Εσθονία Λεττονία Φινλανδία Το τουρλού της βαλτικής! Το καλοκαίρι του βορρά!

[georgeant]

Αυτό με το κρασί και το διάβασμα ιστοριών -και δη του Γιάννη- βλέπω "φοριέται" πολύ. Εγώ το είχα συνδυάσει μόνο με ζεστό καφέ μέχρι τώρα το travelstories. Γιάννη ανέβασε κεφάλαιο, είμαι ήδη με το Κατώγι Αβέρωφ στο χέρι (αν και θα προτιμούσα κάτι λιγότερο ξηρό..!), θα ανοίξω τους ορίζοντές μου απόψε!

 

[giannismits]

Ταλίν: Η άφιξη και οι οχυρώσεις στην παλιά πόλη!

Έχουμε μια μεγάλη νύχτα μπροστά μας και μάλιστα χωρίς ύπνο μιας και η πτήση της Air Baltic από το αεροδρόμιο Μακεδονία, αναχωρεί στις 02:35 με πρώτη στάση τη Ρίγα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την εταιρεία η οποία αν και μοιάζει να έχει την ίδια πολιτική με τη Ryanair, μας έβαλε να καθίσουμε μαζί με τον συνταξιδιώτη μου και στις τρεις πτήσεις αν και υποτίθεται αυτό το πληρώνεις έξτρα. Έχει μια αυστηρή πολιτική με τις χειραποσκευές που πρέπει να είναι 8 κιλά συνολικά και οι δυο, όμως σε κανένα αεροδρόμιο δεν τις ζύγισαν. Δεν υπήρχε περίπτωση να πληρώσω για +4 κιλά (συνολικά 12 κιλά), επιπλέον 16€. Το ηλεκτρονικό check-in είχε την διαδικασία του γιατί δεν υπάρχει εφαρμογή της Air Baltic για κινητά, κι έτσι έπρεπε να το κάνω κανονικά από το site της εταιρείας, να κατεβάσω το ειδικό αρχείο στο κινητό μου (όχι σε pdf μορφή), και να κατεβάσω μια εφαρμογή στο κινητό boarding Pass Wallet όπου επέλεξα το ειδικό αρχείο από το κινητό και μετά μου εμφάνισε το boarding pass κανονικά με τα στοιχεία και το barcode. Αν σας δυσκολεύουν όλα αυτά, απλά εκτυπώστε το.

Σε όλη τη διάρκεια της πτήσης είχαμε ησυχία, οι αεροσυνοδοί δεν μας ενόχλησαν με πωλήσεις και πολλά πήγαινε-έλα και καταφέραμε να κλείσουμε τα βλέφαρά μας για λίγα λεπτά. Το μικρό αεροσκάφος με 5 καθίσματα στη σειρά ήταν εξαιρετικό με οθόνες που μας ενημέρωναν σε ποιο σημείο βρισκόμαστε και η πτήση συνολικά ήταν άψογη. Το μοναδικό που τάραξε την ηρεμία μας ήταν ένας γελοίος Ρώσος ο οποίος αν και ήταν ξημερώματα κατέβαζε τη μια μπύρα μετά την άλλη, μιλούσε δυνατά με τρεις Έλληνες που τους έπιασε την κουβέντα και τραγουδούσε ένα πασίγνωστο εμβατήριο που όμως δεν μπορώ να θυμηθώ τον τίτλο του! Και όλα αυτά στις 6 παρά το πρωί!

Ανατολή του ηλίου λίγο πριν φτάσουμε στη Ρίγα

Και φτάνουμε στο αεροδρόμιο της Ρίγα γύρω στις 6:15. Το αεροδρόμιο της Ρίγα πανέμορφο σε σκανδιναβικό στυλ, δεν μας δυσκόλεψε στο να βρούμε πολύ γρήγορα την πύλη αναχώρησης για την επόμενη πτήση μας για Ταλίν. Έτσι είχαμε γύρω στις 2 ώρες αναμονής. Μετάνιωσα όμως που επέλεξα την πτήση των 8:30 και όχι των 7:30 που πίστευα πως ήταν οριακή και θα μας δημιουργούσε άγχος. Τελικά θα την προλαβαίναμε πολύ άνετα. Τζάμπα λοιπόν οι 2 ώρες αναμονής που όμως πέρασαν εύκολα χαζεύοντας τα αεροσκάφη που ήταν δίπλα μας και τη φισούνα από την οποία θα μπαίναμε στο αεροπλάνο μας.

Στις 8:30 αναχωρήσαμε για το Ταλίν. Η εντυπωσιακή πανοραμική άποψη των εκβολών του ποταμού Lielupe και η τεράστια παραλία της Jurmala κοντά στη Ρίγα, μας έδωσε ραντεβού λίγες μέρες αργότερα που θα τη γνωρίζαμε και από κοντά.

Η σύντομη πτήση είχε φτάσει σχεδόν στο τέλος της. Η διάρκεια ήταν γύρω στα 50 λεπτά όσο το Αθήνα-Θεσσαλονίκη. Χωρίς να το καταλάβουμε, ξαφνικά αντικρίζουμε το Ταλίν. Κοιτούσα από το παράθυρο τον συννεφιασμένο ουρανό και σκεφτόμουν πως σε λίγα λεπτά θα έφτανα σε έναν ακόμα καινούριο προορισμό. Το ταξίδι τώρα αρχίζει!

Το μικρό αεροδρόμιο του Ταλίν είναι πανέμορφο με σκανδιναβικό ντιζάιν επίσης. Η ώρα είναι 9:20. Το πρώτο πράγμα που κάναμε είναι να αγοράσουμε από το R-kiosk μια κάρτα απεριορίστων διαδρομών για την πόλη. Και μπορεί το Ταλίν και η Εσθονία γενικά να μη θεωρείται και η φτηνότερη χώρα αλλά η τιμή των 8€ για την 5ημερη κάρτα για απεριόριστα μέσα μεταφοράς εντός της πόλης είναι ακραία φτηνή και μάλλον η φτηνότερη που έχουμε αγοράσει ποτέ. Εύγε στο Ταλίν. Η έξυπνη κάρτα Ühiskaart Tallin ουσιαστικά κοστίζει 2€ +6€ για 5 ημέρες και ισχύει για τραμ, τρόλεϊ και λεωφορεία στις γραμμές 1-73. Αν θες να πας εκτός της πόλης τα εισιτήρια τα αγοράζεις από το οδηγό (μόνο μετρητά) και η κάθε διαδρομή κοστίζει γύρω στα 2€.

Το πολύ εύχρηστο site των μέσων μεταφοράς εντός και εκτός Ταλίν
https://transport.tallinn.ee/#tallinna-linn/en

*Εδώ να πω πως σε όλο το ταξίδι, και στις 3 χώρες πληρώναμε παντού μόνο με χρεωστική κάρτα. Από το συνολικό ποσό που ξοδέψαμε, τα 63€ ήταν σε μετρητά για δυο άτομα. Δηλαδή ασήμαντο ποσό.

Το υπερσύγχρονο τραμ νούμερο 4 περίμενε έξω από τις αφίξεις. Σε 16 λεπτά περίπου κατεβήκαμε και πατήσαμε στο κέντρο της πόλης στη στάση Vabaduse väljak (Πλατεία Ελευθερίας), και ήταν η στάση που όλες τις μέρες μας στο Ταλίν αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν μας για τις διαδρομές που ακολουθούσαμε. Με τη βοήθεια του maps.me προσανατολίστηκα στην περιοχή και γρήγορα βρήκα τη στάση από την οποία θα παίρναμε το τρόλεϊ 1 για να κατέβουμε μετά από 5 στάσεις στη στάση Lille, κοντά στο διαμέρισμά μας. Η θερμοκρασία στους 15 βαθμούς καλοκαιριάτικα μας κάνει να αισθανθούμε παράξενα αλλά γρήγορα θα μπούμε στο κλίμα.

Η απρόσμενη συγκατοίκηση!
Αν και είμαστε μόνο 5 στάσεις μακριά από την κεντρική πλατεία Ελευθερίας Vabaduse väljak, εδώ η γειτονιά διαφέρει πολύ από το κέντρο. Είναι μια ήσυχη γειτονιά με κανένα τουριστικό ενδιαφέρον όμως μας αρέσει γιατί νοιώθουμε οικεία, βλέπουμε τους Εσθονούς στην καθημερινότητα τους και τα κτίρια διαφέρουν κατά πολύ από το ιστορικό κέντρο. Εύκολα εντοπίζουμε το κτίριο 15-7 στην οδό Sõle. Χτυπάμε το κουδούνι και μας ανοίγουν. Το κτίριο απ’ έξω δείχνει σε καλή κατάσταση, η κεντρική πόρτα είναι ασφαλείας που ανοίγει μαγνητικά χωρίς κλειδί αλλά ανεβαίνοντας 3 ορόφους διαπιστώνουμε πως η οικοδομή είναι παλιά αλλά σε νορμάλ κατάσταση.

Το διαμέρισμα Sõle 15 – 7 το έκλεισα από το Booking πολλούς μήνες πριν, στην εξευτελιστική τιμή των 80€ για δυο άτομα για 4 διανυκτερεύσεις. Είχε καλή βαθμολογία, ήταν πάμφθηνο και δεν το έψαξα και ιδιαίτερα. Το μοναδικό σχόλιο και φωτογραφία που με είχε προβληματίσει ήταν το κρεβάτι που ήταν ένας 2θεσιος καναπές κρεβάτι για τους δυο μας και μάλλον δεν ήταν ότι πιο βολικό υπάρχει. Αλλά με 20€ τη βραδιά τι απαιτήσεις να έχεις. Η 50αρα ιδιοκτήτρια μας υποδέχτηκε ζωηρή και φιλική. Μας είπε τα του σπιτιού, μας έδειξε την εξοπλισμένη κουζίνα, μας είπε για το wifi και πως ότι χρειαστούμε θα είναι … εδώ δίπλα! Και έφυγε για δουλειά. Υπήρχε ένα δωμάτιο που δεν μας το έδειξε και μας έβαλε σε υποψίες. Του έριξα μια διακριτική γρήγορη ματιά και είδα πως ήταν ένα σαλόνι (μπορεί από τη σοβιετική εποχή) ενώ υπήρχε και ένα λαπτοπ πάνω στο τραπέζι. Στο χολ παντού παπούτσια, στο μπάνιο καλλυντικά… ε δεν ήθελε μεγάλη φιλοσοφία να καταλάβουμε πως η κατά τ’άλλα συμπαθέστατη κυρία μένει στο ίδιο σπίτι και πως για τέσσερις ημέρες θα συγκατοικούσαμε!

Τελικά κάναμε ωραιότατους ύπνους στον καναπέ- κρεβάτι που δεν ήταν καθόλου άβολος ενώ είχαμε και τέλεια ζεστά παπλώματα.

Η κουζίνα

Στο Booking πουθενά δεν το έγραφε ξεκάθαρα αυτή τη ''μικρή'' λεπτομέρεια αν και η ακραία χαμηλή τιμή θα έπρεπε να με βάλει σε σκέψεις. Το κλου είναι πως στις παροχές γράφει πως υπάρχει και επίπεδη τηλεόραση την οποία όσο την είδατε εσείς άλλο τόσο την είδαμε κι εμείς. Εκτός αν η ιδιοκτήτρια ήθελε την ώρα που κοιμάται να μπουκάρουμε στο δωμάτιο της και να δούμε τηλεόραση! Τελικά την ιδιοκτήτρια την ξαναείδαμε το πρωί της αναχώρησης μας 4 μέρες μετά! Αυτή έφευγε για δουλειά κατά τις 7, εμείς φεύγαμε από το σπίτι στις 9. Επιστρέφαμε ξανά στο διαμέρισμα περίπου στις 12 το βράδυ που αυτή κοιμόταν και εννοείται κάναμε όση περισσότερη ησυχία μπορούμε. Έτσι δεν καταλάβαμε την παρουσία της και μάλλον ούτε αυτή τη δική μας.

Παιδική χαρά και σχολείο από το παράθυρο μας

Με εξαίρεση το δωμάτιο μας, το υπόλοιπο σπίτι δεν είχε υψηλά στάνταρτ καθαριότητας χωρίς να σημαίνει ότι ήταν βρώμικο. Αλλά δεν άστραφτε κιόλας και δεν ήταν σούπερ τακτοποιημένο. Όμως μιλάμε για 10€ τη μέρα το άτομο σε ένα αξιοπρεπές διαμέρισμα, σε μια ασφαλή γειτονιά και 5 στάσεις μακριά από το κέντρο. Αν με ρωτάτε, ναι θα έμενα και πάλι άνετα εκεί. Χωρίς να το θέλω λοιπόν και χωρίς να το ξέρω είχα κλείσει Airbnb με κοινόχρηστους χώρους και συγκατοίκησα με την ιδιοκτήτρια του διαμερίσματος. Όχι κακή εμπειρία για πρώτη φορά! Ενώ στη συνολική εμπειρία βάζω ως θετικό ότι το απλό αυτό διαμέρισμα με τις ατέλειες του, μας έκανε να αισθανθούμε ότι είναι το σπίτι μας και ότι είμαστε κάτοικοι αυτής της πόλης μακριά από το λαμπερό περιτύλιγμα της παλιάς πόλης! Μπορεί να ήμασταν άυπνοι με δυο πτήσεις και αναμονές, όμως η έναρξη του ταξιδιού ήταν γεγονός και η ανυπομονησία μας να γνωρίσουμε το Ταλίν ήταν μεγάλη.

Και η αρχή γίνεται από την πλατεία Ελευθερίας Vabaduse väljak στην άκρη της παλιάς πόλης, το αγαπημένο σημείο συνάντησης των κατοίκων του Ταλίν. Την πετύχαμε γεμάτη κάγκελα, αυτοκίνητα, διαφημιστικά και γινόντουσαν εργασίες ενόψει κάποιας εκδήλωσης. Στην μια πλευρά της είναι η κίτρινη, νεογοτθική εκκλησία του αγίου Ιωάννη. Πολλές φορές έγιναν συζητήσεις και απόπειρες να την κατεδαφίσουν αλλά αυτή ακόμα δεσπόζει στην πλατεία Ελευθερίας και μάλλον θα είναι εκεί για πολύ καιρό ακόμα!

Κατά τη Σοβιετική και μετά-σοβιετική περίοδο η πλατεία Ελευθερίας παραμελήθηκε και παρήκμασε. Μόλις το 2009 μετά από εκτεταμένη ανακαίνιση, αποκαταστάθηκε και έγινε ένα εθνικό σύμβολο υπερηφάνειας. Δεν μπορώ να πω πως είναι από τις ομορφότερες πλατείες που έχω δει γιατί μου φάνηκε λίγο αχανής και άχαρη αλλά έχει την ιστορική της σημασία. Αν και έχει σύγχρονη όψη μπόρεσα να διακρίνω κάποια αρ ντεκό κτήρια της δεκαετίας του 1930 στις δυο πλευρές της.

Μια γεύση της παλαιότερης ιστορίας της πόλης εντοπίσαμε στην βορειοδυτική γωνία της πλατείας σε ένα γυάλινο πάνελ στο έδαφος όπου βρίσκονται τα θεμέλια και οι σκάλες του Πύργου της πύλης Harju, που στεκόταν εδώ στη μεσαιωνική εποχή. Όμως το κύριο χαρακτηριστικό της πλατείας είναι ο μεγάλος σταυρός που δεσπόζει στη δυτική πλευρά της πλατείας και είναι ένα από τα νέα χαρακτηριστικά της. Είναι το μνημείο του πολέμου της ανεξαρτησίας, που τιμά τον σκληρό αγώνα της Εσθονίας το 1918 – 1920 να ελευθερωθεί από την Σοβιετική κατοχή.

Ακριβώς δίπλα από τον σταυρό είναι τα σκαλιά που οδηγούν στις οχυρώσεις και στους πύργους της παλιάς πόλης. Όμως προτιμήσαμε να ανεβούμε στο Harjumäe park ακριβώς πίσω από τον σταυρό για να δούμε τη θέα της πλατείας που φτάνει μέχρι τους ουρανοξύστες στη νέα πόλη. Το πάρκο είναι ένα πολύ όμορφο και περιποιημένο πάρκο όπως όλα τα πάρκα στην πόλη του Ταλίν. Η θέα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και ο ελάχιστος κόσμος που υπήρχε μας έκανε να απολαύσουμε ανενόχλητοι και μέσα στην ηρεμία το όμορφο πάρκο και τη θέα. Ο καιρός συννεφιασμένος με 15 βαθμούς αλλά υπήρχαν σημάδια ότι σε λίγο ο ήλιος θα κάνει την εμφάνιση του.

Από εκεί προσεγγίσαμε τους πύργους και τις οχυρώσεις της μεσαιωνικής πόλης. Το βαρύ πυροβολικό και το σήμα κατατεθέν της παλιάς πόλης του Ταλίν. Το Ταλίν είναι η πόλη των Πύργων. Οι πύργοι είναι το κύριο χαρακτηριστικό του ορίζοντα του Ταλίν για αιώνες και το πρώτο πράγμα που βλέπεις όταν φτάνεις στο Ταλίν από στεριά, θάλασσα ή αέρα. Το πρώτο τείχος στο Ταλίν, χτίστηκε το δεύτερο μισό του 13ου αιώνα και συγκεκριμένα το 1265. Το μεσαιωνικό τείχος της πόλης του Ταλίν ήταν το μεγαλύτερο και ισχυρότερο αμυντικό σύστημα σε ολόκληρη τη Βόρεια Ευρώπη της εποχής εκείνης. Από τις 46 πύλες και πύργους έχουν επιβιώσει οι 26 πύργοι του τοίχους, και κάποιοι από αυτούς λειτουργούν σαν μουσεία και είναι ανοιχτοί για το κοινό.

Θέλοντας να μάθουμε περισσότερα για την οχύρωση της πόλης και για την ιστορία του Ταλίν δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε το νούμερο ένα αξιοθέατο που δεν είναι άλλο από τον 38 μέτρων πύργο Kiek in de Kök ο οποίος είναι ένα ενδιαφέρον μουσείο και παρουσιάζει την ιστορία του Ταλίν μέσω των οχυρώσεων και της στρατιωτικής του ιστορίας.

Το Kiek in de Köki kindlustustemuuseum είναι ένα σύμπλεγμα που περιλαμβάνει οχυρώσεις, υπόγεια περάσματα, αμυντικούς πύργους που σε μεταφέρουν στη συναρπαστική ιστορία της πόλης του Ταλίν. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με εξαιρετική θέα από πάρα πολλά σημεία. Αν και υπάρχουν μεμονωμένα εισιτήρια για το καθένα, εμείς πήραμε το εισιτήριο που τα περιλαμβάνει όλα. Τον πύργο Kiek in de Kök, τα υπόγεια τούνελ και το μουσείο των πέτρινων γλυπτών, τον πύργο Neitsitorn με το Museum-Cafe και τους πύργους, Tallitorn και Väravatorn. Αν και το εισιτήριο κοστίζει 14€ εμείς το αγοράσαμε 7€ το άτομο. Πως? Λίγες μέρες πριν η Booking μου έστειλε μια προσφορά να κλείσω το εισιτήριο σε αυτή την τιμή και μάλιστα με δωρεάν ακύρωση μέχρι και 2 ώρες πριν την επίσκεψη. Έτσι λοιπόν στο εκδοτήριο έδειξα την κράτηση από το κινητό, μας πέρασαν στον καρπό ένα αυτοκόλλητο χάρτινο βραχιόλι ώστε να μπορούμε να μπαινοβγαίνουμε και να επισκεφτούμε ελεύθερα όλους τους χώρους.

Η ονομασία Kiek in de Kök σημαίνει ''κρυφοκοίταγμα στην κουζίνα'' . Ήταν ο ισχυρότερος Πύργος πυροβολικού στη Βαλτική και χτίστηκε τη δεκαετία του 1470. Υπάρχουν οθόνες που περιγράφουν λεπτομερώς το πώς το σύστημα των τειχών και των πύργων της πόλης αναπτύχθηκε μέσα στους αιώνες, καθώς και εκθέματα που καλύπτουν το έγκλημα και την τιμωρία και άλλες πτυχές της ζωής στο παλαιό Ταλίν.

Η θέα της πόλης από τα παράθυρα του πύργου ήταν εξαιρετική προς κάθε κατεύθυνση

Περπατήσαμε κατά μήκος των τειχών από τα μπαλκόνια, περάσαμε από τον έναν πύργο στον άλλον, ανακαλύψαμε τις μοναδικές οχυρώσεις και απολαμβάναμε τη θέα σε κάθε ευκαιρία.

Κήπος του Δανού Βασιλιά

Από τον πύργο Kiek in de Kök περάσαμε στον πύργο Neitsitorn ή αλλιώς Πύργο της παρθένας. Ο πύργος αυτός αν και ως μέρος του αμυντικού συστήματος της πόλης τον 14ο αιώνα μαζί με τον τοίχο που διασχίζει το δανικό βασιλικό κήπο, έχει μια πολύχρωμη ιστορία ως οικία καλλιτεχνών και ως δημοφιλές μπαρ. Τον 18ο αιώνα, ο Πύργος αναδιαμορφώθηκε ως διώροφη κατοικία και μέχρι την ανοικοδόμηση του στα τέλη της δεκαετίας του 1960, ήταν το σπίτι πολλών εξέχων Εσθονών καλλιτεχνών. Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς το 1980, γεννήθηκε το αυθεντικό μπαρ Neitsitorn. Αν και εξαιρετικά δημοφιλής τη δεκαετία του ’80, δεν μπόρεσε να επιβιώσει από την οικονομική αναταραχή της επόμενης δεκαετίας.

Αν και στον πύργο Neitsitorn λειτουργεί ένα Μουσείο-καφέ με οθόνες που δείχνουν την κουλτούρα του καφέ στο Ταλίν την ιστορία των γλυκών της Εσθονίας στη δεκαετία του 1920 και του 1930, καθώς και φωτογραφίες για τη ζωή του μεσαιωνικού αμυντικού πύργου ως ένα γραφικό αρχοντικό στις αρχές του περασμένου αιώνα, δεν μπορέσαμε να βρούμε σε ποιο σημείο του πύργου βρίσκεται αυτό το μουσείο. Το μόνο που είδαμε ήταν το μικρό καφέ που από τις τζαμαρίες του έχεις θέα της πόλης. Έτσι συνεχίσαμε κατά μήκος των τειχών για να πάμε στον επόμενο πύργο.

Το επόμενο μπαλκόνι είναι ακριβώς πάνω από τους Κήπους του Δανού Βασιλιά,
πριν τον σταθερό πύργο αλλιώς tallitorn.

Ο καιρός εντωμεταξύ είχε βελτιωθεί αρκετά και είχε φτάνει τους 19 βαθμούς! Τα μπουφάν βγήκαν και μείναμε με τα κοντομάνικα να αισθανθούμε ότι είναι καλοκαίρι βρε αδερφέ. Όπως ήταν φυσικό είχε αρκετό κόσμο στην αυλή, μέσα και έξω στους πύργους και γύρω από τα τείχη αλλά δεν μας χάλασαν την ατμόσφαιρα και την ηρεμία. Ήμασταν μόνο λίγες ώρες στο Ταλίν και ήδη ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι.

Η αυλή του Δανού Βασιλιά.

Κατεβήκαμε κάτω, στην αυλή του Δανού Βασιλιά και κάναμε μια ανάπαυλα. Σκεφτόμουν πως αν κουραστήκαμε από τις πρώτες ώρες δεν μπορώ να φανταστώ τι κούραση μας περιμένει 7 ολόκληρες ημέρες! Δεν πειράζει όμως γιατί είμαστε σκληροπυρηνικοί και μαθημένοι στα απαιτητικά προγράμματα! Από την αυλή είχαμε άλλη οπτική του τοίχους και των πύργων και εξίσου όμορφη θέα προς την πόλη. Μπροστά μας ήταν ο επιβλητικός πύργος της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου.

Είχε μείνει μια βασική εκκρεμότητα από τις οχυρώσεις και από το εισιτήριο που είχαμε αγοράσει. Γι’αυτό και πήγαμε ξανά προς τον πύργο Kiek in de Kök που είναι το σημείο εκκίνησης για τα κρυμμένα τούνελ. Το συναρπαστικό σύστημα των κρυφών σηράγγων κάτω από τις οχυρές θέσεις του λόφου Toompea αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του αμυντικού συστήματος της πόλης μαζί με το τείχος της πόλης και τους πύργους της. Τα υπόγεια περάσματα χτίστηκαν κατά τη διάρκεια της σουηδικής κυριαρχίας τον 17ο αιώνα, ώστε να μπορούν να μετακινηθούν με ασφάλεια στρατιώτες και πυρομαχικά. Με τον καιρό κάποια τούνελ ξεχάστηκαν, μέχρι το 2003 που εργάτες βρήκαν τυχαία ένα πενταγωνικό σύστημα από ασβεστολιθικά τούνελ που χρονολογείται από το τέλος του 17ου αιώνα. Κάποιες σήραγγες ήταν πάντα γνωστές αλλά ελάχιστα χρησιμοποιούνταν μέχρι τον 20ο αιώνα, όταν χρησιμοποιήθηκαν ως καταφύγιο βομβών κατά τη διάρκεια του β ' Παγκοσμίου πολέμου. Κατά τη διάρκεια της Σοβιετικής περιόδου, εκσυγχρονίστηκαν περαιτέρω με ηλεκτρισμό, τρεχούμενο νερό, αερισμό και τηλεφωνική σύνδεση.

Η ατμόσφαιρα ήταν όπως αναμενόταν, σκοτεινή και μυστήρια. Από τα μεγάφωνα ακούγεται μια μουσική σχεδόν θρίλερ! Κάποια μέρη των σηράγγων διατηρούν το μεσαιωνικό τους πρόσωπο! Ο παλιός εξοπλισμός που απέμεινε από εκείνη την εποχή και οι κούκλες που αναπαριστούν ανθρώπους της εποχής σε φοβίζουν και σε μεταφέρουν σε σκοτεινές περιόδους της ιστορίας. Το μουσείο το βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον και δεν ένιωσα κλειστοφοβικά εκεί κάτω. Η θερμοκρασία στις σήραγγες είναι 10-12 ⁰ C όλο το χρόνο.

Στο τέλος της υπόγειας σήραγγας, βρίσκεται και το Μουσείο σκαλιστής πέτρας αλλιώς Carved Stone Museum αλλιώς Raidkivimuuseum! Αποτελείται από περισσότερα από 600 διακοσμητικά πέτρινα κομμάτια που ήταν κάποτε μέρος των κτιρίων στην παλιά πόλη. Ένα μουσείο για την ιστορία του Ταλίν μέσω μιας συλλογής διακοσμημένων πυλών, πυλώνων, συμβόλων, διακοσμητικών παραθύρων με ανάγλυφα και άλλων λαξευμένων λίθων από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα. Η έκθεση, με τίτλο ''Η πόλη των αρχαιολογικών χώρων'', συνοδεύεται από ατμοσφαιρικό φωτισμό και διαφορετικούς θεματικούς θαλάμους.

Έχετε υπόψιν πως υπάρχει ηχητικός οδηγός για τα τούνελ και όχι μόνο, μέσω δωρεάν εφαρμογής για κινητά και στην αγγλική γλώσσα η οποία μας φάνηκε πολύ χρήσιμη. Ονομάζεται NUMU και συγκεντρώνει το ψηφιακό περιεχόμενο των μουσείων της Εσθονίας.
https://play.google.com/store/apps/details?id=eu.bitspinners.simulacrum.museums&hl=et
Η διαδρομή στα τούνελ δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλη αλλά με απογοήτευση διαπιστώσαμε πως δεν υπάρχει έξοδος στο τέλος. Έτσι αναγκαστικά κάναμε την ίδια διαδρομή προς τα πίσω και βγήκαμε και πάλι από την κεντρική είσοδο του πύργου Kiek in de Kök.

Ήταν ένα ωραίο μάθημα ιστορίας. Θα συναντούσαμε ακόμα πολλούς πύργους και οχυρώσεις στην παλιά πόλη όμως θέλαμε να περπατήσουμε και να γνωρίσουμε τις γειτονιές και τα σοκάκια της γιατί τόση ώρα ήμασταν εγκλωβισμένοι στους μεσαιωνικούς πύργους και στα σκοτεινά υπόγεια τούνελ! Θέλαμε οξυγόνο!

 

[giannismits]

Αυτό με το κρασί και το διάβασμα ιστοριών -και δη του Γιάννη- βλέπω "φοριέται" πολύ. Εγώ το είχα συνδυάσει μόνο με ζεστό καφέ μέχρι τώρα το travelstories. Γιάννη ανέβασε κεφάλαιο, είμαι ήδη με το Κατώγι Αβέρωφ στο χέρι (αν και θα προτιμούσα κάτι λιγότερο ξηρό..!), θα ανοίξω τους ορίζοντές μου απόψε!

Έτοιμο... μπορείς να απολαύσεις το κρασί σου.

 

[georgeant]

Σούπερ ξεκίνημα John! Το Ταλίν φαίνεται πολύ όμορφο και πραγματικά από αυτά που διάβασα σούπερ οικονομικό (μα μόνο 8 ευρώ η κάρτα απεριορίστων διαδρομών;

Καλά, πώς γίνεται στο booking να μην ανέφερε ότι είναι private room σε διαμέρισμα; Βασικά δε γίνεται να μην το αναφέρει, θα μπορούσες να κάνεις αναφορά στο booking για αυτό. Κατά τα άλλα χαίρομαι που όλα πήγαν κατ'ευχήν και τακτοποιηθήκατε μια χαρά. Έχω μείνει σε ιδιωτικό δωμάτιο στο Βερολίνο και οι εντυπώσεις μου από την εμπειρία ήταν άψογες. Ούτε εμείς είδαμε την ιδιοκτήτρια πέρα από την πρώτη μέρα σε σημείο να αναρωτιόμαστε πού εξαφανίζεται και αν όντως μένει μαζί μας! Μάλιστα στο ταξίδι μου τον άλλο μήνα στις ΗΠΑ έκλεισα διαμονή με τον ίδιο τρόπο. Πολύ οικονομική διαμονή που νομίζω συμφέρει, άλλωστε στα ταξίδια για έναν ύπνο κι ένα μπάνιο γυρνάμε στο σπίτι. Βέβαια καταλαβαίνω ότι δεν είναι για όλους.

Επίσης, πόση έρευνα κάνεις βρε αδερφέ μετά το ταξίδι για να γράψεις όλες αυτές τις πληροφορίες; Πω πω! Μπράβο και πάλι μπράβο για όλη τη δουλειά που ρίχνεις!

 

[giannismits]

Γιώργο κι ομως δεν το γράφει. Οπότε είναι πολύ εύκολο να την πατήσεις. Και άντε εμείς ήμασταν χαλαροί και δεν μας πείραξε. Άλλος μπορεί να είναι πολύ κατά ενός τέτοιου καταλύματος. Όντως θα έπρεπε να το ρωτήσω αυτό στην booking.

Είναι κάτι που δεν θα το προτιμούσα, αλλά να που άθελά μου το έκανα και τελικά δεν ήταν κι άσχημα. Συμφωνώ πως είναι μια πολύ οικονομική λύση για μπάτζετ ταξιδιώτες. Για USA την καλύτερη δουλειά κάνατε που κλείσατε τέτοιο δωμάτιο γιατί φαντάζομαι όλα ήταν πανάκριβα, ειδικά ΝΥ.

Επίσης, πόση έρευνα κάνεις βρε αδερφέ μετά το ταξίδι για να γράψεις όλες αυτές τις πληροφορίες; Πω πω! Μπράβο και πάλι μπράβο για όλη τη δουλειά που ρίχνεις!

Είναι πράγματα που ξέρω πριν το ταξίδι και τα έχω σημειώσει γιατί θέλω να γνωρίζω ιστορικά στοιχεία για μέρη που πάω, αλλά εννοείται ακόμα και μετά το ταξίδι ψάχνω στοιχεία για κάτι που μου έκανε εντύπωση. Ας πούμε για τα τούνελ δεν είχα διαβάσει πολλά πράγματα. Ευχαριστώ λοιπόν

 

[underwater]

Γιάννη μόλις ανακάλυψα την καινούρια (και καθώς φαίνεται πολύ χορταστική) ιστορία σου και ξεκίνησα διάβασμα!
Δεν έχω πάει ούτε Ταλίν ούτε Ελσίνκι και δε μπορώ να πω ότι καίγομαι κιόλας (ειδικά για το δεύτερο, καθότι έχω ταξιδέψει Φινλανδία κι έχω δει πέντε πράγματα)! Από την άλλη αγάπησα Βίλνιους και Ρίγα, οπότε why not; Περιμένω να δω κατά πόσο θα με "ψήσει" η ιστορία σου.

Όσο για την απρόσμενη συγκατοίκηση τι να πω! Γέλασα τόσο διαβάζοντάς το! Παρ' όλα αυτά, όπως είπε και ο @georgeant, αυτά πρέπει να διευκρινίζονται λεπτομερώς στην περιγραφή του καταλύματος και όντως σήκωνε αναφορά το θέμα (από την άλλη όταν είσαι ταξίδι και θες να περάσεις καλά καταλαβαίνω ότι δεν είναι και ό, τι καλύτερο να μπαίνεις σε τέτοιες διαδικασίες). Αφού δε σας χάλασε όλα καλά.

Προσωπικά μοιράστηκα για πρώτη φορά διαμερίσματα με ιδιοκτήτες φέτος την άνοιξη Ιρλανδία (Δουβλίνο και Μπέλφαστ). Οι λόγοι ήταν καθαρά οικονομικοί καθώς, παρότι γνωρίζαμε ότι οι τιμές είναι υψηλές, δεν είχαμε φανταστεί και αυτό το χάλι (ακόμα και στο Ισραήλ φθηνότερα βρίσκω)! Και στις δύο περιπτώσεις όμως είχαμε δικό μας μπάνιο, στο Μπέλφαστ μάλιστα ήταν en-suite και δεν χρειαζόταν καν να βγούμε από το δωμάτιο για να χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα. Απλά ρε συ ακόμα κι έτσι, δεν! Δεν το ευχαριστηθήκαμε. Είχαμε συνέχεια στο νου μας να μην κάνουμε θόρυβο, να μην ενοχλήσουμε, γενικά ήταν κάπως. Δε λέω ότι το βρήκα εφιαλτικό, ούτε όμως και ευχάριστο.

 

[giannismits]

Δεν έχω πάει ούτε Ταλίν ούτε Ελσίνκι και δε μπορώ να πω ότι καίγομαι κιόλας (ειδικά για το δεύτερο, καθότι έχω ταξιδέψει Φινλανδία κι έχω δει πέντε πράγματα). Από την άλλη αγάπησα Βίλνιους και Ρίγα, οπότε why not; Περιμένω να δω κατά πόσο θα με "ψήσει" η ιστορία σου.

χμ δεν νομίζω να ψηθείς πολύ γιατί έτσι κι αλλιώς η Ρίγα υπερέχει του Ταλίν, όμως από την άλλη θα σου έλεγα να ολοκληρώσεις τη Βαλτική με μια Εσθονία που λείπει από τη λίστα σου. Εκτός από το Ταλίν υπάρχουν ενδιαφέροντα μέρη για εξορμήσεις.

Όσο για την απρόσμενη συγκατοίκηση τι να πω! Γέλασα τόσο διαβάζοντάς το! Παρ' όλα αυτά, όπως είπε και ο @georgeant, αυτά πρέπει να διευκρινίζονται λεπτομερώς στην περιγραφή του καταλύματος και όντως σήκωνε αναφορά το θέμα (από την άλλη όταν είσαι ταξίδι και θες να περάσεις καλά καταλαβαίνω ότι δεν είναι και ό, τι καλύτερο να μπαίνεις σε τέτοιες διαδικασίες). Αφού δε σας χάλασε όλα καλά.

Η αλήθεια είναι πως δεν μας χάλασε καθόλου. Όμως παραξενεύτηκα που δεν διευκρινίζεται κάτι τόσο σημαντικό. Άλλος στη θέση μας θα μπορούσε να το κάνει μεγάλο θέμα. Ευτυχώς δεν είχα την κατακραυγή του Rose Αν αυτή ήταν αδιάκριτη, ή αν τη βλέπαμε να κυκλοφορεί στο σπίτι ή αν ήταν κατειλημένο το μπάνιο και η τουαλέτα τότε θα με ενοχλούσε αφάνταστα.

Προσωπικά μοιράστηκα για πρώτη φορά διαμερίσματα με ιδιοκτήτες φέτος την άνοιξη Ιρλανδία (Δουβλίνο και Μπέλφαστ). Οι λόγοι ήταν καθαρά οικονομικοί καθώς, παρότι γνωρίζαμε ότι οι τιμές είναι υψηλές, δεν είχαμε φανταστεί και αυτό το χάλι! Και στις δύο περιπτώσεις όμως είχαμε δικό μας μπάνιο, στο Μπέλφαστ μάλιστα ήταν en-suite και δεν χρειαζόταν καν να βγούμε από το δωμάτιο για να χρησιμοποιήσουμε την τουαλέτα. Απλά ρε συ ακόμα κι έτσι, δεν! Δεν το ευχαριστηθήκαμε. Είχαμε συνέχεια στο νου μας να μην κάνουμε θόρυβο, να μην ενοχλήσουμε, γενικά ήταν κάπως. Δε λέω ότι το βρήκα εφιαλτικό, ούτε όμως και ευχάριστο.

Ευχάριστο δεν μπορεί να είναι από τη στιγμή που δεν είσαι μόνος και πρέπει να προσέχεις να μη μιλάς δυνατά, να μη κάνεις θόρυβο και να έχεις το νου σου. Αν ο host όμως λείπει ή είναι διακριτικός ή όπως στην περίπτωσή μας που ήταν σαν να ήμασταν μόνοι μας δεν είναι κάτι άσχημο. Τώρα που το αναφέρεις ουσιαστικά έχουμε μείνει ξανά σε σπίτι με ιδιοκτήτες αλλά είχαμε κι εμείς en-suite μπάνιο, στο Αργυρόκαστρο. Αλλά είναι διαφορετική περίπτωση από το να είναι κοινό με τον ιδιοκτήτη.

 

[underwater]

χμ δεν νομίζω να ψηθείς πολύ γιατί έτσι κι αλλιώς η Ρίγα υπερέχει του Ταλίν, όμως από την άλλη θα σου έλεγα να ολοκληρώσεις τη Βαλτική με μια Εσθονία που λείπει από τη λίστα σου. Εκτός από το Ταλίν υπάρχουν ενδιαφέροντα μέρη για εξορμήσεις.

Είναι και αυτές οι λίστες που μας έχουν φάει! Τώρα να σου πω που το σκέφτομαι η αλήθεια είναι ότι επιβάλλεται η Εσθονία δεδομένης μιας άλλης λίστας που έχω ως στόχο (όλα τα κράτη-μέλη της πρώην ΕΣΣΔ).

Ευτυχώς δεν είχα την κατακραυγή του Rose

Έδειξε χαρακτήρα και αυτοσυγκράτηση!

Αν αυτή ήταν αδιάκριτη, ή αν τη βλέπαμε να κυκλοφορεί στο σπίτι ή αν ήταν κατειλημένο το μπάνιο και η τουαλέτα τότε θα με ενοχλούσε αφάνταστα.

Ναι, αυτό, αν είναι εξαφανισμένοι δεν πειράζει. Στο Μπέλφαστ θυμάμαι όταν φτάσαμε ο Ιταλός ιδιοκτήτης έβλεπε μπάλα πίνοντας μπυρόνια με έναν άλλο Ιταλό φίλο του. Η αλήθεια είναι ότι σκιάχτηκα. Ευτυχώς όμως μόλις γυρίσαμε αργότερα από τη βόλτα μας το είχαν διαλύσει και δεν ξανάδαμε κανέναν από τους δύο μέχρι που φύγαμε. Τα βράδια που επιστρέφαμε αυτός πάντα κοιμόταν, όπως στη δική σας περίπτωση με την Εσθονή κυρία. Αλλά και πάλι, αγχωνόμουν πχ μήπως τον ξυπνούσα όταν έκανα το βραδινό μου ντους και δεν ένιωθα άνετα.

 

[vasiliss]

Η αλήθεια είναι πως δεν μας χάλασε καθόλου. Όμως παραξενεύτηκα που δεν διευκρινίζεται κάτι τόσο σημαντικό. Άλλος στη θέση μας θα μπορούσε να το κάνει μεγάλο θέμα.

Καλό θα ήταν να το αναφέρεις στην κριτική σου για το διαμέρισμα, ώστε να μην βρεθούν προ εκπλήξεως κάποιοι επόμενοι ενοικιαστές.
Τέλεια η ιστορία και πολύ ενδιαφέρον ο προορισμός-οί.

 

[giannismits]

Καλό θα ήταν να το αναφέρεις στην κριτική σου για το διαμέρισμα, ώστε να μην βρεθούν προ εκπλήξεως κάποιοι επόμενοι ενοικιαστές.
Τέλεια η ιστορία και πολύ ενδιαφέρον ο προορισμός-οί.

Εννοείται το ανέφερα στην κριτική μου. Καλό θα ήταν βέβαια να διευκρινίζεται και στην περιγραφή του καταλύματος.

Σ'ευχαριστώ

 

[giannismits]

Ταλίν: Παλιά πόλη (All-linn και Toompea)

Η παλιά πόλη του Ταλίν (Vanalinn) αποτελεί την καρδιά του Ταλίν και είναι χωρισμένη σε δύο επίπεδα. Το παλιό εμπορικό κέντρο την κάτω πόλη Tallinna all-linn και την άνω πόλη την αριστοκρατική συνοικία Toompea. Εκτός από τα καλοδιατηρημένα τείχη και τους πύργους, η μεσαιωνική ατμόσφαιρα στην παλιά πόλη είναι διάχυτη παντού. Ένας μίνι λαβύρινθος από καλντερίμια με ατμοσφαιρικά φαναράκια, γεμάτο εκκλησίες και πύργους, μεσαιωνικές αγορές, παραδοσιακά σπίτια, με πλακόστρωτες πλατείες και βέβαια με δεκάδες café, cosy bars, ταβερνάκια και ζαχαροπλαστεία, στη σκιά των 26 πύργων του τείχους που διασώζονται και στέκονται κατακόκκινοι μεταξύ της Κάτω και της Άνω Πόλης.

Είχε έρθει η ώρα να εξερευνήσουμε τις γωνιές της παλιάς πόλης. Οι πύργοι και οχυρώσεις που είδαμε προηγουμένως είναι στην άνω πόλη Toompea. Εμείς όμως θέλουμε να αρχίσουμε από κάτω παλιά πόλη. Από την αυλή του Δανού Βασιλιά μια μικρή πόρτα οδηγεί στο γραφικό σοκάκι Lühike jalg και κατεβαίνοντας τα σκαλιά βρεθήκαμε στο κάτω μέρος της παλιάς πόλης. Αν και μικρή η παλιά πόλη του Ταλίν έχει σημεία που δεν πρέπει να χάσεις και άλλα τόσα που θα ανακαλύψεις μόνος σου. Περπατήσαμε σχεδόν σε όλους τους γνωστούς δρόμους αλλά και στα περισσότερα σοκάκια της και εντοπίσαμε όλα τα διαμάντια του Ταλίν! Η παλιά πόλη έσφυζε από ζωή και τουρισμό, έχει όλα τα θετικά και τα αρνητικά μιας δημοφιλούς τουριστικής γειτονιάς αλλά είναι κούκλα.

Κατεβαίνοντας και… ανεβαίνοντας…

Περπατήσαμε τις δημοφιλείς οδούς Rataskaevu, Niguliste και Harju γύρω από την εμβληματική εκκλησία του Αγίου Νικολάου (Niguliste kirik) του 13ου αιώνα, την οδό Müürivahe γνωστή για τη νυχτερινή της ζωή, στην διασταύρωση με την Vana-Posti που βρίσκεται το διάσημο "Sõprus" Cinema με την σοβιετική αρχιτεκτονική, είδαμε το Εθνικό Θέατρο (Eesti Draamateater) στην οδό Pärnu maantee μέχρι που φτάσαμε στην πύλη Viru (Viru Väravad).

Rataskaevu

Harju

Cinema "Sõprus"

Η πύλη Viru με τους δυο χαρακτηριστικούς πύργους είναι από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της πόλης που σηματοδοτούν την είσοδο στην παλιά πόλη Vanalinn. Ήταν μέρος του αμυντικού συστήματος του τοίχους του Ταλίν που χτίστηκε τον 14th αιώνα. Λίγους αιώνες αργότερα, είχε ήδη 8 πύλες που αποτελούνταν από αρκετούς πύργους με τον κεντρικό πύργο της πύλης να είναι τετράγωνος. Καθώς οι είσοδοι στην παλιά πόλη διευρύνθηκαν, αρκετές πύλες κατεδαφίστηκαν, ωστόσο οι γωνιακοί πύργοι διατηρήθηκαν. Η οδός Viru είναι ο πιο πολυσύχναστος πεζόδρομος και αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της παλιάς πόλης.

Στο στενό της οδού Müürivahe, υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του μεσαιωνικού τοίχους και ο πύργος Hellemann. Δώσαμε 4€(μόνο μετρητά) και ανεβήκαμε. Ο τριώροφος Πύργος, χρονολογείται από τον 14ο αιώνα και σε διαφορετικές χρονικές στιγμές χρησιμοποιούνταν ως φυλακή και κατάστημα όπλων. Περπατήσαμε στην κορυφή του τείχους της πόλης που έχει 200 μέτρα μήκος και είδαμε τη θέα. Σε κάποια σημεία στο μπαλκόνι με το ξύλινο δάπεδο νιώθεις ολίγων τι άβολα μιας και τα σανίδια κουνιούνται σε κάθε βήμα μας. Η θέα δεν είναι η καλύτερη του Ταλίν όμως η επίσκεψη στον πύργο είχε το ενδιαφέρον της.

Το πιο γραφικό μονοπάτι στην παλιά πόλη είναι το πέρασμα της Αγίας Αικατερίνης, Katariina Käik ανάμεσα στις οδούς Müürivahe και Vene. Είναι ένα κρυμμένο δρομάκι που όμως δεν δυσκολευτήκαμε να το βρούμε. Το πέρασμα της Αγίας Αικατερίνης ήταν ένα μέρος γεμάτο με εργαστήρια χειροτεχνίας όπου οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούσαν παραδοσιακές μεθόδους για να δημιουργήσουν και να πουλήσουν γυάλινα, καπέλα, παπλώματα, κεραμικά, κοσμήματα, μετάξι ζωγραφισμένο με το χέρι και άλλα εμπορεύματά. Τα εργαστήρια και σήμερα στεγάζονται στα μικρά δωμάτια του 15ου έως του 17ου αιώνα και μπορεί κανείς να παρακολουθήσει τις εργασίες των καλλιτεχνών και τις χειροποίητες δημιουργίες τους. Μπορεί να είναι συνέχεια γεμάτο με τουρίστες αλλά είναι από τα πιο ατμοσφαιρικά σημεία της παλιάς πόλης.

Πριν συνεχίσουμε την περιήγησή μας όμως είχε έρθει η ώρα για ένα καλό διάλειμμα. Για έναν καφέ σε μια εξαιρετική αυλή δίπλα από το στενό πέρασμα της Αγίας Αικατερίνης στην οδό Vene 6. Η Masters' Courtyard (Meistrite Hoov), είναι μια γαλήνια παλιά αυλή στην οποία υπάρχουν διάφοροι τύποι τεχνών και χειροτεχνίας, ξενώνες και φυσικά η διάσημη καφετέρια. Η μεσαιωνική αρχιτεκτονική και η σπιτική ατμόσφαιρα μας κέρδισαν από την πρώτη στιγμή. Αν και λίγα μόλις μέτρα από το πολύβουο κέντρο, μοιάζει αποκομμένη και ζει σε απόλυτη ηρεμία. Όχι ότι δεν έχει κόσμο ή δεν την ξέρουν οι τουρίστες. Όμως διατηρεί την ατμόσφαιρα της και παρ’όλο τον κόσμο επικρατεί ησυχία. Το μοναδικό που έσπαγε την ησυχία ήταν οι ήχοι του βιολιού! Ωραίος καφές, εξαιρετικό γλυκό, μοναδική ατμόσφαιρα και ήχοι κλασικής μουσικής από τη μικρή ζωντανή ορχήστρα. Τι καλύτερο. Πριν φύγουμε ρίξαμε μια ματιά και στο εσωτερικό του το οποίο είναι ζεστό και φορτωμένο με παλιά χειροποίητα αντικείμενα. Με κρύο καιρό θα είναι τέλεια εκεί μέσα!

Στενό επί της οδού Vene

Στην οδό Vana turg δεσπόζει το υπερτουριστικό μεσαιωνικό εστιατόριο Olde Hansa

Και βγήκαμε στο κέντρο του κέντρου, στην καρδιά της πόλης στην εντυπωσιακή κεντρική πλατεία της Κάτω Πόλης, την Raekoja Plats με το δημαρχείο, τα γοτθικά κτίρια, τα μεσαιωνικά με τις κόκκινες και κίτρινες προσόψεις αλλά και τις τουριστικές ταβέρνες με τους κιτς φολκλόρ κράχτες! Εκείνη την ώρα είχε μια υπαίθρια αγορά με πολλούς πάγκους που της ρίξαμε μια ματιά. Οι παλαιότεροι δρόμοι της παλιάς πόλης ξεκινούν από την πλατεία Δημαρχείου. Στον αριθμό 11 της Raekoja Plats βρίσκεται το παλαιότερο εν λειτουργία φαρμακείο της Ευρώπης (Revali Raeapteek OÜ). Η ακριβής ημερομηνία ανοίγματος δεν είναι γνωστή, αλλά το 1422 το φαρμακείο είχε ήδη τον τρίτο ιδιοκτήτη του. Έριξα μια πολλή γρήγορη ματιά στο εσωτερικό του και βγήκα. Δεν ήθελα να περιφέρομαι άσκοπα ή να φωτογραφίζω... διότι τουρίστας τουρίστας αλλά πάνω απ’ όλα είμαι διακριτικός!

Από τον 13ο αιώνα στην πλατεία δεσπόζει το γοτθικό δημαρχείο με τον χαρακτηριστικό οκταγωνικό πύργο, σήμα κατατεθέν του Ταλίν. Ολοκληρώθηκε το 1404 και είναι από τα λίγα δημαρχεία γοτθικού ρυθμού στην Ευρώπη. Είχα στόχο να ανέβουμε τον πύργο του δημαρχείου ώστε να δω τη θέα της πόλης από μια διαφορετική γωνία. Ο νεαρός υπάλληλος ήταν τυλιγμένος με την κουβέρτα του στην είσοδο και έκοβε τα εισιτήρια. Η τιμή για να ανέβεις είναι 5€. Ο Rose μου το ξεκαθάρισε πως δεν υπάρχει περίπτωση να ανέβει τον πύργο και να κουραστεί εφόσον δεν υπάρχει ασανσέρ και μου τόνισε πως ήδη έχουμε δει και θα δούμε ακόμα πολλές πανοραμικές θέες, γι’αυτό και θεώρησε υπερβολή την ανάβαση. Η στενή σκάλα που οδηγεί στον πύργο, έχει 115 σκαλοπάτια και επιτρέπει μόνο έναν επισκέπτη να πάει και να έρθει που σημαίνει ότι δεν είναι πολύ απλή υπόθεση. Έτσι εύκολα με επηρέασε και δεν επιχείρησα να ανέβω μόνος μου. Δεν ξέρω αν έπραξα σωστά αλλά εδώ που τα λέμε ο Rose είχε δίκιο. Είναι τόσα τα σημεία στο Ταλίν για πανοραμική θέα που δεν τρέχει και τίποτα να χάσουμε κάποια.

Η οδός Pikk που περνάει δίπλα από την κεντρική πλατεία Raekoja Plats είναι από τις μεγαλύτερες και κύριες αρτηρίες της παλιάς πόλης. Είναι ο δρόμος των γερμανών εμπόρων, που αποπνέει την αριστοκρατική αύρα της μεσαιωνικής χανσεατικής εποχής του Ταλίν. Ξεκινάει από το κάστρο και τον Καθεδρικό ναό στην Άνω πόλη και καταλήγει κοντά στο λιμάνι. Είναι από τους ωραιότερους δρόμους και τον περπατήσαμε πολλές φορές.

Στον αριθμό 16 της οδού Pikk πίσω από την κεντρική πλατεία, βρίσκεται το παλαιότερο καφενείο του Ταλίν, το Maiasmokk Café (Kohvik Maiasmokk) από το 1864 που εσωτερικό του έχει παραμείνει αμετάβλητο για σχεδόν έναν αιώνα. Το καφέ φημίζεται για τα φρέσκα χειροποίητα αρτοσκευάσματα, πίτες, κέικ και ζαχαρωτά όμως διαθέτει και μερικά πιάτα για πρωινό και μεσημεριανό γεύμα. Πήραμε από μια εξαιρετική σαλάτα του Καίσαρα με γαρίδες λιγάκι τσουχτερή αφού κόστισε 11€ και χτυπήσαμε και μια ωραιότατη πάβλοβα έτσι για τη γεύση με 3,80€! Έχουμε τιμήσει πολλά ιστορικά καφέ σε διάφορες πόλεις και στη λίστα προστέθηκε και το ιστορικό Maiasmokk Café του Ταλίν! Άριστη εμπειρία.

Ακριβώς δίπλα από το καφέ, είναι το Μουσείο Ιστορίας της Εσθονίας που στεγάζεται στο κτίριο της μεγάλης συντεχνίας (suurgild,) μια συντεχνία για εμπόρους και τεχνίτες που λειτουργούσαν στο Ταλίν από τον 14ο αιώνα μέχρι το 1920, ένα γοτθικό κτήριο που θεωρείται τυπικό παράδειγμα της μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής του Ταλίν. Απέναντι είναι η Ευαγγελική λουθηρανική Εκκλησία του Αγίου Πνεύματος χτισμένη τον 13ο αιώνα. Το πιο αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό στο εξωτερικό της εκκλησίας, είναι το λεπτολαξευμένο ρολόι που φτιάχτηκε στα τέλη του 17ου αιώνα.

Στενό επί της οδού Pikk

Οδός Pikk

Το στενό σοκάκι Vaimu

Βγήκαμε στον σκανδιναβικό δρόμο στην οδό Lai, στο τέλος της οποίας βρίσκεται η εκκλησία του Αγίου Ολαφ (Oleviste kogudus). Η γοτθική εκκλησία του St. Olaf's θεωρείται ότι ήταν το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο από το 1549 έως 1625. Μάλλον αμφιλεγόμενη άποψη καθώς σήμερα η εκκλησία έχει 124μ. ύψος ενώ πιστεύεται ότι κατά τον μεσαίωνα το ύψος της έφτανε τα 159 μέτρα και ότι ο πύργος της καταστράφηκε τουλάχιστον 10 φορές από κεραυνό. Όπως και να έχει όμως ο πύργος της εκκλησίας του Αγίου Ολαφ είναι ένα σημαντικό σύμβολο της πόλης. Δεν αποτέλεσε έκπληξη σαν την αντίκρισα γεμάτη σκαλωσιές γιατί είχα ενημερωθεί βδομάδες πριν από το επίσημο site, όμως και πάλι απογοητεύτηκα. Δυστυχώς από 15 Ιουλίου δεν επιτρέπεται η ανάβαση στο κατάστρωμα παρατήρησης του πύργου και είναι άγνωστο μέχρι πότε θα παραμείνει η εκκλησία κλειστή για το κοινό. Από τον Απρίλιο έως τον Οκτώβριο είναι ανοιχτός ο πύργος για τους επισκέπτες με κόστος 3€ και φαντάζομαι ότι η ανακαίνιση θα τελειώσει τον επόμενο χρόνο πριν τον Απρίλιο του 2020. Το κατάστρωμα παρατήρησης βρίσκεται σε ύψος 60 μέτρων και για να φτάσεις εκεί δεν είναι και τόσο εύκολο. Πρέπει να ανέβεις μια μικρή στενή σκάλα με 258 σκαλιά όμως η θέα είναι η καλύτερη στο Ταλίν. Έτσι χάσαμε την ευκαιρία να δούμε την καλύτερη θέα της πόλης ή όπως λέγεται μια από τις καλύτερες θέες στην Ευρώπη!

Περπατήσαμε την οδό Laboratooriumi και Kooli, και συναντήσαμε πολλούς από τους καλοδιατηρημένους μεσαιωνικούς πύργους, μεταξύ άλλων τους πύργους Nunna, Sauna και Kuldjala που είναι ανοιχτοί για το κοινό με 2€. Εκεί κοντά είναι χωμένο το γραφικό πέτρινο σοκάκι της οδού Aida που διαφέρει αρκετά από την υπόλοιπη παλιά πόλη. Στο μέσο του στενού πλακόστρωτου ανάμεσα στα κτίρια βρίσκεται ένα ανοιχτό αμφιθέατρο. Αυτοί οι δρόμοι στα βορειοδυτικά και κυρίως η οδός Aida , ήταν από τα λίγα σημεία της παλιάς πόλης που είχε ελάχιστο κόσμο. Ίσως και γι’αυτό είναι από τις αγαπημένες μου.

Πύργος Plate

Πύργοι Plate, Eppingi και Grusbeke-tagune,
και πίσω διακρίνεται ο πύργος της εκκλησίας του Αγίου Ολαφ με τις σκαλωσιές

Οδός Laboratooriumi

Οδός Aida

Οδός Kooli με το μεσαιωνικό τοίχος και τους πύργους Nunna, Kuldjala και Sauna

Nunne

Πήραμε κατά μήκος την οδό Nunne και βγήκαμε από την παλιά πόλη. Μέσα σε λίγες ώρες είχαμε δει όλη την κάτω παλιά πόλη Tallinna all-linn. Βρεθήκαμε στην πλατεία των πύργων (Tornide väljak ) και στο μεγάλο Šnelli park. Από τις σκάλες Patkuli πήραμε το δρόμο για την Toompea, την άνω παλιά πόλη του Ταλίν.

Οι σκάλες οδηγούν στο μπαλκόνι Patkuli στην άνω πόλη. Ακριβώς πάνω από τις σκάλες, στέκεται επιβλητικό το νεοκλασικό κτίριο Stenbocki maja που είναι η επίσημη έδρα της κυβέρνησης της Εσθονίας.

Ανεβήκαμε τα 157 σκαλοπάτια που κατασκευάστηκαν το 1903 και φτάσαμε στην πλατφόρμα προβολής ‎Patkuli στην άνω πόλη. Η Patkuli Vaateplatvorm είναι από τα πιο δημοφιλή μπαλκόνια στην άνω πόλη του Ταλίν. Απολαύσαμε τη θέα στην καταπράσινη περιοχή, με τους μεσαιωνικούς πύργους και το μάτι μας έφτανε μέχρι το λιμάνι και τη βαλτική θάλασσα. Ακριβώς δίπλα από την πλατφόρμα Patkuli το εντυπωσιακό νεοκλασικό κυβερνητικό κτίριο Stenbocki maja.

Η άνω πόλη στον λόφο Τοόμπεα είναι μέρος παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO όπως και όλη η παλιά πόλη. Είναι μικρή σε έκταση και μέσα σε λίγη ώρα την είχαμε δει σχεδόν όλη. Είναι πολύ πιο ήρεμη σε σχέση με την κάτω πόλη με εξαίρεση βέβαια τις δημοφιλείς πλατφόρμες προβολής. Πολύ κοντά από την πλατφόρμα Patkuli είναι η Piiskopi vaateplatvorm που όμως έχει πολύ υποδεέστερη θέα και μάλλον περιορισμένη. Τόσο που δεν έβγαλα καν φωτογραφία! Οπότε καταλαβαίνετε! Στο κέντρο του λόφου Τοόμπεα βρίσκεται ο Καθεδρικός Ναός Παναγίας (Toomkirik), ένα από τα πιο συναρπαστικά ιστορικά αξιοθέατα της χώρας. Η εκκλησία ιδρύθηκε από τους Δανούς το 1233, είναι η παλαιότερη εκκλησία στο Ταλίν και είναι το μοναδικό κτίριο στο λόφο Toompea που επέζησε από τη μεγάλη πυρκαγιά του 17ο αιώνα. Η ώρα ήταν λίγο μετά τις 6 το απόγευμα και δυστυχώς δεν προλάβαμε να μπούμε στην εκκλησία και να δούμε ακόμα μια εκπληκτική θέα από το 69 μέτρων μπαρόκ καμπαναριό της με κόστος 5€. Εντάξει δεν λυπήθηκα κιόλας γιατί οι επιλογές για πανοραμική θέα είναι απεριόριστες στο Ταλίν, όμως αν ήταν ανοιχτά εγώ δεν θα το έχανα!

Η καλύτερη πλατφόρμα προβολής στην άνω πόλη και γενικά από τα ωραιότερα σημεία για πανοραμική θέα της πόλης είναι στην Kohtuotsa vaateplats. Μια μικρή πλατεία με μια βεράντα ακριβώς πάνω από την καρδιά της κάτω πόλης. Η θέα είναι πραγματικά μαγική. Από το γαλάζιο της θάλασσας και το λιμάνι, από τους αμέτρητους πύργους μέχρι και τους ουρανοξύστες, τα μάτια μας και οι φακοί μας γέμισαν ομορφιά!

Μου άρεσε τόσο πολύ η θέα που έδωσα υπόσχεση να έρθουμε ξανά την επόμενη μέρα ώστε να δούμε την άνω πόλη και βράδυ και ειδικά τη νυχτερινή θέα από τα μπαλκόνια παρατήρησης. Στην Lossi plats δίπλα από τον ο Καθεδρικό Ναό Παναγία, είναι ο μεγάλος ρωσικός Ορθόδοξος Καθεδρικός Ναός Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι (Aleksander Nevski katedraal), με τους λαμπερούς τρούλους τον οποίον έχτισαν οι σοβιετικοί το 1900, σε μια προσπάθεια ''ρωσοποίησης'' του Ταλίν, τότε που η Εσθονία ανήκε στη Ρωσική αυτοκρατορία και έπρεπε να συμβολίσει τη θρησκευτική και πολιτική δύναμη της Αυτοκρατορίας. Μπήκαμε μέσα και ρίξαμε μια ματιά στο πλουσιοπάροχο διάκοσμο του και τα ψηφιδωτά του. Η είσοδος είναι δωρεάν και απαγορεύονται οι φωτογραφίες.

Απέναντι από τον καθεδρικό ναό είναι το κάστρο Toompea που στεγάζει το Κοινοβούλιο της Εσθονίας. Από τότε που οι Γερμανοί ιππότες έχτισαν για πρώτη φορά ένα πέτρινο φρούριο εδώ το 1227, κάθε ξένη αυτοκρατορία που κυβέρνησε την Εσθονία χρησιμοποιούσε το κάστρο ως βάση. Έτσι και σήμερα, φιλοξενεί το Κοινοβούλιο της Εσθονίας. Το κάστρο έχει ανανεωθεί αμέτρητες φορές μέσα στους αιώνες, αλλά εξακολουθεί να διατηρεί το βασικό σχήμα που του δόθηκε τον 13ο και 14ο αιώνα. Από μπροστά, είναι ένα ροζ μπαρόκ παλάτι του 18ου αιώνα. Η διπλανή πλευρά του όμως, δίνει πολύ περισσότερο την εικόνα ενός κάστρου, αν και με το λευκό βάψιμο που του έχουν κάνει, έχει χάσει τη μεσαιωνική του όψη. Από τον κήπο στο νότιο άκρο του κάστρου, δεσπόζει ο 46 μέτρων πύργος Pikk Hermann. Ο πύργος είναι ένα ζωντανό εθνικό σύμβολο για την Εσθονία, και κάθε μέρα την αυγή υψώνεται η σημαία υπό τον ήχο του εθνικού ύμνου.

Κάναμε μια βόλτα στην κατάφυτη περιοχή με τα πάρκα πίσω από τις οχυρώσεις, εκεί που είχαμε ξεκινήσει το πρωί την περιήγηση μας στους πύργους και τα υπόγεια τούνελ.

Είχαμε δει πια όλη την παλιά πόλη και την πάνω και την κάτω. Ο ήλιος ήταν ακόμα ψηλά και η μέρα είχε πολλές ώρες. Αυτό σημαίνει περισσότερη κούραση! Ενημερώνω τον Rose πως εφόσον η διάρκεια της μέρας θα είναι μεγάλη, θα επιστρέφουμε μια και καλή στο δωμάτιο κατά τις 12 το βράδυ! Ετοιμοπόλεμος και μαθημένος πλέον ο Rose έχει γίνει κι αυτός σκληροπυρηνικός και είναι έτοιμος και ορεξάτος για όλα! Η λέξη κλειδί βέβαια για τον Rose είναι η θάλασσα. Είχα στόχο να κλείσει η μέρα μας χαλαρά αγναντεύοντας το ηλιοβασίλεμα στην παραλία. Έτσι κι έγινε… Είχαμε συνέχεια… Επόμενη στάση, Kadriorg.

 

[Elena2508]

Εννοείται το ανέφερα στην κριτική μου. Καλό θα ήταν βέβαια να διευκρινίζεται και στην περιγραφή του καταλύματος.

Σ'ευχαριστώ

Έχω "φρικάρει" και μόνο με την σκέψη να μου τύχαινε κάτι τέτοιο σε περίπτωση που έκλεινα διαμέρισμα στο booking και βρισκόμουν παρεούλα με καμιά κυριούλα σε ένα χώρο με στάνταρ καθαριότητας αυτά που κατάλαβα ότι βρήκες...
Εχω όμως και μια απορία... Το ότι θα κοιμηθείτε σε ανοιγόμενο καναπέ το ανέφερε στην κράτηση ή ήταν και αυτό στις εκπλήξεις της κράτησης;