για όλα τα γούστα και τα πορτοφόλια:

View attachment 477114
View attachment 477115

Δε χρειάζεται και μεγάλη φαντασία για να ονοματίσεις τις οδούς σ’ ένα μέρος σαν αυτό όπως καταλαβαίνετε. Αρκεί και μόνο μια ματιά στον Όμηρο:

View attachment 477116

Πλάι απ’ το Δημαρχείο ξεκινούν κάτι σκαλάκια τα οποία πήρα κι εγώ ανεβαίνοντας στο λόφο:

View attachment 477117

Εκεί μπορεί να δει κανείς τον ναό της «Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου», με τη θέα προς σημαντικό κομμάτι της πρωτεύουσας να είναι εξαιρετική:

View attachment 477118 View attachment 477119

Κατέβηκα ξανά λίγες στιγμές μετά προς τον πεζόδρομο, περνώντας κι από το ναό του «Αγίου Νικολάου των Ξένων», σ’ ένα πολύ ωραίο σημείο της πρωτεύουσας:

View attachment 477120 View attachment 477121

Χρειαζόμουν οπωσδήποτε ένα διάλειμμα δροσιάς, που δεν άργησε να γίνει έχοντας σταμπάρει αυτό το παραδοσιακό καφενείο. Ο,τι το καλύτερο πριν το φαγητό που θα ακολουθούσε:

View attachment 477126
View attachment 477122

Το Βαθύ τη νύχτα παίρνει ένα άλλο ύφος είναι η αλήθεια, σαφώς καλύτερο και πιο μυσταγωγικό, με τη μπάντα πνευστών που έδινε συναυλία διασκευάζοντα ροκ κομμάτια μεταξύ άλλων να βοηθάει πολύ σ’ αυτό:

View attachment 477123
View attachment 477124

Μπορεί να μην είναι η ωραιότερη χώρα νησιού, μη ξεχνάμε όμως ότι μιλάμε για Ιόνιο, με ότι συνεπάγεται κάτι τέτοιο. Αν ξεχωρίζω δύο πρωτεύουσες είναι αυτή και σαφώς των Παξών:

View attachment 477125

Με τέτοιες ωραίες σκέψεις και μερικά παγωμένα ποτάκια έκλεισε και η τελευταία μου νύχτα στην Ιθάκη. Όπως έπρεπε, ωραία, πολύ ωραία.




Αναχώρηση


Το πλοίο έφευγε στις εννιά το πρωί, οπότε όπως καταλαβαίνετε δεν προλάβαινα να δω κάτι άλλο, πέρα απ’ τη συνηθισμένη πλέον διαδρομή προς το λιμάνι του Πισσαετού όπου περίμενα απλά τη σειρά μου με μικρή καθυστέρηση:

View attachment 477127

Αποχαιρετούσα την Ιθάκη με χαμόγελο, όντας ικανοποιημένος που την είδα επιτέλους μετά από τόσο καιρό, αλλά και χαρούμενος με όσα είδα κι επιβεβαίωσαν του λόγου το αληθές, για ένα τόσο ωραίο και σίγουρα ξεχωριστό νησί:

View attachment 477128

Τελικά τη βρήκα την Ιθάκη μου ή πρέπει να την ξαναβρώ για να την εμπεδώσω;
Θα φανεί μάλλον στην επιστροφή μου, ελπίζω στο άμεσο μέλλον κι όχι σε είκοσι χρόνια…

Ζηλεύουμε τις φανταστικές παραλίες -εικόνες όσο τίποτα ! Δυστυχώς εγώ έκανα μία και μοναδική βουτιά στο νησί για λίγα λεπτά πριν χρόνια.
Τελικά ζούμε σε μια ωραία χώρα με νησιά διαμάντια.
Μια βουτιά πρέπει να είναι αφιερωμένη στο travelstories και μια μπύρα επίσης .

FF.C. Ίσως η δική μου Ιθάκη να σου μοιάζει τελικά ( άλλος στίχος για το νησί της Πηνελόπης και του Οδυσσέα)

 

[psilos3]

Ζηλεύουμε τις φανταστικές παραλίες -εικόνες όσο τίποτα ! Δυστυχώς εγώ έκανα μία και μοναδική βουτιά στο νησί για λίγα λεπτά πριν χρόνια.

Ειδικά σε ότι αφορά τις παραλίες το νησί είναι από τα καλύτερα της χώρας κατά τη γνώμη μου, οφείλεις με την πρώτη ευκαιρία να του δώσεις λίγο περισσότερο χρόνο.

Τελικά ζούμε σε μια ωραία χώρα με νησιά διαμάντια.

Κι ευτυχώς πολλά, με αρκετά εξ' αυτών άγνωστα στο ευρύ κοινό.

Μια βουτιά πρέπει να είναι αφιερωμένη στο travelstories και μια μπύρα επίσης .

Εννοείται αυτό, κάπως έτσι ξεκινάνε άλλωστε οι καλύτερες ιστορίες!

FF.C. Ίσως η δική μου Ιθάκη να σου μοιάζει τελικά ( άλλος στίχος για το νησί της Πηνελόπης και του Οδυσσέα)

FF.C.; Πολλά χρόνια πίσω με πας, καταπληκτικό σχόλιο!!