Υεμένη ΤΟ νησί (by hydronetta & babaduma)

[KIKI]

Τι ωραια που γραφετε και αφηγηστε και οι δυο σας !!!
Μπραβο σας ....
Παναγιωτη ειναι η σειρα σου . Ασε τα μελομακαρονα και στρωσου ....:xmas_lol:

 

[hydronetta]

Δουλεύω ΚΙΚΙ μου στο ορκίζομαι :xmas_cheesygrin:.
Και δεν κρατάω μελομακάρονα στα χέρια :xmas_rolleyes:.
Είμαι στο οπτικό ρετουσάρισμα (επιλογή φωτό βίντεοεπεξεργασία. είναι αρκετή δουλειά :xmas_evil.
Το κείμενο γράφτηκε και έγινε babaduma-editing. Αύριο Θεού θέλοντος.... Insallah :xmas_rolleyes:

 

[hydronetta]

Κεφ.5ο. Sabah el kheir (καλημέρα) Sana’a!

To αεροπλάνο της Egyptair τροχοδρόμησε στη πίστα του El Rahaba Sana’a International Αirport μέσα στη καρδιά της νύχτας. Όσο πομπώδες το όνομα, άλλο τόσο η εικόνα του παραπέμπει σε παρακμιακό επαρχιακό αεροδρόμιο. Αλλά ας μην τους κατακρίνουμε τους φίλους Υεμενίτες. Οι μακέτες για το νέο σούπερ ντούπερ τέρμιναλ είναι έτοιμες (μπορείτε να τις δείτε στο youtube) !! Για το κτήριο τώρα, δεν παίρνω όρκο πότε θα είναι έτοιμο…

Βρισκόμασταν βράδυ σε υψόμετρο άνω των 2000 μέτρων και το κρύο ήταν τσουχτερό. Ένεκα τρομολαγνίας είχαμε μια αγωνία για επικείμενους εξονυχιστικούς ελέγχους, αλλά η πραγματικότητα μας εξέπληξε ευχάριστα. Περάσαμε τον έλεγχο διαβατηρίων χωρίς πρόβλημα δείχνοντας την απαστράπτουσα βίζα μαζί με ένα παχύ χαμόγελο. Μόνο εγώ υπέστην μια μικρή ανάκριση με σκοπό μάλλον να εκμαιεύσουν ότι δεν είμαι δημοσιογράφος καθώς με είδαν με μια τσάντα γεμάτη κάμερες και φακούς.

Στην έξοδο, μας περίμενε ο «ταξιτζής» που θα μας οδηγούσε στο ξενοδοχείο στη παλιά πόλη της Sana’a. Διπλάσια τιμή μας χρέωσε το αθεόφοβο ξενοδοχείο για το ταξί, αλλά μέσα στα μαύρα σκοτάδια μη γνωρίζοντας τι κατάσταση θα συναντούσαμε δεν είχαμε διάθεση να το ρισκάρουμε (για τους επίδοξους ταξιδευτές κατά Υεμένη μεριά, υπάρχει στο αεροδρόμιο η Rahataxis με προκαθορισμένες τιμές).

«Άχλαν ουά σάχλαν. Καλωσορίσατε στην Υεμένη» μουρμούρισε μέσα από τα δόντια του αδιάφορα γιατί μάλλον του χαλάσαμε τον ύπνο του. Μας συστήθηκε ως Σαντάμ Χουσεΐν. Αλληλοκοιταχτήκαμε, μειδιάσαμε συγκρατημένα, δεν ξέραμε αν ήταν κάποιο ανέκδοτο, παρατσούκλι ή πραγματικό όνομα, αλλά μεταμεσονύκτια δεν είχαμε διάθεση να το διυλίσουμε κιόλας. Το ζητούμενο στις 4 τα χαράματα ήταν να φτάσουμε στο ξενοδοχείο και να μπορέσουμε να μελετήσουμε το εσωτερικό των βλεφάρων μας για μερικές ώρες.

Το αμάξι κύλισε γρήγορα μέσα στους σκοτεινούς αυτοκινητόδρομους για να χαθεί στη συνέχεια μέσα σε ένα λαβύρινθο στενών στην παλιά πόλη, μέχρι να σταματήσει στη πόρτα του ξενοδοχείου μας.

Ανακουφισμένοι, κρούσαμε το μάνταλον της περίτεχνα σκαλισμένης εξώθυρας και στο χώρο υποδοχής περιμέναμε τον «ρεσεψιονίστ»… να ξυπνήσει, για να κανονίσει τις τυπικότητες. Με παντόφλες, τσαλακωμένα ρούχα από τον ύπνο, μάτια μισόκλειστα από τη νύστα, τακτοποίησε άρον-άρον τα διαδικαστικά και μας έδωσε το κλειδί του δωματίου που βρισκόταν στον…4ο όροφο. Και τι κλειδί! Σαν να ανοίγεις την καστρόπορτα του Κάμελοτ! Το εκσφενδόνιζες και προκαλούσες κρανιοεγκεφαλική κάκωση.

Βέβαια, παραδοσιακός ξενώνας στη παλιά πόλη με ασανσέρ δεν νοείται κι έτσι βρεθήκαμε στη στενή σκάλα να σέρνουμε ανά χείρας τις βαλίτσες. Μόνο που, θες επειδή κάθε σκαλί έκανε για δύο, θες τα 2300 μέτρα υψομέτρου, θες οι βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος, αυτό δεν ήταν ανάβαση μέχρι τον 4ο όροφο, σκέτο τεστ κοπώσεως ήταν.
Ξέπνοοι, ανοίξαμε την κατ’ αστεϊσμό πόρτα «ασφαλείας» και μπαίνοντας αντικρίσαμε το δωμάτιό μας. Το 401 είχε μια μικρή κρεββατοκάμαρα με προθάλαμο, όπου ολούθε υπήρχαν μικρο-έπιπλα κι αντικείμενα για να τονίσουν την «παραδοσιακή» ατμόσφαιρα του χώρου. Δεν ξέρω αν η Sana’a διαθέτει σχολές διακοσμητικής, πάντως ο υπεύθυνος μάλλον αράδιασε ότι βρήκε στην αποθήκη της οικογενείας ή στα παλιατζίδικα, γιατί αισθητικά πολλά πράγματα δεν έδεναν μεταξύ τους. Η πρόσβαση στη μικροσκοπική τουαλέτα, με ντουζιέρα που μου έφτανε στο ύψος του μετώπου, ήταν κι αυτή με ψηλά σκαλιά (κοινώς το σκεφτόσουνα να πας ειδικά το βράδυ, γιατί για μπάνιο… μόνο αν γινόμουνα κουασιμόδος).

Δάφνες απολαμβάνει το Dawood Hotel στην κριτική του Lonely Planet και στο διαδίκτυο. Και μάλλον πήρε ψηλά τον αμανέ γιατί 60$ τη βραδιά δεν δικαιολογούνται. Αλλά είπαμε: πληρώνεις «παραδοσιακή ατμόσφαιρα» εντός παλιάς πόλης…
​

​

Εδώ δράττομαι της ευκαιρίας να πω δυο λόγια για τα «παραδοσιακά» ή μη, καταλύματα στην Υεμένη. Κι από προηγούμενη εμπειρία, η αποκλειστική διαχείριση των καταλυμάτων από αντρικό πληθυσμό (από ρεσεψιόν έως καθαριότητα) μόνο στην αξιοπρεπή τους εικόνα δεν συμβάλλει. Οι κακοτεχνίες, η παρακμή και η εγκατάλειψη είναι πανταχού παρούσα. Όπως λέει η μάνα μου: «άλλα τα χέρια της νοικοκυράς!» Πλυμένα (?) σεντόνια με ανεξίτηλους λεκέδες κι ασιδέρωτα, η μοκέτα στα χάλια της, τοίχοι ψιλο-λερωμένοι, υδραυλικά που συχνά δεν λειτουργούν σωστά… όλα εκείνα που αποτελούν τον εφιάλτη του σενιαρισμένου τουρίστα.
Αλλά απαιτείται χαλάρωση και διακωμώδηση…. στην Υεμένη βρισκόμαστε, όχι στην αποστειρωμένη Σιγκαπούρη.

Έτοιμοι! Τους ζυγούς λύσατε! Σιωπητήριον και κατάκλισις!

Όμως αγαπημένοι μας αναγνώστες… αχ βαχ Σεβάχ... τη στιγμή που τα βλέφαρα βάραιναν γλυκά στον εναγκαλισμό με το Μορφέα, μέσα στης νύχτας τη σιγαλιά…. ήχησαν ιαχές σαν σειρήνες πολέμου: «Αλλάχου ακμπαρ, Αλλάχου ακμπαρ».
Ο ένας μετά τον άλλον οι μουεζίνηδες επιδίδονταν σε ένα ντόμινο αλαλαγμών δόξας προς το μεγαλείο του Υψίστου καλώντας από τα μεγάφωνα τους ξενύχτηδες ευσεβείς για προσευχή. Σεβόμαστε απόλυτα τα θρησκευτικά ήθη ανά την υφήλιο, όμως εδώ οι επικλήσεις κάλυπταν όλο το φάσμα των ηχητικών συχνοτήτων ενίοτε σε όρια που θα ζήλευε κι ο γνωστός Κακοφωνίξ. Δια του λόγου το αληθές παραθέτω οπτικοακουστικό ντοκουμέντο για να μη μας πείτε υπερβολικούς (το βίντεο τραβήχτηκε από το ξενοδοχείο πρωί και απόγευμα….σκεφτείτε το μέσα στη νύχτα)
Οι νεανίες όμως δεν είχαν σκοπό να μας αποχωριστούν. Ήθελαν να μας ξεναγήσουν στη παλιά πόλη και να μας δείξουν τη θέα της Sana’a από πανοραμική, περίοπτη θέση. Να μας αγάπησαν δε νομίζω, μάλλον στο μπαξίσι προσδοκούσαν, αλλά κι εμείς παρά τον αρχικό σκεπτικισμό δεν απορρίψαμε τη πρόταση.
Μας πήγαιναν μας έφερναν μέσα από σοκάκια που λίγο ως πολύ είχαμε περπατήσει, για να φτάσουμε μπροστά από το μουσείο το οποίο μας είχαν προτείνει να επισκεφθούμε. Έλαχε όμως να είναι κλειστό. Δεν πτοήθηκαν. Αφού χαζέψαμε τα μαγαζιά εξειδικευμένα στις πωλήσεις jambiya και των απαραίτητων αξεσουάρ τους (ζώνες), μας οδήγησαν στη ταράτσα ενός «εμπορικού κέντρου» όπου πραγματικά απολάμβανες μια ανεμπόδιστη θέα στη παλιά Sana’a.
Ο ήλιος είχε αρχίσει να γέρνει κι όλα λούζονταν σ’ ένα έντονο πορτοκαλί φως. Διάσπαρτοι μιναρέδες ξεπηδούσαν σαν να ’θελαν ν’ αγγίξουν τον ουρανό, από κάτω μας το παζάρι χαμηλό με πρόχειρες πλαστικές τέντες να ανεμίζουν πάνω από τους δρόμους του, κι ολούθε όσο έπιανε το μάτι μας τα υπέροχα σπίτια της Sana’a. Ρουφούσαμε τις εικόνες, τους ήχους, προσπαθούσαμε να την αποθανατίσουμε από κάθε γωνιά.
Αφού κόπασε ο φωτογραφικός μας οίστρος, αποφασίσαμε να αποδεσμεύσουμε τα παλληκάρια μ’ ένα συμβολικό ποσό και να πάρουμε την άγουσα προς το ξενοδοχείο. Άλλωστε επιβαλλόταν ένα δείπνο και ανάπαυση, καθώς έπρεπε να είμαστε στο αεροδρόμιο για τη Σοκότρα από τ’ αξημέρωτα.
Φτάνοντας είχα την φαεινή ιδέα να ρίξω μια ματιά από τη ταράτσα του ξενοδοχείου μας. Τι τρέχαμε αλλού γι’ αλλού; Κι από εδώ η θέα ήταν μαγευτική. Κι όσο έπεφτε το σκοτάδι οι εικόνες ανάμικτες με τους ήχους ακόμα ειδυλλιακότερες.

​

Χαλαρώσαμε στις ταλαιπωρημένες καρέκλες απολαμβάνοντας το τσιγάρο μας κι αφού το καμπανάκι της πείνας χτύπησε για τα καλά, κατεβήκαμε στο υπαίθριο εστιατόριο του ξενοδοχείου για να δειπνήσουμε. Το φαγητό δεν είναι καν αξιομνημόνευτο και ήταν και τσιμπημένο για τα τοπικά δεδομένα. Νά’ναι καλά η salta κι οι αραβικές πίτες που είχαν πάλι την τιμητική τους.

Πλήρεις θερμίδων κι εμπειριών από το οδοιπορικό, ξέπνοοι από τα σκαλιά που ανεβήκαμε άλλη μια φορά για το δωμάτιο, χουχουνιάξαμε στα κρεβάτια μας.

Αυτή τη φορά ούτε οι μουεζίνηδες, ούτε ο μαστρο-babaduma μου διατάραξαν τον ύπνο.
Έπρεπε να είμαι φρέσκος, φρέσκος.

Μας περίμενε – πλέον - ΤΟ νησί…

 

[ΕΡΣΗ]

Αχ επιτελους χρωματα, αρωματα και σχηματα ανατολης! Αξιζε η αναμονη!
Καλε τι βραχοι ηθικης ειστε εσεις;

 

[renata]

Ζηλεύω για τον προορισμό ,την αντροπαρέα σας,τον τρόπο μετάδωσης (μοναδικός) και επιτελους βιντεάκια υπέροχα για περισσότερη ζωντάνια!!
θα περάσω πρωτοχρονια με την συντροφιά σας!

 

[Bahari]

ΤΕΛΕΙΑ! ΤΕΛΕΙΑ! ΤΕΛΕΙΑ! Φωτογραφίες, βιντεάκια, περιγραφή... απ' όλα έχει ο μπαξές και όλα είναι ΑΨΟΓΑ!!!

 

[xenos]

Απολαυστικη διηγηση με πολυ πλουσιο φωτο-βιντεο ρεπορταζ.
Περιμενω τη συνεχεια της ιστοριας απο το "νησι"οσο χρειαστει,και μην βιαστειτε να την τελειωσετε.
Αργα και απολαυστικα με πολυ πλουσιο υλικο που θα ζηλευαν πολλοι επωνυμοι του ειδους-ονοματα δε λεμε-συνεχειστε ετσι.

Συγχαρητηρια και στους δυο.

 

[hydronetta]

Περιμενω τη συνεχεια της ιστοριας απο το "νησι"οσο χρειαστει,και μην βιαστειτε να την τελειωσετε.
Αργα και απολαυστικα με πολυ πλουσιο υλικο που θα ζηλευαν πολλοι επωνυμοι του ειδους-ονοματα δε λεμε-συνεχειστε ετσι.
Συγχαρητηρια και στους δυο.

Aχ και να ξέρες τι εργατοώρες... αυτά τα βίντεο...το γράψιμο. Χαλάλι όμως. Το αξίζει όμως η Σοκότρα...αλλοιώς δεν θα μπαίναμε στο κόπο

 

[dim kyr]

Felix Hotel να υποθέσω.
Και όντως υπέροχες φωτογραφίες καταπληκτική, ζωντανή αφήγηση, αν και δεν περίμενα τίποτα λιγότερο
Hydronetta με κάνεις ιδιαίτερα χαρούμενη που άφησες επιτέλους τους κουραμπιέδες στην ησυχία τους και έπιασες το πληκτρολόγιο. Αν μείνεις μακρυά και απο τα μελομακάρονα θα πάμε μέχρι αύριο στο Νησί?

 

[babaduma]

Felix Hotel να υποθέσω.
Και όντως υπέροχες φωτογραφίες καταπληκτική, ζωντανή αφήγηση, αν και δεν περίμενα τίποτα λιγότερο
Hydronetta με κάνεις ιδιαίτερα χαρούμενη που άφησες επιτέλους τους κουραμπιέδες στην ησυχία τους και έπιασες το πληκτρολόγιο. Αν μείνεις μακρυά και απο τα μελομακάρονα θα πάμε μέχρι αύριο στο Νησί?

Πάλι πίνεις, πάλι πίνεις... Το ξενοδοχείο το είπαμε: Dawood Hotel, δώσαμε και link.

Και λάθος άτομο ρωτάς: Τα επόμενα 2 κεφάλαια άλλος τα έχει αναλάβει (τώρα πώς το κατάφερε αυτό, εκείνος να γράφει ένα και εγώ δύο και η ιστορία να πιστώνεται σ' αυτόν, μη με ρωτάτε! Χρυσή την πληρώνω εκείνη την αναθεματισμένη πριονοκορδέλλα... Και να πεις ότι έκανα νύξη για τα κομπρεσσέρ που δούλευαν δίπλα μου; Είναι να μη σου βγει τ' όνομα τελικά...)!

Λοιπόν, το επόμενο κεφάλαιο - εκτός απροόπτου - μάλλον κατά Κυριακή το βλέπω. Υπομονή και προετοιμαστείτε καλά γιατί θα σας εξετάσω μετά!

 

[malysa]

Αψογος Hydronetta μας !

Τώρα μας έδωσες και ζωντανές εικόνες, οπότε μας έστειλες για τα καλά!
Μαγικές εικόνες και σου το ορκίζομαι δεν υπερβάλλω !...............

 

[dim kyr]

Πάλι πίνεις, πάλι πίνεις... Το ξενοδοχείο το είπαμε: Dawood Hotel, δώσαμε και link.

Και λάθος άτομο ρωτάς: Τα επόμενα 2 κεφάλαια άλλος τα έχει αναλάβει (τώρα πώς το κατάφερε αυτό, εκείνος να γράφει ένα και εγώ δύο και η ιστορία να πιστώνεται σ' αυτόν, μη με ρωτάτε! Χρυσή την πληρώνω εκείνη την αναθεματισμένη πριονοκορδέλλα... Και να πεις ότι έκανα νύξη για τα κομπρεσσέρ που δούλευαν δίπλα μου; Είναι να μη σου βγει τ' όνομα τελικά...)!

Λοιπόν, το επόμενο κεφάλαιο - εκτός απροόπτου - μάλλον κατά Κυριακή το βλέπω. Υπομονή και προετοιμαστείτε καλά γιατί θα σας εξετάσω μετά!

Πω πω! Ρεζίλι έγινα πάλι. Αλλά όνομα ξενοδοχείου δεν είδα βρε παιδί μου , (και εξακολουθώ να μην βλέπω). Οσο για το σχόλιο περί κουραμπιέδων κλπ ήταν ένα είδος έμμεσης συμβουλής για να αποτρέψω τον Παναγιώτη να φάει κι άλλα γλυκά (ξέρεις , ηλικία ζάχαρο, κλπ).
Ασε... πάω να γραφτώ ή στους ΑΑ ή να κλείσω ραντεβού με οφθαλμιατρείο :xmas_redface: