Τυνησία Τυνησία " η χώρα που έχει αλλεργία στους κάδους σκουπιδιών, στη νορμάλ οδήγηση και στις στειρώσεις των γατιών. Τύνιδα - Χαμαμετ - Σουσε🇹🇳

[Alex Loco]

Την επόμενη μέρα ξεκίνησε το ταξίδι μας ουσιαστικά καθώς το πρώτο βράδυ φτάσαμε στις 2-3 τα ξημερώματα και πήραμε απλά μια γεύση. Μείναμε στο Suisse Hotel δίπλα σε ένα ξενοδοχείο που λεγόταν Λωζάνη το οποίο μου θύμισε ένα τραγικό ξενοδοχείο στην Ομόνοια που λεγόταν Λωζάνη . Το πρωινό ήταν καλό. Όχι τρομερό αλλά υποφερτό. Ενώ αγαπώ το φαγητό δυσκολεύομαι στο εξωτερικό να φάω συνήθως το πρωί επειδή δεν είμαι φαν του αλμυρού για τις πρωινές ώρες. Δε θα φάω ποτέ λουκάνικα σαλαμια και λοιπά το πρωί οπότε έχω περιορισμένες επιλογές. Το βράδυ μας είπανε ότι είχε θέμα το Pos όποτε να δοκιμάζαμε το πρωί. Το πρωί μας είπαν το ίδιο. Φαντάζομαι ότι είναι παπατζιλικι για να δώσεις μετρητά. Έτσι κι αλλιώς και μέσω booking μας είπανε όλα τα ξενοδοχεία ότι πληρώνεις εκεί με μετρητά κυρίως και όχι μέσω Booking . Τους είπαμε ότι δεν έχουμε καθόλου δηνάρια πάνω μας αλλά μόνο κάρτα και τσουπ δια μαγείας έφτιαξε . Βέβαια εγώ δεν είχα κανένα μήνυμα στη Revolut ότι απέτυχε η πληρωμή σας και λοιπά οπότε μάλλον δεν έγινε και ποτέ η προσπάθεια πληρωμής με κάρτα από τον κύριο της reception . Αφήσαμε το ξενοδοχείο για να κατευθυνθούμε λίγο πιο πάνω στον κεντρικό και πιο πολυσύχναστο δρόμο της Τύνιδας τον
Avenue Habib Bourguiba. Είχε το όνομα του ηγέτη τής Τυνησίας κατά την ανεξαρτησία της . Πέθανε το 2000 και κυβέρνησε σχεδόν 30 χρόνια εξού και το άγαλμα του καβάλα στο άλογο απέναντι από τον πύργο του ρολογιού σε έναν χαρακτηριστικό κόμβο με άπειρα αυτοκίνητα. Το ξενοδοχείο μας το Hotel Carlton φαινόταν πολύ καλύτερο από το προηγούμενο από κάθε άποψη. Παρατήρησα βέβαια στο πολύ μεγάλο πλήθος που κυκλοφορούσε στους δρόμους ότι οι μισοί φορούσαν φανέλες της ποδοσφαιρικής ομάδας Club de African και οι άλλοι μισοί της Esperance de Tunis . ( Ναι τις ήξερα ήδη τις δύο τοπικές ομάδες ) . Με ένα μίνι ψάξιμο είδα ότι παίζανε εκείνη τη μέρα το παραδοσιακό μεγάλο ντέρμπι αντιπαλότητας της πόλης !!! Τι λες τώρα. Δες μέρα που φτάσαμε . Πήγαινα άνετα στο γήπεδο να το δω αλλά είχε γενέθλια η Σοφία δεν ήθελα να την σέρνω σε ένα τυνησιακο ντέρμπι μίσους σε ένα κατάμεστο γήπεδο 60.000 θέσεων!! Βέβαια να αναφέρουμε ότι ακόμα και αυτοί οι θερμόαιμοι τύποι κυκλοφορούν άνετα στο κέντρο για βόλτα η καφέ με τις μπλούζες των ομάδων τους. Εμείς οι πιο πολιτισμένοι ( υποτίθεται) αν το κάνουμε αυτό θα πέσει τόσο ξύλο , τόσες μαχαιριές, θα σπάσουν τόσα μαγαζιά που δε λέγεται. Σε αυτό μας βάλανε τα γυαλιά !!
Αφού αφήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο και τακτοποιήθηκαμε κατεβήκαμε ώστε να μην αφήσουμε δευτερόλεπτο να πάει χαμένο . Τα περισσότερα πράγματα αν όχι όλα που είχαμε να δούμε ήταν κεντρικά . Το μόνο που σε πηγαίνει σε διαφορετική κατεύθυνση ήταν το μαγαζί προϊόντων της ομάδας που ήθελα πολύ να πάρω ένα κασκόλ για τη συλλογή μου το οποίο θα ήταν και το πιο σπάνιο. ( Όποιος διαβάζει τις ιστορίες μου ξέρει ότι παίρνω πάντα ένα κασκόλ ομάδας από όπου πάω ) Έτσι λοιπόν το Taraji store είχε την τιμητική του. 30 λεπτά περπάτημα δεν ήταν και κάτι. Βέβαια βαρουσε ο ήλιος καλά και μας δυσκόλεψε αλλά φτάσαμε. Διασχίσαμε λοιπόν μια μεγάλη λεωφόρο γεμάτη φοίνικες σε κλασικό αφρικανικό στυλ ( όπως δηλαδή θα φανταζόταν κάποιος την Τυνησία αν δεν είχε πάει η σε κάποια ταινία ) και συγκεκριμένα την Avenue Mohammed V που είχε το όνομα του τελευταίου σουλτάνου του Μαρόκο . Κάποτε ήταν ένας έρημος παρατημένος δρόμος αλλά του δώσανε άλλη όψη και μάλιστα σε αυτόν το δρόμο χτίσανε πολλά εντυπωσιακά γραφεία αρκετών τραπεζών της Τυνησίας άλλα μικρότερα αλλά με 16-17 ορόφους , κάποια υπουργεία , ξενοδοχεία αλλά και ένα μεγαλοπρεπές κτίσμα το πολιτιστικό κέντρο η αλλιώς city of culture !! Επίσης υπάρχει και και μια ρωσική ορθόδοξη εκκλησία !! Ο δρόμος ήταν πολύ καθαρός και θύμιζε Μαϊάμι με τους φοίνικες μέχρι που στρίψαμε στο στενό που ήταν το μαγαζί. Εκεί είχε τόνους από σκουπίδια στο πεζοδρόμιο και στην άκρη του δρόμου και ήταν έντονο το σοκ !! Το μαγαζί ήταν γεμάτο. Ίσως επειδή ήταν μέρα ντέρμπι πήγαιναν να πάρουν προϊόντα της αγαπημένης τους ομάδας. Με μόλις 5 ευρώ πήρα το κασκόλ που ήθελα ( με 5 ευρώ εδώ παίρνεις αυτόγραφο του Καρυπίδη πάνω στη μακέτα του νέου γηπέδου ) εντυπωσιακά φτηνή τιμή που σίγουρα δεν βρήκα πουθενά αλλού σε καμία μπουτίκ ομάδας !! Επιστροφή λοιπόν από την ίδια διαδρομή και ξανά περπάτημα στο κέντρο προς την άλλη κατεύθυνση . Ψάξαμε στο χάρτη κάποιο σούπερ μάρκετ για να πιούμε τίποτα για δροσιά. Το μάτι μας έπεσε σε μια κεντρική αγορά εκεί παρά δίπλα . Βέβαια μας ακούστηκε σαν καπανι φάση και πράγματι κάτι τέτοιο ήταν αλλά πήγαμε να δούμε. Περάσαμε μπροστά από το κλασικό I love Tunis εκεί που δίπλα του υπάρχει ο καθεδρικός του Αγίου Βίνσεντ Πολ αν κατάλαβα καλά ? Αγίου Βικεντίου Παύλου ας πούμε ο οποίος βρισκόταν στην πλατεία Γαλλίας η αλλιώς Avenue de France ( ναι περίμενα από πριν τέτοιες ονομασίες ) . Το έβγαζε φωτογραφίες η Σοφία και επειδή μπροστά μας υπήρχε ένα αυτοκινήτου του στρατού με στρατιώτες , ένας μας έκανε νόημα μαγκιά να μη βγάζουμε φωτογραφίες.
Δεν βγάζουμε εσένα βρε Αλέν Ντελόν
Ε λοιπόν δεν ξέρω αν έχει πάει κανένας από εδώ μέσα σε αυτήν την αγορά. Θεωρώ τον εαυτό μου ανθεκτικό σε πολλά που άλλοι θα τα παρατούσαν. Εκεί μέσα όμως βρωμουσε πεθαμένο ψωφιμι σε ακραίο βαθμό
Όπως μπήκαμε βγήκαμε . Δεν αντέξαμε με τίποτα και όποιος μου πει ότι ήταν πεντακάθαρα η ότι άραζε εκεί μέσα και έτρωγε κιόλας δε θα τον πιστέψω. Φαντάζομαι ότι έχει ψάρια που όμως για κάποιο λόγο βρωμάνε απίστευτα. Δεν πρόλαβα καν να δω τους πάγκους και τα προϊόντα γιατί φύγαμε άρον άρον. Λίγο παρακάτω φτάσαμε λοιπόν στο για μένα αγαπημένο σημείο του ταξιδιού καθώς θεωρώ ότι οτιδήποτε και αν έχει να σου δείξει μια πόλη δε συγκρίνεται τιποτα με τη Μεδίνα της !! Όπως και στην Ευρώπη λατρεύω την παλιά πόλη με το παραδοσιακό στυλ έτσι και σε αυτές τις χώρες ( που μόνο από βίντεο έχω δει πχ Φεζ στο Μαρόκο , με ιντριγκαρε ανελέητα) το χαιλαιτ είναι εκεί μέσα . Περάσαμε την πύλη της Μεδίνα την Bab el Bhar και αρχίσαμε να διασχίζουμε τον λαβύρινθο. Ήταν Κυριακή μεσημέρι και καταλάβαμε ότι πολλά μαγαζιά ήταν κλειστά ενώ άλλα σιγά σιγά θα έκλειναν. Έστω κι έτσι και αυτό είχε τη μαγεία του. Γάτες παντού . Ήμασταν οι κλασικοί τρελοί που σταματάμε ανά λίγα μέτρα να χαιδεψουμε οποία γάτα εμφανιζόταν ( έχουμε δύο γάτες και αν ήταν εύκολο θα γυρνούσαμε με άλλες δύο τουλάχιστον από την Τυνησία ) Βρήκαμε ένα μωρό γατάκι ολομόναχο να κάθεται και του δώσαμε λίγο φαγητό .Όλα μας άγγιξαν αλλά αυτό συγκεκριμένα έντονα ίσως επειδή ήταν μόνο του εντελώς δεν ξέρω. Αν το είχαμε πάρει θα το ονόμαζαμε Μεδίνα πάντως .Στα δικά μας. Μεγάλη ομορφιά στη Μεδίνα έδιναν οι πανέμορφες χρωματιστές πόρτες με το κίτρινο να κυριαρχεί (Αριανακια τα παιδιά της Τυνησίας μετα τον ερχομό του Mehdi Nafti και του Hamza Younes πολλές πόρτες γίνανε κίτρινες ) αλλά και άλλα χρώματα φυσικά . Το πρώτο μου στορι στο ινσταγκραμ μπήκε εκεί με μια πράσινη προς το βεραμαν πόρτα κάτω από ένα τζαμί . Στην ίδια ευθεία ήταν και το μεγάλο τζαμί της πόλης το Ez Zitouna χτισμένο στα τέλη του 7ου αιώνα !! Το παλαιότερο τζαμί της πόλης . Από ότι κατάλαβα γιατί είχε και πινακίδα , αν δεν ήσουν μουσουλμάνος δεν μπορούσες να μπεις μέσα αν και δεν είμαι σίγουρος ότι ισχύει απόλυτα αυτό έστω για τον προαύλιο χώρο . Αποφασίσαμε να κάτσουμε να πιούμε κάτι. Είχε γενέθλια και είχα ψάξει μια από τις καλύτερες επιλογές για φαγητό η για να πιεις κάτι. Το Dar el Jeld που ήταν ξενοδοχείο που διέθετε εστιατόριο αλλά και μπαράκι στην ταράτσα ( τα αγαπώ αυτά ) ήταν η επιλογή μου. Μαρεσει πάντως που δεν βλέπεις σχεδόν τίποτα απέξω. Μόνο μια πόρτα. Τίποτα δεν σε προειδοποιεί για το εσωτερικό των κτισμάτων. (Έτσι ήταν και το ξενοδοχείο μας στη Σουσα). Εντυπωσιακό ξενοδοχείο με ένα πολύ ωραίο rooftop bar στην ταράτσα. Ομολογώ ότι τίποτα δεν μας έκανε εντύπωση από τα φαγητά για να παραγγείλουμε πέρα από τις αρκετά ακριβές τιμές τους ( δεν είχε να κάνει με αυτό απλά πραγματικά μας φάνηκαν αδιάφορες οι επιλογές ) γι'αυτό πήραμε να πιούμε ένα μοχίτο και ένα ποτήρι κρασί ( εγώ ήπια το μοχίτο ο άντρας της σχέσης είναι η Σοφία που παίρνει τα τσίλι , τα κρασια και τα πιο βαρια ποτά συνήθως ενώ εγώ κάτι χυμούς και κόκα κόλα ) . Ομολογουμένως πολύ ωραία θέα και τσουπ η στιγμή που περίμενα. Ξαφνικά ακούς σε όλη την ατμόσφαιρα τον ιμάμη να κάνει το κάλεσμα για προσευχή φαντάζομαι . Είναι κάτι που μου αρέσει να ακούω ειδικά σε μια τέτοια χώρα ( για την ακρίβεια μαρεσει να το ακούω αποκλειστικά σε τέτοιες χώρες και πουθενά αλλού , αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση) . Ψάχναμε τρόπο να πάμε σε ένα από τα πιο τουριστικά μέρη της πόλης αν όχι το πιο τουριστικό , το Sidi Bou Said , ένα χωριό στην άκρη της πόλης σαν προάστιο που θυμίζει εκατό τα εκατό ελληνικό νησί με τα χρώματα που είναι βαμμένα όλα τα σπίτια . Αν και είδα δει ότι σε πάει ένα τρένο , το παιδί στη reception μας είπε ότι δεν γνωρίζει κάτι τέτοιο και μόνο με ταξί μπορείς να πας. Τωρα η είχε κάνα κολλητό ταξιτζή γιατί προσφέρθηκε να καλέσει ταξί αμέσως , η πράγματι δεν ήξερε. Λίγο παρακάτω από το ξενοδοχείο ήταν η μαρίνα που βρισκόταν το τρένο αλλά και το αστικό που έκανε τη συγκεκριμένη διαδρομή , αλλά το αφήσαμε για το επόμενο πρωί. Κάναμε ασταμάτητα βόλτες παντού χωρίς φόβο αφού ήδη νιώθαμε καλύτερα. Ήμασταν βέβαια πόλος έλξης βλεμμάτων. Εγώ μοιάζω με Σουηδό και κάνω μπαμ για τουρίστα η δε Σοφία μοιάζει με τη χαμένη βασίλισσα της Τυνησίας και είναι σίγουρα στα γούστα τους, ειδικά βαμμένη και με τη μαλλουρα να ανεμίζει τους έτρεχε το σαλακι.. Αφού ψάχναμε σαν τρελοί τις κριτικές στο trip advisor και με το immodium στην τσέπη πανέτοιμοι και αφού όλα ήταν κλειστά βρήκαμε μπροστά μας ένα μαγαζί με κοτόπουλο. KFC δεν ήταν Crats δεν το έλεγες αλλά το μπέργκερ το μπουριτο και οι πατάτες με κομμάτια κοτόπουλου σε πολύ φτηνή τιμή καταναλώθηκαν με μεγάλη ευχαρίστηση και μετά ο θεός βοηθός !! Έδειχνε και το ντέρμπι η τηλεόραση και είχαν παρατήσει όλοι τα πόστα τους , ενώ το ματς είχε διακοπή προσωρινά γιατί είχαν ανάψει πυρσούς και καπνογόνα κάνοντας την ατμόσφαιρα πύρινη κόλαση ( ήθελα να είμαι μέσα ρε γαμωτο ) . Δυστυχώς αφού φύγαμε έχει αγώνα που κρίνει τον τίτλο και λέω δυστυχώς γιατί η Εσπερανς κερδισε μεν αλλά δεν κλείδωσε πρωτάθλημα και δε φαντάζομαι τι θα γινόταν στην πόλη αν εκείνο το βράδυ έπαιρναν τον τίτλο . Θα ζούσαμε και φιεστα πρωταθλητή live εφόσον ο ΑΡΗΣ πάλι μας άφησε με ψυχοφαρμακα και απελπισία .. Ήταν μια γεμάτη μέρα με ευχάριστα συναισθήματα, αρκετό περπάτημα ,πολλές φωτογραφίες ( αυτό είναι απόδειξη το ποσό μου άρεσε η αρχιτεκτονική καθώς έφυγα από την Τυνησία με 101 φωτογραφίες, ενώ στην Ευρώπη βγάζω το πολύ 10-15 και αν ) , λίγο κοτοπουλακι και ένα μοχίτο !! Αύριο είχαμε το Sidi bou Said και αναχώρηση για Χαμαμετ. Την τελευταία μας μέρα θα ερχόμασταν ξανά Τύνιδα οπότε είχαμε την άνεση ότι θα ξανάρθουμε να δούμε ακόμα καλύτερα την πόλη αλλά και την πλατεία Κασμπα που αφήσαμε. Επίσης της χρωστούσα ένα τσάι σε συγκεκριμένο μαγαζάκι της Μεδίνα. Συνεχίζεται..

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[varioAthens]

Πιασαρικο teaser! Για παμε…

 

[Alex Loco]

Αν και ξεκίνησα με έναν επιθετικό τόνο , λες και δεν ήξερα ότι πάω στην Αφρική και περίμενα να δω γκαζόν και κόσμο να παίζει γκολφ , θα ήθελα να πω καθώς μόλις επιστρέφω Θεσσαλονίκη και ολοκληρώθηκε το ταξίδι μου , ότι έχω αναθεωρήσει σχετικά με κάποια πράγματα . Η Τυνήσιοι ως Άραβες ναι σίγουρα είναι έντονοι άνθρωποι , οξύθυμοι και παπατζηδες ( κραχτης το εθνικό τους επάγγελμα , πριχτης δηλαδή και μέγας παγαποντης στα παζάρια και στην πειθώ του να αγοράσεις κάτι από αυτούς ) όμως δεν μπορώ να τους καταλογησω ευθύνη στο κομμάτι των σκουπιδιών και των αδέσποτων και μη στειρωμενων γατιών. Αυτά είναι ξεκάθαρα ευθύνη της κυβέρνησης και όχι του πολίτη. Βέβαια μετέπειτα το υιοθετεί ο πολίτης και γίνεται κουλτούρα της χώρας . Όταν δεν έχεις πουθενά κάδους , μα πουθενά όμως , όταν δεν έχεις σύστημα καθαρισμού ( σκουπιδιαρικα) έτσι δηλαδή μας είπαν , όταν δεν έχεις αντίστοιχη παιδεία και πετάς τα σκουπίδια σου κάτω και ο δρόμος μοιάζει με χωματερή, όταν δεν υπάρχει κανένα πρόγραμμα στείρωσης και έχεις χιλιάδες γάτες σε κάθε πόλη , κάθε στενό , οι οποίες σκίζουν τα σκουπίδια που αφήνει ο καθένας έξω από την πόρτα του ( και μαζεύει κάποιος του στυλ οδοκαθαριστης από ότι κατάλαβα ) τότε είναι αναμενόμενο να μην έχεις τις ευθύνες εσύ αλλά το ίδιο το σύστημα. Η Τυνησία λοιπόν μου άφησε ανάμικτα συναισθήματα. Όχι ότι είδα κάτι φοβερό . Οτιδήποτε τουριστικό επισκέφτηκα δε με έπεισε. Η ζωή , η κοινωνία , οι άνθρωποι, τα πολυπληθή στενά , οι μεγάλοι δρόμοι γεμάτοι αυτοκίνητα μηχανάκια με μηδενική οδική παιδεία σε βαθμό αηδιας επίσης δεν με έπεισαν θετικά . Στο φινάλε πάντα την έβρισκα με αυτές τις χώρες. Ακόμα και τώρα που έκανα την πρώτη μου απόπειρα και επισκέφτηκα μια από αυτές τις χώρες και έζησα εκατό τα εκατό στο πετσί μου την καθημερινότητά και την άμεση συναναστροφή ( και να μην ήθελα σου μιλάνε παντού , σου πιάνουν την κουβέντα με το ζόρι , σου κορνάρουν να σε πάρουν με το ταξί τους το αμάξι του να σου κουβαλήσουν τη βαλίτσα φυσικά όλα με το αντίστοιχο αντίτιμο και όχι από φιλοξενία η καλή καρδιά ) παρόλαυτα συνεχίζω να τη βρίσκω με τέτοιου είδους προορισμούς και ανυπομονώ να πάω Μαρόκο , Αίγυπτο , Ιορδανία , Λίβανο και σε άλλες παρόμοιες. Η Τυνησία φυσικά δεν έχει τη φήμη της Αιγύπτου η του Μαρόκο ( αν και γνώρισα κάτι Αμερικανες και μου είπαν ότι η Τυνησία είναι πολύ καλύτερη από το Μαρόκο!! ) παρόλαυτα είχε να σου δείξει την αυθεντικότητα, την καθημερινή τους ρουτίνα και να σου δώσει μια γερή σφαλιάρα για το πόσα καλά έχεις εσύ στην Ελλάδα ( που να πάω και σε κάνα Μπουρούντι τι θα δούν τα μάτια μου ) . Ακόμα και αν χθες λίγο πριν φύγω από τη Σουσε ( Σους, Σούσα , ακόμα δεν ξέρω πως τη λένε) ένα δικαβαλο με δύο τσογλανια ( εύχομαι καλα σαράντα σύντομα ) μου άρπαξαν το τσαντάκι ως άλλη τσαντακηδες κι εγώ ως άλλη γιαγιά που είχε πάρει μόλις τη σύνταξη , αλλά το καταπληκτικό ανθεκτικό τσαντάκι του Shein δεν τους έκανε τη χάρη και παρέμεινε στο στήθος μου αγέρωχο μην επιτρέποντας το ταξίδι μου να τελειώσει άδοξα , χωρίς διαβατήριο ταυτότητα , δύο χρεωστικές κάρτες το δίπλωμα οδήγησης και το δίπλωμα της προπονητικής και μείνω εκεί να ζητιανευω για να φάω !! Ακόμα και μετά από αυτό θέλω να πάω ξανά σε αυτές τις χώρες. Δεν ξέρω γιατί . Σου προκαλούν απίστευτο άγχος . Βαβούρα , φωνές καυγάδες μεταξύ τους , ράλι Ακρόπολις κανονικό και ταυτόχρονα τεράστια ικανότητα στο να μην τρακαρουν . Μόνο όποιος πήγε καταλαβαίνει τι εννοώ. Δεν έχω ξαναδεί τέτοια οδήγηση. Είδα λάιβ να μαλώνουν και να βρίζει ο ένας τον άλλο με ανοιχτά παράθυρα , ο ένας να φεύγει τάπα από τα νεύρα του με κόκκινο και ο άλλος να σπινιαρει να φεύγει από δίπλα του να τον προφτάσει για να συνεχίσει να μαλώνει ενώ ήταν σε κόμβο και έρχονταν άπειρα αμάξια που είχαν πράσινο. Κι όμως ούτε τότε έγινε τρακα. Δεν υπάρχουν σε πολλές διαβάσεις φανάρια για πεζούς . Περνάς με μαγκιά απλά περνάς και ποτέ δεν κοκκαλωνουν απλά τσουλανε προς το μέρος σου και το βλέπεις να πλησιάζει φουλ . Ένας πέρασε με βανακι με κατακόκκινο και από τύχη δεν με πάτησε γιατί δεν τον είχα δει καν να έρχεται λέω έλα πράσινο έχω περνάμε . Από τύχη ζούμε που λέμε κι εδώ .

Έτσι λοιπόν για να μη κάνω άλλο εισαγωγή, του Αγίου Βαλεντίνου έκλεισα αεροπορικά με προσφορά 1+1 για Τυνησία την ημερομηνία που είχε γενέθλια η Σοφία σαν δωράκι γενεθλίων. Άλλο που δεν ήθελε να πάει Αφρική !! Στους γονείς της βέβαια το είπε μια μέρα πριν φύγουμε και το έριξε το μπαλάκι σε εμένα ότι ήταν έκπληξη για τα γενέθλια και ούτε αυτή το ήξερε και το έμαθε μια μέρα πριν Η μάνα μου το πήρε ήρεμα όλως παραδόξως. Είχε την Τυνησία σαν ξακουστό τουριστικό παράδεισο από τα early 2000 όποτε αυτό βοήθησε . Είχαμε 4 γεμάτες μέρες στην διάθεση μας όποτε αποφασίσαμε να μην μείνουμε μόνο στην Τύνιδα. Κλείσαμε ξενοδοχείο σε ένα πολύ τουριστικό μέρος κυρίως για τη θάλασσα του το Χαμαμετ και για τη Σουσα. Τρεις πόλεις δηλαδή . Αφήσαμε την έρημο εκτός ( Τοζερ, Γκαμπες ) και είπαμε ότι όταν πάρω την μηχανή επιτέλους θα πάμε Μοναστήρι , Τζέρμπα ( τουριστικό νησί ) Σφαξ και στην έρημο και αν ηρεμήσουν τα πράγματα λέμε τώρα χτυπάμε και μια Τρίπολη Λιβύης

Η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Φύγαμε μέσω Αθήνας για Τύνιδα. Στο αεροπλάνο ήμασταν δεν ήμασταν 30 άτομα. Ότι καλύτερο. Ηρεμία απόλυτη και άνεση. Φτάσαμε στην Αφρική 2 τα ξημερώματα. Εδώ ήταν ξεκάθαρα τα πράγματα . Ταξί και ξενοδοχείο και με προσοχή. Δεν ξέρουμε τι θα αντιμετωπίσουμε. Στον έλεγχο όλα πήγαν καλά. Γνωρίσαμε ένα παιδί στο αεροπλάνο που ήταν η μάνα του από την Τυνησία όποτε μας βοήθησε αρκετά και με λεπτομερείς και με το να μιλήσει μαζί με τη θεία του στον ταξιτζή, να του πει πόσα να μας πάρει και ότι έχει τον αριθμό του σε περίπτωση που μας κλέψει η ζητήσει παραπάνω να την πάρουμε να τον καταγγείλει. !! Εξαιρετική μορφή η κυρία πολύ ευγενική ήθελε να μας φιλοξενήσει και να μας βγάλει έξω την επόμενη μέρα !!

Έτσι λοιπόν περιπλανηθηκαμε με το ταξί στη βραδινή Τύνιδα , έχοντας ένα συναίσθημα φόβου. Έπαιζε και τα κλασικά άσματα τα αραβικά το ταξί και σε έβαζε για τα καλά στο κλίμα .
Από τη μια είχαμε μεγάλη ευχαρίστηση για το που είχαμε έρθει από την άλλη ζούσαμε τα πάντα σε έντονους παλμούς. Ευτυχώς ο ταξιτζής τήρησε τον λόγο του και μας άφησε μπροστά στο ξενοδοχείο. Ήταν ένα μικρό στενάκι γεμάτο σκουπίδια σε μια εντελώς έρημη περιοχή. Βέβαια ήταν αρκετα αργά. Η πρώτη εντύπωση τρομακτική. Το ξενοδοχείο καλουτσικο. Για ένα βράδυ πήγαμε έτσι κι αλλιώς την άλλη μέρα θα πηγαίναμε σε ένα πολύ καλύτερο και θα ξεκινούσαμε την περιπλάνηση μας στη χώρα του Αννίβα η αλλιώς Χάνιμπαλ!!

Η Τυνησία, ή κοινώς Τούνεζι, (αραβικά: تونس, Τούνις ή και «Ιφρικιγιέ») και επίσημα: Δημοκρατία της Τυνησίας (الجمهرية التونسية, Αλ Τζούμχουριγι-ατ Τούνισγια) είναι μια χώρα στις μεσογειακές ακτές της Βόρειας Αφρικής. Είναι το μικρότερο και πιο ανατολικό από τα κράτη που εκτείνονται κατά μήκος της οροσειράς του Άτλαντα και συνορεύει με την Αλγερία στα δυτικά και τη Λιβύη στα νοτιοανατολικά. Το 40% της χώρας καταλαμβάνει η έρημος Σαχάρα και το υπόλοιπο περιλαμβάνει γόνιμα εδάφη και προσβάσιμες ακτές. Η γεωγραφία της χώρας έπαιξε σημαντικό ρόλο στους αρχαίους χρόνους, αρχικά με την Καρχηδόνα, πόλη των Φοινίκων, και αργότερα ως αφρικανική επαρχία, καθώς αποτελούσε τον σιτοβολώνα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Νεότερα αποτέλεσε γαλλική αποικία.

Η Τύνιδα (αραβικά: تونس,‎‎ Tūnis) είναι η πρωτεύουσα της Τυνησίας με πληθυσμό περίπου 730.000. Στην ευρύτερη περιοχή γύρω από την πόλη υπολογίζεται ότι ζουν περίπου δυο εκατομμύρια κάτοικοι

 

[viktoria]

Καλημερα αμα ταξιδεψεις Ινδια και Βιετναμ τα ξαναλεμε ,οι Τυνησιοι οδηγοι ειναι Ελβετοι μπροστα σε αυτους που προειπα!απο καθαριοτητα δε η Ινδια κερδιζει με μεγαλη διαφορα η δε Αιγυπτος κοντραρει το Νεπαλ και γενικα σαντην Ασια δεν εχει.Εγω βεβαια τη λατρευω με ολα τα καλα και κακα της{Βαρανασι ερωτας με την πρωτη ματια}

 

[Vicks]

Περιμένω τη συνέχεια πώς και πώς.
Σήμερα κανονικά θα βρισκόμουν εκεί. Ακυρώθηκε ταξίδι 8 ημερών σε 4 πόλεις, μία ημέρα πριν, δε θέλω να περιγράψω δημόσια την ψυχολογική μου κατάσταση, δεύτερη ακύρωση Τυνησίας, ξέρουν αρκετοί εδώ μέσα το κόλλημά μου.
Συμμερίζομαι τα συναισθήματά σου, έχοντας ζήσει σε Ελλάδα και πολύ σε Γερμανία-Αυστρία, από τη μία το χάος και η βρωμιά με τρελαίνουν, από την άλλη κάτι με τραβάει σε αυτές τις χώρες.
Μία σημείωση μόνο, έχοντας πάει στις περισσότερες από τις χώρες που αναφέρεις, το Μαρόκο ήταν σχετικά κυριλέ, Ιορδανία πολύ καλή, από συμπεριφορά/σκουπίδια τις πιο αρνητικές αναμνήσεις τις έχω από Αίγυπτο, αλλά είναι τόσα τα όμορφα που βλέπεις από πλευράς ιστορίας/αρχαιολογίας που τα ξεπερνάς.

 

[Kyriakao]

Καταπληκτικές φωτο, εξαιρετική αφήγησης ,υπέροχη ιστορία . Πραγματικα μας ταξίδεψες!!

 

[MarieAries]

Καταπληκτικές φωτο, εξαιρετική αφήγησης ,υπέροχη ιστορία . Πραγματικα μας ταξίδεψες!!

 

[Alex Loco]

Διακρίνω μια δόση ειρωνίας στα γελακια?

 

[Alex Loco]

Καλημερα αμα ταξιδεψεις Ινδια και Βιετναμ τα ξαναλεμε ,οι Τυνησιοι οδηγοι ειναι Ελβετοι μπροστα σε αυτους που προειπα!απο καθαριοτητα δε η Ινδια κερδιζει με μεγαλη διαφορα η δε Αιγυπτος κοντραρει το Νεπαλ και γενικα σαντην Ασια δεν εχει.Εγω βεβαια τη λατρευω με ολα τα καλα και κακα της{Βαρανασι ερωτας με την πρωτη ματια}

Αν εξαιρέσεις το κομμάτι με τα σκυλιά και γενικά με τα ζώα και με αυτά που έχω ακούσει για το Βιετνάμ θέλω διακαώς να πάω. Όπως και στο Νεπάλ. Τωρα η Ινδία είναι τεράστια κουβέντα !!

 

[Alex Loco]

Περιμένω τη συνέχεια πώς και πώς.
Σήμερα κανονικά θα βρισκόμουν εκεί. Ακυρώθηκε ταξίδι 8 ημερών σε 4 πόλεις, μία ημέρα πριν, δε θέλω να περιγράψω δημόσια την ψυχολογική μου κατάσταση, δεύτερη ακύρωση Τυνησίας, ξέρουν αρκετοί εδώ μέσα το κόλλημά μου.
Συμμερίζομαι τα συναισθήματά σου, έχοντας ζήσει σε Ελλάδα και πολύ σε Γερμανία-Αυστρία, από τη μία το χάος και η βρωμιά με τρελαίνουν, από την άλλη κάτι με τραβάει σε αυτές τις χώρες.
Μία σημείωση μόνο, έχοντας πάει στις περισσότερες από τις χώρες που αναφέρεις, το Μαρόκο ήταν σχετικά κυριλέ, Ιορδανία πολύ καλή, από συμπεριφορά/σκουπίδια τις πιο αρνητικές αναμνήσεις τις έχω από Αίγυπτο, αλλά είναι τόσα τα όμορφα που βλέπεις από πλευράς ιστορίας/αρχαιολογίας που τα ξεπερνάς.

Καταλαβαίνω απόλυτα τη στεναχώρια σου , ελπίζω να πραγματοποιήσεις σύντομα το ταξίδι αυτό !! Αίγυπτος ε ? Ισχύει σε αποζημιώνει και μόνο η ιστορία και η ανατριχιλα που νιώθεις με αυτά που βλέπεις από κοντά. Ανυπομονώ να το ζήσω τι συναίσθημα !!

 

[MarieAries]

Σου προκαλούν απίστευτο άγχος . Βαβούρα , φωνές καυγάδες μεταξύ τους , ράλι Ακρόπολις κανονικό και ταυτόχρονα τεράστια ικανότητα στο να μην τρακαρουν . Μόνο όποιος πήγε καταλαβαίνει τι εννοώ. Δεν έχω ξαναδεί τέτοια οδήγηση.

2 εβδομάδες πέρασα στην Τυνησία, με αμάξι το οποίο οδηγούσα εγώ. Ήμασταν 2 γυναίκες, επισκεφτήκαμε μεγάλο μέρος της χώρας, φαράγγια, έρημο, σχεδόν όλη την ακτή, κλπ, κλπ.
Δεν είχα ποτέ άγχος, δεν είδα κανένα ράλι Ακρόπολης, και η οδήγησή τους ήταν μία από τις καλύτερες που έχω δει σε Αραβική χώρα.
Περάσαμε καταπληκτικά, γνωρίσαμε υπέροχους ανθρώπους και θεωρώ ότι είναι η πιο light χώρα που μπορεί να επισκεφθεί κάποιος, όχι μόνο στη Β. Αφρική, αλλά και σε ολόκληρο τον Αραβικό κόσμο.

Λυπάμαι που δεν πέρασες καλά και επέστρεψες με άσχημα συναισθήματα, αλλά πραγματικά είναι ότι πιο καθαρό και κοντά στα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Ίσως δε θα έπρεπε να ξαναταξιδέψεις σε Αραβική χώρα, γιατί θα σου κακοφανεί ακόμα περισσότερο.

 

[Alex Loco]

2 εβδομάδες πέρασα στην Τυνησία, με αμάξι το οποίο οδηγούσα εγώ. Ήμασταν 2 γυναίκες, επισκεφτήκαμε μεγάλο μέρος της χώρας, φαράγγια, έρημο, σχεδόν όλη την ακτή, κλπ, κλπ.
Δεν είχα ποτέ άγχος, δεν είδα κανένα ράλι Ακρόπολης, και η οδήγησή τους ήταν μία από τις καλύτερες που έχω δει σε Αραβική χώρα.
Περάσαμε καταπληκτικά, γνωρίσαμε υπέροχους ανθρώπους και θεωρώ ότι είναι η πιο light χώρα που μπορεί να επισκεφθεί κάποιος, όχι μόνο στη Β. Αφρική, αλλά και σε ολόκληρο τον Αραβικό κόσμο.

Λυπάμαι που δεν πέρασες καλά και επέστρεψες με άσχημα συναισθήματα, αλλά πραγματικά είναι ότι πιο καθαρό και κοντά στα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Ίσως δε θα έπρεπε να ξαναταξιδέψεις σε Αραβική χώρα, γιατί θα σου κακοφανεί ακόμα περισσότερο.

Οι φωτογραφίες που ανέβασα παραπάνω δείχνουν ότι πιο καθαρό και κοντά σε ευρωπαϊκά δεδομένα δηλαδή αυτό μου λέτε ?? Όσο για την οδήγηση μάλλον μου κάνετε πλάκα και εκεί για κάποιο λόγο που εσείς κρίνετε ότι πρέπει να πείτε κάτι τέτοιο ενώ μόλις το πρωί ήμουν εκεί και ξέρω πολύ καλά τι είδα. Κόντεψα να σε ρωτήσω αν σίγουρα πηγές Τυνησία εντωμεταξυ γιατί εγώ πήγα σε άλλη Τυνησία λογικά