• Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Μάιο 2020 !

Γαλλία Lα vie en rose a Dordogne...

Traveller

Member
Μηνύματα
3.938
Likes
3.932
Φωτογραφίζω μαγεμένος ακατάσχετα… ευτυχώς είναι ακόμα αρκετά νωρίς και βρίσκω parking… οι ορδές των Αλαμανών με τα αυτοκινούμενα και τα τουριστικά πούλμαν θα έρθουν αργότερα… super s.o.s tip… φροντίστε να φτάσετε στο La Roque Gageac νωρίς…








Το μάτι, πως θα μπορούσε άλλωστε να κάνει αλλιώς, κολλάει αμέσως στα σπίτια… στριμωγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, σκαρφαλώνουν τον βράχο και σα χρυσοκίτρινοι ιππότες προτάσσουν θαρρείς τα στήθια τους στο ποτάμι που κυλά μπροστά τους… μόνο η στενή δημοσιά τα χωρίζει… την διαβαίνω και ρίχνω άλλη μια ματιά προς τα πάνω… τα κλικ της μηχανής ξαναπαίρνουν φωτιά… μπρος σε τέτοια ομορφιά φωτογραφίζεις ασυναίσθητα… η ανάβαση αρχίζει… φιδωτά δρομάκια αυλακώνουν αυτό το μεσαιωνικό όνειρο και φτάνουν μέχρι την κορυφή… εκεί, με πλάτη τα βράχια, ένα σφιχταγκαλιασμένο από κισσούς αναγεννησιακό chateau κάνει παρέα σ’ ένα παμπάλαιο τρωγλογδιτικό οχυρό και τα δυο μαζί στεφανώνουν το παραμύθι που λέγεται La Roque Gageac … σαράντα μέτρα κάτω τους, κατάστικτος βαρκάκια, κανό και πλοιάρια, αργοκυλά ο Dordogne… το απόλυτο καρτποσταλικό όνειρο…



Η αρχή του La Roque Gageac χάνεται στην άχλη της προϊστορίας… φαίνεται πως το ποτάμι σε συνδυασμό με τα βράχια και τις σπηλιές τράβηξαν σα μαγνήτης τους πρώτους κατοίκους… έκαναν τις σπηλιές σπίτι τους, πελέκησαν πέτρες, ψάρευαν στο ποτάμι, έφτιαξαν τα πρώτα πρωτόγονα εργαλεία… οι αιώνες πέρασαν και στην ιστορία πια, οι Γαλάτες το διάλεξαν για την στρατηγική του θέση… έδωσαν μάχες με τους Ρωμαίους… έχασαν… οι νέοι κατακτητές το αγάπησαν, το οχύρωσαν, έφτιαξαν δρόμους, του έδωσαν ζωή… κι ύστερα ήρθαν οι Νορμανδοί… δεν το σεβάστηκαν, το λεηλάτησαν κι οι Γάλλοι το βρήκαν ρημαγμένο… αυτοί το ανέστησαν, το έκαναν άπαρτο κάστρο στον πόλεμο με τους Εγγλέζους και τέλος έφτιαξαν στις όχθες του μεγάλη εμπορική βάση… στις μέρες μας ο τουρισμός βασιλεύει και δικαιολογημένα… ο χρόνος έχει φερθεί γενναιόδωρα στο La Roque Gageac… η πατίνα του το έχει λουστράρει τόσο τέλεια που νομίζεις πως ζεις σ’ αλλοτινούς καιρούς… μοιραία οι επισκέπτες λαχταρούν να το περπατήσουν, να το νιώσουν, να το φυλακίσουν στις φωτογραφικές τους μηχανές…









Έριξα μια τελευταία ματιά θαυμασμού προς το ποτάμι και κοίταξα με απορία γύρω μου την αναπάντεχα πλούσια χλωρίδα… βρισκόμουν σένα μικρό τροπικό κήπο κυκλωμένος από υπέροχα φυτά και λουλούδια… ξαφνιάστηκα… αργότερα ρώτησα και έμαθα… η τροπική ποικιλομορφία των φυτών οφείλεται στο μικροκλίμα της περιοχής… οι βράχοι στα βορινά προστατεύουν από τους βοριάδες και το κρύο, ενώ αντίθετα η ανοιχτή θέα προς τα νότια εξασφαλίζει άφθονο ήλιο και συνεπώς ζωή σε αυτό το ξεχωριστό βασίλειο των φυτών.








Η ουρά στην μικρή προκυμαία συνεχώς και μεγάλωνε… δεν με ένοιαζε ιδιαίτερα, είχα κάνει το κουμάντο μου μέρες πριν από τον υπολογιστή μου, στην Αθήνα… ανά χείρας τα εισιτήρια προσπέρασα τους δεκάδες τουρίστες που ξεροστάλιαζαν στον ήλιο περιμένοντας να προμηθευτούν το μαγικό χαρτάκι και πήρα την θέση μου… μπροστινή και προνομιούχα στο gabare των έντεκα… σοφοί, αρχόντοι, βασιλιάδες, έμποροι μα πάνω απ’ όλα ο απλός λαός, που χωρίς αυτόν ποτέ τίποτε δεν γίνεται, στα χρόνια τα παλιά χρησιμοποιούσαν τα ποτάμια σαν μοναδικούς δρόμους… μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, δεκάδες πλοιάρια και φορτηγίδες γεμάτα κόσμο και εμπορεύματα ανεβοκατέβαιναν τα υδάτινα μονοπάτια σκορπίζοντας γνώσεις και πραμάτειες στα πέρατα της Γαλλίας… τ’ όνομα τους Gabares κι ο ρόλος τους στην οικονομία της περιοχής τεράστιος… γεμάτα μεταλλεύματα, γεωργικά προϊόντα, κρασιά, ξυλεία κατέβαιναν προς το λιμάνι του Bordeaux κι αργότερα γύρναγαν πίσω στα βάθη της Γαλλίας φορτωμένα με παστά ψάρια, μπαχαρικά, ζάχαρη, καφέ… αυτά τα ιστορικά σκαριά, οι πολύτιμες φορτηγίδες του χθες, που τελικά ξεπεράστηκαν και έγιναν ιστορία, μια που τα ποτάμια έπαψαν χρόνια τώρα να αποτελούν το μοναδικό μέσο επικοινωνίας στη χώρα, αποκαταστάθηκαν με σκοπό να χαρίσουν την αύρα τους στο μέρος και να υπηρετήσουν τους πολυάριθμους τουρίστες που έλκονται από το φολκλόρ και τις ιστορίες του χθες… έτσι λοιπόν, προς τέρψιν του αμφιβλιστροηδούς των τουριστών, έκαναν την εμφάνιση τους, δεκάδες χρόνια μετά την εξαφάνισή τους, ρέπλικες των παλιών ονομαστών Gabares με το χαρακτηριστικό κατάρτι, πανί και τον επίπεδο πυθμένα…







πολλοί ίσως σκεφτούν ότι είναι μια φτηνή tourist trap και στρέψουν αλλού κεφάλι, αλλά η ιδέα και μόνο του να μπεις σε ένα τόσο ξεχωριστό πλοιάριο και μαζί του να εξερευνήσεις μερικές από τις πιο υποβλητικές τοποθεσίες της περιοχής, μας έκανε να υποκύψουμε στον τουριστικό πειρασμό… πρώτη θέση λοιπόν, με έναν ακουστικό οδηγό αγγλικών, που έπαιζε ρόλο ξεναγού, αγκαλιά αρχίσαμε την ωριαία βόλτα μας στα μυστικά του Dordogne… παντού δίπλα μας, έπλεαν ζηλόφθονα, δεκάδες κανό και καγιάκ κάθε είδους, μεγέθους και χρώματος… η ενοικίαση τους είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη, όχι μόνο στο La Roque Gageac, αλλά σε ολόκληρη την περιοχή, μια που είναι ο καλύτερος και ο πρακτικότερος τρόπος να χαρείς τα ποτάμια και να απολαύσεις την θέα… παρέες, ζευγάρια, οικογένειες ολόκληρες, ζωσμένες με τα απαραίτητα σωσίβια, κωπηλατούσαν παίζοντας με το νερό και εξερευνούσαν το υπέροχο ποτάμι… το gabare μας πέρασε μπροστά από το χωριό χαρίζοντας μας μια φαντασμαγορική θέα των σπιτιών και του κάστρου και συνέχισε προς τα δυτικά αποκαλύπτοντάς μας άγνωστες πτυχές της περιοχής, που αλλιώς θα ήταν αδύνατον να δούμε… υπέροχη φύση , ξεχωριστή πανίδα, μα πάνω απ’ όλα θέα… ονειρικά chateau και αναγενησιακά αρχοντικά έκαναν παρέλαση μπροστά μας κι εμείς γοητευμένοι προσπαθούσαμε να κρατήσουμε μέσα μας όλες αυτές τις μαγευτικές εικόνες…









σαν όλα τα ωραία, κάποτε η ποταμίσια βόλτα τελείωσε… αποβίβαση… οι ουρές στα parking και τα εισιτήρια για τα gabares ήταν πια ατελείωτες… κοπάδια τουριστών σκαρφάλωναν στη ράχη του χωριού… η δημοσιά ασφυκτιούσε από τα αυτοκίνητα… ξεπαρκάραμε με δυσκολία… στρίψαμε δεξιά και ακολουθήσαμε τον στενό παραποτάμια δρόμο, ρίχνοντας μια στερνή ματιά στο μεσαιωνικό όνειρο του La Roque Gageac… η Domme ήταν μόνο μισή ώρα μακριά…

 

atrapos

Member
Μηνύματα
51
Likes
41
Επόμενο Ταξίδι
Βιετναμ
Ταξίδι-Όνειρο
Καραιβικη
Και τωρα ας παμε πιο διπλα,στα ξεχωριστα.Sarlat...
 

elefinor

Banned
Μηνύματα
187
Likes
59
Μετά από ατελείωτα χαζοθεματάκια του στυλ " Να πάω Πάρο ή Μύκονο, να πάω Μπαλί ή Πουκέτ, και σε ποιο ξενοδοχείο να μείνω στην πόλη Χ,Υ,Ζ" επιτέλους έφτασε η ώρα για άλλη μια εξαιρετική ταξιδιωτική ιστορία, ένα ακόμα κόσμημα στην πολύτιμη συλλογή του φόρουμ . Merci, M.Traveller!
 

deka

Member
Μηνύματα
471
Likes
347
Επόμενο Ταξίδι
Mama Africa
Ταξίδι-Όνειρο
Περού/Γουατεμάλα/Ν.Πάσχα
Οι εικόνες μαγικές και η αφήγηση συναρπαστική! :)
 

Aria_C

Member
Μηνύματα
318
Likes
112
Επόμενο Ταξίδι
Στ' αυγά μου :(
Ταξίδι-Όνειρο
Υποσαχάρια Αφρική
Μαγεία...
Merci, M.Traveller!
 

maska_29

Member
Μηνύματα
381
Likes
788
Επόμενο Ταξίδι
???
Ταξίδι-Όνειρο
Να δω το Σέλας...
Πράγματι, το La Roque Gageac είναι απλά πανέμορφο!
 

Traveller

Member
Μηνύματα
3.938
Likes
3.932
Το να προσπαθήσεις να περιγράψεις με λόγια την εικόνα μιας παραδοσιακής μεσαιωνικής πόλης της νοτιοδυτικής Γαλλίας είναι μάταιος κόπος… η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι άψογα διατηρημένα εικαστικά αριστουργήματα, που αυτούσια μεταφέρουν τον επισκέπτη σε εκείνους τους χαλεπούς καιρούς…



Την αυγή της δεύτερης Μετά Χριστό χιλιετίας, η Γαλλία άρχισε δειλά-δειλά να κάνει τα πρώτα βήματα απαλλαγής της από το σκληρό φεουδαρχικό καθεστώς… όχι ότι οι επίσημες αρχές της χώρας, ο βασιλιάς , οι τοπικοί άρχοντες και οι γαιοκτήμονες, είχαν καμιά διάθεση να παραχωρήσουν δικαιώματα στον λαό, αλλά σιγά-σιγά έβλεπαν πως ήταν προς το συμφέρον τους να φύγουν οι δουλοπάροικοι από τα μεγάλα αγροκτήματα που ζούσαν απομονωμένοι και να εγκατασταθούν στις πόλεις, για να ελέγχουν την παραγωγή καλύτερα και να μπορούν να εισπράττουν τους φόρους τους πιο εύκολα… σε αντάλλαγμα οι αγρότες θα κέρδιζαν μια κάποια μορφή ελευθερίας, θα έπαυαν δηλαδή να είναι υποτελείς του τοπικού άρχοντα και θα εξασφάλιζαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης… όταν αυτό το πρώτο πείραμα άρχισε να πετυχαίνει προχώρησαν παραπέρα… για να εκμεταλλευθούν τις τεράστιες παρθένες εκτάσεις που έμεναν ακαλλιέργητες, άρχισαν να οικοδομούν καινούργιες πόλεις μεταφέροντας εκεί το πληθυσμό… φυσικά οι άρχοντες είχαν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο ως προς την δομή των νέων πόλεων και διατήρησαν τα πολιτικά και δικαστικά τους προνόμια ελέω Θεού… έτσι από το 1144 που χτίστηκε η πρώτη μέχρι το 1372, οικοδομήθηκαν σχεδόν 700 νέες πόλεις, αποικίστηκαν τεράστιες εκτάσεις, κυρίως στη Νοτιοδυτική Γαλλία και η γεωργία με το εμπόριο γνώρισαν μια περίοδο πρωτοφανούς οικονομικής άνθησης… όλες αυτές οι πρότυπες καινούργιες πόλεις, που μένουν στις μέρες μας γνωστές σαν Bastides, χάρη στην ιδιότυπη κατασκευή τους και την εξαιρετική ανθεκτικότητα της αρχιτεκτονικής τους στο χρόνο, αποτελούν σήμερα πόλεις μουσεία, ζωντανό δείγμα γραφής της εποχής του μεσαίωνα και φυσικά κορυφαία τουριστική ατραξιόν… όλες πάνω κάτω ήταν δομημένες με μια συγκεκριμένη λογική… πρώτα απ όλα ήταν χτισμένες σε μέρη που ή μπορούσαν να οχυρωθούν για να αντιμετωπίσουν μια εχθρική εισβολή, δηλαδή στην κορυφή κάποιου υψώματος ή κοντά σε κάποιο εμπορικό πέρασμα, στη μέση δηλαδή κάποιας εύφορης πεδιάδας ή στο στένεμα ενός ποταμού… στο κέντρο τους δέσποζε μια μεγάλη παραλληλόγραμμη πλατεία, που ήταν το βασικό εμπορικό κέντρο με τα μαγαζιά και την αγορά, η οποία περιβάλλονταν από αψιδωτές ή κυκλικές στοές… η εκκλησία σχεδόν πάντα στέκονταν μακριά από την κεντρική πλατεία σε κάποιο παράδρομο… η εποχή που άρχισαν να φτιάχνονται οι Bastides ήταν κατά βάση εποχή ειρήνης κι έτσι δεν είχαν ούτε τείχη ούτε κάποιο κάστρο να τις προστατεύει… όταν όμως ξέσπασε ο εκατονταετής πόλεμος και άρχισαν οι εκατέρωθεν λεηλασίες οι κάτοικοι ξεκίνησαν εσπευσμένα την κατασκευή οχυρωματικών έργων για την προστασία τους και οι Bastides πήραν την σημερινή τους μορφή με προμαχώνες και καστρόπορτες…





Ήταν μεσημέρι πια όταν φτάσαμε έξω από την Domme, μια Bastide κόσμημα στο κέντρο της Dordogne … αφήσαμε, όπως πάντα, το αυτοκίνητο δωρεάν στα όρια της πόλης και διαβήκαμε μια από τις πύλες της… προχωρήσαμε… στην πρώτη πλατεία γινόταν ο κακός χαμός… κόσμος πολλοίς πολιορκούσε την γεμάτη μαγειρεία πλατεία, ζητώντας να χορτάσει την πείνα του… αφήσαμε πίσω μας την κοσμοπλημύρα και περπατήσαμε το φαρδύ πλακόστρωτο καλντερίμι… δεξιά αριστερά μαγαζάκια… σαβούρες και κρυφά διαμάντια σκορπισμένα σε κάθε λογιών βιτρίνες, ακουμπισμένα σε υπαίθρια ράφια, πεταμένα καταγής… δεκάδες καρτ ποστάλ, φτηνά μπρελόκ με ιππότες, αντίκες ύποπτης, κινέζικης θαρρώ, προέλευσης, αμφίβολης ποιότητας εδέσματα… ότι ποθεί η ψυχή σου… σήμερα στη Domme ξεπουλάμε, περάστε κόσμε… την πεντάλεπτη ανηφόρα μέχρι την πλατεία του κέντρου την κάναμε σκάρτη ώρα, μια που οι πραμάτειες παιχνίδιζαν στο μάτι μας και εμείς φλερτάραμε μαζί τους αδιάντροπα… καταλήξαμε… δυο τρεις μυστήριες κάρτες, ένα ψαγμένο καπέλο και μια ψαθένια πάπια μας συνόδεψαν στο φευγιό μας και τώρα, μήνες μετά, στέκονται σ’ένα γραφείο, σ’ένα ωραίο ξανθό κεφάλι , σ’ένα ράφι στο σαλόνι, να μας θυμίζουν τις στιγμές της Domme…








με τα πολλά φτάσαμε στην πλατεία… την πλατεία, που στους χρόνους τους παλιούς, ήταν η καρδιά και τα πνεμόνια της πόλης… Place de la Halle… πλατεία της Αγοράς, το μέρος που ο κόσμος μαζεύονταν κι έπαιρνε μπρος το εμπορικό αλισβερίσι… σταθήκαμε στο κέντρο της κι αρχίσαμε το χάζι… μεσαίωνας σκέτος… αψιδωτές καμάρες ολόγυρα, μελιόχρωμα αρχοντικά στη φάτσα της, ένα καμπαναριό στην άκρη… την βδομαδιάτικη αγορά την χάσαμε, είχε σχολάσει από χθες, κρίμα… δεν γελαστήκαμε όμως… μπορεί η Domme να δείχνει πως ξεκουράζεται, πως μπούχτισε την δόξα, πως μένει στο χθες, μα όχι, έχει ζωή, δεν ζει με τα φαντάσματα του τότε… τ’ αρχοντικά της τα φτιασίδωσε κι άλλαξαν χρήση, έγιναν μουσείο, ταχυδρομείο, πληροφορίες για τον τουρίστα… κι οι μεσαιωνικές καμάρες της ζωντάνεψαν, γενήκαν γκαλερί κι εστιατόρια… η Domme του σήμερα αναπνέει κι εξαργυρώνει τις δάφνες του χθες… μπορεί να ξεπουλιέται στον τουρίστα, μπορεί ξεδιάντροπα να ξεγυμνώνει τις χάρες της για να τον σαγηνέψει, μα το αποτέλεσμα μένει… ζει, βασιλεύει, αποπλανεί…

















Δυο βήματα απ’ την πλατεία της αγοράς, δίπλα σένα παλιό αρχοντικό, που άλλαξε και φόρεσε τα ρούχα ενός γκουρμέ εστιατορίου, αρχίζει να απλώνεται μια αλέα γεμάτη δέντρα… αρτίστες ακουμπούν τα καβαλέτα τους στις ρίζες τους, ζωγραφίζοντας την μαγεία του μέρους… κορτάρουμε … μυστήριος ο καλλιτέχνης, μυστήριοι κι εμείς… μπερδευόμαστε, μετράμε τους παράδες μας κι αποφασίζουμε… ένα καδράκι με την δόξα της Domme, θα μας συντροφεύει τις δύσκολες ώρες του Αθηναϊκού χειμώνα… το πάρκο σβήνει μα ο περίπατος συνεχίζει… μπροστά μας τείχη με προμαχώνες που χαμογελούν… περπάτημα κι εκεί… ανάκατα μπρος στις επάλξεις ερείπια, σπίτια και δέντρα λαμποκοπούν… από κάτω το χάος και στο βάθος ο Dordone… το θέαμα σαλεύει το νου… σταθήκαμε να χαζεύουμε και να κλέβουμε στιγμές μαγείας… μάταια, το μέρος δεν χορταίνεται…












Η Domme με άγγιξε… η ιστορία της, το τώρα της, η αύρα της… ακόμα και στην Dordogne, που η πραγματικότητα με την φαντασία γίνονται ένα, η ατμοσφαιρικότητα της Domme ξεχωρίζει… αδιάφορο αν κάνει ζέστη ή κρύο, αν είναι χειμώνας ή καλοκαίρι αν έχει κόσμο ή όχι… όποτε κι αν σας βγάλει ο δρόμος στα μέρη της αγκαλιάστε την και χαθείτε στην μοναδικότητα της… σίγουρα θα βγείτε κερδισμένοι…








Την Sarlat δεν την χόρτασα, άφησα χρέη εκεί… φευγαλέες βόλτες κάναμε τ’ απόγευμα, δυο ώρες μέρα, πριν πέσει ο ήλιος… κρίμα… ωραία πόλη, σ’ αιχμαλωτίζει… πέτρινα σπίτια, στενά δρομάκια, εκκλησιές… μεσαίωνας σκέτος… το 60 ο Marlaux, σαν υπουργός πολιτισμού, την ερωτεύτηκε και την φτιασίδωσε… την βάφτισε πόλη τέχνης και πολιτισμού, την έβγαλε από το χρονοντούλαπο, την ξεσκόνισε και την λουστράρισε… μνημεία αναστηλώθηκαν, σπίτια ανακαινίστηκαν, δρόμοι πεζοδρομήθηκαν… σήμερα στέκει στολίδι σωστό, να μας θυμίζει πως ήταν μια πόλη παραμύθι τον 14ο αιώνα…







όσο προλάβαμε τον χρόνο παλέψαμε να την χαρούμε… χαθήκαμε στο κέντρο της, σπρωχτήκαμε με τα μιλιούνια κόσμου στις ρούγες της, νιώσαμε πιτσιρίκια χάρη τις παράτες αυτοσχέδιων μάγων και καλλιτεχνών που αγκαλιάζουν τις πλατείες της… στο τέλος, κάτι οι βόλτες κάτι το βράδυ που έπεφτε, η πείνα θέριζε… εδώ διλήμματα δεν είχαμε… το μέρος γνωστό, δοκιμασμένο και κλεισμένο βδομάδες πριν από την Αθήνα… Bistro de l’Octroi… το φαγητό ήταν ένας γαστριμαργικός θρίαμβος… έκπληξη καμιά βέβαια, γιατί και στην Sarlat, αν έχεις κοινό νου και δεν μιλήσεις με την ατυχία, όπου και να φας οι γεύσεις θα σε απογειώσουν… παρέλαση ψαγμένων εδεσμάτων, πασπαλισμένων με γνήσια Γαλλική φινέτσα παρουσίασης… το ροζέ τοπικό πάντα στις επάλξεις του αγώνα και το επιδόρπιο, γλυκό απολυτρωτικό φινάλε… τις μικρές ώρες, αγκομαχώντας μάταια χτυπάγαμε την πόρτα του ξενώνα μας… ο Mike μας κοίταζε σαδιστικά και γελούσε με τα χάλια μας…



 

pattyyy

Member
Μηνύματα
1.565
Likes
1.273
Επόμενο Ταξίδι
χμ...
Ταξίδι-Όνειρο
νότια αφρική
Υπέροχη αφήγηση, καταπληκτικές φωτογραφίες!
 

pinelopi

Member
Μηνύματα
265
Likes
43
Επόμενο Ταξίδι
Βρεττάνη , Λίγηρας
Ταξίδι-Όνειρο
Παντού..αρκεί να φεύγω
Πολύ σύντομα ( αν έχω δουλειά και λεφτά) θα κάνω κι εγώ αυτό το ταξίδι ...και δεν θα το ψάξω πολύ ..ή μάλλον καθόλου . Θα ακολουθήσω κατά γράμμα το δικό σου...Νικόλα εύγε.....
 

taxidaki

Member
Μηνύματα
68
Likes
78
Ταξίδι-Όνειρο
Θιβέτ
Υπέροχο μέρος και τελεια αφηγηση...Οι φωτογραφιες ολοκληρωνουν την εικονα...Μπραβο Traveller! :)
 

Εκπομπές Travelstories

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.622
Μηνύματα
904.329
Μέλη
39.361
Νεότερο μέλος
stavros88

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom