μήπως έρχονται όμως γιατί ανησυχούν για σένα? ή για τη δομική κατάσταση του κτιρίου νομίζοντας ότι γίνεται σεισμός?Λοιπόν εμένα αυτό που με εκνευρίζει πολύ στους συνταξιδιώτες μου είναι να έρχονται το βράδυ έξω από το δωμάτιο μου και να στήνουν αυτί στην πόρτα μου να δούνε αν ροχαλίζω!
Υπερβολές. Ποιός το λέει ότι ροχαλίζω? Με έχεις ακούσει εσύ???μήπως έρχονται όμως γιατί ανησυχούν για σένα? ή για τη δομική κατάσταση του κτιρίου νομίζοντας ότι γίνεται σεισμός?
Σαν να είσαι μέσα στο μυαλό μου! Κι εγω ως τώρα δεν έχω συνταξιδέψει ούτε στην Ελλάδα, στο εξωτερικό ούτε κατά διάνοια για ακριβώς τους ίδιους λόγους και όλους όσους έχουν προαναφερθεί. Έλα όμως που το περασμένο καλοκαίρι είπαμε με ένα φιλικό ζευγάρι αυτό το καλοκαίρι να κάνουμε road trip στην Ευρώπη (Βόρεια Ιταλία, Αυστρία, Ελβετία, Νότια Γαλλία για 14 ημέρες και γύρω στα 3000 χλμ με νοικιασμένο αυτοκίνητο). Για πολλούς λόγους, και για να μοιραστούμε το ενοίκιο του αυτοκινήτου, βενζίνες, διόδια κ.λ.π αλλά και για να μην ξεθεωθεί στο οδήγημα ο αρραβωνιαστικός μου, αφού εγώ δεν οδηγώ.
Έλα όμως που τελικά την περιμέναμε 20 λεπτά έξω από το σπίτι της γιατί είχε αφήσει κάτι καλλυντικά για να τα βάλει το πρωί στο νεσεσέρ...Χρειάστηκε να κάνω έφοδο με την άλλη φίλη μου στο δωμάτιό της και να της γεμίσουμε εμείς, όπως όπως το νεσεσέρ για να φύγουμε καμμιά φορά. "Μα πώς τα ρίχνετε έτσι? Αφήστε με να τα τακτοποιήσω εγώ..Αλλού τα κραγιόν κι αλλού οι σκιές" έλεγε με ρυθμό χελώνας γιατί ,είπαμε, είναι κι υπναρού η κοπέλα.. Εμείς όμως δε χαμπαριάσαμε, και την πήραμε σηκωτή να φύγουμε. "Μπες στο αυτοκίνητο" της λέω και σου φέρνω εγώ τη βαλίτσα" - μήπως και φύγουμε καμμία φορά γιατί τα αγόρια γκρίνιαζαν και με το δίκιο τους. Πάω να παρω τη βαλίτσα και βλέπω ΔΥΟ βαλίτσες!!!! 2 βαλίτσες για 6 μέρες σε ελληνικό νησί!!! Δεν προλαβαινα να σχολιάσω το θέμα, στρίμωξα τις βαλίτσες (μη ξεχνάμε οτι ήμασταν 5 άτομα στο αυτοκίνητο, συν τις αποσκευές.. πόσα πια να χωρέσει το αέρμο το αυτοκινητάκι?..) και η κυρία κάθισε στη θέση του συνοδηγού για να μη ζαλίζεται, αφήνοντάς μας 3 άτομα στο πίσω κάθισμα, αγκαλιά με τη 1 βαλίτσα της κι αυτή μπροστά να καμαρώνει.....Και το καλύτερο?? Ενώ είχαμε αργήσει εξαιτίας της κι ο αδερφός μου οδηγούσε σαν τον τρελλό για να μη χάσουμε το πλοίο, αυτή στον κόσμο της.. Του ζητούσε να μην τρέχει στις στροφές γιατί θα τη ζαλιζε...Λοιπόν εμένα αυτό που με εκνευρίζει πολύ στους συνταξιδιώτες μου είναι να έρχονται το βράδυ έξω από το δωμάτιο μου και να στήνουν αυτί στην πόρτα μου να δούνε αν ροχαλίζω!
Για να μην τα πολυλογώ άλλο για το ξενοδοχείο, καθημερινά γκρίνιαζε για το ξενοδοχείο κι όταν έβλεπε καμμιά βιλλα πάνω στο κύμα, μονολογουσε " να, εδω έπρεπε να έρθουμε" Το ότι η βίλλα όμως θα στοίχιζε 200 ευρώ κι όχι 40- 50 που ήταν διατεθειμένη να δώσει , αυτό το ξεχνούσε...Φαντάζομαι δεν είναι πλεόν φίλη σου!Η Μόλις το είδε, είπε "αυτό είναι το ξενοδοχείοοοοο? δεν το πιστεύω ότι δίνουμε 50 ευρω γι'αυτό το κοτέτσι..." Μόλις το άκουσα, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι γιατί πρώτον, όπως προείπα, το ξενοδοχείο μπορεί να μην ήταν και κανένα πολυτελείας, ήταν όμως πεντακάθαρο, κοντά στο κέντρο και δίπλα σε 1 πανέμορφη παραλία και κανένας μας δεν είχε πρόβλημα. Και στο κάτω κατω, ας καθόταν αυτή να ψάξει για ξενοδοχείο όπως το ήθελε, δηλ. τύπου Χίλτον με 30 ευρω το δωματιο.
Η κοπέλα ζαλιζόταν ΚΑΙ στο πλοίο και μέχρι να φτάσουμε, έπρεπε να τη νταντεύουμε με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο νησί έχοντας χάσει όλη την απόλαυση της διαδρομής και μαζί με αυτή ,και την υπομονή μας.. Αρχίσαμε να μετανιώνουμε που την πήραμε μαζί μας αλλ ήταν ήδη αργά για να κάνουμε κάτι άλλο εκτός από υπομονή..
Έρχεται η ώρα της άφιξής μας στο ξενοδοχείο (να αναφέρω εδώ τη- σημαντική- λεπτομέρεια ότι είχε αφήσει σε μένα να οργανώσω το ταξίδι καθώς η ίδια δεν είχε όρεξη για ψάξιμο και μου είχε ζητήσει μόνο ,αν γίνεται, να βρω 1 φτηνό ξενοδοχείο της τάξης των 40 ευρώ το δίκλινο - και φτηνότερο να έβρισκα, δεν τη χάλαγε καθόλου βέβαια καθώς δεν ήθελε να ξοδέψει πολλά .. Σεβάστηκα λοιπόν την παράκλησή της κι έκλεισα 1 αξιοπρεπές ξενοδοχείο με 50 ευρώ. ) Μόλις το είδε, είπε "αυτό είναι το ξενοδοχείοοοοο? δεν το πιστεύω ότι δίνουμε 50 ευρω γι'αυτό το κοτέτσι..." Μόλις το άκουσα, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι γιατί πρώτον, όπως προείπα, το ξενοδοχείο μπορεί να μην ήταν και κανένα πολυτελείας, ήταν όμως πεντακάθαρο, κοντά στο κέντρο και δίπλα σε 1 πανέμορφη παραλία και κανένας μας δεν είχε πρόβλημα. Και στο κάτω κατω, ας καθόταν αυτή να ψάξει για ξενοδοχείο όπως το ήθελε, δηλ. τύπου Χίλτον με 30 ευρω το δωματιο.
. Τα φαγητα αυτα, τα επεστρεφε στο μαγαζι, με την αντιστοιχη γκρινια βεβαια... Α!Και ξέχασα και το τελευταιο. Όταν επρόκειτο να πάμε βραδυ για φαγητο, καταλήγαμε να βγαινουμε στις 12 (γιατι στολιζοταν η πριγκηπισσα...) κι εκει τα μαγαζια εκλειναν νωρις, παρολο που ηταν καλοκαιρι και τουριστικο μερος. Αποτελεσμα? Να τρώμε ο,τι ειχε μεινει στο μαγαζί και πάντα τρεχοντας, γιατι η ταβερνα περιμενε εμας για να κλεισει... Τουλάχιστον το μεσημερι τρωγαμε μια χαρα 
Έλα που τελικά δεν την πνιξαμε...Όχι οτι δεν το άξιζει, αλλά τη λυπηθηκαμε βλεπεις... Για το τελος ομως, της φυλαξαμε 1 εκπληξη....Και σε πιο σημειό ακριβώς την πνίξατε? γιατί είμαι σίγουρη οτι το "μαρτυριο έχει και συνέχεια
