Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Μεξικό Μπελίζ Ονδούρα ταξιδι στη Κεντρικη Αμερικη.. μια.. Γουατεμαλα και απο εμενα

[pattyyy]

Η περιγραφή σου μου γεννά όμορφες, εξωτικές εικόνες! Είναι πολύ ξεχωριστή!

 

[LULLU]

Η Tulum λοιπόν.. βρίσκεται 63 χιλιόμετρα νότια της Playa del Carmen και τα 12 χιλιόμετρα παραλία που διαθέτει προτιμηθήκαν από τους Μάγια ως τοποθεσία για να κτίσουν ναούς και παλάτια . Η ίδια πόλη χρησίμευε και ως λιμάνι από το 1200-1521 AD..
Μια τεράστια έκταση πάνω στα βράχια της ακτής απλώνεται και δεσπόζει σαν βασίλισσα πάνω στο κάστρο ..τα τουρκουάζ νερά γλύφουν τα βράχια και σχηματίζουν πολύ ωραίους κολπίσκους ..με άσπρη - ξεξασπρη λαμπερή άμμο και στολισμένοι σαν γαρνιτούρα με φοίνικες, που κλείνουν το μαγευτικό τοπίο…Κοιτάζοντας γύρω απλώνεται στα μάτια σου ένα σύμπλεγμα από ναούς ,παλάτια, κτήρια που χρησίμευαν για εμπορικές συναλλαγές ,για ανθρωποθυσίες για την αντίσταση κατά των ενοχλητικών δολοφόνων κατοίκων των νησιών της καραϊβικής…
Τα κτήρια ήταν πολύχρωμα και τα χρώματα που κυριαρχούσαν ήταν το κόκκινο, το μπλε και το κίτρινο και όταν τον 16 αιώνα οι Ισπανοί κονκουστατορες έσκασαν μύτη έμειναν έκθαμβοι, θαυμασμός όμως που δεν διήρκησε πολύ μιας και βάλθηκαν να τα ισοπεδώσουν εξ αρχής..
Στα ανατολικά υπάρχει η Casa del Cenote που πήρε το όνομα λόγω μιας μικρής πισίνας που έχει στη βάση του.. ακόμη πιο ανατολικά είναι Templo DIOS DELVIENTO., o ναός του θεού ανέμου….από κάτω βλέπεις τις πανέμορφες παραλίες ,όπου αρκετοί τουρίστες γνωρίζοντας το, κρατούσαν τα απαραίτητα για μια χαλαρωτική βουτιά στα πρασινογάλαζα νερά… το El Palacio , το παλάτι με τις χαρακτηριστικές φιγούρες και το δίπατο Templo de Las Pinturas .., ψηλά στο λόφο δεσπόζει το El Castillo..
Ανάμεσα στα κτήρια απλώνεται ένα καλοκουρεμένο καταπράσινο γρασίδι που τονίζει τα γκρι πέτρινα κτήρια ,τα κάνει να φαίνονται πιο επιβλητικά αλλά σε μένα μου δημιουργεί την αίσθηση του ψεύτικου, του τεχνικού του μελετημένου ,ενώ εγώ φαντάζομαι πως θα ήταν πιο επιβλητικό το όλο τοπίο τυλιγμένο με την άγρια και απεριποίητη ζούγκλα.., τώρα γούστα είναι αυτά θα πεις .. Η παρέα μου υπενθυμίζει ότι, με το γρασίδι τονίζονται περισσότερο αυτά τα μνημεία…ίσως..
Πήραμε το τρενάκι της επιστροφής για τη πλατεία ,όπου και πάλι άλλοι συνέχισαν το σιοπινγκ θέραπι και εμείς που δεν βλέπουμε τίποτα άλλο παρά φλιτζάνια αχνιστού καφέ ρίχνομε τα κουρασμένα κορμιά μας στις μπαμπουδένιες καρέκλες της καφετερίας ,χαζεύοντας μια οικογένεια επιμελημένων τεχνικά ινδιάνων, να προσκαλούν τους τουρίστες να φωτογραφηθούν μαζί τους για μια αναμνηστική πόζα πληρώνοντας φυσικά το αντίτιμο..
Στο δε κέντρο της πλατείας μια άλλη παρέα τολμηρών ακροβατών ανεβοκατεβαίνει μια στημένη ψηλή σωλήνα που στη κορυφή έχει σκοινά που οι ακροβάτες ζώνονται με αυτά κάνοντας χορευτικούς κύκλους και φιγούρες .. Ενστικτωδώς παραμερίζεις προφυλάσσοντας το κεφάλι σου από φόβο μπας και σκάσει σε ανώμαλη προσγείωση κάποιος από αυτούς και σε φυτέψει στο τσιμέντο…., αλλά μπα!!!!! Έχουν εξασκηθεί οι άνθρωποι.. Όση ώρα είμαστε εκεί θα ανεβοκατεβήκαν καμιά δεκαριά φορές… , αυτό είναι το επάγγελμα τους τελικά μιας και στο τέλος κάθε παράστασης βγαίνει και δίσκος προσφορών.. Πέντε παρά τέταρτο πήραμε το δρόμο του γυρισμού για το γυρισμό.., ελπίζοντας να έχει λίγο φως ακόμη να προλάβω μια απογευματινή βουτιά στα ζεστά νερά ..Η μοίρα στάθηκε με το μέρος μου και εγώ παραμάσκαλα με τη πετσέτα και τα πόδια να βουλιάζουν στη ψιλή λευκή άμμο ,που στη χώρα μου ποτέ δεν εκτιμώ, διότι για το βότσαλο δίνω θάνατο, κατηφορίζω στη παραλία ..Το δροσερό νερό με τόνωσε ,με δυνάμωσε η ορμή του κύματος λες και μου δάνειζε λίγη από τη δύναμη του ..,και η βόλτα δίπλα στο κύμα παρηγόρησε και ημέρεψε τις σκέψεις μου…Συνάντησα την Όλγα και τον Νώντα που και αυτοί δεν άντεξαν στο κάλεσμα της ξελογιάστρας θάλασσας και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο νύχτα πια, για ντουζ ξεκούραση και φόρτωση μπαταριών για τις μηχανές που αλήθεια είναι, αναστενάζουν κάτω από τις φωτογραφικές απαιτήσεις μας.. Με ένα φραπέ της συμφοράς ,όχι δυνατό δηλαδή.. ,βρίσκομαι στη βεράντα να αφιερώνω λίγες στιγμές καταγράφοντας στο ημερολόγιο μου τις αναμνήσεις από ετούτη τη γεμάτη ημέρα....κλείνω το ημερολόγιο και πάω για φαγητό ...

<FONT face="Times New Roman"><FONT size=4><FONT color=#000000>Η τρεμάμενη φλόγα του αναμένου κεριού στη μέση του τραπεζιού με προδιαθέτει για ένα ζεστό και γ%E

 

[xenos]

Πολυ ομορφες εξωτικες εικονες μας μεταφερεις Lullu.!!!!

 

[LULLU]

Tulum...το ανακτορο στο λοφο..

 

[LULLU]

..οι μεταγενεστεροι μαγια στη πλατεια....

 

[LULLU]

οι ακροβατες της πλατειας...

 

[go2dbeach]

Στο δε κέντρο της πλατείας μια άλλη παρέα τολμηρών ακροβατών ανεβοκατεβαίνει μια στημένη ψηλή σωλήνα που στη κορυφή έχει σκοινά..

Προκειται για τους Voladores de Papantla μια τελετη που ξεκινησε πριν απο μερικους αιωνες προς εξευμενιση των θεων που ειχαν πεισμωσει και σταματησαν τις βροχες. Αποριας αξιο πως δε μοιαζουν με ζαλισμενα κοτοπουλα οταν φτανουν στο εδαφος!

Lullu χιλια ευχαριστω που με ταξιδευεις ξανα στην αγαπημενη μου περιοχη περιμενω τη συνεχεια!

 

[LULLU]

Σήμερα θα πάμε στην Chichen Itzaτην πιο σπουδαία πόλη των μάγια που ανακαλύφτηκε τελευταία και λογικά δεν πρέπει να υπάρχει κοσμοσυρροή , αλλά όλα αυτά συνέβαιναν ως τα τώρα… γιατί από φέτος η πόλη κέρδισε τη λαμπρή θέση ανάμεσα στα 7 θαύματα του κόσμου και μάλλον άλλαξε η τύχη της.
Μετά το πρωινό λοιπόν πήραμε το δρόμο για τη Chichen Itza που βρίσκεται 75 μίλια ανατολικά της Merida, 115 δυτικά από το Cancun και 160 μίλια βορειοδυτικά από την Playa del Carmen.
Οδηγούμε σε ένα ίσιο αλλά λίγο στενό άσφαλτο ανάμεσα σε ψηλά δέντρα και πυκνή βλάστηση.. ούτε ένα βουνό δεν υπάρχει τριγύρω. Σταματήσαμε έξω από μια φυλακή και δικαίως θα πείτε τι αξιοθέατο έχει η αυλόπορτα μιας φυλακής? Έχει κούνιες…. Πολύχρωμες αιώρες, φτιαγμένες από τους ίδιους τους φυλακισμένους και φυσικά προορίζονται για πώληση στο περαστικό κοινό..
Ο Νώντας πήρε μια , αλλοίμονο μην χάσει, ενώ οι υπόλοιπες απλωθήκαμε στα τριγύρω χωράφια για την ανάγκη μας. Κάμποσα χιλιόμετρα πιο κάτω, ο δεύτερος σταθμός μας σε ένα πολύ μεγάλο τουριστικό οικοδόμημα με μπαρ, εστιατόριο και μαγαζάκια γύρω από μια μεγάλη κεντρική αυλή. .γεμάτη με τι άλλο ?από λουλούδια.
Εδώ βρήκαμε ευκαιρία να ξοδέψουμε τα λεφτά μας, σε είδη λαϊκής τέχνης, πράγμα που έπραξαν ακόμη και οι πιο δύσκολες και σκληρές ως προς τις αγορές. Το βλέμμα καρφώθηκε στις τοιχογραφίες πάνω σε δέρμα ζώου ,στις μάσκες με πέτρες τυρκουάζ και οψιδιανό που αν και είναι βαριά αποκτήματα, δεν μας πτόησε το υπέρβαρο αποσκευών τουλάχιστον από τώρα..
.Φτάσαμε στην Chichen Itza.,.. το ουαου σαν επιφώνημα της πέφτει λίγο .., αναστολή της αναπνοής, λίγη ζαλάδα μέχρι να ξαναπάρεις αέρα…, να λοιπόν που μας λύθηκε η απορία και η περιέργεια για το τι παραπάνω έχει αυτή εδώ η πόλη και προτάθηκε για 7 θαύμα, με το που περάσαμε την είσοδο και διασχίσαμε το διάδρομο που από τα εκδοτήρια μας βγάζει στον κυρίως αρχαιολογικό χώρο..
Ένα συγκρότημα που καλύπτει μια έκταση χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων και αποτελείται πάνω από 1000 κτήρια Δίκαια της ανήκει ο τίτλος της πιο φημισμένης αρχαιολογικής πόλης των Μάγια που ήκμασε από το 600-900 πχ. Τα 6 τετραγωνικά χιλιόμετρα αποτελούσαν σίγουρα μια Μητρόπολη με βασιλείς , υπηκόους, σκλάβους και ευγενείς με ναούς, βωμούς αγορές και στάδια και υπάρχουν ενδείξεις και αποδείξεις ότι η δυναστεία ήταν η μόνη μορφή εξουσίας και σχέσης βασιλιά και λαού.. Και όπως γίνεται συνήθως οι βασιλείς θέλουν να μεγαλώνουν ολο και πιο πολύ τα βασίλεια τους οπότε οι πολεμικές διενέξεις με τις πόλεις της γύρω περιφέρειας ήταν ένα συνεχές φαινόμενο. Οι χαμένοι είχαν 2 επιλογές, η να υποταχτούν και να γίνουν κάτι σαν σύμμαχοι η όσοι αρνιόντουσαν θυσιάζονταν πάνω στο ψηλό βωμό της πυραμίδας και τα άψυχα ακέφαλα κορμιά πετάγονταν μέσα στο Sacred Well …
Στο κέντρο δεσπόζει το elCastillo, η μεγάλη πυραμίδα που από φέτος ανήκει στα 7 θαύματα του κόσμου, σχεδιασμένη να δείχνει το ημερολόγιο των Μάγια . Έχει σκάλες και από τις τέσσερεις πλευρές με 91 σκαλοπάτια( από εδώ κατρακυλούσαν χώρια τα κεφάλια και χώρια τα ακέφαλα πλέον κορμιά των θυμάτων ανθρωποθυσιών η κάθε μια και καταλήγουν όλες σε ένα πλατύσκαλο που αντιστοιχεί στην 365 μέρα του ηλιακού ημερολογίου. Τα χρώματα που κυριαρχούσαν και εδώ ήταν τα ίδια όπως σε όλα τα κτίσματα των Μάγια. , δηλαδή το μπλε και κόκκινο από έξω.
Λίγο πιο νότια αντικρίζουμε το gran Τueggo de Pellota,το μεγαλύτερο ball court της μεσοαμερικής,. Υπάρχει μια καταπληχτική ηχητική και λέγεται ότι ο βασιλέας ενώ καθόταν στην μια άκρη μπορούσε να ακούσει ,να κατασκοπεύσει δηλαδή τι έλεγαν οι προσκεκλημένοι ,οι επισκέπτες και γνώριζε τις προθέσεις των εξ αρχής, αν είχαν δηλαδή φιλικές η εχθρικές διαθέσεις..
Πιο πέρα κάνει την εμφάνιση του το Cenote segrado ,μια πηγή ,πηγάδι ιερό, εδω βρέθηκαν πολλοί σκελετοί οι οποίοι ανήκαν σε εκείνους που αρνήθηκαν συμμαχίες, που έγιναν θύματα δολιοφθοράς, που θυσιάστηκαν στο θεό της βροχής, που δεν ήταν υπάκουοι νομοταγείς πολίτες.. είναι γνωστή εξ άλλου η πρακτική των ανθρωποθυσιών αυτής της φυλής.. Ο δρόμος που οδηγεί από το ένα κτίσμα στο άλλο είναι τώρα γεμάτος μικροπωλητές με εκατομμύρια γλυπτά ,αγάλματα, ρούχα μπιμπελό, δηλαδή ένα σκέτο παζάρι..
Η πρώτη σκέψη μας είναι ότι δεν θα έπρεπε να τους επιτρέπουν οι αρχές, να μετατρέπουν το χώρο αυτό, σε λαϊκή αγορά, άσε δε που είναι και ενοχλητικοί παρακαλώντας τους τουρίστες να ψωνίσουν πράγμα που μαζί με τη ζέστη , σου κόβεται από την μια μεριά η ανάσα και από την άλλη η όρεξη και επιθυμία να τριγυρνάς στους χώρους αυτούς..;Aλλα κτίσματα , όπως το αστεροσκοπείο , η εκκλησία la inglesias το Temple of the skulls, το Temple of the Warriors με τις 1000 κολόνες που λειτουργούσε και σαν αγορά, και λίγο παρακάτω βρίσκεται το caracol ή οσερβατόριο..
Ανάμεσα σε αυτά εδω τα κτήρια υπάρχει ο γνωστός χλοοτάπητας καλοφροντισμένος και καλοδιατηρημένος, οφείλω να ομολογήσω , που πάλι πέφτει κάπως στο μάτι μου και στην οπτική μου περίεργα, με παραπέμπει σε βασιλικούς κήπους και ανάκτορα ,ενώ και εδώ θαπρεπε η βλάστηση της ζούγκλας να περιβάλει τα χτίσματα αυτά δημιουργώντας μια άλλη εικόνα..
Όπως και νάχει το πράγμα οι άνθρωποι έκαναν τεράστιες προσπάθειες αποκατάστασης των ερειπίων ,συντήρησης και δικαίως η περιοχή αποτελεί ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου από φέτος. Χιλιάδες τουρίστες ,ναι χιλιάδες όπως στο λέω, μπερδεύονται στα δρομάκια ,στα κτίρια ,στην είσοδο….,φαντάσου τι θα γίνεται το Δεκέμβρη, που είναι και η περίοδος της τουριστικής αιχμής,,,
Για μεσημέρι ,επήγαμε σε ένα από εκείνα τα τουριστικομάγαζα που μας πρότεινε ο ξεναγός. Μη μπορώντας να αντέξουμε άλλη ταλαιπωρία, για ανεύρεση άλλου εστιατορίου, τόσο γιατί η ζέστη όσο και τα χιλιόμετρα που κόψαμε στο πάνω κάτω , επί 3 και πλέον ώρες, σε συνδυασμό με την αφόρητη πείνα και δίψα , μας ανάγκασε να αποδεχτούμε να πληρώσουμε το έξτρα ποσόν των 80 ευρώ για να απολαύσουμε ένα μπουφέ από τραγικά δυτικού τύπου φαγητά ,ενώ στηθήκαμε στην ουρά με άλλους πεντακοσίους ηλιοκαμένους λευκούς τουρίστες, μέσα σε μια απίστευτη φασαρία μαχαιροπίρουνων . Τα κλού της ιστορίας ήταν ο απίστευτα ηλίθιος αδέξιος παραδοσιακός χορός των σερβιτόρων του εστιατορίου…κάτι σαν σερβιτόροι ντάνσινγκ. .χωρίς τη Μανωλίδου ευτυχώς.. Άκου τώρα φίλε τι σκαρφίστηκαν οι άνθρωποι ,δεν λέω μας ξεπέρασαν σε αυτό,,, έντυσαν τους σερβιτόρους με παραδοσιακά ρούχα που όχι μόνο τους εμπόδιζαν στις κινήσεις για όση ώρα έκαναν την πρώτη τους δουλειά,(σερβιτόρου) αλλά έτσι καταλαδωμένοι, ιδρωμένοι άρχισαν να λικνίζονται στους ρυθμούς της μεξικάνικης μουσικής…
Άντε να υποστούμε και αυτό το μαρτύριο και να φύγουμε.. Ο Νάτσο, ο ξεναγός μας ,θα συνέχιζε για Μεντίνα ,τη πόλη καταγωγής του, και μας ξεφόρτωσε γρήγορα γρήγορα στον οδηγό που δεν μιλούσε λέξη αγγλικά.. και την έκανε, αφού πρωτίστως μας έκανε γνωστό, ότι τα τιπς για τον οδηγό να τα βάλουμε σε ένα φάκελο και να τα δώσουμε,, ,μόνο δε ,που επειδή κάθε μέρα αλλάζαμε και οδηγό. . πελαγώσαμε τόσο που δεν νομίζω ότι θα δώσουμε. .έτσι νάνε όλοι ισοι …
Πριν αποχωρήσει ξεκαθαρίσαμε για το ποιος έχει την ευθύνη της αυριανής μεταφοράς μας στα σύνορα γιατί προς στιγμή νόμισα πως θα το κόβαμε ποδαρόδρομο..
Ο σιωπηλός οδηγός ( ούτε με την διεθνή νοηματική δεν χαμπαριαζε) μας οδήγησε στο VAJIADOLIN ένα μικρό, όμορφο χωριό ,όπου μόνες πια και χωρίς την καθοδήγηση του Νάτσο, ανακαλύψαμε τον κόσμο ,την ευγένεια, την ηρεμία τους, την απλή αλλά ίσως δύσκολή ζωή τους…Με τον Νώντα ανακαλύψαμε ένα καταπληχτικό μαγαζάκι με πολύ τσουχτερές τιμές αλλά δεν πτοηθήκαμε μπροστά στα ωραία αντικείμενα, σοκολάτες, κουτιά, κολιέ, κτλ .Μετά τα ψώνια μας ,ασχοληθήκαμε και με την ξενάγηση στον πολύ ωραίο παλιό ισπανικό ναό…ένα ζευγάρι είχε αποφασίσει να ενώσει τη ζωή τους μέρα μεσημέρι στο ναό αυτό, μέσα σε ένα απίστευτο καρακιτσεριάρικο στολισμό….Νάστε ευτυχισμένοι παιδιά και καλούς απογόνους,..
Νύχτα πια φτάσαμε στο ξενοδοχείο και το νυχτερινό μπάνιο δεν ήταν εφικτό,..
Ένα γρήγορο ντους και στη τραπεζαρία ,όπου για κακή μου τύχη απόψε το σκόρδο έχει επιβάλει τη παρουσία του και τη μυρωδιά του σε όλα τα πιάτα…Ευτυχώς η σαλάτα ήταν το μόνο βρώσιμο ήπια και μια μαργαρίτα μονορούφι που οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν πάρα πολύ καλή….
Ανακουφισμένη που είχα ταχτοποιήσει και εξασφαλίσει το πώς και ποιος θα μας πάει στο BELIZE έπεσα για ύπνο..

 

[meli]

Καταπληκτικη αφηγηση!!!!!
Σε παρακολουθω με αγωνια....
Και το φοβερο ειναι οτι Νοεμβρη του 2007 ημουν κι εγω Τουλουμ!!

 

[LULLU]

Καταπληκτικη αφηγηση!!!!!
Σε παρακολουθω με αγωνια....
Και το φοβερο ειναι οτι Νοεμβρη του 2007 ημουν κι εγω Τουλουμ!!

.. κοιτα να δεις συμπτωσηηηηη!!!!!!!!!!!!!!

 

[Rosa]

Aαααχχχ....θέλω κι εγώ Chichen Itza............πες μας κι άλλα!!!

 

[xenos]

Μπραβο LULLU ωραιο το στορυ.
Μουτσος γκρατσιας.

Η Chichen Itza μου θυμισε το apocalypto του Μελ Γκιπσον.Ταινιαρα.
Περιμενουμε Belize.

YΓ.μην μεγαλωσεις αλλο τα γραμματα βλεπουμε.