Εσθονία Λεττονία Φινλανδία Το τουρλού της βαλτικής! Το καλοκαίρι του βορρά!

[dimaq]

Υπεροχες φωτογραφίες Γιαννη! Προχωρα δυναμικα!

 

[giannismits]

Έχω "φρικάρει" και μόνο με την σκέψη να μου τύχαινε κάτι τέτοιο σε περίπτωση που έκλεινα διαμέρισμα στο booking και βρισκόμουν παρεούλα με καμιά κυριούλα σε ένα χώρο με στάνταρ καθαριότητας αυτά που κατάλαβα ότι βρήκες...
Εχω όμως και μια απορία... Το ότι θα κοιμηθείτε σε ανοιγόμενο καναπέ το ανέφερε στην κράτηση ή ήταν και αυτό στις εκπλήξεις της κράτησης;

χαχαχα όχι ο καναπές-κρεβάτι δεν ήταν έκπληξη. Τον έχει σε φωτογραφία στη booking οπότε το ήξερα ! Εγώ ακόμα έχω μια άλλη απορία. Που ήταν η περιβόητη επίπεδη τηλεόραση που γράφει στις παροχές του σπιτιού! Όπως έγραψα, μάλλον θα ήταν στο δωμάτιο της και για να έχουμε αυτό το φοβερό προνόμιο, θα έπρεπε να μπαινοβγαίνουμε με την άνεση μας στο δωμάτιο της όταν θα θέλαμε να δούμε τηλεόραση, ακόμα κι όταν κοιμάται!

 

[vanda]

Ήθελα επίσης να μη ξεπετάξω τις πόλεις και να τις δω πιο χαλαρά χωρίς να τρέχω

 

[giannismits]

Ταλίν: Kadriorg και Pirita

Από τη στάση Balti Jaam δίπλα από τον σταθμό τρένων πήραμε το τραμ 1 και κατεβήκαμε Kadriorg. Το Kadriorg είναι μια ήσυχη, καταπράσινη περιοχή, 30 λεπτά απόσταση με τα πόδια από την παλιά πόλη. Το μαγευτικό, γαλήνιο, και χαλαρωτικό Kadrioru είναι ένα κόσμημα για το Ταλίν, αξιοσημείωτο για την ποικιλόμορφη αρχιτεκτονική του τοπίου με τέσσερα διαφορετικά πάρκα με περιποιημένους κήπους, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πάρκου έχει διατηρήσει την εμφάνιση φυσικού τοπίου, με λιβάδια και δασικούς ελαιώνες. Το Kadriorg park είναι μια καταπράσινη όαση και ήταν πάντα ένα δημοφιλές μέρος για τους ντόπιους από την τότε που δημιουργήθηκε.

Στις αρχές του 1700 όταν ο Τσάρος Πέτρος ο Μέγας κατέκτησε τη Βαλτική, διέταξε την κατασκευή του παλατιού και τη δημιουργία ενός μεγάλου δημόσιου πάρκου με λίμνες και σιντριβάνια το 1718, που το ονόμασε κοιλάδα της Αικατερίνης προς τιμήν της γυναίκας του Αυτοκράτειρα της Ρωσίας. Κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο αιώνων, οι δρόμοι κοντά στο πάρκο γέμισαν με ξύλινα αρχοντικά σπίτια και η περιοχή Kadriorg αναπτύχθηκε σε μια αριστοκρατική κατοικημένη περιοχή. Σήμερα, το Kadriorg έχει 4500 κατοίκους και είναι μια από τις πλουσιότερες γειτονιές ολόκληρης της Εσθονίας στην οποία έχει την κατοικία του ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και πολλές ξένες πρεσβείες.

Στο μπαρόκ παλάτι στεγάζεται το Μουσείο Τέχνης που παρουσιάζει εκατοντάδες πίνακες ζωγραφικής από τον 16ο έως τον 20ο αιώνα από δυτικούς και Ρώσους καλλιτέχνες. Το πάρκο Kadriorg φιλοξενεί και άλλα αξιόλογα μουσεία όπως το εντυπωσιακό σύγχρονο κτίριο του μουσείου Kumu που αφορά την κλασική όσο και σύγχρονη εσθονική τέχνη και το οποίο βραβεύτηκε με το βραβείο του Ευρωπαϊκού Μουσείου της χρονιάς, το Vilde's House ένα μουσείο αφιερωμένο στον Εσθονό συγγραφέα Εντουάρ Βιλντέ, το μουσείο Mikkel που στεγάζει μια εντυπωσιακή συλλογή από κινέζικες πορσελάνες, φλαμανδικές και Ολλανδικές ζωγραφιές και Ιταλικά χαρακτικά. Το κτίριο ήταν η κουζίνα του παλατιού του Kadriorg!

Είναι ένα τεράστιο μέρος και όπως είναι φυσικό δεν γινόταν να το δούμε όλο. Άλλωστε είχαμε γράψει πολλά χιλιόμετρα στα πόδια μας γι’αυτό και με χαλαρούς ρυθμούς και χωρίς χάρτες και πρόγραμμα, περπατήσαμε σε διάφορα μονοπάτια αλλά σίγουρα δεν μπορέσαμε να δούμε όλα αυτά που προανέφερα. Άλλωστε ήταν ήδη αργά το απόγευμα και είχα υποσχεθεί και ένα ηλιοβασίλεμα. Ε να μη το χάσουμε για να βλέπουμε παλάτια και μουσεία χαμένοι στο δάσος του Kadriorg! Μερικές εικόνες από πάρκο…

Luigetiik park

Eduard Vilde museum

Οδός Weizenbergi, κήπος Alumine aed

Από μακριά η πίσω πλευρά του Παλατιού Κάντριοργκ

Ο Ιαπωνικός κήπος, προσθήκη του 2011

Στην έξοδο του πάρκου προς τη λεωφόρο Pirita tee

Στο σημείο αυτό νοιώσαμε εγκλωβισμένοι γιατί δεν μπορούσαμε να βγούμε προς τον δρόμο. Υπήρχαν κάγκελα ενώ στην ευρύτερη περιοχή της παραλιακής Pirita tee γινόντουσαν έργα και μεγάλο μέρος του δρόμου ήταν σκαμμένο. Η λεωφόρος είχε πολλή κίνηση και θέλαμε να περάσουμε απέναντι στο μνημείο Russalka και στην παραλία και δεν βρίσκαμε πουθενά διαβάσεις. Μα πως θα πάμε απέναντι, θα πετάξουμε? Τελικά με τα χίλια ζόρια βρήκαμε τις πρόχειρες διαβάσεις ανάμεσα στα έργα και αφού περπατήσαμε αρκετά, βρεθήκαμε επιτέλους στο μνημείο Russalka. Το μνημείο τοποθετήθηκε εδώ το 1902, και τιμά τα 177 θύματα που πνίγηκαν όταν το θωρακισμένο πλοίο Russalka που εκτελούσε τη διαδρομή από το Ταλίν στο Ελσίνκι, χτυπήθηκε από καταιγίδα και βυθίστηκε το 1893.

Από εκεί αρχίζει ο παραλιακός πεζόδρομος γνωστός ως Pirita tee promenaad. Αν και ακόμα ένα κομμάτι της είναι υπό ανακαίνιση, ο παραλιακός πεζόδρομος ακριβώς δίπλα στη θάλασσα είναι ένα πολύ ειδυλλιακό μέρος μακριά από την τουριστική παλιά πόλη. Αγαπημένο μέρος των εσθονών για ποδήλατο, τζόκινγκ και περίπατο, αυτό το πλακόστρωτο μονοπάτι είναι 2 χιλιόμετρα και εκτείνεται κατά μήκος της θάλασσας από την παραλία Russalka μέχρι την παραλία Pirita. Προσφέρει μια εντυπωσιακή θέα της βραχώδους ακτογραμμής του Ταλίν, με το αστικό τοπίο της παλιάς πόλης να διακρίνεται στο βάθος.

Παραλία Russalka με τα ρηχά νερά, όπως σχεδόν όλες οι παραλίες της βαλτικής

Pirita tee promenaad

Η βόλτα στις όχθες της βαλτικής ήταν άκρως χαλαρωτική. Είναι από τα μέρη του Ταλίν που μάλλον λίγοι επισκέπτονται ειδικά όσοι πάνε χειμώνα. Ο δρόμος αυτός έχει αρκετά ενδιαφέροντα αξιοθέατα όπως το Κάστρο του Μάριενμπεργκ και αρκετά σημεία ενδιαφέροντος όμως θα χάναμε χρόνο και θέλαμε να φτάσουμε επιτέλους στην παραλία Pirita. Όμως κάναμε μια στάση για ένα γρήγορο μάθημα ιστορίας. Σε δυο μνημεία που βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους αλλά πολύ μακριά στον συμβολισμό τους, στο Πάρκο μνήμης maarjamäe. Από τη μια ένα παρατημένο και σε κακή κατάσταση σοβιετικό μνημείο και από την άλλη το ολοκαίνουριο απαστράπτον μνημείο υπερπαραγωγή για τα θύματα του Κομμουνισμού στην Εσθονία σε έναν περιποιημένο περιβάλλοντα χώρο.

Το κεντρικό χαρακτηριστικό του Σοβιετικού μνημείου Maarjamäe είναι ένας οβελίσκος 35 μέτρων που τοποθετήθηκε το 1960. Κατά τη Σοβιετική κατοχή , μια αιώνια φωτιά έκαιγε ανάμεσα σε δυο παλάμες που απεικονίζονται στο μνημείο. Η σοβιετική φλόγα έσβησε, το μνημείο αφέθηκε στο χρόνο και οι Εσθονοί το αγνοούν επιδεικτικά.

Το 2018 εγκαινιάστηκε ελάχιστα μέτρα πιο πέρα, το εντυπωσιακό Maarjamäe kommunismiohvrite mälestusmärk 1940 - 1991, δηλαδή το Μνημείο για τα 75.000 θύματα του Κομμουνισμού. Το Εσθονικό κοινοβούλιο διακήρυξε το κομμουνιστικό καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης και τις ενέργειες τους εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ειδικά στη δεκαετία 1940 – 1950 όπου χιλιάδες Εσθονοί δολοφονήθηκαν, φυλακίστηκαν και απελάθηκαν. Κατά την άποψη μου είναι λογικό οι Βαλτικοί λαοί να μισούν τη σοβιετική κληρονομιά τους και την τρομοκρατία που έζησαν από το Σοβιετικό καθεστώς, αλλά δεν γίνεται να σιωπούν για τις θηριωδίες της ναζιστικής Γερμανίας.

Όπως ανέφερα και στο πρώτο κεφάλαιο, πολλές χώρες και κυρίως οι χώρες της Βαλτικής κατατάχθηκαν εθελοντικά στα ες-ες και συνεργάστηκαν στο πλευρό των ναζί. Στην Εσθονία, χώρα μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης, ανήγειραν ένα άγαλμα με τη μορφή ενός Γερμανού στρατιώτη των Waffen SS ως φόρο τιμής στους ναζί! Η Ρωσική πρεσβεία στο Ταλίν αντέδρασε έντονα και έστειλε διάβημα διαμαρτυρίας: ''Τα σχέδια της Εσθονίας να επαναφέρει ένα μνημείο με έναν στρατιώτη ντυμένο με τη στολή των Waffen SS είναι μια πρόκληση και προσβολή στη μνήμη εκείνων που έχασαν τη ζωή τους από τους Ναζί''. Το άγαλμα τελικά απομακρύνθηκε αλλά μέχρι να γίνει η αυτό, εκατοντάδες ναζιστές Εσθονοί πήγαιναν κάθε μέρα και άφηναν λουλούδια! Είναι πραγματικά παράλογο πολλοί Εσθονοί να καμαρώνουν για το ναζιστικό παρελθόν τους!

Η συνέχεια ήταν πιο ανάλαφρη. Μετά από μια έντονη και γεμάτη μέρα, χωρίς ύπνο και με πολλά χιλιόμετρα στα πόδια μας, μας άξιζε ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα και μια ωραία αμμουδιά, έστω και κρύα! Τα τελευταία χιλιόμετρα τα διανύσαμε με αστικό και κατεβήκαμε στην στάση Pirita. Στην περιοχή αυτή που είναι η σύγχρονη μαρίνα με τα σκάφη και τα εμπορικά καταστήματα, βρίσκονται τα ερείπια από το μοναστήρι Pirita που μοιάζει σαν να δραπέτευσε από την παλιά πόλη και να προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από τα πυκνά καλάμια δίπλα στον ποταμό Pirita. Το μεσαιωνικό μοναστήρι χρονολογείται από το 1407 και επέζησε στην αρχική του μορφή μέχρι το 1577, όταν οι δυνάμεις του Ιβάν του τρομερού το κατέστρεψαν. ‎ Έχουν γίνει εκτεταμένα έργα και έχουν σωθεί η τεράστια πρόσοψη, οι τοίχοι, τα κελάρια και το νεκροταφείο. Έχει είσοδο 2€ αλλά δυστυχώς όπως όλα τα αξιοθέατα στο Ταλίν, έτσι και εδώ ήταν ανοιχτά για το κοινό μέχρι τις 18:00. Εδώ που τα λέμε η ώρα ήταν 9 παρά οπότε θα ήταν απίθανο να ήταν ανοιχτά. Κρίμα και ήθελα να το δω.

Έτσι κατευθυνθήκαμε προς την παραλία. Μπήκαμε σε ένα πυκνό δασικό μονοπάτι και μετά από λίγο εμφανίστηκε μπροστά μας η εντυπωσιακή Pirita rand.

Επιτέλους φτάσαμε στην παραλία. Είναι λίγο πριν τις 9 το βράδυ και ο ήλιος δεν έχει δύσει ακόμα. Η παραλία είναι πολύ μεγάλη σε μήκος και ειδικά σε πλάτος. Η αίσθηση δεν ήταν καλοκαιρινή με τους 16 βαθμούς που είχε εκείνη την ώρα, όμως βγάλαμε τα μπουφάν μας, αράξαμε στην άμμο και αποβάλλαμε την κούραση της ημέρας βλέποντας την ήρεμη θάλασσα. Είχε λίγο κόσμο και κάποιους τολμηρούς που μπήκαν μέσα στη θάλασσα. Η παραλία Pirita με την παχιά άμμο, το καταπράσινο δάσος από πίσω, τις τουριστικές εγκαταστάσεις και τη μαρίνα ακριβώς δίπλα θα ήταν μια εξαιρετικά δημοφιλής αστική παραλία στην Ελλάδα. Και στο Ταλίν θεωρείται η πιο δημοφιλής παραλία για τους κατοίκους αλλά πόσο κόσμο να μαζέψει με τέτοιες θερμοκρασίες. Όμως εκείνη τη στιγμή απολαμβάναμε την ηρεμία και το ηλιοβασίλεμα στη Βαλτική που ήταν από τα ομορφότερα στιγμιότυπα του ταξιδιού.

Τα δέντρα πίσω από την παραλία κρύβουν το ηλιοβασίλεμα και παίρνουν ένα χρυσαφί φως

Ήταν 10 παρά και ο ήλιος δεν έλεγε να πέσει. Αφού βγήκαμε από το δασάκι, πήγαμε μια βόλτα δίπλα στη μαρίνα και στο ναυτικό όμιλο Pirita στις όχθες του ποταμού Pirita που χύνεται στη βαλτική θάλασσα. Εδώ είχε περισσότερο κόσμο και κίνηση και όλοι μαζί απολαύσαμε το υπέροχο ηλιοβασίλεμα!

Βγήκαμε στην όμορφη λεωφόρο Pirita tee, μέχρι τη στάση του λεωφορείου ώστε να επιστρέψουμε στο κέντρο του Ταλίν. Εκείνη τη στιγμή είχε αρχίσει να σουρουπώνει . Από μακριά φαινόταν ένα μέρος της μονής Pirita, τα ερείπια του μοναστηριού που δεν μπορέσαμε να επισκεφτούμε επειδή ήταν αργά και είχε κλείσει.

Αν και η μέρα ήταν μαραθώνια και μεγάλη δεν θέλαμε να επιστρέψουμε στο δωμάτιο μας και στην συγκάτοικο μας! Το λεωφορείο μας άφησε κοντά στην πλατεία Viru. Τα φώτα της πόλης άναψαν και το Ταλίν έγινε πιο μαγικό! Από τη μια το κοσμοπολίτικο και επιχειρηματικό Ταλίν με τα εμπορικά και τους ουρανοξύστες και από την άλλη το γραφικό Ταλίν με την ατμοσφαιρική παλιά πόλη.

Το Rotermann Quarter, είναι μια βιομηχανική περιοχή που μετατράπηκε σε ένα πολύβουο εμπορικό/πολιτιστικό κέντρο. Η περιοχή Rotermann μεταξύ της παλιάς πόλης και του λιμανιού, ήταν μια περιοχή με ερειπωμένες αποθήκες και εργοστάσια της βιομηχανίας του 19ου και 20ου αιώνα. Όλα τα κτίρια έχουν ανακαινιστεί και λειτουργούν ως καταστήματα και εστιατόρια αλλά αποτελεί και μια δραστήρια πολιτιστική σκηνή στην πόλη.

Οδός Mere puiestee

Viru Väravad… ώρα 22:30!

Παλιά πόλη

Πλατεία Ελευθερίας (Vabaduse väljak)

Μπήκαμε μια βόλτα στην παλιά πόλη για μια νυχτερινή βόλτα. Όχι όμως για να δούμε ξανά τα αξιοθέατα αλλά για αναζήτηση τροφής! Όπως κάνουν τα αγρίμια στην ζούγκλα! Διότι αν συνεχίζαμε να περπατάμε κι άλλο, είναι σίγουρο πως ο Rose θα είχε φάει εμένα με τόση πείνα που είχε! Είχε φτάσει στα όρια του! Η μεγάλη διάρκεια ημέρας και η επιθυμία μου να δω από την πρώτη μέρα όσα περισσότερα μπορώ, με είχε αποσυντονίσει. Εδώ που τα λέμε κι εγώ μια πείνα την είχα! Είχα σημειωμένα κάποια εστιατόρια και προσπάθησα να τα εντοπίσω. Σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα είμαστε αναποφάσιστοι. Ένα-δυο που ήθελα έκλειναν αφού η ώρα ήταν 11 παρά. Η υπόθεση δεν σήκωνε άλλη καθυστέρηση. Η μπυραρία Dubliner, στην οδό Suur-Karja 18 δίπλα στην πλατεία Ελευθερίας ήταν η καλύτερη επιλογή. Ήταν από τα λίγα μαγαζιά που είχαν κόσμο και μάλιστα ντόπιους, πολύ φιλική εξυπηρέτηση, καλές τιμές και ωραιότατα κλασικά πιάτα μπυραρίας. 21€ για δυο μπύρες και δυο πιάτα.

Γύρω στις 12 αποχωρήσαμε. Πήγαμε στη στάση που περνάει το τρόλεϊ 1 και τουρτουρίζαμε από το κρύο! Με κοντομάνικο και ψιλό μπουφάν, οι 13 βαθμοί εκείνη την ώρα έμοιαζαν με 5 βαθμούς τουλάχιστον! Είπαμε να έχει λίγη δροσιά… Έτσι τελείωσε η πρώτη ατελείωτη ημέρα μας στο Ταλίν. Πάνω από 12 ώρες στο πόδι + 9 ώρες με αεροδρόμια και πτήσεις, 21 ώρες χωρίς ύπνο και με ατελείωτο περπάτημα! Καλώς σε βρήκαμε Βαλτική!

 

[georgeant]

Εξαιρετικές φωτογραφίες Γιάννη, ειδικά αυτές την ώρα του σούρουπου. Και τι τέλεια παραλία αυτή ακριβώς εκεί που τελειώνει το δασάκι;

 

[giannismits]

Εξαιρετικές φωτογραφίες Γιάννη, ειδικά αυτές την ώρα του σούρουπου. Και τι τέλεια παραλία αυτή ακριβώς εκεί που τελειώνει το δασάκι;

Thanks Γιώργο. Όντως αυτή η παραλία ήταν εξαιρετική το ηλιοβασίλεμα. Το Ταλίν έχει πάρα πολλές ωραίες αμμώδεις παραλίες εντός πόλης και αρκετές λίγα χιλιόμετρα έξω από αυτήν. Αλλά κρίμα να μη μπορείς να τις απολαύσεις λόγω θερμοκρασίας. Αυτές οι αστικές παραλίες θα έκαναν θραύση στην Ελλάδα.

 

[Elena2508]

Αυτό με το κρασί και το διάβασμα ιστοριών -και δη του Γιάννη- βλέπω "φοριέται" πολύ. Εγώ το είχα συνδυάσει μόνο με ζεστό καφέ μέχρι τώρα το travelstories. Γιάννη ανέβασε κεφάλαιο, είμαι ήδη με το Κατώγι Αβέρωφ στο χέρι (αν και θα προτιμούσα κάτι λιγότερο ξηρό..!), θα ανοίξω τους ορίζοντές μου απόψε!

Καλά... και τις δικές σου απολαυστικές ιστορίες με κρασί τις συνοδεύω!
Μας έχετε κάνει "αλκοολικούς"... και εθισμένους στo "κατά travelstories το ανάγνωσμα"!

@giannismits εκπληκτικά τα δύο βίντεο!!
Οι δε φωτογραφίες σου υπέροχες!!
Θα ξενυχτήσω πάλι απόψε...

 

[giannismits]

Καλά... και τις δικές σου απολαυστικές ιστορίες με κρασί τις συνοδεύω!
Μας έχετε κάνει "αλκοολικούς"... και εθισμένους στo "κατά travelstories το ανάγνωσμα"!

@giannismits εκπληκτικά τα δύο βίντεο!!
Οι δε φωτογραφίες σου υπέροχες!!
Θα ξενυχτήσω πάλι απόψε...

Ε ναι δεν λέει ξεροσφύρι να τις διαβάζεις! Λίγο κρασί αλλά και κανένα συνοδευτικό είναι το ιδανικό Ιστορίες υπάρχουν μπόλικες οπότε ετοίμασε τα μπουκάλια
Σ'ευχαριστώ Έλενα.

 

[georgeant]

Καλά... και τις δικές σου απολαυστικές ιστορίες με κρασί τις συνοδεύω!
Μας έχετε κάνει "αλκοολικούς"... και εθισμένους στo "κατά travelstories το ανάγνωσμα"!

χα χα χα, σ'ευχαριστώ!

 

[giannismits]

Ταλίν: Καταρράκτες Jägala και η εναλλακτική Kalamaja!

Ξημέρωσε ηλιόλουστη μέρα στο Ταλίν. Μπορεί να έχει ψύχρα αλλά τουλάχιστον θα έχουμε τον ήλιο για σύμμαχο. Ξυπνήσαμε ξεκούραστοι και ορεξάτοι για τη δεύτερη μέρα του ταξιδιού και ήπιαμε έναν καφέ στην κουζίνα του σπιτιού. Ήδη από τη 2η μέρα νοιώθαμε οικεία με το σπίτι και τη γειτονιά μας σαν κάτοικοι αυτής της πόλης και είχαμε εξοικειωθεί με τη στάση Lille και τα μέσα μεταφοράς που παίρναμε. Με το αστικό πολύ γρήγορα φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό Balti jaam.

Το πρόγραμμα της ημέρας ξεκινούσε με μια εξόρμηση, έξω από το Ταλίν. Τους καταρράκτες Jägala, 27 χιλιόμετρα από το κέντρο. Από τη στιγμή που δεν είχαμε αυτοκίνητο, έπρεπε να μελετήσω προσεκτικά τα δρομολόγια των λεωφορείων τα οποία δεν είναι συχνά. Το επίσημο site https://transport.tallinn.ee/#/en είναι πάρα πολύ εύχρηστο και βοηθητικό με αναλυτικό χρονοδιάγραμμα και με χάρτες της κάθε διαδρομής. Το λεωφορείο που εξυπηρετεί για τους καταρράκτες Jägala (Jägala juga) είναι το 154 και η στάση ονομάζεται Koogi kauplus. Ο μοναδικός συνδυασμός διαδρομής με επιστροφή που μας εξυπηρετούσε ήταν το δρομολόγιο των 11:10 από τον σταθμό Balti jaam5 και επιστροφή στις 13:49. Θα είχαμε επομένως περίπου μιάμιση ώρα στη διάθεσή μας στους καταρράκτες. Το εισιτήριο μονής διαδρομής κόστισε 2,30€ που το πήραμε από τον οδηγό ο οποίος δέχεται μόνο μετρητά. Ευτυχώς είχαμε μαζί μας. Στις 11:55 μετά από 45 λεπτά διαδρομής, κατεβήκαμε στάση Koogi kauplus.

Από τη στάση του αστικού μέχρι τους καταρράκτες είναι 1 χιλιόμετρο, γύρω στα 15 λεπτά με τα πόδια. Ήταν μια καταπληκτική διαδρομή μέσα στη φύση και την ηρεμία. Δεν είδαμε άλλον άνθρωπο παρά μονάχα ελάχιστα αυτοκίνητα. Κατά μήκος του δρόμου βλέπαμε σπιταρόνες με τεράστιους περιποιημένους κήπους μέσα στο πράσινο και πραγματικά απολαύσαμε μια εξαιρετική διαδρομή που μας έδωσε τρομερή ενέργεια!

Τα τελευταία μέτρα της διαδρομής

Στο σημείο υπήρχαν λίγα αυτοκίνητα στο πάρκινγκ με λίγους επισκέπτες. Στο γρασίδι ακριβώς δίπλα από τους καταρράκτες κοιμόντουσαν με υπνόσακους τρεις κοπέλες και τις ζήλεψα μπορώ να πω! Ήμασταν σε ένα σχετικά άγνωστο φυσικό αξιοθέατο της Εσθονίας και ήμασταν ενθουσιασμένοι. Το πράσινο τοπίο και ο ήχος του καταρράκτη μας χαλάρωσαν κατευθείαν. Δεν θα πω ότι είναι ότι πιο συγκλονιστικό έχω δει, όμως για μένα άξιζε αυτή η εξόρμηση σ’αυτό το όμορφο μέρος και το προτείνω για μια εναλλακτική εκδρομή. Η φύση πάντα προσφέρει άλλες συγκινήσεις σε έναν ταξιδιώτη.

Ο χρόνος που μείναμε ήταν αρκετός να απολαύσουμε τον καταρράκτη από κάθε γωνιά, να περπατήσουμε στην όχθη του ποταμού μέσα στην κοιλάδα και να την αράξουμε απολαμβάνοντας το γαλήνιο τοπίο. Μπορεί να μην τον πετύχαμε στα φόρτε του μιας και την άνοιξη έχει μεγαλύτερη ροή νερού και το καλοκαίρι τη μικρότερη, όμως και πάλι ο καταρράκτης ύψους 8 μέτρων δεν μας άφησε αδιάφορους. Ιδού!

Ησυχία μη ξυπνήσουν τα κορίτσια…

Την άνοιξη το μήκος του καταρράκτη φτάνει μέχρι εκεί που κάθονται δυο άτομα αριστερά, στο χείλος του γκρεμού

Κατεβήκαμε την ξύλινη σκάλα που οδηγεί στην κοιλάδα, για να δούμε τον καταρράκτη από κάτω...

Στην κοιλάδα του ποταμού...

Κάποιοι από τους επισκέπτες περπατούσαν πάνω στον καταρράκτη και περνούσαν στην απέναντι πλευρά κι είπαμε να το τολμήσουμε κι εμείς. Βγάλαμε τα παπούτσια μας και το κάναμε. Στην αρχή μου φάνηκε παγωμένο το νερό αλλά όσο περπατούσα το ένιωθα ζεστό. Οι πέτρες ήταν ολισθηρές και πρόσεχα πολύ μη πέσω και βραχούν οι φωτογραφικές μηχανές. Ήταν πανεύκολο το πέρασμα αφού πετύχαμε τον καταρράκτη με πολλή μικρή ροή και τα νερά ήταν ρηχά. Η αίσθηση στο δροσερό νερό ήταν αναζωογονητική. Όταν περάσαμε απέναντι, καθίσαμε στην άκρη του γκρεμού και απολαύσαμε από άλλη οπτική τον καταρράκτη. Ήταν από τις πολύ όμορφες στιγμές όλου του ταξιδιού.

Η ώρα πέρασε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για τη στάση.
Το λεωφορείο πέρασε στις 13:49 ακριβώς στην ώρα του…

Φτάσαμε στον σταθμό Balti jaam στις 14:31, και ουσιαστικά ξεκινούσε η δεύτερη μέρα μας στο Ταλίν. Αυτή τη φορά θα γνωρίζαμε γειτονιές που άφησαν βιομηχανική κληρονομιά στην πόλη και που έχουν μια μποέμ γοητεία. Τις συνοικίες Καλαμάγια (Kalamaja) και Τελσκίβι (Telliskivi), δίπλα στην παλιά πόλη και τον σιδηροδρομικό σταθμό. Πριν συνεχίσουμε μπήκαμε στην κεντρική αγορά Balti Jaama Turg για να φάμε πρωτίστως αλλά και για να δούμε την εξαιρετική αγορά του Ταλίν. Η αγορά είναι ένα πρόσφατα αναπαλαιωμένο συγκρότημα και είναι η πιο σύγχρονη αγορά σε όλη την Εσθονία. Η αγορά καλύπτει τεράστια γκάμα προϊόντων με πολλούς πάγκους και καταστήματα και φυσικά πολλά καφέ και street food.

Ήταν η ιδανική στάση για μεσημεριανό γεύμα. Φάγαμε spring rolls και γλυκόξινο κοτόπουλο και ανασυντάξαμε τις δυνάμεις μας γιατί μας περίμενε πολύ περπάτημα! Βγήκαμε από την πίσω πλευρά της αγοράς και κάναμε μια μικρή περιήγηση στην δημιουργική πόλη Telliskivi. Μια πρώην παρακμιακή περιοχή με παλιά εργοστάσια και σιδηροδρομικά κτίρια που από το 2008 και μέσα σε 10 χρόνια έχει γίνει ένα πολυσύχναστο κέντρο δημιουργικών επιχειρήσεων. Η γειτονιά του Telliskivi, είναι διακοσμημένη με τοιχογραφίες και γκράφιτι άρα ήμουν στο στοιχείο μου!

Η δημιουργική πόλη φιλοξενεί 250 εταιρείες, σχεδόν 30 Design και vintage καταστήματα, δεκάδες εστιατόρια, μοντέρνα καφέ και hip bar. Υπάρχουν επίσης γκαλερί τέχνης, θέατρα, το διεθνώς φημισμένο φωτογραφικό Μουσείο Fotografiska Tallin, πολλοί εκθεσιακοί χώροι που φιλοξενούν τακτικά συναυλίες, πάρτι, εκθέσεις και άλλες παραστάσεις. Η δημιουργική πόλη Τελσκίβι φιλοξενεί επίσης πολλές τακτικές υπαίθριες και κοινοτικές εκδηλώσεις, όπως η υπαίθρια αγορά Telliskivi κάθε Σάββατο, το φεστιβάλ streed foof τον Ιούνιο και το φεστιβάλ της αγοράς Telliskivi τον Αύγουστο. Η φήμη της συνοικίας αντικατοπτρίζεται ακόμη και στα στατιστικά στοιχεία της Uber: είναι ο πιο δημοφιλής προορισμός Uber σε ολόκληρη την Εσθονία!

Δυστυχώς κινηθήκαμε σε ένα κομμάτι της μόνο, όμως αν και είχα προσδοκίες από τη γειτονιά αυτή, δεν την είδα όσο ζωηρή την περίμενα. Δεν είχε κόσμο και τα μαγαζιά έμοιαζαν κλειστά. Ήταν όμως μεσημέρι. Είμαι σίγουρος πως καθώς βραδιάζει και ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες σφύζει από ζωή και κατακλύζεται από ντόπιους. Μακάρι να είχαμε το χρόνο να τη γνωρίσουμε καλύτερα, οπότε αρκεστήκαμε σε μια μικρή βόλτα ανάμεσα στα βιομηχανικά κτίρια και στα γκράφιτι .

Η πίσω πλευρά της αγοράς Balti Jaama

Η αγορά DEPOO

Café Peatus… αυθεντικά βαγόνια της γραμμής Μόσχας-Ταλίν που έχουν μετατραπεί σε καφέ μπαρ!

Αν και το Telliskivi είναι μια ζωντανή κοινότητα εκείνη την ώρα μεσημεριάτικα επικρατούσε νέκρα. Η εναλλακτική μας βόλτα συνεχίστηκε αυτή τη φορά στο κύριο μέρος της περιοχής που ονομάζεται Καλαμάγια (Kalamaja), την μποέμ περιοχή του Ταλίν με τα ξύλινα χρωματιστά σπίτια. Η ιστορία της Kalamaja που σημαίνει Ψαροχώρι στα εσθονικά, ξεκινά από το 14ο αιώνα όταν ήταν το κεντρικό αλιευτικό λιμάνι της πόλης και κατοικούσαν στην περιοχή ψαράδες και ιχθυέμποροι. Όλα άλλαξαν το 1870, όταν το Ταλίν συνδέθηκε με την Αγία Πετρούπολη με τρένο. Ξαφνικά μεγάλα εργοστάσια άρχισαν να φυτρώνουν σε αυτό το μέρος της πόλης, φέρνοντας μαζί τους μια εισροή χιλιάδων νέων εργαζομένων. Τα ξύλινα σπίτια που χτίστηκαν για να φιλοξενήσουν τους εργάτες των εργοστασίων μαζί με τα διάφορα βιομηχανικά κτήρια αποτελούν πλέον μέρος της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Καλαμάγια και είναι αυτά που δίνουν στη γειτονιά αυτή τη μοναδική γοητεία της.

Στην καρδιά της Καλαμάγια υπάρχουν περίπου 500 πολύχρωμα ξύλινα σπίτια τα οποία ήταν τα σπίτια των εργατών εργοστασίων της περιοχής που χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα και της αρχής του 20ου αιώνα, κυρίως τις δεκαετίας του 1920 και 1930. Η άνοδος της Καλαμάγια ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 2000, όταν Εσθονοί μαθητές, νεοσύστατες εταιρείες, σχεδιαστές και μουσικοί ανακάλυψαν την υπέροχη αυτή γειτονιά ακριβώς δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό.

Παρ’όλη τη δημοφιλία της, τα ενθουσιώδη σχόλια που διάβασα για τη ζωντάνια της περιοχής, τα κρυφά καφέ, τις κοινόχρηστες αυλές και τις εξαιρετικά δημοφιλείς εκδηλώσεις του δρόμου, εμείς είδαμε μια έρημη περιοχή χωρίς παλμό και με ελάχιστους ανθρώπους στους δρόμους. Ένας Γιάννης να φωτογραφίζει κάθε ξύλινο σπίτι που έβλεπε και ένας Rose να μουρμουρίζει ότι δεν βρίσκει νόημα να περπατάμε και απλά να βλέπουμε σπίτια και πως θέλει να δει κόσμο. Μα δεν χόρτασε τόσο κόσμο που είδε στην παλιά πόλη? Είχα σημειώσει τους δρόμους ενδιαφέροντος αν και όπου και να περπατήσεις τα πολύχρωμα ξύλινα σπίτια κυριαρχούν σε όλους τους δρόμους. Για να ξέρετε κι εσείς αν βρεθείτε ποτέ εκεί, οι πιο γνωστοί δρόμοι είναι οι Valgevase, Kalju, Kungla, Vana-Kalamaja και Niine. Αξιοθέατο στη συνοικία είναι η νεο-γοτθική εκκλησία Kalju Baptist στην οδό Kalju 1, και το πάρκο Kalamaja. Ακολουθούν εικόνες της περιοχής στους δρόμους που ανέφερα πιο πάνω. Ελπίζω να μη βαρεθείτε όσο βαρέθηκε ο Rose!

Στην οδό Kopli απέναντι από την κεντρική αγορά.

Στα ενδότερα της Καλαμάγια…

Μετά από αρκετό περπάτημα και μπόλικα ξύλινα σπίτια που χόρτασε το μάτι μας, φτάσαμε στο πάρκο Kalamaja. Το μέρος αυτό ήταν ένα πρώην νεκροταφείο που μετατράπηκε σε πάρκο τη δεκαετία του 1960.

Η συνέχεια θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τα ξύλινα σπίτια της Kalamaja!

 

[Dina Z]

Ακολουθούν εικόνες της περιοχής στους δρόμους που ανέφερα πιο πάνω. Ελπίζω να μη βαρεθείτε όσο βαρέθηκε ο Rose!

Δεν βαρέθηκα καθόλου. Αντιθέτως θα ήθελα να περπατήσω κι άλλο μαζί σου.
Ειδικά από τον καναπέ μου είναι απόλαυση!

 

[giannismits]

Δεν βαρέθηκα καθόλου. Αντιθέτως θα ήθελα να περπατήσω κι άλλο μαζί σου.
Ειδικά από τον καναπέ μου είναι απόλαυση!

Σίγουρα φωτογράφισα πολλά περισσότερα στην Kalamaja αλλά είπα να παραθέσω ένα δείγμα! Την άλλη φορά θα σε πάρω μαζί μου και είμαι σίγουρος ότι δεν θα έχω καθόλου μουρμούρα από σένα! Άσε τον καναπέ και σήκω. Σε θέλω μάχιμη