Γαλλία Τα φρικιά πάνε Παρίσι!

[happiness]

Να προσθεσω και δυο λογια για τον Caillebotte. ....

ΕΡΣΗ ευχαριστώ ΠΑΡΑ πολύ για τις πληροφορίες σου. Δεν τα ήξερα όλα αυτά. Τον συμπάθησα ακόμη περισσότερο τον τύπο

 

[KIKI]

happiness τωρα διαβασα την ιστορια σου και μου αρεσε παρα πολύ..
Γραφεις πολυ ωραία και οι πληροφοριες σου ειναι πολύ χρησιμες ..
μπραβο σου και σε ευχαριστω πολυ που την μοιραστηκες μαζι μας ..
περιμενω και απο άλλα ταξιδια σου ....

 

[happiness]

Ημέρα 5η

[imga="left"]http://lh4.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTx2HtDD1I/AAAAAAAABPw/vehXUlRWF1s/s288/IMG_2596.JPG[/imga]Σήμερα βρήκε να βρέχει;;!! Που έχουμε κανονίσει να πάμε Βερσαλλίες;! Τέλος πάντων... ένα εσπρεσάκι στα γρήγορα για να ξυπνήσουμε και ξεκινάμε...



Πρώτο βήμα είναι να βρούμε πως πάμε μέχρι εκεί. Με τρένο φυσικά, αλλά η Navigo δεν μας καλύπτει για τόσο μακρινή απόσταση, οπότε δίνουμε 5.80ε/άτομο για aller-retour εισιτήριο. Η αναζήτηση της σωστής αμαξοστοιχίας που θα μας πάει αποδεικνύεται πιο δύσκολο task από τις απλές μετακινήσεις στο κέντρο του Παρισιού. Κι αυτό γιατί η γραμμή RER C που πρέπει να πάρουμε, έχει πολλές διακλαδώσεις και θέλει προσοχή για να ανεβείς στο σωστό τρένο. Το καλό είναι ότι επειδή το Château de Versailles είναι σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο, υπάρχει ένα μικρό καφεδί σηματάκι δίπλα από όλες τις ταμπέλες που αναφέρονται στην γραμμή που το εξυπηρετεί. Οπότε μπορεί κανείς να είναι σίγουρος ότι είναι στον σωστό δρόμο

. Οι οθόνες στην πλατφόρμα των τρένων ήταν λίγο μπέρδεμα, διότι απ' ότι θυμάμαι δεν δείχνει κάθε μία από αυτές όλες τις γραμμές, και πρέπει να ψάξεις σε πολλές διαφορετικές οθόνες για να βρεις τι ώρα είναι ο συρμός που περιμένεις εσύ, αλλά all in all τα καταφέραμε.

Σημαντική σημείωση: Σε αυτή την διαδρομή η είσοδος στις πλατφόρμες είναι ελεύθερη. Το εισιτήριο το ακυρώνεις στο τέλος της διαδρομής προκειμένου να μπορέσεις να βγεις από τον σταθμό. Μη νομίσεις ότι τους έπιασες κότσους επειδή μπήκες στο τρένο χωρίς να χτυπήσεις το εισιτήριο

[imga="right"]http://lh6.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTx3nUDXmI/AAAAAAAAAKs/Qu382TMs7fE/s288/IMG_2597.JPG[/imga]Η διαδρομή είναι μεγαλούτσικη (κοντά στα 45'), οπότε γεμίζω δημιουργικά τον χρόνο μου συμπληρώνοντας το μικρό, πρακτικό και ... θανατηφόρα κοριτσίστικο, σημειωματάριό μου με τις εντυπώσεις των προηγούμενων ημερών. Αυτό το μπεμπέ μπλοκάκι με το μινιόν στυλό στο πλάι, είναι η βάση αναφοράς για όλη αυτή την αφήγηση και μάλλον το πιο ωραίο αναμνηστικό του ταξιδιού.

Το παλάτι είναι σε απόσταση 10 λεπτών περίπου με τα πόδια, από τον σταθμό του τρένου. Στην πορεία βρίσκουμε fast-food σαντουϊτσάδικο για τουαλέτα και θερμιδική επαναφόρτιση και κάτι τουριστάδικα για να χαζεύω εγώ. Δυστυχώς ο καιρός παραμένει στην κατάσταση του εκνευριστικού ψιλόβροχου, που δεν είναι αρκετά καταρρακτώδες για να μας αποτρέψει από τις εξορμήσεις μας, αλλά από την άλλη μας αναγκάζει και να στριμωχνόμαστε κάτω από την ίδια ομπρέλα.[imga="left"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTyCFb-tgI/AAAAAAAABHU/r-JRxGZHOwg/s288/IMG_2613.JPG[/imga]

Την πρώτη εικόνα του παλατιού την αποκτάει κανείς καθώς πλησιάζει προς την κεντρική του πύλη και το βλέπει να απλώνεται, τεράστιο όπως είναι, πίσω από τα χρυσοβαμμένα του κάγκελα. Ο περιβάλλων χώρος μου φάνηκε ιδιαίτερα γυμνός και άγονος, καθώς οι φίλτατοι Γάλλοι δεν έχουν φροντίσει να φυτέψουν κανά δεντράκι προς τα εκεί. Δεν ξέρω γιατί, αλλά η χρυσή πύλη, αντί να μου προξενήσει αισθήματα δέους - όπως υποθέτω ότι είναι ο σκοπός της - μου φάνηκε απλά κακόγουστη σαν faux bijoux. Μπορεί όμως ο Λουδοβίκος να είχε καλύτερη χρυσομπογιά...
Θα ξεκινήσουμε την επίσκεψή μας από το κεντρικό παλάτι, με την ελπίδα ότι μέχρι να βγούμε το ψιλόβροχο θα έχει σταματήσει.
Ακολουθούμε το τσούρμο των τουριστών μέσα από τα διαδοχικά δωμάτια [imga="left"]http://lh4.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTyGfZWS-I/AAAAAAAABP4/TUODwonejMI/s288/IMG_2616.JPG[/imga]που είναι ανοιχτά για το κοινό, περνάμε από την περίφημη αίθουσα με τους καθρέφτες και από τα δωμάτια του βασιλιά και της βασίλισσας και των διαδόχων. Παντού κυριαρχούν τα πιο βαριά μπαρόκ μοτίβα (ντααα! προφανώς!). Το μάτι μου έχει πάθει τον απόλυτο αποσυντονισμό

. Παρόλα αυτά κάνω φιλότιμες προσπάθειες να βρω κάτι να θαυμάσω, δυσκολεύομαι όμως. Είναι που μετά το 3ο δωμάτιο έχω πάθει ήδη overdose από βελούδο και χρυσο-μπογιά/κλωστή/μέταλλο. Είναι που οι πίνακες που "στολίζουν" τους τοίχους - που θα έλεγε κανείς ότι θα ήταν εύκολο να τους βρει κανείς ευχάριστους - μου προκαλούν αηδία. Εικόνες επίπεδες, άνευρες, άχρωμες, άοσμες, χωρίς όγκο, χωρίς ένταση, στημένες αναπαραστάσεις των εκάστοτε αριστοκρατών από σφουγγοκωλάριους καλλιτέχνες. Θα μου πεις, τι να κάνει και ο κατακαημένος καλλιτέχνης του 1700μΧ; Εκείνο τον καιρό εάν δεν σε ζούσε η αριστοκρατία, δεν σε ζούσε κανένας.

[imga="right"]http://lh5.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTyWp4660I/AAAAAAAAANo/eVoJ-Zhygcw/s288/IMG_2629.JPG[/imga]To tour τελείωσε, και έχω μείνει με μία γεύση απογοήτευσης. Περίμενα να δω ένα παλάτι πλήρως επιπλωμένο, να αναδύει την αίσθηση των Λουδοβίκων που περάσαν από εκεί. Αντ' αυτού είδα μερικά δωμάτια στα οποία το μόνα που υπήρχαν σε αφθονία ήταν οι ταπετσαρίες και οι πίνακες. Αργότερα έμαθα ότι το παλάτι αποψιλώθηκε από την επίπλωσή του κατά την διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης και τα περισσότερα κομμάτια έχουν χαθεί, οπότε η εικόνα που αντίκρισα ήταν μάλλον λογικό επακόλουθο. Απ' ότι φαίνεται απλά είχα μεγάλες προσδοκίες

.



To tour τελείωσε, αλλά η βροχή δεν σταμάτησε. Το Paris museum pass δεν περιλαμβάνει τους κήπους των Βερσαλλιών, αλλά μόνο το παλάτι και το Grand Trianon. Λέμε λοιπόν να επισκεφτούμε και το δεύτερο, προκειμένου να σκοτώσουμε λίγο χρόνο παραπάνω, μπας και μας κάνει την χάρη ο καιρός. Ο τουριστικός χάρτης του χώρου πληροφορεί ότι στο Trianon μπορεί να πάει κανείς είτε με τα πόδια, είτε με το ειδικό τραινάκι. Φυσικά θα πάμε με το τραινάκι, δεν τίθεται θέμα

. Η προσπάθειά μας όμως να προσεγγίσουμε την στάση στο πίσω μέρος του παλατιού, προσκρούει πάνω στα γκισέ της εισόδου των κήπων και στις δεσποινίδες που βρίσκονται εκεί και μας πληροφορούν ότι εάν θέλουμε να προχωρήσουμε έστω και ένα βήμα από εκείνο το σημείο, πρέπει να πληρώσουμε το αντίτιμο επίσκεψης σε αυτούς."Τι θέλεις να κάνουμε;" ρωτάει ο Τούρκος. "Θέλεις να μπούμε και να κάνουμε και μια βόλτα στους κήπους;". "Δεν έχω διάθεση για βόλτα μες την βροχή", απαντάω, και λήγω την σημερινή μας εξόρμηση με λίγο άδοξο τρόπο. Την επόμενη φορά που θα πάω όμως, θα πάω μόνο για τους κήπους. Το υπόσχομαι!

[imga="left"]http://lh4.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SfTydhiJu-I/AAAAAAAABQQ/_aNhI_beBOM/s288/IMG_2636.JPG[/imga]Παίρνουμε λοιπόν τον πικρό δρόμο της επιστροφής, και όταν φτάνουμε και πάλι στο Παρίσι είναι ήδη απόγευμα, αλλά δεν θέλουμε να αφήσουμε την μέρα να περάσει έτσι. Αποφασίζουμε να επισκεφτούμε το Πάνθεον. O οδηγός γράφει ότι κλείνει στις 6:00μμ, οπότε θεωρούμε πως προλαβαίνουμε να το δούμε για κανά μισάωρο. Προσεγγίζουμε τον "στόχο" μας μιμούμενοι στο περπάτημα τους αθλητές του βάδην καθώς η ώρα μας πιέζει αφόρητα, και φτάνουμε θριαμβευτικά μπροστά στην πύλη στις 5:30'μμ

! Ααααμ, δε!! Ένας Γάλλος υπάλληλος βρίσκεται μέσα από την καγκελόπορτα, και την κλειδώνει επιδεικτικά μπροστά στα μούτρα τα δικά μας και κανα-δυό άλλων τουριστών που βρισκόταν δίπλα μας. Ο αχρείος!!!

Από τα συμφραζόμενα αντιλαμβανόμαστε ότι ναι μεν το μνημείο κλείνει στις 6:00μμ, η είσοδος όμως κλείνει μισή ώρα νωρίτερα (μιλάμε το χάσαμε για 30''

). Απίστευτο ξενέρωμα!!! Εκνευρίζομαι φυσικά, αλλά σκέφτομαι και τους υπαλλήλους. Σίγουρα δεν θα θέλουν κάθε μέρα να κυνηγάνε με την γκλίτσα τους τελευταίους αδέσποτους τουρίστες μετά την λήξη του ωραρίου τους.
*** Τώρα που είπα "γκλίτσα"... Όταν επισκέφτηκα με τους γονείς μου το Μητροπολιτικό μουσείο της Νέας Υόρκης, μείναμε μέχρι το κλείσιμο. Ένα τέταρτο πριν την καθορισμένη ώρα λήξης του ωραρίου, κι ενώ εμείς συνεχίζαμε αμέριμνοι την βόλτα μας, σε χρόνο dt όλοι οι φύλακες του μουσείου "συντονίζονται" και αρχίζουν να μας προγκάνε , κυριολεκτικά, προς την έξοδο. Χωρίς πλάκα!

Μόνο η γκλίτσα τους έλειπε. Το θέαμα του κοπαδιού των τουριστών να κατεβαίνει μπουλουκιδόν την μεγάλη σκάλα του μουσείου, έχει χαρακτεί στην μνήμη μου ανεξίτηλα

***



Και κάπως έτσι τελείωσε με το ζόρι το τουριστικό πρόγραμμα της ημέρας. Περπατάμε σαν χαμένοι προς απροσδιόριστη κατεύθυνση, στριμωγμένοι κάτω από την ομπρέλα, προσπαθώντας να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε με το βράδυ μας. Η απογοήτευση από τα συνεχή εμπόδια της ημέρας, η κούραση και το ασταμάτητο σου-γαμάω-την-ψυχολογία ψιλόβροχο, έχουν αρχίσει να τσιτώνουν τα νεύρα και των δυο μας, και ο πρώτος καβγάς της σχέσης έχει αρχίσει να ξεμυτάει από την σπηλιά του.

Προσπαθώ να σώσω την κατάσταση και λέω να πάμε για φαΐ σε ένα εστιατόριο που μου έχει προτείνει ο (πολλάκις επισκεφθείς το Παρίσι) θείος μου. Δεν έχω φροντίσει όμως να σημειώσω την διεύθυνση και ο Τούρκος έχει αρχίσει να γίνεται Τούρκος και με κοιτάει με μάτι που γυαλίζει. Ευτυχώς οι πληροφορίες βρίσκονται μέσα στα mail μου.
Το μόνο που μου χρειάζεται, είναι λιγουλάκι internet. Δοξάζω τον θεό για τα wifi enabled κινητά και τον διάβολο για τα δωρεάν hotspots στις καφετέριες!!!

Στηνόμαστε (διακριτικά πάντα) έξω από μία brasserie που έχει ανοιχτό το δίκτυό της και μετά από λίγη ώρα προσπάθειας έχω βρει την διεύθυνση. Hooray! Αποστολή εξετελέσθη. Καβγάς απετεύχθηκε.

Περνάμε από εκεί και κλείνουμε τραπέζι και χωνόμαστε σε μία καφετέρια να περάσουμε τον χρόνο μας μέχρι το δείπνο. Έχουμε πλέον χαλαρώσει και η διάθεση καλυτερεύει.

[imga="left"]http://www.charles-victor.com/img/75_small.jpg[/imga]
©Restaurant chez Charles Victor Restaurant Paris 14eme


Το εστιατόριο λέγεται Charles-Victor. Μικρό με μοντέρνα διακόσμηση. Θα πω πολύ λίγα λόγια ... confit de canard. Στο τέλος του γεύματος βγαίνουμε μ' ένα χαμόγελο στα χείλη. Η μέρα σώθηκε!

 

[pattyyy]

Μου αρέσει πάρα πολύ ο τρόπος που αφηγείσαι! Σώθηκε τελικά η μέρα! Περιμένω ανυπόμονα την έκτη!

 

[taver]

Σημαντική σημείωση: Σε αυτή την διαδρομή η είσοδος στις πλατφόρμες είναι ελεύθερη. Το εισιτήριο το ακυρώνεις στο τέλος της διαδρομής προκειμένου να μπορέσεις να βγεις από τον σταθμό. Μη νομίσεις ότι τους έπιασες κότσους επειδή μπήκες στο τρένο χωρίς να χτυπήσεις το εισιτήριο

Όλα καλά, απλώς εδώ ίσως να μη θυμάσαι κάτι καλά ή να ήσουν ήδη μέσα στο σταθμό όταν έβγαλες το εισιτήριο (π.χ. σε περίπτωση μετεπιβίβασης από το μετρό). Σε όλα τα RER, το εισιτήριο περνάει από μηχάνημα τόσο κατά την είσοδο στο σύστημα όσο και κατά την έξοδο από αυτό.

 

[happiness]

Όλα καλά, απλώς εδώ ίσως να μη θυμάσαι κάτι καλά ή να ήσουν ήδη μέσα στο σταθμό όταν έβγαλες το εισιτήριο (π.χ. σε περίπτωση μετεπιβίβασης από το μετρό). Σε όλα τα RER, το εισιτήριο περνάει από μηχάνημα τόσο κατά την είσοδο στο σύστημα όσο και κατά την έξοδο από αυτό.

Ίσως να έχεις δίκιο. Νομίζω ο σταθμός στον οποίο έμπαινες ελεύθερα ήταν ο αυτός στις Βερσαλλίες. Στον γυρισμό δηλαδή. Τεσπά... το ρεζουμέ παραμένει το ίδιο. ΔΕΝ πετάμε το εισητήριό μας

 

[happiness]

Σώθηκε τελικά η μέρα!

Στο παρά τσακ

 

[kabamarou]

happiness είναι απίστευτα όμορφος ο τρόπος που γράφεις.Γεμάτος με χρήσιμες πληροφορίες και links.Παρότι περιέχει πάρα πολλές λεπτομέρειες δεν γίνεσαι κουραστική και μου έφτιαξες κυριολεκτικά την διάθεση για το ταξίδι που σκοπεύω να πραγματοποιήσω και εγώ τον Σεπτέμβριο στο Παρίσι. Το μόνο που έχω να προσθέσω για την ώρα είναι ότι θέλουμε να γράψεις και άλλα.Ερωτήσεις θα σου κάνω κάποια στιγμή ίσως αργότερα

 

[kabamarou]

Αχ βρε happiness χάθηκες!και περίμενα με πολύ μεγάλη προσμονή την συνέχεια της ιστορίας πριν πάω στο Παρίσι.

 

[happiness]

Αχ βρε happiness χάθηκες!και περίμενα με πολύ μεγάλη προσμονή την συνέχεια της ιστορίας πριν πάω στο Παρίσι.

Χίλια συγνώμη βρε kabamarou . Θέλω πολύ να συνεχίσω την αφήγηση, αλλά δεν προλαβαίνω καθόλου αυτόν τον καιρό. Όπως και να 'χει όμως, την ΕΠΟΜΕΝΗ φορά που θα πας (γιατί θα πας είμαι σίγουρη ) θα την έχω τελειώσει

 

[kabamarou]

Καλά οκ δεν πειράζει.
Θυμάσαι μήπως στο chartier πόσο πληρώσατε το άτομο;

 

[happiness]

Καλά οκ δεν πειράζει.
Θυμάσαι μήπως στο chartier πόσο πληρώσατε το άτομο;

Τιμές Ελλάδας. Κάτι παρακάτω από 20 ευρώ το άτομο αν θυμάμαι καλά.