Ταϊλάνδη Ταϋλάνδη σε 10 μέρες? Τρέχουμε τώρα...

[zmaria]

Αχ αυτες οι σαγιοναρες ....αχ αυτες .....και γω θυμαμαι περσι στο Πολυλιμνιο Μεσσηνιας που τα ειδα ολα σε κατι κατσαβραχα με τις σαγιοναρες.Ηθελε βλεπεις η αφεντια μου να κανει μπανιο σε λιμνουλα με καταρρακτη και δε με σταματουσε τιποτα!
Και για να αποδωσω και γω το φορο τιμης στο μαλλί-κουβερλί(πως με ειδες ?κανω και ριμα)=πως το λουζεις ευλογημενη?
Ποσο σαμπουαν και Ευδαπ θα πρεπει να πληρωνεις?

Φόρο τιμής λέει! Και κάνει και ρίμα! Γεια σου ρε Κλεοπάτρα!!

 

[zmaria]

Μπαίνω στην σπηλιά για να προφυλαχτώ από την ισχυρή καταιγίδα. Έχω μείνει όρθια, να στέκομαι αμήχανη. Και τώρα? Τι κάνουμε Μαράκι τώρα?

Παρατηρώ τους υπόλοιπους ανθρώπους που βρίσκονται εδώ. Είναι δυο ζευγάρια και η παρέα των Ρώσων που είχα γνωρίσει νωρίτερα στο καράβι. Αποτελείται από ένα ζευγάρι και άλλους δύο άντρες. Αποφασίζω να κουμαντάρω το άγχος μου και να χορτάσουν τα μάτια μου για όσο μείνω εδώ, την άγρια ομορφιά της σπηλιάς.

Αν πανικοβληθώ δεν έχω να κερδίσω κάτι. Θα περιμένω να καταλαγιάσει η δυνατή βροχή και θα πάρω τον δρόμο της επιστροφής όταν θα ξεκινήσει και η τετραμελή παρέα. Φαίνονται αθλητικοί τύποι, ειδικά ο ένας παρότι απρόσιτος, μοιάζει να έχει περάσει ώρες στα γυμναστήρια και υποθέτω πως αν χρειαστώ βοήθεια κατεβαίνοντας, τι διάολο, δεν θα μου την δώσουν? Αρκεί να είμαι σε κατάσταση να τους προλαβαίνω... Σκέφτομαι την αδερφούλα μου που ξέρω πως από την στιγμή που ξέσπασε η καταιγίδα θα ζει τον δικό της πανικό. Επιχειρώ να της τηλεφωνήσω, αλλά δεν έχει καθόλου σήμα, ούτε για να της στείλω ένα καθησυχαστικό μήνυμα. Πωπω θα έχει τρελλαθεί από την αγωνία! Ευτυχώς, ΕΥΤΥΧΩΣ που δεν ήρθε μαζί. Θα την είχα τεράστιο άγχος, δεν είναι κι ο ορισμός του αθλητικού τύπου. Όχι πως είμαι εγώ αλλά λέμε τώρα. Και να μην σκεφτώ τι είχα να ακούσω από τα όμορφα της χείλη που με άκουσε και ήρθε. Ναι ναι, ευτυχώς, ματα ξανά μανά ευτυχώς..

Κάθομαι σε έναν βράχο και απολαμβάνω τον άγριο ήχο της καταιγίδας. Με κάποιον παράδοξο τρόπο καταφέρνει και με ηρεμεί. Ζητάω στον έναν Ρώσο που μοιάζει πιο φιλικός να με βγάλει φωτογραφία. Κρίμα να έχω κάνει τόσο δρόμο και να μην έχω μια από εδώ με μένα μέσα. Όχι μόνο δεν αρνείται, αλλά μάλιστα την βλέπει φωτογράφος και δεν τσιγγουνεύεται να με βγάλει ένα σωρό, υπό την καθοδήγηση του κιόλας. “Πήγαινε σε αυτόν τον βράχο, ανέβα εκεί, κάτσε να σε βγάλω κι από εδώ που μοιάζει ωραία κτλ.” Η βροχή καλά κρατεί και όλοι περιμένουν να κοπάσει. Πιάνω κουβέντα στην ρώσικη παρέα και συστηνόμαστε. Συγκρατώ μόνο τα ονόματα της κοπέλας, Ναταλί και του φιλικού Ιβάν. Πλάκα έχει. Εγώ κλασσική Ελληνίδα Μαρία κι αυτός κλασσικός Ρώσος Ιβάν. Ivan the great? του λέω και χασκογελάει. Τους ρωτάω αν έχουν πρόβλημα να πάρουμε παρέα τον δρόμο της επιστροφής, δείχνοντας συγχρόνως το θλιβερό θέαμα των περίφημων σαγιονάρων μου. "Φοβάμαι μήπως γλιστρίσω και ίσως χρειαστώ ένα χέρι βοηθείας". "Ναι εννοείται" μου λένε και είναι πολύ φιλικοί μαζί μου εκτός από τον πολύ μάτσο Ρώσο, ο οποίος μοιάζει λίγο αποστασιοποιημένος κι έχει εξαφανιστεί με τον σύζυγο (τελικά) της Ναταλί. Έχουν πάει σε κάτι άλλα ανοδικά μονοπάτια, πάνω από την σπηλιά. Αααα κι εγώ θέλω! Αλλά που να πάω έτσι? Γιατί δεν πήρα μαζί μου αθλητικά παπούτσια!? Γιατί να είμαι τόσο ηλίθια ώρες ώρες? Αλλά που να φανταστώ πως από την μια στιγμή στην άλλη θα βρεθώ να σκαρφαλώνω στην ζούγκλα? Και υπό βροχερούς ρυθμούς μάλιστα?? Τους περιμένουμε για να ξεκινήσουμε την κατάβαση. Η γεμάτη χαμόγελα Ναταλί είναι απίστευτα κοινωνική και φιλόξενη, της αρέσουν πολύ τέτοιου τύπου περιπέτειες και συμμετέχει σε αντίστοιχες κάθε φορά που βρίσκει την ευκαιρία. Στην πατρίδα της ασχολείται ερασιτεχνικά με την αναρρίχηση. Επίσης κάνει τον μεταφραστή στον Ιβάν καθώς τα αγγλικά του περιορίζονται στα απολύτως απαραίτητα. Ο Ιβάν βλέποντας ότι η βροχή αν και έχει ηρεμήσει κάπως, δεν λέει να σταματήσει και οι φίλοι του αργούν να κατέβουν από την περιπλάνηση τους στην φύση, μου προτείνει να ξεκινήσουμε εμείς σιγά σιγά και την παρέα του θα την βρει αργότερα στην παραλία. Τι καλός! Πάμε ναι, του λέω, έχω και μια αγχωμένη αδερφή από κάτω να με περιμένει!

Ο Ιβάν είναι κύριος. Ξεκινά να κατέβει πρώτος και κάθε φορά που κάποιο σημείο είναι δύσκολο, μου προτείνει το χέρι για βοήθεια. Όχι συνέχεια όμως, μην προσβληθώ ότι δεν τα καταφέρνω μόνη μου. Όσο κατεβαίνω, με το ένα χέρι πιάνω το σχοινί και με το άλλο κρατιέμαι από τα λασπωμένα βράχια. Κρατιέμαι από όπου βρω βασικά. Δεν γίνεται να κατέβω αλλιώς. Έχω γίνει ένα με τις λάσπες από πάνω μέχρι κάτω. Και μούσκεμα. Το τροπικό δάσος με τα ψηλά δέντρα του μας προστατεύει, αλλά λίγο. Όσο κατεβαίνω προσεύχομαι μέσα μου να είναι καλά η φωτογραφική μου μηχανή και να μην έχει πάθει κάτι με τόσο νερό που έχει φάει. Ναι μεν είναι φυλαγμένη μέσα στην τσάντα μου, αλλά η τσάντα μου είναι κι αυτή βρεγμένη και δεν έχω άλλο τρόπο να την προστατεύσω. Μα είναι γκαντέμικη το χω πει κι αν το χω πει! Οι σαγιονάρες μου γλιστράνε απίστευτα και είμαι πολύ πολύ προσεκτική. Πραγματικά, αν δεν είχα τον Ιβάν μαζί μου θα είχα πανικοβληθεί. Τώρα όμως νιώθω πιο ασφαλής και μπορώ να το διασκεδάσω. Αφού κάνουμε την περισσότερη κατάβαση, φτάνουμε επιτέλους σε ίσιωμα. Τα δύσκολα έχουν περάσει. Μα κιόλας? Πάμε άλλη μία? χαβαλεδιάζω στον Ρώσο. Διακρίνουμε ένα μικρό κιόσκι, φτιαγμένο στην άκρη ενός γκρεμού, να δίνει την ευκαιρία στους ταξιδιώτες για άλλη μία όμορφη θέα. Πάμε ως εκεί για να την δούμε και ο Ιβάν μου ζητάει την φωτογραφική μου μηχανή για να με βγάλει και πάλι φωτογραφίες. Εκτός από σωτήρας μου, την έχει δει και προσωπικός μου φωτογράφος. Εντωμεταξύ ο ήλιος έχει αρχίσει να κάνει δειλά δειλά βήματα προς θεαματική επανεμφάνιση.

Τινάζει μια βρεγμένη τούφα που πέφτει ανέμελα στο πρόσωπο μου και με κοιτάει τρυφερά. Εγώ τον κοιτάζω με ευγνωμοσύνη και θαυμασμό. Έπρεπε να έρθω στην άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσω τον ιππότη που πάντα έψαχνα. Μπορεί να μην έχει άσπρο άλογο αλλά είναι γλυκός, τρυφερός και προστατευτικός. Και τόσο όμορφος... Μου εξομολογείται τον έρωτα του και πως όταν ζήτησα την βοήθεια του, ήταν για αυτόν η ευκαιρία που έψαχνε.. Από την πρώτη στιγμή που με είδε... Η χημεία μεταξύ μας είναι μοναδική και για πρώτη φορά στην ζωή μου καταλαβαίνω τι εστί κεραυνοβόλος έρωτας. Αγναντεύουμε παρέα την θάλασσα και βρεγμένοι όπως είμαστε με παίρνει αγκαλιά στα στιβαρά του μπράτσα. Τότε σκύβει να με φιλήσει και ο κόσμος γύρω μου χάνεται. Ποια σπηλιά, ποια Ταϋλάνδη, ποια Κούβα, ποια Κλαίρη. Όλες μου οι αισθήσεις μαρτυρούν πως γεννήθηκα για να ζήσω αυτό το φιλί. Πιανόμαστε χέρι χέρι και παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής. Έτσι πάντα θέλω να είμαστε μου λέει. Του χαμογελώ κι ένα δάκρυ συγκίνησης κυλά αρμυρό στο μάγουλο μου…

 

[pattyyy]

Τι όμορφη ιστορία! Αυτό το κεφάλαιο έκλεισε μοναδικά...Ανυπομονώ για το επόμενο!

 

[d4ydr33m3r]

Eλα πλακα μας κανεις δεν παιζει.. Χαχαχαχ..
Βρηκες τον ερωτα στο Wua Talap με τον Ιβαν;
Ανυπομονω κ εγω για την συνεχεια, απο ιστορια δρασης μας βγηκε love story

 

[elenara88]

Μας εχεις καθηλωσει Μαρακι
Οσο και αν ελιωσα διαβαζοντας ομως το τελευταιο κομματι , μ αυτα τ απλαγια γραμματα κατι μας ετοιμαζεις ειμαι βεβαιη

 

[KLEOPATRA]

Βρε βρε βρε .......
Για λεγε ...για λεγε....

 

[NTINA]

Κλαίρη..τι λέει η μικρή?
Για λίγο έμεινε χωρίς επιτήρηση και ιδού τ αποτελέσματα.

Στο κιόσκι αλήθεια ,τι έπαιζε?

 

[_antonis_]

Ποιά ευγένεια και πράσιν'άλογα βρε Μαρία μου;
Αυτό έλειπε, να δούν εσένα και να μη σε βοηθήσουν και με τις φωτογραφίες και στο κατέβασμα - σκέτη ιεροσυλία θα ήταν!!
Όλο και κάποιος Ιβάν θα βρισκόταν...

 

[Twinkie]

Βρε Μαράκι πάνω στο καλύτερο μας κόβεις!!! Και μετά τον εναγκαλιασμό και το φιλί; Κατεβήκατε σώοι;;

Υ.Γ. Να ξέρεις, αυτή τη φύση και την ανάβαση παρά τη μπόρα, πολύ τη ζήλεψα. Οι φωτογραφίες σου είναι πολύ όμορφες!

 

[mfish]

οπα τι εγινε....ωραια η αναβαση αλλα η καταβαση καλυτερη....γρηγορα τη συνεχεια παρακαλουμε!!!!!

 

[zmaria]

Ατιμούτσικα.... Μην πάρετε χαμπάρι ειδύλλιο... Με τα μούτρα πέφτετε!

d4ydr33m3r το στόρι έχει πολλές εναλλαγές, περιπετειώδες, αισθηματικό, κοινωνικό, δραματικό, ντοκιμαντέρ.. Έχω ανάγκη από αλλαγές...

Αντώνη ευχαριστώ.. Φοβάμαι όμως πως άμα δεν πετύχαινα τους Ρώσους χλωμό να με βοηθούσαν τα άλλα δυο ζευγάρια... Δεν είχε βλέπεις πολυκοσμία το μέρος. Γι αυτό σου λέω να ναι καλά το παιδί....

Ντίνα το κιόσκι είναι απλά ένα στοπ στην άκρη ενός γκρεμού όπου μπορείς να ξαποστάσεις λίγο και να απολαύσεις την θέα. Σούπερ!!

Twinkie φτάσαμε σε ίσιωμα οπότε όλα οκ. Αν μάθαινα αργότερα πως ήταν η φάση όλη κι εγώ θα ζήλευα αν δεν πήγαινα. Ήδη ζηλεύω με τον d4ydr33m3r για το view point που έχει πάει!

pattyyy, elenara88, KLEOPATRA, mfish και λοιποί loveστορίτες ελπίζω να προλάβω την συνέχεια μέχρι αύριο!

Αχ παιδιά σας ευχαριστώ τόσο πολύ για τα σχόλια σας, ειλικρινά γέλασα τόσο πολύ!! Και τώρα που γράφω το χαμόγελο παραείναι πλατύ έτσι στην δουλειά που βρίσκομαι!

 

[NTINA]

Όχι αυτό το κιόσκι.
Το άλλο ,αυτό με τις μπύρες,εκεί που έμεινε η Κλαίρη.
Υπήρχε κίνηση ?από καλά κομμάτια εννοώ ή επικρατούσε νέκρα.