αυτό το κουσούρι το έχει και ο αδερφός μου, με την διαφορά ότι ακόμα το κάνει!!χαχαχαχα!!! εγώ όταν ήμουν μικρή, ξυπνούσα τον αδερφό μου για να τον ρωτήσω αν κοιμάται
αυτό το κουσούρι το έχει και ο αδερφός μου, με την διαφορά ότι ακόμα το κάνει!!
και όχι βεβαίως από ενδιαφέρον να δει αν κοιμάμαι..:evil:
)) μας ξυπνάει αμέσως και μας λέει την αμίμητη ατάκα : ¨μην είστε ξενέρωτοι..δε θα πάμε πουθενά?? έφτασε μεσημέρι - δεν ήρθαμε εδω για να κοιμηθούμε!" Μας κούφανε!!!
Μετά την τραγωδία, η κάθαρση δηλαδή!!!
Και ποιά ήταν η έκπληξη για το τέλος? τι της κάνατε?Έλα που τελικά δεν την πνιξαμε...Όχι οτι δεν το άξιζει, αλλά τη λυπηθηκαμε βλεπεις... Για το τελος ομως, της φυλαξαμε 1 εκπληξη....
Και ποιά ήταν η έκπληξη για το τέλος? τι της κάνατε?
) 
Λυθηκα στα γελια με την ιστορια σουΗ κοπέλα ζαλιζόταν ΚΑΙ στο πλοίο και μέχρι να φτάσουμε, έπρεπε να τη νταντεύουμε με αποτέλεσμα να φτάσουμε στο νησί έχοντας χάσει όλη την απόλαυση της διαδρομής και μαζί με αυτή ,και την υπομονή μας.. Αρχίσαμε να μετανιώνουμε που την πήραμε μαζί μας αλλ ήταν ήδη αργά για να κάνουμε κάτι άλλο εκτός από υπομονή..
Έρχεται η ώρα της άφιξής μας στο ξενοδοχείο (να αναφέρω εδώ τη- σημαντική- λεπτομέρεια ότι είχε αφήσει σε μένα να οργανώσω το ταξίδι καθώς η ίδια δεν είχε όρεξη για ψάξιμο και μου είχε ζητήσει μόνο ,αν γίνεται, να βρω 1 φτηνό ξενοδοχείο της τάξης των 40 ευρώ το δίκλινο - και φτηνότερο να έβρισκα, δεν τη χάλαγε καθόλου βέβαια καθώς δεν ήθελε να ξοδέψει πολλά .. Σεβάστηκα λοιπόν την παράκλησή της κι έκλεισα 1 αξιοπρεπές ξενοδοχείο με 50 ευρώ. ) Μόλις το είδε, είπε "αυτό είναι το ξενοδοχείοοοοο? δεν το πιστεύω ότι δίνουμε 50 ευρω γι'αυτό το κοτέτσι..." Μόλις το άκουσα, μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι γιατί πρώτον, όπως προείπα, το ξενοδοχείο μπορεί να μην ήταν και κανένα πολυτελείας, ήταν όμως πεντακάθαρο, κοντά στο κέντρο και δίπλα σε 1 πανέμορφη παραλία και κανένας μας δεν είχε πρόβλημα. Και στο κάτω κατω, ας καθόταν αυτή να ψάξει για ξενοδοχείο όπως το ήθελε, δηλ. τύπου Χίλτον με 30 ευρω το δωματιο.
Η κοπελα αυτη ειναι ολοιδια με την πρωην-φιλη που ειχαμε παει στο Μοναχο και ανεφερα παραπανω.Φαινεται δυστυχως οτι αυτο το ειδος κυκλοφορει πολυ αναμεσα μας και πρεπει να εξολοθρευτει.Για να κλείσω την ιστορία λοιπόν, θα σας πω και το τελευταίο "κουσούρι" της κοπέλας. Είχαμε τελείως διαφορετικά ωράρια (πιο τελείως δε γίνεται) ....
Εμείς είμαστε σχετικά πρωινοί τύποι και στις διακοπές. Είχαμε κατά νου λοιπόν να σηκωνόμαστε κατά τις 9, να παίρνουμε πρωινό εκεί ή στο δρόμο και να ξεκινάμε βόλτα για να γνωρίσουμε το νησί και μετά βουτιές και ταβερνούλα. Επιστροφή στο ξενοδοχείο για μπάνιο και ξεκούραση και το βραδάκι ξανά φαγητό και κάπου χαλαρά για ποτάκι ή αν είμαστε κουρασμένοι, κατευθείαν ύπνο. Έλα όμως που η κυρία ήθελε ξύπνημα στη 1, πρωινό και ντύσιμο μέχρι τις 3 και μετά θάλασσα μέχρι τις 7 το απόγευμα (το μόνο για το οποίο δε γκρίνιαξε, ήταν οι παραλίες. κάτι είναι κι αυτό
Και το βράδυ ήθελε ατελείωτο κλάμπινγκ - λογικό αφού κοιμόταν τη μισή μερα...
Εμείς τα σχέδιά της αυτά δεν τα γνωρίζαμε κι έτσι την πρώτη μέρα σηκωθήκαμε κατά τις 9 για να ετοιμαστούμε να φύγουμε. Μέχρι να καταφέρουμε να την ξυπνήσουμε πήγε 11 και φάγαμε άλλες 2 ώρες μέχρι να σηκωθεί γιατί ήθελε πρώτα να χαζέψει λίγο τηλεόραση, να πιει το καφεδάκι της και να ντυθεί σιγάαα σιγάααα...μη σπάσουμε και τα αυγά....
Μέχρι όμως να τα κάνει όλα αυτά, κάτι η κούραση από το ταξίδι της προηγούμενης,κάτι που είχαμε ξαπλώσει σε 1 κρεββάτι για να μην την περιμένουμε καθιστοί, πήρε εμάς αυτή τη φορά ο ύπνος!!! Οπότε,βγαίνοντας από το μπάνιο (φανταστείτε πόση ώρα θα έκανε να βαφτεί για να μας παρει ο υπνος..
Έχασα εξαιτίας και μια εκδρομούλα στους Παξούς γιατί τη δεύτερη μέρα είχαμε κανονίσει να σηκωθούμε νωρίς για να πάρουμε το καραβάκι και την είχα βάλει 100 φορές να μου υποσχεθεί ότι θα σηκωνόταν αλλά όπως φαντάζεστε, αυτό δεν έγινε ποτέ. Ε, αυτο ήταν.Τις υπόλοιπες μερες την αφηναμε να κοιμαται ολο το πρωι , κάναμε τις βόλτες μας και μας έβρισκε κατευθείαν στην παραλία. Όπως προείπα βέβαια, αυτή ήταν φρέσκια από τον ύπνο κι ήθελε νυχτερινή ζωή ενώ εμείς το κρεββατάκι μας αφού γυρίζαμε από το πρωί ... Τέλικα, κάπως τα συμβιβάσαμε στο θέμα αυτό.
Α!!!! Ξέχασα και κάτι ακόμα!!!! Κάθε φορά που βγάζαμε φωτογραφίες, όταν ήθελε να βγάλουμε κι αυτή, έπρεπε να βγάλουμε τουλάχιστον 10 φορά την ίδια πόζα γιατί τις περνούσε από εργαστηριακό έλεγχο κι ελεγε π.χ για την ίδια φωτό της : " ρε,εδώ γυαλίζει το μέτωπό μου.. ξαναβγαλτη. " ή "δεν είμαι πολυ χαμογελαστη μωρε..." ή "πετάει το τσουλούφι μου.." και πολλάαααα άλλα τετοια :russianroulette:
Τελικά, πλησίαζε η ώρα του τέλους των "υπέροχων " αυτών διακοπών κατά τις οποίες κάναμε φοβερή άσκηση υπομονής πιστεύω και μετρούσαμε αντίστροφα το πότε με το καλό θα πήγαινε ο καθένας στο σπιτάκι του..Ώσπου.... 1 μέρα πριν φύγουμε,την κάλεσαν να επιστρέψει εκτάκτως στη δουλεια, οποτε καταλαβαίνετε ότι τσακιστήκαμε να της βγάλουμε εισιτήριο με το πρώτο πλοιο, να της φτιάξουμε τα μπογαλακια της και να τη στειλουμε συστημενη πισω. Η ανακούφιση που νιώσαμε αντικρύζοντας το πλοίο να απομακρύνεται δεν περιγράφεται. Καθώς είχαμε όλοι κι άλλη αδεια, παρατείναμε λίγο το ταξιδι μας και μετα από 5 επεισοδιακές μερες καναμε επιτελους πραγματικες διακοπες κι αναπνεαμε εναν αέρα ελευθερίας και χαλαρωσης...
Η βλακεία (η δικη μας,εν προκειμενω,) πληρώνεται, αλλά το πάθημα μας έγινε μάθημα και το ηθικό δίδαγμα είναι ΠΟΤΕ διακοπές και ταξίδια με άτομο που δε ξέρουμε καλά ή με το οποία έχουμε διαφορετική άποψη περί διακοπών , άλλα ωράρια κι άλλη "οικονομική θεώρηση των πραγματων", κοινώς τσιγκουνίαση ή καβούρια στις τσέπες..
Αυτά τα ολίγα-δεν πιστεύω να θέλατε κι άλλα... Νομίζω ότι σας κάλυψα...Η ιστορία, είναι αφιερωμένη στην κοπέλα η οποία θα έχει τέτοιο λόξιγκα τώρα που γράφω γι'αυτή...
Χρηστο , για πες μας για εκεινη την φορα που πηγες στο Βολο για ενα γαμο.........
για πότε μιλάς τότε που ησουν και εσυ μαζί ........
αρχιξόφλα 
