Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Μεξικό Μπελίζ Ονδούρα ταξιδι στη Κεντρικη Αμερικη.. μια.. Γουατεμαλα και απο εμενα

[LULLU]

Μετά από ένα οδυνηρό καλοκαίρι,αυτο του 2007, μετά από άυπνες νύχτες συνοδευόμενες από μέρες τιγκα στη καταθληψη,( παθολογια τελικα που χρονια δεν κοιτα) ήλθε και ο Νοέμβρης, .μήνας που κατ εξοχήν έχει καθιερωθεί ως χρόνος διακοπών ,ταξιδιών και περιηγήσεων.
Να λοιπόν και φέτος η αρχή του ταξιδιού είναι εδώ.
Από μήνες έχει καταστρωθεί το πρόγραμμα με προορισμό τη ΚΑ και κυρίως Γουατεμάλα και Κόσταρικα..
Στην αρχική παρεούλα των 3 που απαρτίζεται από εμένα, την Μαρία και Μαριέτα προστέθηκαν και άλλα άτομα ,άλλα γνωστά από παλιές ταξιδιωτικές εμπειρίες ,άλλα νέα πρόσωπα αλλά με την ίδια ακαταμάχητη ανάγκη της περιήγησης …έτσι γίναμε 8 .Ξέραμε από την αρχή ότι ξεκινά μια καινούργια φιλία με όλους….Έτσι Όλγα μικρη, Αγγελική και Ολγα μεγαλη σας καλοσωρίζομαι πάλι κοντά μας και ας υποδεχτούμε με χαρά και την Αφροδίτη φιλη μεν αλλα οχι ακομη συντροφο σε ταξιδια, και Νώντα που αποτελούν τα νέα μέλη του γκρουπ…
Μην διερωτάστε αν θα υπάρξει αμηχανία για την παρουσία του ενός και μόνου άνδρα στη παρέα ..και αυτό γιατί στο παρελθόν έχει συμβεί κάτι ανάλογο …ίσως για τον Νώντα να είναι κάπως δύσκολο στη αρχή γιατί δεν μας γνωρίζει και από παλιά αλλά θεωρώ ότι αφού είναι ένας μοναχικός ταξιδιώτης ,θα αντέξει και εμάς τις 7, άλλωστε θα βοηθήσουμε και εμείς να μην αισθανθεί ούτε ξένος ούτε αμήχανος…τουλαχιστον θα προσπαθησουμε!
Είχα αναλάβει να οργανώσω το πρόγραμμα που σημαίνει, να βρω γραφεία μέσω ιντερνέτ, να προτείνω διαδρομές ,να βρω τα εισιτήρια, τις τράπεζες για τα εμβάσματα και τις προκαταβολές, πράγμα που με ευχαριστεί αφού κυρίως αυτό τον καιρό με βοηθά σαν ενα ειδος εργασιοθεραπεις οπως πολυ σωστα λέει και ο ψυχαναλυτης μου,για ολα τα δυνα που ζω, δηλαδη νομιζα οτι ζω,,,,..
Όπως είναι φυσικό έχουμε ρίξει και το απαραίτητο εντατικό διάβασμα, σαν σε φροντιστηριο για πανελλαδικες, από διάφορους οδηγούς για να μειώσουμε την πιθανότητα κάθε αποτυχίας στις επιλογές μας …ικανοποιώντας τις τουριστικές απαιτήσεις όλων μας…
Τα γραφείο ARROUND ANTIGUA ανέλαβε να ικανοποιήσει τα όχι δύσκολα ομολογουμένως περίεργα γούστα μας και έτσι εφοδιασμένοι με βιβλία ,χάρτες, άρθρα και με περίσσια περιέργεια ξεκινήσαμε..
7/11/2007 Η συνάντηση της ομάδας είχε κανονιστεί στις 5.20 το απόγευμα στο αεροδρόμιο Χανίων .
Η Ματσαμά είχε αναλάβει την διανυκτερευση μας σε ένα ξενοδοχείο στη Λούτσα με το όνομα να το πω η θα παραβω τους ορους του σαιτ?.αντε να το παραφρασω., το ονομα του ειναι ιδιο με ενα θαλασιο ασπονδυλο οργανισμο κνιδοζωο( και γαμω τη περιγραφη ετσι?) οχι μεγαλο,διαφανο με πολυ ωραια κινηση που αν σε ακουμπισει τσουζει! τι ειναι? το βρικατε? ? … όνομα και πράγμα τελικά….ένα ξεχασμένο κτήριο της δεκαετίας του 60 καρπός σκληρής δουλειάς φαντάζομαι κάποιων μεταναστών της περιοχής που απέτυχε όμως στο να δώσει στους ιδιοκτήτες την πρέπουσα χρηματική αποδοτικότητα και έτσι μπήκε στο μαρασμό ….Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν συστήνουμε σε άλλους ταξιδιώτες
την εμπειρία αυτή ..
Το βράδυ κύλησε ανάμεσα σε καλό φαγητό στο ταβερνάκι ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ, σε χαλαρές συζητησεις και σε παρακολουθηση ενος ντοκυμαντέρ του ΣΚΑΙ.
Παρά την αθλιότητα τη στενοκοπιά του δωματίου κατάφερα να κοιμηθώ ως τις 4 το πρωί που άνοιξα τα μάτια ώρα ούτως η άλλως που θα χτυπούσε και το ξυπνητήρι ,μιας και πρέπει να είμαστε πολύ πρωί στο αεροδρόμιο αφού η πτήση μας είναι στις 6 το πρωί.. Ένα γρήγορο ντουζ ,ένα cappuccino freddo,για γρήγορο ξύπνημα, στο δωμάτιο της Όλγας που είναι εφοδιασμένη με καφέδες και μια ηλεκτρική αντίσταση για ζεστό καφέ ,αλλά τοσο αργο , που σήμερα δεν προλαβαίναμε να ζεστάνουμε το νερό….
Το ταξί που το ξενοδοχείο διέθεσε , ετσι τουλαχιστον μας ειχε υποσχεθει ,για να μας μεταφέρει στο αεροδρόμιο ,μας στοίβαξε όλους ,τον ένα πάνω στον άλλον, φανατστητε σαρδελοποιηση και με τα κιλα που εχουμε ορισμενες, μας ζήτησε και 35 ευρώ, στέλνοντας τις προσυμφωνημένες παροχές με το Μ... hotel στους 4 ανέμους, για να μη πω στο διάολο από τώρα , πριν ακόμη αρχίσει η εκδρομή και γουρσουζέψω το πράγμα……
Όλα ξεχάστηκαν στο αεροδρόμιο με το που αντικρίσαμε την υπόλοιπη παρέα και την Μαριέττα.
Στο τσεκιν πέρα από την ευκολία που σου παρέχει το ηλεκτρονικό εισιτήριο, ανακαλύψαμε και τη ασφάλεια όταν ξεχασιάρηδες ταξιδιώτες ξεχνούν το εισιτήριο τους. Η μεγαλη Ολγα μας ανακοινώνει τη τελευταία στιγμή ότι δεν εχει τα εισιτήρια…ευτυχώς η τεχνολογία μας σώζει!!!!!!!
Η πτήση για Μαδρίτη διήρκησε πάνω από 3 ώρες και η Iberia αποδείχτηκε επιεικώς άθλια εταιρεία….
Το αεροδρόμιο της Μαδρίτης καινούργιο λάμπει ..μου θυμίζει αυτό της BANGONGK σε μικρότερη κλίμακα όμως.
Τα μαγαζιά απορρόφησαν το ενδιαφέρον μας . τι αλλο αλλωστε?
Σε ενα ξαφνικό τηλεφωνημα η μανα μου , μου ανακοινωνει το θάνατο του θείου Γιάννη....Ποσα πραγματα , ποσα γεγονοτα διασχιζουν το μυαλο του ανθρωπου σε κλασματα δευτερολεπτου? Απειρα, ολη η ζωη.. Θυμήθηκα που στις εκλογές ,με αποχαιρέτησε λέγοντας μου, ότι δεν θα ζούσε ως τα Χριστούγεννα.
Ο καημενούλης ένας άνθρωπος δυνατός ,δουλευταράς ως τα βαθιά γεράματα γυρνούσε στα χωράφια και τα αμπέλια ,ώσπου ο ακρωτηριασμός του ποδιού του ανέκοψε τις ως τώρα δραστηριότητες του…Δεν αποδέχτηκε την αναπηρία του ,έφερε βαριά το γεγονός και σαν κούτσουρο όπως έλεγε, περίμενε το θάνατο να τον λυτρώσει από το καναπέ που επι 12 συναπτά έτη αποτέλεσε την μόνιμη θέση του με θέα το στενό ανηφόρι που καταλήγει στην αυλόπορτα του…
-Να φύγω ,παιδί μου…iντα ζωή είναι αυτή???? Να φύγω να γλυτώσει και το Αθηνιό μου…Η γυναίκα του Αθηνά, γριούλα και αυτή ,φορτωμένη με τις αρρώστιες της ηλικίας της, είχε αφοσιωθεί στη περιποίηση του συζύγου…που γιαυτόν παρέμενε πάντα το ΑΘΗΝΙΟ…του…
Θείε μου, η φιγούρα σου καβάλα στο γαϊδουράκι το Γαρυφαλιό, όπως το ονόμαζες, να ανηφορίζεις από το σπήλιο, .θα είναι πάντα στη σκέψη μου, κλειδί των αναμνήσεων μιας εποχής ανέμελης που δεν πρόκειται να γυρίσει πίσω…Η γωνιά ,το αδιέξοδο ,το αγκάλιασμα των 2 μοναχικών σπιτιών θα ερημώσει αύριο….αλλά ακόμη για λίγο θα λειτουργεί σαν φωλιά, δική μας φωλιά, κάθε που θα επιστρέφουμε τα σκορπισμένα παιδιά σας από τα μέρη που αναγκαστικά έχουν καθιερωθεί σαν μόνιμες έδρες εργασίας και ζωή μας.. .............................
..
Η πτήση από Μαδρίτη στο σύνολο της ήταν 11 ½ ώρες….κουραστική, στενάχωρη .και η Ιberia έκανε ότι περνούσε από τα χέρια της για να παραμείνει ακριβώς ετσι…μίζερη και κακή…

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 26

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 26

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[xenos]

LULLU ελπιζω να μεγαλωσουνε τα γραμματα γιατι διαβαζω την ιστορια με μικροσκοπιο.

 

[ΕΡΣΗ]

Ουφ! Πολύ στενόχωρα ξεκινά το ταξίδι!
Άντε να δούμε!

 

[getxowoman]

Συμφωνω με xenos, αλλα ανυπομονω για τη συνεχεια στην ΚΑ!

 

[renata]

help!!!!!

 

[LULLU]

βρε τι σβελταδα ειναι και αυτη,.. ενω βρισκομουνα στη επεξεργασια ειχατε κιολα απαντησει... γρηγορα πιστολια ειστε.. να τωρα ειναι μεγαλυτερα ..

 

[xenos]

Τελειος ο προλογος και με απροοπτα που ευτυχως λυθηκαν γρηγορα.

Θα συμφωνησω μαζι σου οτι ο Νοεμβριος ειναι ενας απο τους καλυτερους μηνες για ταξιδι.
Εγω βαζω και τον Φεβρουαριο μεσα.
Περιμενω συνεχεια τωρα που τα γραμματα μεγαλωσανε

 

[pattyyy]

Ξεκινάς το γράψιμο όμορφα και μελαγχολικά! Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[LULLU]

Τελικά ,είχε απόλυτο δίκιο η Ολυμπία στην κριτική της για τους Ισπανούς, ότι δηλαδή, είναι αγενείς, μονόχνωτοι έως κακοί… αφιλόξενοι…..
Οι ιπτάμενες συνοδοί, γριές κακάσχημες ,δεν ανταποκρίνονται φυσικά στα πρότυπα της σπανιόλικης ομορφιάς , άσε που δεν μιλούν και άλλη γλώσσα …δεν ξέρω αν γνώριζαν ,πάντως δεν μιλούσαν. Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου είδαμε και καμιά ταινία που μάλλον δεν μου κέντρισε το ενδιαφέρον αφού ούτε το όνομα εκτός από την πλοκή δεν θυμάμαι…, αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι λες να φταίει το πρώιμο αλτζχαιμερ? Λες? Μπορεί… ωχ καΐλα μου..
Φτάσαμε MEXICO CITY απόγευμα 5.30, με μια διαφορά 8 ωρών από την Ελλάδα….
Οι Μεξικανοί καμιάς ιδιαίτερης ομορφιάς, απόγονοι της ιδιαίτερης φυλής που γνωρίζομε ,είναι κοντοί, μακροπρόσωποι μαυριδεροί, με πολλά ασημικά στολίδια και τζέρτζελα φορτωμένοι και βεβαίως δεν ομιλούν άλλη γλώσσα πλην της δικής τους.
Σε ένα fast food του αεροδρομίου, ξεκουράσαμε τα πόδια μας που είχαν γίνει προζύμι από το οίδημα, απολαμβάνοντας την πρώτη εξαίσια θεϊκή μα την αλήθεια φρουτοσαλάτα ,που αργότερα καθιερώθηκε σαν κύριο πιάτο μας….
Για 4 ώρες μείναμε καθηλωμένοι περιμένοντας την πτήση για Κανκουν…και από εκεί έχει ο Θεός….
Ευτυχώς ο καλός θεούλης με βοήθησε και κοιμήθηκα κατά τη διάρκεια όλης της πτήσης. Έτσι όταν μετά από 2 ώρες προσγειωθήκαμε στο κανκουν είχα ανακτήσει δυνάμεις και υπομονή για τα άλλο δίωρο ταξίδι με τζιπ .Το Κανκουν, έτσι αμερικανοποιημένο τουριστικά , από επιλογή ούτε που το πλησιάσαμε Οι βαλίτσες μας και εμείς οι μισοί αγουροξυπνημένοι και οι άλλοι σε νιρβάνα, μόλις βρήκαμε το οδηγό μας μπήκαμε όπως όπως στο πούλμαν για τη νυχτερινή διαδρομή ως το loslirios στην TULUM …Είχε πάει πια 2 το πρωί όταν φτάσαμε…Ο νυσταγμένος φύλακας μας άνοιξε μια κατασκότεινη ρεσεψιόν κακής ώρας, που προκαλεί τα αρνητικά σχόλια ορισμένων της παρέας…, που έτσι νυσταγμένη που ήμουν δεν σχολίασα αλλά τα κατέγραψα…, για να θυμηθώ να βάλω τις φωνές αύριο, ήξεραν ότι ερχόμασταν σε τοπικά λοτζ στη παραλία ., τα είχαν επιλέξει και υπερψηφισει..τι περιμένουν πενταστερο??,
Είδαμε και επάθαμε να συνεννοηθούμε με τον δύστυχο άνδρα οποίος μας κοίταζε σαν να έβλεπε εφιάλτη, ότι οι Ισπανοί ξανάρχονται αν και γνώριζε ότι είχαν ξεκουμπιστεί προ πολλού ανεπιστρεπτί ….μας έδωσε κλειδιά και μισοκοιμισμένοι τσουλώντας τις βαλίτσες στα αμμώδη στενά, φτάσαμε στην καπάνα μας….
Παρά την κούραση η επιθυμία ενός ντους ήταν εντονότερη και εγώ φρεσκαρισμένη φρεσκολουσμένη και μην έχοντας καθόλου όρεξη για ύπνο ,η διαφορά ωραρίου βλέπεις, αποφάσισα να φτάσω στην παραλία.
Ούτε που σκέφτηκα τις οδηγίες του οδηγού, και έφυγα για νυχτερινή περιήγηση….
Από ότι μπορούσα να δω βοηθούμενη από το φως του φακού μου, διαπίστωσα ότι το ξενοδοχείο αποτελείται από δίπατες καπανες πάνω στην άμμο περιτριγυρισμένες από μικρούς ιδιωτικούς κήπους με ταράτσα ή αυλή ανάλογα, με κρεμασμένες αιώρες ,και μονοπάτια που οδηγούν στη παραλία….το μόνο που δεν είδα ήταν ο τοίχος πού παραλίγο να πέσω πάνω του, τι παραλίγο δηλαδή που τσακίστηκα με σιωπηλό, βουβό πόνο ,μη γίνω και ρεζίλι ξυπνώντας κανένα νυχτιάτικα, τοίχος υποτίθεται προστατεύει το ξενοδοχείο από το νερό η τους κλέφτες?????
Ο θόρυβος των νερών της καραϊβικής φτάνει στα αυτιά μου σαν τραγούδι ..και το ζεστό νερό χαϊδεύει τα δάχτυλα μου…ενθουσιάζομαι και θέλω να μοιραστώ αυτή τη στιγμή…και ποιος έρχεται στο νου μου ?ο μαλ…μην το πω και το διαγράψουν…
9 /11/2007
Πρωί ξύπνησα στις 6 έκανα ένα κρύο καφέ, πήρα παραμάσκαλα τις μηχανές και κατέβηκα πάλι στη παραλία για φωτογραφικό σαφάρι. .Η άμμος να λαμπιρίζει ,το κύμα να σκάει κουβαλώντας κομμάτια από τον κοραλλιογενή βράχο που είναι απέναντι, οι φοίνικες να φτάνουν ως το σημείο που σκάει το κύμα γέρνουν τα κλαδιά τους αγγίζοντας το νερό σαν σε μια βαθιά υπόκλιση. ,ένα αεράκι να δροσίζει το πρόσωπο που μόλις ο ήλιος έκανε την εμφάνιση του ,έδωσε τη θέση του σε μια καυτή μέρα..
Γύρισα στο δωμάτιο και οι κοπέλες ήταν έτοιμες για να πάμε για πρωινό. .φρούτα , χυμό ανανά ,γιαούρτι ,φέτες του τοστ με μέλι και βούτυρο ,αλλά και για αυτούς που ήθελαν κάτι πιο λαδερό ,μπέικον και ομελέτα…. ,μπλιαχχχχ διώχνω την αναγούλα…
Περνώντας από την ρεσεψιόν, ανακαλύψαμε ένα τύπο που έψαχνε 8 τουρίστες…ούτε όνομα ούτε από πιο γραφείο τίποτα ..έτσι στη τύχη…. …ευτυχώς δεν υπήρχε και λαοθάλασσα τουριστών οπότε αποφασίσαμε ότι εμείς πρέπει να ήμασταν το τυχερό γκρουπ … παίξαμε ρουλέτα και κερδίσαμε ένα Νατσο…ξεναγό πραμα, άσε πραμα και τούτος.. Έτσι προστέθηκε και ο Νάτσο στην παρέα. .
Η σημερινή μας ξενάγηση ξεκινά από την COBA ,μια αρχαία πόλη των Μάγια 800-1100πχ,και που θα αποτελέσει την πρώτη μας επαφή με την ιστορία και κουλτούρα αυτής της φυλής…μιας φυλής με πλούσιο πολιτισμό που δοκιμάστηκε σκληρά από τους Ισπανούς κατακτητές οι οποίοι διέλυσαν με μια απίστευτη βαρβαρότητα ,,εξαφάνισαν κείμενα ,γραφές και έργα που εξηγούσαν δικαιολογούσαν την ύπαρξη τους, την κουλτούρα τους.. Είναι μια περιοχή μέσα στη ζούγκλα. .δένδρα ψηλά που νομίζεις αγγίζουν τα σύννεφα, τα μονοπάτια σε οδηγούν στα διάφορα πέτρινα κτίσματα σε σχήμα πυραμίδας που σε καθηλώνουν από την τεχνική και τη δομή τους. Περπατήσαμε αρκετά ,αν και η Όλγα με την Αγγελική προτίμησαν καροτσάκι-ποδήλατο με ποδηλάτη παρακαλώ…, μην τυχόν και ιδρώσει ο μεταξένιος. κ..λος.. Κυνηγημένοι από τον ήλιο που παρόλο τα τεράστια δένδρα με το πυκνό φύλλωμα ,οι αχτίνες του δεν μας άφησαν λεπτό ,όπως λεπτό δεν μας άφησαν και τα κουνούπια που σε αυτή τη χώρα έχουν το μέγεθος του περιστεριού, αλλά ουχί την αθωότητα των ..φτάσαμε ενθουσιασμένοι και με ανοιχτό στόμα αντικρίσαμε μια πανύψηλη πυραμίδα…η NOHAH MAL…με τα μισοπρασινισμένα σκαλοπάτια της, σημείο των καιρών, μας προσκαλεί να τολμήσουμε να πατήσουμε πάνω της και να μας μεταφέρει στην κορυφή μιας άλλης εικόνας και σε μιας άλλης εποχής ζωής…Πως θα βγω γαμωτο εκεί απάνω???????? Εμένα από τώρα μου κόπηκε η ανάσα ,μόνο ίλιγγο δεν έχω βλέποντας τους άλλους τουρίστες πιασμένους από το τοποθετημένο σκοινί καταμεσής και άλλοι να ανεβαίνουν με τα γόνατα και να κατεβαίνουν με τον κώλο…Σίγουρη ότι η Μαριέττα και η Μαρία θα τολμούσαν ,είπα και εγώ ,άντε κουνήσου και εσύ και απέδειξε ότι το χάσιμο βάρους αυτού του καλοκαιριού ,κάπου πρέπει να σε έχει ευνοήσει και να μην τα φτύσεις όπως πέρυσι στο Μπουτάν…Μ ε την γλώσσα εξω και με την ανάσα να μην βγαίνει πια, πάτησα το πόδι μου στην κορυφή.., και η ανάσα κόβεται εντελώς από το μεγαλείο που αντικρίζω. .Κάτω απλώνεται η πυκνή καταπράσινη ζούγκλα που μέσα της κρυβόταν φυλαγμένη για αιώνες , όλη η ιστορία της φυλής των Μάγια….Το βλέμμα ανακαλύπτει σκορπισμένα και άλλα χτίσματα όπως το LongutoPinturan,και to GruppoMacanxa. Όλα αυτά τα πέτρινα ευρήματα καλά διατηρημένα μαρτυρούν την παρουσία πολιτισμού χρόνια ..αιώνες πριν. .Η ζέστη και η υγρασία κάνουν έντονη την παρουσία τους….αλλά δεν μας εμποδίζουν από την φωτογραφική μανία που έκανε τις μηχανές να πάρουν φωτιά…Το κατέβασμα πιο δύσκολο γιατί τα σκαλιά γλιστρούν και προσευχόμαστε να μην γίνουμε θέαμα διασκέδασης ,στα δεκάδες ζευγάρια μάτια που μας παρακολουθούν από κάτω…. Μπράβο ρε Μουλου….τα κατάφερες…
Μεσημεράκι γυρνάμε στην Tulum μια παραλιακή πόλη στη αγκαλιά της καραϊβικής ….Στη κεντρική πλατεία κάναμε επιδρομή στην τοπική κουζίνα ..στα τάκος, με κοτόπουλο η ψάρι και πνίξαμε την δίψα μας με μια παγωμένη αλλά ανούσια μη αλκοολούχα μπύρα....οι ανυπόμονες της παρέας μασουλώντας ξεχύθηκαν στα μαγαζάκια για να ταΐσουν την πείνα τους για ψώνια πριν αρχίσει η ξενάγηση στα ερείπια της Tulum...

 

[ΕΡΣΗ]

Τέλεια! Για να δουμε και το πυραμιδοκατέβασμα!

 

[LULLU]

η παραλία Los Lirios

 

[LULLU]

τα μονοπατια του Λιριος...