Alex Loco
Member
- Μηνύματα
- 361
- Likes
- 1.917
- Επόμενο Ταξίδι
-
- Ταξίδι-Όνειρο
- Pamir highway
Περιεχόμενα
Ξανά στους δρόμους λοιπόν για το τελευταίο μας προορισμό την πόλη Σούσε . Είχαμε βρει ένα τρένο που σε πάει αν και δεν ήταν ξεκάθαρη η συγκεκριμένη ιστοσελίδα για το αν υπάρχει τρένο, τι πρόγραμμα έχει , μέρες ώρες και λοιπά. Ρωτήσαμε την reception και μας είπε με βλέμμα ούτε καν τι τρένο ( δεν ξέρω αν υπάρχει κι αν υπάρχει ίσως δε το προτείνουν καν σαν επιλογή ) . Μας είπε να πάρουμε ένα ταξί με 8-10 δηνάρια που θα μας πήγαινε στο σταθμό που φεύγουν τα louage για διάφορες περιοχές. Έτσι κι έγινε. Πήραμε ένα louage μαζί με άλλα 6 άτομα και φύγαμε. Εδώ λοιπόν ακόμα και τώρα αμφιταλαντευομαι για το αν και που γυρίστηκαν σκηνές από τη ταινία ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ. Στο ίντερνετ λέει ότι στα τείχη της πόλης έχουν γυριστεί σκηνές αλλά δεν λέει σε ποιο ακριβώς σημείο . Πίστευα ότι το μέρος που μαστίγωσαν και έβαλαν το ακάνθινο στεφάνι στο Χριστό ήταν μέσα στη Ραμπάτ της Σουσε γυρισμένο . Όμως αργότερα κατάλαβα ότι αυτό είναι γυρισμένο στη Ραμπάτ στο Μοναστήρι εκεί που επίσης γυρίστηκε η στιγμή που ο κόσμος φωνάζει υπέρ του Βαραβα και όχι του Χριστού. Θα ήταν υπέροχο να βρεθώ σε αυτό το μέρος. Ανατριχιλα . Είπαμε έχω τάξει στον εαυτό μου μια κατάβαση με τη μηχανή για επίσκεψη στα υπόλοιπα μέρη που δεν πήγα . Φτάσαμε λοιπόν και το πήραμε με τα πόδια καθώς στο χάρτη βλέπαμε ότι δεν είμαστε μακριά και θέλαμε και λίγο να μπούμε αμέσως στο κλίμα . Το έχω ξαναπεί δεν μας αρέσουν τα ταξί. Ούτε από άποψη μετακίνησης και κυρίως δε θέλω να έχω το νου μου στον ταξιτζή για το αν θα πατήσει το ταξίμετρο όπως ακριβώς έκανε αυτός που μας πήγε από τη Χαμαμετ στο σταθμό.
Μας είπε δέκα δηνάρια κοστίζει . Παρατηρούσα με προσοχή σε όλη τη διαδρομή τα δάχτυλα του όταν άλλαζε ταχύτητα. Όταν φτάσαμε στο στενό που ήταν ο σταθμός το ταξίμετρο έγραφε 8,5 . Πέντε μέτρα παρακάτω σταματάει και τσουπ έγινε 9,5 δια μαγείας !! Να αυτά δεν μπορώ . Σιχαίνομαι κάτι τέτοια προτιμώ να περπατήσω παρά να αφήσω το καθένα να νομίζει ότι με δουλεύει για ένα δηνάριο
Δεν είναι φυσικά τα λεφτά . Δεν με νοιάζουν . Απλά δεν μπορώ το κάθε καημένο να νομίζει ότι μπορεί να με κοροϊδεύει. Και δεν είναι η πρώτη φορά στο εξωτερικό που γίνεται αυτό με τους ταξιτζήδες. Γι'αυτό ποδαράκια και μόνο σε έκτακτη περίπτωση . Φτάσαμε στα τείχη της παλιάς πολης. Εκεί μέσα είναι η αυθεντική Μεδίνα αναλλοίωτη στο χρόνο που φυσικά θεωρείται μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Κατεβήκαμε τα σκαλιά και αρχίσαμε να μπαίνουμε όλο και πιο βαθιά στα άδυτα της παλιάς πόλης. Στην αρχή έχει τα κλασικά μαγαζάκια για καφέ τσάι και φαγητό . Κατηφορίζοντας βρίσκεις τα πιο κλασικά μαγαζιά . Παζάρι με κάθε λογής πράγματα κυρίως ρούχα και σουβενίρ . Όσο προχωράς τόσο πιο πολύ συνειδητοποιείς ότι εκεί που νομίζεις ότι αυτό ήταν ξαφνικά έχει άλλα τόσα στενά και άλλο τόσο κόσμο πολύ περισσότερο από πριν !! Πολύ πιο ωραία τα στενά αυτά από της Τύνιδας . Ελαφρώς μεγαλύτερα και το παζάρι με πολλή περισσότερη ζωή , αλλά και επιλογές αγοράς . Βρήκαμε το ξενοδοχείο μας το οποίο είναι μια κατηγορία από μόνο του . Ονομάζεται Dar Lekbira Boutique Hotel και μπορεί να το δει κάποιος στη Google η στη Booking . Απίστευτα όμορφο , ιδιαίτερο και με εξαιρετική ιδιοκτήτρια. Και μόνο που μας είπε ότι είχε έρθει στη Σάμο και βρήκε ένα αδέσποτο ( τον σκύλο του που αργότερα υιοθέτησε) μέσα στο πουθενά μέσα στα αίματα αλλά ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου δεν συγκινήθηκε και τους είπε ότι αν θέλετε να κρατήσετε το σκύλο να φύγετε , εγώ ντράπηκα εντελώς για τον Ελληναρα. Τελικά έφυγαν και μένανε 4 μέρες στη θάλασσα για να έχουν μαζί το σκυλάκι τον οποίο υιοθέτησε!!! Έζησε 15 χρόνια στην Ελβετία και όπως μας είπε γύρισε για να πάρει αυτό το παρατημένο μέρος και να το κάνει ξενοδοχείο, επειδή πλέον ο κόσμος παρατάει την παράδοση την παλιά πόλη και ψάχνει να μείνει σε νέου στυλ μοντέρνα σπίτια με αποτέλεσμα η παλια πόλη να είναι γεμάτη παρατημένα κτίσματα που είναι υπό κατάρευση και έτσι να χάνεται σιγά σιγά η παράδοση . Αυτό μου το είπε και ένας στο δρόμο . Ότι κάποτε εκεί μέσα μένανε χιλιάδες άνθρωποι και τώρα έχει σχεδόν ερημώσει. Πέρα από αυτά που είναι άξια αναφοράς η συγκεκριμένη έχει σώσει πάνω από 20 αδέσποτα σκυλια και γατιά που τα παρέχει στέγη , ιατρική περίθαλψη, νερό και φαγητό. Είδωλο !! Ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά το συγκεκριμένο ξενοδοχείο, το οποίο απέξω δεν σε προϊδεάζει καθόλου για το εσωτερικό του βλέποντας απλά μια πόρτα στο λαβύρινθο. Πολλές εκπλήξεις πρέπει να κρύβουν στο εσωτερικό τους όλες αυτες οι πόρτες . Αφήσαμε τα πράγματα μας και καθώς είχε μεσημεριασει και δεν είχαμε φάει από το χθεσινό απόγευμα εκείνα τα τεράστια μπέργκερ πήγαμε καρφί να φάμε σε ένα μαγαζί με καλές κριτικές δίπλα στα τείχη της πόλης . Δε σου γέμιζε το μάτι το μαγαζάκι αλλά στο trip advisor είναι νούμερο ένα με 314 κριτικές !! Κάτι θα ξέρουν . Βέβαια ένα παιδί που δούλευε στο ξενοδοχείο μας είπε αργότερα ότι δεν είναι καλή επιλογή το μαγαζί κι ας έχει τόσες κριτικές ! Κάτσαμε στην ταράτσα. Αγαπάμε ταράτσες είτε για φαγητό είτε για κοκτέιλ . Θέα η πόλη , ήχοι στα αυτιά μας από κόρνες βαβούρα , δίπλα μας ταράτσες παρατημένες από τα διπλανά σπίτια και γενικά μια βουτιά στη ζωή και την καθημερινότητά των ντόπιων. Έχει αξιοποιήσει έξυπνα το κτίσμα ο ιδιοκτήτης κάνοντας την ταράτσα του κομμάτι του μαγαζιού και μπράβο του . Το μόνο που με χάλασε ήταν ότι απέναντι σε μια ταράτσα είχε δύο μαλινουα δεμένα με σχοινί μέσα στον ήλιο ( έχω τρέλα με αυτά τα θέματα δεν μπορώ να χαρώ τη στιγμή όταν ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να βοηθήσω την μοίρα των ζώων ) . Προσπάθησα να το αποδεχτώ εφόσον ήρθε και το φαγητό . Εγώ πήρα κεμπάπ κοτόπουλο με συνοδεία από πατάτες και σαλάτα και η Σοφία ήθελε να δοκιμάσει το φημισμένο τοπικό τους πιάτο το κους κους, σε συνοδεία κοτόπουλου και άφθονου σκόρδου πράγμα που εμένα με τρελαίνει με την αρνητική έννοια. Όπως είπε και ο ιδιοκτήτης " δεν σου αρέσει το σκόρδο ? Ούτε το τζατζίκι ? Μάλλον δεν είσαι άντρας αλλά κάποιο είδος ρομπότ
" το κεμπάπ του ήταν πεντανόστιμο. Η σκορδιλα πάλι μας τα χαλούσε . Από τις λίγες φορές που δεν τρώω ότι αφήνει η Σοφία καθώς δεν μπορούσα να το φάω με τίποτα . Τεράστιες δόσεις φαγητού , αν σου αρέσει τρως καλά !! Μας έφεραν και ένα εξαιρετικό τσάι στο τέλος με μέντα η δυόσμο που ήταν άκρως απολαυστικό. Μαζί με το τσάι μας έφεραν και ένα ωραίο γλυκάκι . Τους είπαμε ότι ήταν πολύ καλό κι έτσι η κοπέλα που δούλευε εκεί μας έδωσε ενα ολόκληρο κουτί δώρο ως δείγμα φιλοξενίας !! Εδώ ναι την παραδέχομαι τη φιλοξενία . Και επέμενε μέχρι να το πάρουμε όσο και αν ευγενικά αρνηθηκαμε.
Έτσι λοιπόν με ένα κουτί γλυκά αγκαλιά επιστρέψαμε γρήγορα στο ξενοδοχείο μας για να το αφήσουμε και να χωθουμε στα στενά όσο πιο βαθιά πάει με σκοπό να βρούμε το μεγάλο τζαμί και την Ραμπάτ τα δύο πιο φημισμένα μέρη της πόλης . Περάσαμε από αρκετούς πάγκους κυρίως με ρούχα και από ένα καφενείο ας το πούμε ένα από τα αρκετα που υπήρχαν και σου έκανε εντύπωση ότι είχε αποκλειστικά άντρες που ο καθένας κρατούσε και από ένα ναργιλέ . Ούτε μια γυναίκα και συνήθως ούτε ένας τουρίστας αλλά μόνο ντόπιοι. Το παιδί που δούλευε στο ξενοδοχείο μας είπε ότι υπάρχουν δύο είδη καφέ εκεί. Αυτά που είναι μόνο για άντρες που πάνε οι ντόπιοι και τα μεικτά που είναι πιο ακριβά αλλά μπορούν να πάνε και γυναίκες και ζευγάρια . Βέβαια αν πάει κάποια γυναίκα η κάποιο ζευγάρι τουριστών στα πρώτα , μας είπε ότι δε θα πούνε κάτι γιατί καταλαβαίνουν ότι είναι τουρίστες . Δεν το λες και πολυ τιμητικό για την κουλτούρα τους σχετικά με τις γυναίκες βέβαια . Μετά από ανελέητο πρήξιμο και αφού πλέον το είχα συνηθίσει, ξεπρόβαλε η πανέμορφη Ραμπάτ χτισμένη τον 8ο αιώνα, ενώ λίγο πιο δίπλα είναι το τζαμί της Σουσσε . Ρωτήσαμε ένα ζευγάρι σχετικά με τη Ραμπάτ . Μας είπαν ότι αξίζει να μπεις , ειχε ένα μικρό αντίτιμο αλλά σε αποζημιώνει η θέα από τον πύργο ψηλά . Εντωμεταξυ το ζευγάρι ήταν από τον Καναδά και το επόμενο πρωί τους πετύχαμε στην τραπεζαρία στο πρωινό καθώς ήμασταν συγκάτοικοι στο ίδιο ξενοδοχείο, ξεσπώντας σε γέλια όταν το καταλάβαμε !! Πράγματι . Η Ραμπάτ ήταν πολύ όμορφη. Δεν μπόρεσα να καταλάβω πως ακριβώς αξιοποιήθηκε, καθώς τα πολλά μικρά δωμάτια που διέθετε δεν σε έπειθαν για το αν ήταν κάποτε δωμάτια η κάποιο πιθανό κελί φυλακής. Δεν ξέρω ποια ήταν η ακριβή χρήση της Ραμπάτ. Θύμιζε σίγουρα οχυρό αλλά δεν ξέρω ακριβώς τι και πώς . Το τζαμί τον εσωτερικό του περίβολο , απλά μπόρεσαμε να το δούμε από ψηλά από τον πύργο καθώς δε δοκιμάσαμε να μπούμε σε κανένα τζαμί ούτε καν στην αυλή γιατί δεν ξέραμε αν ήταν επιτρεπτό . Ήθελα πολύ να κάνω ναργιλέ , να πιω κάνα κοκτέιλ και σίγουρα να φάμε κάτι καλό . Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε για βράδυ να κατέβουμε στο λιμάνι που μας πρότειναν ένα μικτό μαγαζί ανδρών γυναικών όπως τα λένε που είχε όλες αυτές τις ανέσεις . Από τις αγαπημένες στιγμές του ταξιδιού . Μοχίτο εξαιρετικό , ναργιλές με πολύ καλή γεύση και μια καλουτσικη πίτσα με γεύση Σαουαρμα
( σοφή η μαλακιά μας που έλεγε και ο Γεωργίου ) καθώς την διαλέξαμε στη τύχη χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς είναι αυτό
Τελικά αυτό είναι κομμάτια από αρνί , κοτόπουλο , βοδινό , γαλοπούλα και μοσχάρι με όλη αυτή τη μίξη να το κάνει αρκετά βαρύ και πικάντικο ακόμα και για μένα . Τα τσάκισε τα κρεατακια μια γάτα που είχε το μαγαζί , καθώς όπως είπα είχαν παντού γάτες σε πολύ φυσιολογικό βαθμό για αυτούς . Το βράδυ μου ήταν πολύ καλό. Δεν πίνω και δεν καπνίζω , αλλά καλοκαίρι στη βόρεια Αφρική με δροσερό κοκτέιλ και ανέμελο λουλα που λέει και ένας φίλος μου είναι το καλύτερο σβήσιμο μια κουραστικής μέρας . Στις 4-5 το πρωί λοιπόν πεταχτηκαμε πάνω καθώς ο ιμάμης έκανε το πρωινό κάλεσμά. Το θέμα ήταν ότι ακουγόταν λες και είχε το ηχείο έξω από το μπαλκόνι μας . Μαγική στιγμή παρόλαυτα παρά το απότομο ξύπνημα . Ξενοδοχείο λες και είσαι στο σπίτι του Αλαντίν, σκοτεινά τα πάντα γύρω μας με μικρές αχτίδες φωτός έξω από το παράθυρο και η μελωδική θρησκευτική φωνή να σκεπάζει τον ουρανό της Σουσε . Είχα νιώσει παρόμοιο δέος στον Άγιον όρος όταν πήγα στην λειτουργία στις 4 το πρωί και είχε πολύ παρόμοιο vibe .
Το τελευταίο μας πρωινό στη Σουσε μας βρήκε στην τραπεζαρία να τρώμε το καλύτερο πρωινό από όλα όσα είχαμε φάει. Η Σοφία ξετρελαθηκε καθώς μας φέρανε shakshuka , που είχε φάει στο Ισραήλ. Εγώ πρώτη φορά το έτρωγα. Αν εξαιρέσεις το αυγό που δεν μου αρέσει ήταν πολύ νόστιμο , αλλά έκαιγε πολύ για 9 το πρωί . Είπαμε είμαι του γλυκού για πρωινό . Δίπλα μας μπήκαν δειλά δειλά οι δύο γάτες του ξενοδοχείου και απλά ξάπλωναν χωρίς να ενοχλούν στο φαγητό . Εκεί λοιπόν πιάσαμε την κουβέντα με δύο κοπέλες που κάθονταν λίγο παρά δίπλα. Ήταν Αμερικανες, από τη Βαλτιμόρη της Ουάσινγκτον. Είχαν πολύ χαβαλε και ήταν πολύ θετικές παρουσίες . Κάτσαμε σχεδόν μια ωρα να μιλάμε για το ταξίδι μας , τις χώρες μας αλλά και προηγούμενα ταξίδια . Εμείς σε λίγη ώρα φεύγαμε για Τύνιδα ενώ αυτές θα φεύγανε πιο αργά . Αποφασίσαμε να βρεθούμε το απόγευμα στη Τύνιδα για ένα καφέ να γνωριστούμε καλύτερα , καθώς εμείς τη νύχτα πετουσαμε για Ελλάδα ενώ αυτές θα μένανε 3 μέρες ακόμα . Είχαν έρθει Τύνιδα μέσω Μαρόκο , και πήρανε ένα αμάξι κατέβηκαν μέχρι κάτω στην έρημο και ανεβαίνανε προς τα πάνω. Βέβαια μετάνιωσαν που πήραν το αμάξι και για την οδήγηση των ντόπιων αλλά και επειδή βρήκαν το μπελά τους σε έναν έλεγχο της αστυνομίας καθώς κάτι είχε κάνει λάθος η Hertz , όμως η ίδια το καταλόγισε στα κορίτσια και δεν βοηθούσε ο υπάλληλος τους να βγει άκρη !! Η αστυνομία τους έδωσε πρόστιμο αν κατάλαβα καλά επειδή είχε λήξει κάποιο έγγραφο και τους είπε δεν φταίτε εσείς αλλά η Hertz. Η Hertz αντίστοιχα δεν αποδεχόταν την ευθύνη και κάπου έγινε ένα μπέρδεμα . Γι'αυτό αργότερα όταν τις βρήκαμε μας είπαν πόσο χάρηκαν που έδωσαν πλέον το αμάξι καθώς πέρα από αυτό ,πήγαν να τρακαρουν δύο φορές και μάλωσαν επίσης δύο φορές με δύο διαφορετικούς τύπους που έκαναν τον παρκαδορο από μόνοι τους σε άκυρα μέρη που αυτές πήγαν να παρκάρουν και απαιτούσαν λεφτά για " τις υπηρεσίες τους " ενώ τα κορίτσια προφανώς αρνήθηκαν να δώσουν οτιδήποτε. Μας είπαν χαρακτηριστικά ότι ήταν τόσο άθλια η μέρα τους , που ο καφές μαζί μας ήταν ότι καλύτερο χρειάζονται για να φτιάξει λίγο η διάθεση τους
. Έτσι λοιπόν βγήκαμε για μια τελευταία βόλτα στα στενά με σκοπό να πάρουμε τίποτα και να πιούμε ένα τελευταίο τσάι σε ένα ωραίο μαγαζί που είχαμε σταμπαρει . Κατάφεραν να μας πιάσουν ξανά τον πισινό . Ένας τύπος αφού μας είπε χίλια δυο σάλια με κορυφαίο τον όταν θα ξαναβρεθούμε να παμε να τον βρούμε να μας κοιμήσει σπίτι του και να μας ταΐσει ( τι φιλόξενος . Συγκινήθηκα. Ειδικά όταν πήγε να μας πουλήσει 50 ευρώ , τρία πιάτα που αλλού τα βρήκαμε 5-6 ευρώ 
μα τι γλυκός ) εν τέλη μας πήρε κοντά στα 20 ευρώ γιατί κι εμείς κοιμηθήκαμε όρθιοι. Ένας άλλος πήρε από τη Σοφία 10 ευρώ για καρι το μπαχαρικό και μας είπαν ότι ήταν υπερβολικά πολλά λεφτά 
εντάξει στην επόμενη χώρα θα ξέρουμε . Χαλαλι !! Εκεί λοιπόν που προχωρούσαμε, βλέπω ένα θείο να προχωράει στην ίδια ταχύτητα μαζί μου , και να προσπαθεί να βρει τρόπο να μου μιλήσει. Ήμουν σίγουρος για το τι με ήθελε . Πράγματι άρχισε να μου μιλάει να λέει τα σάλια του για την Ελλάδα και λοιπά . Του είπα ότι ψάχνω ένα καφέ συγκεκριμένο και ενθουσιάστηκε με λέει έλα από εδώ θα σε πάω εγώ σε ένα . Του αρνήθηκα προφανώς και παρόλαυτα ήρθε μαζί μας μέχρι να πάμε σε αυτό που θέλαμε . Όταν φτάσαμε μου λέει " θα μου πάρεις ένα τσάι η ένα καφέ επειδή σε βοήθησα να το βρεις ?? " Άντε ρε τράβα να δεις αν έρχομαι. Που δε με βοήθησες αρχικά να βρω κάτι αλλά και πάλι ξεφτίλα . Του είπα ψυχρά ότι έχω μόνο κάρτα και μπήκαμε στο μαγαζί. Πήρε ενα βλέμμα απορίας ο Βασιλάκης Καιλας . Το καφέ που λεγόταν Kasbah ήταν όλα τα λεφτά. Εντελώς έθνικ. Ήπιαμε ένα τσάι και έναν ελληνικό καφέ !!! Πλέον γεμάτοι από αυτήν πολύ όμορφη πόλη είχε έρθει η ώρα να φύγουμε. Πήραμε και το μεγάλο ρίσκο να φάμε κάτι από ένα πλανόδιο!! Ήταν κάτι που δεν είχαμε κάνει καθόλου αλλά είπαμε να το κάνουμε και αυτό. Διαλέξαμε κοτόπουλο με πατάτες σαλάτα , σος σε αραβική πίτα. Φυσικά με γυμνά χεράκια όλα .. χαλάλι δεν μασάμε . Ευτυχώς το ιμοντιουμ έμεινε στην τσάντα. Δεν χρειάστηκε πουθενά . Εδώ λοιπόν ήταν το χειρότερο κομμάτι τους ταξιδιού . Επειδή δεν ήταν μακριά το πήραμε με τα πόδια . Λίγο πριν φτάσουμε στο σταθμό με τα louage μου άρπαξε το τσαντάκι ένα απόβλητο που καθόταν πάνω σε μηχανάκι πίσω από ένα άλλο απόβλητο που οδηγούσε . Για καλή μου τύχη δεν κατάφερε να κοπεί το τσαντάκι και δεν το πήρε. Καλό παράδεισο εύχομαι στα παιδιά σύντομα στην αγκαλιά του Αλλάχ άμεσα !!! Τους πάτησα κάτι βρισιδια δεν τους άφησα τίποτα χωρίς στολίσμα. Έτρεμα από το θυμό μου. Ακριβώς λίγο πριν μπούμε στο σταθμό έγινε αυτό για να μας πτοήσει και να μας χαλάσει την ηρεμία του ταξιδιού μας. Δεν τα κατάφεραν . Το αφήσαμε πίσω μας
Όπως αφήσαμε πίσω τη Σουσε . Σε δύο ωρίτσες ξεπρόβαλε ξανά η Τύνιδα. Περπατούσαμε ξανά στην πρωτεύουσα και πηγαίναμε καρφί στη Μεδίνα καθως θέλαμε πολύ να πιούμε ένα τελευταίο τσάι σε συγκεκριμένες μαγαζί . Αφού έφτασαν και οι Αμερικανες οι τελευταίες μας στιγμές στη Τυνησία ήταν πολύ όμορφες. Μιλήσαμε για τις εμπειρίες μας στο ταξίδι και γενικά για τα ταξίδια μας , κάναμε συγκρίσεις και υποσχέθηκαμε να τις περιμένουμε στην Ελλάδα και αυτες στην Αμερική!! Τα ταξίδια είναι ακομα πιο όμορφα όταν κάνεις φίλους . Μια τελευταία περιπλάνηση στην πλατεία Κασμπα, όπου πήραμε το ταξί για να φτάσουμε στο αεροδρόμιο ξανά υπό τα κλασικά αραβικά άσματα , έτσι ακριβώς δηλαδή όπως όταν ήρθαμε . Η Τυνησία ήταν μια μοναδική εμπειρία με τα καλά της τα καλά της αλλά κυρίως με τις μυρωδιές τις , τα χρώματα της τις χιλιάδες πόρτες και τη μαγευτική φωνή του ιμάμη..
Μας είπε δέκα δηνάρια κοστίζει . Παρατηρούσα με προσοχή σε όλη τη διαδρομή τα δάχτυλα του όταν άλλαζε ταχύτητα. Όταν φτάσαμε στο στενό που ήταν ο σταθμός το ταξίμετρο έγραφε 8,5 . Πέντε μέτρα παρακάτω σταματάει και τσουπ έγινε 9,5 δια μαγείας !! Να αυτά δεν μπορώ . Σιχαίνομαι κάτι τέτοια προτιμώ να περπατήσω παρά να αφήσω το καθένα να νομίζει ότι με δουλεύει για ένα δηνάριο
Δεν είναι φυσικά τα λεφτά . Δεν με νοιάζουν . Απλά δεν μπορώ το κάθε καημένο να νομίζει ότι μπορεί να με κοροϊδεύει. Και δεν είναι η πρώτη φορά στο εξωτερικό που γίνεται αυτό με τους ταξιτζήδες. Γι'αυτό ποδαράκια και μόνο σε έκτακτη περίπτωση . Φτάσαμε στα τείχη της παλιάς πολης. Εκεί μέσα είναι η αυθεντική Μεδίνα αναλλοίωτη στο χρόνο που φυσικά θεωρείται μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Κατεβήκαμε τα σκαλιά και αρχίσαμε να μπαίνουμε όλο και πιο βαθιά στα άδυτα της παλιάς πόλης. Στην αρχή έχει τα κλασικά μαγαζάκια για καφέ τσάι και φαγητό . Κατηφορίζοντας βρίσκεις τα πιο κλασικά μαγαζιά . Παζάρι με κάθε λογής πράγματα κυρίως ρούχα και σουβενίρ . Όσο προχωράς τόσο πιο πολύ συνειδητοποιείς ότι εκεί που νομίζεις ότι αυτό ήταν ξαφνικά έχει άλλα τόσα στενά και άλλο τόσο κόσμο πολύ περισσότερο από πριν !! Πολύ πιο ωραία τα στενά αυτά από της Τύνιδας . Ελαφρώς μεγαλύτερα και το παζάρι με πολλή περισσότερη ζωή , αλλά και επιλογές αγοράς . Βρήκαμε το ξενοδοχείο μας το οποίο είναι μια κατηγορία από μόνο του . Ονομάζεται Dar Lekbira Boutique Hotel και μπορεί να το δει κάποιος στη Google η στη Booking . Απίστευτα όμορφο , ιδιαίτερο και με εξαιρετική ιδιοκτήτρια. Και μόνο που μας είπε ότι είχε έρθει στη Σάμο και βρήκε ένα αδέσποτο ( τον σκύλο του που αργότερα υιοθέτησε) μέσα στο πουθενά μέσα στα αίματα αλλά ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου δεν συγκινήθηκε και τους είπε ότι αν θέλετε να κρατήσετε το σκύλο να φύγετε , εγώ ντράπηκα εντελώς για τον Ελληναρα. Τελικά έφυγαν και μένανε 4 μέρες στη θάλασσα για να έχουν μαζί το σκυλάκι τον οποίο υιοθέτησε!!! Έζησε 15 χρόνια στην Ελβετία και όπως μας είπε γύρισε για να πάρει αυτό το παρατημένο μέρος και να το κάνει ξενοδοχείο, επειδή πλέον ο κόσμος παρατάει την παράδοση την παλιά πόλη και ψάχνει να μείνει σε νέου στυλ μοντέρνα σπίτια με αποτέλεσμα η παλια πόλη να είναι γεμάτη παρατημένα κτίσματα που είναι υπό κατάρευση και έτσι να χάνεται σιγά σιγά η παράδοση . Αυτό μου το είπε και ένας στο δρόμο . Ότι κάποτε εκεί μέσα μένανε χιλιάδες άνθρωποι και τώρα έχει σχεδόν ερημώσει. Πέρα από αυτά που είναι άξια αναφοράς η συγκεκριμένη έχει σώσει πάνω από 20 αδέσποτα σκυλια και γατιά που τα παρέχει στέγη , ιατρική περίθαλψη, νερό και φαγητό. Είδωλο !! Ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά το συγκεκριμένο ξενοδοχείο, το οποίο απέξω δεν σε προϊδεάζει καθόλου για το εσωτερικό του βλέποντας απλά μια πόρτα στο λαβύρινθο. Πολλές εκπλήξεις πρέπει να κρύβουν στο εσωτερικό τους όλες αυτες οι πόρτες . Αφήσαμε τα πράγματα μας και καθώς είχε μεσημεριασει και δεν είχαμε φάει από το χθεσινό απόγευμα εκείνα τα τεράστια μπέργκερ πήγαμε καρφί να φάμε σε ένα μαγαζί με καλές κριτικές δίπλα στα τείχη της πόλης . Δε σου γέμιζε το μάτι το μαγαζάκι αλλά στο trip advisor είναι νούμερο ένα με 314 κριτικές !! Κάτι θα ξέρουν . Βέβαια ένα παιδί που δούλευε στο ξενοδοχείο μας είπε αργότερα ότι δεν είναι καλή επιλογή το μαγαζί κι ας έχει τόσες κριτικές ! Κάτσαμε στην ταράτσα. Αγαπάμε ταράτσες είτε για φαγητό είτε για κοκτέιλ . Θέα η πόλη , ήχοι στα αυτιά μας από κόρνες βαβούρα , δίπλα μας ταράτσες παρατημένες από τα διπλανά σπίτια και γενικά μια βουτιά στη ζωή και την καθημερινότητά των ντόπιων. Έχει αξιοποιήσει έξυπνα το κτίσμα ο ιδιοκτήτης κάνοντας την ταράτσα του κομμάτι του μαγαζιού και μπράβο του . Το μόνο που με χάλασε ήταν ότι απέναντι σε μια ταράτσα είχε δύο μαλινουα δεμένα με σχοινί μέσα στον ήλιο ( έχω τρέλα με αυτά τα θέματα δεν μπορώ να χαρώ τη στιγμή όταν ξέρω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να βοηθήσω την μοίρα των ζώων ) . Προσπάθησα να το αποδεχτώ εφόσον ήρθε και το φαγητό . Εγώ πήρα κεμπάπ κοτόπουλο με συνοδεία από πατάτες και σαλάτα και η Σοφία ήθελε να δοκιμάσει το φημισμένο τοπικό τους πιάτο το κους κους, σε συνοδεία κοτόπουλου και άφθονου σκόρδου πράγμα που εμένα με τρελαίνει με την αρνητική έννοια. Όπως είπε και ο ιδιοκτήτης " δεν σου αρέσει το σκόρδο ? Ούτε το τζατζίκι ? Μάλλον δεν είσαι άντρας αλλά κάποιο είδος ρομπότ
" το κεμπάπ του ήταν πεντανόστιμο. Η σκορδιλα πάλι μας τα χαλούσε . Από τις λίγες φορές που δεν τρώω ότι αφήνει η Σοφία καθώς δεν μπορούσα να το φάω με τίποτα . Τεράστιες δόσεις φαγητού , αν σου αρέσει τρως καλά !! Μας έφεραν και ένα εξαιρετικό τσάι στο τέλος με μέντα η δυόσμο που ήταν άκρως απολαυστικό. Μαζί με το τσάι μας έφεραν και ένα ωραίο γλυκάκι . Τους είπαμε ότι ήταν πολύ καλό κι έτσι η κοπέλα που δούλευε εκεί μας έδωσε ενα ολόκληρο κουτί δώρο ως δείγμα φιλοξενίας !! Εδώ ναι την παραδέχομαι τη φιλοξενία . Και επέμενε μέχρι να το πάρουμε όσο και αν ευγενικά αρνηθηκαμε.Έτσι λοιπόν με ένα κουτί γλυκά αγκαλιά επιστρέψαμε γρήγορα στο ξενοδοχείο μας για να το αφήσουμε και να χωθουμε στα στενά όσο πιο βαθιά πάει με σκοπό να βρούμε το μεγάλο τζαμί και την Ραμπάτ τα δύο πιο φημισμένα μέρη της πόλης . Περάσαμε από αρκετούς πάγκους κυρίως με ρούχα και από ένα καφενείο ας το πούμε ένα από τα αρκετα που υπήρχαν και σου έκανε εντύπωση ότι είχε αποκλειστικά άντρες που ο καθένας κρατούσε και από ένα ναργιλέ . Ούτε μια γυναίκα και συνήθως ούτε ένας τουρίστας αλλά μόνο ντόπιοι. Το παιδί που δούλευε στο ξενοδοχείο μας είπε ότι υπάρχουν δύο είδη καφέ εκεί. Αυτά που είναι μόνο για άντρες που πάνε οι ντόπιοι και τα μεικτά που είναι πιο ακριβά αλλά μπορούν να πάνε και γυναίκες και ζευγάρια . Βέβαια αν πάει κάποια γυναίκα η κάποιο ζευγάρι τουριστών στα πρώτα , μας είπε ότι δε θα πούνε κάτι γιατί καταλαβαίνουν ότι είναι τουρίστες . Δεν το λες και πολυ τιμητικό για την κουλτούρα τους σχετικά με τις γυναίκες βέβαια . Μετά από ανελέητο πρήξιμο και αφού πλέον το είχα συνηθίσει, ξεπρόβαλε η πανέμορφη Ραμπάτ χτισμένη τον 8ο αιώνα, ενώ λίγο πιο δίπλα είναι το τζαμί της Σουσσε . Ρωτήσαμε ένα ζευγάρι σχετικά με τη Ραμπάτ . Μας είπαν ότι αξίζει να μπεις , ειχε ένα μικρό αντίτιμο αλλά σε αποζημιώνει η θέα από τον πύργο ψηλά . Εντωμεταξυ το ζευγάρι ήταν από τον Καναδά και το επόμενο πρωί τους πετύχαμε στην τραπεζαρία στο πρωινό καθώς ήμασταν συγκάτοικοι στο ίδιο ξενοδοχείο, ξεσπώντας σε γέλια όταν το καταλάβαμε !! Πράγματι . Η Ραμπάτ ήταν πολύ όμορφη. Δεν μπόρεσα να καταλάβω πως ακριβώς αξιοποιήθηκε, καθώς τα πολλά μικρά δωμάτια που διέθετε δεν σε έπειθαν για το αν ήταν κάποτε δωμάτια η κάποιο πιθανό κελί φυλακής. Δεν ξέρω ποια ήταν η ακριβή χρήση της Ραμπάτ. Θύμιζε σίγουρα οχυρό αλλά δεν ξέρω ακριβώς τι και πώς . Το τζαμί τον εσωτερικό του περίβολο , απλά μπόρεσαμε να το δούμε από ψηλά από τον πύργο καθώς δε δοκιμάσαμε να μπούμε σε κανένα τζαμί ούτε καν στην αυλή γιατί δεν ξέραμε αν ήταν επιτρεπτό . Ήθελα πολύ να κάνω ναργιλέ , να πιω κάνα κοκτέιλ και σίγουρα να φάμε κάτι καλό . Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε για βράδυ να κατέβουμε στο λιμάνι που μας πρότειναν ένα μικτό μαγαζί ανδρών γυναικών όπως τα λένε που είχε όλες αυτές τις ανέσεις . Από τις αγαπημένες στιγμές του ταξιδιού . Μοχίτο εξαιρετικό , ναργιλές με πολύ καλή γεύση και μια καλουτσικη πίτσα με γεύση Σαουαρμα
( σοφή η μαλακιά μας που έλεγε και ο Γεωργίου ) καθώς την διαλέξαμε στη τύχη χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς είναι αυτόΤελικά αυτό είναι κομμάτια από αρνί , κοτόπουλο , βοδινό , γαλοπούλα και μοσχάρι με όλη αυτή τη μίξη να το κάνει αρκετά βαρύ και πικάντικο ακόμα και για μένα . Τα τσάκισε τα κρεατακια μια γάτα που είχε το μαγαζί , καθώς όπως είπα είχαν παντού γάτες σε πολύ φυσιολογικό βαθμό για αυτούς . Το βράδυ μου ήταν πολύ καλό. Δεν πίνω και δεν καπνίζω , αλλά καλοκαίρι στη βόρεια Αφρική με δροσερό κοκτέιλ και ανέμελο λουλα που λέει και ένας φίλος μου είναι το καλύτερο σβήσιμο μια κουραστικής μέρας . Στις 4-5 το πρωί λοιπόν πεταχτηκαμε πάνω καθώς ο ιμάμης έκανε το πρωινό κάλεσμά. Το θέμα ήταν ότι ακουγόταν λες και είχε το ηχείο έξω από το μπαλκόνι μας . Μαγική στιγμή παρόλαυτα παρά το απότομο ξύπνημα . Ξενοδοχείο λες και είσαι στο σπίτι του Αλαντίν, σκοτεινά τα πάντα γύρω μας με μικρές αχτίδες φωτός έξω από το παράθυρο και η μελωδική θρησκευτική φωνή να σκεπάζει τον ουρανό της Σουσε . Είχα νιώσει παρόμοιο δέος στον Άγιον όρος όταν πήγα στην λειτουργία στις 4 το πρωί και είχε πολύ παρόμοιο vibe .
Το τελευταίο μας πρωινό στη Σουσε μας βρήκε στην τραπεζαρία να τρώμε το καλύτερο πρωινό από όλα όσα είχαμε φάει. Η Σοφία ξετρελαθηκε καθώς μας φέρανε shakshuka , που είχε φάει στο Ισραήλ. Εγώ πρώτη φορά το έτρωγα. Αν εξαιρέσεις το αυγό που δεν μου αρέσει ήταν πολύ νόστιμο , αλλά έκαιγε πολύ για 9 το πρωί . Είπαμε είμαι του γλυκού για πρωινό . Δίπλα μας μπήκαν δειλά δειλά οι δύο γάτες του ξενοδοχείου και απλά ξάπλωναν χωρίς να ενοχλούν στο φαγητό . Εκεί λοιπόν πιάσαμε την κουβέντα με δύο κοπέλες που κάθονταν λίγο παρά δίπλα. Ήταν Αμερικανες, από τη Βαλτιμόρη της Ουάσινγκτον. Είχαν πολύ χαβαλε και ήταν πολύ θετικές παρουσίες . Κάτσαμε σχεδόν μια ωρα να μιλάμε για το ταξίδι μας , τις χώρες μας αλλά και προηγούμενα ταξίδια . Εμείς σε λίγη ώρα φεύγαμε για Τύνιδα ενώ αυτές θα φεύγανε πιο αργά . Αποφασίσαμε να βρεθούμε το απόγευμα στη Τύνιδα για ένα καφέ να γνωριστούμε καλύτερα , καθώς εμείς τη νύχτα πετουσαμε για Ελλάδα ενώ αυτές θα μένανε 3 μέρες ακόμα . Είχαν έρθει Τύνιδα μέσω Μαρόκο , και πήρανε ένα αμάξι κατέβηκαν μέχρι κάτω στην έρημο και ανεβαίνανε προς τα πάνω. Βέβαια μετάνιωσαν που πήραν το αμάξι και για την οδήγηση των ντόπιων αλλά και επειδή βρήκαν το μπελά τους σε έναν έλεγχο της αστυνομίας καθώς κάτι είχε κάνει λάθος η Hertz , όμως η ίδια το καταλόγισε στα κορίτσια και δεν βοηθούσε ο υπάλληλος τους να βγει άκρη !! Η αστυνομία τους έδωσε πρόστιμο αν κατάλαβα καλά επειδή είχε λήξει κάποιο έγγραφο και τους είπε δεν φταίτε εσείς αλλά η Hertz. Η Hertz αντίστοιχα δεν αποδεχόταν την ευθύνη και κάπου έγινε ένα μπέρδεμα . Γι'αυτό αργότερα όταν τις βρήκαμε μας είπαν πόσο χάρηκαν που έδωσαν πλέον το αμάξι καθώς πέρα από αυτό ,πήγαν να τρακαρουν δύο φορές και μάλωσαν επίσης δύο φορές με δύο διαφορετικούς τύπους που έκαναν τον παρκαδορο από μόνοι τους σε άκυρα μέρη που αυτές πήγαν να παρκάρουν και απαιτούσαν λεφτά για " τις υπηρεσίες τους " ενώ τα κορίτσια προφανώς αρνήθηκαν να δώσουν οτιδήποτε. Μας είπαν χαρακτηριστικά ότι ήταν τόσο άθλια η μέρα τους , που ο καφές μαζί μας ήταν ότι καλύτερο χρειάζονται για να φτιάξει λίγο η διάθεση τους
. Έτσι λοιπόν βγήκαμε για μια τελευταία βόλτα στα στενά με σκοπό να πάρουμε τίποτα και να πιούμε ένα τελευταίο τσάι σε ένα ωραίο μαγαζί που είχαμε σταμπαρει . Κατάφεραν να μας πιάσουν ξανά τον πισινό . Ένας τύπος αφού μας είπε χίλια δυο σάλια με κορυφαίο τον όταν θα ξαναβρεθούμε να παμε να τον βρούμε να μας κοιμήσει σπίτι του και να μας ταΐσει ( τι φιλόξενος . Συγκινήθηκα. Ειδικά όταν πήγε να μας πουλήσει 50 ευρώ , τρία πιάτα που αλλού τα βρήκαμε 5-6 ευρώ μα τι γλυκός ) εν τέλη μας πήρε κοντά στα 20 ευρώ γιατί κι εμείς κοιμηθήκαμε όρθιοι. Ένας άλλος πήρε από τη Σοφία 10 ευρώ για καρι το μπαχαρικό και μας είπαν ότι ήταν υπερβολικά πολλά λεφτά εντάξει στην επόμενη χώρα θα ξέρουμε . Χαλαλι !! Εκεί λοιπόν που προχωρούσαμε, βλέπω ένα θείο να προχωράει στην ίδια ταχύτητα μαζί μου , και να προσπαθεί να βρει τρόπο να μου μιλήσει. Ήμουν σίγουρος για το τι με ήθελε . Πράγματι άρχισε να μου μιλάει να λέει τα σάλια του για την Ελλάδα και λοιπά . Του είπα ότι ψάχνω ένα καφέ συγκεκριμένο και ενθουσιάστηκε με λέει έλα από εδώ θα σε πάω εγώ σε ένα . Του αρνήθηκα προφανώς και παρόλαυτα ήρθε μαζί μας μέχρι να πάμε σε αυτό που θέλαμε . Όταν φτάσαμε μου λέει " θα μου πάρεις ένα τσάι η ένα καφέ επειδή σε βοήθησα να το βρεις ?? " Άντε ρε τράβα να δεις αν έρχομαι. Που δε με βοήθησες αρχικά να βρω κάτι αλλά και πάλι ξεφτίλα . Του είπα ψυχρά ότι έχω μόνο κάρτα και μπήκαμε στο μαγαζί. Πήρε ενα βλέμμα απορίας ο Βασιλάκης Καιλας . Το καφέ που λεγόταν Kasbah ήταν όλα τα λεφτά. Εντελώς έθνικ. Ήπιαμε ένα τσάι και έναν ελληνικό καφέ !!! Πλέον γεμάτοι από αυτήν πολύ όμορφη πόλη είχε έρθει η ώρα να φύγουμε. Πήραμε και το μεγάλο ρίσκο να φάμε κάτι από ένα πλανόδιο!! Ήταν κάτι που δεν είχαμε κάνει καθόλου αλλά είπαμε να το κάνουμε και αυτό. Διαλέξαμε κοτόπουλο με πατάτες σαλάτα , σος σε αραβική πίτα. Φυσικά με γυμνά χεράκια όλα .. χαλάλι δεν μασάμε . Ευτυχώς το ιμοντιουμ έμεινε στην τσάντα. Δεν χρειάστηκε πουθενά . Εδώ λοιπόν ήταν το χειρότερο κομμάτι τους ταξιδιού . Επειδή δεν ήταν μακριά το πήραμε με τα πόδια . Λίγο πριν φτάσουμε στο σταθμό με τα louage μου άρπαξε το τσαντάκι ένα απόβλητο που καθόταν πάνω σε μηχανάκι πίσω από ένα άλλο απόβλητο που οδηγούσε . Για καλή μου τύχη δεν κατάφερε να κοπεί το τσαντάκι και δεν το πήρε. Καλό παράδεισο εύχομαι στα παιδιά σύντομα στην αγκαλιά του Αλλάχ άμεσα !!! Τους πάτησα κάτι βρισιδια δεν τους άφησα τίποτα χωρίς στολίσμα. Έτρεμα από το θυμό μου. Ακριβώς λίγο πριν μπούμε στο σταθμό έγινε αυτό για να μας πτοήσει και να μας χαλάσει την ηρεμία του ταξιδιού μας. Δεν τα κατάφεραν . Το αφήσαμε πίσω μαςΌπως αφήσαμε πίσω τη Σουσε . Σε δύο ωρίτσες ξεπρόβαλε ξανά η Τύνιδα. Περπατούσαμε ξανά στην πρωτεύουσα και πηγαίναμε καρφί στη Μεδίνα καθως θέλαμε πολύ να πιούμε ένα τελευταίο τσάι σε συγκεκριμένες μαγαζί . Αφού έφτασαν και οι Αμερικανες οι τελευταίες μας στιγμές στη Τυνησία ήταν πολύ όμορφες. Μιλήσαμε για τις εμπειρίες μας στο ταξίδι και γενικά για τα ταξίδια μας , κάναμε συγκρίσεις και υποσχέθηκαμε να τις περιμένουμε στην Ελλάδα και αυτες στην Αμερική!! Τα ταξίδια είναι ακομα πιο όμορφα όταν κάνεις φίλους . Μια τελευταία περιπλάνηση στην πλατεία Κασμπα, όπου πήραμε το ταξί για να φτάσουμε στο αεροδρόμιο ξανά υπό τα κλασικά αραβικά άσματα , έτσι ακριβώς δηλαδή όπως όταν ήρθαμε . Η Τυνησία ήταν μια μοναδική εμπειρία με τα καλά της τα καλά της αλλά κυρίως με τις μυρωδιές τις , τα χρώματα της τις χιλιάδες πόρτες και τη μαγευτική φωνή του ιμάμη..
Η μάνα μου το πήρε ήρεμα όλως παραδόξως. Είχε την Τυνησία σαν ξακουστό τουριστικό παράδεισο από τα early 2000 όποτε αυτό βοήθησε . Είχαμε 4 γεμάτες μέρες στην διάθεση μας όποτε αποφασίσαμε να μην μείνουμε μόνο στην Τύνιδα. Κλείσαμε ξενοδοχείο σε ένα πολύ τουριστικό μέρος κυρίως για τη θάλασσα του το Χαμαμετ και για τη Σουσα. Τρεις πόλεις δηλαδή . Αφήσαμε την έρημο εκτός ( Τοζερ, Γκαμπες ) και είπαμε ότι όταν πάρω την μηχανή επιτέλους θα πάμε Μοναστήρι , Τζέρμπα ( τουριστικό νησί ) Σφαξ και στην έρημο και αν ηρεμήσουν τα πράγματα λέμε τώρα χτυπάμε και μια Τρίπολη Λιβύης 
απο καθαριοτητα δε η Ινδια κερδιζει με μεγαλη διαφορα η δε Αιγυπτος κοντραρει το Νεπαλ και γενικα σαντην Ασια δεν εχει.Εγω βεβαια τη λατρευω με ολα τα καλα και κακα της{Βαρανασι ερωτας με την πρωτη ματια}
