Κόστος ζωής - Στεγαστικό στην Αθήνα

[panpan]

Στην Ισπανια παντως εχει ήδη θεσπιστει πλαφον για την ετησια αυξηση του ενοικιου..

Κι επειδή εχθές ξέχασα να το γράψω, στο δεύτερο λινκ που παρέθεσα είναι για συμβόλαιο 11 μηνών. Έτσι παρακάμπτουν το πλαφόν της ετήσιας αύξησης. Παντού υπάρχουν παραθυράκια.

MÁXIMO 11 MESES.

 

[Nikos86]

Πάντως εγώ μένω σε σπίτι με 270 ευρώ το μήνα και δεν το βρήκα πριν 10 χρόνια αλλά πριν 2 περίπου. Πόσο είναι το μέσο μηνιαίο εισόδημα του Έλληνα ή μάλλον του Αθηναίου που είναι και υψηλότερο? Να πούμε 1300; Εεε λίγο παραπάνω από το 1/5. Αν είχα και συγκάτοικο. Εντάξει είναι πολύ μικρό, θα ήταν ζορικα με συγκάτοικο, θα πλήρωνα το 1/10 του μέσου μηνιαίου εισοδήματος. Το βρήκα μέσα σε 3 μέρες. Δεν λέω πως όλοι πρέπει να έχουν τόσο basic απαιτήσεις για τη διαμονή τους όπως εγώ αλλά θέλει λίγη προσαρμοστικότητα.

Φίλος μου δίνει 4 εκατοσταρικα για ενοίκιο. Το ένα τρίτο του εισοδήματος του. Δεν δυσκολεύτηκε καθόλου. Ένα άλλο ζευγάρι βρήκε με το 1/5 του εισοδήματος του. Δυσκολεύτηκε? Πολύ! Τους πήρε 1 χρόνο να βρουν σπίτι. Αλλά έψαχναν πάνω από 70 τμ μέχρι 400-450 ευρώ, πρώτο όροφο και πάνω με πάρκινγκ, καινούρια κατασκευή και σε συγκεκριμένη περιοχή. Δηλαδή Περιστέρι και όχι δε όλο το Περιστέρι.
Μουρμουραγαν πως δεν έχει σπίτια η Αθήνα αλλά δεν ισχύει. Έχει σπίτια η Αθήνα. Απλά δεν είχε στις προδιαγραφές που θέλανε σε 10 λεπτά απόσταση με τα πόδια από το σπίτι των γονιών της γυναίκας επειδή θα ήθελε βοήθεια με το παιδί που περιμένανε. Ααα άλλος φίλος μου δίνει 300 ευρώ στη Νικαια για σπίτι. Κάπου στο 1/6 του εισοδήματος του.

Απλά όσοι από τους γνωστούς μου μουρμουρανε πως δεν έχει σπίτια, εννοουν πως δεν έχει σπίτια στις πάρα πολύ συγκεκριμένες απαιτήσεις που έχουν. Μια άλλη φίλη μου μουρμουρανε επειδή αναγκάστηκε να φύγει από το Κουκάκι και να πάει Νέο Κόσμο. Εεε δεν είναι και τόσο τραγικό. Δεν είναι και κανένας ξεριζωμός να πας 500 μέτρα πιο κάτω από εκεί που έμενες. Σε όλες τις πρωτεύουσες της Ευρώπης γίνεται gentrification και μπορεί μια γειτονιά να ακριβυνει και να αναγκαστείς να μεταφερθείς σε άλλη.

Εγώ νομίζω πως είναι κυρίως η δυσκολία του Έλληνα να προσαρμοστεί. Οκ δεν θες συγκάτοικο και θες δικό σου σπίτι, κατανοητό. Μπορεις όμως να βρεις μικρότερο ή να χρειαστεί να είναι ισόγειο ή να πας σε μια πιο φθηνή γειτονιά.

Στην πολυκατοικία μου (Άγιο Παντελεήμονα) από τα 40 διαμερίσματα τα 20 είναι ξενοικιαστα. Και αυτό συμβαίνει και σε άλλες πολυκατοικίες προφανώς. Όλη η πόλη είναι γεμάτη άδεια σπίτια ή εγκαταλελειμμένα. Πρέπει να είσαι τυφλός για να μην το βλέπεις . Έλεγα στον αδερφό μου πριν χρόνια πως θα έπρεπε να υπάρχει νόμος που να λέει σε όσους έχουν τα σπίτια τους εγκαταλελειμμένα για πολλά χρόνια να τους υποχρεώνει το κράτος είτε να τα πουλήσουν ή να τα αξιοποιήσουν αλλιώς μέσα σε ένα διάστημα να κατατεθούν ή να βγουν σε πλειστηριασμό. Και μου έλεγε πως κάτι τέτοιο ή έχει γίνει ή σκέφτονται να το κάνουν στη Πορτογαλία.

Όταν το λέω σε γνωστούς μου μου λένε πως με τη περιουσία σου κανείς ότι θέλεις. Αν πιστεύεις όμως πως κάποιος που έχει περιουσία έχει μια κοινωνική ευθύνη και δεν μπορεί να κάνει ότι θέλει να το έχει εγκαταλελειμμένο είναι έλλειψη κοινωνικής ευθύνης, όχι να το ενοικιάζει σε digital nomads ακριβά ή να το νοικιάζει σε τουρίστες μέσω booking. Αυτό φέρνει λεφτά στη χώρα τουλάχιστον. Κανονικά θα έπρεπε πρώτα να ξεκινήσουμε να αξιοποιούμε τόσα άδεια εγκαταλελειμμένα άδεια ακίνητα (ιδιωτικά και δημόσια) και μετά να σκεφτούμε τις λύσεις των πλαφόν ή των περιορισμών σε airbnb .

Και επίσης ειναι παρανοϊκό να μουρμουράμε πως η Αθήνα έχει στεγαστικό πρόβλημα και οι ίδιοι άνθρωποι σε άλλη συζήτηση να μουρμουράνε πως όλη η Αθήνα είναι τσιμεντοποιημενη και να βρίζουν την αναθεματισμενη την αντιπαροχή. Να μένεις σε πόλη γεμάτη νεοκλασικά και πάρκα και όλα τα σπίτια να είναι στην τρίχα με καινούρια υδραυλικά και ηλεκτρολογικά και φθηνά δεν γίνεται ρε μάγκες. Αν δεν υπήρχε η αντιπαροχη στα ίδια λεφτά θα έμενα Μαγούλα όχι κέντρο. Απλά αρέσει στον Έλληνα να γκρινιάζει για τα πάντα.

Υπάρχουν πόλεις που όντως δεν μπορείς να βρεις σπίτι λόγω υπερτουρισμου και αυστηρότερων πολεοδομικών κανόνων απ' ότι έχει η Αθήνα ή περισσότερη τήρηση τους πιο σωστά. Όντως έχει κάτσει η οικοδομή τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα και έχει ανέβει θεαματικά ο τουρισμός αλλά ούτε Βαρκελώνη είμαστε ούτε Άμστερνταμ ούτε Βενετία ούτε Λονδίνο. Για να μην πω για Στοκχόλμη που έχει πολύ αυστηρούς πολεοδομικούς κανόνες και υπάρχει συζήτηση να καταργηθούν κάποιοι γιατί όντως δεν υπάρχουν σπίτια.

 

[paefstra]

@Nikos86 τα λες παρα πολυ σωστα. Με μια μικρη επισημανση: οποιος εχει παιδια σε ενα σχολειο οντως δεν θελει να αλλαξει γειτονια γιατι η αλλαγη σχολειου ειναι πραγματικος ξερριζωμος. Το εχω ζησει αυτο το αγχος επι 12 χρονια, οσο ειναι η σχολικη φοιτηση και τωρα που τελειωσε ο δικος μου πραγματικα δεν με νοιαζει. Αν γινει μια τρελη αυξηση ενοικιου παιρνω μεταθεση Κερατσινι η Περαμα και βρισκω σπιτι μισοτιμης, η Αθηνα διπλα για τα περαιτερω.
Υπαρχει μια λογικη περι αγορας με δανειο σε γνωστους. Εγω βλεπω οσους αγορασαν στο κεντρο με δανειο χρεπια που τα σουλουπωσαν μεσα, τα οποια μπορει λογω της φουσκας να θεωρουνται οτι εχουν αξια, αλλα η πραγματικοτητα ειναι πως οι πολυκατοικιες του κεντρου ειναι χρεπια και θα ειναι χειροτερα σε 20 χρονια απο τωρα. Φιλος πηρε μισοτιμης μεγαλο παλιο διαμερισμα στην πλ. Αττικης και λιγους μηνες μετα ανακαλυψε οτι τα θεμελια της παμπαλαιας πολυκατοικιας εχουν βουλιαξει σε νερα και δεν ξερουν ποσα θελουν να φτιαξουν τοσο μεγαλη ζημια μην πεσει η οικοδομη. Με τα ιδια λεφτα παιρνεις καινουριο στην επαρχια που στην τελικη θα αντεξει σε κανενα σεισμο.

 

[panpan]

Και μου έλεγε πως κάτι τέτοιο ή έχει γίνει ή σκέφτονται να το κάνουν στη Πορτογαλία.

Η προηγούμενη δήμαρχος Βαρκελώνης είχε υποσχεθεί ότι θα αναγκάσει τις τράπεζες που έχουν κλειστά και χωρίς να αξιοποιούνται σπίτια κατασχεμένα, ότι θα βάλει πρόστιμο αν δεν τα αξιοποιήσουν. Μπαρούφα. Έχασε δικαστικά.Και είναι δικηγόρος. Ο ηλίθιος που έχει δήμαρχο τώρα λέει ότι θα καταργήσει την χρονομισθωση. Όχι τώρα. Σε λίγα χρόνια. Και έχουμε τον τύπο να γράφει η Βαρκελώνη βρήκε την λύση. Λαϊκισμός. Αν θέλουν κοινωνική πολιτική να χτίσουν σπίτια για τον κόσμο. Μαγκιές με ξένη περιουσία.
Υγ.
Μην νομίζει κάποιος ότι έχω σπίτι που νοικιάζω και τα οικονομάω.

 

[bandit650]

Όλοι έχουν προτάσεις για τα κλειστά σπίτια.
Εδώ υπάρχει επενδυτική ευκαιρία.
Γιατί δε νοικιάζετε φθηνά τα κλειστά σπίτια με συμβόλαιο 15-20
χρόνια, να κάνετε ανακαίνιση και μίσθωση με νορμάλ ενοίκια;
Δε θα χρειαστεί να κάνετε άλλη δουλειά.
Το καινούργιο το μάθατε;
Από το 2025 καταργείται η επιδότηση για θέρμανση με ορυκτά καύσιμα ενώ από το 2040 θα απαγορεύεται ο καυστήρας πετρελαίου και φυσικού αερίου στα σπίτια.
Και η αλλαγή θα επιβαρύνει τον ιδιοκτήτη σε περίπτωση ενοικίασης η σε περίπτωση πώλησης έναν από τους δύο συμβαλλόμενους.
Εκεί να δεις πόσα σπίτια θα κλείσουν ακόμα....

 

[Señor_Nada]

Sorry αλλά με μπερδεύεις.
Εγω δεν είπα ότι κανείς δε μένει μόνος του.
Δε μπορώ να το γνωρίζω αυτό.

Αυτό ακριβώς έγραψες, στην Ευρώπη δεν μπορεί κάποιος να νοικιάσει μόνος του κι ότι χρειάζεται 2 μισθούς. Δεν υπάρχει κάποια παρερμηνεια σε αυτό. Το μήνυμα σου υπάρχει ακόμα.

Έγραψες για ποτό μετά την εργασία ότι είναι κανόνας. Προσωπικά έχω να το ακούσω πάνω από 15 χρόνια.

Δεν έγραψα αυτό το πράγμα. Έγραψα ότι το ποτό μετά την δουλειά είναι ΚΛΑΣΣΙΚΟ. Μετά απλά έγραψα ότι το βγαίνω τουλάχιστον 2 φορές τη βδομάδα θα το έλεγα κανόνα στις χώρες που έχω μια καλή εικόνα Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία. Αν δεν πιστεύεις ότι ισχύει δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό.

Ανέφερες τη Λισαβόνα.

Ναι σαν ένα τραγικό παράδειγμα που κοντράρει την Αθήνα στα χάλια της, άρα δεν χρειάζεται κάποιο άλλο σχόλιο εδώ.

Στο Παρίσι που ανέφερες
Κυριακή μέχρι Παρασκευή είδες το χαμό έξω?

Γίνεται πανικός κάθε μερα παντού. Συναυλίες σε καθημερινή βάση sold out τα πάντα, θέατρα γεμάτα, κινηματογραφοι αν δεν κάνεις κράτηση καλή τύχη ανεξαρτήτως ημέρας. Καφέ τρομάζεις να βρεις τραπέζι. Το έχω γράψει πολλές φορές στο φόρουμ, σε οποιαδήποτε πόλη της Γαλλίας, ακόμα και στις φτωχότερες που δεν έχουν τουρισμό, το δείπνο στα εστιατόρια θέλει κράτηση ανεξαρτήτως ημέρας. Οι τιμές των γαλλικών εστιατορίων γνωστές....

 

[alice~]

Νομίζω ότι πολλοί μιλατε εκ του ασφαλούς εδώ. Είναι αλλιώς όταν έχεις φτάσει μια ηλικία όπου έχεις μια σταθερή, καλή δουλειά που σε πληρώνει καλά. Όταν είσαι νεος που μόλις βγαίνεις στην αγορά εργασίας και φυσικά οι μισθοί δεν είναι τόσο μεγάλοι από την αρχή, ή για πολλούς θα είναι οι βασικοί, τότε φυσικά και θα έχεις πρόβλημα να βρεις σπίτι στην Αθήνα. Όταν τα 300€ είναι το 1/6 του εισοδήματος σου τότε όλα καλά, όταν όμως δεν ειναι καλά καλά ούτε το 1/3, τότε τι κάνουμε; Και όχι, δεν είμαστε απαιτητικοί επειδή δεν θελουμε να μένουμε στην άλλη άκρη της Αθήνας ενώ η δουλειά μας είναι στην άλλη άκρη και να κάνουμε μια ώρα για να πάμε στην δουλειά και μια ώρα να γυρίσουμε. Ούτε είμαστε απαιτητικοί επειδή δεν θελουμε να μένουμε σε ισόγεια και ημιυπόγεια, ή σε σπίτια του ‘60 που η «ανακαινιση» τους είναι ένα βάψιμο στους τοίχους… Προσωπικά δεν είμαι κατά της συγκατοίκησης, αλλά και αυτό χρησιμοποιείται ως αφορμή για να νοικιάζονται τα σπίτια σε υπερβολικές τιμές. Το ζητημα είναι να μπορείς να βρεις κάτι αξιοπρεπές.

 

[gioannis13]

Οι λύσεις είναι, διπλανές χώρες, μετοίκηση, αναζήτηση εργασίας στο εξωτερικό, εργασία remote.

 

[Georgie]

Υπάρχουν πόλεις που όντως δεν μπορείς να βρεις σπίτι λόγω υπερτουρισμου και αυστηρότερων πολεοδομικών κανόνων απ' ότι έχει η Αθήνα ή περισσότερη τήρηση τους πιο σωστά. Όντως έχει κάτσει η οικοδομή τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα και έχει ανέβει θεαματικά ο τουρισμός αλλά ούτε Βαρκελώνη είμαστε ούτε Άμστερνταμ ούτε Βενετία ούτε Λονδίνο. Για να μην πω για Στοκχόλμη που έχει πολύ αυστηρούς πολεοδομικούς κανόνες και υπάρχει συζήτηση να καταργηθούν κάποιοι γιατί όντως δεν υπάρχουν σπίτια.

Ακριβώς αυτό είναι το θέμα.
Στις περισσότερες Ευρωπαϊκές πόλεις υπάρχει η κρίση κατοικίας.
Ένας παράγοντας είναι ο πολεοδομικός περιορισμός στην ανέγερση οικοδομικών συγκροτημάτων κατοικιών.
Ένας άλλος η περιορισμένη χρηματοδότηση από τις τράπεζες.

Αυτό ακριβώς έγραψες, στην Ευρώπη δεν μπορεί κάποιος να νοικιάσει μόνος του κι ότι χρειάζεται 2 μισθούς. Δεν υπάρχει κάποια παρερμηνεια σε αυτό. Το μήνυμα σου υπάρχει ακόμα.



Δεν έγραψα αυτό το πράγμα. Έγραψα ότι το ποτό μετά την δουλειά είναι ΚΛΑΣΣΙΚΟ. Μετά απλά έγραψα ότι το βγαίνω τουλάχιστον 2 φορές τη βδομάδα θα το έλεγα κανόνα στις χώρες που έχω μια καλή εικόνα Ιταλία, Γαλλία, Ολλανδία. Αν δεν πιστεύεις ότι ισχύει δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό.



Ναι σαν ένα τραγικό παράδειγμα που κοντράρει την Αθήνα στα χάλια της, άρα δεν χρειάζεται κάποιο άλλο σχόλιο εδώ.



Γίνεται πανικός κάθε μερα παντού. Συναυλίες σε καθημερινή βάση sold out τα πάντα, θέατρα γεμάτα, κινηματογραφοι αν δεν κάνεις κράτηση καλή τύχη ανεξαρτήτως ημέρας. Καφέ τρομάζεις να βρεις τραπέζι. Το έχω γράψει πολλές φορές στο φόρουμ, σε οποιαδήποτε πόλη της Γαλλίας, ακόμα και στις φτωχότερες που δεν έχουν τουρισμό, το δείπνο στα εστιατόρια θέλει κράτηση ανεξαρτήτως ημέρας. Οι τιμές των γαλλικών εστιατορίων γνωστές....

Όχι δε με πείθεις επειδή έχω την εμπειρία και την εικόνα της διαβίωσης στο εξωτερικό.
Και τη Σαντορίνη ο τουρίστας γεμάτη τη βλέπει και δε βρίσκει ούτε πεζούλι να κάτσει .
Δε σημαίνει ότι και ο εργαζόμενος εκεί ζει πλουσιοπάροχα .

Πάμε λοιπόν στο Παρίσι που το έχεις ζήσει καλύτερα.

Dinner out άντε 1 φορα την εβδομάδα .
Δε πας με λιγότερα από 50 Euro το άτομο ( συντηρητικά χωρίς κρασί)
Αν πιεις δε το κόστος θα πάει εύκολα στα 100 ! Ταξί για να σε πάει σπίτι 40€ να βάλουμε και το εισιτήριο της συναυλίας αλλά 50.παμε στο 200αρι εύκολα. Ένα 1000 το μήνα είναι, με μια μέρα μόνο έξοδο την εβδομάδα. Μη βάλουμε καφέδες take away κλπ που κάτω από 5€ δε βρίσκεις όπως γνωρίζεις καλύτερα. Ξεφεύγουμε εκεί.
Μη βάλουμε και shopping, πάγια έξοδα, markets κλπ. Με ένα πρόχειρο απολογισμό χρειάζεσαι το μήνα 1500 euro ατομικά έξοδα στο πολύ συντηρητικό.
Πάμε στο ενοίκιο
Βρίσκεις διαμέρισμα σε ένα αξιοπρεπές Arrondissement στο Παρίσι με κάτω από 1500- 2000 το μήνα ?
Εγώ που κοιτούσα για τη κόρη μου δεν έβρισκα .
Οπότε 3000+ το μήνα χαλαρά χωρίς άλλους λογαριασμούς που θα προκύψουν .
Πόσο είπαμε ότι είναι ο average μισθός στο Παρίσι ?

.. Το ότι είναι γεμάτη η πόλη είναι, εκατομμύρια τουρίστες!
Οι Γάλλοι δε κάνουν και ζωαρα όμως.
Φαίνεται και από τις διαδηλώσεις.

 

[panpan]

Είναι αλλιώς όταν έχεις φτάσει μια ηλικία όπου έχεις μια σταθερή, καλή δουλειά που σε πληρώνει καλά.

Ξέρεις για να φτάσεις σε αυτήν την ηλικία δεν γίνεται μαγικά. Περνάς από την νεαρή ηλικία και βάζεις στόχους. Μπορεί να κάνεις τον χαμάλη στην λαχαναγορά η να πουλάς καλαμπόκια στην παραλία και ταυτόχρονα να σπουδάζεις στο πανεπιστήμιο έχοντας 2 παιδιά.
Α! ξέχασα ότι πήγα και στρατό 28 μήνες. Ναι 28 μήνες.

Και όχι, δεν είμαστε απαιτητικοί επειδή δεν θελουμε να μένουμε στην άλλη άκρη της Αθήνας ενώ η δουλειά μας είναι στην άλλη άκρη και να κάνουμε μια ώρα για να πάμε στην δουλειά και μια ώρα να γυρίσουμε. Ούτε είμαστε απαιτητικοί επειδή δεν θελουμε να μένουμε σε ισόγεια και ημιυπόγεια, ή σε σπίτια του ‘60 που η «ανακαινιση» τους είναι ένα βάψιμο στους τοίχους…

Ποτέ δεν υπήρχαν σε αντιστοιχία με το σήμερα, σπίτια καινούργια,σε όροφο και δίπλα στην
δουλειά μας με ποσό κάτω από 300 ευρώ.

ενώ η δουλειά μας είναι στην άλλη άκρη και να κάνουμε μια ώρα για να πάμε στην δουλειά και μια ώρα να γυρίσουμε.

Παρεμπιπτόντως για να πάω στην δουλειά μου κάνω 1.30 ώρα για να πάω στο αεροδρόμιο και άλλο τόσο να γυρίσω. Με το τρένο. Και αν το προλάβω, αν όχι μισή ώρα να έρθει το επόμενο.
Θα ήθελα κι εγώ ένα σπίτι με χαμηλό ενοίκιο δίπλα στην δουλειά μου αλλά δεν.
υγ.
Για να προλάβω τις εξυπνάδες. Δεν λέω κανείς να κάνει ότι κι εγώ. Αλλά όπως στρώνεις θα κοιμηθείς.

 

[Nikos86]

Νομίζω ότι πολλοί μιλατε εκ του ασφαλούς εδώ. Είναι αλλιώς όταν έχεις φτάσει μια ηλικία όπου έχεις μια σταθερή, καλή δουλειά που σε πληρώνει καλά. Όταν είσαι νεος που μόλις βγαίνεις στην αγορά εργασίας και φυσικά οι μισθοί δεν είναι τόσο μεγάλοι από την αρχή, ή για πολλούς θα είναι οι βασικοί, τότε φυσικά και θα έχεις πρόβλημα να βρεις σπίτι στην Αθήνα. Όταν τα 300€ είναι το 1/6 του εισοδήματος σου τότε όλα καλά, όταν όμως δεν ειναι καλά καλά ούτε το 1/3, τότε τι κάνουμε; Και όχι, δεν είμαστε απαιτητικοί επειδή δεν θελουμε να μένουμε στην άλλη άκρη της Αθήνας ενώ η δουλειά μας είναι στην άλλη άκρη και να κάνουμε μια ώρα για να πάμε στην δουλειά και μια ώρα να γυρίσουμε. Ούτε είμαστε απαιτητικοί επειδή δεν θελουμε να μένουμε σε ισόγεια και ημιυπόγεια, ή σε σπίτια του ‘60 που η «ανακαινιση» τους είναι ένα βάψιμο στους τοίχους… Προσωπικά δεν είμαι κατά της συγκατοίκησης, αλλά και αυτό χρησιμοποιείται ως αφορμή για να νοικιάζονται τα σπίτια σε υπερβολικές τιμές. Το ζητημα είναι να μπορείς να βρεις κάτι αξιοπρεπές.

Όντως! Το ίδιο λέμε! Στα 20 κάτι σου με βασικό μισθό να θες σπίτι χωρίς συγκάτοικο, δίπλα στη δουλειά σου, σε όροφο και καινούριο στο 1/3 ή στο 1/4 του βασικού δεν βρίσκεις. Δεν μου φαίνεται παράλογο. Παράλογο μου φαίνεται να τα θες όλα αυτά και να θες η πόλη σου να έχει και πάρκα. Μην σου πω και χωρίς πάρκα δεν γίνεται, όταν τα μισά είναι εγκαταλελειμμένα, ξενοικιαστα, κλειστά κλπ.

 

[alice~]

Ποτέ δεν υπήρχαν σε αντιστοιχία με το σήμερα, σπίτια καινούργια,σε όροφο και δίπλα στην
δουλειά μας με ποσό κάτω από 300 ευρώ.

Παρεμπιπτόντως για να πάω στην δουλειά μου κάνω 1.30 ώρα για να πάω στο αεροδρόμιο και άλλο τόσο να γυρίσω. Με το τρένο. Και αν το προλάβω, αν όχι μισή ώρα να έρθει το επόμενο.
Θα ήθελα κι εγώ ένα σπίτι με χαμηλό ενοίκιο δίπλα στην δουλειά μου αλλά δεν.
υγ.
Για να προλάβω τις εξυπνάδες. Δεν λέω κανείς να κάνει ότι κι εγώ. Αλλά όπως στρώνεις θα κοιμηθείς.

Δεν σου είπα ότι θέλω σπίτι κατασκευής του 2020 αλλά δεν θέλω να μένω και σε απαρχαιωμένη πολυκατοικία του ‘60. Όσο για το άλλο που λες για την απόσταση από την δουλειά σου, αφού μπορείς και θες να το κανεις αυτό, με γεια σου και χαρά σου και μπράβο σου. Εγώ δεν θέλω να δουλεύω 9-10 ώρες, και να αφιερώνω άλλες τρεις στην μετακίνηση. Αντικειμενικά δεν είναι ζωή αυτό και δεν καταλαβαίνω γιατί μερικοί το θεωρούν φυσιολογικο. Και όταν λέω κοντά στην δουλειά σου, ξέρουμε όλοι ότι στην Αθήνα το κοντά σημαίνει κανένα μισάωρο αποσταση να πας και άλλο τόσο να έρθεις, οποτε πάλι δεν θεωρώ ότι έχω κάποια παράλογη απαίτηση (εκτός από περιπτώσεις που κάποιος όντως θα βρει δουλειά στην γειτονιά του). Και τα έχω κάνει όλα αυτά, δηλαδή έχω ζήσει στην Αθήνα, αλλού έμενα και δούλευα στην άλλη άκρη. Φυσικά δεν θα τα έχουμε όλα, αλλά ξαναλεω ότι δεν είναι παράλογο να ζητάμε αξιοπρεπείς συνθήκες.