Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ας γνωρίσουμε λίγο την πόλη][B]Regensburg[/B] : Η αληθεια είναι ότι όταν πρωτο ακουσα το ονομα κατευθειαν σκεφτηκα «θα μουλιασουμε»! Βλεπετε στα γερμανικα σημαινει ο πυργος της βριοχης. Όταν όμως εμαθα το ρωμαικο ονομα [B]Castra [/B][B]Regina[/B
- Ας γνωρίσουμε λίγο το πανεπιστήμιο
- Συγκάτοικοι]Ας γνωρισουμε λιγο καλυτερα τους [B]συγκατοικους[/B
- Τα γενέθλια
- Εκδρομούλες τριγυρω
- Εβδομάδα ελληνικού κινηματογράφου και όχι μόνο
- Εστιατόρια
- Εργασία και χαρά!
- Το τελευταίο αντίο
Ανοιξη ΄97. Επιστρεφοντας απο Μυκονο συνομιλω με μια συμφοιτητρια μου στο λεωφορειο. Μου λεει οτι την επομενη μερα ληγει η προθεσμια για τα Ερασμους. Ως τοτε ουτε που το ειχα σκεφτει. Αν και η σχολη μας (Γερμανικη φιλολογια) δινει πολλες θεσεις καθε χρονο για παραμονη ενος εξαμηνου στην Γερμανια ή στην Αυστρια, ημουν λιγο χαμενη στο διαστημα.. Την επομενη πηγαινω και κανω αιτηση τελευταια στιγμη κυριολεκτικα.
Μαζευομαστε τα ατομα που ειχαμε δηλωσει, αλλα ημασταν πολλοι παραπανω απο τις διαθεσιμες θεσεις και επρεπε να γινει κληρωση. Μας λενε να επιλεξουμε μια πολη. Βλεπω τη λιστα και δεν ξερω σχεδον καμια. Αλλωστε οι θεσεις ειναι σε λιγοτερο γνωστα πανεπιστημια (Bochum, Regensburg, Krems, Trier…). Οι περισσοτεροι εχουν δηλωσει Regensburg. Ρωταω που βρισκεται, μου λενε νοτια Γερμανια και το δηλωνω και εγω. Στην κληρωση βγαινω πρωτη. Καλο σημαδι, σκεφτομαι. Βουρ για Γερμανια!
Αφου εχω παρει τη θεση, το ανακοινωνω στους γονεις μου το Σεπτεμβρη! Παθαινουν ένα ψιλοσοκ (μετα εκπαιδευτηκαν!) και αρχιζω να ετοιμαζω βαλιτσες. Βγαινω στην αγορα και παιρνω ο,τι πιο ζεστο βρισκω (ουτε στη Σιβηρια να πηγαινα, ειμαι και κρυουλιαρα βλεπετε!). Ξεκιναμε 5 ατομα από τη σχολη, 3 κοριτσια, 2 αγορια για το Regensburg. Για να δουμε…
Το πρωτο πραγμα που θυμαμαι φτανοντας στην πολη ηταν το ταξι στο οποιο μπηκαμε 4 ατομα, ολοι της γερμανικης φιλολογιας και με πτυχια του Goethe. Γιατι τα λεω αυτά? Γιατι κανεις μας δεν καταλαβε τι μας ειπε ο ταξιτζης και κοιτιομασταν σαν να μας μιλουσε κινεζικα. Ηταν το πρωτο σοκ του ακουσματος της Βαυαρικης διαλεκτου. Μας μεταφερει στο ξενοδοχειο, αφου ειχαμε φτασει αργα και δεν προλαβαιναμε να παρουμε τα κλειδια για τα δωματια της εστιας. Οδηγουμαστε στην Froehliche Tuerken Strasse, δηλαδη στην οδο των χαρουμενων τουρκων! Το ξενοδοχειο τιποτα ιδιαιτερο, αλλα για μια νυχτα οκ. Το άλλο πρωι βλεπουμε ένα γερμανο στο πρωινο να πινει μπυρα αντι για καφε (δευτερο σοκ)! Τρωμε τα λουκανικακια μας και ξεκιναμε.
Το πανεπιστημιο σουπερ οργανωμενο. Μας δινουν ένα πακετο με διαφορα χαρτια με πληροφοριες. Γερμανικη οργανωση βλεπετε. Μεχρι και τα σουπερμαρκετ της περιοχης ειχαν, δρομολογια λεωφορειων, μπαρακια για να βγαινουμε και ο,τι μπορει κανεις να φανταστει. Στη λεσχη μας δινουν μια πιστωτικη καρτα (τριτο σοκ!), την οποια γεμιζεις με χρηματα σε ένα μηχανημα και τα οποια αφαιρουνται από την καρτα αναλογα με το τι τρως κάθε φορα. Αιωνες μπροστα από μας…
Το κλειδι του δωματιου μου είναι πασπαρτου! Ανοιγει την κεντρικη εισοδο σε καθενα από τα 5 κτιρια του συγκροτηματος της εστιας (μια πο τις πολλες που υπαρχουν στην πολη), τα οποια συνδεονται υπογεια, τις πορτες στους κοινοχρηστους χωρους μονο του δικου μου κτιριου, το διαμερισμα μου, οπου συγκατοικω με μια ουαλη, μια ιρλανδη, μια γερμανιδα και έναν…ιαπωνα και φυσικα το δωματιο μου, που είναι στυλ σοφιτας και το παραθυρο βλεπει τον αυρανο. Κατω από το παραθυρο εχουν τοποθετησει το γραφειο. Εγω το βαζω σε μια γωνια και τοποθετω κατω από το παραθυρο το κρεβατι. Ετσι θα βλεπω τα αστερια τη νυχτα…
Το διαμερισματακι μας είναι γλυκα. Μια μικρη μεζονετα με δυο υπνοδωματια κατω, ξεχωριστα μπανιο και τουαλετα και 3 υπνοδωματια πανω, επισης μπανιο, τουαλετα και κουζινα. Το μπαλκονι μας εχει απιστευτη θεα (ειμαστε βλεπετε στον τριτο οροφο) και ειμαστε ολοι πολύ χαλαροι, γιατι την καθαριοτητα εχουν αναλαβει καθαριστριες, ακομα και στα δωματια μας (η χαρα της τεμπελας δηλαδη!). Οι συγκατοικοι πολύ ευχαριστοι. Ο Ιαπωνας βαζει σκοπο της ζωης του να μου μαθει να τρωω με τα ξυλακια και να δοκιμασω ολες τις γευσεις της ιαπωνικης κουζινας. Το ψυγειο μας εχει μεσα φυκια και παραξενες σαλτσες και διαθετουμε μια συσκευη, η οποια το μονο που κανει είναι να βραζει ρυζι (πραγματικα δεν χρησιμευε σε τιποτα άλλο!). Η ουαλη είναι σαν ξωτικο. Μακρια σγουρα κοκκινα μαλλια, φακιδες και ένα περιεργο χαμογελο. Ειμαι σιγουρη ότι θα τα παμε καλα, αλλωστε εχει το διπλανο δωματιο. Η γερμανιδα απλη και cool και η Ιρλανδη μια γλυκια κουκλιτσα, που γυριζε την Ευρωπη κανοντας διαφορες δουλειες (απο σερβιτορα μεχρι σιδερωστρα!) και σπουδαζοντας ταυτοχρονα. Βεβαια ολα τα λεφτα ειναι ο Ιαπωνας.
Μαζευομαστε τα ατομα που ειχαμε δηλωσει, αλλα ημασταν πολλοι παραπανω απο τις διαθεσιμες θεσεις και επρεπε να γινει κληρωση. Μας λενε να επιλεξουμε μια πολη. Βλεπω τη λιστα και δεν ξερω σχεδον καμια. Αλλωστε οι θεσεις ειναι σε λιγοτερο γνωστα πανεπιστημια (Bochum, Regensburg, Krems, Trier…). Οι περισσοτεροι εχουν δηλωσει Regensburg. Ρωταω που βρισκεται, μου λενε νοτια Γερμανια και το δηλωνω και εγω. Στην κληρωση βγαινω πρωτη. Καλο σημαδι, σκεφτομαι. Βουρ για Γερμανια!
Αφου εχω παρει τη θεση, το ανακοινωνω στους γονεις μου το Σεπτεμβρη! Παθαινουν ένα ψιλοσοκ (μετα εκπαιδευτηκαν!) και αρχιζω να ετοιμαζω βαλιτσες. Βγαινω στην αγορα και παιρνω ο,τι πιο ζεστο βρισκω (ουτε στη Σιβηρια να πηγαινα, ειμαι και κρυουλιαρα βλεπετε!). Ξεκιναμε 5 ατομα από τη σχολη, 3 κοριτσια, 2 αγορια για το Regensburg. Για να δουμε…
Το πρωτο πραγμα που θυμαμαι φτανοντας στην πολη ηταν το ταξι στο οποιο μπηκαμε 4 ατομα, ολοι της γερμανικης φιλολογιας και με πτυχια του Goethe. Γιατι τα λεω αυτά? Γιατι κανεις μας δεν καταλαβε τι μας ειπε ο ταξιτζης και κοιτιομασταν σαν να μας μιλουσε κινεζικα. Ηταν το πρωτο σοκ του ακουσματος της Βαυαρικης διαλεκτου. Μας μεταφερει στο ξενοδοχειο, αφου ειχαμε φτασει αργα και δεν προλαβαιναμε να παρουμε τα κλειδια για τα δωματια της εστιας. Οδηγουμαστε στην Froehliche Tuerken Strasse, δηλαδη στην οδο των χαρουμενων τουρκων! Το ξενοδοχειο τιποτα ιδιαιτερο, αλλα για μια νυχτα οκ. Το άλλο πρωι βλεπουμε ένα γερμανο στο πρωινο να πινει μπυρα αντι για καφε (δευτερο σοκ)! Τρωμε τα λουκανικακια μας και ξεκιναμε.
Το πανεπιστημιο σουπερ οργανωμενο. Μας δινουν ένα πακετο με διαφορα χαρτια με πληροφοριες. Γερμανικη οργανωση βλεπετε. Μεχρι και τα σουπερμαρκετ της περιοχης ειχαν, δρομολογια λεωφορειων, μπαρακια για να βγαινουμε και ο,τι μπορει κανεις να φανταστει. Στη λεσχη μας δινουν μια πιστωτικη καρτα (τριτο σοκ!), την οποια γεμιζεις με χρηματα σε ένα μηχανημα και τα οποια αφαιρουνται από την καρτα αναλογα με το τι τρως κάθε φορα. Αιωνες μπροστα από μας…
Το κλειδι του δωματιου μου είναι πασπαρτου! Ανοιγει την κεντρικη εισοδο σε καθενα από τα 5 κτιρια του συγκροτηματος της εστιας (μια πο τις πολλες που υπαρχουν στην πολη), τα οποια συνδεονται υπογεια, τις πορτες στους κοινοχρηστους χωρους μονο του δικου μου κτιριου, το διαμερισμα μου, οπου συγκατοικω με μια ουαλη, μια ιρλανδη, μια γερμανιδα και έναν…ιαπωνα και φυσικα το δωματιο μου, που είναι στυλ σοφιτας και το παραθυρο βλεπει τον αυρανο. Κατω από το παραθυρο εχουν τοποθετησει το γραφειο. Εγω το βαζω σε μια γωνια και τοποθετω κατω από το παραθυρο το κρεβατι. Ετσι θα βλεπω τα αστερια τη νυχτα…
Το διαμερισματακι μας είναι γλυκα. Μια μικρη μεζονετα με δυο υπνοδωματια κατω, ξεχωριστα μπανιο και τουαλετα και 3 υπνοδωματια πανω, επισης μπανιο, τουαλετα και κουζινα. Το μπαλκονι μας εχει απιστευτη θεα (ειμαστε βλεπετε στον τριτο οροφο) και ειμαστε ολοι πολύ χαλαροι, γιατι την καθαριοτητα εχουν αναλαβει καθαριστριες, ακομα και στα δωματια μας (η χαρα της τεμπελας δηλαδη!). Οι συγκατοικοι πολύ ευχαριστοι. Ο Ιαπωνας βαζει σκοπο της ζωης του να μου μαθει να τρωω με τα ξυλακια και να δοκιμασω ολες τις γευσεις της ιαπωνικης κουζινας. Το ψυγειο μας εχει μεσα φυκια και παραξενες σαλτσες και διαθετουμε μια συσκευη, η οποια το μονο που κανει είναι να βραζει ρυζι (πραγματικα δεν χρησιμευε σε τιποτα άλλο!). Η ουαλη είναι σαν ξωτικο. Μακρια σγουρα κοκκινα μαλλια, φακιδες και ένα περιεργο χαμογελο. Ειμαι σιγουρη ότι θα τα παμε καλα, αλλωστε εχει το διπλανο δωματιο. Η γερμανιδα απλη και cool και η Ιρλανδη μια γλυκια κουκλιτσα, που γυριζε την Ευρωπη κανοντας διαφορες δουλειες (απο σερβιτορα μεχρι σιδερωστρα!) και σπουδαζοντας ταυτοχρονα. Βεβαια ολα τα λεφτα ειναι ο Ιαπωνας.
