chris7
Member
- Μηνύματα
- 3.258
- Likes
- 27.896
- Επόμενο Ταξίδι
- Λουξεμβούργο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Καναδάς
Ανέκδοτα
- Thread starter dk
- Ημερομηνία δημιουργίας
Γεννήθηκε κάποτε ένα αγοράκι με ένα σωματικό ελάττωμα: Δεν είχε @ρχίδι@!
Τελείωσε το δημοτικό, έβγαλε το γυμνάσιο, το λύκειο, έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις και πέρασε με καλή σειρά Αριστοτέλειο – τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, τελείωσε τις σπουδές του, έκανε Διπλωματική στις Σιδηρές Κατασκευές με βαθμό 10, πήρε το Δίπλωμα του με βαθμό «λίαν καλώς 8,5», υπηρέτησε τη θητεία του ως Ι-2 στη Διεύθυνση Στρατιωτικών Έργων, απολύθηκε από το στρατό...
- Άντε τώρα να ψάξουμε για δουλειά…
Δεν ήθελε το ελεύθερο επάγγελμα, προτιμούσε υπάλληλος σε τεχνική εταιρεία.
Πληροφορείται από το Ενημερωτικό Δελτίο του Τεχνικού Επιμελητηρίου ότι η εταιρεία Γενική Δομική Α.Ε. ζητά νέους μηχανικούς για τα έργα της στο Θεσσαλικό κάμπο. Πάει στα γραφεία της εταιρείας στη διεύθυνση προσωπικού όπου του δίνουν να συμπληρώσει ένα βιογραφικό.
Γράφει λοιπόν το παλικάρι: γεννήθηκα εδώ, σπούδασα εκεί, Διπλωματική με θέμα τάδε και βαθμό 10, Δίπλωμα με βαθμό 8,5, υπηρέτησα στην τάδε θέση στο στρατό όπου απέκτησα μια μικρή εμπειρία, γνωρίζω καλά Αγγλικά και λίγα Γερμανικά, μπλά μπλά μπλά … στο τέλος είχε και μία ερώτηση: υγεία και αρτιμέλεια.
Ειλικρινής καθώς ήταν ο νεαρός συμπληρώνει: Υγιής είμαι αλλά όχι αρτιμελής. Στερούμαι όρχεων.
Δίνει το βιογραφικό του και του λένε πέρασε σε 10 μέρες να σου πούμε. Πάει λοιπόν σε 10 μέρες όπου τον δέχεται ο διευθυντής προσωπικού:
-Νέε μου τα προσόντα σου πολύ καλά αλλά εμείς στη εταιρεία μας θέλουμε το προσωπικό μας να είναι τελείως αρτιμελές. Δυστυχώς δεν μπορούμε να σε προσλάβουμε!
-Ε… καλά λέει το παλικάρι, θα δοκιμάσω και σε άλλη εταιρεία.
Μαθαίνει ότι ή ΑΞΩΝ Α.Τ.Ε. ζητά νέους μηχανικούς για τα έργα της στον Αραβικό κόσμο. Πάει στα γραφεία της εταιρείας όπου του δίνουν να συμπληρώσει ένα βιογραφικό παρόμοιο σχεδόν με το προηγούμενο. Στο τέλος πάλι η ίδια ερώτηση: υγεία και αρτιμέλεια.
Γράφει πάλι ο νεαρός: Υγιής αλλά όχι αρτιμελής. Στερούμαι όρχεων. Πάει μετά 10 μέρες στα γραφεία όπως του είχαν πει αλλά παίρνει πάλι την ίδια απάντηση: -Tα προσόντα σου πολύ καλά αλλά θέλουμε το προσωπικό μας τελείως αρτιμελές. Δυστυχώς δεν μπορούμε να σε προσλάβουμε!
Αφού δοκίμασε και σε άλλες 5-6 εταιρείες με την ίδια πάντα κατάληξη: «Θέλουμε το προσωπικό μας αρτιμελές - δυστυχώς δεν μπορούμε να σε προσλάβουμε!» σκέφτεται :
- Δεν δοκιμάζω την τύχη μου στο Δημόσιο;
Διαβάζει σε μια διακήρυξη ότι η Νομαρχία Νοτιοανατολικής Αττικής ζητά μηχανικό για την τεχνική της υπηρεσία. Πάει στα γραφεία της Νομαρχίας όπου του δίνουν να συμπληρώσει ένα βιογραφικό σχεδόν παρόμοιο με τα άλλα. Στο τέλος πάλι ή ίδια ερώτηση: υγεία και αρτιμέλεια!
Ειλικρινής ο νεαρός γράφει πάλι: Υγιής αλλά όχι αρτιμελής. Στερούμαι όρχεων.
Δεν περνούν 5 μέρες και τον παίρνει τηλέφωνο μία υπάλληλος από τη Νομαρχία:
- Ελάτε στα γραφεία, σας θέλει ο Προσωπάρχης.
Πάει λοιπόν ο νεαρός μηχανικός στη Νομαρχία στο γραφείο του Προσωπάρχη, τον υποδέχεται αυτός με μια χειραψία:
-Νέε μου τα προσόντα σου τέλεια. Συγχαρητήρια – προσλαμβάνεσαι!
Χάρηκε προς στιγμήν το παλικάρι αλλά αμέσως τον ζώσαν τα φίδια: -Μήπως δεν πρόσεξαν την τελευταία απάντηση στο βιογραφικό; Μήπως την εντοπίσουν αργότερα σε κάποιο έλεγχο και με απολύσουν κακήν κακώς και μου βάλουν και κανένα πρόστιμο;
Λέει λοιπόν στον Προσωπάρχη:
- Κύριε προσωπάρχα, στην τελευταία ερώτηση στο βιογραφικό μου γράφω ότι στερούμαι όρχεων, μήπως δεν το προσέξατε, γιατί στις άλλες δουλειές που πήγα δεν με προσέλαβαν γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο.
-Α… το προσέξαμε αλλά εμάς δεν μας ενδιαφέρει αυτό.
-Μπορώ δηλαδή να ξεκινήσω; Από πότε;
- Άμεσα! Έλα την ερχόμενη Δευτέρα το πρωί στις ένδεκα να πιάσεις δουλειά.
-Στις ένδεκα; Μα εγώ ξέρω ότι το Δημόσιο πιάνει δουλειά το πρωί στις επτά!
-Ε… καλά… στις επτά πιάνουμε κι εδώ. Αλλά μέχρι τις ένδεκα που ξύνουμε τα @ρχίδι@ μας εσύ τι θα κάνεις;;;
Τελείωσε το δημοτικό, έβγαλε το γυμνάσιο, το λύκειο, έδωσε εισαγωγικές εξετάσεις και πέρασε με καλή σειρά Αριστοτέλειο – τμήμα Πολιτικών Μηχανικών, τελείωσε τις σπουδές του, έκανε Διπλωματική στις Σιδηρές Κατασκευές με βαθμό 10, πήρε το Δίπλωμα του με βαθμό «λίαν καλώς 8,5», υπηρέτησε τη θητεία του ως Ι-2 στη Διεύθυνση Στρατιωτικών Έργων, απολύθηκε από το στρατό...
- Άντε τώρα να ψάξουμε για δουλειά…
Δεν ήθελε το ελεύθερο επάγγελμα, προτιμούσε υπάλληλος σε τεχνική εταιρεία.
Πληροφορείται από το Ενημερωτικό Δελτίο του Τεχνικού Επιμελητηρίου ότι η εταιρεία Γενική Δομική Α.Ε. ζητά νέους μηχανικούς για τα έργα της στο Θεσσαλικό κάμπο. Πάει στα γραφεία της εταιρείας στη διεύθυνση προσωπικού όπου του δίνουν να συμπληρώσει ένα βιογραφικό.
Γράφει λοιπόν το παλικάρι: γεννήθηκα εδώ, σπούδασα εκεί, Διπλωματική με θέμα τάδε και βαθμό 10, Δίπλωμα με βαθμό 8,5, υπηρέτησα στην τάδε θέση στο στρατό όπου απέκτησα μια μικρή εμπειρία, γνωρίζω καλά Αγγλικά και λίγα Γερμανικά, μπλά μπλά μπλά … στο τέλος είχε και μία ερώτηση: υγεία και αρτιμέλεια.
Ειλικρινής καθώς ήταν ο νεαρός συμπληρώνει: Υγιής είμαι αλλά όχι αρτιμελής. Στερούμαι όρχεων.
Δίνει το βιογραφικό του και του λένε πέρασε σε 10 μέρες να σου πούμε. Πάει λοιπόν σε 10 μέρες όπου τον δέχεται ο διευθυντής προσωπικού:
-Νέε μου τα προσόντα σου πολύ καλά αλλά εμείς στη εταιρεία μας θέλουμε το προσωπικό μας να είναι τελείως αρτιμελές. Δυστυχώς δεν μπορούμε να σε προσλάβουμε!
-Ε… καλά λέει το παλικάρι, θα δοκιμάσω και σε άλλη εταιρεία.
Μαθαίνει ότι ή ΑΞΩΝ Α.Τ.Ε. ζητά νέους μηχανικούς για τα έργα της στον Αραβικό κόσμο. Πάει στα γραφεία της εταιρείας όπου του δίνουν να συμπληρώσει ένα βιογραφικό παρόμοιο σχεδόν με το προηγούμενο. Στο τέλος πάλι η ίδια ερώτηση: υγεία και αρτιμέλεια.
Γράφει πάλι ο νεαρός: Υγιής αλλά όχι αρτιμελής. Στερούμαι όρχεων. Πάει μετά 10 μέρες στα γραφεία όπως του είχαν πει αλλά παίρνει πάλι την ίδια απάντηση: -Tα προσόντα σου πολύ καλά αλλά θέλουμε το προσωπικό μας τελείως αρτιμελές. Δυστυχώς δεν μπορούμε να σε προσλάβουμε!
Αφού δοκίμασε και σε άλλες 5-6 εταιρείες με την ίδια πάντα κατάληξη: «Θέλουμε το προσωπικό μας αρτιμελές - δυστυχώς δεν μπορούμε να σε προσλάβουμε!» σκέφτεται :
- Δεν δοκιμάζω την τύχη μου στο Δημόσιο;
Διαβάζει σε μια διακήρυξη ότι η Νομαρχία Νοτιοανατολικής Αττικής ζητά μηχανικό για την τεχνική της υπηρεσία. Πάει στα γραφεία της Νομαρχίας όπου του δίνουν να συμπληρώσει ένα βιογραφικό σχεδόν παρόμοιο με τα άλλα. Στο τέλος πάλι ή ίδια ερώτηση: υγεία και αρτιμέλεια!
Ειλικρινής ο νεαρός γράφει πάλι: Υγιής αλλά όχι αρτιμελής. Στερούμαι όρχεων.
Δεν περνούν 5 μέρες και τον παίρνει τηλέφωνο μία υπάλληλος από τη Νομαρχία:
- Ελάτε στα γραφεία, σας θέλει ο Προσωπάρχης.
Πάει λοιπόν ο νεαρός μηχανικός στη Νομαρχία στο γραφείο του Προσωπάρχη, τον υποδέχεται αυτός με μια χειραψία:
-Νέε μου τα προσόντα σου τέλεια. Συγχαρητήρια – προσλαμβάνεσαι!
Χάρηκε προς στιγμήν το παλικάρι αλλά αμέσως τον ζώσαν τα φίδια: -Μήπως δεν πρόσεξαν την τελευταία απάντηση στο βιογραφικό; Μήπως την εντοπίσουν αργότερα σε κάποιο έλεγχο και με απολύσουν κακήν κακώς και μου βάλουν και κανένα πρόστιμο;
Λέει λοιπόν στον Προσωπάρχη:
- Κύριε προσωπάρχα, στην τελευταία ερώτηση στο βιογραφικό μου γράφω ότι στερούμαι όρχεων, μήπως δεν το προσέξατε, γιατί στις άλλες δουλειές που πήγα δεν με προσέλαβαν γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο.
-Α… το προσέξαμε αλλά εμάς δεν μας ενδιαφέρει αυτό.
-Μπορώ δηλαδή να ξεκινήσω; Από πότε;
- Άμεσα! Έλα την ερχόμενη Δευτέρα το πρωί στις ένδεκα να πιάσεις δουλειά.
-Στις ένδεκα; Μα εγώ ξέρω ότι το Δημόσιο πιάνει δουλειά το πρωί στις επτά!
-Ε… καλά… στις επτά πιάνουμε κι εδώ. Αλλά μέχρι τις ένδεκα που ξύνουμε τα @ρχίδι@ μας εσύ τι θα κάνεις;;;
Dr Snoopy
Member
- Μηνύματα
- 969
- Likes
- 13.407
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν.Ζηλανδία
Spark
Member
- Μηνύματα
- 170
- Likes
- 1.761
chris7
Member
- Μηνύματα
- 3.258
- Likes
- 27.896
- Επόμενο Ταξίδι
- Λουξεμβούργο
- Ταξίδι-Όνειρο
- Καναδάς
Spark
Member
- Μηνύματα
- 170
- Likes
- 1.761
Spark
Member
- Μηνύματα
- 170
- Likes
- 1.761
dont u like black humor?
no comments
no comments
makisg
Member
Σταματάνε αστυνομικοί κάποιο αμάξι στην εθνική οδό…
Αστυνομικός:
-Κύριε, πρόσεξα ότι φοράτε ζώνη ασφαλείας.
Η τροχαία δεν τιμωρεί μόνο τους παραβάτες αλλά επιβραβεύει και τους νόμιμους.
Για αυτό να ξέρετε ότι είστε ο τυχερός που κερδίζει ένα εκατομύριο ΕΥΡΩ , επειδή φορούσατε ζώνη ασφαλείας.
Τι έχετε να πείτε; Τι θα κάνετε με τα λεφτά σας;
Οδηγός: -Ξέρετε, τώρα που έχω λεφτά, λέω να δώσω επιτέλους για να πάρω το δίπλωμα.
Πετάγεται η γυναίκα που καθόταν δίπλα του:
-Μην τον ακούτε! Όταν είναι μεθυσμένος όλο τέτοιες ανοησίες λεέι!
Λέει και ο τύπος που καθόταν στο πίσω κάθισμα:
-Και το έλεγα εγώ. Με κλεμμένο αμαξι δεν πρόκειται να πάμε μακρυά.
Ακούγεται τότε και μια φωνή από τον χώρο αποσκευών του αυτοκινήτου:
-Τι έγινε; Περάσαμε σύνορα.
Αστυνομικός:
-Κύριε, πρόσεξα ότι φοράτε ζώνη ασφαλείας.
Η τροχαία δεν τιμωρεί μόνο τους παραβάτες αλλά επιβραβεύει και τους νόμιμους.
Για αυτό να ξέρετε ότι είστε ο τυχερός που κερδίζει ένα εκατομύριο ΕΥΡΩ , επειδή φορούσατε ζώνη ασφαλείας.
Τι έχετε να πείτε; Τι θα κάνετε με τα λεφτά σας;
Οδηγός: -Ξέρετε, τώρα που έχω λεφτά, λέω να δώσω επιτέλους για να πάρω το δίπλωμα.
Πετάγεται η γυναίκα που καθόταν δίπλα του:
-Μην τον ακούτε! Όταν είναι μεθυσμένος όλο τέτοιες ανοησίες λεέι!
Λέει και ο τύπος που καθόταν στο πίσω κάθισμα:
-Και το έλεγα εγώ. Με κλεμμένο αμαξι δεν πρόκειται να πάμε μακρυά.
Ακούγεται τότε και μια φωνή από τον χώρο αποσκευών του αυτοκινήτου:
-Τι έγινε; Περάσαμε σύνορα.
Υπήρχε στη Δυτική Γερμανία ένα τεράστιο εργοστάσιο μεταλλουργίας που έφτιαχνε τα πάντα από μέταλλο, Από καρφίτσα μέχρι τάνκερ. Είχε δικά του ορυχεία, δικά του μεταλλεία, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους.
Πήγε κάποτε επίσημη επίσκεψη στη Δ. Γερμανία ο Γ. Γ. της Σοβιετικής Ένωσης Λ. Μπρέζνιεφ. Όταν τελείωσε το επίσημο μέρος της επίσκεψης θέλησε να δει ένα αντιπροσωπευτικό εργοστάσιο της χώρας και τον πήγαν στο συγκεκριμένο. Αφού τον ξενάγησαν στο εργοστάσιο του παράθεσαν δεξίωση στην αίθουσα δεξιώσεων.
Εκεί λοιπόν που ο Μπρέζνιεφ έπινε τις βότκες του παρέα με τον γενικό διευθυντή του εργοστασίου τον ρωτά:
-Σύντροφε διευθυντά μήπως εργάζεται στο συγκρότημά σας κάποιος σύντροφος Μπιτζίδης;
Ο διευθυντής σκέφτηκε ότι για να τον ξέρει ο Μπρέζνιεφ θα είναι κάποιο ανώτατο στέλεχος αλλά δεν του 'λεγε τίποτα το όνομα. Δίνει εντολή στους γραμματείς και λογιστές να ψάξουν στα κομπιούτερ και τα κατάστιχα και πράγματι σε λίγο του λένε ότι εργάζεται ένας Μπιτζίδης σαν ανθρακωρύχος στο 7ο ανθρακωρυχείο, 12ο υπόγειο, 18η στοά.
-Πλύντε τον, κοστουμαρίστε τον και φέρτε τον να τον δει ο Γ.Γ. – δίνει εντολή.
Το ακούει ο Μπρέζνιεφ.
–Όχι, μη χρονοτριβούμε φέρτε τον όπως είναι!
Πραγματικά σε λίγο παρουσιάζουν έναν τύπο με ελεεινή εμφάνιση, βρωμερότατο και κατάμαυρο από το κάρβουνο.
Μόλις τον βλέπει ο Μπρέζνιεφ του φωνάζει ενθουσιασμένος.
-Σύντροφε Μπιτζίδη!!
-Σύντροφε Λεονίτ!! Απαντά ο άλλος, αγκαλιάζονται, τον χτυπάει φιλικά στην πλάτη ο Μπρέζνιεφ, σηκώνεται σύννεφο η καρβουνόσκονη.
– Τι γίνεσαι βρε Λεονίτ, θυμάσαι τα ψαρέματα που κάναμε στη Βαϊκάλη!
– Ναι ρε Μπιτζίδη, θυμάσαι τα κυνήγια που κάναμε στα Ουράλια!
Συνέχισαν τα δικά τους.
Ο διευθυντής νάχει μείνει κάγκελο! Όταν τελείωσε η δεξίωση και έφυγε ο Μπρέζνιεφ καλεί τον Μπιτζίδη.
-Βρε παιδί μου γνωρίζεις τόσο σημαίνον πρόσωπο και σε έχουμε κάτω στις στοές; Έλα πάνω να σου δώσουμε μια διευθυντική θέση, να σου δώσουμε γραφείο, γραμματείς…
-Α.. εμένα μ’ αρέσει εκεί κάτω, εγώ τη βρίσκω στις στοές, δεν μ’ ενδιαφέρουν τα γραφεία!
-Ε.. καλά ότι πεις.
Μετά ένα χρόνο έρχεται επίσκεψη στη Δ. Γερμανία ο πρόεδρος Κάρτερ των ΗΠΑ. Αφού τελείωσε με τις επίσημες επαφές θέλησε κι αυτός να δει το εργοστάσιο. Την ώρα της δεξίωσης καθώς έπινε τα ουίσκια του ρωτάει τον διευθυντή
-Κύριε διευθυντά μήπως εργάζεται στο συγκρότημά σας κάποιος μίστερ Μπιτζίδης;
Τον θυμήθηκε ο διευθυντής.
-Πλύντε τον, κοστουμαρίστε τον και φέρτε τον να τον δει ο Κάρτερ – δίνει εντολή.
Το ακούει ο Κάρτερ.
–Όχι, μη χρονοτριβούμε φέρτε τον όπως είναι!
Φέρνουν τον Μπιτζίδη και οι ίδιες σκηνές: Αγκαλιές… κακό…
-Ω.. Τζίμη, τί γίνεσαι βρε ψυχή; Θυμάσαι τα φαγοπότια που κάναμε στο ράντσο σου στο Τέξας!
–Ω.. Μπιτζίδη, χάθηκες ρε, θυμάσαι τα γλέντια που κάναμε στο Λας Βέγκας με τις στριπτιτζούδες!
Ο διευθυντής άγαλμα! Φωνάζει στο τέλος πάλι τον Μπιτζίδη.
-Βρε παιδί μου έχεις τέτοιες γνωριμίες και σε έχουμε στις στοές;
-Α.. μ’ αρέσει, τη βρίσκω εκεί!
Ένα χρόνο μετά έρχεται επίσκεψη η βασίλισσα Ελισάβετ.
Ξεναγήθηκε στο εργοστάσιο, της παραθέσαν δεξίωση και καθώς έπιναν τα τσάγια τους ρώτησε κι αυτή για τον Μπιτζίδη.
Της τον φέρνουν, τον αγκαλιάζει ενθουσιασμένη (με το άσπρο φόρεμά της να γίνεται κατάμαυρο από το κάρβουνο – σημασία αυτή).
– Χαλόου Μπιτζίδης! Μας ξέχασες βρε θηρίο! Θυμάσαι τις βαρκάδες που κάναμε στον Τάμεση;
-Ναι βρε Ελίζαμπεθ! Θυμάσαι που παίζαμε κρίκετ στον πύργο σου στη Σκωτία;
Του διευθυντή κόντεψε να τού ’ρθει ταμπλάς! Φωνάζει στο τέλος πάλι τον Μπιτζίδη.
-Βρε παιδί μου τι γίνεται με σένα, ξέρεις όλα τα κορυφαία πρόσωπα του πλανήτη; Εσύ σιγά σιγά θα μας πεις ότι γνωρίζεις και τον Πάπα!
– Τον Πάπα δεν ξέρω; Κολλητός μου! Με ποιόν νομίζεις ότι έπαιζε τάβλι όταν σπούδαζε θεολογία;
-Άσε ρε που γνωρίζεις τον Πάπα, δεν σε πιστεύω.
-Κάνε τα εισιτήρια να πάμε Κυριακή Ρώμη στο Βατικανό να σου το αποδείξω.
Πηγαίνουν πράγματι Κυριακή πρωί στο Βατικανό και λέει ο Μπιτζίδης.
-Πήγαινε στην πλατεία στην εξέδρα των επισήμων, πάω εγώ μέσα και μετά τη λειτουργία που βγαίνει στο μπαλκόνι ο Πάπας και ευλογεί τα πλήθη θα δεις ότι θα βγω κι εγώ μαζί του.
Πάει λοιπόν ο διευθυντής στην εξέδρα των επισήμων, τελειώνει η λειτουργία, βγαίνει ο Πάπας στο μπαλκόνι και ευλογεί, νάσου δίπλα του κι ο Μπιτζίδης. Αφού τελείωσαν οι ευλογίες μπαίνουν μέσα και ο Μπιτζίδης κατεβαίνει στην πλατεία. Βλέπει τον διευθυντή ξαπλωμένο, μισολιπόθυμο και δύο- τρείς να του κάνουν αέρα.
-Τι έγινε; ρωτάει.
-Να εδώ δίπλα μας στους επισήμους ήταν ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας. Μόλις βγήκατε στο μπαλκόνι ρώτησε τον διευθυντή:
-Ποιος είναι αυτός με τα κόκκινα δίπλα στον Μπιτζίδη;
Πήγε κάποτε επίσημη επίσκεψη στη Δ. Γερμανία ο Γ. Γ. της Σοβιετικής Ένωσης Λ. Μπρέζνιεφ. Όταν τελείωσε το επίσημο μέρος της επίσκεψης θέλησε να δει ένα αντιπροσωπευτικό εργοστάσιο της χώρας και τον πήγαν στο συγκεκριμένο. Αφού τον ξενάγησαν στο εργοστάσιο του παράθεσαν δεξίωση στην αίθουσα δεξιώσεων.
Εκεί λοιπόν που ο Μπρέζνιεφ έπινε τις βότκες του παρέα με τον γενικό διευθυντή του εργοστασίου τον ρωτά:
-Σύντροφε διευθυντά μήπως εργάζεται στο συγκρότημά σας κάποιος σύντροφος Μπιτζίδης;
Ο διευθυντής σκέφτηκε ότι για να τον ξέρει ο Μπρέζνιεφ θα είναι κάποιο ανώτατο στέλεχος αλλά δεν του 'λεγε τίποτα το όνομα. Δίνει εντολή στους γραμματείς και λογιστές να ψάξουν στα κομπιούτερ και τα κατάστιχα και πράγματι σε λίγο του λένε ότι εργάζεται ένας Μπιτζίδης σαν ανθρακωρύχος στο 7ο ανθρακωρυχείο, 12ο υπόγειο, 18η στοά.
-Πλύντε τον, κοστουμαρίστε τον και φέρτε τον να τον δει ο Γ.Γ. – δίνει εντολή.
Το ακούει ο Μπρέζνιεφ.
–Όχι, μη χρονοτριβούμε φέρτε τον όπως είναι!
Πραγματικά σε λίγο παρουσιάζουν έναν τύπο με ελεεινή εμφάνιση, βρωμερότατο και κατάμαυρο από το κάρβουνο.
Μόλις τον βλέπει ο Μπρέζνιεφ του φωνάζει ενθουσιασμένος.
-Σύντροφε Μπιτζίδη!!
-Σύντροφε Λεονίτ!! Απαντά ο άλλος, αγκαλιάζονται, τον χτυπάει φιλικά στην πλάτη ο Μπρέζνιεφ, σηκώνεται σύννεφο η καρβουνόσκονη.
– Τι γίνεσαι βρε Λεονίτ, θυμάσαι τα ψαρέματα που κάναμε στη Βαϊκάλη!
– Ναι ρε Μπιτζίδη, θυμάσαι τα κυνήγια που κάναμε στα Ουράλια!
Συνέχισαν τα δικά τους.
Ο διευθυντής νάχει μείνει κάγκελο! Όταν τελείωσε η δεξίωση και έφυγε ο Μπρέζνιεφ καλεί τον Μπιτζίδη.
-Βρε παιδί μου γνωρίζεις τόσο σημαίνον πρόσωπο και σε έχουμε κάτω στις στοές; Έλα πάνω να σου δώσουμε μια διευθυντική θέση, να σου δώσουμε γραφείο, γραμματείς…
-Α.. εμένα μ’ αρέσει εκεί κάτω, εγώ τη βρίσκω στις στοές, δεν μ’ ενδιαφέρουν τα γραφεία!
-Ε.. καλά ότι πεις.
Μετά ένα χρόνο έρχεται επίσκεψη στη Δ. Γερμανία ο πρόεδρος Κάρτερ των ΗΠΑ. Αφού τελείωσε με τις επίσημες επαφές θέλησε κι αυτός να δει το εργοστάσιο. Την ώρα της δεξίωσης καθώς έπινε τα ουίσκια του ρωτάει τον διευθυντή
-Κύριε διευθυντά μήπως εργάζεται στο συγκρότημά σας κάποιος μίστερ Μπιτζίδης;
Τον θυμήθηκε ο διευθυντής.
-Πλύντε τον, κοστουμαρίστε τον και φέρτε τον να τον δει ο Κάρτερ – δίνει εντολή.
Το ακούει ο Κάρτερ.
–Όχι, μη χρονοτριβούμε φέρτε τον όπως είναι!
Φέρνουν τον Μπιτζίδη και οι ίδιες σκηνές: Αγκαλιές… κακό…
-Ω.. Τζίμη, τί γίνεσαι βρε ψυχή; Θυμάσαι τα φαγοπότια που κάναμε στο ράντσο σου στο Τέξας!
–Ω.. Μπιτζίδη, χάθηκες ρε, θυμάσαι τα γλέντια που κάναμε στο Λας Βέγκας με τις στριπτιτζούδες!
Ο διευθυντής άγαλμα! Φωνάζει στο τέλος πάλι τον Μπιτζίδη.
-Βρε παιδί μου έχεις τέτοιες γνωριμίες και σε έχουμε στις στοές;
-Α.. μ’ αρέσει, τη βρίσκω εκεί!
Ένα χρόνο μετά έρχεται επίσκεψη η βασίλισσα Ελισάβετ.
Ξεναγήθηκε στο εργοστάσιο, της παραθέσαν δεξίωση και καθώς έπιναν τα τσάγια τους ρώτησε κι αυτή για τον Μπιτζίδη.
Της τον φέρνουν, τον αγκαλιάζει ενθουσιασμένη (με το άσπρο φόρεμά της να γίνεται κατάμαυρο από το κάρβουνο – σημασία αυτή).
– Χαλόου Μπιτζίδης! Μας ξέχασες βρε θηρίο! Θυμάσαι τις βαρκάδες που κάναμε στον Τάμεση;
-Ναι βρε Ελίζαμπεθ! Θυμάσαι που παίζαμε κρίκετ στον πύργο σου στη Σκωτία;
Του διευθυντή κόντεψε να τού ’ρθει ταμπλάς! Φωνάζει στο τέλος πάλι τον Μπιτζίδη.
-Βρε παιδί μου τι γίνεται με σένα, ξέρεις όλα τα κορυφαία πρόσωπα του πλανήτη; Εσύ σιγά σιγά θα μας πεις ότι γνωρίζεις και τον Πάπα!
– Τον Πάπα δεν ξέρω; Κολλητός μου! Με ποιόν νομίζεις ότι έπαιζε τάβλι όταν σπούδαζε θεολογία;
-Άσε ρε που γνωρίζεις τον Πάπα, δεν σε πιστεύω.
-Κάνε τα εισιτήρια να πάμε Κυριακή Ρώμη στο Βατικανό να σου το αποδείξω.
Πηγαίνουν πράγματι Κυριακή πρωί στο Βατικανό και λέει ο Μπιτζίδης.
-Πήγαινε στην πλατεία στην εξέδρα των επισήμων, πάω εγώ μέσα και μετά τη λειτουργία που βγαίνει στο μπαλκόνι ο Πάπας και ευλογεί τα πλήθη θα δεις ότι θα βγω κι εγώ μαζί του.
Πάει λοιπόν ο διευθυντής στην εξέδρα των επισήμων, τελειώνει η λειτουργία, βγαίνει ο Πάπας στο μπαλκόνι και ευλογεί, νάσου δίπλα του κι ο Μπιτζίδης. Αφού τελείωσαν οι ευλογίες μπαίνουν μέσα και ο Μπιτζίδης κατεβαίνει στην πλατεία. Βλέπει τον διευθυντή ξαπλωμένο, μισολιπόθυμο και δύο- τρείς να του κάνουν αέρα.
-Τι έγινε; ρωτάει.
-Να εδώ δίπλα μας στους επισήμους ήταν ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας. Μόλις βγήκατε στο μπαλκόνι ρώτησε τον διευθυντή:
-Ποιος είναι αυτός με τα κόκκινα δίπλα στον Μπιτζίδη;
Εκπομπές Travelstories
