Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Μεξικό Μπελίζ Ονδούρα ταξιδι στη Κεντρικη Αμερικη.. μια.. Γουατεμαλα και απο εμενα

[LULLU]

..Η σημερινή μέρα είναι και πάλι αφιερωμένη που αλλού? Στη γυμναστική φυσικά! Πάλι περπάτημα , πεζοπορία, μετά φαί , ευτυχώς και θα κλείσει η μέρα με τη βόλτα στο ηφαίστειο.
Στο δρόμο είχαμε τη τύχη να βρούμε ένα βραδύποδα, που από ότι μας είπε ο ξεναγός δεν είναι συχνό γεγονός και αφιερώσαμε πολύ ώρα στις απεικονίσεις των σλόου μοσιον κινήσεων του. Είναι ένα ζωάκι φυτοφάγο που μοιάζει λίγο στη μορφή με πιθηκάκι αλλά όχι στη ζωντάνια και στις ζαβολιές, ζει πάνω στα κλαδιά δένδρων και κινείται τόσο αργά σαν ένα ρομπότ με αδειασμένες μπαταρίες… Για να πάει από το ένα κλαδί στο άλλο θέλει αρκετές ώρες και μουρχεται στο μυαλό αυθόρμητα αυτό που λέει η μάνα μου…, ‘’’μέχρι να ξεσύρει( κουνήσει για τους μη κρητες) τα ένα πόδα βρωμά ο άλλος!’ Κατεβαίνει μόνο 2 φορές την εβδομάδα από τα κλαδιά και μόνο για να εκτελέσει τις σωματικές του ανάγκες για τις οποίες κιόλας σκάβει ένα λάκκο τις καταχώνει και τις σκεπάζει με χώμα.. Και οικολόγος ο κύριος πέρα από πεντακάθαρος.. έτσι να τα βλέπουν ορισμένοι που αδειάζουν τα τασάκια των αυτοκινήτων στους δρόμους, που αφήνουν τις βρώμικες πάνες των μωρών στις παραλίες …,που!.., που!!!,, μπορώ να αραδιάσω χιλιάδες ‘’που’’ που με εκνευρίζουν και με κάνουν τούρκο!
Η ομάδα αποφασίζει να πάμε με το αυτοκίνητο στο σημείο από όπου θα μπορούμε να δούμε την ηφαιστειακή δραστηριότητα γιατί το να κάνουμε τρεκινγκ στη βάση του πύρινου γίγαντα θα θέλουμε τουλάχιστον 2 ώρες και θα νυχτωθούμε μιας και χάσαμε πολύ ώρα στο βραδύποδα και έχει αρχίσει να σκοτεινιάζει ήδη… άσε που όσο πιο μακριά τόσο πιο ασφαλείς είμαστε.. Ο ήλιος που ειδικά σήμερα όλο κρυφτούλι παίζει πήρε για τα καλά την οδό της εξαφάνισης και εμείς στο παρατηρητήριο αρχίζουμε να τουρτουρίζουμε.. (κρυώνουμε).. Φάτσα μας υψώνεται το ηφαίστειο Arenal που έχει στείλει στα θυμαράκια πολύ κόσμο αλλά εμείς δεν θα του κάνουμε τη χάρη.. Στη πλαγιά του κυλά η λάβα που βγαίνει από το κρατήρα σε κάθε έκρηξη και πέτρες μικρές και μεγάλες εκσφενδονίζονται δεξιά και αριστερά ενώ ένας πυκνός μαύρος καπνός απλώνεται παντού.. Ένας συνεχής πετροπόλεμος χωρίς αντίπαλο ..Τα δικά μας επιφωνήματα ενώνονται με το βουητό κάθε έκρηξης …άλλη μια εμπειρία με τα γεωλογικά φαινόμενα όχι και τόσο τρομακτική και εντυπωσιακή όσο εκείνης του ηφαιστείου Pachay αλλά δεν πάει να είναι ενδιαφέρουσα και μοναδική..
..Θα σας πάω κάπου να ζεσταθείτε λέει ο Μιχάλης που μας βλέπει να έχουμε ζαρώσει από το κρύο….
-Σε καφέ με τζάκι και καλό τσίπουρο?
-Όχι… κάπου που θα ζεσταθείτε γυμνοί!!!!
- εεεε μόνο στη κόλαση μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο..
Δεν ήταν τελικά η κόλαση με τα διαβολάκια που μας υποδέχτηκαν αλλά οι εγκαταστάσεις του πενταστερου spa ‘’Tabacon’’
Δεν ξέραμε που να πρωτομπουμε, στο καταρράκτη? στη πισίνα, στη τσουλήθρα η στο υδρομασάζ?.. Επι 3 ώρες βουλιάζαμε άλλοτε στα ζεστά και άλλοτε στα κρύα νερά και πάντοτε συνοδευόμενοι από τα ανάλογα επιφωνήματα και γέλια που δεν ενοχλούσαν κανένα αν και υπήρχε πολύς κόσμος.. Μάλλον ή όλοι είμαστε χαρούμενοι ΄η μας έπιασε απότομα η συμφιλίωση με τις άλλες εθνότητες… Η βραδιά έκλεισε με ένα ποτό στο μπαρ τη ζεστής πισίνας καθισμένες πάνω στα βυθισμένα στο νερό τσιμεντένια σκαμπό.. Μωρέ τέτοια χλίδα!!! Ούτε στα όνειρα μας!!!!!!!!!!
Δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε το εστιατόριο και τα μαγαζιά.. άλλοι έπεσαν στα μούτρα στα καπέλα άλλοι στο φαί και εγώ στις πέτρες… ε τι να κάνω έχω απωθημένο με τις πέτρες όπου και να πάω πετροκουβαλώ,.. ..
Πίσω στο ξενοδοχείο ..αύριο μας περιμένει βαρκάδα στο RioNegro αν και πιστεύω πως θα είναι πατάτα σταματήσει δεν σταματήσει η βροχή που μας συνοδεύει σε όλες τις εξορμήσεις μας..
..Και πράγματι η 4ωρη βαρκάδα στο ποτάμι κάτω από τροπική καταιγίδα, μέχρι τα σύνορα της Νικαράγουα και πίσω δεν ήταν κάτι το συγκλονιστικό . Η φύση εντάξει, μια ωραία φύση που όμως βλέπουμε κάθε μέρα, έχει μπουχτίσει το μάτι μας να βλέπομε ανανά, καφέ μπανάνα τόσο που καμιά ξεραΐλα σαν τις δικές μας δεν θα έβλαπτε την αισθητική μου ιδιαίτερα τώρα, όσο για τη παρέα κάτι σουηδοί πανύψηλοι ξενέρωτοι ούτε κρύο ούτε ζέστη δηλαδή ..
-Μάλλον αρχίσαμε να κουραζόμαστε και το ένα μας βρωμά και το άλλο μας μυρίζει …για να συνέλθουμε λίγο!!!!! Άιντε μπράβο!
Κάπως μας συνεπήρε το φαγητό εν πλω και τα αστεία του Μιχάλη. .και πέρασε η ώρα!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 22
• 23
• 24
• 25
• 26

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 24 of 26

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[xenos]

LULLU ελπιζω να μεγαλωσουνε τα γραμματα γιατι διαβαζω την ιστορια με μικροσκοπιο.

 

[ΕΡΣΗ]

Ουφ! Πολύ στενόχωρα ξεκινά το ταξίδι!
Άντε να δούμε!

 

[getxowoman]

Συμφωνω με xenos, αλλα ανυπομονω για τη συνεχεια στην ΚΑ!

 

[renata]

help!!!!!

 

[LULLU]

βρε τι σβελταδα ειναι και αυτη,.. ενω βρισκομουνα στη επεξεργασια ειχατε κιολα απαντησει... γρηγορα πιστολια ειστε.. να τωρα ειναι μεγαλυτερα ..

 

[xenos]

Τελειος ο προλογος και με απροοπτα που ευτυχως λυθηκαν γρηγορα.

Θα συμφωνησω μαζι σου οτι ο Νοεμβριος ειναι ενας απο τους καλυτερους μηνες για ταξιδι.
Εγω βαζω και τον Φεβρουαριο μεσα.
Περιμενω συνεχεια τωρα που τα γραμματα μεγαλωσανε

 

[pattyyy]

Ξεκινάς το γράψιμο όμορφα και μελαγχολικά! Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[LULLU]

Τελικά ,είχε απόλυτο δίκιο η Ολυμπία στην κριτική της για τους Ισπανούς, ότι δηλαδή, είναι αγενείς, μονόχνωτοι έως κακοί… αφιλόξενοι…..
Οι ιπτάμενες συνοδοί, γριές κακάσχημες ,δεν ανταποκρίνονται φυσικά στα πρότυπα της σπανιόλικης ομορφιάς , άσε που δεν μιλούν και άλλη γλώσσα …δεν ξέρω αν γνώριζαν ,πάντως δεν μιλούσαν. Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου είδαμε και καμιά ταινία που μάλλον δεν μου κέντρισε το ενδιαφέρον αφού ούτε το όνομα εκτός από την πλοκή δεν θυμάμαι…, αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι λες να φταίει το πρώιμο αλτζχαιμερ? Λες? Μπορεί… ωχ καΐλα μου..
Φτάσαμε MEXICO CITY απόγευμα 5.30, με μια διαφορά 8 ωρών από την Ελλάδα….
Οι Μεξικανοί καμιάς ιδιαίτερης ομορφιάς, απόγονοι της ιδιαίτερης φυλής που γνωρίζομε ,είναι κοντοί, μακροπρόσωποι μαυριδεροί, με πολλά ασημικά στολίδια και τζέρτζελα φορτωμένοι και βεβαίως δεν ομιλούν άλλη γλώσσα πλην της δικής τους.
Σε ένα fast food του αεροδρομίου, ξεκουράσαμε τα πόδια μας που είχαν γίνει προζύμι από το οίδημα, απολαμβάνοντας την πρώτη εξαίσια θεϊκή μα την αλήθεια φρουτοσαλάτα ,που αργότερα καθιερώθηκε σαν κύριο πιάτο μας….
Για 4 ώρες μείναμε καθηλωμένοι περιμένοντας την πτήση για Κανκουν…και από εκεί έχει ο Θεός….
Ευτυχώς ο καλός θεούλης με βοήθησε και κοιμήθηκα κατά τη διάρκεια όλης της πτήσης. Έτσι όταν μετά από 2 ώρες προσγειωθήκαμε στο κανκουν είχα ανακτήσει δυνάμεις και υπομονή για τα άλλο δίωρο ταξίδι με τζιπ .Το Κανκουν, έτσι αμερικανοποιημένο τουριστικά , από επιλογή ούτε που το πλησιάσαμε Οι βαλίτσες μας και εμείς οι μισοί αγουροξυπνημένοι και οι άλλοι σε νιρβάνα, μόλις βρήκαμε το οδηγό μας μπήκαμε όπως όπως στο πούλμαν για τη νυχτερινή διαδρομή ως το loslirios στην TULUM …Είχε πάει πια 2 το πρωί όταν φτάσαμε…Ο νυσταγμένος φύλακας μας άνοιξε μια κατασκότεινη ρεσεψιόν κακής ώρας, που προκαλεί τα αρνητικά σχόλια ορισμένων της παρέας…, που έτσι νυσταγμένη που ήμουν δεν σχολίασα αλλά τα κατέγραψα…, για να θυμηθώ να βάλω τις φωνές αύριο, ήξεραν ότι ερχόμασταν σε τοπικά λοτζ στη παραλία ., τα είχαν επιλέξει και υπερψηφισει..τι περιμένουν πενταστερο??,
Είδαμε και επάθαμε να συνεννοηθούμε με τον δύστυχο άνδρα οποίος μας κοίταζε σαν να έβλεπε εφιάλτη, ότι οι Ισπανοί ξανάρχονται αν και γνώριζε ότι είχαν ξεκουμπιστεί προ πολλού ανεπιστρεπτί ….μας έδωσε κλειδιά και μισοκοιμισμένοι τσουλώντας τις βαλίτσες στα αμμώδη στενά, φτάσαμε στην καπάνα μας….
Παρά την κούραση η επιθυμία ενός ντους ήταν εντονότερη και εγώ φρεσκαρισμένη φρεσκολουσμένη και μην έχοντας καθόλου όρεξη για ύπνο ,η διαφορά ωραρίου βλέπεις, αποφάσισα να φτάσω στην παραλία.
Ούτε που σκέφτηκα τις οδηγίες του οδηγού, και έφυγα για νυχτερινή περιήγηση….
Από ότι μπορούσα να δω βοηθούμενη από το φως του φακού μου, διαπίστωσα ότι το ξενοδοχείο αποτελείται από δίπατες καπανες πάνω στην άμμο περιτριγυρισμένες από μικρούς ιδιωτικούς κήπους με ταράτσα ή αυλή ανάλογα, με κρεμασμένες αιώρες ,και μονοπάτια που οδηγούν στη παραλία….το μόνο που δεν είδα ήταν ο τοίχος πού παραλίγο να πέσω πάνω του, τι παραλίγο δηλαδή που τσακίστηκα με σιωπηλό, βουβό πόνο ,μη γίνω και ρεζίλι ξυπνώντας κανένα νυχτιάτικα, τοίχος υποτίθεται προστατεύει το ξενοδοχείο από το νερό η τους κλέφτες?????
Ο θόρυβος των νερών της καραϊβικής φτάνει στα αυτιά μου σαν τραγούδι ..και το ζεστό νερό χαϊδεύει τα δάχτυλα μου…ενθουσιάζομαι και θέλω να μοιραστώ αυτή τη στιγμή…και ποιος έρχεται στο νου μου ?ο μαλ…μην το πω και το διαγράψουν…
9 /11/2007
Πρωί ξύπνησα στις 6 έκανα ένα κρύο καφέ, πήρα παραμάσκαλα τις μηχανές και κατέβηκα πάλι στη παραλία για φωτογραφικό σαφάρι. .Η άμμος να λαμπιρίζει ,το κύμα να σκάει κουβαλώντας κομμάτια από τον κοραλλιογενή βράχο που είναι απέναντι, οι φοίνικες να φτάνουν ως το σημείο που σκάει το κύμα γέρνουν τα κλαδιά τους αγγίζοντας το νερό σαν σε μια βαθιά υπόκλιση. ,ένα αεράκι να δροσίζει το πρόσωπο που μόλις ο ήλιος έκανε την εμφάνιση του ,έδωσε τη θέση του σε μια καυτή μέρα..
Γύρισα στο δωμάτιο και οι κοπέλες ήταν έτοιμες για να πάμε για πρωινό. .φρούτα , χυμό ανανά ,γιαούρτι ,φέτες του τοστ με μέλι και βούτυρο ,αλλά και για αυτούς που ήθελαν κάτι πιο λαδερό ,μπέικον και ομελέτα…. ,μπλιαχχχχ διώχνω την αναγούλα…
Περνώντας από την ρεσεψιόν, ανακαλύψαμε ένα τύπο που έψαχνε 8 τουρίστες…ούτε όνομα ούτε από πιο γραφείο τίποτα ..έτσι στη τύχη…. …ευτυχώς δεν υπήρχε και λαοθάλασσα τουριστών οπότε αποφασίσαμε ότι εμείς πρέπει να ήμασταν το τυχερό γκρουπ … παίξαμε ρουλέτα και κερδίσαμε ένα Νατσο…ξεναγό πραμα, άσε πραμα και τούτος.. Έτσι προστέθηκε και ο Νάτσο στην παρέα. .
Η σημερινή μας ξενάγηση ξεκινά από την COBA ,μια αρχαία πόλη των Μάγια 800-1100πχ,και που θα αποτελέσει την πρώτη μας επαφή με την ιστορία και κουλτούρα αυτής της φυλής…μιας φυλής με πλούσιο πολιτισμό που δοκιμάστηκε σκληρά από τους Ισπανούς κατακτητές οι οποίοι διέλυσαν με μια απίστευτη βαρβαρότητα ,,εξαφάνισαν κείμενα ,γραφές και έργα που εξηγούσαν δικαιολογούσαν την ύπαρξη τους, την κουλτούρα τους.. Είναι μια περιοχή μέσα στη ζούγκλα. .δένδρα ψηλά που νομίζεις αγγίζουν τα σύννεφα, τα μονοπάτια σε οδηγούν στα διάφορα πέτρινα κτίσματα σε σχήμα πυραμίδας που σε καθηλώνουν από την τεχνική και τη δομή τους. Περπατήσαμε αρκετά ,αν και η Όλγα με την Αγγελική προτίμησαν καροτσάκι-ποδήλατο με ποδηλάτη παρακαλώ…, μην τυχόν και ιδρώσει ο μεταξένιος. κ..λος.. Κυνηγημένοι από τον ήλιο που παρόλο τα τεράστια δένδρα με το πυκνό φύλλωμα ,οι αχτίνες του δεν μας άφησαν λεπτό ,όπως λεπτό δεν μας άφησαν και τα κουνούπια που σε αυτή τη χώρα έχουν το μέγεθος του περιστεριού, αλλά ουχί την αθωότητα των ..φτάσαμε ενθουσιασμένοι και με ανοιχτό στόμα αντικρίσαμε μια πανύψηλη πυραμίδα…η NOHAH MAL…με τα μισοπρασινισμένα σκαλοπάτια της, σημείο των καιρών, μας προσκαλεί να τολμήσουμε να πατήσουμε πάνω της και να μας μεταφέρει στην κορυφή μιας άλλης εικόνας και σε μιας άλλης εποχής ζωής…Πως θα βγω γαμωτο εκεί απάνω???????? Εμένα από τώρα μου κόπηκε η ανάσα ,μόνο ίλιγγο δεν έχω βλέποντας τους άλλους τουρίστες πιασμένους από το τοποθετημένο σκοινί καταμεσής και άλλοι να ανεβαίνουν με τα γόνατα και να κατεβαίνουν με τον κώλο…Σίγουρη ότι η Μαριέττα και η Μαρία θα τολμούσαν ,είπα και εγώ ,άντε κουνήσου και εσύ και απέδειξε ότι το χάσιμο βάρους αυτού του καλοκαιριού ,κάπου πρέπει να σε έχει ευνοήσει και να μην τα φτύσεις όπως πέρυσι στο Μπουτάν…Μ ε την γλώσσα εξω και με την ανάσα να μην βγαίνει πια, πάτησα το πόδι μου στην κορυφή.., και η ανάσα κόβεται εντελώς από το μεγαλείο που αντικρίζω. .Κάτω απλώνεται η πυκνή καταπράσινη ζούγκλα που μέσα της κρυβόταν φυλαγμένη για αιώνες , όλη η ιστορία της φυλής των Μάγια….Το βλέμμα ανακαλύπτει σκορπισμένα και άλλα χτίσματα όπως το LongutoPinturan,και to GruppoMacanxa. Όλα αυτά τα πέτρινα ευρήματα καλά διατηρημένα μαρτυρούν την παρουσία πολιτισμού χρόνια ..αιώνες πριν. .Η ζέστη και η υγρασία κάνουν έντονη την παρουσία τους….αλλά δεν μας εμποδίζουν από την φωτογραφική μανία που έκανε τις μηχανές να πάρουν φωτιά…Το κατέβασμα πιο δύσκολο γιατί τα σκαλιά γλιστρούν και προσευχόμαστε να μην γίνουμε θέαμα διασκέδασης ,στα δεκάδες ζευγάρια μάτια που μας παρακολουθούν από κάτω…. Μπράβο ρε Μουλου….τα κατάφερες…
Μεσημεράκι γυρνάμε στην Tulum μια παραλιακή πόλη στη αγκαλιά της καραϊβικής ….Στη κεντρική πλατεία κάναμε επιδρομή στην τοπική κουζίνα ..στα τάκος, με κοτόπουλο η ψάρι και πνίξαμε την δίψα μας με μια παγωμένη αλλά ανούσια μη αλκοολούχα μπύρα....οι ανυπόμονες της παρέας μασουλώντας ξεχύθηκαν στα μαγαζάκια για να ταΐσουν την πείνα τους για ψώνια πριν αρχίσει η ξενάγηση στα ερείπια της Tulum...

 

[ΕΡΣΗ]

Τέλεια! Για να δουμε και το πυραμιδοκατέβασμα!

 

[LULLU]

η παραλία Los Lirios

 

[LULLU]

τα μονοπατια του Λιριος...