Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.571
- Likes
- 22.270
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
08 Ιουλίου 2019 (part 1) – Snaefellsnes Peninsula
Το πρωί σηκωθήκαμε νωρίς. Παρόλο που είχα υπολογίσει ότι η σημερινή μέρα θα είναι φορτωμένη από σημεία ενδιαφέροντος δεν βιαζόμασταν. Μαζέψαμε κρεβάτι, ντυθήκαμε και φάγαμε το πρωινό μας με την ησυχία μας στο camper, αγναντεύοντας την ισλανδική φύση γύρω μας! Σήμερα έπρεπε να επισκεφτούμε ένα supermarket καθώς είχαμε κάποιες βασικές ελλείψεις όπως αυγά, τυρί, γάλα, χυμούς κτλ. Στην συνέχεια έκανα μια μικρή εξερεύνηση στο χώρο μαγειρέματος και φαγητού του κάμπινγκ. Είναι μια ψηλοτάβανη αίθουσα πλήρως εξοπλισμένη για μαγείρεμα και πλύσιμο, με τραπεζοκαθίσματα γύρω στο χώρο. Τελικά όλοι οι χώροι της φάρμας ήταν προσεγμένοι και καθαροί παρόλο που ήταν εμφανές ότι πρόκειται για παλιά κατασκευή!
Πριν ξεκινήσουμε τη μέρα μας πήγα στο κεντρικό κτίριο της φάρμας για να πληρώσω τη διανυκτέρευση μας. Μου άνοιξε μια νεαρή κοπέλα. Όση ώρα έκανε για να φέρει το μηχάνημα Pos εγώ χάζευα το επίσης ψηλοτάβανο σπίτι με την απλή και αραιή επίπλωση, που επίσης ήταν μιας άλλης εποχής! Όταν ήρθε η κοπέλα, πέρασα τη κάρτα μου, πήρα την απόδειξη μου, ανταλλάξαμε ευχαριστίες και γύρισα στο αυτοκίνητο για να φύγουμε. Καθώς περπατούσα έστρεψα το βλέμμα μου μακριά….ήταν πολύ όμορφα! Δεν είχα προλάβει να εμπεδώσω ότι βρίσκομαι στην Ισλανδία....
Gerduberg Cliffs
Ο πρώτος στόχος μας για σήμερα ήταν το Gerðuberg. Πρόκειται για μία σειρά από τέλεια διαμορφωμένες στήλες βασάλτη που εκτείνονται κατά μήκος ενός βράχου στην είσοδο της χερσονήσου Snaefellsnes. Κατά την διάρκεια της διαδρομής βλέπαμε γύρω μας απέραντα λιβάδια λάβας που μαρτυρούν το παρελθόν της χερσονήσου. Η σημερινή μέρα θα ήταν γεμάτη με τέτοιες εικόνες καθώς η χερσόνησος Snaefellsnes φημίζεται γι αυτό.
Το Gerðuberg βρίσκονταν σε πολύ μικρή απόσταση από το χθεσινό σημείο διαμονής μας, οπότε φτάσαμε σε λίγα λεπτά. Παρκάραμε και κατεβήκαμε για βόλτα. Κατά τη διάρκεια μιας έκρηξης, πριν από χιλιάδες χρόνια, ποτάμια λάβας έρεαν από τους βράχους, σε πολύ ίσες ροές. Μόλις έφταναν στην θάλασσα κρύωναν απότομα, γεγονός που οδηγούσε σε αυτόν το μοναδικό σχηματισμό. Οι στήλες είναι τόσο γεωμετρικά συμμετρικές που σου δίνουν την εντύπωση ότι είναι λαξευμένες στο χέρι. Και αυτό είναι που τις κάνει να ξεχωρίζουν.
Budir & Budakirkja
Συνεχίσαμε το δρόμο μας με κατεύθυνση προς Budir. Πρόκειται για ένα μικρό οικισμό στο νότο της χερσονήσου Snæfellsnes. Τα τοπία γύρω μας πρωτόγνωρα για τα δικά μας δεδομένα…
To Budir χρονολογείται ως ένας από τους παλαιότερους οικισμούς της Ισλανδίας. Ήταν κάποτε ένα εύπορο ψαροχώρι, με έντονη εμπορική δραστηριότητα και ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Ισλανδίας. Σήμερα αποτελεί πόλο έλξης μόνο για τους τουρίστες, κυρίως για το τεράστιο πεδίο λάβας Búðahraun που φτάνει ανατολικά από το χωριουδάκι προς τη θάλασσα από τον κόλπο Faxaflói , και δυτικά στον ύφαλο του Hraunlandarif. Η πηγή της λάβας είναι ο ηφαιστειακός κρατήρας Búðaklettur ύψους 88 μέτρων που βρίσκεται στη μέση του πεδίου λάβας.
Πλέον το μόνο που υπάρχει στο Budir είναι ένα ξενοδοχείο και μία παλιά εκκλησία. Εμείς στοχεύαμε στην εκκλησία.
Ο Bent Lauridtsen πήρε άδεια από την επισκοπή το 1701 για να χτίσει μια εκκλησία στην περιοχή. Μία παλιά ιστορία λέει ότι, όταν αποφάσισε σε ποια περιοχή θα έχτιζε την εκκλησία, μια ηλικιωμένη γυναίκα του πρότεινε να βάλει έναν άντρα να κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό του μέχρι να ζαλιστεί και στη συνέχεια να ρίξει τρία βέλη στον αέρα. Εκεί που θα προσγειώνονταν το τρίτο βέλος θα χτίζονταν και η εκκλησία.
Κατά την διάρκεια των χρόνων η εκκλησία υπέστη πολλές φθορές και ανακατασκευές. Μια γυναίκα με το όνομα Steinunn είχε φροντίσει σχολαστικά τα αντικείμενα από το παλιό παρεκκλήσι, με αποτέλεσμα η εκκλησία να έχει μέχρι και σήμερα μερικά από τα αρχικά της αντικείμενα, όπως το μάνταλο της πόρτας χαραγμένο από τον Bent το 1703! Η εκκλησία ανακαινίστηκε το 1951 και στη δεκαετία του 1980 ανακατασκευάστηκε σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό.
Η εκκλησία δυστυχώς ήταν κλειστή. Την ώρα που περιεργαζόμασταν τον περίβολό της, είχαν έρθει δυο σχιστομάτες που έδιναν σόου (!) Ο ένας είχε φορέσει μία άσπρη κάπα με κουκούλα και έβγαζε λόγο μπροστά στην εκκλησία και ο άλλος τον βιντεοσκοπούσε…και εγώ τους έβγαζα φωτογραφία!
…ο κόσμος κουβαλάει μεγάλη δόση βλακείας, προκειμένου να γίνει viral στο διαδίκτυο!
Raudfeldsgja Gorge
Αφήσαμε το Budir και συνεχίσαμε δυτικά κατά μήκος της χερσονήσου. Στα αριστερά μας είχαμε τη θάλασσα και στα δεξιά μας υπέροχα βουνά και ποτάμια λάβας που είχαν ρεύσει χιλιάδες χρόνια πριν…
Φτάσαμε σε ένα πάρκινγκ, που σε μικρή απόσταση από αυτό βρίσκονταν το όμορφο φαράγγι Raudfeldsgja
Σύμφωνα με τη τοπική λαογραφία και πιο συγκεκριμένα στο έπος Bárður Saga Snæfellsáss, που γράφτηκε τον 14ο αιώνα για γεγονότα που συνέβησαν 5 αιώνες πριν, στην περιοχή ζούσε ο Bárður, ο οποίος ήταν μισός άνθρωπος μισός τρόλ. Ο Bárður είχε δύο κόρες. Μία μέρα οι κόρες του έπαιζαν με κάποια αγόρια της περιοχής. Ένα από αυτά έσπρωξε μια από τις κόρες του στη θάλασσα σε ένα παγόβουνο, το οποίο παρασύρθηκε μέχρι τη Γροιλανδία. Εκεί, λοιπόν, η κόρη βρήκε έναν εραστή και έμεινε. Ο Barður, νομίζοντας ότι είναι νεκρή, τιμώρησε αυτό το αγόρι και τον αδερφό του, ρίχνοντάς τα στο φαράγγι Raudfeldsgja….
Υπάρχει ένα μονοπάτι που ξεκινάει από το πάρκινγκ και κατά μήκος ενός ρέματος φτάνει μέχρι την είσοδο του φαραγγιού. Την ώρα που φτάναμε στη είσοδο, έβγαιναν κάποιοι άλλοι, οπότε μετά ήταν όλο δικό μας. Πατώντας σε πέτρες, για να μην βρέξουμε τα παπούτσια μας, μπήκαμε όσο πιο μέσα μπορούσαμε. Από ένα σημείο και μετά πρέπει να σκαρφαλώσεις και πρέπει να έχεις ειδικό εξοπλισμό γι αυτό.
Βγαίνοντας από το φαράγγι η θέα ήταν εκπληκτική!
Arnarstapi
Λίγα χιλιόμετρα πιο δυτικά βρίσκεται το Arnarstapi. Χρονολογείται από την εποχή του Bárður και υπάρχει σχετικό μνημείο φτιαγμένο από ηφαιστειογενείς πέτρες. Υπάρχει επίσης και μνημείο του Ιούλιου Βέρν (που δεν κατάφερα να βρω…) για το μυθιστόρημα του "Ταξίδι στο κέντρο της Γής", στο οποίο θεωρείται ότι βασικό σκηνικό αποτελεί το ηφαίστειο που καλύπτει ο παγετώνας Snæfellsjökull.
Η περιοχή διαθέτει αρκετά παλιά και όμορφα σπίτια, όπως η κατοικία του Δανού διοικητή, που χτίστηκε το 1770, με ενδιαφέρουσες ιστορίες και φημίζεται για την όμορφη φύση της.
Το Arnarstapi ήταν δημοφιλές λόγω του φυσικού λιμανιού του, το οποίο αναπτύχθηκε ως εμπορικό λιμάνι. Η Δανία επένδυσε πολλά χρήματα στο Arnarstapi κατά τον 18ο και 19ο αι., κυρίως για τα δικά της συμφέροντα και όχι για των Ισλανδών. Κατά τη βιομηχανική επανάσταση, ο πληθυσμός του Arnarstapi συρρικνώθηκε. Η συντριπτική πλειονότητα των θέσεων εργασίας της χώρας συγκεντρώθηκε στο Ρέικιαβικ, μειώνοντας ραγδαία τις εμπορικές δραστηριότητες στην περιοχή με αποτέλεσμα το Arnarstapi να γίνει ένα μικρό χωριουδάκι.
Σήμερα η αλιεία και το εμπόριο παραμένουν ζωτικής σημασίας δραστηριότητες, αλλά αποτελούν δευτερεύον ασχολίες καθώς το χωριό έχει μετατραπεί σε σταθμό ανεφοδιασμού των ταξιδιωτών και αφετηρία για πολλές δραστηριότητες στο Εθνικό Πάρκο Snæfellsjökull. Από εδώ ξεκινάει και πεζοπορικό μονοπάτι που καταλήγει στο Hellnar.
Εδώ, λοιπόν, σταματήσαμε και για φαγητό. Καθώς είχαμε πολλά σημεία ακόμα να δούμε σε όλη τη χερσόνησο δεν υπήρχε πολύς χρόνος για μαγείρεμα, οπότε είπαμε να φάμε το πρώτο "στιγμιαίο γεύμα" μας…. Χάλια σαν γεύμα, αλλά ιδανικό για εξοικονόμηση χρόνου. Τρώγαμε καθώς βολτάραμε χωρίς να χρειαστεί να πλύνουμε πιάτα.
Hellnar
Εμείς μεταβήκαμε στο γειτονικό χωριό Hellnar με το αυτοκίνητο και όχι με τα πόδια. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους σταθμούς ψαρέματος της χερσονήσου και χρονολογείται απο το 1560. Το χωριό είχε την ίδια μοίρα με το γειτονικό Arnarstapi.
Snæfellsjökull National Park
Το εθνικό πάρκο Snæfellsjökull βρίσκεται στην άκρη της χερσονήσου Snæfellsnes και είναι ένα από τα τρία εθνικά πάρκα της Ισλανδίας. Το βασικό χαρακτηριστικό του πάρκου είναι το ομώνυμο ηφαίστειο με τις δύο κορυφές του, να υψώνεται στην άκρη της χερσονήσου και να είναι ορατό ακόμα και από το Reykjavik όταν ο ορίζοντας είναι καθαρός.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό του πάρκου είναι το πεδίο λάβας Buðahraun που προανέφερα, το οποίο περιβάλλει τον παγετώνα. Αυτό το έδαφος που είναι καλυμμένο με βρύα δίνει στην περιοχή την αίσθηση του στοιχειωμένου και έναν αέρα απόκοσμο!
Ένα τελευταίο χαρακτηριστικό του πάρκου είναι τα σπήλαια λάβας, τα περισσότερα εκ των οποίων όμως δεν είναι προσβάσημα. Η ακτογραμμή επίσης διαθέτει αξιοθέατα τα οποία και επισκεφτήκαμε στη συνέχεια.
Londrangar
Λίγο πιο κάτω συναντήσαμε τους απότομους βράχους Lóndrangar, που αποτελούν ένα από τα πολλά γεωλογικά θαύματα της χερσονήσου Snæfellnes. Οι απότομοι βράχοι που υψώνονται στην άκρη της ακτής αποτελούν τμήμα ενός ηφαιστειακού κρατήρα, που έχουν απομείνει αιώνες τώρα όρθιοι να θυμίζουν "βραχώδες κάστρο"!
Οι κάτοικοι της περιοχής δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ τα χωράφια γύρω από τους βράχους του Lóndrangar λόγω των ξωτικών που φημολογείται ότι ζουν εκεί….Πρέπει να είναι πολύ παραγωγικά αυτά τα ξωτικά, καθώς η ποσότητα γκουανό στα βράχια της περιοχής, ουκ ολίγη είναι!
Malarrif lighthouse
Το Malarrif βρίσκεται ακριβώς μετά το Londrangar. Έχει ένα παλιό φάρο και ένα κέντρο πληροφοριών για το Εθνικό Πάρκο Snæfellsnes. Όταν φτάσαμε εκεί, παρκάραμε και πήγαμε κατευθείαν στο κέντρο πληροφοριών. Εκείνη την ώρα βρισκόταν στη θάλασσα ένα αλιευτικό σκάφος σε σχετικά κοντινή απόσταση από την ακτή.
Μπήκαμε στο κέντρο και άφησα τον bro να περιεργάζεται τα εκθέματα και τις πληροφορίες του κέντρου και πήγα τουαλέτα. Όταν βγήκα δεν ήταν στο χώρο, γιατί είχε βγει έξω. Βγαίνω και εγώ και μου λέει ότι μόλις είχε δει φάλαινα γύρω από το αλιευτικό!!! Κοιτώ και εγώ το καημένο με λαχτάρα, αλλά τζίφος....
"Και γιατί δεν με φώναξες;;;"
"Γιατί ήσουν τουαλέτα…."
"Ε και;;;…"
" ? ".....
Ο παλιός φάρος, που μοιάζει με πύραυλο έτοιμο να εκτοξευθεί, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο για τους Ισλανδούς ψαράδες για δεκαετίες καθώς αλιεύουν γύρω από την ακτή μέχρι και σήμερα. Χτίστηκε το 1917 και ξαναχτίστηκε το 1947. Το ύψος του φάρου είναι 20 μέτρα και το φως είχε εύρος δεκαοκτώ μίλια.
Εκείνη την εποχή, το αγρόκτημα Malarrif ήταν ένα από τα πιο απομονωμένα αγροκτήματα στην Ισλανδία και το δυτικότερο στη χερσόνησο Snæfellsnes.
Djupalonssandur
Στην συνέχεια περνώντας μέσα από απέραντα λιβάδια λάβας, φτάσαμε στο πάρκινγκ από το οποίο ξεκινάει το μονοπάτι για την παραλία Djupalonssandur.
Αφήσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας. Καθώς κατεβαίναμε στη παραλία χαζεύαμε τα υπέροχα ηφαιστειογενή γλυπτά από λάβα.
Το Djúpalónssandur είναι ένας αψιδωτός κόλπος με μαύρο βότσαλο που λέγονται Djúpalónsperlur ή αλλιώς "τα μαργαριτάρια του Djúpalón".
Τη νύχτα της 13ης Μαρτίου 1948, η αγγλική τράτα Epine GY7 από το Grimsby ναυάγησε με δεκατέσσερις νεκρούς και πέντε επιζώντες. Τα υπολείμματα του ναυαγισμένου σκάφους παραμένουν διάσπαρτα στην παραλία, σκουριασμένα πια και αποτελούν μνημείο για όσους χάθηκαν.
Δίπλα στην παραλία υπάρχουν και δύο μικρές λίμνες με φρέσκο νερό που ονομάζονται Djúpulón και Svörtulón. Στους παλιούς καιρούς πίστευαν ότι αυτές οι λίμνες ήταν απύθμενες. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι το βάθος τους δεν ξεπερνά τα πέντε μέτρα…
Όση ώρα ήμασταν στη παραλία βρήκα ευκαιρία να κάνω το δικό μου "σημείο μνήμης", για να αφήσω ένα κομμάτι της ψυχής μου σε αυτό το αφιλόξενο μέρος…
Προειδοποίηση: Η συγκεκριμένη παραλία θεωρείται επικίνδυνη όταν ο καιρός δεν είναι καλός, καθώς τα κύματα μπορούν να βγουν αρκετά μέτρα έξω στην ακτή, να παρασύρουν τα πάντα και να δημιουργήσουν ισχυρή αναρρόφηση.
Συνεχίζεται...
Το πρωί σηκωθήκαμε νωρίς. Παρόλο που είχα υπολογίσει ότι η σημερινή μέρα θα είναι φορτωμένη από σημεία ενδιαφέροντος δεν βιαζόμασταν. Μαζέψαμε κρεβάτι, ντυθήκαμε και φάγαμε το πρωινό μας με την ησυχία μας στο camper, αγναντεύοντας την ισλανδική φύση γύρω μας! Σήμερα έπρεπε να επισκεφτούμε ένα supermarket καθώς είχαμε κάποιες βασικές ελλείψεις όπως αυγά, τυρί, γάλα, χυμούς κτλ. Στην συνέχεια έκανα μια μικρή εξερεύνηση στο χώρο μαγειρέματος και φαγητού του κάμπινγκ. Είναι μια ψηλοτάβανη αίθουσα πλήρως εξοπλισμένη για μαγείρεμα και πλύσιμο, με τραπεζοκαθίσματα γύρω στο χώρο. Τελικά όλοι οι χώροι της φάρμας ήταν προσεγμένοι και καθαροί παρόλο που ήταν εμφανές ότι πρόκειται για παλιά κατασκευή!
Πριν ξεκινήσουμε τη μέρα μας πήγα στο κεντρικό κτίριο της φάρμας για να πληρώσω τη διανυκτέρευση μας. Μου άνοιξε μια νεαρή κοπέλα. Όση ώρα έκανε για να φέρει το μηχάνημα Pos εγώ χάζευα το επίσης ψηλοτάβανο σπίτι με την απλή και αραιή επίπλωση, που επίσης ήταν μιας άλλης εποχής! Όταν ήρθε η κοπέλα, πέρασα τη κάρτα μου, πήρα την απόδειξη μου, ανταλλάξαμε ευχαριστίες και γύρισα στο αυτοκίνητο για να φύγουμε. Καθώς περπατούσα έστρεψα το βλέμμα μου μακριά….ήταν πολύ όμορφα! Δεν είχα προλάβει να εμπεδώσω ότι βρίσκομαι στην Ισλανδία....
Gerduberg Cliffs
Ο πρώτος στόχος μας για σήμερα ήταν το Gerðuberg. Πρόκειται για μία σειρά από τέλεια διαμορφωμένες στήλες βασάλτη που εκτείνονται κατά μήκος ενός βράχου στην είσοδο της χερσονήσου Snaefellsnes. Κατά την διάρκεια της διαδρομής βλέπαμε γύρω μας απέραντα λιβάδια λάβας που μαρτυρούν το παρελθόν της χερσονήσου. Η σημερινή μέρα θα ήταν γεμάτη με τέτοιες εικόνες καθώς η χερσόνησος Snaefellsnes φημίζεται γι αυτό.
Το Gerðuberg βρίσκονταν σε πολύ μικρή απόσταση από το χθεσινό σημείο διαμονής μας, οπότε φτάσαμε σε λίγα λεπτά. Παρκάραμε και κατεβήκαμε για βόλτα. Κατά τη διάρκεια μιας έκρηξης, πριν από χιλιάδες χρόνια, ποτάμια λάβας έρεαν από τους βράχους, σε πολύ ίσες ροές. Μόλις έφταναν στην θάλασσα κρύωναν απότομα, γεγονός που οδηγούσε σε αυτόν το μοναδικό σχηματισμό. Οι στήλες είναι τόσο γεωμετρικά συμμετρικές που σου δίνουν την εντύπωση ότι είναι λαξευμένες στο χέρι. Και αυτό είναι που τις κάνει να ξεχωρίζουν.
Budir & Budakirkja
Συνεχίσαμε το δρόμο μας με κατεύθυνση προς Budir. Πρόκειται για ένα μικρό οικισμό στο νότο της χερσονήσου Snæfellsnes. Τα τοπία γύρω μας πρωτόγνωρα για τα δικά μας δεδομένα…
To Budir χρονολογείται ως ένας από τους παλαιότερους οικισμούς της Ισλανδίας. Ήταν κάποτε ένα εύπορο ψαροχώρι, με έντονη εμπορική δραστηριότητα και ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Ισλανδίας. Σήμερα αποτελεί πόλο έλξης μόνο για τους τουρίστες, κυρίως για το τεράστιο πεδίο λάβας Búðahraun που φτάνει ανατολικά από το χωριουδάκι προς τη θάλασσα από τον κόλπο Faxaflói , και δυτικά στον ύφαλο του Hraunlandarif. Η πηγή της λάβας είναι ο ηφαιστειακός κρατήρας Búðaklettur ύψους 88 μέτρων που βρίσκεται στη μέση του πεδίου λάβας.
Πλέον το μόνο που υπάρχει στο Budir είναι ένα ξενοδοχείο και μία παλιά εκκλησία. Εμείς στοχεύαμε στην εκκλησία.
Ο Bent Lauridtsen πήρε άδεια από την επισκοπή το 1701 για να χτίσει μια εκκλησία στην περιοχή. Μία παλιά ιστορία λέει ότι, όταν αποφάσισε σε ποια περιοχή θα έχτιζε την εκκλησία, μια ηλικιωμένη γυναίκα του πρότεινε να βάλει έναν άντρα να κάνει κύκλους γύρω από τον εαυτό του μέχρι να ζαλιστεί και στη συνέχεια να ρίξει τρία βέλη στον αέρα. Εκεί που θα προσγειώνονταν το τρίτο βέλος θα χτίζονταν και η εκκλησία.
Κατά την διάρκεια των χρόνων η εκκλησία υπέστη πολλές φθορές και ανακατασκευές. Μια γυναίκα με το όνομα Steinunn είχε φροντίσει σχολαστικά τα αντικείμενα από το παλιό παρεκκλήσι, με αποτέλεσμα η εκκλησία να έχει μέχρι και σήμερα μερικά από τα αρχικά της αντικείμενα, όπως το μάνταλο της πόρτας χαραγμένο από τον Bent το 1703! Η εκκλησία ανακαινίστηκε το 1951 και στη δεκαετία του 1980 ανακατασκευάστηκε σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό.
Η εκκλησία δυστυχώς ήταν κλειστή. Την ώρα που περιεργαζόμασταν τον περίβολό της, είχαν έρθει δυο σχιστομάτες που έδιναν σόου (!) Ο ένας είχε φορέσει μία άσπρη κάπα με κουκούλα και έβγαζε λόγο μπροστά στην εκκλησία και ο άλλος τον βιντεοσκοπούσε…και εγώ τους έβγαζα φωτογραφία!
…ο κόσμος κουβαλάει μεγάλη δόση βλακείας, προκειμένου να γίνει viral στο διαδίκτυο!
Raudfeldsgja Gorge
Αφήσαμε το Budir και συνεχίσαμε δυτικά κατά μήκος της χερσονήσου. Στα αριστερά μας είχαμε τη θάλασσα και στα δεξιά μας υπέροχα βουνά και ποτάμια λάβας που είχαν ρεύσει χιλιάδες χρόνια πριν…
Φτάσαμε σε ένα πάρκινγκ, που σε μικρή απόσταση από αυτό βρίσκονταν το όμορφο φαράγγι Raudfeldsgja
Σύμφωνα με τη τοπική λαογραφία και πιο συγκεκριμένα στο έπος Bárður Saga Snæfellsáss, που γράφτηκε τον 14ο αιώνα για γεγονότα που συνέβησαν 5 αιώνες πριν, στην περιοχή ζούσε ο Bárður, ο οποίος ήταν μισός άνθρωπος μισός τρόλ. Ο Bárður είχε δύο κόρες. Μία μέρα οι κόρες του έπαιζαν με κάποια αγόρια της περιοχής. Ένα από αυτά έσπρωξε μια από τις κόρες του στη θάλασσα σε ένα παγόβουνο, το οποίο παρασύρθηκε μέχρι τη Γροιλανδία. Εκεί, λοιπόν, η κόρη βρήκε έναν εραστή και έμεινε. Ο Barður, νομίζοντας ότι είναι νεκρή, τιμώρησε αυτό το αγόρι και τον αδερφό του, ρίχνοντάς τα στο φαράγγι Raudfeldsgja….
Υπάρχει ένα μονοπάτι που ξεκινάει από το πάρκινγκ και κατά μήκος ενός ρέματος φτάνει μέχρι την είσοδο του φαραγγιού. Την ώρα που φτάναμε στη είσοδο, έβγαιναν κάποιοι άλλοι, οπότε μετά ήταν όλο δικό μας. Πατώντας σε πέτρες, για να μην βρέξουμε τα παπούτσια μας, μπήκαμε όσο πιο μέσα μπορούσαμε. Από ένα σημείο και μετά πρέπει να σκαρφαλώσεις και πρέπει να έχεις ειδικό εξοπλισμό γι αυτό.
Βγαίνοντας από το φαράγγι η θέα ήταν εκπληκτική!
Arnarstapi
Λίγα χιλιόμετρα πιο δυτικά βρίσκεται το Arnarstapi. Χρονολογείται από την εποχή του Bárður και υπάρχει σχετικό μνημείο φτιαγμένο από ηφαιστειογενείς πέτρες. Υπάρχει επίσης και μνημείο του Ιούλιου Βέρν (που δεν κατάφερα να βρω…) για το μυθιστόρημα του "Ταξίδι στο κέντρο της Γής", στο οποίο θεωρείται ότι βασικό σκηνικό αποτελεί το ηφαίστειο που καλύπτει ο παγετώνας Snæfellsjökull.
Η περιοχή διαθέτει αρκετά παλιά και όμορφα σπίτια, όπως η κατοικία του Δανού διοικητή, που χτίστηκε το 1770, με ενδιαφέρουσες ιστορίες και φημίζεται για την όμορφη φύση της.
Το Arnarstapi ήταν δημοφιλές λόγω του φυσικού λιμανιού του, το οποίο αναπτύχθηκε ως εμπορικό λιμάνι. Η Δανία επένδυσε πολλά χρήματα στο Arnarstapi κατά τον 18ο και 19ο αι., κυρίως για τα δικά της συμφέροντα και όχι για των Ισλανδών. Κατά τη βιομηχανική επανάσταση, ο πληθυσμός του Arnarstapi συρρικνώθηκε. Η συντριπτική πλειονότητα των θέσεων εργασίας της χώρας συγκεντρώθηκε στο Ρέικιαβικ, μειώνοντας ραγδαία τις εμπορικές δραστηριότητες στην περιοχή με αποτέλεσμα το Arnarstapi να γίνει ένα μικρό χωριουδάκι.
Σήμερα η αλιεία και το εμπόριο παραμένουν ζωτικής σημασίας δραστηριότητες, αλλά αποτελούν δευτερεύον ασχολίες καθώς το χωριό έχει μετατραπεί σε σταθμό ανεφοδιασμού των ταξιδιωτών και αφετηρία για πολλές δραστηριότητες στο Εθνικό Πάρκο Snæfellsjökull. Από εδώ ξεκινάει και πεζοπορικό μονοπάτι που καταλήγει στο Hellnar.
Εδώ, λοιπόν, σταματήσαμε και για φαγητό. Καθώς είχαμε πολλά σημεία ακόμα να δούμε σε όλη τη χερσόνησο δεν υπήρχε πολύς χρόνος για μαγείρεμα, οπότε είπαμε να φάμε το πρώτο "στιγμιαίο γεύμα" μας…. Χάλια σαν γεύμα, αλλά ιδανικό για εξοικονόμηση χρόνου. Τρώγαμε καθώς βολτάραμε χωρίς να χρειαστεί να πλύνουμε πιάτα.
Hellnar
Εμείς μεταβήκαμε στο γειτονικό χωριό Hellnar με το αυτοκίνητο και όχι με τα πόδια. Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους σταθμούς ψαρέματος της χερσονήσου και χρονολογείται απο το 1560. Το χωριό είχε την ίδια μοίρα με το γειτονικό Arnarstapi.
Snæfellsjökull National Park
Το εθνικό πάρκο Snæfellsjökull βρίσκεται στην άκρη της χερσονήσου Snæfellsnes και είναι ένα από τα τρία εθνικά πάρκα της Ισλανδίας. Το βασικό χαρακτηριστικό του πάρκου είναι το ομώνυμο ηφαίστειο με τις δύο κορυφές του, να υψώνεται στην άκρη της χερσονήσου και να είναι ορατό ακόμα και από το Reykjavik όταν ο ορίζοντας είναι καθαρός.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό του πάρκου είναι το πεδίο λάβας Buðahraun που προανέφερα, το οποίο περιβάλλει τον παγετώνα. Αυτό το έδαφος που είναι καλυμμένο με βρύα δίνει στην περιοχή την αίσθηση του στοιχειωμένου και έναν αέρα απόκοσμο!
Ένα τελευταίο χαρακτηριστικό του πάρκου είναι τα σπήλαια λάβας, τα περισσότερα εκ των οποίων όμως δεν είναι προσβάσημα. Η ακτογραμμή επίσης διαθέτει αξιοθέατα τα οποία και επισκεφτήκαμε στη συνέχεια.
Londrangar
Λίγο πιο κάτω συναντήσαμε τους απότομους βράχους Lóndrangar, που αποτελούν ένα από τα πολλά γεωλογικά θαύματα της χερσονήσου Snæfellnes. Οι απότομοι βράχοι που υψώνονται στην άκρη της ακτής αποτελούν τμήμα ενός ηφαιστειακού κρατήρα, που έχουν απομείνει αιώνες τώρα όρθιοι να θυμίζουν "βραχώδες κάστρο"!
Οι κάτοικοι της περιοχής δεν έχουν χρησιμοποιήσει ποτέ τα χωράφια γύρω από τους βράχους του Lóndrangar λόγω των ξωτικών που φημολογείται ότι ζουν εκεί….Πρέπει να είναι πολύ παραγωγικά αυτά τα ξωτικά, καθώς η ποσότητα γκουανό στα βράχια της περιοχής, ουκ ολίγη είναι!
Malarrif lighthouse
Το Malarrif βρίσκεται ακριβώς μετά το Londrangar. Έχει ένα παλιό φάρο και ένα κέντρο πληροφοριών για το Εθνικό Πάρκο Snæfellsnes. Όταν φτάσαμε εκεί, παρκάραμε και πήγαμε κατευθείαν στο κέντρο πληροφοριών. Εκείνη την ώρα βρισκόταν στη θάλασσα ένα αλιευτικό σκάφος σε σχετικά κοντινή απόσταση από την ακτή.
Μπήκαμε στο κέντρο και άφησα τον bro να περιεργάζεται τα εκθέματα και τις πληροφορίες του κέντρου και πήγα τουαλέτα. Όταν βγήκα δεν ήταν στο χώρο, γιατί είχε βγει έξω. Βγαίνω και εγώ και μου λέει ότι μόλις είχε δει φάλαινα γύρω από το αλιευτικό!!! Κοιτώ και εγώ το καημένο με λαχτάρα, αλλά τζίφος....
"Και γιατί δεν με φώναξες;;;"
"Γιατί ήσουν τουαλέτα…."
"Ε και;;;…"
" ? ".....
Ο παλιός φάρος, που μοιάζει με πύραυλο έτοιμο να εκτοξευθεί, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο για τους Ισλανδούς ψαράδες για δεκαετίες καθώς αλιεύουν γύρω από την ακτή μέχρι και σήμερα. Χτίστηκε το 1917 και ξαναχτίστηκε το 1947. Το ύψος του φάρου είναι 20 μέτρα και το φως είχε εύρος δεκαοκτώ μίλια.
Εκείνη την εποχή, το αγρόκτημα Malarrif ήταν ένα από τα πιο απομονωμένα αγροκτήματα στην Ισλανδία και το δυτικότερο στη χερσόνησο Snæfellsnes.
Djupalonssandur
Στην συνέχεια περνώντας μέσα από απέραντα λιβάδια λάβας, φτάσαμε στο πάρκινγκ από το οποίο ξεκινάει το μονοπάτι για την παραλία Djupalonssandur.
Αφήσαμε το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας. Καθώς κατεβαίναμε στη παραλία χαζεύαμε τα υπέροχα ηφαιστειογενή γλυπτά από λάβα.
Το Djúpalónssandur είναι ένας αψιδωτός κόλπος με μαύρο βότσαλο που λέγονται Djúpalónsperlur ή αλλιώς "τα μαργαριτάρια του Djúpalón".
Τη νύχτα της 13ης Μαρτίου 1948, η αγγλική τράτα Epine GY7 από το Grimsby ναυάγησε με δεκατέσσερις νεκρούς και πέντε επιζώντες. Τα υπολείμματα του ναυαγισμένου σκάφους παραμένουν διάσπαρτα στην παραλία, σκουριασμένα πια και αποτελούν μνημείο για όσους χάθηκαν.
Δίπλα στην παραλία υπάρχουν και δύο μικρές λίμνες με φρέσκο νερό που ονομάζονται Djúpulón και Svörtulón. Στους παλιούς καιρούς πίστευαν ότι αυτές οι λίμνες ήταν απύθμενες. Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι το βάθος τους δεν ξεπερνά τα πέντε μέτρα…
Όση ώρα ήμασταν στη παραλία βρήκα ευκαιρία να κάνω το δικό μου "σημείο μνήμης", για να αφήσω ένα κομμάτι της ψυχής μου σε αυτό το αφιλόξενο μέρος…
Προειδοποίηση: Η συγκεκριμένη παραλία θεωρείται επικίνδυνη όταν ο καιρός δεν είναι καλός, καθώς τα κύματα μπορούν να βγουν αρκετά μέτρα έξω στην ακτή, να παρασύρουν τα πάντα και να δημιουργήσουν ισχυρή αναρρόφηση.
Συνεχίζεται...
Last edited:
.....Άλλωστε είχαμε φτάσει σχεδόν στο προορισμό μας!
