Ισλανδία H Iσλανδία, ένα campervan και η αφήγηση μιας saga…

[Sassenach77]

Τι; Δεν έχει άλλο σήμερα;

Χατίρια δε χαλάω!

Πολυ ενδιαφερον ταξιδι!
Τι ωραια που το μοιραζεσαι μαζι μας

Σε ευχαριστώ! Πρέπει να ψυχαγωγηθούμε και βάζω ένα χεράκι

 

[Sassenach77]

θα αρχισουν να τα πουλανε κοψοχρονιας.

Μη μου βάζεις ιδέες εσύ....

 

[Sassenach77]

Μήπως και η απόλυτη ευτυχία ;

Κάθε ταξίδι έχει τις "καλύτερες" στιγμές του. Αυτή είναι για μένα η καλύτερη στιγμή μου σε κάθε ταξίδι! Ο ενθουσιασμός και η προσμονή πως τα ωραία ξεκινούν τώρα

Το ταξίδι είναι πολλά πράγματα μαζί! Μέσα σε αυτά είναι και οι ευτυχισμένες στιγμές

 

[psilos3]

Πάντως το νησί είναι το όνειρο κάθε γεωλόγου πέρα απ' οτιδήποτε άλλο.

100%, δεν υπάρχει γεωλόγος αφιερωμένος στην επιστήμη του που να μη θέλει να το επισκεφτεί.

Αλήθεια; Ωραία και πάνω απ' όλα ενδιαφέρουσα επιστήμη!

Λόγω της αδερφής μου που είναι γεωλόγος ξέρω οτι σε πανεπιστήμιο στην Ισλανδία διατίθεται το κορυφαίο μεταπτυχιακό που μπορεί να βρει κανείς στην Ευρώπη, ειδικότερα δε σε θέματα γεωθερμίας και εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Η τιμή φυσικά πριν κάποια χρόνια που το έψαχνε ήταν κάτι παραπάνω από απαγορευτική, πάνω από 70.000 ευρώ, οπότε έμεινε με το όνειρο.

 

[gkalla]

100%, δεν υπάρχει γεωλόγος αφιερωμένος στην επιστήμη του που να μη θέλει να το επισκεφτεί.

Δεν είμαι "τέτοιος" εγώ. Αφιερωμένος εννοώ. Μόνο πτυχίο έχω πάρει. Δεν έχω δουλέψει ποτέ σαν γεωλόγος. Και τα λίγα που θυμάμαι ακόμα ξεφτίζουν σιγά - σιγά.
Αλλά για την Ισλανδία μπορεί να βρω τις παλιές μου σημειώσεις από την Ηφαιστειολογία και να τους ρίξω μια ματιά πριν πάω.

σε θέματα γεωθερμίας

Εεε σε τέτοια θέματα μόνο αυτοί ξέρουν. Ξεχειλίζει το νησί από γεωθερμικά πεδία. Εξάλλου ζεσταίνονται αποκλειστικά μ' αυτά.

 

[Sassenach77]

11 Ιουλίου 2019 (part 2) – Trollaskagi peninsula, Aldeyarfoss, Godafoss camping

Saudarkrokur
Είχε μεσημεριάσει πλέον και τα στομάχια μας διαμαρτύρονταν. Συνεχίσαμε βόρεια στον 75, γιατί είχαμε σκοπό να διασχίσουμε τη χερσόνησο Trollaskagi. Ψάχναμε ένα μέρος, χωρίς βαβούρα, για να μαγειρέψουμε, να φάμε και να ξεκουραστούμε. Φτάσαμε στη πόλη Saudarkrokur, χωρίς να σταματήσουμε και συνεχίσαμε κατά μήκος της ακτής με κατεύθυνση ανατολικά, περνώντας από τις γέφυρες που υπάρχουν στις εκβολές του ποταμού Héraðsvötn. Ο δρόμος άρχισε να γίνεται ανηφορικός και μετά από λίγα λεπτά συναντήσαμε ένα μνημείο με ανοιχτό χώρο και πανοραμική θέα. Ήταν ότι πρέπει για στάση και φαγητό!

Το μνημείο ήταν του "βαρκάρη" Jon Osmann. Πριν κατασκευαστούν οι γέφυρες, ο κόσμος περνούσε με φέρυ απέναντι. Ο Jon Osmann ήταν για πολλά χρόνια οδηγός φέρυ και υπεύθυνος του πορθμείου στη περιοχή. Παρέα λοιπόν με τον Jon μαγειρέψαμε, φάγαμε, ξεκουραστήκαμε και φωτογραφηθήκαμε!

Hofsos
Συνεχίσαμε βόρεια στον 76. Είχαμε μπει πλέον στη χερσόνησο Trollaskagi. Χαζεύαμε γύρω μας τα τοπία και τις χιονισμένες κορυφές. Όταν φτάσαμε στο Hofsos κάναμε μία ολιγόλεπτη στάση για ξεμούδιασμα και φωτογραφίες και συνεχίσαμε.

Siglufjordur
Καθώς ανεβαίναμε όλο και πιο βόρεια τα τοπία ήταν πιο όμορφα, με απόκρημνες ακτές, τούνελ και πιο πολύ χιόνι στα βουνά. Ξεχάσαμε τελείως ότι ήταν Ιούλιος μήνας…

Όταν φτάσαμε στο Siglufjordur υπήρχε κινητικότητα. Βρήκαμε το πάρκινγκ δίπλα στο λιμάνι, αφήσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας.

Το Siglufjordur είναι μια μικρή αλιευτική πόλη και η βορειότερη πόλη της χώρας. Βρίσκεται σε ένα στενό φιόρδ στο βόρειο άκρο της χερσονήσου Trollaskagi. Από το 1900 εδώ αλιεύονταν καρχαρίες και ρέγγες. Η περιοχή γύρω από τη πόλη έχει εκπληκτική φυσική ομορφιά. Εδώ υπάρχουν εστιατόρια, γκαλερί, γραφεία τουρισμού και εργαστήρια. Η πόλη μπορεί να αποτελέσει σταθμός ανεφοδιασμού και διαμονής, με πολλές δραστηριότητες τριγύρω.

Αν δεν έπρεπε να συνεχίσουμε, άνετα έμενα εδώ για διανυκτέρευση! Η πόλη ήταν πολύ όμορφη, με κινητικότητα και είχε νυχτερινή ζωή! Ένα μπαρ που συναντήσαμε έπαιζε μουσική στη διαπασών (!), παρόλο που δεν ήταν αργά (19:00 περίπου) και είχε μαύρες κουρτίνες στα παράθυρα για να μην μπαίνει το φως μέσα….Πολύ θα γούσταρα "ξενύχτι" και μπύρα, αλλά…

Ólafsfjörður
Με μισή καρδιά φύγαμε από τη το Siglufjordur, περάσαμε το επόμενο τούνελ και μέσα από πανέμορφα τοπία φτάσαμε στο Ólafsfjörður. Δεν σταματήσαμε παρα μόνο για δυο-τρείς φωτογραφίες.

Dalvik
Συνέχεια της διαδρομής μας κατά μήκος της πανέμορφης αυτής χερσονήσου, μέσα από τούνελ και τοπία χαμένα μέσα στην ομίχλη…

Το Dalvík είναι μία όμορφη μικρή πόλη στα ανατολικά της χερσονήσου Trollaskagi. Από εδώ μπορεί κάποιος να πάρει το καράβι που εξυπηρετεί το νησί Grímsey, το βορειότερο οικισμό της Ισλανδίας, ο οποίος βρίσκεται εντός Αρκτικού Κύκλου!

Το λιμάνι του Dalvík είναι ένα μεγάλο αλιευτικό και εμπορικό λιμάνι. Επίσης η πόλη έχει λαογραφικό μουσείο και αρκετά γραφεία που οργανώνουν τουρ για διάφορες δραστηριότητες, όπως η παρατήρηση φαλαινών.

Akureyri
Κατά την διαδρομή μας προς το Akureyri κουβεντιάζαμε για το πώς θα κινηθούμε το υπόλοιπο της ημέρας μας (η ώρα είχε πάει 21:00 παρά). Στην αρχή λέγαμε να διανυκτερεύσουμε στο Akureyri αλλά το απορρίψαμε γιατί θα ήμασταν μακριά από το Husavik και είχαμε κλείσει τουρ για παρακολούθηση φαλαινών την άλλη μέρα το πρωί, οπότε αν μέναμε στο Akureyri θα έπρεπε να σηκωθούμε πολύ πιο νωρίς το πρωί. Επίσης ήταν πολύ νωρίς για σήμερα και θέλαμε να συνεχίσουμε για να δούμε και άλλα πράγματα…γιατί οι μπαταρίες μας δεν είχαν ξελιγωθεί ακόμα! Έτσι όπως είχα μελετήσει το Akureyri θέλαμε ένα 6ωρο-8ωρο για να το δούμε και μάλιστα να ξεκινήσουμε πρωί, για να δούμε τα σημεία ενδιαφέροντος που έχει, να φάμε, να περπατήσουμε κτλ. Το Akureyri αξίζει το χρόνο του πιστεύω! Στις 21:00 το βράδυ (λέμε τώρα) τι να δούμε;…Έτσι αποφασίσαμε να επισκεφτούμε ένα ακόμα θαύμα της ισλανδικής φύσης…βλέπαμε και τα όμορφα τοπία γύρω μας κατά τη διαδρομή, ε, δεν ήθελε και πολύ για να συνεχίσουμε!...

Μπήκαμε στο Akureyri για λίγο, το οποίο μας υποδέχτηκε με πολύ αγάπη , και συνεχίσαμε.....

Μετά το Akureyri για να συνεχίσει κάποιος στον ring road θα πρέπει να διασχίσει το μοναδικό τούνελ της χώρας που έχει διόδια. Η διάσχιση των τούνελ στην Ισλανδία είναι δωρεάν εκτός από ένα, το Vaðlaheiði Tunnel . Τα διόδια τα πληρώνεις μόνο on line από την σχετική ηλεκτρονική σελίδα και πρέπει να πληρωθούν σε διάστημα 3 ωρών πριν ή μετά την διάσχιση του, αλλιώς υπάρχει πρόστιμο. Εμείς επιλέξαμε να μην τα πληρώσουμε και να κάνουμε έναν μικρό κύκλο. Από το Akureyri, φτάνοντας στο τούνελ, υπάρχει ένας κυκλικός κόμβος. Εκεί βγήκαμε στον 83, μετά στρίψαμε δεξιά στον 84 μέχρι να ξαναβρούμε τον ring road.
Για το παραπάνω τούνελ ενημερωθήκαμε από την εταιρεία ενοικίασης του campervan, οι οποίοι μας έδωσαν τις οδηγίες αυτές:

Κάνοντας αυτή τη διαδρομή είχαμε μία πολύ όμορφη πανοραμική θέα του Akureyri!

Aldeyarfoss
Βγαίνοντας πάλι στον ring road στρίψαμε δεξιά στον 844, ο οποίος μέχρι ένα σημείο είναι ασφαλτοστρωμένος και μετά γίνεται χωματόδρομος και αρκετά καλός. Κατά τη διαδρομή αυτή έριχνε ένα σπαστικό ψιλόβροχο, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο. Έβρεχε δεν έβρεχε εμείς το χαβά μας! Κινούμασταν κατά μήκος του ποταμού Skjálfandafljót και στο δρόμο μας συναντήσαμε κάποιες φάρμες και τριγύρω βλέπαμε ακόμα και δέντρα σε διάφορα σημεία!

Φτάσαμε κάποια στιγμή σε μία γέφυρα, περάσαμε απέναντι στο ποτάμι και συνεχίσαμε κατά μήκος του στον 842. Οι φάρμες συνέχιζαν να κάνουν την παρουσία τους και φυσικά δεν νοείται φάρμα χωρίς προβατάκια!!! Ε ναι, κυνήγησα και προβατάκια, τι να κάνω, έχω και αδυναμίες…

Δίπλα από μία φάρμα, στην οποία ένας κύριος μάζευε τα προβατάκια του με το αυτοκίνητο του κορνάροντας τα (το είδα και αυτό στη ζωή μου…), υπήρχε μία πολύ κατατοπιστική πινακίδα για τον καταρράκτη. Την ακολουθήσαμε φυσικά, σε έναν λιγότερο καλό χωματόδρομο, περνώντας από μία σιδερένια πόρτα, που αρχικά μας έκλεινε το δρόμο, αλλά την παραμερίσαμε, περάσαμε και συνεχίσαμε. Από εκεί και μετά τέρμα οι φάρμες, τέρμα και η βλάστηση. Το τοπίο έγινε σεληνιακό…

Φτάσαμε σε ένα χώρο πάρκινγκ με τουαλέτες. Σταματήσαμε, αφήσαμε το αυτοκίνητο και συνεχίσαμε με τα πόδια…

Στην αρχή ακούγαμε έναν αμυδρό θόρυβο από πτώση νερού, αλλά καθώς κατεβαίναμε γινόταν δυνατότερος. Το τοπίο τριγύρω είχε καταγωγή από άλλον πλανήτη…

Ο Aldeyarfoss είναι ένας από τους ομορφότερους καταρράκτες στην Ισλανδία και βρίσκεται στα βόρεια υψίπεδα του ποταμού Skjálfandafljót. Το ύψος του είναι 20μ. και κατά την πτώση του καταλήγει σε μια όμορφη οβάλ λίμνη, τα νερά της οποίας συνεχίζουν να ρέουν σε μία υπέροχη ηφαιστειογενή κοιλάδα. Στο σημείο της πτώσης και για αρκετά μέτρα δεξιά και αριστερά από τον καταρράκτη υπάρχουν στήλες βασάλτη που δημιουργούν πανέμορφους σχηματισμούς, που δείχνουν τι μπορεί να φτιάξει η φύση όταν έχει τρελά κέφια!!! Είχα εκστασιαστεί με αυτό που έβλεπα…και καλύτερα να μην πω πως τον χαρακτήρισα τον καταρράκτη όταν τον είδα, γιατί θα παρεξηγηθώ…

…μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν ο καλύτερος καταρράκτης που είχα δει στη χώρα, άνετα είχε επισκιάσει τον Dynjandi που είχε τα πρωτεία μέχρι εκείνη τη στιγμή και πλέον, μετά το πέρας του ταξιδιού, μόνο ένας άλλος καταρράκτης μπόρεσε να τον ξεπεράσει…αλλά αυτό θα φανεί στη συνέχεια του ταξιδιού.

Οι στήλες βασάλτη που είδαμε στον Aldeyarfoss, λόγω των σχηματισμών τους, του χρώματός τους (κίτρινες και κόκκινες αποχρώσεις που δημιουργούνται από το θείο και το σίδηρο που αναδύονται κατά την ηφαιστειακή έκρηξη) και λόγω της ποσότητας τους, ξεπερνούσαν ότι είχαμε δει σε βασάλτη στη χώρα μέχρι εκείνη τη στιγμή και μπορώ να πω πλέον και ότι άλλο θα βλέπαμε μετά! Τύφλα να ‘χει το Gerðuberg και ο Svartifoss….

Στη περιοχή μείναμε παραπάνω από μισή ώρα, περπατώντας τριγύρω και βγάζοντας φωτογραφίες! Άλλωστε μετά θα πηγαίναμε για ύπνο στο πάρκινγκ του πιο δημοφιλούς καταρράκτη του ποταμού Skjálfandafljót, που κλέβει τα πρωτεία από τον Aldeyarfoss, λόγω της πιο προσιτής τοποθεσίας και της ιστορίας του!....

Godafoss campsite
Πήραμε το δρόμο του γυρισμού και λίγο πριν βγούμε στον ring road στρίψαμε αριστερά και φτάσαμε στον καταρράκτη Godafoss. Το σημείο που βρίσκεται το κάμπινγκ απέχει 200μ απο τον καταρράκτη και δεν είναι ορατός από εκεί, αλλά εκείνη την ώρα δεν είχαμε άλλο κουράγιο να περπατήσουμε ούτε 200μ και να απολαύσουμε μόνοι μας έναν από τους πιο γνωστούς καταρράκτες της χώρας.…zzzzzz

Η σημερινή διαδρομή μας φαίνεται παρακάτω:

 

[KonstantinosAlyona]

Τον γούσταρες τρελά τον Aldeyjarfoss, εε;; Εμείς δεν τον ευχαριστηθήκαμε όσο θα έπρεπε, λόγω θυελλώδους αέρα και ψιλόβροχου +ο μικρός δεν ήταν στις καλύτερές του + μου είχε ανάψει λαμπάκι τριπλό στο αυτοκίνητο, και μετρούσε ανάποδα χιλιόμετρα. Αντίστροφη μέτρηση, παιδί μου, απο τα 800 (όταν θα έφτανε στο μηδέν, δεν θα έπαιρνε μπρος ξανά). Νεύρα, σκάσιμο, και ήταν Παρασκευή απόγευμα...
(Τελικά η βλάβη εξαφανίστηκε μόνη της την επομένη, ενώ ο μετρητής είχε κατέβει στα 400 χλμ διαθέσιμα περίπου, ειδάλλως θα οδηγούσα απευθείας για το καράβι).
Ανέβασε κι άλλο κεφάλαιο απόψε όμως, pleaseeeee

 

[Sassenach77]

Τον γούσταρες τρελά τον Aldeyjarfoss, εε;;

Ε ναι.....το αξίζει πολύ!!! Και οι φωτογραφίες τον αδικούν....Ο καλύτερος καταρράκτης με στήλες βασάλτη σε όλη τη χώρα!!!!!! Αν τον πετυχαίναμε με ήλιο, ήμουν ικανή να βουτήξω κιόλας

ΥΓ. Για να βγάλω τις δύο πανοραμικές μπορεί να έβγαλα κανα 20αριά, για να μπορέσω να πετύχω αυτές τις δύο ως πιο "σωστές"....είχε τρελό αέρα εκεί!!! Η βροχή ευτυχώς είχε σταματήσει.

 

[Sassenach77]

12 Ιουλίου 2019 (part 1) – Husavik, Ásbyrgi Canyon, Dettifoss

Οι τουαλέτες και τα ντούζ στο κάμπινγκ του Godafoss δεν ήταν και τα καλύτερα της χώρας, όταν σε αυτή τη χώρα υπάρχει άφθονη γεωθερμική ενέργεια και εκεί δεν είχε ζεστό νερό!!!! Είχα ανοίξει όλες τις βρύσες στους νιπτήρες και στα ντουζ, αλλά τίποτα….το λες και σουρεάλ το γεγονός! Μετά το πρωινό πήγα να δω που μπορούμε να πληρώσουμε για τη διαμονή μας στο κάμπινγκ. Δεν βρήκα κανένα χώρο και καμία ταμπέλα που να μου το υποδεικνύουν, ούτε και κάποιον υπεύθυνο….2 στα 2 πρωί πρωί!
Έπρεπε να φύγουμε όμως και δεν ασχολήθηκα περισσότερο. Θα το ξανακοιτούσα το θέμα το βράδυ που θα γυρίζαμε, γιατί είχαμε σκοπό να μείνουμε ξανά εδώ, καθώς θέλαμε να δούμε τον καταρράκτη Godafoss….ναι, δεν μπήκαμε καν στο κόπο να πάμε στο καταρράκτη που βρίσκονταν 200μ μακριά, γιατί ανυπομονούσαμε να φύγουμε. Είχαμε πιο σημαντικό ραντεβού….

Husavik
Μόλις φτάσαμε στη πόλη παρκάραμε κοντά στην εκκλησία. Ο καιρός ήταν συννεφιασμένος αλλά δεν δώσαμε σημασία.

Η εταιρεία, με την οποία είχαμε κλείσει whale watching, ήταν η North Sailing. Αρχικά είχα κλείσει το τουρ Silent Whale Watching, που στην ουσία είναι το απλό Whale Watching αλλά με ιστιοφόρο που, υποτίθεται, είναι eco friendly, λόγω του χαμηλού θορύβου των μηχανών των συγκεκριμένων σκαφών που χρησιμοποιούνται. Δύο βδομάδες πριν το ταξίδι, μου ήρθε ένα mail που έλεγε οτι το συγκεκριμένο τουρ ακυρώνεται λόγω βλάβης του συγκεκριμένου σκάφους, το οποίο θα ήταν υπό συντήρηση....Σε αντίθεση με αυτό μας πρότειναν να κάνουμε το τουρ "Husavik Original Whale Watching and Sails", που συμπεριλαμβάνει και πλοήγηση του σκάφους απο τους συμμετέχοντες, κάτι που για εμάς ήταν αδιάφορο! Το τουρ αυτό ήταν πιο ακριβό, αλλά εμείς θα το κάναμε με τα ίδια χρήματα που είχαμε ήδη πληρώσει, γιατί η ακύρωση δεν έγινε με δική μας υπαιτιότητα. Αν δεν θέλαμε να το κάνουμε καθόλου θα μας επέστρεφαν τα χρήματα πίσω. Διαλέξαμε να το κάνουμε γιατί η ώρα δεν άλλαζε και αυτό είχε περισσότερη σημασία για εμάς!

Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να πάμε στα γραφεία της εταιρείας. Εκεί μας έδωσαν μία κάρτα επιβίβασης για το σκάφος, η οποία είχε και μετέπειτα χρησιμότητα, αν θέλαμε φυσικά. Η North Sailing, απο οτι κατάλαβα, είναι η πιο παλιά εταιρεία στο Husavik και μάλλον της ανήκει το μισό Husavik...με τη κάρτα αυτή είχαμε επιπλέον 10% έκπτωση για το εστιατόριο Gamli Baukur Husavik που ανήκει στην εταιρεία, 10% έκπτωση στο Cafe Hvalbakur που ανήκει στην εταιρεία, 20% έκπτωση στο μουσείο φαλαινών με το οποίο συνεργάζεται η εταιρεία, 10% έκπτωση στοNorth Sailing's Store που φυσικά ανήκει στην εταιρεία, 25% έκπτωση αν κάναμε ένα δεύτερο whale watching με την εταιρεία και 10% έκπτωση στο εστιατόριο Eyri in Hjalteyri στο Eyjafjordur, καθώς η εταιρεία προσφέρει τουρ για φάλαινες και σε αυτό το φιόρδ, βόρεια του Akureyri.

Το τουρ ξεκινούσε στις 10:15. Εμείς είχαμε έρθει νωρίς και τελειώσαμε νωρίς τα διαδικαστικά, οπότε γυρίσαμε στο βαν μας και φτιάξαμε ένα τσαγάκι να πιούμε. Ένα τέταρτο πριν την επιβίβαση μας είχαν ενημερώσει να πάμε σε ένα υπόστεγο για να πάρουμε τις στολές μας. Θα φορούσαμε πάνω από τα ρούχα μας μία φόρμα που θα μας έδιναν για το κρύο. Όταν ντυθήκαμε ξεκινήσαμε τη καζούρα ο ένας στον άλλον και τα γέλια, γιατί οι στολές μας ήταν λίιιιιιγο μεγάλες…ειδικά η δική μου ήταν το κάτι άλλο, χωρούσε ένας ακόμα άνθρωπος εκεί μέσα! Μετά ανεβήκαμε στο σκάφος και ξεκινήσαμε. Όταν βγήκαμε από το λιμάνι βλέπαμε puffins στη θάλασσα και κάποια στιγμή είδαμε και δύο δελφινάκια!

Στο σκάφος υπήρχε άτομο με γνώσεις πάνω στις φάλαινες, ήταν μια πολύ ευγενική κοπέλα που μας είπε αρκετά πράγματα. Μας εξήγησε επίσης το κλασικό σύστημα "ώρα 12" ή "ώρα 11" κτλ για να στρέψεις το βλέμμα σου ανάλογα και σταματούσαν το σκάφος για να εντοπίσουν τις φάλαινες. Είχαν περάσει δύο ώρες και φάλαινες γιόκ…..γνώριζα ότι δεν πρέπει να κρατάω μεγάλο καλάθι και είχα φροντίσει να προετοιμάσω και τον αδερφό μου γι αυτό. Όσο περνούσε η ώρα παρηγοριόμασταν μεταξύ μας ότι τουλάχιστον κάναμε βαρκάδα προς τον Αρκτικό Ωκεανό (θα θέλαμε…). Τότε ακούμε τη μορφονιά να φωνάζει "3 η ώρα" και ήταν εκεί που βρισκόμουν εγώ....γυρίσαμε όλοι και είδαμε μια πανέμορφη ουρά να βουτάει. Πρέπει να ήταν μεγάλη φάλαινα γιατί ήταν μακριά και είδαμε ολοκάθαρα την ουρά της! Αυτό βέβαια σήμαινε ότι βούτηξε για να φάει, οπότε μπορεί να περάσει περισσότερο από μισή ώρα για να βγει στην επιφάνεια ξανά…."κάτι ήταν και αυτό", είπαμε για να παρηγορηθούμε!

Ώσπου εμφανίστηκε μία άλλη, πάλι από τη δική μου μεριά και ευτυχώς δεν γινόταν κανένας πανικός στο άκουσμα "φάλαινα"….μεταφερόμασταν ήρεμα και όχι σαν πρωτόγονοι! Η συγκεκριμένη είχε βγει στη επιφάνεια και ξεκουραζόταν τώρα, οπότε τη πλησιάσαμε πολύ σιγά και έτσι είχαμε την χαρά να την δούμε πολλές φορές να βγαίνει και κάθε φορά όλο και πιο κοντά…ήταν Humpback whale (Μεγάπτερη φάλαινα)!

Είχαμε έρθει τόσο κοντά που στο τέλος την βλέπαμε σχεδόν δίπλα μας και όταν ήταν μέσα στο νερό πλέαμε δίπλα της και μπορούσα να τη δω….ξεχώριζα τα πτερύγια της από το άσπρο χρώμα που έχουν!

Η "βαρκάδα" μας έγινε τέλεια όταν πήρε ανάσα και μετά βούτηξε βαθιά…ήταν η πιο ωραία φάλαινα που είχα δει στη ζωή μου, όχι γιατί είχα δει και άλλες φορές, αλλά γιατί είχα την τύχη να την δω, εκεί, στο δικό της περιβάλλον!!! Ήταν η πιο όμορφη φάλαινα του κόσμου τρελή συγκίνηση....

Μετά από αυτό ξεκινήσαμε για την επιστροφή στο λιμάνι. Είχε ήδη περάσει η ώρα. Μας πρόσφεραν μία ζεστή σοκολάτα και είχαν βάλει μία ιδέα μπράντι μέσα. Τι να μου κάνει το μπράντι….εκείνη τη στιγμή σαμπάνια ήθελα να ανοίξω εγώ!!!! Μας πρόσφεραν επίσης και ένα γλυκάκι με κανέλα και επειδή η κανέλα μου αρέσει πολύ και είχα και τρελά κέφια, αφού το έφαγα πήγα και ζήτησα ένα δεύτερο…και φυσικά μου έδωσαν! Ευτυχισμένος άνθρωπος λέμε…….

Όταν φτάσαμε στο λιμάνι ο καιρός είχε καλυτερέψει, είχε βγει ο ήλιος και εμείς χαρούμενοι ευχαριστήσαμε το πλήρωμα και πήγαμε στις εγκαταστάσεις της εταιρείας να αφήσουμε τις στολές.

Αφού αγοράσαμε κάποια αναμνηστικά πήγαμε στο Μουσείο Φαλαινών. Με το εισιτήριο του μουσείου έχεις έκπτωση 25% σε άλλα δύο μουσεία της πόλης (Exploration Museum & Husavik Museum) και 10% σε κάποια θερμά λουτρά που δεν τα γνώριζα (Geosea).

To Μουσείο Φαλαινών στο Husavik είναι ένα από τα λίγα μουσεία στον κόσμο που είναι αφιερωμένο αποκλειστικά στις φάλαινες.

Έχει 11 σκελετούς φαλαινών και όλες οι φάλαινες του μουσείου πέθαναν από φυσικά αίτια, εκτός από τη narwhal (φάλαινα μονόκερος) που ήταν δώρο από τη Γροιλανδία. Τι εννοούν τώρα με το "δώρο" δεν κατάλαβα. Μάλλον ότι δεν πέθανε στην Ισλανδία…

Υπάρχει και ένας σκελετός που είναι πολύ ιδιαίτερος. Ανήκει σε ένα από τα μεγαλύτερα θηλαστικά που έχουν ζήσει στο πλανήτη, τη Γαλάζια Φάλαινα!

Το 2010 μία θηλυκιά γαλάζια φάλαινα, 25 μέτρων, ξεβράστηκε στις ακτές της βόρειας Ισλανδίας, στο Ásbúðir της χερσονήσου Skagi.

Στο μουσείο υπάρχουν εκθέματα από την εποχή της φαλαινοθηρίας, η οποία ήταν πολύ μικρότερη σε σύγκριση με άλλων χωρών, παρόλο που διεξάγονταν αιώνες.

Επίσης υπάρχει έκθεση που δείχνει την βιολογική εξέλιξη των φαλαινών, πώς ζουν, πως συμπεριφέρονται, ποια ήδη υπάρχουν, που συναντώνται κ.α.

Τέλος, είδαμε και ένα πολύ ωραίο βίντεο με Humpback whales, σαν αυτή που μόλις είχαμε δει, στο οποίο ακούγαμε τα τραγούδια τους! Η ομορφιά και η δύναμη της φύσης…

Βγαίνοντας από το μουσείο έπρεπε να κάνουμε κάτι ακόμα. Να φάμε fish & chips! Είχε μεσημεριάσει, ήταν πολύ καλή ώρα για φαγητό και φυσικά για να σταματήσει η γκρίνια επιτέλους Πρώτη φορά εδώ, πήραμε φαγητό απο ταχυφαγείο της χώρας. Οι μερίδες ήταν τεράστιες! Κάτσαμε στα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα που είχε το μαγαζί. Φάγαμε το μισό και το υπόλοιπο το πήραμε μαζί μας για να το φάμε αργότερα.

Ο ήλιος ήταν ψηλά και έλουζε τα πάντα γύρω μας σε μία πόλη που θα μου μείνει αξέχαστη!!!!

Ásbyrgi Canyon
Η δεύτερη στάση για σήμερα ήταν το εντυπωσιακό παγετωνικό φαράγγι Ásbyrgi, το οποίο βρίθει λαογραφίας! Κινηθήκαμε βόρεια του Husavik στον 85 μέχρι να συναντήσουμε την είσοδο του φαραγγιού.

Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία του φαραγγιού είναι το Eyjan (The Island), που είναι ένας βραχώδης σχηματισμός 25 μέτρων που βρίσκεται στην είσοδο του και χωρίζει το φαράγγι στη μέση, σχεδόν στο μισό μήκος του. Σε αυτό το "νησί" μπορείς να ανέβεις με μια μικρή πεζοπορία, που δεν κάναμε γιατί θέλει χρόνο. Κάναμε μια μικρή στάση εδώ για φωτογραφίες και συνεχίσαμε με το αυτοκίνητο στο εσωτερικό του φαραγγιού.

Το φαράγγι έχει σχήμα πέταλου και το μήκος του είναι 3,5χλμ, ενώ το μέγιστο πλάτος του είναι 1,1χλμ. Ανήκει στο Εθνικό Πάρκο Vatnajökull και αποτελεί τη βόρεια είσοδο σε αυτό. Τα τοιχώματα του φαραγγιού φτάνουν σε ύψος 100 μέτρων, στο εσωτερικό του συναντάται πυκνή δασώδη βλάστηση απο σημύδες κυρίως και ιτιές και υπάρχει μια μικρή λίμνη που ονομάζεται Botnstjörn, την οποία μπορεί κανείς να απολαύσει από μία εξέδρα που υπάρχει στη μία της όχθη. Όλα αυτά δημιουργούν ένα μοναδικό φυσικό τοπίο στη χώρα!

Φτάσαμε σε ένα ξέφωτο, όπου βρίσκεται το κέντρο πληροφοριών. Εκεί παρκάραμε και συνεχίσαμε με τα πόδια. Υπάρχουν διάφορα μονοπάτια μέσα στο φαράγγι και κάποια από αυτά τα περπατήσαμε και ήταν πανέμορφα!

Σύμφωνα με την ισλανδική λαογραφία, το οκτάποδο άλογο του Odin, ο Sleipnir, έβαλε ένα από τα πόδια του στο έδαφος σε αυτό το σημείο, όταν θέλησε να καλπάσει ψηλά στον ουρανό και άφησε ένα βαθύ αποτύπωμα στη γη, δημιουργώντας έτσι το φαράγγι αυτό σε σχήμα πετάλου. Ένας άλλος μύθος λέει ότι το Ásbyrgi είναι το πραγματικό σπίτι των Huldufólk, δηλαδή των "κρυμμένων κατοίκων" της Ισλανδίας και των ξωτικών!...

Dettifoss
Συνεχίζοντας στον 85, μετά από λίγο συναντήσαμε τον 864 και στρίψαμε δεξιά. Ο 864 είναι χωματόδρομος με μέτρια "τρακτερωτή υφή", που σημαίνει ότι κατά τη πορεία μας τα κατσαρολικά πίσω χτυπούσαν κλακέτες…Μετά από πολύ λίγη ώρα και προς τέρψη των αυτιών μας, φάνηκαν τα πρώτα σημάδια του καταρράκτη.

Ο Dettifoss τροφοδοτείται από τον ποταμό Jökulsá á Fjöllum που ρέει από τον μεγαλύτερο παγετώνα της Ευρώπης, το Vatnajökull και ανήκει στο ομώνυμο πάρκο . Το πλάτος του είναι 100μ. και το ύψος του 45μ. Αυτό όμως που τον κάνει να ξεχωρίζει είναι ο όγκος του νερού που πέφτει και φτάνει τα 193κμ το δευτερόλεπτο. Είχε έρθει η ώρα να δούμε τον πιο επιβλητικό καταρράκτη της χώρας!!!…και ήταν ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ.-

Τα νερά στην συνέχεια ρέουν σε ένα επίσης καταπληκτικό παγετωνικό φαράγγι, το Jökulsárgljúfur. Το μήκος του είναι 25 χλμ. με μέγιστο πλάτος 500μ.

Στο ίδιο φαράγγι υπάρχουν άλλοι δύο καταρράκτες που τροφοδοτούνται από τον ίδιο ποταμό και είναι ο Selfoss και ο Hafragilsfoss. Από τον Dettifoss υπάρχει πεζοπορικό μονοπάτι που φτάνει μέχρι τον Selfoss και είναι 1400μ. Δεν το κάναμε γιατί θέλαμε να δούμε και να κάνουμε κι άλλα ωραία!

Συνεχίζεται.....

 

[BASILISPAP]

Σε μια εποχή που έχουμε ξεχάσει τα ταξίδια, ήρθες εσύ και μας βάζεις πρίζες!! Πολύ ωραίες φωτογραφίες και γράψιμο! Ανυπομονώ για την συνέχεια.
Μία μικρή παρατήρηση μόνο... Βρε θηρίο, λίγο αδιαβαστη σε βρίσκω, μπύρα νεροζουμι; Ποιός εσύ; Μα δεν έκανες έλεγχο για το βασικότερο του ταξιδιού πριν πας;
Δωσε Ισλανδία στον λαό!!

 

[Sassenach77]

Μία μικρή παρατήρηση μόνο... Βρε θηρίο, λίγο αδιαβαστη σε βρίσκω, νερωμενη μπύρα; Εσύ; Μα δεν έκανες έλεγχο για το βασικότερο του ταξιδιού πριν πας;

Μόνο αυτές βρίσκαμε στο σούπερ ρε συυυυυυυ.....

ΥΓ. Στο τέλος του ταξιδιού επανορθώσαμε!....

 

[Sassenach77]

12 Ιουλίου 2019 (part 2) – Myvatn Natural Baths, Krafla Lava Fields, Namafjall, Grjotagja Cave, Hverfjall Crater, Dimmuborgir, Skutustadagigar, Godafoss camping

Myvatn Natural Baths
Κατευθυνθήκαμε νότια. Έπρεπε να διασχίσουμε τον 864 μετα συνοδείας "κατσαρολικών" ήχων….όσες πατέντες και αν είχα κάνει για να εξαλείψω τον ήχο, το μόνο που κατάφερα τελικά ήταν να τον μειώσω λίγο και τίποτα άλλο! Ευτυχώς γρήγορα φτάσαμε σε άσφαλτο και ησυχάσαμε. Περάσαμε από το Hverir αλλά δεν σταματήσαμε, ανηφορίσαμε τον ηφαιστειογενή λόφο Namafjall (Namaskardh) και μόλις τον περάσαμε αντικρύσαμε τη λίμνη Myvatn από ψηλά! Ήταν πολύ όμορφη η πανοραμική θέα, μία εικόνα που θα την απολάμβανα και μέσα από το θερμό λουτρό μου….είχε έρθει η ώρα για μπανάκι και χαλάρωση που τα είχαμε τόσο πολύ ανάγκη!

Στα λουτρά παρκάραμε, πήραμε ότι μας χρειάζονταν και μπήκαμε μέσα. Εκεί πληρώσαμε στο χώρο υποδοχής και μας έδωσαν ένα βραχιόλι με κωδικό για το ντουλάπι που θα είχε ο καθένας μας, Τα ντουλάπια αυτά ήταν έξω από τα ντούζ. Μπήκα στα ντούζ βρήκα ένα ήσυχο και μπορώ να πω ότι ήταν το καλύτερο μπάνιο που έκανα σε όλο το ταξίδι!!! Στα ντουζ υπάρχουν τα πάντα, σαμπουάν, αφρόλουτρο, κοντίσιονερ, σεσουαρ, χτένες, μέχρι και βαμβάκι είδα σε ένα σημείο. Αφού βράχηκα και στέγνωσα, έβαλα μαγιό και βγήκα έξω να ξανα βραχώ! Ο αδερφός είχε βγει προπολλού, είχε πιάσει και μια πολύ ωραία θέση στο πεζούλι που κοιτάει προς την λίμνη και ρέμβαζε. Ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο και καθόμασταν άνετα και ήσυχα. Πιάνω, λοιπόν, και εγώ τη θέση μου, ακουμπάω μαγουλάκι στο ζεστό τοιχάκι, ξαπλώνοντας σχεδόν και αγναντεύω την υπέροχη θέα! Εκείνη την ώρα συνειδητοποιώ ότι δεν έχω πάρει μαζί μου το κινητό. Ρωτώ τον αδερφό μου αν έχει πάρει το δικό του, πάπαλα…..Για να πάμε να τα πάρουμε έπρεπε να διασχίσουμε όλα τα λουτρά και να βγούμε έξω από τα ντούζ στα ντουλάπια μας, που τα είχαμε αφήσει….βαριόμασταν να πάμε, οπότε δεν έχω καμία φωτογραφία από το εσωτερικό των λουτρών. Μου αρέσει που είχα πάρει και αδιάβροχη θήκη γι αυτό το πράγμα Ξανα ακούμπησα μαγουλάκι στο ζεστό τοιχάκι, αδιαφόρησα τελείως για τις φωτογραφίες και απόλαυσα το βαλανείον μου με θέα τη λίμνη Myvatn…..ζωάρα λέμε

Η παραπάνω φώτο ήταν η θέα που είχα από τα λουτρά, απλά την έβγαλα όταν ήμουν εξώ πριν φύγουμε!

Krafla Lava Fields & Viti Crater
Μετά την απόλυτη χαλάρωση το λογικό θα ήταν να πηγαίναμε για μπύρες και ύπνο…..Όοοοοχι βέβαια….ήταν πολύ νωρίς για ξάπλες! Εμείς γεμίσαμε μπαταρίες και συνεχίσαμε, γιατί αμα δεν νυχτώσει, δεν πάμε για ύπνο Αν το παίρναμε τοις μετρητοίς αυτό θα είχαμε γίνει ισλανδικές κουκουβάγιες! Παρόλα αυτά τα ξενύχτια μας τα κάναμε σχεδόν καθημερινά…

Η λίμνη Myvatn ήταν αποθέωση.-

Επόμενο σημείο ενδιαφέροντος ήταν η καλντέρα Krafla και το ομώνυμο βουνό ύψους 818 μέτρων, που αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου ηφαιστειακού συστήματος με το ίδιο όνομα, βόρεια της λίμνης Mývatn. Η διάμετρος της καλντέρας είναι 10 χλμ. αλλά το μήκος του ρήγματος εκτείνεται στα 90 χλμ. Είναι ένα από τα πιο ενεργά ηφαιστειακά συστήματα της χώρας και έχουν καταγραφεί 29 εκρήξεις. Θεωρείται απρόβλεπτο και επικίνδυνο….Απο το 1724 έως το 1729 "οι φωτιές της Myvatn", όπως έχει ονομαστεί, ήταν μία από αυτές τις εκρήξεις, όπου το ρήγμα άνοιξε σε μεγάλο μήκος και ποσότητες λάβας εκτινάσσονταν τόσο ψηλά που ήταν ορατές ακόμα και από τις νότιες ακτές και την ενδοχώρα. Η δεύτερη μεγάλη έκρηξη σημειώθηκε μεταξύ 1975 και 1984.

Βάλαμε gps και φύγαμε!

Από το 1977, υπάρχει ένας γεωθερμικός σταθμός παραγωγής ενέργειας στο Krafla, που εξυπηρετεί τις ανάγκες του βορρά της χώρας. Έκτοτε, έγιναν περαιτέρω προσπάθειες αξιοποίησης, της πολύ μεγάλης ποσότητας ενέργειας που υπάρχει στη περιοχή. Περάσαμε το σταθμό και ανηφορίσαμε στο βουνό μέχρι τη κορυφή του. Από εκεί η πανοραμική θέα είναι εκπληκτική…

Από το σημείο αυτό ξεκινάνε και πεζοπορικά μονοπάτια στη γύρω περιοχή. Κάναμε μία βόλτα τριγύρω και μετά πήγαμε να δούμε το κρατήρα Viti (κόλαση), που είναι μέρος όλου αυτού του ηφαιστειακού συστήματος και φημίζεται για την καταπράσινη λίμνη του.

Namafjall (Namaskardh)
Επιστρέψαμε στον κεντρικό δρόμο και γυρίσαμε πάλι προς τη λίμνη για να κάνουμε αυτή τη φορά στάση στο Namafjall (Namaskardh). Πρόκειται για το χρωματιστό βουνό που ανέφερα προηγούμενος όταν πηγαίναμε στα λουτρά, στους πρόποδες του οποίου βρίσκεται το Hverir το οποίο όμως θα βλέπαμε την επόμενη μέρα. Ολόκληρο το βουνό αποτελεί μία γεωθερμική περιοχή, στην οποία επικρατούν υψηλές θερμοκρασίες. Είναι πλούσιο σε μέταλλα τα οποία του χαρίζουν αυτή την υπέροχη παλέτα χρωμάτων και το έδαφος του είναι σχεδόν άγονο λόγω της διάβρωσης και των αναθυμιάσεων θείου που βγαίνουν από κρατήρες με αναβράζουσα λάσπη σε πολλά σημεία του.

Υπάρχει πάρκινγκ στο οποίο σταματήσαμε και βγάλαμε πανοραμικές φωτογραφίες προς πάσα κατεύθυνση. Από το πάρκινγκ ξεκινάει πεζοπορικό μονοπάτι που φτάνει μέχρι το Hverir.

Συνεχίσαμε κατεβαίνοντας το βουνό με κατεύθυνση προς τη λίμνη, περνώντας από το γεωθερμικό σταθμό ενέργειας Bjarnarflag και τη λίμνη που υπάρχει σε αυτό.

Grjotagja Cave
Στρίψαμε στον 860, βγήκαμε από το κεντρικό δρόμο και κινηθήκαμε ανατολικά της λίμνης Myvatn. Το έδαφος γύρω μας το ένιωθες ζωντανό, καθώς βλέπαμε να βγαίνουν ατμοί από παντού! Σε πολύ λίγα χιλιόμετρα φτάσαμε στη φημισμένη σπηλιά με το όνομα Grjótagjá. Είναι μία μικρή σπηλιά λάβας κοντά στη λίμνη Myvatn που φημίζονταν για την όμορφη γεωθερμική ιαματική πηγή της που πλέον δεν υφίσταται…..

Η ενεργοποίηση του ηφαιστειακού συστήματος Krafla από το 1975 έως το 1984, έκανε το νερό της σπηλιάς....βραστό! Μετά το 1984, η θερμοκρασία έπεσε σταδιακά, αλλά εξακολουθεί να είναι υψηλή με αποτέλεσμα να απαγορεύεται το μπάνιο. Κάτι που γίνεται αντιληπτό μόλις μπεις στη σπηλιά. Ένα κύμα ατμών σε χτυπάει και είναι σαν να μπαίνεις σε χαμάμ!

Η ιστορία της σπηλιάς ξεκινάει από αρχές του 18ου αι. και λέγεται ότι ήταν το κρησφύγετο του παράνομου Jón Markússon. Καθ' όλη την ιστορία της Ισλανδίας, οι παγωμένοι οδοντωτοί βράχοι, το απόλυτο σκοτάδι τριγύρω και η φήμη για τα τρολ, απομάκρυναν τους πολίτες από τη σπηλιά την οποία λυμαίνονταν οι παράνομοι και κυνηγημένοι από το ισλανδικό κοινοβούλιο.
Η σπηλιά έχει τόσο αιθέρια ομορφιά που προσέλκυσε πολλούς παραγωγούς του Χόλιγουντ και έχουν γυριστεί εδώ σκηνές από το Game of Thrones που δεν έχω δει ούτε μισό επεισόδιο…

Hverfjall Crater
Συνεχίσαμε στον 848 μέχρι να βρούμε τη σχετική σήμανση και να στρίψουμε αριστερά σε έναν χωματόδρομο για τον κρατήρα Hverfjall. Περάσαμε μία φάρμα και μετά απο λίγα μέτρα φτάσαμε στον κρατήρα και προχωρήσαμε μέχρι την αρχή του μονοπατιού που βρίσκεται στους πρόποδες του.

Είναι ένας ηφαιστειακός κρατήρας τέφρας ύψους 396μ. και με διάμετρο 1 χιλιόμετρο. Ο κρατήρας αυτός εμφανίστηκε πριν 2700 χρόνια περίπου, μετά από μια μεγάλη έκρηξη στο νότιο τμήμα της ρωγμής του Krafla . Μια κατολίσθηση στο νότιο τμήμα του κρατήρα κατά τη διάρκεια της έκρηξης εξηγεί το οβάλ σχήμα που έχει.

Το χείλος του κρατήρα είναι προσβάσιμο μόνο από δύο μονοπάτια και από πουθενά αλλού. Απαγορεύεται αυστηρά η χρήση άλλων διαδρομών είτε για ανάβαση είτε για κατάβαση! Υπάρχουν τουαλέτες στην αρχή του πρώτου μονοπατιού, τις οποίες τίμησα αφού πλήρωσα με κάρτα σε μηχάνημα στην είσοδο για να ανοίξει η πόρτα και να μπορέσω να χρησιμοποιήσω τη τουαλέτα. Αυτά είναι συστήματα, όχι σαν τα τενεκεδάκια του άλλου! Βέβαια 1,44€ για κατούρημα δεν το λές και φθηνό….
Δεν ανεβήκαμε στον κρατήρα (απαιτείται χρόνος μίας ώρας τουλάχιστον για την ανάβαση), αν θέλαμε να δούμε έστω και λίγο, κάποια ακόμα σημεία ενδιαφέροντος…

Dimmuborgir
Η ώρα ήταν ήδη περασμένες 21:00 όταν φτάσαμε στο Dimmuborgir ή αλλιώς το "Σκοτεινό Φρούριο"! Πρόκειται για μία μεγάλη περιοχή με σχηματισμούς λάβας και σπηλιές κοντά στη λίμνη Mývatn. Η ομίχλη που είχε κάνει την εμφάνιση της, ενίσχυε τη πλούσια λαογραφία της περιοχής!...

Το Dimmuborgir σχηματίστηκε μετά από ισχυρή έκρηξη που έλαβε χώρα στη περιοχή πριν από 2.300 χρόνια περίπου. Η λάβα καθώς έρεε έφτασε σε μία λίμνη που υπήρχε εκεί, το νερό της οποίας άρχισε να βράζει εξαιτίας της. Η επαφή με το νερό προκάλεσε την απότομη ψύξη της λάβας και τη δημιουργία ατμών, που έψαχναν διέξοδο διαφυγής. Έτσι διαμέσου της λάβας, που συνέχισε να ρέει, τα αέρια σχημάτισαν πυλώνες, σαν σωλήνες αποχέτευσης, διαφόρων μεγεθών. Καθώς η λάβα συνέχισε να ρέει κατέρρευσε ο ανώτατος φλοιός, αλλά οι σπηλιές και οι πυλώνες στερεοποιημένης λάβας παρέμειναν. Η περιοχή αυτή πρέπει να είχε βάθος τουλάχιστον 10 μέτρα, όπως εκτιμάται από τους ψηλότερους σχηματισμούς λάβας που εξακολουθούν να στέκονται εκεί! Το Dimmuborgir έχει παραμείνει ανέπαφο και εξακολουθεί να βρίσκεται σε χαμηλότερο επίπεδο από τη γύρω περιοχή. Αρκετοί σχηματισμοί λάβας και σπηλιές που έχουν δημιουργηθεί είναι πολύ μεγάλοι και στο σύνολο τους δημιουργούν την αίσθηση κάστρου (borgir), εξου και το όνομα.

Σύμφωνα με την ισλανδική λαογραφία το Dimmuborgir φέρεται να είναι το σπίτι των μοχθηρών και άθλιων τρόλ. Τα πιο διάσημα από αυτά ήταν η μισό-τρολ και μισό-ogre (κάτι σαν τρόλ είναι και αυτό) Grýla και ο υποτακτικός σύζυγός της Leppalúði. Η Grýla ήταν διάσημη για την ακόρεστη όρεξή της για τα παιδιά, έχοντας ως κατοικίδιο μια τεράστια γάτα. Κατά την περίοδο των Χριστουγέννων ενθάρρυναν τα παιδιά να ολοκληρώσουν τις εργασίες ύφανσης, πλεξίματος και ραψίματος πριν από τη σεζόν, αλλιώς θα έρχονταν η Grýla να τα φάει….Όπως φαίνεται ούτε οι Ισλανδοί αποτέλεσαν εξαίρεση της ηλίθιας συνήθειας να χειραγωγείται ένα παιδί μέσω φόβου…

Η Grýla και ο Leppalúði είχαν δεκατρείς γιους που ζούσαν στο Dimmuborgir. Σήμερα είναι γνωστοί και ως "Ισλανδοί Άγιοι Βασίληδες" ή Yule Lads. 13 νύχτες πριν από τα Χριστούγεννα, αυτά τα τρολ έρχονται ένα προς ένα για να τρομοκρατήσουν τους Ισλανδούς και το καθένα έχει τη δική του αποστολή! Πχ το τρόλ Sheep-Colt Clod, θα έκλεβε ζώα, το Skyr-Gobbler (θυμάστε το γιαούρτι Skyr που λέγαμε) θα έκλεβε τις προμήθειες του σπιτιού σε γιαούρτι και το Window-Peeper θα κοίταζε από τα παράθυρα των σπιτιών, ψάχνοντας πράγματα που θα έκλεβε. Μάλιστα λένε ότι χρησιμοποιούσαν αυτά τα τρόλ και τις ιστορίες για να αποτρέψουν τα παιδιά να βγαίνουν από το σπίτι τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες, καθώς πολλά παιδιά έτσι έχουν χαθεί….Σήμερα υπάρχουν μεγάλες φιγούρες αυτών των τρόλ στους δρόμους των πόλεων, για να μένουν ζωντανοί οι Ισλανδικοί μύθοι και παραδόσεις. Εμείς συναντήσαμε στο Reykjavik τη φιγούρα του συζύγου της Grýla, τον Leppalúði. Αλλά αυτό θα το δούμε παρακάτω

Κατά τη διάρκεια του εκχριστιανισμού της Ισλανδίας, το Dimmuborgir χαρακτηρίστηκε ως η κόλαση με τις κατακόμβες που δημιούργησε ο Σατανάς. Τα τελευταία χρόνια έγινε δημοφιλές αξιοθέατο λόγω της σειράς Game of Thrones, σκηνές της οποίας έχουν γυριστεί εδώ. Υπάρχουν πεζοπορικά μονοπάτια που μπορείς να περιηγηθείς ανάμεσα στους σχηματισμούς λάβας. Καθώς ήταν ήδη αργά, δεν μπορούσαμε να μείνουμε πολύ. Περπατήσαμε λίγο ανάμεσα στις ψηλές στήλες λάβας, ίσα ίσα για να νιώσουμε "θύματα" της Grýla και του Leppalúði

Skutustadagigar
Η ομίχλη καλά κρατούσε καθώς συνεχίζαμε κατευθυνόμενοι νότια της λίμνης Myvatn. Βλέπαμε κρατήρες να ξεπηδάνε μέσα από τη λίμνη και στις όχθες της να ξεπροβάλουν διάφοροι σχηματισμοί λάβας! Ένα πέπλο ομίχλης απλώνονταν στην λίμνη σαν κουβέρτα, σαν να μας έλεγε ότι έπρεπε να πάμε για ύπνο…εμείς όμως αρνιόμασταν πεισματικά και συνεχίζαμε, για να δούμε ένα ακόμα θαύμα της ισλανδικής φύσης…

Το Skútustaðagígar είναι το όνομα μιας σειράς ψευδο-κρατήρων στο νότιο τμήμα της λίμνης Myvatn. Η φύση της ίδιας της λίμνης και ο ηφαιστειακός χώρος της περιοχής οδήγησαν στη δημιουργία αυτών των ασυνήθιστων σχηματισμών. Κατά τη διάρκεια των εκρήξεων στη περιοχή, η λάβα έρεε σε όλη τη περιοχή του Skútustaðagígar, η οποία τότε ήταν βαλτώδεις υγρότοποι. Η θερμότητα προκάλεσε εκρήξεις ατμού, με αποτέλεσμα να σχηματιστούν αυτοί οι κρατήρες. Δεδομένου ότι δεν ήταν πηγές λάβας ή ηφαίστεια από μόνοι τους, αποκαλούνται ψευδο-κρατήρες!

Αφήσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βραδινή μας βόλτα! Βλέπαμε τριγύρω μας λόφους σε σχήμα κρατήρων και δίπλα σε αυτούς φάρμες…συνεχίζοντας πιο μέσα στη λίμνη, η ομίχλη γινόταν πιο έντονη και εγώ έπλεα σε άλλους πλανήτες καθώς έβλεπα κρατήρες να αιωρούνται στον αέρα!!!…Μιλάμε το θέαμα των κρατήρων σε συνδυασμό με την ομίχλη μέσα στη λίμνη ήταν το κάτι άλλο….αξέχαστο.-

Ήταν το καλύτερο τελείωμα για μία κατά τ’ άλλα αξέχαστη μέρα….με πολλές συγκινήσεις, όμορφες εικόνες, πρωτόγνωρες συναντήσεις και μεγάλη δόση χαλάρωσης και ισλανδικής λαογραφίας! Αυτό θα πει Ισλανδία…............!

Συνεχίσαμε, κατά μήκος της λίμνης Myvatn, για το κάμπινγκ του Godafoss, καθώς θα διανυκτερεύαμε πάλι εκεί, οδηγώντας μέσα στην ομίχλη, χωρίς να βλέπουμε καθόλου τη λίμνη στα δεξιά μας, μέχρι που ο δρόμος άρχισε να απομακρύνεται από τις όχθες της και ξανα είδαμε εικόνες γύρω μας…

Η σημερινή διαδρομή μας φαίνεται παρακάτω:

Góða nótt sætur Ísland…..