Γαλλία Lα vie en rose a Dordogne...

[taver]

βρήκα την ακριβή θέση του χωριού στο google και ανοίγοντας μερικές φωτογραφίες έπεσα σε τούτες εδώ από το εσωτερικό της εκκλησίας:
(edited)
μήπως γνωρίζεις την ιστορία αυτού του περίεργου δέντρου;

Τι θα γίνει με σένα ρε? Θα σκορπάς γιγαντιαίες φωτογραφίες που μπλοκάρουν τους browsers σε όλα τα θέματα? Και καλά τα Portfolio, τα έχουμε μάθει και τα ανοίγουμε μόνο όταν έχουμε γρήγορο internet....

 

[kalspiros]

taver εγώ κρατάω ότι δε γνωρίζεις την ιστορία αυτού του δέντρου... Τώρα όλα τ' άλλα....


(άντε, έτσι μπράβο! google it, google it!!!)

 

[ΕΡΣΗ]

Το Lion d’ Or είναι το εστιατόριο του ομώνυμου ξενοδοχείου και βρίσκεται στις αρχές του μεγάλου πεζόδρομου… στεγάζεται σε μια ρουστίκ σκεπαστή ταράτσα και έχει θέα την κοιλάδα… σαν ντεκόρ δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αδιάφορο και παλιομοδίτικο για τα γούστα μου, αλλά σαν φαγητό, αξεπέραστο και το σπουδαιότερο με φιλικότατες τιμές… ακολουθήσαμε την πεπατημένη… menu de jour… το συναντήσαμε σε δύο παραλλαγές και τιμήσαμε και τις δύο… η πρώτη, η κλασσική και δική μου επιλογή, είχε σαν πρώτο πιάτο foie gras με ποσέ αχλάδι, δεύτερο confit πάπιας και επιδόρπιο το αξεπέραστο τοπικό τυρί… η συνοδός μου, η οποία εκτός από το κατσικίσιο τυρί απεχθάνεται και το foie gras με τα παράγωγα του, κατέληξε στην δεύτερη παραλλαγή η οποία ήταν εξίσου ιντριγκαδόρικη και φυσικά της ίδιας ξεχωριστής ποιότητας… πράσινη σαλάτα με πάπια σαν πρώτο πιάτο, σολομό στη σχάρα σαν κυρίως και μια σοκολατένια πανδαισία σαν επιδόρπιο… όλα αυτά συνοδεύτηκαν από ένα τοπικό ροζέ και η λυπητερή θύμιζε την προπαίδεια του δεκαοκτώ… δεκαοκτώ επί τρία ίσον πενήντα τέσσερα ευρώ (54?) σύνολο και για τους δυο μας, όπου δεκαοκτώ ευρώ το κάθε ένα menu συν δεκαοκτώ το κρασί μας … μην με ρωτήσετε αν το δείπνο ήταν καλό… δεν απαντώ σε υβριστικές και προβοκατόρικες ερωτήσεις… απλά θα πω πως η σύγκριση και μόνο με την αντίστοιχη σχέση κόστους ποιότητας των Ελληνικών εστιατόριων αποτελεί ύβρη…

Πες μου τώρα οτι συνόδεψες το foie gras με Sauternes και με έχεις στείλει τελείως....

 

[Traveller]

Μάλλον φταίει η γλυκειά σου συνοδός αγαπητέ....

Θα πρέπει να μας λυθεί η απορία, Chez Omar ή MOMO.....θα αργήσω να το διαπιστώσω, αλλά χαλάλι, κάποτε θα γίνει κι αυτό.

Έξοχες φωτογραφίες...πάω στοίχημα ότι δεν τις τράβηξε ο Τράβελλερ...

H γλυκιά μου συνοδός μου έδωσε το ωραίο ταξίδι και την έμπνευση για την ιστορία...

To Chez Omar είναι γνήσια λαϊκό... το Momo κοσμοπολίτικο... από τα δυό διαλέξτε και τα δυό...

Μην το βάλεις γιατί μπορεί να το χάσεις...

μήπως γνωρίζεις την ιστορία αυτού του περίεργου δέντρου;

Πραγματικά δεν έχω ιδέα...

A! Fois gras! Η απόλυτη πανδαισία στον ουρανίσκο! Ακόμη και αν οι Γάλλοι δεν ξεκινούσαν εκείνη την πνευματική κίνηση που λέγεται Διαφωτισμός, από μόνη της η ύπαρξη του foie gras δικαιολογεί απολύτως την έλευση του γαλλικού λαού στο προσκήνιο της ιστορίας....

Με δυο κουβέντες τα είπες όλα... εύγε!! Δυστυχώς Sauternes δεν ήπια, ένα μπουκάλι γλυκό κρασί μόνος δεν θα το κατάφερνα...

δεν πειράζει για την παπια που έφαγε-αυτη η αλλη αηδία με πειράζει το φουα-μπαχάλ..

Δεν σας καταλαβαίνω... εσείς οι θερμοί θιασώτες των Ασιάτικων διατροφικών εφιαλτών τολμάτε να μιλάτε και να κατηγορείτε το ύψιστο διατροφικό έδεσμα? Αίσχος...

Υ.Γ. Ευχαριστώ όλους για τα καλά σας λόγια...

 

[GTS]

Μην το βάλεις γιατί μπορεί να το χάσεις...

Το σχόλιό μου είναι κλασσικό λαϊκίστικο δείγμα win-win situation...εάν τις τράβηξε τις φωτό η συνοδός σου όπως υπονοώ, κολακεύω εκείνη (και εσένα που τη συνοδεύεις), εάν όμως χάσω το στοίχημα (που δε το νομίζω) κολακεύω και τους δύο (εσένα, διότι έχω ήδη περιγράψει ως έξοχες τις φωτό και τη συνοδό σου διότι την έχω ήδη βαπτίσει έξοχη φωτογράφο).

Πάνω απ'όλα όμως, έξοχα είναι τα μέρη που επισκεφτήκατε. Για το φαγητό δε κάνω κανένα σχόλιο, μου τρέχουν ήδη τα σαλάκια...ευτυχώς η Ρώμη είναι κοντά...

 

[renata]

καλα δεν θα τα χαλάσομε κιόλας...
η ενστασή μου με αυτο το έδεσμα το φουά,έχει να κάνει με τα βασανιστήρια των ζώων για την επιτευξή του..
τώρα όσον αφορά την ασιατική και ευρωπαική κουζίνα σε πάω μια κόντρα..

 

[ΕΡΣΗ]

Δυστυχώς Sauternes δεν ήπια, ένα μπουκάλι γλυκό κρασί μόνος δεν θα το κατάφερνα...

Aχ! Πού μας κατάντησαν! Να μην μπορείς πλέον να παραγγείλεις ένα μπουκάλι κρασί (την μικρή του έκδοση των 375 ml) προκειμένου να συνοδεύσεις με ένα ποτήρι το foie gras κατά πώς του αρμόζει!

 

[Traveller]

Ο καιρός σήμερα δεν ήταν στα καλά του… ψιλόβρεχε…

- Σήμερα που βρέχει μάλλον είναι η ιδανική μέρα για το Gouffre de Padirac ε? μας είπε με ένα πρόσχαρο χαμόγελο ο σπιτονοικοκύρης μας…

- Gouffre de Padirac?? ψέλλισα με αμηχανία…
.:: Gouffre de Padirac ::.
Μας κοίταξε παράξενα, έβγαλε από το συρτάρι του ένα ιλουστρασιόν διαφημιστικό φυλλάδιο και άρχισε την κατήχηση…
- Η περιοχή της Dordogne και γύρω από αυτή έχει μερικά από τα ωραιότερα συμπλέγματα σπηλαίων του κόσμου… τα μικρότερα τα λένε Grottes και είναι προσβάσιμα από μικρά επίγεια ανοίγματα βράχων… είναι όμορφα αλλά δεν έχουν σχέση με τα Gouffre… τα Gouffre είναι όπως το λέει και η λέξη χάσματα που οδηγούν σε υπόγειες σπηλιές χιλιομέτρων… το εντυπωσιακότερο ίσως Gouffre , ο πατέρας των σπηλαίων, είναι το Gouffre de Pedirac και είναι μόλις καμιά δεκαριά χιλιόμετρα από εδώ… πιστεύω πως είναι μια εμπειρία που δεν πρέπει να χάσετε… ειδικά σήμερα που βρέχει είναι ιδανική μέρα, αφενός γιατί θα περιηγηθείτε σε ένα σπήλαιο και δεν θα σας πειράζει η βροχή και αφετέρου λόγω της βροχής ίσως οι ουρές για τα εισιτήρια να είναι μικρότερες… την τουριστική περίοδο, με νορμάλ συνθήκες, η ώρα αναμονής ξεπερνά το δίωρο…

Το Gouffre de Pedirac είναι πράγματι μνημειακό… οι Γάλλοι γρήγορα διέγνωσαν την μοναδικότητα του μέρους και από τα τέλη του 19ου αιώνα άρχισαν συστηματικά να το εξερευνούν και να το εκμεταλλεύονται τουριστικά… τα επίσημα εγκαίνια έγιναν το 1899 και από τότε μέχρι τις μέρες μας το μέρος δεν παύει να εκσυγχρονίζεται και να προσφέρει μαγικές στιγμές στους επισκέπτες του, που ξεπερνούν τους 350.000 ετησίως, καθιστώντας το μακράν το δημοφιλέστερο σπήλαιο της Γαλλίας… στις αρχές του 20ου αιώνα άρχισαν οι ξεναγήσεις με τις χαρακτηριστικές βάρκες, μια που το σπήλαιο διασχίζεται από έναν υπόγειο ποταμό και το 1930 εγκατέστησαν το ασανσέρ με το οποίο οι επισκέπτες άκοπα κατεβαίνουν στη βάση του και ετοιμάζονται για την μεγάλη είσοδο στο σπήλαιο…

Το πάρκινγκ όπως σχεδόν παντού στην Γαλλική ύπαιθρο ήταν κι εδώ δωρεάν… το ψιλόβροχο έπεφτε ασταμάτητα αλλά αυτό δεν πτοούσε διόλου δεκάδες επισκεπτών να σχηματίσουν μια μεγαλούτσικη ουρά… ευτυχώς υπήρχαν σκέπαστρα για τον ήλιο που τώρα μας προστάτευαν από το ψιλόβροχο… η ουρά προχωρούσε με ικανοποιητικούς ρυθμούς και μετά από περίπου σαράντα λεπτά αναμονής βρεθήκαμε στο γκισέ των εισιτηρίων… καταβάλαμε το αντίτιμο των 9,40?, μας έδωσαν μαζί με το εισιτήριο κι ένα πολύγλωσσο διαφημιστικό έντυπο για τα του σπηλαίου και περιμέναμε στη σειρά μας να πάρουμε το ασανσέρ για την κατάβασή μας στα έγκατα της γης… και τι κατάβαση… η απόσταση από την κορυφή μέχρι την βάση είναι 103 μέτρα και η διάμετρος του χάσματος 75 ολόκληρα μέτρα… σοκ και δέος…

Τυλίχτηκα στο λεπτό μπουφανάκι μου… η θερμοκρασία στο σπήλαιο είναι σταθερή στους 13βαθμούς, η υγρασία παρούσα και το πουλοβεράκι απαραίτητο… προχωρήσαμε εφ ενός ζυγού στα ενδότερα… μετά από καμιά διακοσαριά μέτρα περπάτημα είδαμε να σχηματίζεται ακόμη μια ουρά και καταλάβαμε πως ήταν για τις βάρκες… η βασική ξενάγηση άρχιζε τώρα και θα προσέγγιζε την μιάμιση ώρα… το μήκος του υπόγειου ποταμού είναι περίπου 20χιλιόμετρα αλλά από αυτά μόνο το ένα χιλιόμετρο είναι τουριστικά αξιοποιήσιμο… στοιχημένοι δύο –δύο μπαίναμε στις χαρακτηριστικές βάρκες… η υδάτινη Οδύσσεια μας στο μυστικιστικό σπήλαιο άρχιζε και ήταν μοναδική… σταλακτίτες και σταλαγμίτες έξοχα φωτισμένοι άλλαζαν χρώματα και νόμιζες πως μαζί με το χρώμα άλλαζαν και σχήματα… ο βαρκάρης με αστείρευτο κέφι και σε άψογα Γαλλικά εξηγούσε στο φιλοθεάμον κοινό τα θαύματα του σπηλαίου… εμείς οι πληβείοι, που αγνοούσαμε την τοπική διάλεκτο, χαζεύαμε απλά το μοναδικό του τοπίου… μετά από κανένα δεκάλεπτο πλεύσης αποβιβαστήκαμε σε ένα πλάτωμα όπου μας περίμενε ο ξεναγός μας… με ένα αμήχανο χαμόγελο μας πληροφόρησε, ω τι έκπληξη, πως μιλάει μόνο Γαλλικά και δυστυχώς θα έπρεπε να αρκεστούμε στα πολύγλωσσα διαφημιστικά έντυπα που μας μοίρασαν στα εισιτήρια… αθάνατη Γαλλία… η πεζοπορία στις πολυδαίδαλες σήραγγες ξεκίνησε… το σπήλαιο είναι τεράστιο, έχει μήκος 25 χιλιόμετρα αλλά από αυτά ανοιχτά στο κοινό είναι μόλις τα δύο… ένα καλοσχηματισμένο μονοπάτι 1.300 μέτρων ανεβοκατεβαίνει τις απόκοσμες σπηλιές φανερώνοντας έναν θαυμαστό υπόγειο κόσμο… καταρράκτες, ρυάκια, μια συναρπαστική λίμνη με σμαραγδένια νερά και έναν τεράστιο σταλακτίτη- πολυέλαιο ύψους 60 μέτρων να αντανακλάτε μέσα της... και οι εκπλήξεις δεν είχαν τέλος… Salle du Grand Dôme… ένα πραγματικό θαύμα της φύσης ύψους 94 μέτρων, μια γιγάντια δαντελένια ασβεστολιθική σπηλιά λαξευμένη από δεκάδες σταλακτίτες και στη βάση της ένα ποταμάκι με κατακάθαρο νερό να χύνεται σε μια φυσική τυρκουάζ πισίνα…

Δυο ώρες μετά την συγκλονιστική κάθοδό μας στον θαυμαστό κόσμο του Gouffre de Pedirac η σπηλαιολογική περιπέτεια μας έπαιρνε τέλος… πλούσιοι σε εντυπώσεις και μαγεμένοι από αυτή την εμπειρία ζωής βλέπαμε ξανά το φως της ημέρας… ένας λαμπρός ήλιος μας χαμογελούσε… η βροχή ήταν παρελθόν…

 

[Traveller]

To ροζέ φρουτώδες Gaillac που ανοίξαμε ήταν άριστο… ήπια μια ακόμη γουλιά και συνέχισα να απολαμβάνω το τοπίο… ο ήλιος μόλις μας είχε αποχαιρετήσει, αφήνοντας τα μαβιά σημάδια του στον ορίζοντα κι ένα ολόγιομο φεγγάρι άρχισε δειλά – δειλά να κάνει την εμφάνιση του στο νυχτερινό ουρανό… απέναντι μου άρχισε να φωτίζει η μαρκίζα του μουσείου… Musee Νational de Prehistoire…

Βρισκόμουν στο Les Eyzies, ένα χωριό στην καρδιά της Dordogne και απολάμβανα το δείπνο μου στην ταράτσα του Au Coup De Silex, ενός ταπεινού αλλά έξοχου εστιατορίου στην καρδιά του χωριού… το Les Eyzies όμως δεν είναι ένα τυχαίο χωριό… αν η Αθήνα θεωρείται η αιώνια πρωτεύουσα του πολιτισμού, το Les Eyzies θεωρείται η παγκόσμια πρωτεύουσα της προϊστορίας… το 1868 στις σπηλιές του ανακαλύφθηκαν πέντε σκελετοί των προγόνων μας, του Homo Sapiens…

αυτή η ανακάλυψη προκάλεσε αίσθηση και εντατικοποίησε τις ανασκαφές επεκτείνοντάς τες στην γύρω περιοχή… γρήγορα τα ολοένα και αυξανόμενα ευρήματα που έρχονταν στο φως κατέστησαν την περιοχή το μεγαλύτερο κέντρο προϊστορικής μελέτης του κόσμου γιατί εκτός από σκελετούς, βρέθηκαν καθημερινά χρηστικά αντικείμενα του τότε, τοιχογραφίες μέχρι και ερείπια πρωτόγονων κατοικιών… η σημαντικότερη όμως ανακάλυψη θα έρθει το 1940… σε μια σπηλιά δέκα περίπου χιλιόμετρα μακριά από το Les Eyzies, στο Lascaux, θα ανακαλυφθεί η μεγαλύτερη προϊστορική γκαλερί τέχνης του κόσμου… στο περίφημο σπήλαιο του Lascaux βρέθηκαν πάνω από 2.000 Παλαιολιθικές ζωγραφιές των προγόνων μας ηλικίας 17.300 ετών… ζωγραφιές από ζώα, ανθρώπινες μορφές και αφηρημένα σημάδια, άψογα διατηρημένες, που δείχνουν αφενός την ανάγκη του ανθρώπου, από τα βάθη της προϊστορίας ακόμη, να εκφράσει τα συναισθήματα του μέσω της τέχνης και αφετέρου μας χαρίζουν πληθώρα πληροφοριών για τις συνθήκες ζωής εκείνων των αιώνων… στις ζωγραφιές του Lascaux από την μια μεριά βλέπεις την χαρά από την επιτυχία του κυνηγιού, τον έρωτα στις μορφές αγαπημένων προσώπων, τον φόβο στην αποτύπωση μυστικιστικών τελετουργιών και από την άλλη ανακαλύπτεις μια πολική Ευρώπη γεμάτη εξωτικά ζώα, αιλουροειδή, αρκούδες και ρινόκερους… η σημαντικότητα της ανακάλυψης αυτής της τόσο ξεχωριστής αίθουσας τέχνης έκανε γνωστό το Les Eyzies στα πέρατα του κόσμου και προσέλκυσε χιλιάδες επισκέπτες που ήθελαν να δουν και να θαυμάσουν από κοντά αυτές τις εξαιρετικές βραχογραφίες… η αλλαγή όμως του μικροκλίματος του σπηλαίου λόγω της κοσμοσυρροής άρχισε να δημιουργεί προβλήματα… μια λευκή μούχλα εξαπλώθηκε ραγδαία στην οροφή και στους τοίχους του προκαλώντας ζημιές στις βραχογραφίες… οι υπεύθυνοι αναγκάστηκαν να κλείσουν το σπήλαιο για το κοινό επιτρέποντας πλέον την είσοδο μόνο σε περιορισμένο αριθμό επιστημόνων… η λύση στο πρόβλημα Lascaux δόθηκε το 1983 και ακούει στο όνομα Lascaux II… δημιουργήθηκε ένα ακριβές αντίγραφο του σπηλαίου σε παραπλήσιο χώρο και έτσι πλέον ο κάθε επισκέπτης μπορεί να χαρεί τις υπέροχες ρέπλικες των εικόνων χωρίς αυτές να κινδυνεύουν…


Το κυρίως όμως μουσείο της περιοχής βρίσκεται στο Les Eyzies…

εγκαινιάστηκε το 1923 και από τότε συνεχώς πλουτίζει τις συλλογές του, ανακαινίζεται και επεκτείνεται, για να πάρει την σημερινή μοντέρνα μορφή του το 2004 με εκθέματα πλέον όχι μόνο της περιοχής αλλά και ολόκληρου του κόσμου… οι συλλογές του καλύπτουν όλη την γκάμα της προϊστορίας, αρχίζοντας από 3,5 εκατομμύρια χρόνια πριν και παρουσιάζουν την εξέλιξη όλων των προϊστορικών πολιτισμών, από την Παλαιολιθική εποχή μέχρι την εποχή των Παγετώνων… η περιήγηση στις αίθουσές του είναι ένα γοητευτικό ταξίδι στο χρόνο καθώς σε αυτές παρουσιάζονται πιστά οι μορφές του ανθρώπου του Νεάντερταλ και του Homo Sapiens, η καθημερινή ζωή τους, τα εργαλεία τους , τα όργανα κυνηγιού και το νοικοκυριό τους… το αντίτιμο της εισόδου είναι μόλις 4,5? ποσό ελάχιστο για τα όσα σου προσφέρει και ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες κατακλύζεται από πλήθη επισκεπτών… είναι ανοικτό μέχρι τις 18.30 το βράδυ… εννοείτε πως η όλη τοποθεσία προστατεύεται από την UNESCO και είναι μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς…
- Που τρέχει ο λογισμός σου και δεν τρως το κουνέλι σου? Με ρώτησε με παιχνιδιάρικο ύφος η συνοδός μου επαναφέροντάς με στην πραγματικότητα…
- Μα φυσικά στο προϊστορικό κουνέλι του Homo Sapiens, της είπα με ένα χαμόγελο κοιτάζοντας το φωτισμένο Musee Νational de Prehistoire απέναντί μου και σχεδόν αμέσως αφοσιώθηκα στο ξεκοκάλισμα αυτού του σπέσιαλ εδέσματος… το Μουσείο μπορούσε να περιμένει… το πεντανόστιμο κουνέλι ποτέ…

 

[renata]

Mε το σπήλαιο έμεινα άφωνη!!!!!!
και με τα άλλα δηλαδή..ταξιδάρααααα!!

 

[maska_29]

το Rocamadour μπορεί να έχει μαγεία αλλά δεν παύει να είναι ένας τεράστιος τουριστικός αχταρμάς ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες αιχμής…

Συμφωνώ απόλυτα. Και το Πάσχα μια από τα ίδια είναι...

 

[deka]

Ωραίο οδοιπορικό και μια απολαυστική αφήγηση, με χρήσιμες και κατατοπιστικές πληροφορίες (π.χ. Gouffre de Padirac που ούτε το φανταζόμουν ότι υπήρχε...). Ευχαριστούμε!