Ιαπωνία Απολαυστικό Χανάμι

[jousis]

Δεν έχω ιδέα για Ασιατική κουζίνα στην Αθήνα. Είχα φάει μια φορά στο κέντρο και ήταν ψεύτικο.
Πριν πατήσω το πόδι μου Ιαπωνία δεν είχα δοκιμάσει ποτέ σούσι. Shoyu ramen είχα φάει μία φορά στο Παρίσι.

Δυστυχώς αυτά που μου άρεσαν τώρα δύσκολα τα βρίσκεις Ευρώπη (unagi και tonkotsu ramen), οπότε δεν αγχώνομαι να φάω Ιαπωνικό εδώ. Στο επόμενο Παρίσι όμως θα τιμήσω πάλι την κουζίνα για να δω διαφορές.

Α! απο εδώ και πέρα, έχε στο νου σου να τσιμπάς κάτι όταν βλέπεις νέο ποστ. Το επόμενο έχει κρέας ΙΚΕΑ και το μεθεπόμενο wagyu course.

 

[panius]

μάλλον κάτι άλλο θα εννοείς και όχι τα κεφτεδάκια με κρέας αλόγου απ' τα ΙΚΕΑ

 

[jousis]

Κεφάλαιο 4: Dazaifu & Kumamoto

Dazaifu


https://www.flickr.com/photos/jousis/tags/dazaifu

Το Dazaifu είναι ένα μικρό χωριό ( ; ) μισή ωρίτσα από τον σταθμό Tenjin (Nishitetsufukuoka). Χρειάζεται αλλαγή τρένου αλλά όλοι στο τρένο το ίδιο με εσάς θα κάνουν, δεν θα μπερδευτείτε καθόλου. Τα δύο κύρια αξιοθέατά του είναι ένας ναός και ένα μουσείο.

Ο δρόμος που μας πηγαίνει προς τον ναό είναι γεμάτος με μαγαζάκια με σουβενίρ και παραδοσιακά (και μη) φαγητά. Από όλους τους παρόμοιους δρόμους που περπατήσαμε, ήταν ο πιο ενδιαφέρον, ίσως γιατί απευθυνόταν αποκλειστικά και μόνο σε εσωτερικό τουρισμό (Αγγλικά πουθενά). Κάπου στα μέσα υπάρχει το παρακάτω Starbucks (http://www.archello.com/en/project/starbucks-coffee-dazaifu-tenman-gu)



Ο ναός Tenmangu είναι αρκετά δημοφιλής, όταν ήμασταν εμείς (Κυριακή) υπήρχε ουρά δεκάδων ανθρώπων για προσκύνημα όλη την ημέρα !






Λίγο πιο πάνω, ο λόγος που πήγαμε στο χωριό, το Kyushu National Museum (http://www.kyuhaku.com/ )



Αρκετά καλά στημένο μουσείο, Ευρωπαϊκού επιπέδου (θα ακούσετε γκρίνιες για μουσεία του Τόκυο μετά). Μετρημένα εκθέματα με καλή δομή και κάποια διαδραστικά δωμάτια. Εάν βρεθείτε Φουκουόκα και ενδιαφέρεστε για Ασιατική ιστορία και τέχνη, το μουσείο πρέπει να είναι πολύ ψηλά στην λίστα σας.

Αν πεινάσετε, προτείνω το κοτοπουλάδικο τσικουσιάν (筑紫庵) και τα απλοϊκά αλλά γευστικά burgers (τσικουσιάν μπάγκα – 500γιεν μόνο) ή κοτομπουκίτσες (τσικουσιάν κάρα άγκε – 500 γιεν επίσης). Εάν δεν θυμηθείτε το όνομα, πείτε ένα τσίκιν (=chicken = κοτόπουλο) μπάγκα και θα φάτε μια χαρά. Στο μπάγκά το α το τραβάνε πολύ αλλά θα σας καταλάβουν και κοφτά. Το "take-out" είναι μότσι κάερι.




Kumamoto

https://www.flickr.com/photos/jousis/tags/kumamoto

Η Kumamoto είναι μια μικρή πόλη που έχει (σε μικρότερο βαθμό) όλα όσα έχει η Fukuoka. Μπορεί να την επιλέξετε και σαν πόλη βάσης αλλά έχει 2 προβληματάκια. Το τραμ που σας πάει από τον σταθμό shinkansen στο κέντρο της πόλης είναι πάναργο και γεμίζει εύκολα και δεύτερον, δίπλα στον κεντρικό σταθμό δεν έχει τίποτα ενδιαφέρον. Δηλαδή, το κέντρο δεν είναι βολικό για συνεχή ταξίδια και ο σταθμός δεν είναι σε ενδιαφέρουσα περιοχή. Όμως, στο κέντρο της πόλης (κοντά στο κάστρο) έχει πάρα πολύ καλά τσιπουράδικα/φαγάδικα.

Στον σταθμό της πόλης μπορείτε να πάτε σε 40-50 λεπτά από τον σταθμό Hakata και σταματάνε όλα τα τρένα αφού είναι ένας από τους 3 μεγαλύτερους στο νησί (Hakata, Kumamoto, Kagoshima). Αν μείνετε στο νησί καιρό, πάρτε το πάσο Kyushu (ALL ή NORTH) που είναι σε εξαιρετική τιμή.
https://www.jrkyushu.co.jp/english/railpass.html
Σας επιτρέπει να πάρετε όλα τα JR τρένα και όλες τα δρομολόγια shinkansen (mizuho,sakura,tsubame). Δεν επιτρέπει όμως τα γρήγορα τρένα στην γραμμή Sanyo shinkansen έτσι αν έχετε σκοπό να πάτε βόλτα στο shikoku η στο honshu (πχ Iwakuni, Miyajima) σκεφτείτε το γενικό πάσο ή το Kyushu-Sanyo-Shikoku. Και τα δύο πάσα που αναφέρω, πωλούνται κανονικά με τον γνωστό τρόπο πριν φτάσετε Ιαπωνία (exchange order) αλλά και μπορείτε να τα αγοράσετε όταν φτάσετε εκεί.

Το κάστρο της πόλης είναι και η σημαντικότερη ατραξιόν της (μετά τον Kumamon που φέτος -2014- είναι trend):


Που αν περιμένετε να βραδιάσει γίνεται έτσι:





Δυστυχώς δεν έχει καμία ιστορική σημασία (είναι όλο ανακατασκευασμένο με τσιμέντο πρόσφατα) αλλά μέσα είναι ενδιαφέρον σαν μουσείο.

Άλλα μέρη που μπορείτε να πάτε είναι ο κήπος Suizenji που αναπαριστά τον δρόμο Tokaido και ένα από τα σπίτια του Koizumi Yakumo , του "δικού μας" Λευκάδιου Χέρν. Επίσης στο κέντρο υπάρχει και ένας κλασσικός δρόμος για ψώνια και βόλτες με όλα τα φαγάδικα μαζεμένα εκεί κοντά.

Τι τρώμε στο Kumamoto;
Αρχικά να κάνω μια εισαγωγή και να πω ότι και εδώ πίνουμε σότσου. Έχει εξαιρετικής ποιότητας τοπικά σότσου (που τα βρίσκετε σε όλο το νησί βέβαια).
Μαζί με το σότσου, παραγγέλνουμε μπασάσι (馬刺ή 馬刺し). Μπα = άλογο, σάσι = σασίμι = ωμό


Άλλο τοπικό μεζεδάκι είναι το karashi renkon (辛子蓮根). Ρίζα λωτού με πικάντικη (πολύ πικάντικη) μουστάρδα.



Εάν δεν έχετε χρόνο για ποτό μετά από την επίσκεψη στο κάστρο αλλά θέλετε να δοκιμάσετε άλογο, μπορείτε να πάτε στο εστιατόριο Suganoya (菅乃屋) στον 10ο όροφο του σταθμού Hakata (στην Φουκουόκα). Είναι υποκατάστημα του ίδιου εστιατορίου που υπάρχει και στην Κουμαμότο αλλά εκεί έχετε δεκάδες επιλογές (μην πάτε σε αυτό).
Το μαγαζί είναι ακριβούτσικο και λίγο δήθεν αλλά θα μπορέσετε να δοκιμάσετε διάφορα προϊόντα αλόγου. Προσοχή όμως… δεν έχει τίποτα άλλο.

Όλα που δοκιμάσαμε (σασίμι, σουβλάκια, μεζεδάκια) ήταν ωραία εκτός από την παρακάτω μπριζόλα αλόγου η οποία ήταν σόλα.


Το (συγκεκριμένο) άλογο είναι τόσο σκληρό που μόνο σασίμι το προτείνω. Έχει μια ωραία αιματηρή γεύση κυνηγιού και κατεβαίνει εύκολα με μπύρα ή σότσου.

Δυστυχώς στο μαγαζί δεν μιλάνε Αγγλικά αλλά τουλάχιστον έχει φωτογραφίες το μενού. Εάν θέλετε κάτι συγκεκριμένο:
μπασάσι μορια(γ)ουάσε (ποικιλία σασίμι άλογο), γιακινίκου μορια(γ)ουάσε (σουβλάκια με διάφορα μέρη του αλόγου) και στο τσακίρ κέφι all-star/new-balance… συγγνώμη… σ(ου)τέέκι (μπριζόλα-σόλα παπουτσιού). Μην ξεχάσετε το καράσι ρένκον που είπαμε πιο πάνω.

Πάρτε κι άλλες φωτό με το κάστρο γιατί το κεφάλαιο βγήκε μικρό:





Να και μια limited edition "amao stawberry" kit-kat. Αυτός που την έφτιαξε είχε το ταλέντο αυτού που έφτιαξε τα pick/tuc μπέικον. Όσο γεύση μπέικον είχαν εκείνα τα κράκερ τόσο γεύση αμάο φράουλας είχε αυτή. Η οποία φράουλα είναι ΘΕΪΚΗ, όπου δείτε あまおう苺 ή あまおういちごή 博多あまおう , αγοράστε.

 

[jimp]

Είσαι θεούλης!
Μου αρέσει που λες ''όπου δείτε あまおう苺 ή あまおういちごή 博多あまおう , αγοράστε.'' Σίγουρα θα το θυμηθούμε όλοι!!
Πάντως σ' ευχαριστούμε για την καταπληκτική ιστορία σου!

 

[underwater]

Άλλη μια πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα ιστορία!

 

[mariath]

Πολύ μ' αρέσει που δίνεις τόσες πληροφορίες για λιγότερο γνωστά μέρη της χώρας.

 

[jousis]

@jimp
Έτσι και πας Ιαπωνία και δεν έχεις στο τάμπλετ τον οδηγό μου θα παρεξηγηθώ.
Στο τελευταίο ποστ θα ανεβάσω και αρχείο με POIs και λίστα με εστιατόρια (κάπου την έχω ξαναγράψει- δεν θυμάμαι). Τέλος τα κλασσικά/τυπικά LP ταξίδια (rough guides επιτρέπονται) .

@underwater , @mariath
Ευχαριστώ
Το νησί αυτό δεν είναι τόσο άγνωστο και είναι αρκετά δημοφιλές στους Κινέζους και ακόμα περισσότερο στους Κορεάτες. Δυστυχώς οι περισσότεροι δυτικοί, στο 1ο τους ταξίδι, περιορίζονται στο μουσείο ατομικής βόμβας του Ναγκασάκι (άντε και στο Ντετζίμα) και μετά φεύγουν. Ελπίζω να πείσω το 1% των επόμενων ταξιδιωτών να κάτσουν 2-3 ημέρες.
Προσωπικά όταν πηγαίνω σε μία χώρα θέλω να βρίσκομαι σε μέρη που θα με κάνουν να νοιώθω οτι ΕΙΜΑΙ στην χώρα με ντόπιους (κόμπλεξ, το ξέρω).
Στο Κυότο πχ, άκουγα στα τουριστικά του μέρη μόνο Αγγλικά και Γαλλικά. Πήγα και χάλια περίοδο που είχε βουλιάξει απο τουρίστες βέβαια (mea culpa).

 

[jousis]

Κεφάλαιο 5α: Γενέτειρα της Ιαπωνικής Πορσελάνης – Μέρος α

(πολύ γενικά)
Τα καλόπαιδα οι Ιάπωνες με αρχηγό τον Toyotomi έκαναν μια εκστρατεία να κατακτήσουν την Κίνα, περίπου στο 1600. Η όλη επιχείρηση στέφθηκε από αποτυχία και γυρίσανε κακήν κακώς πίσω.
Τα επίσημα κιτάπια της ιστορίας (των Ιαπώνων) λένε ότι κάποιοι Κορεάτες αγγειοπλάστες ήρθαν απέναντι στην περιοχή Saga και ανακάλυψαν πρώτες ύλες για να δημιουργήσουν πορσελάνη. Η πόλη της Arita λοιπόν έγινε η γενέτειρα της πραγματικής Ιαπωνικής πορσελάνης. Λίγο αργότερα ήρθαν και Κινέζοι να δώσουν τα φώτα τους στην ήδη καλή τεχνική των Κορεατών/Ιαπώνων.
Στα μέσα του 1600 περίπου, άρχισε το αλισβερίσι με την East India Company όπου και έκανε την Ιαπωνική πορσελάνη γνωστή σε όλο τον κόσμο. Λίγο μετά, μια τοπική φατρία, η Nabeshima, μάζεψε την αφρόκρεμα των τεχνητών και τους έκλεισε σε ένα χωριό, το Okawachi, με εντολή να φτιάχνουν εξαιρετικής ποιότητας πορσελάνη μόνο για την υψηλή κοινωνία της Ιαπωνίας. Το στυλ αυτό, μέχρι και σήμερα, ονομάζεται nabeshima-yaki (nabeshima ware) και το χωριό συνεχίζει να παράγει κομμάτια για την βασιλική οικογένεια της Ιαπωνίας. Περιέργως το χωριό Okawachi/ Okawachiyama έχει μείνει αυθεντικό χωριό τεχνητών χωρίς να αλλοιωθεί το στυλ του καθόλου.

Arita (有田)
https://www.flickr.com/photos/jousis/tags/arita


Ξεκινάμε το ταξίδι μας από την παλιά πόλη της Αρίτα. Για να φτάσουμε εκεί πρέπει να πάρουμε ένα limited express τρένο (KAMOME/MIDORI) μέχρι έναν κεντρικό σταθμό (HIZENYAMAGUCHI/TAKEOONSEN) και μετά να μπούμε στο τρένο της τοπικής γραμμής JR Sasebo μέχρι τον σταθμό KAMIARITA. Το ταξίδι διαρκεί περίπου 2 ώρες από τον σταθμό Hakata (στην Fukuoka).
Δυστυχώς η παλιά πόλη έχει αλλοιωθεί πλήρως και μπορείς να δεις μόνο ελάχιστα παλιά κτίρια. Απουσιάζει πλήρως και το feeling. Εάν όμως θέλετε να πάτε για ψώνια κεραμικών υπάρχουν δεκάδες μαγαζιά με πολύ καλή ποιότητα και τιμές.




Λίγο έξω από την πόλη, υπάρχει ένας ναός, ο Tozan που έχει μια πύλη, κάτι στύλους και κάτι αγάλματα εξ' ολοκλήρου καλυμμένα με πορσελάνη.




Άλλα αξιοθέατα της πόλης είναι το μουσείο κεραμικών και οι πίσω δρομάκοι του χωριού. Στην πόλη της Αρίτα (σταθμός Arita) έχει ένα λίγο καλύτερο μουσείο με κεραμική τέχνη.


Imari(伊万里)
https://www.flickr.com/photos/jousis/tags/imari



Η παραπάνω φωτό δείχνει ένα κλασσικό στυλ πορσελάνης που βρίσκουμε κατά κόρον στην Ευρώπη. Στο εσωτερικό της χώρας, δεν ήταν καθόλου δημοφιλές. Όλες αυτές οι προσελάνες εξάγονταν από το λιμάνι Imari για αυτό και είναι γνωστές στην Ευρώπη ως Imari-yaki (Imari ware) ενώ στο εσωτερικό ονομάζονται Arita-yaki (Arita ware).

Το χωριό ( ; ) Ιμάρι δεν έχει και πολλά να μας δείξει. Εκεί που ήταν το λιμάνι, έχει μια γέφυρα και κάτι παλιές φωτογραφίες με πλοία που έχουν αράξει για να φορτώσουν.

 

[jousis]

Κεφάλαιο 5β: Γενέτειρα της Ιαπωνικής Πορσελάνης – Μέρος β

Okawachiyama (大川内山)
https://www.flickr.com/photos/jousis/tags/okawachiyama




Το χωριό που κλείσανε τους τοπ τεχνίτες είναι μέχρι και σήμερα χωριό με τεχνίτες και κλίβανους που ανάβουν 1-2 φορές τον χρόνο για να ψήσουν τις εξαιρετικής ποιότητας πορσελάνες τους. Για να φτάσουμε στο χωριό, παίρνουμε το τρένο από Αρίτα προς Imari. Ρωτήστε στον σταθμό γιατί δεν είναι σίγουρο ότι θα τα καταφέρετε να βρείτε την αποβάθρα. Λογικά θα είναι ένα μονό βαγονάκι που όταν μπαίνεις παίρνεις ένα χαρτάκι και όταν βγαίνεις (στο τέρμα) πληρώνεις ανάλογα από το πού μπήκες. Αν δεν έχει αλλάξει κάτι δεν αγοράζετε εισιτήριο από πριν (σωτήριο έτος 2014). Κόστος θα δείτε στο hyperdia.
Μετά, από τον σταθμό Imari πρέπει να πάρετε ένα λεωφορείο που περνάει του αγίου ποτέ ανήμερα. Στα POIs που θα ανεβάσω στο τέλος έχω τις ώρες (2014) αλλά προτείνω να πάρετε ένα ταξάκι. Με 1400-1600 yen θα είστε ξεκούραστα και γρήγορα (10 λεπτά) στο χωριό. Το αυτό ισχύει και για τον γυρισμό. Ζητήστε στο tourist office ή σε κάποιο μαγαζί να σας καλέσει ταξί ή να σας πει πότε είναι το επόμενο λεωφορείο.

Στο χωριό, κάνουν 2 φορές τον χρόνο παζάρι (οι εταιρίες-κλίβανοι) και πουλάνε δεύτερα κομμάτια, ελαττωματικά κομμάτια και κανονικά σε χαμηλές τιμές. Εμείς πήγαμε αρκετά πρωί, την 1η μέρα του παζαριού για να απολαύσουμε το χωριό χωρίς πολύ κόσμο. Όποια περίοδο όμως και να πάτε θα βρείτε προρσελάνες σε εξαιρετικές τιμές. Απο 5 έως 500000 ευρώ. Απο βάζα μέχρι πιατάκια για ρύζι. Τσαγιερά, καμπανούλες, κούπες, ...

Θέα απο ένα πάρκο στα άκρα του χωριού

Το χωριό περικλείεται από βουνά και υπάρχει μόνο μια είσοδος όπου και γινόταν ο έλεγχος (παλιά) ποιος έμπαινε και έβγαινε. Φρούριο κανονικό.
Στην είσοδο σώζονται τα στηρίγματα της πύλης:


Περπατώντας αριστερά από την πύλη, βγαίνουμε σε κάτι μηχανήματα που χρησιμοποιούσαν για να φτιάξουν την σκόνη από τις πέτρες:

Προχωρώντας, μια πινακίδα μας ενημερώνει για τους Κορεάτες που "ήρθαν" στην Ιαπωνία



Μπορώ να μιλάω ώρες για το χωριό… δείτε εικόνες








Φυσικά κάναμε και τα ψώνια μας. Όλα χειροποίητα και ζωγραφισμένα στο χέρι. Σε 2 εργαστήρια μάλιστα μας αφήσανε να μπούμε μέσα να δούμε που ζωγραφίζανε κάτι κεραμικά. Κλίβανοι δεν λειτουργούσαν. Από ότι κατάλαβα τους ανάβουν λίγες φορές τον χρόνο και ψήνουν με τον παραδοσιακό τρόπο αλλά δεν μπορούν να ανάβουν συνέχεια διότι α) καίνε πολύ ξύλο και β) πρέπει να εκκενωθεί ο γύρω χώρος

(2500yen)



(6000yen μαζί με 2 πιατάκια. 6000 !!!!)

Δυστυχώς είχαμε να περάσουμε 2 τελωνεία και δεν είχα τον τρόπο να εξηγήσω πόσο φτηνά είναι όλα αυτά, οπότε γεμίσαμε απλά το backup μας και σταματήσαμε.
Επίσης πρέπει να σταματήσω το κεφάλαιο κάπου εδώ… αλλά δεν μπορώ. Δείτε σας παρακαλώ όλες τις φωτό γιατί το μέρος αυτό είναι το ΜΟΝΟ που πήγα και μπορώ να πω ότι έχει ακόμα μια γεύση παλιάς παραδοσιακής Ιαπωνίας.

Γενικά στην περιοχή υπάρχουν και άλλα χωριά με κλίβανους αλλά το παραπάνω είναι το νο1 της λίστας. Εάν μείνετε στην περιοχή 2 μέρες και νοικιάσετε αυτοκίνητο μπορείτε να γυρίσετε κι άλλα, αλλιώς, και μόνο αυτό είναι εμπερία εάν σας αρέσουν οι πορσελάνες ή τα παραδοσιακά χωριά.


Ωπ…που πάτε ; Όλη την ημέρα θα τριγυρνάτε στα βουνά και δεν θα φάτε κάτι ;


Μπριζολάδικο Tsujikawa (つじ川) στο Ιμάρι
http://tabelog.com/saga/A4102/A410202/41000418/



Τα γνωστά, μπαίνουμε μέσα, μας κοιτάνε σαν ούφο (δεν είναι σε κεντρικό σημείο), λέμε να καθίσουμε ;
Έχετε κράτηση;
Σας φαινόμαστε να έχουμε κράτηση;
Περιμένετε λίγο…
Βγαίνει ο ίδιος ο κ. Τσουτζικάγουα και μας καθίζει μόνους μας σε ένα teppanyaki και μας δίνει το μενού (νομίζω στα Αγγλικά). Επιλέγω το πιο ακριβό σετ με το Imarigyu (εξαιρετικό είδος waguy , το καλύτερο που έφαγα) και μας αρχίζει.


Σημαντική παρατήρηση… το λιπαρό κόψιμο, οπωσδήποτε να το τρώτε με wasabi. Το άλλο τρώγεται και με σαλτσούλες ή σκέτο αλάτι.
Λοιπές φωτό:
https://www.flickr.com/photos/jousis/tags/tsujikawa
Ο σεφ ήξερε λίγα Αγγλικά και ήταν πολύ ευχάριστος. Το μαγαζί δεν είναι καθόλου κυριλέ, απλά το φαΐ είναι πανάκριβο, προσοχή. Δώσαμε 9000 yen το άτομο. Τα δύο κοψίματα (για όποιον νοιάζεται) είναι sirloin (サーロイン– το λιπαρό) και fillet(フィレ– το πιο κόκκινο).

 

[jimp]

Επειδή δεν θυμάμαι αν το έγραψες, πόσες μέρες ήταν το ταξίδι σου;
Ρωτάω γιατί βλέπω πως ξεκίνησες από Fukuoka και διέθεσες αρκετές μέρες( απ΄'οτι καταλαβαίνω) σε πόλεις σχετικά λιγότερες γνωστές στους περισσότερους.

 

[jousis]

Η Φουκουόκα είχαμε σκοπό να ήταν η βάση μας, δεν περίμενα να την ευχαριστηθούμε τόσο.
Συνολικά μείναμε 22 μερόνυχτα στην Ιαπωνία, 5 στο Kyushu. Είχαμε στα σκαριά αρκετές εκδρομές αλλά μας κέρδισε η πόλη και δεν τις πραγματοποιήσαμε.

Ολόκληρο το κεφάλαιο 5 (α+β μέρος) ήταν μια ημερήσια εκδρομή (06:00-20:00 νομίζω) και είμαστε πολύ χαλαροί ταξιδιώτες. Ένας λίγο πιο γρήγορος θα είχε γυρίσει κι άλλα μέρη στην περιοχή και ένας "σβήνω μέρη απο την λίστα μου" θα είχε πάει και σε όλα τα μουσεία σε Αρίτα, Ιμάρι, παλιά Αρίτα.

Μην τρομάξετε πάντως οτι θα φτάσω τα 22 κεφάλαια. Μετά, στα κλασσικά μέρη (Κυότο/Οσάκα/Τόκυο) δεν έχω πολλά να προσθέσω, θα κάνω μίνι φωτορεπορτάζ.

 

[maska_29]

Ωραία ιστορία, με πολλές ενδιαφερουσες πληροφορίες και ωραίες φωτογραφίες.