Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή

[alma]

@alma
Ας το (ξανα)χαρούμε όσο πιο πολύ γίνεται, συγκεκριμένα εγώ θέλω να δω και την Επισκοπή, μιας και το περασμένο καλοκαίρι δε προλάβαινα, αλλά και στην πρώτη μου επίσκεψη γινόταν εργασίες συντήρησης.


Αυτό νομίζω πως αρχίσαμε να το λέμε κι εμείς για κάποια νησιά, νομίζω είναι φυσικό επακόλουθο της τουριστικής -αλλόγιστης καμιά φορά- ανάπτυξης. Ευτυχώς όμως που έχουμε δει/βλέπουμε κάποια πράγματα πολύ αυθεντικά ακόμα και στις μέρες μας.

Τώρα κάνουν κ κάποιου είδους ξενάγηση στην Επισκοπή υποτίθεται αλλά αν δεν περιμένουν κανένα γκρουπ από το εξωτερικό δεν ξέρω αν τηρούν τα ωράρια ή περιμένει άδικα ο κόσμος όπως περιμέναμε εμείς...

Αξίζει πολύ πάντως
Σίκινος - Εφορεία Αρχαιοτήτων: Καθημερινά ανοιχτός ο ναός της Επισκοπής... - Naxos Press



Οι αλλαγές στα νησιά είναι μεγάλες,ειδικά στα μικρά που παλιά ήταν μη τουριστικά.

Ψέριμο είχα πάει μικρότερη οικογενειακώς κ πήγα πρόπερσυ με τον άντρα μου κ ήταν αγνώριστο.
Όταν ήμουν μικρή δεν είχε καθόλου σουβενιράδικα-μαγαζιά,είχε μόνο 1-2 ταβέρνες κ λίγους ορκισμένους φαν που έμεναν σε δωμάτια πάνω στην παραλία,με λιγοστά ταπεινά κτίσματα.

Τώρα έχει μαγαζιά(δεν το βρίσκω καθόλου κακό,μπορείς να πάρεις πετσέτες,ζακετούλες για το βράδυ,ό,τι ξέχασες να φέρεις τελοσπάντων),αλλά κ σούπερ ξενοδοχειακή μονάδα με πέτρινα σπιτάκια κομψότατα,πισίνα, μπαρ δίπλα στην πισίνα...Φοβερή άνοδος το νησί(θετική για μένα στη συγκεκριμένη περίπτωση)

Τα νησιά σε 10+ χρόνια γίνονται συχνά αγνώριστα.(Όχι όλα βέβαια)

Που να περίμενα πως θα δω την Ψέριμο έτσι...Την πρόσεξαν πολύ κ μπράβο τους

 

[taniakar]

2024: (Σίκινος πράξη δεύτερη)




Το νησάκι – αποκάλυψη. Το μέρος που ένα σύντομο πέρασμα το 2012 δε στάθηκε στιγμή αρκετό. Η Σίκινος του λευκού και του γαλάζιου, η Σίκινος του Ελύτη, η Σίκινος που θέλαμε διακαώς να επιστρέψουμε, αλλά πάντα κάτι στράβωνε καθιστώντας την επίσκεψη για δεύτερη φορά ανέφικτη, κατά κύριο λόγο η δυσκολία συνδυασμών των πλοίων ακόμα και σ΄ ένα τόσο πυκνό νησιωτικά σημείο όπως οι Κυκλάδες.

Τι κι αν τα πράγματα τον Αύγουστο του 2024 ξαναστράβωσαν με τα δρομολόγια του SAOS που ακυρώθηκαν πάνω στον 15αύγουστο, ο τρόπος βρέθηκε κι αυτή τη φορά δεν αρκεστήκαμε να δούμε απλά την Αλοπρόνοια για λίγα λεπτά απ’ το πλοίο όπως συνέβη παλαιότερα, αλλά να σεργιανήσουμε ξανά, 12 έτη μετά, σ’ αυτό το υπέροχο μέρος.

Λίγο; Σαφώς και λίγο όπως θα δείτε, ούτε 24ωρο, φροντίσαμε όμως να κάνουμε την βόλτα μας στο νησί όσο γίνεται καλύτερη κι εντονότερη, δίνοντας παράλληλα την υπόσχεση να επανέλθουμε, μιας και μια ακόμα «νησιωτική» φιλία που κρατούσε απ’ τη γειτονική Φολέγανδρο το ’21 έχει ριζώσει για τα καλά στο νησί.




Ημέρα άφιξης κι αναχώρησης


Κρίμα γιατί ήταν τόσο ωραία κι απολαυστική η πλεύση στα γαλήνια νερά του Αιγαίου που σχεδόν στεναχωρηθήκαμε που κράτησε μόνο 45 λεπτά, από το λιμάνι Καραβοστάσι της Φολεγάνδρου, σ’ αυτό της Αλοπρόνοιας της Σικίνου:

View attachment 477621
View attachment 477622

Βέβαια από την άλλη ευτυχώς που όλα έγιναν πολύ σύντομα, άφιξη, παραλαβή δωματίου και συνεννόηση με τον ταξιτζή, μιας και ο χρόνος πίεζε αφόρητα για όλα όσα θέλαμε να κάνουμε. Έξι παρά τέταρτο φτάσαμε, έξι και μισή είχαμε ήδη ετοιμαστεί και ντυθεί ανηφορίζοντας το γνωστό στενό που οδηγεί στα ενδότερα της Χώρας:

View attachment 477623 View attachment 477624

Μια Χώρα να την πιείς στο ποτήρι, μια Χώρα που ο πρώτος χαρακτηρισμός που μου έρχεται από τότε μέχρι και σήμερα είναι το «ανόθευτη», κατατάσσοντας την σε μια από τις πιο όμορφες στις Κυκλάδες:

View attachment 477625 View attachment 477626

Δειλά – δειλά, με βόλτες και μια μπυρίτσα στο χέρι όπως έπρεπε αρχίσαμε να επαναφέρουμε στη μνήμη μας όσα είχαμε δει δώδεκα χρόνια νωρίτερα. Δεν ήταν και λίγα:

View attachment 477627 View attachment 477628

Ευτυχώς με χαρά διαπιστώσαμε ότι ελάχιστα έως μηδαμινά πράγματα έχουν αλλάξει στο μέρος αυτό, καθιστώντας τον όρο που προανέφερα απολύτως επίκαιρο και στο σήμερα:

View attachment 477629 View attachment 477630

Είχαμε υπολογίσει γύρω στη μια ώρα καθαρή προκειμένου να σεργιανήσουμε στα στενάκια, κάτι που ήθελα να κάνω καθαρά για φωτογραφικούς -πέρα από συναισθηματικούς κι αναμνησιακούς- λόγους:

View attachment 477631 View attachment 477632

Πως αλλιώς βέβαια να συνέβαινε; Θα μπορούσαμε να φτάσουμε ως εδώ ξανά και να μη κάνουμε τη βόλτα μας για όσο ήταν επιτρεπτό στο υπέροχο αυτό μέρος;

View attachment 477633 View attachment 477634

Υπάρχει άνθρωπος που αγαπάει τις Κυκλάδες και μπορεί ν’ απαρνηθεί τη Χώρα της Σικίνου; Δε γίνονται αυτά αγαπητοί φίλοι. Όπως και μόνοι σας μπορείτε να δείτε, ο οικισμός αυτός χαρίζει μοναδικές στιγμές στη ματιά του επισκέπτη, αφημένος στο χρόνο αλλά και την αντίληψη του καθενός:

View attachment 477635 View attachment 477636

Δεν αργήσαμε να βγούμε και για μια μικρή στάση στην κεντρική πλατεία, που τότε είχαμε πετύχει εκείνο τον αλησμόνητο γάμο που είχε καλεσμένο όλο το νησί. Τώρα την έλεγες κι ολότελα δική μας, απόλυτα διαθέσιμη για φωτογράφιση:

View attachment 477637 View attachment 477638

Η ώρα όμως είχε περάσει ανυπολόγιστα γρήγορα, αναγκάζοντας μας να πάρουμε την κατηφόρα για τον κεντρικό δρόμο, αφήνοντας πίσω τον όμορφο ναό της «Παναγίας Παντάνασσας» και τ’ αξιολάτρευτα σοκάκια της Χώρας:

View attachment 477640 View attachment 477639

Γύρω στις επτά και μισή και με τον ήλιο να ‘χει ξεκινήσει την κάθοδο του, ήμασταν μέσα στο λεωφορείο με προορισμό ακόμη ένα σπουδαίο μέρος που περιμέναμε πως και τι να (ξανά)επισκεφτούμε:

View attachment 477641

Ένα μέρος ακόμη που με χαρά βρήκαμε ίδιο και αρκετά βελτιωμένο προς το καλύτερο, διαπίστωση που κάναμε ταυτόχρονα όσο κατεβαίναμε τα σκαλιά του διάσημου «Οινοποιείο Μάναλη»

View attachment 477642 View attachment 477643 View attachment 477644

Χωρίς να το σκεφτούμε περισσότερο επιλέξαμε από το μπαρ την ποικιλία ροζέ οίνου με τα απαραίτητα συνοδευτικά, πιάνοντας παράλληλα ένα πολύ ωραίο σημείο θέασης στο μπαρ, δίπλα από το εστιατόριο που λειτουργεί εκεί από το 2014 και δεν είχαμε προλάβει:

View attachment 477645 View attachment 477646

Δίχως αμφιβολία αυτό είναι ένα από τα ωραιότερα μπαλκόνια του Αιγαίου, μιας και η Σίκινος βρίσκεται σε πολύ κομβικό σημείο, με το όλο σκηνικό του ηλιοβασιλέματος πίσω απ’ τη Φολέγανδρο και της οινοποσίας να οξύνει τις αισθήσεις:

View attachment 477647 View attachment 477648

Καθίσαμε μέχρι τις πρώτες στιγμές της νύχτας αποφασίζοντας να μη χάσουμε χρόνο περιμένοντας το λεωφορείο και να κατέβουμε τα 3 χιλιόμετρα κατηφορικού δρόμου με τα πόδια, προκειμένου να πάμε στη Χώρα για φαγητό:

View attachment 477649

Έτσι, αφού ψωνίσαμε κι ένα μπουκαλάκι πεπαλαιωμένο τσίπουρο δοκιμάζοντας το πρώτα, κινήσαμε στην κατηφόρα μέσα σε απόλυτο σκοτάδι.

View attachment 477650 View attachment 477651

Μακάρι να μπορούσα να σας περιγράψω όσα έβλεπα, ο φωτογραφικός φακός όμως δε μπορεί να καλύψει την απίστευτη αυτή διαδρομή, όπου με τον καθαρή ατμόσφαιρα που επικρατούσε έκανε τη θέα μαγικότερη, αντικρύζοντας τα νυχτερινά φώτα σε Φολέγανδρο, Σίφνο, Αντίπαρο, Πάρο, Νάξο και λίγα λεπτά μετά τη Χώρα του νησιού. Σίκινος, το κέντρο των Κυκλάδων!

View attachment 477652

Η πείνα μας είχε γονατίσει οπότε περνώντας από το κεντρικό στενάκι κάναμε αριστερά, πιάνοντας ένα τραπέζι κάτω από την κληματαριά όπως το 2012, κάτι που είχαμε συζητήσει αρκετές φορές σε ανύποπτο χρονικό διάστημα και επιτέλους ξανακάναμε:

View attachment 477653 View attachment 477654

Μέχρι να έρθουν τα μαγειρευτά κι όσο πίναμε τις μπυρίτσες μας, έσκασε και ο φίλος Ανδρέας (γνωριμία απ’ τη Φολέγανδρο) που τον τελευταίο καιρό ζει και εργάζεται στο νησί. Οι συζητήσεις ανάψανε, οι μπύρες έφεραν η μία την άλλη και η συνέχεια έπρεπε να δοθεί σ’ ένα από τα μπαράκια της Χώρας, επιλέγοντας το πιο κλασσικό με ωραίες μουσικές, περαντζάδα και ιδανικό για συνέχεια στην ωραία συζήτηση:

View attachment 477657

Ήταν περασμένες δύο όταν χαιρετηθήκαμε και πήραμε το δρόμο για την Αλοπρόνοια. Μη ρωτάτε πως, τέτοια ώρα ένας τρόπος υπάρχει αν δε διαθέτεις μεταφορικό, κάτι που δε μας χαλούσε καθόλου. Άλλα τρία χιλιόμετρα κατηφορικής πορείας με στάση όμως στη μέση της διαδρομής:

View attachment 477658

Εκεί βρίσκεται το μπαράκι/κλαμπ του νησιού, σχεδόν άδειο αλλά ανοικτό λες και μας περίμενε κι αυτό καρτερικά. Προφανώς οι αναστολές μου πήγαν περίπατο, μιας και με μια εσωτερική συζήτηση κάμφθηκαν οι αντιστάσεις. «Τι θα σου έλεγε ο 30χρονος εαυτός σου αγαπητέ ψηλέ αν δε μπεις, θα ήταν περήφανος για σένα»; Περιττό το ερώτημα.

Ούτε δυο ώρες μετά και φορτωμένοι με τα πράγματα θα κατεβαίναμε στο λιμάνι, μιας και το δρομολόγιο του Διονύσιος Σολωμός ήταν προγραμματισμένο για τις πρώτες πρωινές ώρες. Σίκινος κιόλας τέλος, τόσο σύντομα, τόσο αναπάντεχα όσο κλείστηκε, παράλληλα όμως τόσο χαρούμενα μιας και είδαμε ξανά ένα νησάκι που είχαμε καημό:

View attachment 477655 View attachment 477656


Μη ρωτάτε αν ξαναπάω.

View attachment 477659

Βάσει συνθηκών κι εμπειρίας πλέον νομίζω νωρίτερα απ’ όσο υπολογίζω…

Έχεις να προτείνεις κατάλυμα στη Σίκινο??

 

[psilos3]

Απο τα καλυτερα ηλιοβασιλεματα ever ... 2017

Άλλη μια υπέροχη παρέμβαση στην ιστορία

Που να περίμενα πως θα δω την Ψέριμο έτσι...Την πρόσεξαν πολύ κ μπράβο τους

Τα είχα παρατηρήσει κι εγώ αυτά το '19 που την επισκέφτηκα, δεν εχεις καθόλου άδικο. Το μυστικό είναι να μένεις σ' αυτά τα νησιά που απευθύνονται σε ημερήσιο τουρισμό μόλις αυτός φύγει. Βλέπεις εντελώς διαφορετικό μέρος...

 

[psilos3]

Έχεις να προτείνεις κατάλυμα στη Σίκινο??

Έμεινα σ' αυτό, πολύ καλό για τα δεδομένα μου και δικοί μας άνθρωποι.

Μήπως να ζητήσω καμία έκπτωση για το travelstories; Βλέπω μεγάλη πέραση ξαφνικά για τη Σίκινο

 

[Smaragda53]

Σας παρακαλώ, σας ικετεύω αφήστε μόνη της τη Σίκινο. Φαρμακείο και γιατρό χρειάζεται μόνο για τους κατοίκους της και τιποτ' αλλο. Για ολα τα αλλα φροντιζουν οι ιδιοι και τα καταφερνουν μια χαρα. Αχ ας μη χαλάσει αυτό το νησί ποτέ, εύχομαι. Αντε λίγο τον Ιούλιο και Αύγουστο και μετα να το αφήνουμε ήσυχο να πλέει στο φως του μόνο του κι αυτούσιο.

 

[Smaragda53]

Ξέρεις τι είναι νάσαι στην ερημικη Επισκοπή μόνη σου στη δύση του ήλιου, ασφαλης από τον οδηγό του λεωφορειου: "κάτσε όσο θέλεις, εγώ θα σε περιμένω να γυρισεις!", να βλέπεις αποτυπωμένους τους αιώνες πάνω στους τοίχουςτου ναου, τα κυματα πέρα μακριά, τα υψώματα ν αλλάζουν χρώματα στη δύση και τα γεράκια να πλαναρουν... Αχ η Σικινος...

 

[annoula]

Ξέρεις τι είναι νάσαι στην ερημικη Επισκοπή μόνη σου στη δύση του ήλιου, ασφαλης από τον οδηγό του λεωφορειου: "κάτσε όσο θέλεις, εγώ θα σε περιμένω να γυρισεις!", να βλέπεις αποτυπωμένους τους αιώνες πάνω στους τοίχουςτου ναου, τα κυματα πέρα μακριά, τα υψώματα ν αλλάζουν χρώματα στη δύση και τα γεράκια να πλαναρουν... Αχ η Σικινος...

Μ αυτά που μας λες, πως γίνεται να μην θελουμε να πάμε???

 

[inspiring]

Έμεινα σ' αυτό, πολύ καλό για τα δεδομένα μου και δικοί μας άνθρωποι.

Μήπως να ζητήσω καμία έκπτωση για το travelstories; Βλέπω μεγάλη πέραση ξαφνικά για τη Σίκινο

Επηρεαζεις κοσμο ευχαριστα.....το σκεφτομαι κι εγω για του χρονου!!!

 

[Smaragda53]

Μ αυτά που μας λες, πως γίνεται να μην θελουμε να πάμε???

Ναι, αλλά να πάτε Ιούνιο η Σεπτεμβριο, ακόμα και Μάιο η Οκτωβριο

 

[psilos3]

Επηρεαζεις κοσμο ευχαριστα.....το σκεφτομαι κι εγω για του χρονου!!!

Έτσι πρέπει, αυτό είναι το νόημα άλλωστε τούτης εδώ της ιστορίας, τα νησάκια δεύτερης και τρίτης «διαλογής» που χρήζουν προσοχής και σίγουρα επίσκεψης.
Με το καλό.

 

[psilos3]

Θηρασιά

Επίσκεψη : Αύγουστος 2024

Διάρκεια: 1 ημέρα



Αν κάτι θέλω να με διακρίνει όσον αφορά τις νησιωτικές περιηγήσεις μου είναι η συνέπεια λόγων κι έργων. Από το 2015 που αφιέρωσα μερικές ώρες, είχα δώσει την υπόσχεση στον εαυτό μου να επιστρέψω στη νήσο της Θηρασιάς, μιας κι εκτός των άλλων ήταν το μόνο νησί των Κυκλάδων που δεν είχα κάνει διανυκτέρευση, γεγονός ανεπίτρεπτο. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί και με τους Αρκιούς όπου διορθώθηκε επίσης το 2022…

Τα έχω πει και περιγράψει πολλές φορές, είμαι εντελώς αντίθετος με τις ολιγόωρες επισκέψεις σε μικρά νησιά καθώς έτσι δε μπορείς να αντιληφθείς τον παλμό και τον τρόπο τους, τις συμπεριφορές των ντόπιων, τις συνήθειες του τόπου με αποκορύφωμα τις νύχτες σε κάθε τέτοιο νησάκι.

Έτσι, όταν μου δόθηκε η ευκαιρία τον Αύγουστο του 2024 δε το σκέφτηκα στιγμή. Αλλαγή αεροπορικού εισιτηρίου, κράτηση δωματίου και μια ακόμα μέρα προκειμένου να αφιερωθεί στη Θηρασιά. Στο άσημο αυτό μέρος που ζει χρόνια στη σκιά και την εγκατάλειψη λόγω του διάσημου τουριστικού γίγαντα γείτονα της, κι όπως ήδη θα γνωρίζετε αυτά τα μέρη με συγκινούν αφάνταστα.

Έκανα όσα σκεφτόμουν; Σαφώς και όχι, μιας και αφενός έφτασα κομμάτια από πολλές ώρες αυπνίας εξαιτίας του ταξιδιού, αφετέρου τα επισκέψιμα μέρη δεν ήταν διαθέσιμα λόγω χρόνου ή μέσων, όμως και πάλι δε το μετανιώνω στιγμή. Εξάλλου πόσο δύσκολο είναι να ξαναπάω;





Ημέρα πρώτη


Ξενυχτισμένος μετά από πολύ πρωινό δρομολόγιο πλοίο, κουρασμένος και απόλυτα νυσταγμένος, έχοντας ακολουθήσει με τα λεωφορεία το δρομολόγιο Λιμάνι Αθηνιού-Φηρά-Οία, κατεβαίνω φορτωμένος τα πράγματα προς το Αμμούδι για να πάρω το πλοίο. Τα έχω ξαναπεί, πολλά μα πάρα πολλά τα στραβά της Σαντορίνης αλλά κάτι τέτοιες στιγμές που τα μάτια σου αντικρύζουν όμορφες εικόνες τα ξεχνάς:

Ώρα 12:30 ήταν η άφιξη του πλοίου της εταιρείας Χανίων που διεξάγει το δεκάλεπτο δρομολόγιο κόστους 1€ μέχρι το λιμάνι της Ρίβας:

Εννέα έτη μετά και μοιάζει τίποτα να μην έχει αλλάξει, ούτε βέβαια το δημοτικό λεωφορείο που κάνει δωρεάν το δρομολόγιο εξυπηρετώντας κατοίκους και τουρίστες:

Η διαδρομή είναι μικρή όπως είναι λογικό και περνώντας έξω απ’ το οινοποιείο που με ενδιαφέρον έμαθα ότι άνοιξε, το χωριό του Ποταμού, καταλήγει στο μεγαλύτερο με το όνομα «Μανωλάς», πρωτεύουσα ουσιαστικά του νησιού:

Δεν ήθελα τίποτε άλλο εκείνη τη στιγμή από ένα ντους και μερικές ώρες ύπνου. Περπάτησα ένα δεκάλεπτο μιας και το δωμάτιο μου ήταν στα ψηλά του οικισμού, έμαθα κάποιες χρηστικές πληροφορίες και αφέθηκα στα ζητούμενα ως όφειλα.

Ήταν γύρω στις πέντε το απόγευμα όταν ξαναβγήκα τη βόλτα μου στον Μανωλά, για φωτογραφικούς πλέον λόγους αλλά κυρίως για να πιώ ένα καφεδάκι:

Έμαθα ότι το μόνο καφέ του χωριού ανοίγει στις έξι, βρίσκοντας την ευκαιρία να συνεχίσω τη βόλτα μου:

Εικόνες μοναδικές, αυθεντικές, ενός νησιού που θα ‘λεγε κανείς ότι είναι ξεκομμένο απ’ τα τουριστικά μονοπάτια, με τους ντόπιους να με καλησπερίζουν σε κάθε ευκαιρία:

Παρόλο που σε κάθε βήμα η γειτονική Σαντορίνη φαινόταν επιβλητική, αντιλαμβανόμουν πόσο «μακριά» είναι αυτά τα δύο νησιά, παρόλο που τα χωρίζουν λίγα μόλις χιλιόμετρα. Παράδοξο:

Έφτασα ως το τέλος της διαδρομής του πεζόδρομου πάνω απ’ το λιμάνι του Κόρφου όπου μπορεί κανείς να κατεβεί απ’ τα σκαλάκια, επιστρέφοντας από άλλη διαδρομή:

Ασύλληπτα αυθεντικές και σαφώς βαθιά Κυκλαδίτικες οι λήψεις σ' ακόμη ένα νησί, που παρόλο που βρισκόμουν μέρες στην ευρύτερη περιοχή δε τις χόρταινα με τίποτα:

Για καλή μου τύχη το καφέ είχε ανοίξει, δίνοντας μου την ευκαιρία για μερικές στιγμές περισυλλογής και διαβάσματος στην εξαιρετική αυτή θέα, όπως και τότε, εννιά χρόνια πριν:

Όταν έφυγα και κινήθηκα προς το μίνι μάρκετ για μερικές μπυρίτσες, πέρασα και από το Ναό του Αγίου Κωνσταντίνου που ήθελα να δω:

Γύρω στις εννιά ήμουν και πάλι έξω προς αναζήτηση φαγητού, με τα πράγματα να ναι απόλυτα ήσυχα και γαλήνια. Βλέπετε το πανηγύρι είχε ολοκληρωθεί μια μέρα νωρίτερα, και οι έτσι κι αλλιώς υπερ-χαλαροί ρυθμοί του νησιού ήταν ακόμα χαλαρότεροι:

Φυσικά δε χρειάζονται πολλά σε τέτοια μέρη.
Ένα καλό φαγητό σαν αυτό που έκανα και μερικά ποτά στην υπέροχη νυκτερινή θέα με παρέα ή χωρίς, είναι και θα είναι για πάντα αρκετά…

Ημέρα δεύτερη – Αναχώρηση


Πολύ σεμνό το πέρασμα μου απ’ το νησί, λίγο για άλλη μια φορά και χωρίς να μπορέσω να δω το οινοποιείο που άνοιγε περίεργες ώρες. Έτσι μετά από ένα καφεδάκι γύρω στις έντεκα πήρα το δρόμο προς τον κεντρικό, αφού έκανα πρώτα στάση στον παραδοσιακό φούρνο του νησιού, που βλέπετε στο περίπου στη δεύτερη εικόνα κι ας μη πάει το μυαλό σας:

Κάτω από την εκκλησία ήταν και η στάση του λεωφορείου, όπου αρκετός κόσμος του νησιού περίμενε προκειμένου να κατέβει στο λιμάνι κι εν συνεχεία στην Οία:

Εγώ πάλι πήρα τις τελευταίες φωτογραφίες μου στο νησί, βοηθώντας παράλληλα δύο Ιταλούς τουρίστες με μια κράτηση που είχαν και δε μπορούσαν να συνεννοηθούν:

Το μικρό πλοίο που θα με οδηγούσε πίσω στη Σαντορίνη ήταν στη θέση του ώρα δώδεκα ακριβώς.

Χάρηκα που άφηνα πίσω μου τη Θηρασιά ολοκληρώνοντας το επίτευγμα των διανυκτερεύσεων, όπως και χάρηκα που την είδα και πάλι σε τόσο απλή κατάσταση, κάτι που είμαι βέβαιος πως θ’ αλλάξει νομοτελειακά σχεδόν όπως σε όλα τα νησιά.
Θα σας το πω με βεβαιότητα την επόμενη φορά που θα ‘μαι κατά ‘κει…

 

[varioAthens]

Πραγματικα αυτο ηθελα να γραψω κι εγω... τοσο κοντα αλλα και τοσο μακρυα απο την Σαντορινη... ποσο αυθεντικες εικονες!