Ιαπωνία Απολαυστικό Χανάμι

[jousis]

Κεφάλαιο 11: Matsumoto, Obuse


Obuse(小布施)
http://www.japan-guide.com/e/e6020.html


Δυστυχώς δεν έχω πολλά να πω για το χωριό αυτό. Ούτε να δείξω εντυπωσιακές φωτογραφίες. Είναι ένα μικρό χωριό που είναι γνωστό για 2 πράγματα. Για τα κάστανά του και για το ότι ένα διάστημα έμεινε ο Hokusai εκεί. Εάν δεν ξέρετε ποιος είναι ο δεύτερος, προσπεράστε το κεφάλαιο.
3 πράγματα προτείνω να επισκεφτείτε στο χωριό. Αρχικά το Hokusai Museum (που δυστυχώς όταν πήγα ήταν υπό επισκευή και δεν είδαμε τίποτα), το σπίτι του Takai kozan και οπωσδήποτε τον ναό Ganshoin, λίγο έξω από το χωριό.
Στην παλιά πόλη, αφιερώστε 10 λεπτάκια και καθίστε για ένα τσάι και mont blanc σε κάποια καφετέρια της περιοχής. Εμείς καθίσαμε στο Kuri no ki terrace και είχε πολύ ωραίο περιβάλλον μέσα.




Matsumoto (松本)
https://www.flickr.com/photos/jousis/tags/matsumoto


Άλλο ένα όμορφο χωριό (; ) με ένα αυθεντικό κάστρο. Αξίζει τον χρόνο σας, αλλά όχι παραπάνω από 1-2 ημέρες. Εκτός από το κάστρο, έχει και ένα μουσείο με ukiyo-e που από ότι λένε όλοι είναι χάλια – μην πάτε. Η παλιά πόλη έχει 2 δρομάκους με ωραίες καφετέριες και μαγαζάκια, πολύ χαλαρή ατμόσφαιρα. Οι περισσότεροι περνάνε για να δουν το κάστρο και φεύγουν (ονόματα δεν λέμε) αλλά νομίζω ότι αξίζει μία μέρα το χωριό για χαλάρωση.














Από φαγητό, προτείνω χέλι γιατί εδώ φάγαμε το καλύτερο (Kanto style πάλι).

Unagi no Matsuka (うなぎのまつか)
http://tabelog.com/nagano/A2002/A200201/20000103/


Το μαγαζί λειτουργεί μόνο 2-3 ώρες, 11:30 – 14:00. Μπήκαμε μέσα 13:00 και με το ζόρι μας κάθισαν λέγοντάς μας ότι μπορούμε να παραγγείλουμε μόνο την πρώτη επιλογή (με 2 κομμάτια χέλι). Εάν θέλετε να πάτε, να είστε εκεί 12:00 και αν γίνεται, κάντε και μια κράτηση μέσω του ξενοδοχείου σας. Κόστος από 2800yen (unadon με 2 κομμάτια χέλι) έως unagi teishoku (4750yen με 5 κομμάτια χέλι). Επίσης θα βρείτε unashu (うな酒) , shochu με κάτι από χέλι ;;; Δοκιμάστε το παρακαλώ και πείτε μου !!!

 

[jousis]

Κεφάλαιο 12 : Περπατώντας τον Tokaido… Atami & Yui


Atami (熱海)
https://www.flickr.com/photos/jousis/tags/atami


Δεν θα βρείτε πολλές πληροφορίες για αυτήν την πόλη γιατί δεν έχει πολλά να κάνετε. Μόνο ένα μουσείο, το Atami Museum of Art (έχει κι άλλα πιο περίεργα αλλά άστε το για άλλη φορά ).


Το μουσείο αξίζει πάρα πολύ, είναι από τα καλύτερα που πήγαμε αλλά είναι ακριβό και σίγουρα δεν πρέπει να βρίσκετε στο top 10 των δραστηριοτήτων σας. Αν όμως θέλετε να δείτε κάτι επιπλέον για την Ασιατική τέχνη και ιστορία, αξίζει. Το μουσείο βρίσκεται πάνω στο βουνό και για να φτάσετε πρέπει να ανεβείτε αμέτρητες σκάλες αφού έχετε ανέβει το μισό βουνό με το λεωφορείο.

Για να πάτε στο μουσείο, παίρνετε ένα shinksansen και κατεβαίνετε στον σταθμό Atami. Νομίζω ότι σταματάνε μόνο αυτά που κάνουν όλες τις στάσεις, τα KODAMA (~50 λεπτά από το το Τόκυο). Μόλις βγείτε έξω από τον σταθμό, ρωτήστε για λεωφορείο προς το μουσείο (museum, museum). Η διαδρομή είναι μόνο 10 λεπτά αλλά είναι τεράστια ανηφόρα, μην το δοκιμάσετε με τα πόδια. Έχει σχετικά συχνά λεωφορεία πάντως.
Αν έχετε χρόνο μέχρι το επόμενο τρένο, δίπλα στον σταθμό έχει μια αγορά (καλυμμένος δρόμος) με διάφορα σουβενίρ από την περιοχή. Εκεί βρήκαμε τα πιο φτηνά γλυκά για δώρα. Τα περισσότερα είχαν σαν γεύση το τσάι (ειδικότητα της περιοχής shizuoka) αλλά έχει και κάτι άλλα.


Yui (由比)
https://www.flickr.com/photos/jousis/tags/yui

Είναι λίγο πιο κάτω από την ΑΤΑΜΙ και μπορείτε να συνδυάσετε την επίσκεψη. Στον σταθμό όμως δεν πάει shinkansen, οπότε αναγκαστικά πρέπει να πάρετε την αργή γραμμή JR Tokaido.
Το χωριό έχει ένα μουσείο αφιερωμένο στον Hiroshige (ukiyo-e) που μπορώ να πω ότι είναι εξαιρετικό (Tokaido Hiroshige Art Museum). ΟΚ, είναι προορισμός μόνο για σκληροπυρηνικούς, το κατανοώ.

2 φορές τον χρόνο, άνοιξη και φθινόπωρο, δεκάδες ψαρόβαρκες ξεχύνονται στην θάλασσα για να μαζέψουν γαριδάκια, το επονομαζόμενο sakura ebi (ebi = γαρίδα). Κάθε μέρα αναχωρούν περίπου 17:00 (εάν θέλετε να δείτε την αναχώρηση) αλλά έχουν και αργίες (όταν πήγαμε πχ ). Όμως όλον τον χρόνο μπορείτε να δοκιμάσετε την γαρίδα (κατεψυγμένη) αν και είναι πολύ καλύτερα να πάτε σε περίοδο ψαρέματος. Το χωριό είναι πολύ όμορφο μέσα, από τα πιο παραδοσιακά που είδαμε.





Η διαφήμιση της γαρίδας, εξόφθαλμη





Εάν τώρα θέλετε να δείτε και το fuji, μπορείτε να περπατήσετε προς το Satta pass (さった峠). Είναι μια σχετικά σύντομη διαδρομή με μεγάλη όμως ανηφόρα.

Δυστυχώς την άνοιξη και το καλοκαίρι, υπάρχουν πολλοί υδρατμοί (από την θάλασσα) και δεν φαίνεται καθαρά. Για να αυξήσετε τις πιθανότητές σας πηγαίνετε πολύ πρωί (09:00 να είστε εκεί) ή χειμώνα. Αν φτάσετε 15:00, μην ανέβετε καν.



Μπορείτε να περπατήσετε αρκετά ακόμα στον Tokaido μέχρι το επόμενο χωριό αλλά δεν έχει κάτι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Όλα τα χωριουδάκια της διαδρομής είναι γλυκούλικα αλλά μέχρι εκεί (μιλάμε για τουρίστα των 20 ημερών, αν μείνετε 5 χρόνια στο Τόκυο, κάντε το).

Τι τρώμε;
Γαριδάκι δεν είπαμε ; Βγείτε στο λιμάνι από αυτήν την υπόγεια διάβαση λίγα μέτρα από τον σταθμό:

Έχει ένα μαγαζάκι-λυόμενο που πουλάει sakura ebi με κάτι (udon,don,…). Εάν θέλετε κάτι διαφορετικό, όλο το χωριό έχει φαγάδικα με sakura ebi.



Εν κατακλείδι, τα παραπάνω αξίζουν μόνο για λίγους, δεν είναι "must do" προορισμός. Τα γράφω πάντως σαν εναλλακτικές και για να γεμίσω κανένα κεφάλαιο (Τόκυο μένει και τελειώνω - υπόσχομαι).

 

[panius]

Κεφάλαιο 11: Matsumoto, Obuse


Obuse(小布施)
http://www.japan-guide.com/e/e6020.html


Δυστυχώς δεν έχω πολλά να πω για το χωριό αυτό. Ούτε να δείξω εντυπωσιακές φωτογραφίες. Είναι ένα μικρό χωριό που είναι γνωστό για 2 πράγματα. Για τα κάστανά του και για το ότι ένα διάστημα έμεινε ο Hokusai εκεί. Εάν δεν ξέρετε ποιος είναι ο δεύτερος, προσπεράστε το κεφάλαιο.
3 πράγματα προτείνω να επισκεφτείτε στο χωριό. Αρχικά το Hokusai Museum (που δυστυχώς όταν πήγα ήταν υπό επισκευή και δεν είδαμε τίποτα), το σπίτι του Takai kozan και οπωσδήποτε τον ναό Ganshoin, λίγο έξω από το χωριό.
Στην παλιά πόλη, αφιερώστε 10 λεπτάκια και καθίστε για ένα τσάι και mont blanc σε κάποια καφετέρια της περιοχής. Εμείς καθίσαμε στο Kuri no ki terrace και είχε πολύ ωραίο περιβάλλον μέσα.




Matsumoto (松本)
https://www.flickr.com/photos/jousis/tags/matsumoto


Άλλο ένα όμορφο χωριό (; ) με ένα αυθεντικό κάστρο. Αξίζει τον χρόνο σας, αλλά όχι παραπάνω από 1-2 ημέρες. Εκτός από το κάστρο, έχει και ένα μουσείο με ukiyo-e που από ότι λένε όλοι είναι χάλια – μην πάτε. Η παλιά πόλη έχει 2 δρομάκους με ωραίες καφετέριες και μαγαζάκια, πολύ χαλαρή ατμόσφαιρα. Οι περισσότεροι περνάνε για να δουν το κάστρο και φεύγουν (ονόματα δεν λέμε) αλλά νομίζω ότι αξίζει μία μέρα το χωριό για χαλάρωση.














Από φαγητό, προτείνω χέλι γιατί εδώ φάγαμε το καλύτερο (Kanto style πάλι).

Unagi no Matsuka (うなぎのまつか)
http://tabelog.com/nagano/A2002/A200201/20000103/


Το μαγαζί λειτουργεί μόνο 2-3 ώρες, 11:30 – 14:00. Μπήκαμε μέσα 13:00 και με το ζόρι μας κάθισαν λέγοντάς μας ότι μπορούμε να παραγγείλουμε μόνο την πρώτη επιλογή (με 2 κομμάτια χέλι). Εάν θέλετε να πάτε, να είστε εκεί 12:00 και αν γίνεται, κάντε και μια κράτηση μέσω του ξενοδοχείου σας. Κόστος από 2800yen (unadon με 2 κομμάτια χέλι) έως unagi teishoku (4750yen με 5 κομμάτια χέλι). Επίσης θα βρείτε unashu (うな酒) , shochu με κάτι από χέλι ;;; Δοκιμάστε το παρακαλώ και πείτε μου !!!

Χικ! Τι λοξυγγας είναι αυτός απόψε! Ποιος με μελετάει βραδιάτικα! Πάντως αν ηξερα ότι το Ματσουμοτο είναι τοσο όμορφο το βράδυ μπορεί και να καθόμουν... Παμε Τόκιο τώρα!!! (extensive coverage παρακαλώ

 

[jousis]

Δυστυχώς θα σε απογοητεύσω γιατί το κεφάλαιο για το Τόκυο θα είναι μικρό. Το 70% του χρόνου μας αφιερώθηκε σε μουσεία και γκαλερί.
Μαλλον είδαμε πολύ λιγότερα μέρη από εσένα.

 

[dim kyr]

(εκτός κεφαλαίων)

Επειδή δεν πάρθηκε απόφαση με πλειοψηφία (εμείς κι εμείς είμαστε), ..........

Αν και μου μυριζεται νοθεια εφοσον ΔΕΝ ισχυει το εμεις και εμεις, θα κανω την παπια (Πεκινου) και δεν θα ασκησω βετο,προκειμενου να συνεχιστει η ομορφη αυτη ιστορια.
Ακολουθω.

 

[jousis]

Εντάξει @dim kyr μετά το Τόκυο (και τους χάρτες/bookmarks που υποσχέθηκα) θα γράψω ένα ολόκληρο ποστ (μην σου πω και 2) μόνο με προσωπικές εντυπώσεις και μουρμούρες.
Θα είμαι όμως πολύ εκκνευριστικός και θα μαζευτούν αρκετοί haters. Και αυτό είναι δέσμευση.

 

[jimp]

Γράψε εσύ αγόρι μου τώρα που είναι πσκ και έχουμε χρόνο να διαβάσουμε και βάλε όσες λεπτομέρειες θες μέσα.

 

[jousis]

Κεφάλαιο 13: Tokyo


Δυστυχώς για τους φίλους αναγνώστες, είμαστε πολύ αργοί ταξιδιώτες και λίγο κολλημένοι με την τέχνη, οπότε είδαμε πολύ λίγα πράγματα από την μεγαλούπολη αυτή. Μπορώ μάλιστα να πω ότι έχουμε εντελώς διαστρεβλωμένη γενική εικόνα. Θα μεταφέρω όμως κάποιες εικόνες/περιγραφές από κάποιες περιοχές/δραστηριότητες που μας άρεσαν.


Kagurazaka (神楽坂)
http://www.japan-guide.com/e/e3071.html
Μια περιοχή που μας άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις αλλά δεν μετανιώσαμε που πήγαμε. Αρχικά, η κιτς επιλογή του δήμου να έχει Γαλλικές μελωδίες από τα μεγάφωνα που σε ξενέρωνε. Από την άλλη όμως, η χαλαρή ατμόσφαιρα σου προσφέρει μια ενδιαφέρουσα βόλτα με ηρεμία εάν αυτό μπορείς να το επιτρέψεις στον εαυτό σου (στο Τόκυο ήρθες ρε αδερφέ… όχι στην Φλορεντία). Εάν πάτε την Κυριακή το μεσημέρι, οι κύριοι δρόμοι είναι κλειστοί και έχει αρκετό κόσμο, οικογένειες και σοβαρούς τουρίστες.


Jiyugaoka (自由が丘)

Πάλι δεν ξέρω αν πρέπει να προτείνω την περιοχή. Εντελώς εκτός του στυλ της πόλης, με 2-3 δρόμους για βόλτες και αρκετά φαγάδικα και καφέ. Σίγουρα προσφέρει μια ευχάριστη βόλτα "Ευρωπαϊκού" στυλ αλλά δεν έχει το κάτι που θα σε κάνει να την ερωτευτείς (ως ολιγοήμερος επισκέπτης της πόλης). Θα ξαναπήγαινα πάντως.


Έλα και το Χανάμι σας για να κλείσω τα κεφάλαια όπως άρχισα. Την εποχή που φτάσαμε είχαν τελειώσει οι SomeiYosihino και είχαν αρχίσει οι μπον-μπον-άτες κερασιές. Πολύ πιο όμορφες νομίζω- τι λέτε;




Shimokitazawa (下北沢)

Η μοντέρνα πλευρά της μεγαλούπολης. Εκεί που μαζεύεται η νεολαία για βόλτες ΣΚ μεσημέρι και όλα τα βράδια.
Παρατήρηση: Στην Harajukuκυρίως (ειδικά Κυριακές) πάνε όσοι νέοι θέλουν να τους δουν και οι τουρίστες που θέλουν να δουν αυτούς που θέλουν να ειδωθούν.
Είδαμε ροκάδες, hip-άδες σε πολύ φυσιολογικό επίπεδο. Έχει μαγαζιά για ψώνια από κάλτσες και ρούχα μέχρι έπιπλα σε αρκετά καλές τιμές. Δεν θα βρείτε τουριστικά μαγαζιά (εννοώ με μπιχλιμπίδια) για να πάρετε δώρα για άλλους. Δεν υπόσχομαι όμως ότι η τσέπη σας θα μείνει ανέγγιχτη. Το μεσημέρι (αν θυμάμαι Σάββατο) ήταν γεμάτο από οικογένειες και το βράδυ (νομίζω Σάββατο και Κυριακή) ήταν γεμάτο με παιδιά που βγαίνανε για ποτό/καφέ/φαΐ/βόλτες. Είχε και τουρίστες αλλά δεν ήταν πολλοί και δεν κατάλαβα γιατί. Η περιοχή είναι must.




Odaiba (お台場)

Αν δεν έχετε τι να κάνετε κάποιο απόγευμα, πεταχτείτε μέχρι την odaiba (ή daiba). Έχει κάμποσα εμπορικά κέντρα και το βράδυ έχει ωραία θέα προς το Τόκυο. Δεν την θεωρώ πρωτοκλασάτο προορισμό αλλά αξίζει μια επίσκεψη αφού πάτε 2-3 φορές στην shimokita (έτσι λέμε εμείς οι μοντέρνοι την shimokitazawa).




Isago no sato museum (Kawasaki)
http://kanagawa-travel-info.com/english/tourism_articles/1016
Δεν σας έχω γράψει για μουσεία ξανά γιατί όποιος ενδιαφέρεται θα τα βρει εύκολα. Όμως αυτό το δωρεάν μουσείο/γκαλερί/σπίτι είναι εντελώς θαμμένο. Είναι ερασιτεχνικό, είναι σαν να μπαίνεις στο σπίτι του κυρίου Saito αλλά έχει (ο φούστης) μια εξαιρετική συλλογή από ukiyo-e. Σας ικετεύω να πάτε εάν σας ενδιαφέρει να δείτε αυθεντικά ukiyo-e. Αλλάζει συνεχώς τα έργα, δεν σας υποχρεώνει κανείς να αγοράσετε τίποτα και μπορείς να κολλήσεις την μύτη σου 1εκ από τις εκτυπώσεις για όση ώρα θέλεις. Ο κύριος επιστάτης είναι πολύ καλός (Αγγλικά μηδέν) και προσπαθεί πολύ να σε βοηθήσει (10 φορές μας έλεγε την σωστή σειρά). Σε 2 δωμάτια 5χ5 είχε πάνω από 100 έργα.


Kameido ten jinja (亀戸天神社)

Ούτε αυτή είναι προορισμός γενικά, αν όμως πετύχετε τις ανθισμένες γουιστέριες (μέσα Απριλίου – μέσα Μαΐου) αξίζει. Εάν δεν είχα δει ukiyo-eτου Hiroshige ούτε που θα την ήξερα πάντως.
Παρακαλώ να ψηφίσετε ποιος έβγαλε καλύτερες φωτό , εγώ ή ο panius .




Yanesen(谷根千)

Τρεις περιοχές που γλίτωσαν τους βομβαρδισμούς και είναι πανέμορφες για να περπατήσετε. Τα ονόματα των περιοχών είναι Yanaka (谷中), Nezu (根津), Sendagi (千駄木). Όποιος πάει Τόκυο και δεν περπατήσει εκεί, καλύτερα να μην ξανακάνει login στο φόρουμ. Εάν δε έχει τύχει σε περίοδο sakura και δεν πάει, να μην γυρίσει καν πίσω. Ντροπή. Στους χάρτες έχω φτιάξει και μια διαδρομή για περπάτημα αν και μπορείτε να πάρετε διαφημιστικά φυλλάδια με χάρτες από τον σταθμό Nippori (νομίζω) και από το YanesenCenter.



Να κι άλλες μπον-μπον-άτες





Κάποιες προτάσεις για εστιατόρια

Wendys
bacon mushroom melt
Όποιος ξέρει, ξέρει, όποιος θέλει, πάει, οι άλλοι προσπεράστε. Δεν βάζω φωτό γιατί είναι ντροπή να φας κάτι τέτοιο και δεν θέλω να διαφθείρω την νεολαία.


Agetzuki (あげづき)
http://tabelog.com/tokyo/A1309/A130905/13107796/

Εξαιρετικό σνίτσελ χοιρινό (τονκάτσου – 豚カツ、とんかつ) με πολύ ψαγμένο ψήσιμο. Μιλάμε για 3 λάδια με διαφορετικές θερμοκρασίες, θερμόμετρα για σωστό έλεγχο από τον σεφ και εξαιρετικές τιμές (μεσημεριανό). Εάν βρεθείτε στην περιοχή, να πάτε οπωσδήποτε αν και δεν είναι σίγουρο ότι θα βρείτε να κάτσετε (το ΣΚ). Αγγλικά μείον ένα σε σημείο υστερίας οπότε να βοηθήσω με το μενού.

νάμα μπίιρου = μπύρα (μετά δείξτε στην τύχη μία)
χίρε κάτσου / ヒレかつ (~2000yen) = φιλέτο χοιρινό σνίτσελ, χωρίς πολύ λίπος
τόκου χίρε κάτσου / 特ヒレかつ (~2700yen) = θεικό (τόκου = σπέσιαλ) φιλέτο χοιρινό σνίτσελ, χωρίς λίπος, με εξαιρετικό ψήσιμο (δείτε το ροζ στην φωτό επάνω) να θέλεις να αφήσεις την τελευταία σου πνοή με την μπουκιά στο στόμα.
ρόοσου κάτσου / ロースかつ (~1600yen) = μπούτι (loin) χοιρινό σνίτσελ, αρκετό λίπος
τόκου ρόοσου κάτσου / 特ロースかつ (~2200yen) = εξαιρετικής ποιότητας χοιρινό σνίτσελ, αρκετό –αλλά πολύ γευστικό- λίπος. Ψήνεται λίγο καλύτερα από το χίρε (δείτε την επόμενη φωτό).
Σας ικετεύω πάρτε το σπέσιαλ (τόκου 特) εάν το έχει.



Δείτε σας παρακαλώ άλλη μία φορά το ψήσιμο του φιλέτου… ο τύπος ήταν επιστήμονας



Bettako (べったこ)
http://tabelog.com/tokyo/A1305/A130501/13003976/

Για όσους πειστήκανε με την μανία μου για το σότσου, αυτό το Izakaya έχει καλή συλλογή και ευχάριστο/χαλαρό περιβάλλον. Δείτε εδώ το ποστ μου για οδηγίες παραγγελίας





Επίλογος
Μην διστάσετε να με ρωτήσετε για οτιδήποτε σας φανεί ότι έγραψα λάθος (γιατί είναι πιθανόν) ή για κάποια άλλη απορία. Επισυνάπτω ένα αρχείο με χάρτες (μουσεία, βόλτες, ψώνια,…), bookmarks (για τα πάντα) και οδηγίες για το πώς θα βρείτε τα εστιατόρια που σας ταιριάζουν (ΜΑΚΡΙΑ από το tripadvisor και ταξιδιωτικούς οδηγούς για τα εστιατόρια στην Ιαπωνία – θα τα πούμε παρακάτω).

Όλα τα αρχεία έχουν γίνει πριν πάω Ιαπωνία, οπότε ίσως κάτι να μην αξίζει όσο νόμιζα και φυσικά δεν πήγα ούτε στο 10% από αυτά (δεν ήταν ο σκοπός μου άλλωστε).
Τώρα σας επιτρέπω να δείτε τα άλμπουμ με όλες τις φωτό κι αν ξέχασα κάτι να μου το πείτε
Εδώ το άλμπουμ με κάποιες φωτό διαλεγμένες στο Picasa με στίγμα GPS
Κι εδώ το γενικό (1500 φωτό) στο flickr (επίσης με στίγμα GPS)

(η ιστορία συνεχίζεται σε πιο προσωπικό στυλ … μείνετε συντονισμένοι)

 

[jimp]

Έκανες και το Ana maintenance tour βρε θηρίο!

 

[panius]

Φίλε Γιάννη, δεν είναι δίκαιο! Είχες καλάσνικοφ και είχα νεροπίστολο! Εξάλλου και οι 2 τον Χιροσιγκε κλέψαμε!!!

 

[jousis]

@jimp
Δεν το ανέλυσα εδώ γιατί είναι "ειδική" δραστηριότητα. Βέβαια η γυναίκα μου το θεωρεί top5 του ταξιδιού (εκ των υστέρων) οπότε δεν θα βαρεθείτε. Μας κατέστρεψε το πρόγραμμα όλης της ημέρας με το πέρα-δώθε (πάει ο narisawa) αλλά χαλάλι του !
ANA: http://www.ana.co.jp/cp/kengaku/
JAL: https://www.jal.co.jp/kengaku/application/
Της JAL είναι πολύ καλύτερο αλλά όταν το οργάνωνα εγώ δεν είχε ηλεκτρονικό registration και δεν υπήρχε περίπτωση να μιλήσω Ιαπωνικά στο τηλέφωνο.
Δεν θα ακούσετε ούτε μία λέξη στα Αγγλικά στο τουρ αλλά θα σας δεχτούν χωρίς κανένα πρόβλημα (θα στείλουν και Αγγλικές οδηγίες για το πως θα πάτε). Όποιος θέλει να κλείσει θέση, ας μου στείλει pm να τον βοηθήσω στο registration. Γίνεται sold-out 2-3 μήνες πριν (ανάλογα) και είναι εντελώς δωρεάν.

@panius
Μην κλαίγεσαι γιατί εσύ πήγες σε περίοδο πλήρους άνθισης ενώ εγώ έψαχνα σωστή γωνία μισή ώρα

 

[jousis]

Ιάπωνες, Ο πιο ευγενικός λαός του κόσμου
Χμ… για να το δούμε αναλυτικά…
Ομολογουμένως ο καθένας μας εκλαμβάνει την ευγένεια με διαφορετικό τρόπο και -γιατί όχι- έχει διαφορετικό ορισμό για αυτήν. Είναι ένα γενικό φιλοσοφικό πρόβλημα αυτές οι έννοιες όπως μας έχει διδάξει και ο Πλάτωνας. Εγώ θέλω να διαχωρίσω την συμπεριφορά των Ιαπώνων σε εξυπηρέτηση, φιλοξενία και τέλος φιλικότητα.

Εξυπηρέτηση
Δεν πέτυχα ούτε έναν Ιάπωνα που πληρώνεται έμμεσα ή άμεσα για να εξυπηρετεί πολίτες και να μην σκιστεί να σε βοηθήσει. Τιμούν μέχρι και το τελευταίο γιεν που πληρώνονται χωρίς να αναλογιστούν "αυτό δεν είναι στο job description".
Ρωτάω στον σταθμό ΧΧΧ έναν υπάλληλο για μεγάλα lockers, με περπατάει μέχρι εκεί. Πάω να βάλω 500άρικο, μου λέει θέλει μόνο 100, μισό να στα αλλάξω. Δεν είναι δείγμα ευγένειας αυτό, άσχετα με το τι έχουμε συνηθίσει εμείς. Ο άνθρωπος το κάνει γιατί πληρώνεται να εξυπηρετεί πελάτες του σταθμού.

Ρωτάω τον παρκαδόρο στο χωριό Okawachiyama για το πού θα βρω ταξί και αντί να με στείλει στο γραφείο τουρισμού, καλεί από το κινητό του (υπηρεσιακό; ) επί τόπου ταξί. Ένας Ευρωπαίος θα με έστελνε στο γραφείο τουρισμού, ο Ιάπωνας όμως που ήταν εκεί για να εξυπηρετεί τους πελάτες/επισκέπτες του χωριού, έκανε την δουλειά του χωρίς να σκεφτεί αν εμπίπτει αυτό που του λέει ο επισκέπτης στα καθήκοντά του.

Στο Ματσουμότο, οι κοπέλες στην reception προσπαθούσαν επί μισή ώρα να μου βρουν κατάστημα με φορτιστή για την μηχανή ανοίγοντας 10 τηλεφωνικούς καταλόγους.

Σε ένα μικρό τερματικό σταθμό τρένου, όταν πήραμε διαφορετικό τρένο απο αυτό που πήρανε οι υπόλοιποι 50 τουρίστες, ο οδηγός νόμιζε οτι κάναμε λάθος και πριν ξεκινήσει, ήρθε σε εμάς και μας ρώτησε, πού πάτε;
Αφού κατάλαβε οτι δεν κάναμε λάθος τρένο, μας ευχαρίστησε και πήγε στην θέση του.

Γενικά, όλοι μα όλοι που συναντήσαμε, όταν ήταν σε mode "εξυπηρέτηση πελατών", σκιζόντουσαν να βοηθήσουν. Αυτό συνέβαινε μάλιστα και σε άσχετες θέσεις. Στο μόνο μέρος που αντιμετωπίσαμε πρόβλημα ήταν σε ξενοδοχείο στην Φουκουόκα που μου παρέδωσε η κοπέλα στην ρεσεψιόν το απόκομμα του courier (που στέλναμε την βαλίτσα) να το συμπληρώσω !!! Αφού την κοίταξα σαν βλαμμένος για 10 δευτερόλεπτα, σκέφτηκε να ρωτήσει, "να σας βοηθήσω στο συμπλήρωμα" ;;;; Πρέπει όμως να ήταν νέα στην δουλειά και λίγο χαζούλα, οπότε δεν θέλω να την μετρήσω στην σούμα.

Φιλοξενία
Όταν βλέπω έναν τουρίστα στην στάση λεωφορείου να προσπαθεί να διαβάσει χάρτη και χρονοδιάγραμμα, προσφέρομαι να τον βοηθήσω. Δεν είμαι ευγενικός, είμαι φιλόξενος. Ο τουρίστας είναι φιλοξενούμενός μου (στην χώρα μου) και θέλω να τον κάνω να περάσει υπέροχα. Δεν έχω προσωπικό παράδειγμα γιατί ποτέ δεν έδειξα χαμένος στην Ιαπωνία, οπότε δεν μου έτυχε να με βοηθήσουν στο άσχετο αλλά αυτό το "μας περπατήσανε στην στάση ενώ δεν ήταν δουλειά τους" είναι φιλοξενία, όχι φιλικότητα/ευγένεια (πιστεύω).


Φιλικότητα
Εδώ τα πράγματα είναι μπερδεμένα και δεν μπόρεσα να βγάλω συμπέρασμα για όλους τους Ιάπωνες. Πρέπει να κάνω τοπικιστικό διαχωρισμό.
Στο Τόκυο, οι περισσότεροι είναι ότι πιο απόμακρο και κρύο έχω δει σε άνθρωπο. Είναι μια πόλη που δεν θα ήθελα να μείνω ούτε 1 χρόνο. Συνάντησα παγερούς ανέκφραστους ανθρώπους, τυπικές εξυπηρετήσεις, φόβο επικοινωνίας και διάφορα άλλα. Οι άνθρωποι πρέπει να είναι εξαιρετικά πιεσμένοι. Στο μόνο σημείο που είδαμε λίγο πιο χαλαρούς ανθρώπους (και πολλούς Ευρωπαίους) ήταν στην περιοχή shiodome που πήγαμε σε μία έκθεση (Γαλλικών κεραμικών την περίοδο του Japonisme– εξαιρετική, να πάτε) και είδαμε υψηλόβαθμα στελέχη πολυεθνικών. Κουστουμάκια μεν, χαλαροί και αστειευόμενοι μεταξύ τους δε (Ιάπωνες, Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι μαζί).

Για το Κυότο δεν έχω άποψη, πήγα μόνο σε τουριστικά μέρη. Εκεί ήταν όλοι υπερβολικοί, με ψεύτικα χαμόγελα και βαθιές υποκλίσεις επειδή ήταν η δουλειά τους. Τόση ψευτιά ούτε σε εκκλησίες δεν έχω συναντήσει.

Στην Οσάκα, εκτός από τα 2-3 τουριστικά μέρη που πάνε όλοι (dotonbori, umeda, namba) είδαμε λίγο πιο άμεσους ανθρώπους που δεν φοβούνται να μιλήσουν ή να σε κοιτάξουν. Στα τουριστικά μέρη είδαμε κυρίως τουρίστες και συνοδούς κυριών/κυρίων. Άλλος κόσμος.

Στην Φουκουόκα οι άνθρωποι ήταν αρκετά πιο χαλαροί αν και όχι τόσο προσιτοί όσο στην Οσάκα. Σίγουρα θα ήθελα να τους γνωρίσω λίγο παραπάνω γιατί μου φάνηκαν πολύ φυσιολογικοί. Πολύ πιο κοντά στην Ευρώπη. Επίσης στην Φουκουόκα είδα και το μικρότερο ποσοστό άχρηστων θέσεων εργασίας (όχι ότι δεν υπήρχαν).


Η μεταμόρφωση του ποτού
Όλα τα παραπάνω αλλάζουν όταν ο Ιάπωνας αρχίζει να πίνει μετά την δουλειά. Τα παιδιά χαλαρώνουν και αρχίζουν να σε κοιτάνε πλέον με περιέργεια στον δρόμο, σου μιλάνε πολύ πιο εύκολα, γελάνε, μιλάνε δυνατά στα τρένα, κτλ κτλ.

Μπαίνουμε σε ένα Izakaya στο Τόκυο, μας βλέπει ένας ψιλο-μεθυσμένος 60άρης, "you are welcome !!!" , ενώ οι μη μεθυσμένοι μας κοιτάνε λίγο τρομαγμένοι "φτού ρε π@*&η, πρέπει να μιλήσουμε Αγγλικά".

Καθόμαστε, παραγγέλνουμε, ο μεθυσμένος ενθουσιάζεται που μιλάμε Ιαπωνικά, και μετά από λίγο έρχεται και κάθεται μαζί μας, γεμίζοντάς μου ένα ποτήρι (κρασοπότηρο) από το δικό του σότσου (σότσου λέμε πίνουνε, ακόμα να το μάθετε;;; ). Αρχίζει να μας μιλά σε Αγγλικά/Ιαπωνικά για κάτι Αμερικάνικες ταινίες που δεν πήρα χαμπάρι μέχρι που κατάλαβε ότι δεν είμαστε Αμερικάνοι και αρχίσαμε συζήτηση για την Ελλάδα (είχε έρθει). Όσο διαρκούσε αυτή η χαβαλο-συζήτηση (είχαμε πολύ πλάκα- συνεννόηση σε 3 γλώσσες γιατί έκανα και μετάφραση στην γυναίκα) οι 4 απο τους 6 θαμώνες* και οι ιδιοκτήτες γελούσαν κρυφά προσπαθώντας να μην καρφωθούν. Σε ένα Ελληνικό μπαράκι, θα είχαμε γίνει όλοι μια παρέα και θα φεύγαμε αγκαλιά. Όμως εκεί , κράτησαν τα προσχήματα, προσπαθούσαν να μην μας κοιτάξουν καν.

*οι 2 κοπέλες πίσω μας είχαν πιεί ήδη 3 βαρέλια μπύρες και δεν παίρνανε χαμπάρι.


Ιαπωνία, ο παράδεισος των geeks και των φρικιών
Χμ… πάλι έχω μια αντίρρηση εδώ.

Οι Ιάπωνες είναι πάρα πολλοί. Πάρα-πάρα-πάρα πολλοί. Και ζουν σε μια πυκνοκατοικημένη χώρα. Άρα, όταν ένα μικρό ποσοστό μιας πόλης αποφασίσει να ντυθεί μπλε και να συναντηθεί σε μία περιοχή, η περιοχή αυτή γεμίζει από μπλε ανθρωπάκια. Δεν σημαίνει όμως ότι "οι Ιάπωνες ντύνονται μπλε".

Το ότι βλέπετε λοιπόν φρικιά στην Harajuku δεν σημαίνει ότι όλοι οι Ιάπωνες αρέσκονται στο cosplay. Αλήθεια τώρα θα πω, οτι πιο εκκεντρικά ντυμένους έχω δει στο Παρίσι απο ότι στην Ιαπωνία. Ομολογουμένως οι Ιάπωνες έχουν μια μανία με φουστίτσες και καλτσούλες, αλλά αυτό είναι το στυλ τους, δεν το θεωρώ εκκεντρικό. Όπως οι δικές μας βγάζουν στήθος έξω και μας φαίνεται φυσιολογικό, έτσι αυτοί βγάζουν μπούτια.
Εκκεντρικό είναι το να ντύνεσαι σαν την μαϊμού απο την Ντόρα την εξερευνήτρια.

Το ίδιο ισχύει για τα gadgets. Η Ιαπωνία είναι μια τεράστια αγορά. Μπορείς να βρεις τα πάντα και παντού. Προφανώς και θα βρεις ότι gadget υπάρχει στον κόσμο και ακόμα παραπάνω στην Ιαπωνία. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι οι Ιάπωνες ασχολούνται με μοντέλα τραίνων.

Όμως…
Παρατηρήσαμε ότι όλοι, μα όλοι, μα όλοι αγοράζουν και κυκλοφορούν με κρεμαστάρια στα κινητά και γελοίες θήκες. Επίσης υπάρχουν και τάπες για τις τρύπες των κινητών που είδαμε να κυκλοφορύν αρκετά.

Το κράτος, για κάποιον λόγο, επιμένει να συντηρεί αυτήν την αηδιαστική κιουτίλα (cute = χαριτωμένο) με ηλίθιες μασκότ παντού. Σε πιο χαλαρές πόλεις (πχ Φουκουόκα) δεν είναι τόσο έντονη η επίδρασή τους στους ανθρώπους αλλά στο Τόκυο γίνεται χαμός. Ίσως λόγω της υπερβολικής πίεσης υπάρχει ανάγκη για παλιμπαιδισμό. Συγγνώμη αλλά το να λες όλη την ώρα kawaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii = τι γλυκόοοοο όταν βλέπεις μια μασκότ και είσαι 40 χρονών είναι παλιμπαιδισμός. Είναι σαν να φωνάζουν οι δικές μας 40άρες "Σάκηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη".

Πχ. Αγοράζουμε από το Κουμαμότο ένα πορτοφολάκι με την τοπική μασκότ, απλά γιατί θέλουμε να βάζουμε κάπου τα ψιλά μας. Ως κρυόκωλοι Έλληνες (εμείς, όχι όλοι), είδαμε την αρκούδα απο πίσω, είπαμε να, έχει και σχεδιάκι, να πάρουμε αυτό. Ούτε αααααααααααααααααααααααααααα τι ωραίοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο να το πάρουμε, ούτε τίποτα.
Το ανοιγοκλείνουμε συνέχεια στα μαγαζιά στην Φουκουόκα, στην Οσάκα και στο Κυότο. Όλα φυσιολογικά. Μόλις το ανοίγω πρώτη φορά στο Τόκυο, ακούω γελάκια από την ταμία και λέει στην διπλανή της
-χιχιχιχι Kumamon, kawai
-ορίστε;
- (ντράπηκε λίγο γιατί κατάλαβε ότι μιλάω Ιαπωνικά) Είχατε πάει στο Κουμαμότο;
blah…blah

Γενικά στο Τόκυο είδαμε περισσότερη κιουτίλα στον Ιάπωνα από οπουδήποτε αλλού. Εννοώ επίδραση στην ζωή του γιατί στους δρόμους κιουτίλα υπάρχει σε όλη την Ιαπωνία (όχι στο σημείο του Τόκυο). Αν βρει κάποιος κάποια σοβαρή επιστημονική έρευνα για το θέμα, ας την αναφέρει (σιγά μην κάτσω να ψάξω), πολύ θα με ενδιέφερε να μάθω τι προβλήματα κουβαλάνε οι άνθρωποι και έχουν ανάγκη να μείνουν παιδιά για πάντα.