Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Μεξικό Μπελίζ Ονδούρα ταξιδι στη Κεντρικη Αμερικη.. μια.. Γουατεμαλα και απο εμενα

[LULLU]

Η βροχή δυναμώνει και εμείς κάνουμε σλάλομ στη λάσπη που καλύπτει τα πάντα.. Πήραμε ανατολικά και βγήκαμε στην ανατολική ακρόπολη, για να βρεθούμε από την πίσω πλευρά πάνω σε ένα ναό που όσο πλησιάζαμε προς στο κέντρο αντικρίσαμε το συγκρότημα πυραμίδων της plaza centrale και τις κερκίδες που βρίσκονται γύρω από τη πλατεία. Η πυραμίδα που βρίσκεται στα δεξιά ανήκει στο τάφο του Βασιλιά και απέναντι ακριβώς είναι η πυραμίδα -τάφος της βασίλισσας..
Στο κέντρο της πλατείας μια ομάδα Μάγια ετοιμάζεται για τελετή . Κρατούν στα χέρια αναμμένα κεριά πο τα τοποθετούν στο κέντρο ενός κύκλου πάνω τους ρίχνουν ένα μίγμα πηγμένου βουτύρου ψιθυρίζοντας προσευχές.. Είναι τόσο συνεπαρμένοι από τη τελετή που δεν ενοχλούνται από τα απανωτά φωτογραφικά κλικ των περιέργων τουριστών αλλά ούτε από την παρουσία των αστυνομικών που περιφρουρούν .
-Γιατί περιφέρονται αστυνομικοί εδώ? Ρωτώ τον ξεναγό..και εκείνος με τον αχαρακτήριστο τρόπο του μας λέει πως οι μάγια δημιουργούν προβλήματα ..
-Δημιουργούν προβλήματα από μια απλή τελετή για τους νεκρούς ?
-Διεκδικούν λέει το χώρο, τα μνημεία την κληρονομιά μάγια και η κυβέρνηση αρνείται να τα παραχωρήσει..
-Διεκδικούν την ιστορία τους δηλαδή παρατηρεί η Μαρία που ένθερμα υπερασπίζεται τα δικαιώματα των μάγια και αποφασίζει να κάνει τον Gustavo να βγει από τα ρούχα του… εγώ ικανοποιημένη με τη τροπή της συζήτησης την έκανα στο πλάι με ένα χαμόγελο ΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!
Κάτω από το ατέλειωτο συνεχές χτύπημα της βροχής και μετά από 4 1/2 ώρες περπάτημα φτάσαμε στο εστιατόριο του δάσους.. Ένα open στυλ μπαρ, με ψάθινη σκεπή και με στρωμένους ξύλινους πάγκους ακριβώς όπως στα πανηγύρια στη Κρήτη με ατμόσφαιρα άκρως ρομαντική αφού δεν υπάρχει φως παρά μόνο ανάμενα μικρά κεριά και ευτυχώς χωρίς πολλούς τουρίστες να περιμένουν..Το μενού στάνταρ..χορτόσουπα , ένα κομμάτι κοτόπουλο με λαχανικά και για επιδόρπιο μια λεπτή φετουλα καρπούζι που δικαίως και με διαφορά κερδίζει το πρώτο βραβείο του πιο άνοστου.. Στο νου μου σχεδιάζεται η μορφή ενός νόστιμου ανανά …, που θα πάει? Κάπου θα τον συναντήσω και πάλι…
Με τα πόδια βαριά όχι μόνο από τη λάσπη που σέρναμε τα παπούτσια μας αλλά και από τη κούραση , για το στομάχι δεν θα το έλεγα πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Μας έμεναν δυό μουσεία on way out . Βρήκαμε την Όλγα και Αγγελική να πίνουν το καφέ τους στο καφέ κοντά στην έξοδο και κάποιοι από εμάς προτίμησαν την παρέα τους παρά τη επίσκεψη στο μουσείο.. αλλά και οι άλλοι που πήγαμε εμείς πρέπει να διαβάσουμε απόψε τον οδηγό γιατί ο Gustavo ήπιε το αμίλητο νερό.. και μας έκανε ξενάγηση… σιωπηλή, μουγγή..
-Καλά θα τον πλακώσω λεία συντομως έτσι που λαλιέται..όπως λέει και η μάνα μου
- Έχει νεύρα μου λέει η Όλγα η μικρή η αλλιώς Όλγα 2(
είχαμε 2 Ολγες).. Του την είπαν οι άλλες γιατί ανακάλυψαν ότι υπήρχε ένα μικρό αμάξι κάτι σαν τρενάκι που έκανε το γύρο του Τικαλ για άτομα που δεν μπορούσαν να περπατήσουν και εκείνος όταν τον ρωτήσαμε για εναλλακτική λύση είπε ότι δεν υπήρχε..οπότε τα έχει πάρει…
-Και λίγα του είπαν εγώ θα τον καρύδωνα πράγμα που δεν θα αργήσει και πολύ φοβάμαι .. Θυμήθηκα πως φτάνοντας στο εστιατόριο και μας ανακοίνωσε ότι θα τρώγαμε εκεί, ξεκίνησα να πάω να βρω τις άλλες για να έλθουν για φαγητό , μου είπε ότι δεν θα με περίμενε και ότι χρειαζόμουνα μια ώρα να πάω και άλλη μια να γυρίσω.. είπαμε δεν γνωρίζαμε καλά το χώρο ούτε που θα τις έβρισκα οπότε δεν επέμενα,αλλα μετά από αυτό ? δεν υπάρχει περίπτωση , θα πληρώσει με τόκο…!!l
Επιστρέψαμε Flores,,,. Μπάνιο και βόλτα στα αυτά τα πανέμορφα στενά, τα πολύχρωμα μαγαζάκια , δοκιμάζοντας σπιτικά γλυκά και πεντανόστιμους χυμούς.
Κάτι η κούραση κάτι το πρωινό μυστήριο κάτι η πείνα μας οδήγησαν σε ένα εστιατόριο με θέα τη λίμνη.. Η ρέγκε μουσική , το σέρβις, οι εύθυμοι πελάτες συνδυάστηκαν τέλεια με το καταπληκτικό τοπικό φαγητό και μπύρα που μας έκανε να περπατάμε εν είδη 8 ( οκταρια) στην επιστροφή μας στο ξενοδοχείο… Η νύχτα εξελίσσεται ανήσυχα όσο αφορά όχι μόνο το στομάχι αλλά και τον ύπνο, ασε δε που μια ξαφνική αλλεργία με έστειλε κατευθείαν στα φάρμακα και αλοιφές..

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 11
• 12
• 13
• 14
• 15
• …

  Go to chapter

  Go
• 26

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 13 of 26

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[xenos]

LULLU ελπιζω να μεγαλωσουνε τα γραμματα γιατι διαβαζω την ιστορια με μικροσκοπιο.

 

[ΕΡΣΗ]

Ουφ! Πολύ στενόχωρα ξεκινά το ταξίδι!
Άντε να δούμε!

 

[getxowoman]

Συμφωνω με xenos, αλλα ανυπομονω για τη συνεχεια στην ΚΑ!

 

[renata]

help!!!!!

 

[LULLU]

βρε τι σβελταδα ειναι και αυτη,.. ενω βρισκομουνα στη επεξεργασια ειχατε κιολα απαντησει... γρηγορα πιστολια ειστε.. να τωρα ειναι μεγαλυτερα ..

 

[xenos]

Τελειος ο προλογος και με απροοπτα που ευτυχως λυθηκαν γρηγορα.

Θα συμφωνησω μαζι σου οτι ο Νοεμβριος ειναι ενας απο τους καλυτερους μηνες για ταξιδι.
Εγω βαζω και τον Φεβρουαριο μεσα.
Περιμενω συνεχεια τωρα που τα γραμματα μεγαλωσανε

 

[pattyyy]

Ξεκινάς το γράψιμο όμορφα και μελαγχολικά! Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[LULLU]

Τελικά ,είχε απόλυτο δίκιο η Ολυμπία στην κριτική της για τους Ισπανούς, ότι δηλαδή, είναι αγενείς, μονόχνωτοι έως κακοί… αφιλόξενοι…..
Οι ιπτάμενες συνοδοί, γριές κακάσχημες ,δεν ανταποκρίνονται φυσικά στα πρότυπα της σπανιόλικης ομορφιάς , άσε που δεν μιλούν και άλλη γλώσσα …δεν ξέρω αν γνώριζαν ,πάντως δεν μιλούσαν. Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου είδαμε και καμιά ταινία που μάλλον δεν μου κέντρισε το ενδιαφέρον αφού ούτε το όνομα εκτός από την πλοκή δεν θυμάμαι…, αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι λες να φταίει το πρώιμο αλτζχαιμερ? Λες? Μπορεί… ωχ καΐλα μου..
Φτάσαμε MEXICO CITY απόγευμα 5.30, με μια διαφορά 8 ωρών από την Ελλάδα….
Οι Μεξικανοί καμιάς ιδιαίτερης ομορφιάς, απόγονοι της ιδιαίτερης φυλής που γνωρίζομε ,είναι κοντοί, μακροπρόσωποι μαυριδεροί, με πολλά ασημικά στολίδια και τζέρτζελα φορτωμένοι και βεβαίως δεν ομιλούν άλλη γλώσσα πλην της δικής τους.
Σε ένα fast food του αεροδρομίου, ξεκουράσαμε τα πόδια μας που είχαν γίνει προζύμι από το οίδημα, απολαμβάνοντας την πρώτη εξαίσια θεϊκή μα την αλήθεια φρουτοσαλάτα ,που αργότερα καθιερώθηκε σαν κύριο πιάτο μας….
Για 4 ώρες μείναμε καθηλωμένοι περιμένοντας την πτήση για Κανκουν…και από εκεί έχει ο Θεός….
Ευτυχώς ο καλός θεούλης με βοήθησε και κοιμήθηκα κατά τη διάρκεια όλης της πτήσης. Έτσι όταν μετά από 2 ώρες προσγειωθήκαμε στο κανκουν είχα ανακτήσει δυνάμεις και υπομονή για τα άλλο δίωρο ταξίδι με τζιπ .Το Κανκουν, έτσι αμερικανοποιημένο τουριστικά , από επιλογή ούτε που το πλησιάσαμε Οι βαλίτσες μας και εμείς οι μισοί αγουροξυπνημένοι και οι άλλοι σε νιρβάνα, μόλις βρήκαμε το οδηγό μας μπήκαμε όπως όπως στο πούλμαν για τη νυχτερινή διαδρομή ως το loslirios στην TULUM …Είχε πάει πια 2 το πρωί όταν φτάσαμε…Ο νυσταγμένος φύλακας μας άνοιξε μια κατασκότεινη ρεσεψιόν κακής ώρας, που προκαλεί τα αρνητικά σχόλια ορισμένων της παρέας…, που έτσι νυσταγμένη που ήμουν δεν σχολίασα αλλά τα κατέγραψα…, για να θυμηθώ να βάλω τις φωνές αύριο, ήξεραν ότι ερχόμασταν σε τοπικά λοτζ στη παραλία ., τα είχαν επιλέξει και υπερψηφισει..τι περιμένουν πενταστερο??,
Είδαμε και επάθαμε να συνεννοηθούμε με τον δύστυχο άνδρα οποίος μας κοίταζε σαν να έβλεπε εφιάλτη, ότι οι Ισπανοί ξανάρχονται αν και γνώριζε ότι είχαν ξεκουμπιστεί προ πολλού ανεπιστρεπτί ….μας έδωσε κλειδιά και μισοκοιμισμένοι τσουλώντας τις βαλίτσες στα αμμώδη στενά, φτάσαμε στην καπάνα μας….
Παρά την κούραση η επιθυμία ενός ντους ήταν εντονότερη και εγώ φρεσκαρισμένη φρεσκολουσμένη και μην έχοντας καθόλου όρεξη για ύπνο ,η διαφορά ωραρίου βλέπεις, αποφάσισα να φτάσω στην παραλία.
Ούτε που σκέφτηκα τις οδηγίες του οδηγού, και έφυγα για νυχτερινή περιήγηση….
Από ότι μπορούσα να δω βοηθούμενη από το φως του φακού μου, διαπίστωσα ότι το ξενοδοχείο αποτελείται από δίπατες καπανες πάνω στην άμμο περιτριγυρισμένες από μικρούς ιδιωτικούς κήπους με ταράτσα ή αυλή ανάλογα, με κρεμασμένες αιώρες ,και μονοπάτια που οδηγούν στη παραλία….το μόνο που δεν είδα ήταν ο τοίχος πού παραλίγο να πέσω πάνω του, τι παραλίγο δηλαδή που τσακίστηκα με σιωπηλό, βουβό πόνο ,μη γίνω και ρεζίλι ξυπνώντας κανένα νυχτιάτικα, τοίχος υποτίθεται προστατεύει το ξενοδοχείο από το νερό η τους κλέφτες?????
Ο θόρυβος των νερών της καραϊβικής φτάνει στα αυτιά μου σαν τραγούδι ..και το ζεστό νερό χαϊδεύει τα δάχτυλα μου…ενθουσιάζομαι και θέλω να μοιραστώ αυτή τη στιγμή…και ποιος έρχεται στο νου μου ?ο μαλ…μην το πω και το διαγράψουν…
9 /11/2007
Πρωί ξύπνησα στις 6 έκανα ένα κρύο καφέ, πήρα παραμάσκαλα τις μηχανές και κατέβηκα πάλι στη παραλία για φωτογραφικό σαφάρι. .Η άμμος να λαμπιρίζει ,το κύμα να σκάει κουβαλώντας κομμάτια από τον κοραλλιογενή βράχο που είναι απέναντι, οι φοίνικες να φτάνουν ως το σημείο που σκάει το κύμα γέρνουν τα κλαδιά τους αγγίζοντας το νερό σαν σε μια βαθιά υπόκλιση. ,ένα αεράκι να δροσίζει το πρόσωπο που μόλις ο ήλιος έκανε την εμφάνιση του ,έδωσε τη θέση του σε μια καυτή μέρα..
Γύρισα στο δωμάτιο και οι κοπέλες ήταν έτοιμες για να πάμε για πρωινό. .φρούτα , χυμό ανανά ,γιαούρτι ,φέτες του τοστ με μέλι και βούτυρο ,αλλά και για αυτούς που ήθελαν κάτι πιο λαδερό ,μπέικον και ομελέτα…. ,μπλιαχχχχ διώχνω την αναγούλα…
Περνώντας από την ρεσεψιόν, ανακαλύψαμε ένα τύπο που έψαχνε 8 τουρίστες…ούτε όνομα ούτε από πιο γραφείο τίποτα ..έτσι στη τύχη…. …ευτυχώς δεν υπήρχε και λαοθάλασσα τουριστών οπότε αποφασίσαμε ότι εμείς πρέπει να ήμασταν το τυχερό γκρουπ … παίξαμε ρουλέτα και κερδίσαμε ένα Νατσο…ξεναγό πραμα, άσε πραμα και τούτος.. Έτσι προστέθηκε και ο Νάτσο στην παρέα. .
Η σημερινή μας ξενάγηση ξεκινά από την COBA ,μια αρχαία πόλη των Μάγια 800-1100πχ,και που θα αποτελέσει την πρώτη μας επαφή με την ιστορία και κουλτούρα αυτής της φυλής…μιας φυλής με πλούσιο πολιτισμό που δοκιμάστηκε σκληρά από τους Ισπανούς κατακτητές οι οποίοι διέλυσαν με μια απίστευτη βαρβαρότητα ,,εξαφάνισαν κείμενα ,γραφές και έργα που εξηγούσαν δικαιολογούσαν την ύπαρξη τους, την κουλτούρα τους.. Είναι μια περιοχή μέσα στη ζούγκλα. .δένδρα ψηλά που νομίζεις αγγίζουν τα σύννεφα, τα μονοπάτια σε οδηγούν στα διάφορα πέτρινα κτίσματα σε σχήμα πυραμίδας που σε καθηλώνουν από την τεχνική και τη δομή τους. Περπατήσαμε αρκετά ,αν και η Όλγα με την Αγγελική προτίμησαν καροτσάκι-ποδήλατο με ποδηλάτη παρακαλώ…, μην τυχόν και ιδρώσει ο μεταξένιος. κ..λος.. Κυνηγημένοι από τον ήλιο που παρόλο τα τεράστια δένδρα με το πυκνό φύλλωμα ,οι αχτίνες του δεν μας άφησαν λεπτό ,όπως λεπτό δεν μας άφησαν και τα κουνούπια που σε αυτή τη χώρα έχουν το μέγεθος του περιστεριού, αλλά ουχί την αθωότητα των ..φτάσαμε ενθουσιασμένοι και με ανοιχτό στόμα αντικρίσαμε μια πανύψηλη πυραμίδα…η NOHAH MAL…με τα μισοπρασινισμένα σκαλοπάτια της, σημείο των καιρών, μας προσκαλεί να τολμήσουμε να πατήσουμε πάνω της και να μας μεταφέρει στην κορυφή μιας άλλης εικόνας και σε μιας άλλης εποχής ζωής…Πως θα βγω γαμωτο εκεί απάνω???????? Εμένα από τώρα μου κόπηκε η ανάσα ,μόνο ίλιγγο δεν έχω βλέποντας τους άλλους τουρίστες πιασμένους από το τοποθετημένο σκοινί καταμεσής και άλλοι να ανεβαίνουν με τα γόνατα και να κατεβαίνουν με τον κώλο…Σίγουρη ότι η Μαριέττα και η Μαρία θα τολμούσαν ,είπα και εγώ ,άντε κουνήσου και εσύ και απέδειξε ότι το χάσιμο βάρους αυτού του καλοκαιριού ,κάπου πρέπει να σε έχει ευνοήσει και να μην τα φτύσεις όπως πέρυσι στο Μπουτάν…Μ ε την γλώσσα εξω και με την ανάσα να μην βγαίνει πια, πάτησα το πόδι μου στην κορυφή.., και η ανάσα κόβεται εντελώς από το μεγαλείο που αντικρίζω. .Κάτω απλώνεται η πυκνή καταπράσινη ζούγκλα που μέσα της κρυβόταν φυλαγμένη για αιώνες , όλη η ιστορία της φυλής των Μάγια….Το βλέμμα ανακαλύπτει σκορπισμένα και άλλα χτίσματα όπως το LongutoPinturan,και to GruppoMacanxa. Όλα αυτά τα πέτρινα ευρήματα καλά διατηρημένα μαρτυρούν την παρουσία πολιτισμού χρόνια ..αιώνες πριν. .Η ζέστη και η υγρασία κάνουν έντονη την παρουσία τους….αλλά δεν μας εμποδίζουν από την φωτογραφική μανία που έκανε τις μηχανές να πάρουν φωτιά…Το κατέβασμα πιο δύσκολο γιατί τα σκαλιά γλιστρούν και προσευχόμαστε να μην γίνουμε θέαμα διασκέδασης ,στα δεκάδες ζευγάρια μάτια που μας παρακολουθούν από κάτω…. Μπράβο ρε Μουλου….τα κατάφερες…
Μεσημεράκι γυρνάμε στην Tulum μια παραλιακή πόλη στη αγκαλιά της καραϊβικής ….Στη κεντρική πλατεία κάναμε επιδρομή στην τοπική κουζίνα ..στα τάκος, με κοτόπουλο η ψάρι και πνίξαμε την δίψα μας με μια παγωμένη αλλά ανούσια μη αλκοολούχα μπύρα....οι ανυπόμονες της παρέας μασουλώντας ξεχύθηκαν στα μαγαζάκια για να ταΐσουν την πείνα τους για ψώνια πριν αρχίσει η ξενάγηση στα ερείπια της Tulum...

 

[ΕΡΣΗ]

Τέλεια! Για να δουμε και το πυραμιδοκατέβασμα!

 

[LULLU]

η παραλία Los Lirios

 

[LULLU]

τα μονοπατια του Λιριος...