Alex Loco
Member
- Μηνύματα
- 363
- Likes
- 1.946
- Επόμενο Ταξίδι
-
- Ταξίδι-Όνειρο
- Pamir highway
Την επόμενη μέρα ξεκίνησε το ταξίδι μας ουσιαστικά καθώς το πρώτο βράδυ φτάσαμε στις 2-3 τα ξημερώματα και πήραμε απλά μια γεύση. Μείναμε στο Suisse Hotel δίπλα σε ένα ξενοδοχείο που λεγόταν Λωζάνη το οποίο μου θύμισε ένα τραγικό ξενοδοχείο στην Ομόνοια που λεγόταν Λωζάνη 
. Το πρωινό ήταν καλό. Όχι τρομερό αλλά υποφερτό. Ενώ αγαπώ το φαγητό δυσκολεύομαι στο εξωτερικό να φάω συνήθως το πρωί επειδή δεν είμαι φαν του αλμυρού για τις πρωινές ώρες. Δε θα φάω ποτέ λουκάνικα σαλαμια και λοιπά το πρωί οπότε έχω περιορισμένες επιλογές. Το βράδυ μας είπανε ότι είχε θέμα το Pos όποτε να δοκιμάζαμε το πρωί. Το πρωί μας είπαν το ίδιο. Φαντάζομαι ότι είναι παπατζιλικι για να δώσεις μετρητά. Έτσι κι αλλιώς και μέσω booking μας είπανε όλα τα ξενοδοχεία ότι πληρώνεις εκεί με μετρητά κυρίως και όχι μέσω Booking 
. Τους είπαμε ότι δεν έχουμε καθόλου δηνάρια πάνω μας αλλά μόνο κάρτα και τσουπ δια μαγείας έφτιαξε . Βέβαια εγώ δεν είχα κανένα μήνυμα στη Revolut ότι απέτυχε η πληρωμή σας και λοιπά οπότε μάλλον δεν έγινε και ποτέ η προσπάθεια πληρωμής με κάρτα από τον κύριο της reception 
. Αφήσαμε το ξενοδοχείο για να κατευθυνθούμε λίγο πιο πάνω στον κεντρικό και πιο πολυσύχναστο δρόμο της Τύνιδας τον
Avenue Habib Bourguiba. Είχε το όνομα του ηγέτη τής Τυνησίας κατά την ανεξαρτησία της . Πέθανε το 2000 και κυβέρνησε σχεδόν 30 χρόνια εξού και το άγαλμα του καβάλα στο άλογο απέναντι από τον πύργο του ρολογιού σε έναν χαρακτηριστικό κόμβο με άπειρα αυτοκίνητα. Το ξενοδοχείο μας το Hotel Carlton φαινόταν πολύ καλύτερο από το προηγούμενο από κάθε άποψη. Παρατήρησα βέβαια στο πολύ μεγάλο πλήθος που κυκλοφορούσε στους δρόμους ότι οι μισοί φορούσαν φανέλες της ποδοσφαιρικής ομάδας Club de African και οι άλλοι μισοί της Esperance de Tunis . ( Ναι τις ήξερα ήδη τις δύο τοπικές ομάδες ) . Με ένα μίνι ψάξιμο είδα ότι παίζανε εκείνη τη μέρα το παραδοσιακό μεγάλο ντέρμπι αντιπαλότητας της πόλης !!! Τι λες τώρα. Δες μέρα που φτάσαμε . Πήγαινα άνετα στο γήπεδο να το δω αλλά είχε γενέθλια η Σοφία δεν ήθελα να την σέρνω σε ένα τυνησιακο ντέρμπι μίσους σε ένα κατάμεστο γήπεδο 60.000 θέσεων!! Βέβαια να αναφέρουμε ότι ακόμα και αυτοί οι θερμόαιμοι τύποι κυκλοφορούν άνετα στο κέντρο για βόλτα η καφέ με τις μπλούζες των ομάδων τους. Εμείς οι πιο πολιτισμένοι ( υποτίθεται) αν το κάνουμε αυτό θα πέσει τόσο ξύλο , τόσες μαχαιριές, θα σπάσουν τόσα μαγαζιά που δε λέγεται. Σε αυτό μας βάλανε τα γυαλιά !!
Αφού αφήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο και τακτοποιήθηκαμε κατεβήκαμε ώστε να μην αφήσουμε δευτερόλεπτο να πάει χαμένο . Τα περισσότερα πράγματα αν όχι όλα που είχαμε να δούμε ήταν κεντρικά . Το μόνο που σε πηγαίνει σε διαφορετική κατεύθυνση ήταν το μαγαζί προϊόντων της ομάδας που ήθελα πολύ να πάρω ένα κασκόλ για τη συλλογή μου το οποίο θα ήταν και το πιο σπάνιο. ( Όποιος διαβάζει τις ιστορίες μου ξέρει ότι παίρνω πάντα ένα κασκόλ ομάδας από όπου πάω ) Έτσι λοιπόν το Taraji store είχε την τιμητική του. 30 λεπτά περπάτημα δεν ήταν και κάτι. Βέβαια βαρουσε ο ήλιος καλά και μας δυσκόλεψε αλλά φτάσαμε. Διασχίσαμε λοιπόν μια μεγάλη λεωφόρο γεμάτη φοίνικες σε κλασικό αφρικανικό στυλ ( όπως δηλαδή θα φανταζόταν κάποιος την Τυνησία αν δεν είχε πάει η σε κάποια ταινία ) και συγκεκριμένα την Avenue Mohammed V που είχε το όνομα του τελευταίου σουλτάνου του Μαρόκο . Κάποτε ήταν ένας έρημος παρατημένος δρόμος αλλά του δώσανε άλλη όψη και μάλιστα σε αυτόν το δρόμο χτίσανε πολλά εντυπωσιακά γραφεία αρκετών τραπεζών της Τυνησίας άλλα μικρότερα αλλά με 16-17 ορόφους , κάποια υπουργεία , ξενοδοχεία αλλά και ένα μεγαλοπρεπές κτίσμα το πολιτιστικό κέντρο η αλλιώς city of culture !! Επίσης υπάρχει και και μια ρωσική ορθόδοξη εκκλησία !! Ο δρόμος ήταν πολύ καθαρός και θύμιζε Μαϊάμι με τους φοίνικες μέχρι που στρίψαμε στο στενό που ήταν το μαγαζί. Εκεί είχε τόνους από σκουπίδια στο πεζοδρόμιο και στην άκρη του δρόμου και ήταν έντονο το σοκ !! Το μαγαζί ήταν γεμάτο. Ίσως επειδή ήταν μέρα ντέρμπι πήγαιναν να πάρουν προϊόντα της αγαπημένης τους ομάδας. Με μόλις 5 ευρώ πήρα το κασκόλ που ήθελα ( με 5 ευρώ εδώ παίρνεις αυτόγραφο του Καρυπίδη πάνω στη μακέτα του νέου γηπέδου
) εντυπωσιακά φτηνή τιμή που σίγουρα δεν βρήκα πουθενά αλλού σε καμία μπουτίκ ομάδας !! Επιστροφή λοιπόν από την ίδια διαδρομή και ξανά περπάτημα στο κέντρο προς την άλλη κατεύθυνση . Ψάξαμε στο χάρτη κάποιο σούπερ μάρκετ για να πιούμε τίποτα για δροσιά. Το μάτι μας έπεσε σε μια κεντρική αγορά εκεί παρά δίπλα . Βέβαια μας ακούστηκε σαν καπανι φάση και πράγματι κάτι τέτοιο ήταν αλλά πήγαμε να δούμε. Περάσαμε μπροστά από το κλασικό I love Tunis εκεί που δίπλα του υπάρχει ο καθεδρικός του Αγίου Βίνσεντ Πολ αν κατάλαβα καλά ? Αγίου Βικεντίου Παύλου ας πούμε ο οποίος βρισκόταν στην πλατεία Γαλλίας η αλλιώς Avenue de France ( ναι περίμενα από πριν τέτοιες ονομασίες ) . Το έβγαζε φωτογραφίες η Σοφία και επειδή μπροστά μας υπήρχε ένα αυτοκινήτου του στρατού με στρατιώτες , ένας μας έκανε νόημα μαγκιά να μη βγάζουμε φωτογραφίες.
Δεν βγάζουμε εσένα βρε Αλέν Ντελόν
Ε λοιπόν δεν ξέρω αν έχει πάει κανένας από εδώ μέσα σε αυτήν την αγορά. Θεωρώ τον εαυτό μου ανθεκτικό σε πολλά που άλλοι θα τα παρατούσαν. Εκεί μέσα όμως βρωμουσε πεθαμένο ψωφιμι σε ακραίο βαθμό
Όπως μπήκαμε βγήκαμε . Δεν αντέξαμε με τίποτα και όποιος μου πει ότι ήταν πεντακάθαρα η ότι άραζε εκεί μέσα και έτρωγε κιόλας δε θα τον πιστέψω. Φαντάζομαι ότι έχει ψάρια που όμως για κάποιο λόγο βρωμάνε απίστευτα. Δεν πρόλαβα καν να δω τους πάγκους και τα προϊόντα γιατί φύγαμε άρον άρον. Λίγο παρακάτω φτάσαμε λοιπόν στο για μένα αγαπημένο σημείο του ταξιδιού καθώς θεωρώ ότι οτιδήποτε και αν έχει να σου δείξει μια πόλη δε συγκρίνεται τιποτα με τη Μεδίνα της !! Όπως και στην Ευρώπη λατρεύω την παλιά πόλη με το παραδοσιακό στυλ έτσι και σε αυτές τις χώρες ( που μόνο από βίντεο έχω δει πχ Φεζ στο Μαρόκο , με ιντριγκαρε ανελέητα) το χαιλαιτ είναι εκεί μέσα . Περάσαμε την πύλη της Μεδίνα την Bab el Bhar και αρχίσαμε να διασχίζουμε τον λαβύρινθο. Ήταν Κυριακή μεσημέρι και καταλάβαμε ότι πολλά μαγαζιά ήταν κλειστά ενώ άλλα σιγά σιγά θα έκλειναν. Έστω κι έτσι και αυτό είχε τη μαγεία του. Γάτες παντού . Ήμασταν οι κλασικοί τρελοί που σταματάμε ανά λίγα μέτρα να χαιδεψουμε οποία γάτα εμφανιζόταν ( έχουμε δύο γάτες και αν ήταν εύκολο θα γυρνούσαμε με άλλες δύο τουλάχιστον από την Τυνησία ) Βρήκαμε ένα μωρό γατάκι ολομόναχο να κάθεται και του δώσαμε λίγο φαγητό .Όλα μας άγγιξαν αλλά αυτό συγκεκριμένα έντονα ίσως επειδή ήταν μόνο του εντελώς δεν ξέρω. Αν το είχαμε πάρει θα το ονόμαζαμε Μεδίνα πάντως
.Στα δικά μας. Μεγάλη ομορφιά στη Μεδίνα έδιναν οι πανέμορφες χρωματιστές πόρτες με το κίτρινο να κυριαρχεί (Αριανακια τα παιδιά της Τυνησίας μετα τον ερχομό του Mehdi Nafti και του Hamza Younes πολλές πόρτες γίνανε κίτρινες 
) αλλά και άλλα χρώματα φυσικά . Το πρώτο μου στορι στο ινσταγκραμ μπήκε εκεί με μια πράσινη προς το βεραμαν πόρτα κάτω από ένα τζαμί . Στην ίδια ευθεία ήταν και το μεγάλο τζαμί της πόλης το Ez Zitouna χτισμένο στα τέλη του 7ου αιώνα !! Το παλαιότερο τζαμί της πόλης . Από ότι κατάλαβα γιατί είχε και πινακίδα , αν δεν ήσουν μουσουλμάνος δεν μπορούσες να μπεις μέσα αν και δεν είμαι σίγουρος ότι ισχύει απόλυτα αυτό έστω για τον προαύλιο χώρο . Αποφασίσαμε να κάτσουμε να πιούμε κάτι. Είχε γενέθλια και είχα ψάξει μια από τις καλύτερες επιλογές για φαγητό η για να πιεις κάτι. Το Dar el Jeld που ήταν ξενοδοχείο που διέθετε εστιατόριο αλλά και μπαράκι στην ταράτσα ( τα αγαπώ αυτά ) ήταν η επιλογή μου. Μαρεσει πάντως που δεν βλέπεις σχεδόν τίποτα απέξω. Μόνο μια πόρτα. Τίποτα δεν σε προειδοποιεί για το εσωτερικό των κτισμάτων. (Έτσι ήταν και το ξενοδοχείο μας στη Σουσα). Εντυπωσιακό ξενοδοχείο με ένα πολύ ωραίο rooftop bar στην ταράτσα. Ομολογώ ότι τίποτα δεν μας έκανε εντύπωση από τα φαγητά για να παραγγείλουμε πέρα από τις αρκετά ακριβές τιμές τους ( δεν είχε να κάνει με αυτό απλά πραγματικά μας φάνηκαν αδιάφορες οι επιλογές ) γι'αυτό πήραμε να πιούμε ένα μοχίτο και ένα ποτήρι κρασί ( εγώ ήπια το μοχίτο ο άντρας της σχέσης είναι η Σοφία που παίρνει τα τσίλι , τα κρασια και τα πιο βαρια ποτά συνήθως ενώ εγώ κάτι χυμούς και κόκα κόλα 
) . Ομολογουμένως πολύ ωραία θέα και τσουπ η στιγμή που περίμενα. Ξαφνικά ακούς σε όλη την ατμόσφαιρα τον ιμάμη να κάνει το κάλεσμα για προσευχή φαντάζομαι . Είναι κάτι που μου αρέσει να ακούω ειδικά σε μια τέτοια χώρα ( για την ακρίβεια μαρεσει να το ακούω αποκλειστικά σε τέτοιες χώρες και πουθενά αλλού , αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση) . Ψάχναμε τρόπο να πάμε σε ένα από τα πιο τουριστικά μέρη της πόλης αν όχι το πιο τουριστικό , το Sidi Bou Said , ένα χωριό στην άκρη της πόλης σαν προάστιο που θυμίζει εκατό τα εκατό ελληνικό νησί με τα χρώματα που είναι βαμμένα όλα τα σπίτια . Αν και είδα δει ότι σε πάει ένα τρένο , το παιδί στη reception μας είπε ότι δεν γνωρίζει κάτι τέτοιο και μόνο με ταξί μπορείς να πας. Τωρα η είχε κάνα κολλητό ταξιτζή γιατί προσφέρθηκε να καλέσει ταξί αμέσως , η πράγματι δεν ήξερε. Λίγο παρακάτω από το ξενοδοχείο ήταν η μαρίνα που βρισκόταν το τρένο αλλά και το αστικό που έκανε τη συγκεκριμένη διαδρομή , αλλά το αφήσαμε για το επόμενο πρωί. Κάναμε ασταμάτητα βόλτες παντού χωρίς φόβο αφού ήδη νιώθαμε καλύτερα. Ήμασταν βέβαια πόλος έλξης βλεμμάτων. Εγώ μοιάζω με Σουηδό και κάνω μπαμ για τουρίστα η δε Σοφία μοιάζει με τη χαμένη βασίλισσα της Τυνησίας και είναι σίγουρα στα γούστα τους, ειδικά βαμμένη και με τη μαλλουρα να ανεμίζει τους έτρεχε το σαλακι.. Αφού ψάχναμε σαν τρελοί τις κριτικές στο trip advisor και με το immodium στην τσέπη πανέτοιμοι και αφού όλα ήταν κλειστά βρήκαμε μπροστά μας ένα μαγαζί με κοτόπουλο. KFC δεν ήταν Crats δεν το έλεγες αλλά το μπέργκερ το μπουριτο και οι πατάτες με κομμάτια κοτόπουλου σε πολύ φτηνή τιμή καταναλώθηκαν με μεγάλη ευχαρίστηση και μετά ο θεός βοηθός !! Έδειχνε και το ντέρμπι η τηλεόραση και είχαν παρατήσει όλοι τα πόστα τους , ενώ το ματς είχε διακοπή προσωρινά γιατί είχαν ανάψει πυρσούς και καπνογόνα κάνοντας την ατμόσφαιρα πύρινη κόλαση ( ήθελα να είμαι μέσα ρε γαμωτο ) . Δυστυχώς αφού φύγαμε έχει αγώνα που κρίνει τον τίτλο και λέω δυστυχώς γιατί η Εσπερανς κερδισε μεν αλλά δεν κλείδωσε πρωτάθλημα και δε φαντάζομαι τι θα γινόταν στην πόλη αν εκείνο το βράδυ έπαιρναν τον τίτλο . Θα ζούσαμε και φιεστα πρωταθλητή live εφόσον ο ΑΡΗΣ πάλι μας άφησε με ψυχοφαρμακα και απελπισία .. 
Ήταν μια γεμάτη μέρα με ευχάριστα συναισθήματα, αρκετό περπάτημα ,πολλές φωτογραφίες ( αυτό είναι απόδειξη το ποσό μου άρεσε η αρχιτεκτονική καθώς έφυγα από την Τυνησία με 101 φωτογραφίες, ενώ στην Ευρώπη βγάζω το πολύ 10-15 και αν ) , λίγο κοτοπουλακι και ένα μοχίτο !! Αύριο είχαμε το Sidi bou Said και αναχώρηση για Χαμαμετ. Την τελευταία μας μέρα θα ερχόμασταν ξανά Τύνιδα οπότε είχαμε την άνεση ότι θα ξανάρθουμε να δούμε ακόμα καλύτερα την πόλη αλλά και την πλατεία Κασμπα που αφήσαμε. Επίσης της χρωστούσα ένα τσάι σε συγκεκριμένο μαγαζάκι της Μεδίνα. Συνεχίζεται..
. Το πρωινό ήταν καλό. Όχι τρομερό αλλά υποφερτό. Ενώ αγαπώ το φαγητό δυσκολεύομαι στο εξωτερικό να φάω συνήθως το πρωί επειδή δεν είμαι φαν του αλμυρού για τις πρωινές ώρες. Δε θα φάω ποτέ λουκάνικα σαλαμια και λοιπά το πρωί οπότε έχω περιορισμένες επιλογές. Το βράδυ μας είπανε ότι είχε θέμα το Pos όποτε να δοκιμάζαμε το πρωί. Το πρωί μας είπαν το ίδιο. Φαντάζομαι ότι είναι παπατζιλικι για να δώσεις μετρητά. Έτσι κι αλλιώς και μέσω booking μας είπανε όλα τα ξενοδοχεία ότι πληρώνεις εκεί με μετρητά κυρίως και όχι μέσω Booking . Τους είπαμε ότι δεν έχουμε καθόλου δηνάρια πάνω μας αλλά μόνο κάρτα και τσουπ δια μαγείας έφτιαξε . Βέβαια εγώ δεν είχα κανένα μήνυμα στη Revolut ότι απέτυχε η πληρωμή σας και λοιπά οπότε μάλλον δεν έγινε και ποτέ η προσπάθεια πληρωμής με κάρτα από τον κύριο της reception . Αφήσαμε το ξενοδοχείο για να κατευθυνθούμε λίγο πιο πάνω στον κεντρικό και πιο πολυσύχναστο δρόμο της Τύνιδας τονAvenue Habib Bourguiba. Είχε το όνομα του ηγέτη τής Τυνησίας κατά την ανεξαρτησία της . Πέθανε το 2000 και κυβέρνησε σχεδόν 30 χρόνια εξού και το άγαλμα του καβάλα στο άλογο απέναντι από τον πύργο του ρολογιού σε έναν χαρακτηριστικό κόμβο με άπειρα αυτοκίνητα. Το ξενοδοχείο μας το Hotel Carlton φαινόταν πολύ καλύτερο από το προηγούμενο από κάθε άποψη. Παρατήρησα βέβαια στο πολύ μεγάλο πλήθος που κυκλοφορούσε στους δρόμους ότι οι μισοί φορούσαν φανέλες της ποδοσφαιρικής ομάδας Club de African και οι άλλοι μισοί της Esperance de Tunis . ( Ναι τις ήξερα ήδη τις δύο τοπικές ομάδες ) . Με ένα μίνι ψάξιμο είδα ότι παίζανε εκείνη τη μέρα το παραδοσιακό μεγάλο ντέρμπι αντιπαλότητας της πόλης !!! Τι λες τώρα. Δες μέρα που φτάσαμε . Πήγαινα άνετα στο γήπεδο να το δω αλλά είχε γενέθλια η Σοφία δεν ήθελα να την σέρνω σε ένα τυνησιακο ντέρμπι μίσους σε ένα κατάμεστο γήπεδο 60.000 θέσεων!! Βέβαια να αναφέρουμε ότι ακόμα και αυτοί οι θερμόαιμοι τύποι κυκλοφορούν άνετα στο κέντρο για βόλτα η καφέ με τις μπλούζες των ομάδων τους. Εμείς οι πιο πολιτισμένοι ( υποτίθεται) αν το κάνουμε αυτό θα πέσει τόσο ξύλο , τόσες μαχαιριές, θα σπάσουν τόσα μαγαζιά που δε λέγεται. Σε αυτό μας βάλανε τα γυαλιά !!
Αφού αφήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο και τακτοποιήθηκαμε κατεβήκαμε ώστε να μην αφήσουμε δευτερόλεπτο να πάει χαμένο . Τα περισσότερα πράγματα αν όχι όλα που είχαμε να δούμε ήταν κεντρικά . Το μόνο που σε πηγαίνει σε διαφορετική κατεύθυνση ήταν το μαγαζί προϊόντων της ομάδας που ήθελα πολύ να πάρω ένα κασκόλ για τη συλλογή μου το οποίο θα ήταν και το πιο σπάνιο. ( Όποιος διαβάζει τις ιστορίες μου ξέρει ότι παίρνω πάντα ένα κασκόλ ομάδας από όπου πάω ) Έτσι λοιπόν το Taraji store είχε την τιμητική του. 30 λεπτά περπάτημα δεν ήταν και κάτι. Βέβαια βαρουσε ο ήλιος καλά και μας δυσκόλεψε αλλά φτάσαμε. Διασχίσαμε λοιπόν μια μεγάλη λεωφόρο γεμάτη φοίνικες σε κλασικό αφρικανικό στυλ ( όπως δηλαδή θα φανταζόταν κάποιος την Τυνησία αν δεν είχε πάει η σε κάποια ταινία ) και συγκεκριμένα την Avenue Mohammed V που είχε το όνομα του τελευταίου σουλτάνου του Μαρόκο . Κάποτε ήταν ένας έρημος παρατημένος δρόμος αλλά του δώσανε άλλη όψη και μάλιστα σε αυτόν το δρόμο χτίσανε πολλά εντυπωσιακά γραφεία αρκετών τραπεζών της Τυνησίας άλλα μικρότερα αλλά με 16-17 ορόφους , κάποια υπουργεία , ξενοδοχεία αλλά και ένα μεγαλοπρεπές κτίσμα το πολιτιστικό κέντρο η αλλιώς city of culture !! Επίσης υπάρχει και και μια ρωσική ορθόδοξη εκκλησία !! Ο δρόμος ήταν πολύ καθαρός και θύμιζε Μαϊάμι με τους φοίνικες μέχρι που στρίψαμε στο στενό που ήταν το μαγαζί. Εκεί είχε τόνους από σκουπίδια στο πεζοδρόμιο και στην άκρη του δρόμου και ήταν έντονο το σοκ !! Το μαγαζί ήταν γεμάτο. Ίσως επειδή ήταν μέρα ντέρμπι πήγαιναν να πάρουν προϊόντα της αγαπημένης τους ομάδας. Με μόλις 5 ευρώ πήρα το κασκόλ που ήθελα ( με 5 ευρώ εδώ παίρνεις αυτόγραφο του Καρυπίδη πάνω στη μακέτα του νέου γηπέδου
) εντυπωσιακά φτηνή τιμή που σίγουρα δεν βρήκα πουθενά αλλού σε καμία μπουτίκ ομάδας !! Επιστροφή λοιπόν από την ίδια διαδρομή και ξανά περπάτημα στο κέντρο προς την άλλη κατεύθυνση . Ψάξαμε στο χάρτη κάποιο σούπερ μάρκετ για να πιούμε τίποτα για δροσιά. Το μάτι μας έπεσε σε μια κεντρική αγορά εκεί παρά δίπλα . Βέβαια μας ακούστηκε σαν καπανι φάση και πράγματι κάτι τέτοιο ήταν αλλά πήγαμε να δούμε. Περάσαμε μπροστά από το κλασικό I love Tunis εκεί που δίπλα του υπάρχει ο καθεδρικός του Αγίου Βίνσεντ Πολ αν κατάλαβα καλά ? Αγίου Βικεντίου Παύλου ας πούμε ο οποίος βρισκόταν στην πλατεία Γαλλίας η αλλιώς Avenue de France ( ναι περίμενα από πριν τέτοιες ονομασίες ) . Το έβγαζε φωτογραφίες η Σοφία και επειδή μπροστά μας υπήρχε ένα αυτοκινήτου του στρατού με στρατιώτες , ένας μας έκανε νόημα μαγκιά να μη βγάζουμε φωτογραφίες. Δεν βγάζουμε εσένα βρε Αλέν Ντελόν
Ε λοιπόν δεν ξέρω αν έχει πάει κανένας από εδώ μέσα σε αυτήν την αγορά. Θεωρώ τον εαυτό μου ανθεκτικό σε πολλά που άλλοι θα τα παρατούσαν. Εκεί μέσα όμως βρωμουσε πεθαμένο ψωφιμι σε ακραίο βαθμό
Όπως μπήκαμε βγήκαμε . Δεν αντέξαμε με τίποτα και όποιος μου πει ότι ήταν πεντακάθαρα η ότι άραζε εκεί μέσα και έτρωγε κιόλας δε θα τον πιστέψω. Φαντάζομαι ότι έχει ψάρια που όμως για κάποιο λόγο βρωμάνε απίστευτα. Δεν πρόλαβα καν να δω τους πάγκους και τα προϊόντα γιατί φύγαμε άρον άρον. Λίγο παρακάτω φτάσαμε λοιπόν στο για μένα αγαπημένο σημείο του ταξιδιού καθώς θεωρώ ότι οτιδήποτε και αν έχει να σου δείξει μια πόλη δε συγκρίνεται τιποτα με τη Μεδίνα της !! Όπως και στην Ευρώπη λατρεύω την παλιά πόλη με το παραδοσιακό στυλ έτσι και σε αυτές τις χώρες ( που μόνο από βίντεο έχω δει πχ Φεζ στο Μαρόκο , με ιντριγκαρε ανελέητα) το χαιλαιτ είναι εκεί μέσα . Περάσαμε την πύλη της Μεδίνα την Bab el Bhar και αρχίσαμε να διασχίζουμε τον λαβύρινθο. Ήταν Κυριακή μεσημέρι και καταλάβαμε ότι πολλά μαγαζιά ήταν κλειστά ενώ άλλα σιγά σιγά θα έκλειναν. Έστω κι έτσι και αυτό είχε τη μαγεία του. Γάτες παντού . Ήμασταν οι κλασικοί τρελοί που σταματάμε ανά λίγα μέτρα να χαιδεψουμε οποία γάτα εμφανιζόταν ( έχουμε δύο γάτες και αν ήταν εύκολο θα γυρνούσαμε με άλλες δύο τουλάχιστον από την Τυνησία ) Βρήκαμε ένα μωρό γατάκι ολομόναχο να κάθεται και του δώσαμε λίγο φαγητό .Όλα μας άγγιξαν αλλά αυτό συγκεκριμένα έντονα ίσως επειδή ήταν μόνο του εντελώς δεν ξέρω. Αν το είχαμε πάρει θα το ονόμαζαμε Μεδίνα πάντως
.Στα δικά μας. Μεγάλη ομορφιά στη Μεδίνα έδιναν οι πανέμορφες χρωματιστές πόρτες με το κίτρινο να κυριαρχεί (Αριανακια τα παιδιά της Τυνησίας μετα τον ερχομό του Mehdi Nafti και του Hamza Younes πολλές πόρτες γίνανε κίτρινες ) αλλά και άλλα χρώματα φυσικά . Το πρώτο μου στορι στο ινσταγκραμ μπήκε εκεί με μια πράσινη προς το βεραμαν πόρτα κάτω από ένα τζαμί . Στην ίδια ευθεία ήταν και το μεγάλο τζαμί της πόλης το Ez Zitouna χτισμένο στα τέλη του 7ου αιώνα !! Το παλαιότερο τζαμί της πόλης . Από ότι κατάλαβα γιατί είχε και πινακίδα , αν δεν ήσουν μουσουλμάνος δεν μπορούσες να μπεις μέσα αν και δεν είμαι σίγουρος ότι ισχύει απόλυτα αυτό έστω για τον προαύλιο χώρο . Αποφασίσαμε να κάτσουμε να πιούμε κάτι. Είχε γενέθλια και είχα ψάξει μια από τις καλύτερες επιλογές για φαγητό η για να πιεις κάτι. Το Dar el Jeld που ήταν ξενοδοχείο που διέθετε εστιατόριο αλλά και μπαράκι στην ταράτσα ( τα αγαπώ αυτά ) ήταν η επιλογή μου. Μαρεσει πάντως που δεν βλέπεις σχεδόν τίποτα απέξω. Μόνο μια πόρτα. Τίποτα δεν σε προειδοποιεί για το εσωτερικό των κτισμάτων. (Έτσι ήταν και το ξενοδοχείο μας στη Σουσα). Εντυπωσιακό ξενοδοχείο με ένα πολύ ωραίο rooftop bar στην ταράτσα. Ομολογώ ότι τίποτα δεν μας έκανε εντύπωση από τα φαγητά για να παραγγείλουμε πέρα από τις αρκετά ακριβές τιμές τους ( δεν είχε να κάνει με αυτό απλά πραγματικά μας φάνηκαν αδιάφορες οι επιλογές ) γι'αυτό πήραμε να πιούμε ένα μοχίτο και ένα ποτήρι κρασί ( εγώ ήπια το μοχίτο ο άντρας της σχέσης είναι η Σοφία που παίρνει τα τσίλι , τα κρασια και τα πιο βαρια ποτά συνήθως ενώ εγώ κάτι χυμούς και κόκα κόλα ) . Ομολογουμένως πολύ ωραία θέα και τσουπ η στιγμή που περίμενα. Ξαφνικά ακούς σε όλη την ατμόσφαιρα τον ιμάμη να κάνει το κάλεσμα για προσευχή φαντάζομαι . Είναι κάτι που μου αρέσει να ακούω ειδικά σε μια τέτοια χώρα ( για την ακρίβεια μαρεσει να το ακούω αποκλειστικά σε τέτοιες χώρες και πουθενά αλλού , αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση) . Ψάχναμε τρόπο να πάμε σε ένα από τα πιο τουριστικά μέρη της πόλης αν όχι το πιο τουριστικό , το Sidi Bou Said , ένα χωριό στην άκρη της πόλης σαν προάστιο που θυμίζει εκατό τα εκατό ελληνικό νησί με τα χρώματα που είναι βαμμένα όλα τα σπίτια . Αν και είδα δει ότι σε πάει ένα τρένο , το παιδί στη reception μας είπε ότι δεν γνωρίζει κάτι τέτοιο και μόνο με ταξί μπορείς να πας. Τωρα η είχε κάνα κολλητό ταξιτζή γιατί προσφέρθηκε να καλέσει ταξί αμέσως , η πράγματι δεν ήξερε. Λίγο παρακάτω από το ξενοδοχείο ήταν η μαρίνα που βρισκόταν το τρένο αλλά και το αστικό που έκανε τη συγκεκριμένη διαδρομή , αλλά το αφήσαμε για το επόμενο πρωί. Κάναμε ασταμάτητα βόλτες παντού χωρίς φόβο αφού ήδη νιώθαμε καλύτερα. Ήμασταν βέβαια πόλος έλξης βλεμμάτων. Εγώ μοιάζω με Σουηδό και κάνω μπαμ για τουρίστα η δε Σοφία μοιάζει με τη χαμένη βασίλισσα της Τυνησίας και είναι σίγουρα στα γούστα τους, ειδικά βαμμένη και με τη μαλλουρα να ανεμίζει τους έτρεχε το σαλακι.. Αφού ψάχναμε σαν τρελοί τις κριτικές στο trip advisor και με το immodium στην τσέπη πανέτοιμοι και αφού όλα ήταν κλειστά βρήκαμε μπροστά μας ένα μαγαζί με κοτόπουλο. KFC δεν ήταν Crats δεν το έλεγες αλλά το μπέργκερ το μπουριτο και οι πατάτες με κομμάτια κοτόπουλου σε πολύ φτηνή τιμή καταναλώθηκαν με μεγάλη ευχαρίστηση και μετά ο θεός βοηθός !! Έδειχνε και το ντέρμπι η τηλεόραση και είχαν παρατήσει όλοι τα πόστα τους , ενώ το ματς είχε διακοπή προσωρινά γιατί είχαν ανάψει πυρσούς και καπνογόνα κάνοντας την ατμόσφαιρα πύρινη κόλαση ( ήθελα να είμαι μέσα ρε γαμωτο ) . Δυστυχώς αφού φύγαμε έχει αγώνα που κρίνει τον τίτλο και λέω δυστυχώς γιατί η Εσπερανς κερδισε μεν αλλά δεν κλείδωσε πρωτάθλημα και δε φαντάζομαι τι θα γινόταν στην πόλη αν εκείνο το βράδυ έπαιρναν τον τίτλο . Θα ζούσαμε και φιεστα πρωταθλητή live εφόσον ο ΑΡΗΣ πάλι μας άφησε με ψυχοφαρμακα και απελπισία .. Ήταν μια γεμάτη μέρα με ευχάριστα συναισθήματα, αρκετό περπάτημα ,πολλές φωτογραφίες ( αυτό είναι απόδειξη το ποσό μου άρεσε η αρχιτεκτονική καθώς έφυγα από την Τυνησία με 101 φωτογραφίες, ενώ στην Ευρώπη βγάζω το πολύ 10-15 και αν ) , λίγο κοτοπουλακι και ένα μοχίτο !! Αύριο είχαμε το Sidi bou Said και αναχώρηση για Χαμαμετ. Την τελευταία μας μέρα θα ερχόμασταν ξανά Τύνιδα οπότε είχαμε την άνεση ότι θα ξανάρθουμε να δούμε ακόμα καλύτερα την πόλη αλλά και την πλατεία Κασμπα που αφήσαμε. Επίσης της χρωστούσα ένα τσάι σε συγκεκριμένο μαγαζάκι της Μεδίνα. Συνεχίζεται..
) και φτάσαμε στον προορισμό μας. Εισιτήριο για Χαμαμετ και αναμονή . Είχε ένα γάτο εκεί που ερχόταν και τριβόταν σαν παλαβό και μετά κοιμόταν πάνω στις καρέκλες 
δεν το έδιωξε η το σήκωσε από τη θέση για να κάτσει !! Είπαμε ακόμα και εκεί σέβονται από ότι φαίνεται περισσότερο τουλάχιστον τις γάτες και ναι για όποιον το σκεφτεί είμαι κολλημένος φιλοζωος και χαίρομαι που δεν είμαι παρτακιας μισάνθρωπος !! Το λεωφορείο αναχώρησε για Χαμαμετ. Μια ώρα διαδρομή . Βλέπαμε ότι εκτός πόλης είχε αρκετά παλιά σπίτια - παράγκες , γειτονιές που με το ζόρι υφίστανται καθώς μιλάμε κυριολεκτικά για ερείπια και τόνους σκουπιδιών κι όμως έβλεπες νέα παιδιά να κάθονται εκεί μαζί η να παίζουν με μπάλες , ποδήλατα και λοιπά σε εικόνα βγαλμένη από ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ για τη φτώχια και την εξαθλίωση αυτών των λαών . Με αυτά και με εκείνα φτάσαμε πολύ γρήγορα στη Χαμμαμετ . Εδώ αρχικά είχαμε το εξής δίλημμα. Να κλείσουμε στην παλιά πόλη τη Χαμμαμετ η να κλείσουμε στη νέα και τουριστικοτατη Γιασμίν Χαμμαμετ που είναι όλα τα θέρετρα και αποτελεί πόλο έλξης για τους τουρίστες. Η απάντηση εύκολη. Δεν πήγαμε για διακοπές αλλά για εξερεύνηση . Μπορεί η Γιασμιν να ήταν πανέμορφη δεν ξέρω , αλλά αυτά τα φτιαχτά τουριστικά μέρη που δε θα σου δείξουν κάτι από πολιτισμό , κουλτούρα ιστορία και λοιπά δεν ήταν του γούστου μας. Βέβαια δεν το κρίνω σίγουρα θες και τέτοιες διακοπές κάποια στιγμή . Άλλωστε θέλαμε να πάμε μια βόλτα και από εκεί να το δούμε αλλά μας έψηνε να το πάμε παραλιακά με περπάτημα το βραδάκι αλλά ήθελε κάνα 2 ώρες οπότε δεν μπήκαμε στη διαδικασία ταξί και λοιπά και μείναμε στην αρχική μας επιλογή . Αν επιστρέψω με μηχανή στην Τυνησία όπως είπα ξανά σίγουρα θα περάσω από εκεί αλλά και από το Ναμπεουλ την διπλανή πόλη , που επίσης μπορεί να ήταν καλύτερη επιλογή από την επιλογή μας .Η Χαμαμετ λοιπόν ήταν μια σχετικά μικρή παραθαλάσσια περιοχή . Μέναμε πάνω στο κεντρικό δρόμο που λίγο παρακάτω οδηγούσε στο φρούριο και στη Μεδίνα της Χαμμαμετ. Θύμιζε αρκετά κάποιο μέρος της Χαλκιδικής μπορώ να πω . Λίγο η δομή του δρόμου λίγο η κίνηση των πεζών που εδώ σε σχέση με τη Τύνιδα ήταν πολλοί περισσότεροι τουρίστες ( Άγγλοι Γάλλοι και λοιποί) μου έβγαζε κάτι από Πευκοχώρι - Καλλιθέα αλλά χωρίς την πολύ μοντερνια. Στο ξενοδοχείο μας το Hotel Khella μας υποδέχτηκαν με χυμό λεμόνι και γλυκάκι !! Δυνατή υποδοχή!! Επίσης ήταν ακόμα καλύτερο από τα δύο προηγούμενα και σε συνεχή αναβάθμιση το ξενοδοχείο της Σουσε ήταν το κερασάκι στην τούρτα . Ένα προβληματακι με το WiFi το είχαμε αλλά αυτό το είχαμε σχεδόν σε όλα . Δεν είχαμε φάει τίποτα πέρα από το πρωινό στη Τύνιδα οπότε το μπερκεραδικο απέναντι με τις εξαιρετικές κριτικές προτιμήθηκε αμέσως . Είχαμε σκοπό να φάμε τοπική κουζίνα οπωσδήποτε αλλά ακόμα δεν βρήκαμε κάτι να μας τραβήξει. Δικαιώθηκα όμως για την επιλογή μου. Τα μπέργκερ ήταν τεράστια. Σχεδόν τρία μπέργκερ σε ένα !! Εξαιρετική γεύση και κάνανε 7-8 ευρώ μαζί και τα δύο !! Σε αυτά η Τυνησία δεν πιάνεται. Καλό φαγητό όπου βρεις και σούπερ φτηνές τιμές !! Γεμίσαμε μπαταρίες και πήγαμε για απογευματινή βόλτα στην πόλη . Φυσικά οι κραχτες δε θα μπορούσαν να λείπουν. Από μαριχουάνα μέχρι χαλβά θα μπορούσα να είχα αγοράσει εκείνο το απόγευμα 
) και κρουασάν με κέικ να αποτελεί το "γλυκό" . Φτάσαμε λοιπόν στη Μεδίνα που είχε τη δική της χαρακτηριστική ομορφιά και ήταν πολύ πιο ήρεμη και καθαρή από της Τύνιδας καθώς δεν ήταν παζάρι αλλά είχε μια στο τόσο μικρά μαγαζιά κυρίως τουριστικά. Εδώ βέβαια ο κραχτης ήταν αποκλειστικά ενοχλητικός μαζί σου καθώς δεν είχε κόσμο γύρω σου να ζαλίζει όποτε το πάλευαν με πολλούς τρόπους μήπως μπεις στο μαγαζί τους. Γι'αυτό και μπήκαμε σε μια ήσυχη κοπέλα που δεν μας μίλησε καθόλου . Βέβαια μετά πήρε φόρα και προσπαθούσε να μας πουλήσει το μισό μαγαζί με αποκορύφωμα να μας πάει σε ένα παρακάτω που έπλεκαν χαλιά 🥱 μας έπεισε πάντως να πάρουμε ένα σουβενίρ , μια πόρτα πράσινη όπως ακριβώς αυτές οι παραδοσιακές πόρτες που είχαν παντού και έγραψε στα αραβικά τα ονόματα μας για να την έχουμε στο σπίτι μας ως ενθύμιο!! Συνεχίσαμε την περιπλάνηση μας και έξω από τη Μεδίνα . Κάποια στιγμή βρήκαμε ένα μικρό γατάκι με ένα μάτι . Το δώσαμε να φάει αλλά δεν ήθελε
