Γαλλία Τα φρικιά πάνε Παρίσι!

[kabamarou]

annageo ναι πήγα και στην Disneyland.

H συμβουλή μου είναι να πας όσο πιο πρωί γίνεται για να προλάβεις να δεις όσο γίνεται πιο πολλά πράγματα και να προλάβεις να ανέβεις σε πολλά τρενάκια και να μην πας Παρασκευή Σαββάτο η Κυριακή.

Εγω πήγα Δευτέρα και είχε αναμονή στα τρενάκια από 20 έως 40 λεπτά και από κόσμο γινόταν χαμός σε όλη την Disneyland.Ενω έκανα αγώνα δρόμου για να προλάβω μέσα σε 6 ώρες να την γυρίσω όλη να ανέβω σε 2 τρενάκια και να κάνω μια βόλτα στα studios δίπλα και να μπω σε ένα από αυτά.

Βέβαια εγώ πήγα και τέλη Σεπτέμβρη ενώ εσύ θα πας τέλη Νοεμβρίου οπότε τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα νομίζω αλλά και πάλι είναι τεράστιοι οι χώροι και θέλεις πολλές ώρες για να τους γυρίσεις.

Το εισιτήριο για να μην περιμένεις στην ουρά(που δεν νομίζω να έχει και πολύ ουρά τέλη Νοεμβρίου) μπορείς να το βγάλεις από το internet μέσω της σελίδας της Disneyland η από το κατάστημα της στα Ηλύσια πεδία η από τα fnac η το πιο εύκολο που έκανα εγώ :από τις τουριστικές πληροφορίες στο αεροδρόμιο.Εκεί μπορείς να βγάλεις και κάρτα για τα μουσεία και για τις συγκοινωνίες.


Πολύ καλή θέα του Παρισιού χωρίς να περιμένεις ουρά(αν έχεις την κάρτα για τα μουσεία η αν έχεις βγάλει από πριν εισιτήριο) και τζάμπα αν σκόπευες να δεις το μουσείο ούτως η άλλως ακόμη και με βροχή μπορείς να δεις από τον τελευταίο όροφο του μουσείου pompidou που έχει γύρω γύρω τζαμαρία και βλέπεις όλο το Παρίσι.Η εκκλησία Sacré-Coeur εννοείτε ότι επίσης προσφέρεται για καλή θέα και τζάμπα

Αν κινήσαι με το μετρό να έχεις συνέχεια χάρτη του μετρό μαζί σου και να προσέχεις πάντα εκτός από την γραμμή και την κατεύθυνση που πηγαίνει.Το λέω γιατί την πάτησα

Οταν κυκλοφορείς έξω να έχεις μαζί σου και γυαλιά ηλίου αλλά και ομπρέλα ασχέτως τι καιρό κάνει όταν βγαίνεις και αν βγεις μεσημέρι και σκοπεύεις να γυρίσεις το βράδυ και μια μπλούζα παραπάνω στην τσάντα θα είναι χρήσιμη .Ο καιρός αλλάζει με τρομακτική ταχύτητα για τα Ελληνικά δεδομένα.

Στο μουσείο του Λούβρου αν πας να συμβουλεύεσαι συνεχώς τον χάρτη που θα σου δώσουν και να προσδιορίζεις ακριβώς το δωμάτιο που βρίσκεσαι εκείνη την στιγμή σύμφωνα με την αρίθμηση γιατί είναι ένα πραγματικό χάος.

Δεν ξέρω τι άλλο να γράψω Ρώτησε αν θέλεις εσύ κάτι.

Περισσότερα στην ιστορία που θα γράψω κάποια στιγμή, θεού θέλοντος.

 

[annageo]

ευχαριστώ για την απάντηση & τις συμβουλές!!
σκεφτομαι να βγαλω εισητηριο μονο για το 1 πάρκο, οποτε να μεινουμε αποκλειστικα εκει αναλογα βεβαια και τον καιρο θα παμε καθημερινη...
οταν εχεις εισητηριο μπαινεις κατευθειαν στο παρκο, ετσι?

να ρωτησω και κατι αλλο, μήπως γνωρίζετε απο πιο terminal φευγει η Aegean?
και συμβουλες για μετακινησεις απο και προς το αεροδρόμιο Orly & Charles De Gaulle??

 

[kabamarou]

Όταν έχεις εισιτήριο περνάς πρώτα από την πρώτη είσοδο όπου σου γίνεται ένας έλεγχος όπως στα μουσεία.Αλλά δεν είχε πολύ ουρά εκεί και πιστεύω ότι τέλη Νοεμβρίου θα έχει καθόλου η ελάχιστα.Μετά προχωράς προς την δεύτερη είσοδο όπου βάζεις το εισιτήριο σου μέσα σε ένα μηχάνημα και μπαίνεις μέσα.

Το εισιτήριο το χρησιμοποιείς και στα μηχανήματα μπροστά στα τρενάκια μετά για το fast pass που ξέχασα να αναφέρω και σε βοηθάει να μην περιμένεις στην ουρά η να περιμένεις λιγότερη ουρά Πληροφορίες για αυτό μπορείς να βρεις στο forum με αναζήτηση.

Για τα άλλα που ρωτάς ξέρω μόνο να σου πω πως θα πας στο Charles De Gaulle που πήγα και εγώ.
Θα πάρεις την γραμμή rer την Β. που φαίνεται εδώ.
Paris Metro Map

Nα προσέξεις να έχει κατεύθυνση για το αεροδρόμιο γιατί υπάρχει και γραμμή που πηγαίνει μεν προς την ίδια κατεύθυνση αλλά καταλήγει στο Mitry-Claye.
Σημαντικό επίσης να ξέρεις και σε ποιο Charles De Gaulle θέλεις να πας γιατί υπάρχει Charles De Gaulle 1 και Charles De Gaulle2 και το τραίνο κάνει μια στάση στο ένα και μία στάση στο άλλο.
Το εισιτήριο το δικό μου πχ. δεν διευκρίνιζε σε ποιο από τα 2 πρέπει να πάω.Υπάρχει και τραινάκι βέβαια που τα συνδέει αν κάνεις λάθος.
το ξέρω από πρώτο χέρι αυτό

 

[taver]

Σημαντικό επίσης να ξέρεις και σε ποιο Charles De Gaulle θέλεις να πας γιατί υπάρχει Charles De Gaulle 1 και Charles De Gaulle2 και το τραίνο κάνει μια στάση στο ένα και μία στάση στο άλλο.
Το εισιτήριο το δικό μου πχ. δεν διευκρίνιζε σε ποιο από τα 2 πρέπει να πάω.Υπάρχει και τραινάκι βέβαια που τα συνδέει αν κάνεις λάθος.
το ξέρω από πρώτο χέρι αυτό

Το RER δεν έχει σταθμό στο Terminal 1 του Charles de Gaule, αλλά στο Roissypole, που είναι κοντά στο Terminal 3. Για να πας στο T1 πρέπει να πάρεις από κει το CDGVAL ("τραινάκι").

 

[annageo]

Αρα θα πρέπει να ξεκινησω 3-4 ώρες νωρίτερα μου φαίνεται για να βρω το σωστό terminal!!

 

[anny]

Αρα θα πρέπει να ξεκινησω 3-4 ώρες νωρίτερα μου φαίνεται για να βρω το σωστό terminal!!

Μην αγχώνεσαι. Δεν είναι δύσκολο, ούτε χρειάζεσαι τόσες πολλές ώρες για να φτάσεις.

Από την πόλη θα πάρεις το RER Β προς το αεροδρόμιο. Θα κατέβεις στη στάση που είναι για το Terminal 1. (Δεν είναι όμως πραγματικά το Terminal 1). Από εκεί θα ακολουθήσεις τις πινακίδες (και τον κόσμο) προς το τρενάκι CDGVAL. Η στάση αυτή του τρένου που θα επιβιβαστείς είναι μεταξύ του Terminal 1 και 2, οπότε θα πρέπει να προσέξεις οπωσδήποτε να πάρεις τη σωστή κατεύθυνση. Η διαδρομή είναι σύντομη και αρκετά συχνή.

 

[kabamarou]

Αρα εγώ που κατέβηκα στην 1η στάση για το Terminal 1 δεν κατέβηκα σε λάθος στάση και το τραινάκι "CDGVAL" πρέπει να το πάρεις υποχρεωτικά όπως και να έχει;

 

[taver]

Αρα εγώ που κατέβηκα στην 1η στάση για το Terminal 1 δεν κατέβηκα σε λάθος στάση και το τραινάκι "CDGVAL" πρέπει να το πάρεις υποχρεωτικά όπως και να έχει;

Ναι. Εκτός φυσικά αν μετακινηθείς από το Παρίσι με λεωφορείο.

 

[Borealis]

Εγώ ρε παιδιά και τις δύο φορές που πήγα με μετρό στο Ντεγκολ δεν μπήκα σε κανένα τραινάκι μετά, τι λάθος έκανα? (πάντως πέταξα και τις δύο φορές, μία προς Λονδίνο και μία προς Μιλάνο)

 

[anny]

Εγώ ρε παιδιά και τις δύο φορές που πήγα με μετρό στο Ντεγκολ δεν μπήκα σε κανένα τραινάκι μετά, τι λάθος έκανα? (πάντως πέταξα και τις δύο φορές, μία προς Λονδίνο και μία προς Μιλάνο)

Δε χρειάστηκε να πάρεις τρενάκι, γιατί προφανώς πετούσες από το Terminal 2.

 

[taver]

Δε χρειάστηκε να πάρεις τρενάκι, γιατί προφανώς πετούσες από το Terminal 2.

Ή και το Terminal 3. Εκτός από charters, είναι και κάποιες LoCo εκεί.

 

[happiness]

Ημέρα 6η

Κυριακή: μέρα της ραστώνης και του θεού.


Για το πρώτο κόβω το δεξί μου χέρι

. Για το δεύτερο δεν παίρνω κανέναν όρκο, αλλά καλού-κακού, και επειδή σήμερα στην Ελλάδα είναι Κυριακή του Πάσχα, εμείς βάλαμε και εκκλησία στο πρόγραμμα, μη τυχόν και πέσει φωτιά να μας κάψει (ή πιο γαλλιστί: μη τυχόν και πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας). Οκ... μπορεί να έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι σήμερα στην Notre Dame έχει συναυλία όργανου, και μάλιστα περιλαμβάνει και Bach. Όπως και να'χει πάντως, το σημερινό πρόγραμμα είναι "στοχοπροσηλωμένο".


Η συναυλία όμως είναι το μεσημέρι και τώρα είναι ακόμα πρωί. Προέχει ο πρώτος Κυριακάτικος "στόχος". Βολτίτσα στις παρισινές λαϊκές αγορές. Ο οδηγός μας, εκτός από καταστήματα τύπου Galeries Lafayette τα οποία δεν θέλω ούτε απ' έξω να τα δω

(ψυχολογικό τραύμα από το ταξίδι στην Αμερική ... μη ρωτάτε ...), σημειώνει και αρκετές λαϊκές αγορές οι περισσότερες από τις οποίες γίνονται (και) Κυριακή.


[imga="right"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/Sf8O3A0XWRI/AAAAAAAAA5U/O7ESKIpcPyA/s288/P1012658.JPG[/imga]Ξεκινάμε από την πιο κοντινή, την αγορά της λεωφόρου Richard-Lenoir που ξεκινάει από την πλατεία της Βαστίλης και εκτείνεται μέχρι το τέλος της δεντροστοιχίας του δρόμου. Με την πρώτη ματιά, οι ομοιότητες και οι διαφορές με τις ελληνικές λαϊκές αγορές με εντυπωσιάζουν. Η σαφώς καλύτερη οργάνωση είναι εμφανής. Οι πωλητές έχουν ακουμπήσει τα προϊόντα τους πάνω σε ομοιόμορφους, ευθυγραμμισμένους πάγκους, που φαίνεται να έχουν τοποθετηθεί εκεί από τον δήμο. Μετά τους πάγκους των τροφίμων υπάρχουν και κάποιοι πωλητές λοιπών αντικειμένων, οι οποίοι έχουν την πραμάτεια τους κάτω. Η λαϊκή περιλαμβάνει οπωροπώλεις, ανθοπώλεις, ψαράδες με φρέσκους και φιλεταρισμένους σολομούς, κρασοπώλεις, κρεοπώλεις και τυροπώλεις με πάγκους-ψυγεία και πωλητές με ethnic fast food. Και φυσικά .... οστρακοπώλεις

. Παρόλο που δεν έχω εντρυφήσει (ακόμα) στο κεφάλαιο όστρακα, πρέπει να ομολογήσω ότι μόνο στο θέαμα αυτών των τεράστιων, περίεργων στρειδιών, μυδιών και λοιπών -διών, μου άνοιγε την όρεξη. Μετανιώνω που δεν είχα το θάρρος να πάρω κανα-δυο απ' αυτά και να τα δοκιμάσω επιτόπου.[imga="right"]http://lh5.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/SgVtnpP9AOI/AAAAAAAABdk/D1wPFILG8H8/s288/P1012659.JPG[/imga]
Τα τυράκια βέβαια που δεν χρειάζονται και πολλά θάρρητα, τα τσακίσαμε. Πήραμε 1/4 από ένα γραβιερο-ειδές και ένα κεφαλάκι από κάποιο κατσικίσιο τυρί, με σκοπό να μεταφέρουμε το τελευταίο πίσω στην Ελλάδα, αφού η πωλήτρια μας είπε πως μπορεί να αντέξει το ταξίδι. Η πορεία αυτού του τυριού, που με τόση φροντίδα κρατούσαμε στο ψυγειάκι του ξενοδοχείου και αργότερα πακετάραμε μέσα στην χειραποσκευή, έληξε άδοξα στον σκουπιδοντενεκέ του χώρου ελέγχου του αεροδρομίου. Δυστυχώς οι ελεγκτές δεν μας άφησαν να το πάρουμε μαζί μας και με πόνο καρδιάς (και πολλά νεύρα για την επιλογή μας να το βάλουμε στην χειραποσκευή αντί της βαλίτσας, όπου θα είχε περάσει απαρατήρητο) το πετάξαμε χωρίς καν να το ανοίξουμε

. Το άλλο τυράκι στάθηκε πιο τυχερό. Μασουλίστηκε επιτόπου και εν συντομία, συνοδεία φρέσκου ζυμωτού ψωμιού από παρακείμενο φούρνο. Αιωνία του η μνήμη.


Η βόλτα μας συνεχίζεται στην πλατεία Aligre, λίγο πιο πέρα από την Βαστίλη. Εκεί υπάρχει άλλη, σαφώς μικρότερη, λαϊκή που έχει όμως πολλούς παλαιοπώλεις και το σκηνικό θυμίζει υπαίθριο Μοναστηράκι. Έχω ιδιαίτερα καλή διάθεση και κάνω σαν μικρό παιδί από την χαρά μου, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να απομακρυνθώ εύκολα από έναν πάγκο που είχε απάνω του ένα βουνό από ώριμες, κατακόκκινες φράουλες, χύμα

. Ο Τούρκος (ευτυχώς) απαντάει "Καλά, καλά, θα σου πάρω" στην ερώτηση "Θα μου πάρεις, θα μου πάρεις, θα μου πάάάάρειιιιςςς;;;;". Νομίζουμε ότι ζητάμε 1/4 από τον συμπαθή Γάλλο, αλλά μάλλον ζητήσαμε 4 κιλά γιατί ο πωλητής, αφού μας κοίταξε λίγο απορημένος, άρχισε να βάζει και δεν σταματούσε. Σε κάποια φάση συνειδητοποιούμε ότι η ποσότητα που έχει βάλει μέσα στην σακούλα ζυγίζει πολύ περισσότερο από 1/4, και φροντίζουμε να λύσουμε την παρεξήγηση. Αυτές οι φραουλίτσες ήταν extra τυχερές. Μασουλίστηκαν στα όρθια και εν ριπή οφθαλμού. Δεν ξέρω εάν ήταν η καλή μου διάθεση που με επηρέασε, αλλά νομίζω πως ήταν οι νοστιμότερες φράουλες που έφαγα ποτέ. Αιωνία τους η μνήμη.


[imga="left"]http://lh4.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/Sf8MQ35dowI/AAAAAAAAAs8/e5HtqFGqetQ/s288/P1012668.JPG[/imga]Δυο βήματα κάνουμε (στην κυριολεξία) και επιτυγχάνουμε έναν δεύτερο "στόχο". Ένα κρασοπουλειό, στέκι ντόπιων και πόλος τουριστών. Ευχαριστώ πάλι τον τουριστικό οδηγό μας που ήταν η αφορμή να ψάξω και να μάθω αυτό το μέρος, όταν τον μελετούσα πριν ακόμα ξεκινήσουμε το ταξίδι μας.


Είχαμε μεγάλες προσδοκίες για αυτό το μαγαζάκι και όχι μόνο επιβεβαιωθήκαμε, αλλά υπερκαλυφθήκαμε! Η ατμόσφαιρα αυθεντική. Τα κρασιά απίθανα. Οι τιμές (των κρασιών) πολύ καλές (των φαγώσιμων πιο τσιμπημένες). Οι μεζέδες ..εχμ.. Γαλλικοί. Εμείς συγκεκριμένα πήραμε αυτό το πιατάκι που περιείχε δυο μεγάλα κομμάτια rillettes, ένα παρασκεύασμα από κρέας περίπου σαν πατέ. [imga="left"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/Sf8MPOt_tqI/AAAAAAAAAs0/ILJssLC1PXg/s288/P1012667.JPG[/imga]Μερικές από τις πιο ευχάριστες ώρες του ταξιδιού. Φεύγοντας τσιμπάμε και δύο μονόλιτρα (!) μπουκάλια με κρασί που μας γεμίζουν από τα τεράστια βαρέλια που βρίσκονται μέσα στο μαγαζί, ένα merlot κι ένα cote du rhone που στην Ελλάδα αποδείχθηκαν ιδιαίτερα καλά, και πληρώνουμε κάτι λιγότερο από 7 ευρώ

. Φεύγουμε τρέχοντας πριν καταλάβουν ότι τους γδύσαμε. Την επόμενη φορά θα προσπαθήσω να πετύχω και τα στρείδια που απ' ότι διαβάζω σερβίρονται συχνά-πυκνά

.


Μπαίνουμε στο μετρό, βγαίνουμε απ' το μετρό, και με ένα σύντομο περπάτημα... "στόχος" τρίτος "εν όψη". Είμαστε στην Notre Dame και είμαστε στην ώρα μας. Η ουρά είναι πολύ μεγάλη, αλλά ευτυχώς προχωράει αρκετά γρήγορα. Με το που μπαίνω στην εκκλησία μου 'ρχεται να πέσω κάτω απ' τα γέλια, αλλά συγκρατιέμαι γιατί συνειδητοποιώ ότι εάν κάνω κάτι τέτοιο, ή θα φάω ξύλο, ή θα μου κάνουν κανάν εξορκισμό εξπρές. Το πρώτο πράμα που μας "καλωσορίζει" στο εσωτερικό, είναι ένα πανηγυριώτικο αυτόματο μηχάνημα πώλησης τουριστικών/αναμνηστικών νομισμάτων. LOL

.
[imga="right"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/Sf8NeRMqhRI/AAAAAAAAAy4/t0FC5B8vg4s/s288/P1012679.JPG[/imga]Τεσπά. Αρκούμαι στο να το σχολιάσω καυστικά στον Τούρκο και προχωράω παραμέσα, μαζί με το ποτάμι. Κάθε βήμα που κάνω παραπάνω με κάνει να συνειδητοποιώ το αίσθημα που πρέπει να κατέκλυε τον άνθρωπο του Μεσαίωνα που έκανε τα ίδια βήματα με μένα. Οι συνθήκες είναι άκρως διαφορετικές σήμερα, αλλά παρόλα αυτά σε μένα είναι εμφανές. Μία λέξη μόνο. Τρόμος.
Δεν μου είναι εύκολο να συνειδητοποιήσω το γιατί, αλλά σχεδόν αμέσως, το μυαλό μου άρχισε να μετατρέπει την εικόνα που είχα μπροστά μου. Άδειασε τον χώρο από τον κόσμο, προχώρησε την ώρα και την έκανε νυχτερινή, και αντικατέστησε τα ηλεκτρικά φώτα με κεριά. Ε, κάπου εκεί ήταν που μου σηκώθηκε η τρίχα. Μόλις κατάκατσε η τρίχα το μόνο που αισθανόμουν ήταν λύπη, που το αίσθημα του φόβου χρησιμοποιούταν (και χρησιμοποιείται ακόμα) τόσο απροκάλυπτα για να κλείνονται πιο αποτελεσματικά οι άνθρωποι στο "μαντρί" της θρησκείας.


[imga="left"]http://lh6.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/Sf8MWjTAGdI/AAAAAAAAAtc/5vkxeR4hPio/s288/P1012676.JPG[/imga]Αλλάζω διάθεση και αναζητώ τις όμορφες μεριές της εκκλησίας. Βρίσκω πολλές είναι η αλήθεια. Τόσες πολλές που εν τέλει δεν μπορώ να τις απορροφήσω. Τα πανύψηλα παράθυρα είναι καλυμμένα με πολύπλοκα βιτρό, που φτάνουν τόσο ψηλά που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις πλέον τις παραστάσεις. Κάνουμε τον καθιερωμένο κύκλο και μετά καθόμαστε στους πάγκους και περιμένουμε την συναυλία να αρχίσει.
Πρώτο κομμάτι ο πολυαναμενόμενος Bach, γαμεί και δέρνει (pardon my French). Και θάβει (πολύ πολύ βαθιά) όλα τα υπόλοιπα κομμάτια που ακολούθησαν. Για εμένα που δεν έχω ξανακούσει όργανο από κοντά, η εμπειρία είναι μια αποκάλυψη φυσικά. Μαθαίνοντας πιάνο, έχω ακούσει και έχω παίξει αρκετά κομμάτια του συνθέτη. Στην πραγματικότητα όμως δεν είχα συνειδητοποιήσει το πραγματικό ύφος και τον πραγματικό ήχο των συνθέσεών του. Και λογικό είναι θα μου πεις, αφού ο άνθρωπος ουδέποτε συνέθεσε για πιάνο, αλλά για όργανο, άντε και κανένα κλειδοκύμβαλο

.


[imga="right"]http://lh6.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/Sf8Nqxt_GJI/AAAAAAAAAzQ/qndcu7qRD-k/s288/P1012682.JPG[/imga]Μόλις τελειώνει η συναυλία βγαίνουμε έξω. Λέμε να ανέβουμε στους πύργους μιας και περιλαμβάνονται στο Museum pass, αλλά η είσοδος μόλις έχει κλείσει. Πάμε με τα πόδια στην κοντινή Sainte-Chapelle που επίσης περιλαμβάνεται στο πάσο

. Η μέρα δεν έχει τελειώσει ακόμα και το φως αναδεικνύει το (μόνο) αξιοθέατο της εκκλησίας, που είναι τα πάμπολλα, πανύψηλα και περίτεχνα βιτρό. Πέρα από αυτά, το μνημείο δεν προσφέρει κάτι άλλο. Και μιας και τα χρωματιστά τζάμια δεν προκαλούν και καμία εξαιρετική συγκίνηση, ειδικά όταν προσπαθείς να διακρίνεις τις παραστάσεις τους από μία κάποια απόσταση, μπήκαμε και βγήκαμε σε χρόνο dt. Το κοινό συμπέρασμα ήταν πως σε άλλη περίπτωση δεν θα καταθέταμε τον οβολό του εισιτηρίου για να επισκεφτούμε το συγκεκριμένο αξιοθέατο.


Συνεχίζουμε την βόλτα μας χαζεύοντας τα κτίρια. Βγάζω και τις απαραίτητες καλλιτεχνουά φωτογραφίες των gargoyles για να αποδείξω πως "ήμουν και γω εκεί"

.


[imga="left"]http://lh4.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/Sf8O93JZUeI/AAAAAAAAA50/3xInMRmpglw/s288/P1012693.JPG[/imga]Τρίτη -και καλύτερη- αγορά που θα επισκεφτούμε σήμερα είναι η marché aux fleurs που γίνεται καθημερινά στο Île de la Cité. Την Κυριακή συνοδεύεται από την marché aux oiseaux. Εντάξει... τι να πω; Η αγορά των λουλουδιών θα έπρεπε μάλλον να λέγεται "αγορά της ζούγκλας". Το τι είχε! Τι δεν είχε, μάλλον. Από τα μικρότερα λουλούδια και μυρωδικά μέχρι ολόκληρα δεντράκια. Πανδαισία. Την αγορά των πουλιών δεν πρόλαβα να την γυρίσω όσο θα ήθελα, αλλά από το λίγο που πήρε το μάτι μου πρέπει να ήταν το ίδιο εντυπωσιακή.


[imga="right"]http://lh3.ggpht.com/_8HaThUv6Qz0/Sf8N1vt16KI/AAAAAAAACiE/4ZHI_EzSI54/s288/P1012684.JPG[/imga]Περπατάμε δυτικά μέχρι την μυτούλα του νησιού και περνάμε την pont Neuf. Στην απέναντι όχθη του Σηκουάνα η αγορά των παλιών βιβλίων έχει κατεβάσει ρολά, ή μάλλον καπάκια. Στεναχωρήθηκα πολύ που δεν είχα πάρει χαμπάρι νωρίτερα την ύπαρξη αυτής της ιστορικής και ιδιαίτερης αγοράς. Εάν δεν χάζευα τόση ώρα τα λουλούδια θα την είχαμε προλάβει

. Τεσπά. Είμαστε πλέον πτώματα. Café de l'Industrie για φαγάκι και βουρ στα κρεβάτια μας!