Σερβία Tαχύρρυθμα μαθήματα Βελιγραδίου

[gkalla]

Η ώρα της επιλογής αυτών που θα πήγαιναν Εράσμους στο πανεπιστήμιό μας έφτασε… και μας προσπέρασε…

Κύριοι @gkalla και @stonerolling φέτος δεν έχει ταξίδι για σας.

Εκνευρισμός και στενοχώρια μας κατέλαβαν αν και καθώς μουρμούραγα το “άπονη ζωή” μου ηρθε ιδέα φαεινή: Δεν μας στέλνετε εσείς; Θα πάμε μόνοι μας!

Ναι αλλά που να πάμε με σχετικώς λίγα χρήματα και χρόνο;

Κάπου κοντά για να βγει οικονομικά και γρήγορα, μέσα σ’ ένα ΣΚ δηλαδή.

Ο κύβος ερρίφθη, Βελιγράδι ήταν η απάντηση.

Στόχος παλιός και των δυο, έτοιμος κι οργανωμένος προορισμός, από την αρχή της εποχής του Covid που θα περνούσε γρήγορα και θα πηγαίναμε.

Όλα μπορούσαν να γίνουν γρήγορα, απλά κι εύκολα αλλά κυρίως οικονομικά.

Πήραμε άδεια από τις συζύγους, με ευκολία (μάλλον ήθελαν να μας ξεφορτωθούν για λίγο) βγάλαμε εισιτήρια με μίλια, και κλείσαμε διαμέρισμα σε σημείο – κλειδί της πόλης ώστε να είμαστε κοντά τόσο στα αξιοθέατα όσο και στις γνωστές περιοχές διασκέδασης.

Ρίξαμε φυσικά και κάμποση επιπλέον έρευνα, μέσω του φόρουμ αλλά και φίλων και γνωστών, φορτίσαμε τις Revolut με δηνάρια, «ψωνίσαμε» esim για δεδομένα στη χώρα κι ήμασταν έτοιμοι και χαλαροί για το ταξίδι μας.

Έτοιμοι; Φύγαμε…

 

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[cosafiv]

το ξεκινησες με "δραμα" αλλα το πας για "παραδεισο"...
ειναι σιγουρο οτι θα περασετε φανταστικα,
για να δουμε παρακατω...
ειμαστε ολο αγωνια...

 

[gkalla]

ειναι σιγουρο οτι θα περασετε φανταστικα

Μάγος είσαι;

 

[gkalla]

…και το τρέξιμο ξεκινά

Η αναχώρηση ήταν προγραμματισμένη για τις 13:20 αλλά καθώς είχε ξεκινήσει για τα καλά η θερινή σαιζόν φάγαμε την καθυστερησούλα μας. Ο καιρός ήδη καλοκαιρινός, η ατμόσφαιρα πολύ καθαρή κι έτσι μπορέσαμε να διακρίνουμε πολύ καθαρά τους μαιάνδρους του ποταμού Σάβα λίγο πριν την προσγείωσή μας στο αεροδρόμιο Nikola Tesla. Αεροδρόμιο που το θυμόμασταν καλά από την μεταμεσονύχτια ταλαιπωρία που τραβήξαμε πριν μερικά χρόνια, όταν γυρίζαμε από την Βαλένθια.

Είχαμε εγκαταστήσει από εδώ την εφαρμογή Beograd plus για να την χρησιμοποιήσουμε στα ΜΜΜ τη χώρας και μπαίνοντας στο λεωφορείο 72 που θα μας μετέφερε στην πόλη ρωτήσαμε τον οδηγό σχετικά με το πιο εισιτήριο να ενεργοποιήσουμε. Εκείνος με λίγα αγγλικά, πολλά σέρβικα και ακόμη περισσότερες χειρονομίες μας είπε ξεκάθαρα “Τι εισιτήρια και βλακείες! Μπείτε μέσα να φύγουμε. Δεν χρειάζεστε τίποτα”. Ωραίες κουβέντες… Σταράτες!

Σε μισή ωρίτσα είχαμε φτάσει στην τελευταία (από τις 30) στάση δίπλα στην υπαίθρια αγορά Zeleni venac και με την χρήση του GPS ξεκινήσαμε για το διαμέρισμα ρίχνοντας μερικές κλεφτές ματιές στα κεντρικά σημεία απ’ όπου περνούσαμε. Η αρχή της Kneza Mihaila και η κεντρική πλατεία Δημοκρατίας, με το κτίριο του εθνικού μουσείο στην μια πλευρά του, ήταν τα πρώτα που είδαμε.

Είδαμε όμως και μια ενδιαφέρουσα επιγραφή πάνω σ’ ένα κτίριο της Kneza Mihaila που αμέσως μας έδωσε να καταλάβουμε το πνεύμα που υπάρχει στον σερβικό λαό σχετικά με τον πόλεμο των αρχών του ‘90, που όπως φαίνεται, είναι ακόμα ζωντανό. Θα βλέπαμε κι άλλα τέτοια στοιχεία αργότερα στις βόλτες μας αλλά και στις κουβέντες που κάναμε με τους ντόπιους.

Φτάσαμε στο διαμέρισμα, που βρισκόταν απέναντι από την έπαυλη του παλαιού Σέρβου πολιτικού Νίκολα Πάσιτς.

Καθώς έπρεπε να πληρώσουμε άμεσα και σε μετρητά και μάλιστα σε Δηνάρια έστειλα τον “μικρό” στην τράπεζα για ανάληψη. Φυσικά χάθηκε και γύριζε σαν την άδικη κατάρα στα όμορφα στενά της γειτονικής Skadarlija ή μπορεί έτσι να είπε και να ακολουθούσε καμιά ομορφούλα Σέρβα.

Αφού τελειώσαμε με τα διαδικαστικά, προσέξαμε πως η ώρα είχε περάσει αρκετά και ήταν σχεδόν 6. Όπως φαινόταν δεν θα προλαβαίναμε να μπούμε στο μουσείο του Τέσλα καθώς η τελευταία είσοδος ήταν στις 7. Παρόλα αυτά είχαμε μπροστά μας άλλες 3 - 3,5 ώρες με φως ημέρας οπότε θα προλαβαίναμε να κάνουμε μια καλή βόλτα στην πόλη.

Αρχικά ο @stonerolling με “ξενάγησε” στην πεζόδρομο της Skadarlija, προειδοποιώντας με για το κακοτράχαλο καλντερίμι, γεμάτο γωνιώδεις και γλυστερές πέτρες. Δεν την γλύτωσα, σχεδόν αμέσως γύρισα το γόνατο μου, αλλά ευτυχώς ελαφρά. Ίσα ίσα για να έχω δικαιολογία να μην ακολουθώ τον ιλιγγιώδη ρυθμό του όταν περπατά.

Εφοδιασμένοι με νερά (λόγω ζέστης, 32 βαθμούς είχε) και με την φωτογραφική υπό μάλης περάσαμε ξανά από το κέντρο σχεδόν χωρίς να σταματήσουμε πουθενά. Λίγα μόνο σημεία απαθανατίσαμε, έτσι, για την τιμή των όπλων.

Το ξενοδοχείο Μόσχα όμως μας “κράτησε” περισσότερη ώρα καθώς μας ξάφνιασε ευχάριστα το μέγεθος και η διακόσμησή του.

Ο δρόμος Terazije που ακολουθούσαμε μας έφερε μπροστά σε ιστορικά κτίρια όπως το Palace Atina και το σπίτι του εμπόρου Aleksa Krsmanović που κάποια στιγμή χρησιμοποιήθηκε, μεταξύ άλλων, ως οικία του πρίγκηπα Καρατζόρτζεβιτς, του γνωστού σ’ εμάς Καραγιώργη Σερβίας (αυτουνού, εκεί στο Σύνταγμα… ξέρετε).

Μεταξύ των διάφορων ιστορικών κτιρίων φυσικά υπήρχαν κι άλλα με άγνωστη (τουλάχιστον σε μας) χρήση που όμως δεν υπολείπονταν σε ομορφιά ενώ στο ισόγειο τους λειτουργούσαν σύγχρονα καταστήματα.

Η κοντινή πλατεία Andrićev venac που συναντήσαμε αμέσως μετά πλαισιωνόταν από τα δύο παλάτια της πόλης, το παλιό και το νέο (Stari Dvor και Novi Dvor). Και τα 2 σε νορμάλ, γήινες διαστάσεις, σεμνά θα έλεγα. Από εδώ θα βγήκε το “σεμνά και ταπεινά”.

Μπαίνοντας στην λεωφόρο Kneza Miloša αμέσως είδαμε το παλιό κτίριο του Γενικού Επιτελείου στρατού ή αλλιώς γνωστό ως «Πέτρινο Παλάτι» και την μικρή εκκλησία της Αναλήψεως, πριν φτάσουμε στη περιοχή που οι Σέρβοι έχουν διατηρήσει κάποια από τα κτίρια που βομβαρδίστηκαν από τις Νατοϊκές δυνάμεις. Τα άφησαν έτσι, σαν μια πληγή ανοιχτή, για να θυμίζουν σε όλους, ντόπιους και ξένους, τα «κατορθώματα» των δυτικών που «κόπτονται» για τα δικαιώματα των λαών, και γι’ αυτό «φροντίζουν» να το υπενθυμίζουν διαρκώς. Πως το έλεγε ο Ελύτης στο Άξιον Εστί; “στ’ ανοιχτά του πελάγου με καρτέρεσαν με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε”

Ακολούθησε αναστροφή και γυρίσαμε προς το κέντρο φτάνοντας πολύ γρήγορα στη Βουλή της Εθνοσυνέλευσης της Δημοκρατίας της Σερβίας, ένα φωτογενές κτίριο όπου σταθήκαμε λίγο στα παγκάκια του απέναντι πάρκου Pionirski για να πάρουμε μια ανάσα.

Στο κεντρικό πάρκο Tasmajdan που βρίσκεται κοντά στην εθνοσυνέλευση είδαμε τις 2 εκκλησίες που στέκονται στο ένα άκρο του, τον Άγιο Μάρκο και την μικρή, σχεδόν ρωσικού στυλ, εκκλησία της Αγίας Τριάδας.

Διασχίσαμε το περιποιημένο πάρκο και κατόπιν “τρυπώσαμε” στα στενά της περιοχής έχοντας πάντα κατά νου να φωτογραφίζουμε διάφορα κτίρια που μας έκαναν εντύπωση, όπως το σοβιετικής αισθητικής κτίριο της Νομικής αλλά και κάποια νεοκλασικά κτίρια.

Μέσα από αυτά τα στενά βγήκαμε στο κτίριο του μουσείο Τέσλα που όπως ξέραμε είχε πια κλείσει αλλά τουλάχιστον το είδαμε εξωτερικά.

Στην σύγχρονη πλατεία Slavija νομίσαμε για μια στιγμή ότι είχαμε επιστρέψει στην Αθήνα, όχι μόνο για την ομοιότητα των κτιρίων που υπήρχαν γύρω της (ένα μείγμα πολυκατοικιών της Κυψέλης και σύγχρονων πολυόροφων κτιρίων) αλλά και γιατί στις γιγαντοοθόνες της περιοχής διαφημιζόταν η συναυλία του Ρέμου. Δεν τον κρατάτε εκεί μπας και γλυτώσουμε από έναν ακόμη ατάλαντο; Φύγαμε τρέχοντας!

Σε λίγο φτάσαμε στον Άγιο Σάββα, την τεράστια αυτή εκκλησία της πόλης, μια από τις μεγαλύτερες ορθόδοξες εκκλησίες στον κόσμο. Ο @stonerolling, ως άλλος Σαμψών, προσπάθησε να ελέγξει την στατικότητα του ναού αλλά είχε ξεχάσει πως έχει χάσει την πλούσια κόμη του εδώ και δεκαετίες.

Μπήκαμε μέσα μαζί μ’ ένα γκρουπ ηλικιωμένων που ήταν οι μόνοι επισκέπτες εκείνη την ώρα. Αν και είχα διαβάσει ότι το εσωτερικό του ναού δεν είχε ολοκληρωθεί κι υποτίθεται θα υπήρχαν εργασίες η αλήθεια ήταν πως όλα ήταν μια χαρά και δεν υπήρχε ίχνος μισοτελειωμένων εργασιών. Θα μπορούσα να πω μάλιστα πως ο διάκοσμος ήταν εντυπωσιακός, ειδικά για ορθόδοξη εκκλησία.

Προσπαθήσαμε να μπούμε και στο υπόγειο του ναού που είχα διαβάσει πως έχει ενδιαφέρον, ακολουθώντας κλεφτά το γκρουπ των ηλικιωμένων, καθώς υπήρχε εισιτήριο αλλά μας πήραν είδηση και δεν μας άφησαν. Μια ανακούφιση την νιώσαμε. Δεν μας πέρασαν για γέρους!

Βγαίνοντας είδαμε πως είχε αρχίσει να πέφτει το σούρουπο κι αποφασίσαμε να ολοκληρώσουμε την τουριστική βόλτα μας εδώ και να ψάξουμε ένα μέρος για να φάμε. Είχαν περάσει πολλές ώρες από τότε που είχαμε βάλει κάτι στο στόμα μας και πεινούσαμε σαν λύκοι. Οι ντόπιοι είχαν ήδη αρχίσει να συρρέουν στα καφέ και στα εστιατόρια, και δυσκολευτήκαμε αρκετά να βρούμε ένα τραπέζι.

Στο εστιατόριο (Kafana Pavle KORCHAGIN) που είχαμε πληροφορίες πως ήταν καλό δεν υπήρχε θέση ούτε για αστείο. Παρασκευή βράδυ που πάτε χωρίς κράτηση μας είπαν Αφήστε που μέσα είχαν live παραδοσιακή μουσική κάτι που θα έκανε την απόλαυση του δείπνου μας αδύνατη. Έτσι επιλέξαμε ένα άλλο γειτονικό, το Oblak u pantalonama. Παραγγείλαμε, μεταξύ άλλων, πλεσκαβίτσα και τσεβάπι για να δοκιμάσουμε τα διάσημα, τοπικά εδέσματα αλλά η επιλογή μας τελικά δεν ήταν επιτυχημένη. Αργότερα προσέξαμε πως σε ελάχιστα γειτονικά μας τραπέζια έτρωγαν κι οι περισσότεροι απλά έπιναν τις μπυρίτσες τους χωρίς συνοδευτικά. Εεε ας προσέχαμε… Τουλάχιστον ο λογαριασμός δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Έκαναν ότι μας τάισαν, κάναμε κι εμείς ότι τους πληρώσαμε.

Στην επιστροφή προς το διαμέρισμα περάσαμε από ένα ακόμη κτίριο του πανεπιστημίου, αυτό του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών καθώς και για 2η φορά από το κτίριο της Εθνοσυνέλευσης, που φωτισμένο ήταν ακόμη πιο εντυπωσιακό.

Χαλαρώσαμε για λίγη ώρα κι ετοιμαστήκαμε για την βραδινή μας έξοδο. Ξεκινήσαμε από την Skadarlija που εκείνη την ώρα είχε αρχίσει να γεμίζει με νεαρόκοσμο…

και συνεχίσαμε προς μια γειτονική περιοχή, που ενώ φαίνεται πως είναι ένα απλό υπαίθριο πάρκινγκ, περιμετρικά ήταν γεμάτη από μπαράκια και πάρα πολύ κόσμο.

Προσπαθήσαμε να κάτσουμε σ’ ένα απ’ αυτά στο οποίο είχε μόλις τελειώσει ένα live αλλά δεν είδαμε διάθεση να μας εξυπηρετήσουν. Λίγο εκνευρισμένοι βγήκαμε και καθίσαμε σ’ ένα άλλο από τα πολλά της περιοχής. Ο σερβιτόρος ήρθε γρήγορα αλλά προς μεγάλη μας έκπληξη, μας ανακοίνωσε πως η παραγγελία που θα δίναμε θα ήταν η τελευταία για απόψε. Μάθαμε πως επειδή στην περιοχή υπήρχαν πολλές κατοικίες όλα τα μπαρ σταματούσαν την λειτουργία τους νωρίς, περίπου στη 1:00, άσχετα αν όλα τους ήταν τελείως γεμάτα με κόσμο.

Ευτυχώς μας ενημέρωσαν ποια άλλα μπαράκια της περιοχής έμεναν ανοιχτά έως αργά. Το πρώτο που μας είπαν είχε το όνομα Zappa Baza (από τον γνωστό Frank Zappa) και θα το επιλέγαμε σίγουρα όμως βρισκόταν αρκετά μακριά οπότε τελικά πήγαμε στο γειτονικό Red Bar Έπαιζε ηλεκτρονική μουσική (με χάλασε λίγο) αλλά είχε πολύ όμορφες παρουσίες (δεν μας χάλασαν καθόλου!!!). Ο @stonerolling άρχισε τον χορό ενώ ξεκινήσαμε να καταναλώνουμε αρκετές τεκιλίτσες, υψηλής ποιότητας, της γνωστής και αγαπημένης μας Heradoura, σε εξαιρετική τιμή μάλιστα.

Καταλήξαμε στο δωμάτιο μετά τις 3 και ταχύτατα περάσαμε στην διαδικασία του βαθέως ύπνου ώστε να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας για την επόμενη μέρα που αναμενόταν μεγάλη και δύσκολη.

Διαδρομή πρώτης μέρας:

 

[efipoly]

Αν δεν το εχετε βαλει στο προγραμμα σας ηδη, να πατε στο Zemun και να περπατησετε διπλα στο ποταμι.

 

[gkalla]

Αν δεν το εχετε βαλει στο προγραμμα σας ηδη, να πατε στο Zemun και να περπατησετε διπλα στο ποταμι.

Το ταξίδι έγινε πριν ενάμιση μήνα, δεν είμαστε εκεί τώρα.
Όσο για το Zemun εννοείτε πως πήγαμε. Στο επόμενο κεφάλαιο θα το δείτε κι εσείς.

 

[cosafiv]

απο το ξεκινημα των περιγραφων "μ'εφτιαξες"...
ηταν σαν να ημουν εκει...
δεν μπορεσα να αντισταθω και εβγαλα εισιτηρια για την επομενη εβδομαδα...
εχω μια "εξαρτηση" με το Βελιγραδι, πως να το κανουμε...
το "κριμα' στο λαιμο σου...

 

[stonerolling]

Το ταξίδι έγινε πριν ενάμιση μήνα, δεν είμαστε εκεί τώρα.
Όσο για το Zemun εννοείτε πως πήγαμε. Στο επόμενο κεφάλαιο θα το δείτε κι εσείς.

Ποιο είναι το Zemun που πήγαμε και δεν μου είπες τίποτα;

 

[gkalla]

απο το ξεκινημα των περιγραφων "μ'εφτιαξες"...
ηταν σαν να ημουν εκει...
δεν μπορεσα να αντισταθω και εβγαλα εισιτηρια για την επομενη εβδομαδα...
εχω μια "εξαρτηση" με το Βελιγραδι, πως να το κανουμε...
το "κριμα' στο λαιμο σου...

Ναι, ναι, εγώ φταίω, με τις περιγραφές μου κι όχι εσύ που είσαι «εθισμένος».
Αλλά καταλαβαίνω γιατί πας και ξαναπάς. Πολεμάς τον εθισμό σου με overdose.

 

[gkalla]

Ποιο είναι το Zemun που πήγαμε και δεν μου είπες τίποτα;

Ε που να προσέξεις αυτά που σου λέω την ώρα που έχεις το νου σου στις κουμπάρες των γάμων…

 

[varioAthens]

Ελπιζω να μην σας διαβαζουν οι συζυγοι

 

[cosafiv]

Ελπιζω να μην σας διαβαζουν οι συζυγοι

Μα τι λες τώρα,παρεξηγήσες,τα παιδιά είχαν τάμα στον Άγιο Σάββα...