alma
Member
- Μηνύματα
- 4.125
- Likes
- 17.691
Βρε μέτρα κ Σπιναλόγκα αφού μετράς Σαρία εκεί θα τα χαλάσουμε; Αφού στο ζητά ο λαός,δώσε νησιά στο λαό.
Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή
- Thread starter psilos3
- Ημερομηνία δημιουργίας
gkalla
Member
- Μηνύματα
- 1.548
- Likes
- 8.420
- Επόμενο Ταξίδι
- ????
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κούβα, Περού, Ν. Ζηλανδία
Πιθανολογώ πως οι αυξημένες τιμές να υπάρχουν λόγω περιορισμένης διαδεσιμότητας σε καταλύματα.
Που; Εκεί που κάποτε έβαζες σκηνούλα στην παραλία και δεν σου έλεγε κανείς τίποτα…
Last edited:
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.748
- Likes
- 52.148
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Αυτός θα ναι πιστεύω ο ένας λόγος.
Επίσης μιλάμε για νησιά με άλλου είδους τουρισμό και αρκετά μεγαλύτερα πορτοφόλια, σκαφάτους κτλ, οπότε ίσως παίζει και αυτός ο παράγοντας ρόλο, δε ξέρω.
Αντιμετώπισα το ίδιο πρόβλημα σε όλα τα μικρά νησιά του Ιονίου οφείλω να πω κάπου εδώ. Διαπόντια, Μεγανήσι και φυσικά Παξούς & Ιθάκη. Κι αν στα δύο τελευταία βρήκα λύση με καλό ψάξιμο ή επίσκεψη εκτός σεζόν για παράδειγμα στους Παξούς, στα υπόλοιπα αναγκάστηκα να τα σκάσω μιας και δεν υπήρχε άλλος τρόπος, ούτε πήγα με αυτοκίνητο για να δοκιμάσω τη λύση του ελεύθερου κάμπινγκ όπως λες κάτι αιώνες μετά απ΄την τελευταία φορα...
Μιλάμε για κόστος δωματίου σε Μαθράκι & Οθωνούς Ιούνιο μήνα μεγαλύτερο απ' ότι τον Αύγουστο στη Φολέγανδρο!
Ακριβό το Ιόνιο.
alma
Member
- Μηνύματα
- 4.125
- Likes
- 17.691
Η Φολέγανδρος χρόνια φημίζονταν για ακριβή.Πέρυσι βρήκαμε λογική τιμή καθαρό,κεντρικό δωμάτιο Ιούλιο μήνα με πισίνα-που για μένα δεν την χρειάζεται το καλοκαίρι αλλά λέμε...μας είπαν πως έχει πολλά δωμάτια στη Φολέγανδρο τώρα πια για αυτό έπεσαν οι τιμές.επίσκεψη εκτός σεζόν για παράδειγμα στους Παξούς, στα υπόλοιπα αναγκάστηκα να τα σκάσω μιας και δεν υπήρχε άλλος τρόπος, ούτε πήγα με αυτοκίνητο για να δοκιμάσω τη λύση του ελεύθερου κάμπινγκ όπως λες κάτι αιώνες μετά απ΄την τελευταία φορα...
Μιλάμε για κόστος δωματίου σε Μαθράκι & Οθωνούς Ιούνιο μήνα μεγαλύτερο απ' ότι τον Αύγουστο στη Φολέγανδρο!
Ακριβό το Ιόνιο.
Αντίθετα οι Παξοί που κι αυτοί φημίζονται για ακριβοί δεν βλέπω προς το παρόν να κατεβάζουν τιμές...Δεν ξέρω αν πάει κανείς μετά τις 15 Σεπτεμβρίου τι παίζει..προσωπικά μου αρέσει αυτή η εποχή για τα νησιά όπως και ο Μάιος...
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.748
- Likes
- 52.148
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Πήγα τέλος Σεπτεμβρίου/αρχές Οκτώβρη του '23 κι επειδή το έψαχνα διαπίστωσα ότι όντως ήταν αρκετά πιο κάτω η τιμή σε σχέση με το καλοκαίρι όπως έιναι λογικό, όμως και πάλι σε γενικές γραμμές ήταν αρκετά. Πολύ ωραία είναι κατά τα άλλα η εποχή, δε διαφωνώ.
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.748
- Likes
- 52.148
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Κάλαμος Ιονίου
Επίσκεψη : Ιούλιος 2024
Διάρκεια: 2 ημέρες
Καλοκαίρι 2024, το οποίο θα βάφτιζα κάλλιστα «καλοκαίρι του Ιονίου». Όχι πως δεν ήθελα να επαναλάβω κάποια από τα νησιά που ‘χω ήδη περιγράψει, ωστόσο οι εκκρεμότητες είναι για να κλείνουν σιγά-σιγά, ιδιαίτερα ενόψει του μεγάλου στόχου που πλησιάζει…
Τον Κάλαμο (μαζί με τον Καστό) τον είχα σταμπάρει εδώ και λίγα χρόνια, προσπαθώντας πάντα να συνδυάσω στο μυαλό μου και κοντινά νησιά προτού το επιχειρήσω, η επίσκεψη μου όμως το 2023 στο Μεγανήσι μ’ έκανε να επισπεύσω τις διαδικασίες και να το θέσω σαν ξεκάθαρη προτεραιότητα.
Τι κι αν δυσκολεύτηκα λίγο στο θέμα της διαμονής ως συνήθως στα μικρά νησιά, η επιμονή μου μαζί με την εύρεση των σωστών ανθρώπων με δικαίωσε γι’ άλλη μια φορά, γνωρίζοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ένα πολύ ωραίο νησάκι της άγονης γραμμής του Ιονίου που ζει -και αυτό- στη σκιά των διάσημων γειτόνων του.
Ημέρα πρώτη
Φορτωμένος με πράγματα μου κατευθύνομαι ποδαράτος στη μικρή προβλήτα του Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας, που συνδέει τα δύο αυτά μικρά νησιά με την υπόλοιπη Ελλάδα. Η αναχώρηση του πλοιαρίου «Καστός ΙΙ» είναι για τις δύο το μεσημέρι και με δέχεται χαριστικά ως τελευταίο επιβάτη μιας και ήταν ήδη φορτωμένο αρκετό κόσμο κι ακόμα περισσότερες προμήθειες:
Ούτε το εισιτήριο των 0,85€ δε πρόλαβα καλά – καλά να πληρώσω και το πλοίο ξεκίνησε κιόλας, με γαλήνια θάλασσα παράπλευρα από τις ακτές του νησιού, που βρίσκεται τόσο κοντά στις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας:
Όντως είκοσι λεπτά μετά μπαίναμε κιόλας στο μικρό λιμάνι του νησιού. Η σπιτονοικοκυρά με περίμενε για να με καλωσορίσει και να με κατατοπίσει, κανονίζοντας μου και το ταξί μετάβασης μέχρι το δωμάτιο. Καλά όταν λέμε ταξί μη φανταστείτε, ένα από τα μικρά διθέσια οχήματα που βρίσκονται στον Κάλαμο, μιας και τα αυτοκίνητα δε πολυχωράνε στους δρόμους του και σπανίζουν:
Λίγη ώρα αργότερα και μετά την απαραίτητη ξεκούραση πήρα την κατηφόρα προκειμένου να κάνω την απογευματινή μου βουτιά στην παραλία που βρισκόταν πολύ κοντά στο κατάλυμα:
Τα χρώματα μπορεί να αδικούν τη «Μυρτιά» λόγω της απογευματινής σκιάς, ωστόσο πρόκειται για μια πολύ ωραία παραλία που μπορεί να απολαύσει κανείς το μπανάκι του στα νερά του Ιονίου,
κάτι που έκανα κι εγώ πριν επιστρέψω στην πολύ δροσερή μου βεράντα για λίγο ακόμα χαλάρωμα, όπως πρέπει να ναι πάντα οι σόλο διακοπές στα μικρά νησιά:
Ετοιμάστηκα στα γρήγορα βλέποντας τον ήλιο να μου κάνει τη χάρη, ξεκινώντας μέσω της κεντρικής οδικής αρτηρίας για τον οικισμό του νησιού που απείχε γύρω στο χιλιόμετρο:
Δεν είχα προλάβει να δω σχεδόν τίποτα απ’ αυτόν την ώρα που ανέβαινα. Προσπέρασα τα ερειπωμένα οικήματα που σπάνιζαν όσο προχωρούσα κεντρικότερα, δίνοντας τη θέση του σε όμορφα περιποιημένα σπιτάκια με αυλές:
Λίγα βήματα μόνο με χώριζαν από την κεντρική εκκλησία της «Αγίας Τριάδος» στρίβοντας κάπου εκεί προς τον πεζόδρομο που οδηγούσε στη «κάτι σαν πλατεία» του χωριού:
Φρόντισα να περιηγηθώ για μερικές στιγμές ακόμα στα δρομάκια προτού πάρω την απόφαση ν’ αράξω κι εγώ κάπου σαν άνθρωπος:
Τι καλύτερο απ’ το να πίνεις τις μπυρίτσες σου στο καφενείο συζητώντας με τους ντόπιους όσο περιμένεις την πίτσα να ψηθεί στο φούρνο; Τίποτα σίγουρα:
Γύρω στις δέκα το βραδάκι πήρα το δρόμο της επιστροφής προκειμένου να συνεχίσω στο κατάλυμα με παγωμένα ποτάκια και μουσική:
Μακάρι να μπορούσε να αποτυπωθεί καλύτερα η φωτογραφία με το γεμάτο σχεδόν φεγγάρι ν’ αντανακλάται στα νερά μπροστά μου, σ’ ένα ιδανικό επίλογο της βραδιάς:
Κι αν η φωτογραφία μπορεί, τα συναισθήματα δεν φωτογραφίζονται ούτε περιγράφονται με τίποτα, νομίζω το καταλαβαίνετε…
Ημέρα δεύτερη
Μια μέρα που ξεκίνησε πρωί, μιας και υπήρχαν συγκεκριμένα σχέδια προς υλοποίηση. Έπρεπε φυσικά να ξεκινήσει όπως τελείωσε η προηγούμενη, με την ίδια θέα, πίνοντας όμως καφέ υπό το φως του ηλίου αυτή τη φορά:
Η διαδρομή φυσικά γνωστή από τη χθεσινή ημέρα, κατεβαίνοντας ξεκούραστος τον κεντρικό καλημερίζοντας, με κατεύθυνση ωστόσο το λιμάνι αυτή τη φορά:
Πριν απ’ αυτό όμως όφειλα να κάνω την επίσκεψη μου στο φούρνο του νησιού για μια σπανακόπιτα που μου έκλεισε αμέσως το μάτι κι εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού:
Ήμουν στο λιμάνι πριν τις έντεκα, φωτογραφίζοντας αρκετά όσο περίμενα το μικρό σκάφος να ετοιμαστεί, ώστε να αναχωρήσουμε λίγα λεπτά αργότερα γι’ άλλη γη κι άλλα μέρη:
*Κάπου εδώ μεσολαβεί ένα ακόμη κεφάλαιο που θ’ ακολουθήσει στη συνέχεια της ιστορίας, οπότε προχωράω και πάλι με την επιστροφή μου
Νωρίς το απόγευμα ήμουν και πάλι πίσω στον Κάλαμο, έχοντας στόχο να εξερευνήσω λίγο ακόμα το νησί στο διαθέσιμο χρόνο που είχα. Μόλις δέθηκε το σκαφάκι ανέβηκα στο μικρό ταξί με προορισμό την παραλία της Αγραπιδιάς, πολύ κοντινή στον οικισμό:
Προχώρησα πάνω στη βοτσαλωτή παραλία φτάνοντας ως τον παλιό ανεμόμυλο, με τα χρώματα του νερού να μη μου δίνουν περιθώρια να σκεφτώ αν θα τη κάνω τη δεύτερη βουτιά της ημέρας:
Αυτό βέβαια που δε μπορούσα να αποφύγω όπως μπορείτε να καταλάβετε δεν ήταν το μπάνιο, αλλά το ταβέρνάκι με τη ψάθινη στέγη που είδατε προηγουμένως και δε χρειάστηκε παρά μόνο μια ματιά για να μου κάνει το κλικ.
Σκιερό τραπέζι, καρέκλα στο βότσαλο, ειδυλλιακό τοπίο, καταπληκτική μουσική, εξαίρετος μεζές και βεβαίως άφθονες παγωμένες μπυρίτσες. Τι άλλο να ζητήσει κανείς απ’ τις διακοπές του και εν τέλει απ’ τη ζωή του;
(Την αγάπη μου στα παιδιά που δουλεύουν στο μαγαζί και γίναμε εύκολα παρεάκι. Να ‘στε καλά για τις κουβέντες και τα κεράσματα!)
Όπως είναι λογικό από τέτοιες καταστάσεις δε σηκώνεται κανείς εύκολα, πόσο μάλλον εγώ που θα μπορούσα να μείνω μέχρι κλείσιμο, είχα όμως αρκετό περπάτημα για την επιστροφή μου και κόντευε σχεδόν να νυχτώσει. Ωραία ώρα για παραλία κι αυτή δε νομίζετε:
Ανηφόρισα απ’ το παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής που γιόρταζε τη προηγούμενη με το τουλάχιστον περίεργο οίκημα απέναντι της και συνέχισα ομοίως με το πρόγραμμα της προηγούμενης, αφού έκανα και μερικά ψώνια σ’ ένα παντοπωλείο:
Αυτή τη φορά πρόλαβα να πάρω μια εικόνα προτού νυχτώσει για τα καλά, από τις πολλές κι ενδιαφέρουσες που είδα σ’ αυτό το μικρό κι όμορφο νησάκι, με τις ώρες μου σ’ αυτό να φτάνουν προς το τέλος τους.
Ωραία που ήταν!
Ημέρα τρίτη – Αναχώρηση
Το ραντεβού με το διθέσιο ταξί ήταν για τις δέκα το πρωί, μιας και στις 10:20 αναχωρούσε το πλοίο της Chania Lines με προορισμό τον Μύτικα, που αναχώρησε στην ώρα του μ’ εμένα όρθιο στη πρύμνη του προκειμένου να φωτογραφίζω τις μοναδικές αυτές στιγμές σε μια θάλασσα – λάδι:
Η παράλληλη με την ακτή πλεύση μου έδωσε την ευκαιρία να δω και δύο πραγματάκια που δε πρόλαβα όσο ήμουν στο νησί, όπως το εκκλησάκι του Αγίου Δονάτου καθώς και το κτίσμα του Καστρομονάστηρου. Ας μείνει και κάτι που λένε και οι παλιοί…
Βλέπετε το δρομολόγιο συμπεριλάμβανε και στάση στο δεύτερο λιμάνι του Καλάμου στον οικισμό της «Επισκοπής», κάνοντας για το λόγο αυτό το δρομολόγιο της επιστροφής γύρω στο 40λεπτο:
Ήταν οι τελευταίες μου στιγμές στον Κάλαμο αφήνοντας τον λίγο μετά από τα μάτια μου, βάζοντας μπρος για την επόμενη περιήγηση, όντας γεμάτος πολύ όμορφες εικόνες κι εντυπώσεις.
Τώρα ξέρω, έμαθα, είδα, το να επιστρέψω και σ’ αυτό το νησάκι θα ‘ναι ακόμη πιο εύκολο…
Επίσκεψη : Ιούλιος 2024
Διάρκεια: 2 ημέρες
Καλοκαίρι 2024, το οποίο θα βάφτιζα κάλλιστα «καλοκαίρι του Ιονίου». Όχι πως δεν ήθελα να επαναλάβω κάποια από τα νησιά που ‘χω ήδη περιγράψει, ωστόσο οι εκκρεμότητες είναι για να κλείνουν σιγά-σιγά, ιδιαίτερα ενόψει του μεγάλου στόχου που πλησιάζει…
Τον Κάλαμο (μαζί με τον Καστό) τον είχα σταμπάρει εδώ και λίγα χρόνια, προσπαθώντας πάντα να συνδυάσω στο μυαλό μου και κοντινά νησιά προτού το επιχειρήσω, η επίσκεψη μου όμως το 2023 στο Μεγανήσι μ’ έκανε να επισπεύσω τις διαδικασίες και να το θέσω σαν ξεκάθαρη προτεραιότητα.
Τι κι αν δυσκολεύτηκα λίγο στο θέμα της διαμονής ως συνήθως στα μικρά νησιά, η επιμονή μου μαζί με την εύρεση των σωστών ανθρώπων με δικαίωσε γι’ άλλη μια φορά, γνωρίζοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ένα πολύ ωραίο νησάκι της άγονης γραμμής του Ιονίου που ζει -και αυτό- στη σκιά των διάσημων γειτόνων του.
Ημέρα πρώτη
Φορτωμένος με πράγματα μου κατευθύνομαι ποδαράτος στη μικρή προβλήτα του Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας, που συνδέει τα δύο αυτά μικρά νησιά με την υπόλοιπη Ελλάδα. Η αναχώρηση του πλοιαρίου «Καστός ΙΙ» είναι για τις δύο το μεσημέρι και με δέχεται χαριστικά ως τελευταίο επιβάτη μιας και ήταν ήδη φορτωμένο αρκετό κόσμο κι ακόμα περισσότερες προμήθειες:
Ούτε το εισιτήριο των 0,85€ δε πρόλαβα καλά – καλά να πληρώσω και το πλοίο ξεκίνησε κιόλας, με γαλήνια θάλασσα παράπλευρα από τις ακτές του νησιού, που βρίσκεται τόσο κοντά στις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας:
Όντως είκοσι λεπτά μετά μπαίναμε κιόλας στο μικρό λιμάνι του νησιού. Η σπιτονοικοκυρά με περίμενε για να με καλωσορίσει και να με κατατοπίσει, κανονίζοντας μου και το ταξί μετάβασης μέχρι το δωμάτιο. Καλά όταν λέμε ταξί μη φανταστείτε, ένα από τα μικρά διθέσια οχήματα που βρίσκονται στον Κάλαμο, μιας και τα αυτοκίνητα δε πολυχωράνε στους δρόμους του και σπανίζουν:
Λίγη ώρα αργότερα και μετά την απαραίτητη ξεκούραση πήρα την κατηφόρα προκειμένου να κάνω την απογευματινή μου βουτιά στην παραλία που βρισκόταν πολύ κοντά στο κατάλυμα:
Τα χρώματα μπορεί να αδικούν τη «Μυρτιά» λόγω της απογευματινής σκιάς, ωστόσο πρόκειται για μια πολύ ωραία παραλία που μπορεί να απολαύσει κανείς το μπανάκι του στα νερά του Ιονίου,
κάτι που έκανα κι εγώ πριν επιστρέψω στην πολύ δροσερή μου βεράντα για λίγο ακόμα χαλάρωμα, όπως πρέπει να ναι πάντα οι σόλο διακοπές στα μικρά νησιά:
Ετοιμάστηκα στα γρήγορα βλέποντας τον ήλιο να μου κάνει τη χάρη, ξεκινώντας μέσω της κεντρικής οδικής αρτηρίας για τον οικισμό του νησιού που απείχε γύρω στο χιλιόμετρο:
Δεν είχα προλάβει να δω σχεδόν τίποτα απ’ αυτόν την ώρα που ανέβαινα. Προσπέρασα τα ερειπωμένα οικήματα που σπάνιζαν όσο προχωρούσα κεντρικότερα, δίνοντας τη θέση του σε όμορφα περιποιημένα σπιτάκια με αυλές:
Λίγα βήματα μόνο με χώριζαν από την κεντρική εκκλησία της «Αγίας Τριάδος» στρίβοντας κάπου εκεί προς τον πεζόδρομο που οδηγούσε στη «κάτι σαν πλατεία» του χωριού:
Φρόντισα να περιηγηθώ για μερικές στιγμές ακόμα στα δρομάκια προτού πάρω την απόφαση ν’ αράξω κι εγώ κάπου σαν άνθρωπος:
Τι καλύτερο απ’ το να πίνεις τις μπυρίτσες σου στο καφενείο συζητώντας με τους ντόπιους όσο περιμένεις την πίτσα να ψηθεί στο φούρνο; Τίποτα σίγουρα:
Γύρω στις δέκα το βραδάκι πήρα το δρόμο της επιστροφής προκειμένου να συνεχίσω στο κατάλυμα με παγωμένα ποτάκια και μουσική:
Μακάρι να μπορούσε να αποτυπωθεί καλύτερα η φωτογραφία με το γεμάτο σχεδόν φεγγάρι ν’ αντανακλάται στα νερά μπροστά μου, σ’ ένα ιδανικό επίλογο της βραδιάς:
Κι αν η φωτογραφία μπορεί, τα συναισθήματα δεν φωτογραφίζονται ούτε περιγράφονται με τίποτα, νομίζω το καταλαβαίνετε…
Ημέρα δεύτερη
Μια μέρα που ξεκίνησε πρωί, μιας και υπήρχαν συγκεκριμένα σχέδια προς υλοποίηση. Έπρεπε φυσικά να ξεκινήσει όπως τελείωσε η προηγούμενη, με την ίδια θέα, πίνοντας όμως καφέ υπό το φως του ηλίου αυτή τη φορά:
Η διαδρομή φυσικά γνωστή από τη χθεσινή ημέρα, κατεβαίνοντας ξεκούραστος τον κεντρικό καλημερίζοντας, με κατεύθυνση ωστόσο το λιμάνι αυτή τη φορά:
Πριν απ’ αυτό όμως όφειλα να κάνω την επίσκεψη μου στο φούρνο του νησιού για μια σπανακόπιτα που μου έκλεισε αμέσως το μάτι κι εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού:
Ήμουν στο λιμάνι πριν τις έντεκα, φωτογραφίζοντας αρκετά όσο περίμενα το μικρό σκάφος να ετοιμαστεί, ώστε να αναχωρήσουμε λίγα λεπτά αργότερα γι’ άλλη γη κι άλλα μέρη:
*Κάπου εδώ μεσολαβεί ένα ακόμη κεφάλαιο που θ’ ακολουθήσει στη συνέχεια της ιστορίας, οπότε προχωράω και πάλι με την επιστροφή μου
Νωρίς το απόγευμα ήμουν και πάλι πίσω στον Κάλαμο, έχοντας στόχο να εξερευνήσω λίγο ακόμα το νησί στο διαθέσιμο χρόνο που είχα. Μόλις δέθηκε το σκαφάκι ανέβηκα στο μικρό ταξί με προορισμό την παραλία της Αγραπιδιάς, πολύ κοντινή στον οικισμό:
Προχώρησα πάνω στη βοτσαλωτή παραλία φτάνοντας ως τον παλιό ανεμόμυλο, με τα χρώματα του νερού να μη μου δίνουν περιθώρια να σκεφτώ αν θα τη κάνω τη δεύτερη βουτιά της ημέρας:
Αυτό βέβαια που δε μπορούσα να αποφύγω όπως μπορείτε να καταλάβετε δεν ήταν το μπάνιο, αλλά το ταβέρνάκι με τη ψάθινη στέγη που είδατε προηγουμένως και δε χρειάστηκε παρά μόνο μια ματιά για να μου κάνει το κλικ.
Σκιερό τραπέζι, καρέκλα στο βότσαλο, ειδυλλιακό τοπίο, καταπληκτική μουσική, εξαίρετος μεζές και βεβαίως άφθονες παγωμένες μπυρίτσες. Τι άλλο να ζητήσει κανείς απ’ τις διακοπές του και εν τέλει απ’ τη ζωή του;
(Την αγάπη μου στα παιδιά που δουλεύουν στο μαγαζί και γίναμε εύκολα παρεάκι. Να ‘στε καλά για τις κουβέντες και τα κεράσματα!)
Όπως είναι λογικό από τέτοιες καταστάσεις δε σηκώνεται κανείς εύκολα, πόσο μάλλον εγώ που θα μπορούσα να μείνω μέχρι κλείσιμο, είχα όμως αρκετό περπάτημα για την επιστροφή μου και κόντευε σχεδόν να νυχτώσει. Ωραία ώρα για παραλία κι αυτή δε νομίζετε:
Ανηφόρισα απ’ το παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής που γιόρταζε τη προηγούμενη με το τουλάχιστον περίεργο οίκημα απέναντι της και συνέχισα ομοίως με το πρόγραμμα της προηγούμενης, αφού έκανα και μερικά ψώνια σ’ ένα παντοπωλείο:
Αυτή τη φορά πρόλαβα να πάρω μια εικόνα προτού νυχτώσει για τα καλά, από τις πολλές κι ενδιαφέρουσες που είδα σ’ αυτό το μικρό κι όμορφο νησάκι, με τις ώρες μου σ’ αυτό να φτάνουν προς το τέλος τους.
Ωραία που ήταν!
Ημέρα τρίτη – Αναχώρηση
Το ραντεβού με το διθέσιο ταξί ήταν για τις δέκα το πρωί, μιας και στις 10:20 αναχωρούσε το πλοίο της Chania Lines με προορισμό τον Μύτικα, που αναχώρησε στην ώρα του μ’ εμένα όρθιο στη πρύμνη του προκειμένου να φωτογραφίζω τις μοναδικές αυτές στιγμές σε μια θάλασσα – λάδι:
Η παράλληλη με την ακτή πλεύση μου έδωσε την ευκαιρία να δω και δύο πραγματάκια που δε πρόλαβα όσο ήμουν στο νησί, όπως το εκκλησάκι του Αγίου Δονάτου καθώς και το κτίσμα του Καστρομονάστηρου. Ας μείνει και κάτι που λένε και οι παλιοί…
Βλέπετε το δρομολόγιο συμπεριλάμβανε και στάση στο δεύτερο λιμάνι του Καλάμου στον οικισμό της «Επισκοπής», κάνοντας για το λόγο αυτό το δρομολόγιο της επιστροφής γύρω στο 40λεπτο:
Ήταν οι τελευταίες μου στιγμές στον Κάλαμο αφήνοντας τον λίγο μετά από τα μάτια μου, βάζοντας μπρος για την επόμενη περιήγηση, όντας γεμάτος πολύ όμορφες εικόνες κι εντυπώσεις.
Τώρα ξέρω, έμαθα, είδα, το να επιστρέψω και σ’ αυτό το νησάκι θα ‘ναι ακόμη πιο εύκολο…
annoula
Member
- Μηνύματα
- 461
- Likes
- 1.132
Υπέροχα! Πιστεύεις αυτά εκεί τα νησάκια Κάλαμος, Καστός είναι για διακοπές μιας εβδομαδας δλδ τυπου να ειναι οι βασικες σου διακοπες για καλοκαιρι? Καταλυμα βρισκεις σχετικα ευκολα? Περίπου τι τιμές παίζουν? Μου δωσες πολυ ωραια ιδεα για τις διακοπες πρωτα ο Θεος το 2025 αρκεί να χει υπέροχες παραλίες, ηρεμία και καλό φαγητό!Κάλαμος Ιονίου
Επίσκεψη : Ιούλιος 2024
Διάρκεια: 2 ημέρες
Καλοκαίρι 2024, το οποίο θα βάφτιζα κάλλιστα «καλοκαίρι του Ιονίου». Όχι πως δεν ήθελα να επαναλάβω κάποια από τα νησιά που ‘χω ήδη περιγράψει, ωστόσο οι εκκρεμότητες είναι για να κλείνουν σιγά-σιγά, ιδιαίτερα ενόψει του μεγάλου στόχου που πλησιάζει…
Τον Κάλαμο (μαζί με τον Καστό) τον είχα σταμπάρει εδώ και λίγα χρόνια, προσπαθώντας πάντα να συνδυάσω στο μυαλό μου και κοντινά νησιά προτού το επιχειρήσω, η επίσκεψη μου όμως το 2023 στο Μεγανήσι μ’ έκανε να επισπεύσω τις διαδικασίες και να το θέσω σαν ξεκάθαρη προτεραιότητα.
Τι κι αν δυσκολεύτηκα λίγο στο θέμα της διαμονής ως συνήθως στα μικρά νησιά, η επιμονή μου μαζί με την εύρεση των σωστών ανθρώπων με δικαίωσε γι’ άλλη μια φορά, γνωρίζοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ένα πολύ ωραίο νησάκι της άγονης γραμμής του Ιονίου που ζει -και αυτό- στη σκιά των διάσημων γειτόνων του.
Ημέρα πρώτη
Φορτωμένος με πράγματα μου κατευθύνομαι ποδαράτος στη μικρή προβλήτα του Μύτικα Αιτωλοακαρνανίας, που συνδέει τα δύο αυτά μικρά νησιά με την υπόλοιπη Ελλάδα. Η αναχώρηση του πλοιαρίου «Καστός ΙΙ» είναι για τις δύο το μεσημέρι και με δέχεται χαριστικά ως τελευταίο επιβάτη μιας και ήταν ήδη φορτωμένο αρκετό κόσμο κι ακόμα περισσότερες προμήθειες:
View attachment 476438 View attachment 476441
Ούτε το εισιτήριο των 0,85€ δε πρόλαβα καλά – καλά να πληρώσω και το πλοίο ξεκίνησε κιόλας, με γαλήνια θάλασσα παράπλευρα από τις ακτές του νησιού, που βρίσκεται τόσο κοντά στις ακτές της Αιτωλοακαρνανίας:
View attachment 476439 View attachment 476440
Όντως είκοσι λεπτά μετά μπαίναμε κιόλας στο μικρό λιμάνι του νησιού. Η σπιτονοικοκυρά με περίμενε για να με καλωσορίσει και να με κατατοπίσει, κανονίζοντας μου και το ταξί μετάβασης μέχρι το δωμάτιο. Καλά όταν λέμε ταξί μη φανταστείτε, ένα από τα μικρά διθέσια οχήματα που βρίσκονται στον Κάλαμο, μιας και τα αυτοκίνητα δε πολυχωράνε στους δρόμους του και σπανίζουν:
View attachment 476442
Λίγη ώρα αργότερα και μετά την απαραίτητη ξεκούραση πήρα την κατηφόρα προκειμένου να κάνω την απογευματινή μου βουτιά στην παραλία που βρισκόταν πολύ κοντά στο κατάλυμα:
View attachment 476443 View attachment 476444
Τα χρώματα μπορεί να αδικούν τη «Μυρτιά» λόγω της απογευματινής σκιάς, ωστόσο πρόκειται για μια πολύ ωραία παραλία που μπορεί να απολαύσει κανείς το μπανάκι του στα νερά του Ιονίου,
View attachment 476445
View attachment 476446
κάτι που έκανα κι εγώ πριν επιστρέψω στην πολύ δροσερή μου βεράντα για λίγο ακόμα χαλάρωμα, όπως πρέπει να ναι πάντα οι σόλο διακοπές στα μικρά νησιά:
View attachment 476447
Ετοιμάστηκα στα γρήγορα βλέποντας τον ήλιο να μου κάνει τη χάρη, ξεκινώντας μέσω της κεντρικής οδικής αρτηρίας για τον οικισμό του νησιού που απείχε γύρω στο χιλιόμετρο:
View attachment 476448 View attachment 476449
Δεν είχα προλάβει να δω σχεδόν τίποτα απ’ αυτόν την ώρα που ανέβαινα. Προσπέρασα τα ερειπωμένα οικήματα που σπάνιζαν όσο προχωρούσα κεντρικότερα, δίνοντας τη θέση του σε όμορφα περιποιημένα σπιτάκια με αυλές:
View attachment 476450 View attachment 476451
Λίγα βήματα μόνο με χώριζαν από την κεντρική εκκλησία της «Αγίας Τριάδος» στρίβοντας κάπου εκεί προς τον πεζόδρομο που οδηγούσε στη «κάτι σαν πλατεία» του χωριού:
View attachment 476452 View attachment 476453
Φρόντισα να περιηγηθώ για μερικές στιγμές ακόμα στα δρομάκια προτού πάρω την απόφαση ν’ αράξω κι εγώ κάπου σαν άνθρωπος:
View attachment 476454 View attachment 476455
Τι καλύτερο απ’ το να πίνεις τις μπυρίτσες σου στο καφενείο συζητώντας με τους ντόπιους όσο περιμένεις την πίτσα να ψηθεί στο φούρνο; Τίποτα σίγουρα:
View attachment 476456
Γύρω στις δέκα το βραδάκι πήρα το δρόμο της επιστροφής προκειμένου να συνεχίσω στο κατάλυμα με παγωμένα ποτάκια και μουσική:
View attachment 476457 View attachment 476458
Μακάρι να μπορούσε να αποτυπωθεί καλύτερα η φωτογραφία με το γεμάτο σχεδόν φεγγάρι ν’ αντανακλάται στα νερά μπροστά μου, σ’ ένα ιδανικό επίλογο της βραδιάς:
View attachment 476459
Κι αν η φωτογραφία μπορεί, τα συναισθήματα δεν φωτογραφίζονται ούτε περιγράφονται με τίποτα, νομίζω το καταλαβαίνετε…
Ημέρα δεύτερη
Μια μέρα που ξεκίνησε πρωί, μιας και υπήρχαν συγκεκριμένα σχέδια προς υλοποίηση. Έπρεπε φυσικά να ξεκινήσει όπως τελείωσε η προηγούμενη, με την ίδια θέα, πίνοντας όμως καφέ υπό το φως του ηλίου αυτή τη φορά:
View attachment 476460
Η διαδρομή φυσικά γνωστή από τη χθεσινή ημέρα, κατεβαίνοντας ξεκούραστος τον κεντρικό καλημερίζοντας, με κατεύθυνση ωστόσο το λιμάνι αυτή τη φορά:
View attachment 476461 View attachment 476462
Πριν απ’ αυτό όμως όφειλα να κάνω την επίσκεψη μου στο φούρνο του νησιού για μια σπανακόπιτα που μου έκλεισε αμέσως το μάτι κι εξαφανίστηκε εν ριπή οφθαλμού:
View attachment 476463 View attachment 476464
Ήμουν στο λιμάνι πριν τις έντεκα, φωτογραφίζοντας αρκετά όσο περίμενα το μικρό σκάφος να ετοιμαστεί, ώστε να αναχωρήσουμε λίγα λεπτά αργότερα γι’ άλλη γη κι άλλα μέρη:
View attachment 476465 View attachment 476466
*Κάπου εδώ μεσολαβεί ένα ακόμη κεφάλαιο που θ’ ακολουθήσει στη συνέχεια της ιστορίας, οπότε προχωράω και πάλι με την επιστροφή μου
Νωρίς το απόγευμα ήμουν και πάλι πίσω στον Κάλαμο, έχοντας στόχο να εξερευνήσω λίγο ακόμα το νησί στο διαθέσιμο χρόνο που είχα. Μόλις δέθηκε το σκαφάκι ανέβηκα στο μικρό ταξί με προορισμό την παραλία της Αγραπιδιάς, πολύ κοντινή στον οικισμό:
View attachment 476467
View attachment 476468
Προχώρησα πάνω στη βοτσαλωτή παραλία φτάνοντας ως τον παλιό ανεμόμυλο, με τα χρώματα του νερού να μη μου δίνουν περιθώρια να σκεφτώ αν θα τη κάνω τη δεύτερη βουτιά της ημέρας:
View attachment 476469 View attachment 476470
Αυτό βέβαια που δε μπορούσα να αποφύγω όπως μπορείτε να καταλάβετε δεν ήταν το μπάνιο, αλλά το ταβέρνάκι με τη ψάθινη στέγη που είδατε προηγουμένως και δε χρειάστηκε παρά μόνο μια ματιά για να μου κάνει το κλικ.
View attachment 476471
Σκιερό τραπέζι, καρέκλα στο βότσαλο, ειδυλλιακό τοπίο, καταπληκτική μουσική, εξαίρετος μεζές και βεβαίως άφθονες παγωμένες μπυρίτσες. Τι άλλο να ζητήσει κανείς απ’ τις διακοπές του και εν τέλει απ’ τη ζωή του;
View attachment 476472
(Την αγάπη μου στα παιδιά που δουλεύουν στο μαγαζί και γίναμε εύκολα παρεάκι. Να ‘στε καλά για τις κουβέντες και τα κεράσματα!)
Όπως είναι λογικό από τέτοιες καταστάσεις δε σηκώνεται κανείς εύκολα, πόσο μάλλον εγώ που θα μπορούσα να μείνω μέχρι κλείσιμο, είχα όμως αρκετό περπάτημα για την επιστροφή μου και κόντευε σχεδόν να νυχτώσει. Ωραία ώρα για παραλία κι αυτή δε νομίζετε:
View attachment 476473 View attachment 476474
Ανηφόρισα απ’ το παρεκκλήσι της Αγίας Παρασκευής που γιόρταζε τη προηγούμενη με το τουλάχιστον περίεργο οίκημα απέναντι της και συνέχισα ομοίως με το πρόγραμμα της προηγούμενης, αφού έκανα και μερικά ψώνια σ’ ένα παντοπωλείο:
View attachment 476476 View attachment 476475
Αυτή τη φορά πρόλαβα να πάρω μια εικόνα προτού νυχτώσει για τα καλά, από τις πολλές κι ενδιαφέρουσες που είδα σ’ αυτό το μικρό κι όμορφο νησάκι, με τις ώρες μου σ’ αυτό να φτάνουν προς το τέλος τους.
View attachment 476477
Ωραία που ήταν!
Ημέρα τρίτη – Αναχώρηση
Το ραντεβού με το διθέσιο ταξί ήταν για τις δέκα το πρωί, μιας και στις 10:20 αναχωρούσε το πλοίο της Chania Lines με προορισμό τον Μύτικα, που αναχώρησε στην ώρα του μ’ εμένα όρθιο στη πρύμνη του προκειμένου να φωτογραφίζω τις μοναδικές αυτές στιγμές σε μια θάλασσα – λάδι:
View attachment 476478
View attachment 476479
Η παράλληλη με την ακτή πλεύση μου έδωσε την ευκαιρία να δω και δύο πραγματάκια που δε πρόλαβα όσο ήμουν στο νησί, όπως το εκκλησάκι του Αγίου Δονάτου καθώς και το κτίσμα του Καστρομονάστηρου. Ας μείνει και κάτι που λένε και οι παλιοί…
View attachment 476480 View attachment 476481
Βλέπετε το δρομολόγιο συμπεριλάμβανε και στάση στο δεύτερο λιμάνι του Καλάμου στον οικισμό της «Επισκοπής», κάνοντας για το λόγο αυτό το δρομολόγιο της επιστροφής γύρω στο 40λεπτο:
View attachment 476482
Ήταν οι τελευταίες μου στιγμές στον Κάλαμο αφήνοντας τον λίγο μετά από τα μάτια μου, βάζοντας μπρος για την επόμενη περιήγηση, όντας γεμάτος πολύ όμορφες εικόνες κι εντυπώσεις.
View attachment 476483
Τώρα ξέρω, έμαθα, είδα, το να επιστρέψω και σ’ αυτό το νησάκι θα ‘ναι ακόμη πιο εύκολο…
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.748
- Likes
- 52.148
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό και δε μπορώ να στο απαντήσω με βεβαιότητα. Άλλος γουστάρει τρελά τα μικρά νησιά και την χαλάρωση που μπορούν να προσφέρουν, άλλος βαριέται στις μια-δυο μέρες, ίσως επειδή από κάποια φάση και μετά κάνεις/βλέπεις τα ίδια. Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα.
Σίγουρα όχι, θέλει ψάξιμο αρκετά νωρίς και σχεδόν αποκλειστικά μέσω τηλεφώνου. Στον δε Καστό το θεωρώ ακόμα πιο δύσκολο έως απίθανο, είχε μόνο ένα σε εξωφρενική τιμή που παρόλο που ήθελα να μείνω ένα βράδυ το θεώρησα παράλογο. Αλλά λίγη υπομονή ακόμα γι' αυτό το κεφάλαιο.
Στον Κάλαμο έμεινα με 50€ υψηλή σεζόν (τιμή για δύο βέβαια παρόλο που πήγα μόνος) σ' ένα απλό δωμάτιο μη φανταστείς. Αν ήθελα να μαι πιο κοντά στο λιμάνι προφανώς θα έπρεπε να δώσω περισσότερα, μικρό το κακό όμως, άσε που δε βρήκα κιόλας.
Μακάρι να γίνει τότε! Χαίρομαι ιδιαίτερα γι' αυτό, ωστόσο να ξέρεις θέλει καλό σχεδιασμό προκειμένου να δεις όλα αυτά τα νησάκια (μη ξεχνάμε το Μεγανήσι), ή να συνδυάσεις ίσως κάποιο μεγαλύτερο όπως έκανα εγώ. Παραλίες δε το συζητώ, ηρεμία απεριόριστη, φαγητό ναι και όχι.
Smaragda53
Member
- Μηνύματα
- 1.051
- Likes
- 2.270
- Επόμενο Ταξίδι
- αχ, μακάρι νάξερα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πολυνησία
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.748
- Likes
- 52.148
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Bonus: Καστός Ιονίου
Επίσκεψη: Ιούλιος 2024
Διάρκεια: 6 ώρες
Καστός. Καλοκαίρι 2024. Δε θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα μου, πόσο μάλλον όταν σιγούρεψα ότι θα βρεθώ τόσο κοντά, εν προκειμένω στον Κάλαμο που γειτονεύει σ’αυτόν όσο κανένα άλλο νησί.
Το ζήτημα όμως ήταν πως θα υλοποιηθεί όλο αυτό. Όπως έχω εξηγήσει κι αναλύσει, στην Ελλάδα των νησιών τίποτα δε μπορεί να θεωρείται δεδομένο όσον αφορά την ακτοπλοΐα, πόσο μάλλον να βρεις ένα δρομολόγιο που βολεύει, αν και όταν αυτό θ’ ανακοινωθεί συνήθως κατόπιν εορτής. Στο δύσκολο αυτό πρόβλημα ήρθε να προστεθεί κι αυτό της διαμονής, μιας και το ένα και μοναδικό κατάλυμα που είναι διαθέσιμο, διατίθεται σε εξωφρενική τιμή ειδικά για ένα άτομο.
Κάπως έτσι πήρα με στεναχώρια την απόφαση ότι δε θα καταφέρω να διανυκτερεύσω, προσπαθώντας με κάποιο τρόπο να το βάλω σαν επίσκεψη ως ημερήσια εκδρομή, κάτι που ξέρετε όσοι με διαβάζετε πως είμαι αντίθετος. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος, πως θα κατάφερνα όμως ακόμα κι αυτό;
Το σημαντικό στα νησιά είναι να βρίσκεις πάντα τους κατάλληλους ανθρώπους, που θα σου ξεκλειδώσουν τις προσβάσεις σε όλα. Η εμπειρία μίλησε, αυτό έκανα κι εγώ καθ’ υπόδειξη της σπιτονοικοκυράς μου στον Κάλαμο και η επίσκεψη στον Καστό έγινε πράξη, έστω και μ’ αυτή τη μορφή. Μέχρι την κανονική επιστροφή μου…
Ημέρα πρώτη – άφιξη – αναχώρηση
Είχαμε πιάσει ήδη την ψιλή κουβέντα με τον καπετάνιο εδώ και ώρα, περνώντας ανάμεσα στη μικρή νησίδα «Προβάτι» και την άκρη του Καστού, αφήνοντας για τα καλά πίσω μας τον Κάλαμο αναπτύσσοντας ταχύτητα.
Δώδεκα μόνο λεπτά παίρνει στο συγκεκριμένο μικρό σκάφος -δρομολόγιο του οποίου είχα συμφωνήσει κατόπιν συνεννόησης- προκειμένου να πάει από το ένα νησί στο άλλο, με το λιμανάκι του Καστού να ξεπροβάλει μπροστά στα μάτια μου. Ακόμα ένα νησί, ευτυχία:
Δίχως καμιά καθυστέρηση πήρα τον περιμετρικό δρόμο που δίνει θέα προς τα δυτικά του νησιού φτάνοντας μέχρι τον ανεμόμυλο που ‘χει πλέον μετατραπεί σε καφέ – μπαράκι:
Αν και ποθούσα ένα παγωμένο φραπέ, θέλησα πρώτα να κάνω μια μικρή βόλτα στο κυρίως τμήμα του οικισμού:
Πέρασα αρχικά από την πλατεία και κάποια δημόσια κτήρια που έστεκαν εκεί για πολλά χρόνια απ’ ότι φαίνεται και με την πρώτη εύκολη ματιά:
Ανηφορίζοντας στη συνέχεια ως το ναό του Ιωάννη του Βαπτιστή μαζί μ’ ένα τσούρμο σλαβόφωνων τουριστών που έσκασε εκείνη τη στιγμή κι εγώ δε ξέρω από πού:
Είχε έρθει όμως η ώρα του καφέ στο μπαρ που βλέπετε πάνω στο λιμάνι που με το ζόρι βρήκα τραπέζι, προκειμένου να ανακτήσω δυνάμεις για τη συνέχεια στο νησάκι:
Μια συνέχεια που δόθηκε νωρίς το μεσημέρι με τη ζέστη να είναι αρκετή, απάλευτη θα ‘λεγε κανείς, σε συνδυασμό πάντα με τη μεγάλη ανηφορική κλίση των δρόμων που καλούμουν να περάσω:
Ήθελα να δω και το δεύτερο κομμάτι του οικισμού βλέπετε, με τα παραδοσιακά πέτρινα σπίτια χτισμένα πάνω στο λοφάκι κι ευτυχώς δεν απογοητεύτηκα από τον κόπο που κατέβαλα:
Κλειστά στην πλειοψηφία τους μου έδωσαν πολύ όμορφες εικόνες για άλλη μια φορά από ένα τόσο μικροσκοπικό νησί. Δίχως να το καταλάβω έφτασα ως την άκρη του οικισμού και τα περιφραγμένα οικόπεδα με τις ελιές:
Είχα ήδη ζοριστεί πολύ βράζοντας από τη ζέστη, ξέροντας όμως τι μπορεί να με συνεφέρει άλλαξα πορεία, αφού συμβουλεύτηκα τις σημειώσεις και τον χάρτη μου με σκοπό να συναντήσω κάτι πάρα πολύ ωραίο:
Κατέβηκα έτσι τα σκαλάκια με συνοπτικές διαδικασίες αντικρύζοντας από ψηλά τη παραλία «Βάλη» εντελώς άδεια εκείνο το μεσημέρι του Ιουλίου λες και περίμενε αποκλειστικά εμένα:
Πόσο μπορεί ν’ αντισταθεί κανείς σ’ αυτά τα νερά μου λέτε, πόσο μάλλον μετά από τέτοιο ζόρι; Ξεφορτώθηκα τα περιττά κι απόλαυσα ένα μπάνιο που θα ΄χω να θυμάμαι σίγουρα για καιρό, «κουβαλώντας» το μαζί μου όλο τον χειμώνα:
Απόλυτα ήρεμος & γεμάτος από θάλασσα ξεκίνησα την επιστροφή μου από τον εύκολο παραλιακό δρόμο αυτή τη φορά προς τον οικισμό που δεν ήταν καθόλου μακριά:
Κάπως έτσι πέρασα το γύρο θα έλεγε κανείς του λιμανιού φτάνοντας ως το σημείο απ’ όπου είχα ξεκινήσει μερικές ώρες νωρίτερα:
Οι παγωμένες μπυρίτσες στη σκιά της ταβέρνας ήταν αναγκαίες, δίχως να με βιάζει τίποτα παρά μόνο η σκέψη της επιστροφής μου στην «έδρα» της εκδρομής για να συνεχίσω το πρόγραμμα μου:
Γι’ αυτό και πήρα τηλέφωνο τον καπετάνιο ο οποίος εμφανίστηκε ταχύτατα λίγα λεπτά μετά, αφήνοντας πίσω μου ακόμα πιο γρήγορα τον Καστό μερικές στιγμές αργότερα, βάζοντας πλώρη για τον Κάλαμο.
Τώρα που είδα πόσο απλό είναι;
Ε, μια ευκαιρία για να γυρίσω στον Καστό θα την έχω στα σίγουρα.
Επίσκεψη: Ιούλιος 2024
Διάρκεια: 6 ώρες
Καστός. Καλοκαίρι 2024. Δε θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα μου, πόσο μάλλον όταν σιγούρεψα ότι θα βρεθώ τόσο κοντά, εν προκειμένω στον Κάλαμο που γειτονεύει σ’αυτόν όσο κανένα άλλο νησί.
Το ζήτημα όμως ήταν πως θα υλοποιηθεί όλο αυτό. Όπως έχω εξηγήσει κι αναλύσει, στην Ελλάδα των νησιών τίποτα δε μπορεί να θεωρείται δεδομένο όσον αφορά την ακτοπλοΐα, πόσο μάλλον να βρεις ένα δρομολόγιο που βολεύει, αν και όταν αυτό θ’ ανακοινωθεί συνήθως κατόπιν εορτής. Στο δύσκολο αυτό πρόβλημα ήρθε να προστεθεί κι αυτό της διαμονής, μιας και το ένα και μοναδικό κατάλυμα που είναι διαθέσιμο, διατίθεται σε εξωφρενική τιμή ειδικά για ένα άτομο.
Κάπως έτσι πήρα με στεναχώρια την απόφαση ότι δε θα καταφέρω να διανυκτερεύσω, προσπαθώντας με κάποιο τρόπο να το βάλω σαν επίσκεψη ως ημερήσια εκδρομή, κάτι που ξέρετε όσοι με διαβάζετε πως είμαι αντίθετος. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος, πως θα κατάφερνα όμως ακόμα κι αυτό;
Το σημαντικό στα νησιά είναι να βρίσκεις πάντα τους κατάλληλους ανθρώπους, που θα σου ξεκλειδώσουν τις προσβάσεις σε όλα. Η εμπειρία μίλησε, αυτό έκανα κι εγώ καθ’ υπόδειξη της σπιτονοικοκυράς μου στον Κάλαμο και η επίσκεψη στον Καστό έγινε πράξη, έστω και μ’ αυτή τη μορφή. Μέχρι την κανονική επιστροφή μου…
Ημέρα πρώτη – άφιξη – αναχώρηση
Είχαμε πιάσει ήδη την ψιλή κουβέντα με τον καπετάνιο εδώ και ώρα, περνώντας ανάμεσα στη μικρή νησίδα «Προβάτι» και την άκρη του Καστού, αφήνοντας για τα καλά πίσω μας τον Κάλαμο αναπτύσσοντας ταχύτητα.
Δώδεκα μόνο λεπτά παίρνει στο συγκεκριμένο μικρό σκάφος -δρομολόγιο του οποίου είχα συμφωνήσει κατόπιν συνεννόησης- προκειμένου να πάει από το ένα νησί στο άλλο, με το λιμανάκι του Καστού να ξεπροβάλει μπροστά στα μάτια μου. Ακόμα ένα νησί, ευτυχία:
- Πάρε με τηλέφωνο Γιάννη ότι ώρα θες να έρθω να σε πάρω, ή στη θάλασσα θα είμαι ή μπύρες θα πίνω.
- Εγώ σίγουρα μπύρες θα πίνω καπετάνιο, θα σε καλέσω όταν είναι…
Δίχως καμιά καθυστέρηση πήρα τον περιμετρικό δρόμο που δίνει θέα προς τα δυτικά του νησιού φτάνοντας μέχρι τον ανεμόμυλο που ‘χει πλέον μετατραπεί σε καφέ – μπαράκι:
Αν και ποθούσα ένα παγωμένο φραπέ, θέλησα πρώτα να κάνω μια μικρή βόλτα στο κυρίως τμήμα του οικισμού:
Πέρασα αρχικά από την πλατεία και κάποια δημόσια κτήρια που έστεκαν εκεί για πολλά χρόνια απ’ ότι φαίνεται και με την πρώτη εύκολη ματιά:
Ανηφορίζοντας στη συνέχεια ως το ναό του Ιωάννη του Βαπτιστή μαζί μ’ ένα τσούρμο σλαβόφωνων τουριστών που έσκασε εκείνη τη στιγμή κι εγώ δε ξέρω από πού:
Είχε έρθει όμως η ώρα του καφέ στο μπαρ που βλέπετε πάνω στο λιμάνι που με το ζόρι βρήκα τραπέζι, προκειμένου να ανακτήσω δυνάμεις για τη συνέχεια στο νησάκι:
Μια συνέχεια που δόθηκε νωρίς το μεσημέρι με τη ζέστη να είναι αρκετή, απάλευτη θα ‘λεγε κανείς, σε συνδυασμό πάντα με τη μεγάλη ανηφορική κλίση των δρόμων που καλούμουν να περάσω:
Ήθελα να δω και το δεύτερο κομμάτι του οικισμού βλέπετε, με τα παραδοσιακά πέτρινα σπίτια χτισμένα πάνω στο λοφάκι κι ευτυχώς δεν απογοητεύτηκα από τον κόπο που κατέβαλα:
Κλειστά στην πλειοψηφία τους μου έδωσαν πολύ όμορφες εικόνες για άλλη μια φορά από ένα τόσο μικροσκοπικό νησί. Δίχως να το καταλάβω έφτασα ως την άκρη του οικισμού και τα περιφραγμένα οικόπεδα με τις ελιές:
Είχα ήδη ζοριστεί πολύ βράζοντας από τη ζέστη, ξέροντας όμως τι μπορεί να με συνεφέρει άλλαξα πορεία, αφού συμβουλεύτηκα τις σημειώσεις και τον χάρτη μου με σκοπό να συναντήσω κάτι πάρα πολύ ωραίο:
Κατέβηκα έτσι τα σκαλάκια με συνοπτικές διαδικασίες αντικρύζοντας από ψηλά τη παραλία «Βάλη» εντελώς άδεια εκείνο το μεσημέρι του Ιουλίου λες και περίμενε αποκλειστικά εμένα:
Πόσο μπορεί ν’ αντισταθεί κανείς σ’ αυτά τα νερά μου λέτε, πόσο μάλλον μετά από τέτοιο ζόρι; Ξεφορτώθηκα τα περιττά κι απόλαυσα ένα μπάνιο που θα ΄χω να θυμάμαι σίγουρα για καιρό, «κουβαλώντας» το μαζί μου όλο τον χειμώνα:
Απόλυτα ήρεμος & γεμάτος από θάλασσα ξεκίνησα την επιστροφή μου από τον εύκολο παραλιακό δρόμο αυτή τη φορά προς τον οικισμό που δεν ήταν καθόλου μακριά:
Κάπως έτσι πέρασα το γύρο θα έλεγε κανείς του λιμανιού φτάνοντας ως το σημείο απ’ όπου είχα ξεκινήσει μερικές ώρες νωρίτερα:
Οι παγωμένες μπυρίτσες στη σκιά της ταβέρνας ήταν αναγκαίες, δίχως να με βιάζει τίποτα παρά μόνο η σκέψη της επιστροφής μου στην «έδρα» της εκδρομής για να συνεχίσω το πρόγραμμα μου:
Γι’ αυτό και πήρα τηλέφωνο τον καπετάνιο ο οποίος εμφανίστηκε ταχύτατα λίγα λεπτά μετά, αφήνοντας πίσω μου ακόμα πιο γρήγορα τον Καστό μερικές στιγμές αργότερα, βάζοντας πλώρη για τον Κάλαμο.
Τώρα που είδα πόσο απλό είναι;
Ε, μια ευκαιρία για να γυρίσω στον Καστό θα την έχω στα σίγουρα.
thanos75
Member
Πολύ όμορφα νησάκια φαίνονται κ ο Κάλαμος και η Καστος πραγματικά. Απο τις φωτογραφίες, τα σπίτια τους μου θυμίζουν αρκετά τα πέτρινα σπίτια που βλέπεις σε ορεινά χωριά της Πελοποννήσου. Χίλια μπράβο για μια ακόμα φορά...
Σήμερα σε ένα χαλαρό διάλειμμα στη δουλειά και αφού διάβασα την ιστορία σου, ταξίδεψα στο χάρτη του Ιονίου. Η ματιά μου έπεσε σε 2 μικρά νησάκια καταμεσής του πελάγους στο νότιο Ιόνιο: τις Στροφάδες! Η θέση που βρίσκονται με ιντριγκαρε και άρχισα να διαβάζω για αυτές. Απέχουν 25 μίλια από τη Ζάκυνθο και περίπου το ίδιο από τη δυτική Πελοπόννησο. Θυμάμαι μια φορά από την εκπληκτική παραλία του Καϊάφα τις είχα δει μια μέρα με μαιστρο κ φανταστική διαύγεια να αχνοφαινονται στα ανοιχτά. Διάβασα επίσης ότι εκεί υπάρχει ένα ιστορικό καστρομοναστηρο. Εάν θυμάμαι καλά βρε ψηλέ, είχες αναφέρει ότι πήγες πρόσφατα στη Ζάκυνθο. Μήπως θυμάσαι αν γίνονται εκδρομές προς τα εκεί?
Σήμερα σε ένα χαλαρό διάλειμμα στη δουλειά και αφού διάβασα την ιστορία σου, ταξίδεψα στο χάρτη του Ιονίου. Η ματιά μου έπεσε σε 2 μικρά νησάκια καταμεσής του πελάγους στο νότιο Ιόνιο: τις Στροφάδες! Η θέση που βρίσκονται με ιντριγκαρε και άρχισα να διαβάζω για αυτές. Απέχουν 25 μίλια από τη Ζάκυνθο και περίπου το ίδιο από τη δυτική Πελοπόννησο. Θυμάμαι μια φορά από την εκπληκτική παραλία του Καϊάφα τις είχα δει μια μέρα με μαιστρο κ φανταστική διαύγεια να αχνοφαινονται στα ανοιχτά. Διάβασα επίσης ότι εκεί υπάρχει ένα ιστορικό καστρομοναστηρο. Εάν θυμάμαι καλά βρε ψηλέ, είχες αναφέρει ότι πήγες πρόσφατα στη Ζάκυνθο. Μήπως θυμάσαι αν γίνονται εκδρομές προς τα εκεί?
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.748
- Likes
- 52.148
- Επόμενο Ταξίδι
- ;
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Είναι όντως, δίνοντας πράγματα & συναισθήματα που μόνο τα μικρά νησιά μπορούν!
Σωστή παρατήρηση, είναι μια αρχιτεκτονική κατηγορία και αυτή, παρόμοια είδα και στα ορεινά χωριά της Λευκάδας.
Να είσαι πάντα καλά σ' ευχαριστώ, ακολουθούν και τα ακόμη πιο ωραία του Ιονίου, μείνε συντονισμένος.
Μη βάζεις ιδέες στους παρανοϊκούς που διαβάζουν αυτή την ιστορία, θα με κράξουν που δεν έχω πάει ακόμα...
Χωρις πλάκα κι εγώ πέτυχα αυτό το όνομα πρόσφατα ψάχνοντας το Ιόνιο και θυμάμαι που έλεγε για το μοναστήρι.
Πήγα πρόσφατα ναι, πριν δύο χρόνια για την ακρίβεια, οι μόνες εκδρομές όμως που έχω να θυμάμαι με πλωτά μέσα είναι προς τις «διασημότητες» του νησιού.
Τώρα βέβαια επειδή μ' εβαλες στον πειρασμό να ψάξω, βλέπω ένα γραφείο που ονομάζεται messinia sailing και έκανε τη συγκεκριμένη εκδρομή, αν και το πρόσφατο άρθρο που βρήκα τα λέει αλλιώς...
Εκπομπές Travelstories
