psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.615
- Likes
- 51.131
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Εύστοχη παρατήρηση, έχουμε δει πολύ χειρότερες κιτσαριές ανά την Ευρώπη και ενδεχομένως να αδικώ με τη κρίση μου το συγκεκριμένο.
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Μάιο 2020 !
Γερμανία Σχεδόν από 'κει που τ' αφήσαμε. Δρέσδη και ολίγον από Βερολίνο.
- Thread starter psilos3
- Ημερομηνία δημιουργίας
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.615
- Likes
- 51.131
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Και τη νύχτα όμορφη πόλη!
Όπως σας λέω σε κάθε ιστορία μου –έχοντας καταντήσει πιο γραφικός από ηλιοβασίλεμα στην Ανάφη- κάθε πόλη που σέβεται τον εαυτό της διαθέτει μια Ιρλανδική μπυραρία. Πως θα μπορούσε η Δρέσδη να παρεκκλίνει απ’ αυτό το κανόνα;
Τα παγωμένα βαρέλια και τα whisky της Irish Fiddler ήρθαν να μας δώσουν τη σπιρτάδα που χρειαζόμασταν μετά από την ολημερίσια περιήγηση και το ταξίδι που προηγήθηκε νωρίς το πρωί, σε ένα χώρο όμορφο και προσεγμένο:
Μετά το απαραίτητο «βαθύ» κάθισμα συνεχίσαμε τη βόλτα στα σοκάκια της περιοχής του Äußere ,με τον καλό καιρό να βοηθάει τον κόσμο να γεμίσει τις πλατείες και τα πεζοδρόμια. Ακούσαμε σε λαζοτούρκικη εκδοχή το seven nation army και συνεχίσαμε το δρόμο μας κάνοντας το γύρο του τετραγώνου:
Ο λόγος βέβαια δεν ήταν άλλος απ’ το να επισκεφτούμε ένα μπαράκι που είχα σταμπάρει από τη βόλτα που κάναμε νωρίτερά και μου θύμιζε πάρα πολύ το Βερολίνο, για ακόμα μια φορά. Το Hebedas δικαίωσε απόλυτα αυτή μου τη σκέψη:
Κάναμε και εκεί τα διαδικαστικά με την εφαρμογή ιχνηλάτησης μόλις πιάσαμε το τραπέζι στο πολύ όμορφο χώρο που μου φάνηκε πρακτικά σαν δωμάτια παλιού σπιτιού της Αν. Γερμανίας. Το τσιγάρο φυσικά επιτρέπεται σε όλο το χώρο και η παραγγελία γίνεται μόνο από το μπαρ:
Ήπιαμε τις μπύρες και το πάντα ακριβό στη Γερμανία νερό μας, ξεχνώντας προς στιγμή τη κούραση της ημέρας, η οποία όμως δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση της μιας και ήμασταν από τα ξημερώματα στο πόδι έχοντας μεσολαβήσει και ταξίδι. Αφού συμβουλευτήκαμε το πάντα ακριβές google maps κινήσαμε προς τη στάση του τραμ:
Αφού ψάξαμε λίγο τον τρόπο έκδοσης εισιτηρίων μιας και η ώρα ήταν περασμένη, συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να ακολουθήσω το δρόμο προς το ξενοδοχείο, έτσι με μεγάλη μου χαρά τους παράτησα και συνέχισα για να γυρίσω με τα πόδια:
Ήθελα μια βολτούλα στη νυχτερινή Δρέσδη, για λόγους φωτογράφισης και όχι μόνο, παρόλο που το ξενοδοχείο απείχε παραπάνω από τέσσερα χιλιόμετρα τα οποία θα έκανα με τα πόδια:
Έφτασα εντυπωσιασμένος μπροστά από τη Λουθηρανική εκκλησία των τριών βασιλέων (Dreikönigskirche), διατηρητέο πολιτιστικό μνημείο της Δρέσδης του 15ου αιώνα. Το εντυπωσιακό κτίσμα φαίνεται από αρκετά μακριά και φυσικά δε γλίτωσε ούτε αυτό από το βομβαρδισμό της πόλης, έχοντας ως αποτέλεσμα να αποκατασταθεί πλήρως τη δεκαετία του 80:
Προχωρούσα συνεπαρμένος στους σχεδόν άδειους δρόμους της πόλης, ζώντας μετά από καιρό το υπέροχο αυτό συναίσθημα να προχωράω εντελώς μόνος σ’ ένα ξένο τόπο, φωτογραφίζοντας παράλληλα ότι μου κινούσε τη προσοχή, από σοκάκια μέχρι όμορφες βιτρίνες:
Εννοείται βέβαια ότι δε μπορούσα να αρκεστώ σε όλο αυτό, έτσι θέλοντας να κάνω ακόμη καλύτερη τη νύχτα οδηγήθηκα σχεδόν αυτόματα στη πολύ όμορφη Pub ‘’Red Rooster’’ βρίσκοντας θαλπωρή:
Το υπέροχο ξύλινο μπαρ χωρίς περιορισμούς, έτσι όπως τα ξέραμε δηλαδή, η βαρελίσια πεντανόστιμη Pale ale, ο όμορφος χώρος και η καλή μουσική μου έδωσαν την ενέργεια την οποία χρειαζόμουν:
Περασμένες μία βγήκα ξανά στο δρόμο, αντικρύζοντας το ποτάμι και το θαύμα της παλιάς πόλης απέναντι μου:
Προχώρησα πάνω στη γέφυρα του Αυγούστου με τα έντονα σημάδια της ανακαίνισης της:
Ακούγοντας τη πολύ δυνατή μουσική και βλέποντας τα φώτα από το κλαμπάκι της όχθης, γεγονός παράταιρο με την ομορφιά της πόλης και το κτήριο της όπερας που έβλεπα στο φόντο:
Προχώρησα γρήγορα προσπερνώντας το πλωτό καφέ μπαρ και βρέθηκα στα ενδότερα της πλατείας Theaterplatz της παλιάς πόλης:
Στεκόμουν ακριβώς στο κέντρο βλέποντας τις μορφές των αγίων κρεμασμένες στο περβάζι του ναού, έχοντας την αίσθηση μες το σκοτάδι ότι με κάποιο μαγικό τρόπο κοιτούσαν προς τα πάνω μου:
Απέναντι μου έστεκε το εντυπωσιακό κτήριο της όπερας της Δρέσδης, επιβλητικό και πολύ σωστά φωτισμένο ως όφειλε:
Έβγαλα αρκετές ακόμα φωτογραφίες, τουλάχιστον όσες μπορούσα καθώς οι νυχτερινές λήψεις απαιτούν μεγάλες δυνατότητες τις οποίες προφανώς και δεν έχω:
Αλλά κι ένα πανοραμικό βιντεάκι από άκρη σ’ άκρη:
Κατευθύνθηκα ξανά προς τη Hofkirche και την οδό Chiaveriegasse με το κτήριο των μουσείων για μερικές ακόμη προσπάθειες λήψης:
Ανηφορίζοντας ακολούθως τη Seestraße
και το πεζόδρομο της Prager που οδηγούσε προς το ξενοδοχείο μου:
Άδειο σχεδόν εκείνη την ώρα από επισκέπτες παρά μόνο λίγους που γυρνούσαν προς τα ξενοδοχεία τους όπως εγώ μετά τις δύο.
Μια εξαιρετική, κουραστική αλλά πολύ περιεκτική μέρα είχε φτάσει στο τέλος της.
Όπως σας λέω σε κάθε ιστορία μου –έχοντας καταντήσει πιο γραφικός από ηλιοβασίλεμα στην Ανάφη- κάθε πόλη που σέβεται τον εαυτό της διαθέτει μια Ιρλανδική μπυραρία. Πως θα μπορούσε η Δρέσδη να παρεκκλίνει απ’ αυτό το κανόνα;
Τα παγωμένα βαρέλια και τα whisky της Irish Fiddler ήρθαν να μας δώσουν τη σπιρτάδα που χρειαζόμασταν μετά από την ολημερίσια περιήγηση και το ταξίδι που προηγήθηκε νωρίς το πρωί, σε ένα χώρο όμορφο και προσεγμένο:
Μετά το απαραίτητο «βαθύ» κάθισμα συνεχίσαμε τη βόλτα στα σοκάκια της περιοχής του Äußere ,με τον καλό καιρό να βοηθάει τον κόσμο να γεμίσει τις πλατείες και τα πεζοδρόμια. Ακούσαμε σε λαζοτούρκικη εκδοχή το seven nation army και συνεχίσαμε το δρόμο μας κάνοντας το γύρο του τετραγώνου:
Ο λόγος βέβαια δεν ήταν άλλος απ’ το να επισκεφτούμε ένα μπαράκι που είχα σταμπάρει από τη βόλτα που κάναμε νωρίτερά και μου θύμιζε πάρα πολύ το Βερολίνο, για ακόμα μια φορά. Το Hebedas δικαίωσε απόλυτα αυτή μου τη σκέψη:
Κάναμε και εκεί τα διαδικαστικά με την εφαρμογή ιχνηλάτησης μόλις πιάσαμε το τραπέζι στο πολύ όμορφο χώρο που μου φάνηκε πρακτικά σαν δωμάτια παλιού σπιτιού της Αν. Γερμανίας. Το τσιγάρο φυσικά επιτρέπεται σε όλο το χώρο και η παραγγελία γίνεται μόνο από το μπαρ:
Ήπιαμε τις μπύρες και το πάντα ακριβό στη Γερμανία νερό μας, ξεχνώντας προς στιγμή τη κούραση της ημέρας, η οποία όμως δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση της μιας και ήμασταν από τα ξημερώματα στο πόδι έχοντας μεσολαβήσει και ταξίδι. Αφού συμβουλευτήκαμε το πάντα ακριβές google maps κινήσαμε προς τη στάση του τραμ:
Αφού ψάξαμε λίγο τον τρόπο έκδοσης εισιτηρίων μιας και η ώρα ήταν περασμένη, συνειδητοποίησα ότι δεν ήθελα να ακολουθήσω το δρόμο προς το ξενοδοχείο, έτσι με μεγάλη μου χαρά τους παράτησα και συνέχισα για να γυρίσω με τα πόδια:
Ήθελα μια βολτούλα στη νυχτερινή Δρέσδη, για λόγους φωτογράφισης και όχι μόνο, παρόλο που το ξενοδοχείο απείχε παραπάνω από τέσσερα χιλιόμετρα τα οποία θα έκανα με τα πόδια:
Έφτασα εντυπωσιασμένος μπροστά από τη Λουθηρανική εκκλησία των τριών βασιλέων (Dreikönigskirche), διατηρητέο πολιτιστικό μνημείο της Δρέσδης του 15ου αιώνα. Το εντυπωσιακό κτίσμα φαίνεται από αρκετά μακριά και φυσικά δε γλίτωσε ούτε αυτό από το βομβαρδισμό της πόλης, έχοντας ως αποτέλεσμα να αποκατασταθεί πλήρως τη δεκαετία του 80:
Προχωρούσα συνεπαρμένος στους σχεδόν άδειους δρόμους της πόλης, ζώντας μετά από καιρό το υπέροχο αυτό συναίσθημα να προχωράω εντελώς μόνος σ’ ένα ξένο τόπο, φωτογραφίζοντας παράλληλα ότι μου κινούσε τη προσοχή, από σοκάκια μέχρι όμορφες βιτρίνες:
Εννοείται βέβαια ότι δε μπορούσα να αρκεστώ σε όλο αυτό, έτσι θέλοντας να κάνω ακόμη καλύτερη τη νύχτα οδηγήθηκα σχεδόν αυτόματα στη πολύ όμορφη Pub ‘’Red Rooster’’ βρίσκοντας θαλπωρή:
Το υπέροχο ξύλινο μπαρ χωρίς περιορισμούς, έτσι όπως τα ξέραμε δηλαδή, η βαρελίσια πεντανόστιμη Pale ale, ο όμορφος χώρος και η καλή μουσική μου έδωσαν την ενέργεια την οποία χρειαζόμουν:
Περασμένες μία βγήκα ξανά στο δρόμο, αντικρύζοντας το ποτάμι και το θαύμα της παλιάς πόλης απέναντι μου:
Προχώρησα πάνω στη γέφυρα του Αυγούστου με τα έντονα σημάδια της ανακαίνισης της:
Ακούγοντας τη πολύ δυνατή μουσική και βλέποντας τα φώτα από το κλαμπάκι της όχθης, γεγονός παράταιρο με την ομορφιά της πόλης και το κτήριο της όπερας που έβλεπα στο φόντο:
Προχώρησα γρήγορα προσπερνώντας το πλωτό καφέ μπαρ και βρέθηκα στα ενδότερα της πλατείας Theaterplatz της παλιάς πόλης:
Στεκόμουν ακριβώς στο κέντρο βλέποντας τις μορφές των αγίων κρεμασμένες στο περβάζι του ναού, έχοντας την αίσθηση μες το σκοτάδι ότι με κάποιο μαγικό τρόπο κοιτούσαν προς τα πάνω μου:
Απέναντι μου έστεκε το εντυπωσιακό κτήριο της όπερας της Δρέσδης, επιβλητικό και πολύ σωστά φωτισμένο ως όφειλε:
Έβγαλα αρκετές ακόμα φωτογραφίες, τουλάχιστον όσες μπορούσα καθώς οι νυχτερινές λήψεις απαιτούν μεγάλες δυνατότητες τις οποίες προφανώς και δεν έχω:
Αλλά κι ένα πανοραμικό βιντεάκι από άκρη σ’ άκρη:
Κατευθύνθηκα ξανά προς τη Hofkirche και την οδό Chiaveriegasse με το κτήριο των μουσείων για μερικές ακόμη προσπάθειες λήψης:
Ανηφορίζοντας ακολούθως τη Seestraße
και το πεζόδρομο της Prager που οδηγούσε προς το ξενοδοχείο μου:
Άδειο σχεδόν εκείνη την ώρα από επισκέπτες παρά μόνο λίγους που γυρνούσαν προς τα ξενοδοχεία τους όπως εγώ μετά τις δύο.
Μια εξαιρετική, κουραστική αλλά πολύ περιεκτική μέρα είχε φτάσει στο τέλος της.
Last edited:
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.615
- Likes
- 51.131
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Ήταν καταπληκτική και τη νύχτα, απόλυτα ήσυχη, σχεδόν μαγική.
Είναι (αποτυχημένο) χιούμορ για τους τούρκους μετανάστες εκεί που πάλευαν να τραγουδήσουν το seven nation army.
Εντάξει, κατά βάθος μια χαρά έπαιζαν τα παιδιά, απλά εγώ γελούσα με τη προφορά.
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.615
- Likes
- 51.131
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Δρέσδη μέρα δεύτερη
Αυτό που δε περίμενα με τίποτα ήταν να κοιμηθώ με ανοιχτό παράθυρο στη Γερμανία, την ίδια ώρα που στο σπίτι μου είχα βγάλει ήδη τη μάλλινη κουβέρτα. Παρόλη την υγρασία ο ύπνος ήταν βαθύς και ευχάριστος, όπως και το πρωινό που με περίμενε ήδη, μπουρέκι, λουκανικόπιτα και ξυνόγαλο από το διπλανό Lidl, μια καλή επιλογή γενικώς για πρόχειρο φαγητό.
Από το παράθυρο του Hostel βλέπαμε ένα εντυπωσιακό κτήριο μεταξύ ναού και υδραγωγείου, από το οποίο και συμφωνήσαμε να ξεκινήσει η βόλτα μας. Κάναμε check out, αφήσαμε τα σακίδια στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του hostel και βγήκαμε στο βρεγμένο δρόμο ‘’Andreas Schubert Straße’’ με την ελαφριά κλίση:
Το εντυπωσιακό οικοδόμημα δεν ήταν τελικά άλλο από τη ‘’Lukaskirche’’, μια Λουθηρανική εκκλησία του 1903, που όπως και τα περισσότερα μνημεία είχε καταστραφεί κατά τη διάρκεια του πολέμου:
Δυστυχώς δεν ήταν ανοικτή για επίσκεψη εκείνη την ώρα, οπότε αρκεστήκαμε στις φωτογραφίες βλέποντας τις εξαιρετικές λεπτομέρειες:
Μιας γειτονιάς (Lukasstraße) που δε στερούνταν ομορφιάς σε καμία περίπτωση, καθώς το ναό περιστοιχίζουν κτήρια σημαντικής ομορφιάς, όλα βεβαίως βασισμένα στο θρησκευτικό παράγοντα:
Κάναμε το γύρο του τετραγώνου βλέποντας κάποιες πρόσφατα χτισμένες οικοδομές αλλά και παλαιότερες στα χρώματα του φθινοπώρου:
Φτάνοντας στο κεντρικό δρόμο της συνοικίας του Südvorstadt παίρνοντας μια μικρή γεύση από Ρωσία:
Η εκκλησία του Αγίου Συμεών (Russisch-Orthodoxe Kirche des Heiligen Simeon vom wunderbaren Berge) είναι μια Ρωσική ορθόδοξη εκκλησία που κατασκευάστηκε μεταξύ 1872 – 1874 αφιερωμένη στον Συμεών Στυλίτη τον Νεότερο, αποτελώντας ένα από τα λίγα κτίσματα που έμειναν σχεδόν άθικτα κατά το βομβαρδισμό της πόλης:
Περάσαμε με προσοχή τις ράγες των τραμ για να βγούμε στον πεζόδρομο/ποδηλατοδρόμο, θαυμάζοντας ακόμα μια φορά την οργάνωση της πόλης και γενικότερα της Γερμανίας:
Κινούμενοι παράλληλα με τα κτήρια του Studentenwerk, του φοιτητικού υποστηρικτικού οργανισμού:
Φτάνοντας μετά από λίγο στον όμορφο κεντρικό σταθμό Hauptbahnhof
Από το σημείο εκείνο ξεκινάει ο πεζόδρομος Prager που λίγες ώρες πριν είχα περάσει, μόνο που εκείνη τη στιγμή έσφυζε από κόσμο και ζωή:
Εκεί βρίσκονται όλα τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα, οι τράπεζες, τα ξενοδοχεία, γενικότερα είναι το κέντρο της πόλης από πλευράς αγοράς:
Ένα από τα καφέ φιλοξένησε κι εμάς για ένα διπλό εσπρέσο που ήταν απαραίτητο το πρωί, συζητώντας με τον θείο για μακρινά και ανεκπλήρωτα ταξίδια, αναλογιζόμενοι πάντα αν θα μας τα χαλάσει ο καιρός μιας και τα σύννεφα έκαναν εντονότερη την εμφάνιση τους...
Αυτό που δε περίμενα με τίποτα ήταν να κοιμηθώ με ανοιχτό παράθυρο στη Γερμανία, την ίδια ώρα που στο σπίτι μου είχα βγάλει ήδη τη μάλλινη κουβέρτα. Παρόλη την υγρασία ο ύπνος ήταν βαθύς και ευχάριστος, όπως και το πρωινό που με περίμενε ήδη, μπουρέκι, λουκανικόπιτα και ξυνόγαλο από το διπλανό Lidl, μια καλή επιλογή γενικώς για πρόχειρο φαγητό.
Από το παράθυρο του Hostel βλέπαμε ένα εντυπωσιακό κτήριο μεταξύ ναού και υδραγωγείου, από το οποίο και συμφωνήσαμε να ξεκινήσει η βόλτα μας. Κάναμε check out, αφήσαμε τα σακίδια στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο του hostel και βγήκαμε στο βρεγμένο δρόμο ‘’Andreas Schubert Straße’’ με την ελαφριά κλίση:
Το εντυπωσιακό οικοδόμημα δεν ήταν τελικά άλλο από τη ‘’Lukaskirche’’, μια Λουθηρανική εκκλησία του 1903, που όπως και τα περισσότερα μνημεία είχε καταστραφεί κατά τη διάρκεια του πολέμου:
Δυστυχώς δεν ήταν ανοικτή για επίσκεψη εκείνη την ώρα, οπότε αρκεστήκαμε στις φωτογραφίες βλέποντας τις εξαιρετικές λεπτομέρειες:
Μιας γειτονιάς (Lukasstraße) που δε στερούνταν ομορφιάς σε καμία περίπτωση, καθώς το ναό περιστοιχίζουν κτήρια σημαντικής ομορφιάς, όλα βεβαίως βασισμένα στο θρησκευτικό παράγοντα:
Κάναμε το γύρο του τετραγώνου βλέποντας κάποιες πρόσφατα χτισμένες οικοδομές αλλά και παλαιότερες στα χρώματα του φθινοπώρου:
Φτάνοντας στο κεντρικό δρόμο της συνοικίας του Südvorstadt παίρνοντας μια μικρή γεύση από Ρωσία:
Η εκκλησία του Αγίου Συμεών (Russisch-Orthodoxe Kirche des Heiligen Simeon vom wunderbaren Berge) είναι μια Ρωσική ορθόδοξη εκκλησία που κατασκευάστηκε μεταξύ 1872 – 1874 αφιερωμένη στον Συμεών Στυλίτη τον Νεότερο, αποτελώντας ένα από τα λίγα κτίσματα που έμειναν σχεδόν άθικτα κατά το βομβαρδισμό της πόλης:
Περάσαμε με προσοχή τις ράγες των τραμ για να βγούμε στον πεζόδρομο/ποδηλατοδρόμο, θαυμάζοντας ακόμα μια φορά την οργάνωση της πόλης και γενικότερα της Γερμανίας:
Κινούμενοι παράλληλα με τα κτήρια του Studentenwerk, του φοιτητικού υποστηρικτικού οργανισμού:
Φτάνοντας μετά από λίγο στον όμορφο κεντρικό σταθμό Hauptbahnhof
Από το σημείο εκείνο ξεκινάει ο πεζόδρομος Prager που λίγες ώρες πριν είχα περάσει, μόνο που εκείνη τη στιγμή έσφυζε από κόσμο και ζωή:
Εκεί βρίσκονται όλα τα μεγάλα εμπορικά καταστήματα, οι τράπεζες, τα ξενοδοχεία, γενικότερα είναι το κέντρο της πόλης από πλευράς αγοράς:
Ένα από τα καφέ φιλοξένησε κι εμάς για ένα διπλό εσπρέσο που ήταν απαραίτητο το πρωί, συζητώντας με τον θείο για μακρινά και ανεκπλήρωτα ταξίδια, αναλογιζόμενοι πάντα αν θα μας τα χαλάσει ο καιρός μιας και τα σύννεφα έκαναν εντονότερη την εμφάνιση τους...
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.615
- Likes
- 51.131
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Σ' ευχαριστώ πολύ, είσαι η πιο πιστή αναγνώστρια!
Η αλήθεια είναι ότι τα Σουπερ μαρκετ με τα έτοιμα γεύματα τους μας έχουν σώσει πολλές φορές, είτε σε πρωϊνό είτε σε μεσημεριανό/βραδινό. Ειδιαίτερα σε ακριβούς προορισμούς (πχ Δουβλίνο, Αμστερνταμ κτλ) ήταν για μένα μια πολύ σίγουρη και καλή επιλογή.
Iris_90
Member
- Μηνύματα
- 778
- Likes
- 4.045
- Επόμενο Ταξίδι
- Στο άγνωστο ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γιατί , σε νοιάζει ;;;
@psilos3 Μου έδωσε το έναυσμα η αξέχαστη Δρέσδη ... Εμένα τα έτοιμα γεύματα των σούπερ σε μεσημεριανό με έχουν σώσει ... Όσο για τα πρωινά να ναι καλά τα ξενοδοχεία ... Να σαι καλά !!!Σ' ευχαριστώ πολύ, είσαι η πιο πιστή αναγνώστρια!
Η αλήθεια είναι ότι τα Σουπερ μαρκετ με τα έτοιμα γεύματα τους μας έχουν σώσει πολλές φορές, είτε σε πρωϊνό είτε σε μεσημεριανό/βραδινό. Ειδιαίτερα σε ακριβούς προορισμούς (πχ Δουβλίνο, Αμστερνταμ κτλ) ήταν για μένα μια πολύ σίγουρη και καλή επιλογή.
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.615
- Likes
- 51.131
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Επιστροφή στο ιστορικό κέντρο
Η επιβεβλημένη στάση για καφέ μας έδωσε τη κατάλληλη ώθηση για τη συνέχεια, χωρίς ωστόσο να γίνουμε αισιόδοξοι για τις καιρικές συνθήκες. Προχωρήσαμε κάθετα στο πεζόδρομο μέχρι που συναντήσαμε το τεράστιο οικοδόμημα της Kreuzkirche που φαινόταν άλλωστε από μακριά:
Στον ίδιο χώρο φιλοξενείται και το μνημείο Julius Otto Denkmal, αφιερωμένο στον Ernst Julius Otto έναν σπουδαίο Σάξονα συνθέτη φωνητικών, καθηγητή μουσική και διευθυντής χορωδίας:
Η Kreuzkirche (Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού) είναι μια ακόμη Λουθηρανική εκκλησία στη Δρέσδη, και το μεγαλύτερο εκκλησιαστικό κτίριο στη πολιτεία της Σαξονίας. Κατασκευάστηκε πρώτη φορά κατά το 14ο αιώνα και δε γλίτωσε όχι μόνο από το βομβαρδισμό της πόλης στο Β’ παγκόσμιο, αλλά και από μια σειρά πυρκαγιών ανά τους αιώνες, όπως και από κανονιοβολισμό της Πρωσίας κατά τη διάρκεια του επταετούς πολέμου:
Προχωρήσαμε ανάμεσα στα όμορφα κτήρια:
Λίγο πριν βγούμε και πάλι στα πλακόστρωτα δρομάκια της Galeriestraße του ιστορικού κέντρου όπου κάναμε και λίγα μικρά ψώνια:
Ο κόσμος που έκανε τη βόλτα του εκείνη την ώρα αψηφούσε κάθε ενδεχόμενο βροχής:
Βρεθήκαμε λίγο μετά σε γνώριμους πλέον δρόμους, περνώντας κάτω από την στεγασμένη γέφυρα μεταξύ των κτηρίων, απ’ όπου περνούσε όλη η βασιλική οικογένεια για να εκκλησιαστεί :
Βλέποντας τον εξωτερικό χώρο του καφέ του Grand Hotel με τον κόσμο να πίνει το καφεδάκι και τις μπύρες του:
Αλλά και τη πλατεία με τη πιάτσα των ταξί μπροστά του, την ώρα που το γνωστό διώροφο τουριστικό λεωφορείο έκανε την εμφάνιση του:
Ήταν μια ευκαιρία για μερικές φωτογραφίες στο καθεδρικό ναό, εφάμιλλες με τις χθεσινοβραδινές:
Με μεγαλύτερη έμφαση στη λεπτομέρεια λόγω του φυσικού φωτός της ημέρας:
Περνώντας απέναντι στο δρόμο βρεθήκαμε στη Theaterplatz θαυμάζοντας το λόγο που η Δρέσδη έγινε εκτός των άλλων και μουσική μητρόπολη. Το κτήριο της όπερας Semperoper Dresden:
Μπροστά από την όπερα δεσπόζει το πανύψηλο μπρούτζινο άγαλμα του ιππέα König-Johann-Denkmal αφιερωμένο βεβαίως στο Σάξονα Βασιλέα.
Το κτήριο ήταν καταπληκτικό, ίσως το καλύτερο του ιστορικού κέντρου με ιδιαίτερες λεπτομέρειες και αγάλματα εμπνευσμένα από πολλούς πολιτισμούς στη πρόσοψη του, αλλά και στους υπόλοιπους χώρους του:
Οι λεπτομέρειες πάνω στους τοίχους του μεγάλου οικοδομήματος που ίσως αξίζει την επίσκεψη και εσωτερικά είναι εκπληκτικές:
Στη πλατεία κατέφθανε όλο και περισσότερος κόσμος προκειμένου να επισκεφτεί τα αξιοθέατα, την ίδια ώρα που άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες:
Καθίσαμε κάτω από το δέντρο για μερικά λεπτά, ελπίζοντας να κοπάσει η βροχή όσο πιο γρήγορα γινόταν
Κι εγώ με την ομπρέλα μου πετάχτηκα μέχρι το διπλανό πάρκο Zwingergarten με τη λίμνη για μερικές φωτογραφίες:
Ευτυχώς και αυτές οι λήψεις υπό βροχή με φόντο το καθεδρικό και το παλάτι ήταν εντυπωσιακές:
Η νεροποντή όμως δεν έλεγε να σταματήσει, αντιθέτως είχε επιδεινωθεί, αναγκάζοντας μας να αναζητήσουμε καλύτερο καταφύγιο, κάτι που βρήκαμε στην είσοδο του γειτονικού μουσείου του παλατιού...
Η επιβεβλημένη στάση για καφέ μας έδωσε τη κατάλληλη ώθηση για τη συνέχεια, χωρίς ωστόσο να γίνουμε αισιόδοξοι για τις καιρικές συνθήκες. Προχωρήσαμε κάθετα στο πεζόδρομο μέχρι που συναντήσαμε το τεράστιο οικοδόμημα της Kreuzkirche που φαινόταν άλλωστε από μακριά:
Στον ίδιο χώρο φιλοξενείται και το μνημείο Julius Otto Denkmal, αφιερωμένο στον Ernst Julius Otto έναν σπουδαίο Σάξονα συνθέτη φωνητικών, καθηγητή μουσική και διευθυντής χορωδίας:
Η Kreuzkirche (Εκκλησία του Τιμίου Σταυρού) είναι μια ακόμη Λουθηρανική εκκλησία στη Δρέσδη, και το μεγαλύτερο εκκλησιαστικό κτίριο στη πολιτεία της Σαξονίας. Κατασκευάστηκε πρώτη φορά κατά το 14ο αιώνα και δε γλίτωσε όχι μόνο από το βομβαρδισμό της πόλης στο Β’ παγκόσμιο, αλλά και από μια σειρά πυρκαγιών ανά τους αιώνες, όπως και από κανονιοβολισμό της Πρωσίας κατά τη διάρκεια του επταετούς πολέμου:
Προχωρήσαμε ανάμεσα στα όμορφα κτήρια:
Λίγο πριν βγούμε και πάλι στα πλακόστρωτα δρομάκια της Galeriestraße του ιστορικού κέντρου όπου κάναμε και λίγα μικρά ψώνια:
Ο κόσμος που έκανε τη βόλτα του εκείνη την ώρα αψηφούσε κάθε ενδεχόμενο βροχής:
Βρεθήκαμε λίγο μετά σε γνώριμους πλέον δρόμους, περνώντας κάτω από την στεγασμένη γέφυρα μεταξύ των κτηρίων, απ’ όπου περνούσε όλη η βασιλική οικογένεια για να εκκλησιαστεί :
Βλέποντας τον εξωτερικό χώρο του καφέ του Grand Hotel με τον κόσμο να πίνει το καφεδάκι και τις μπύρες του:
Αλλά και τη πλατεία με τη πιάτσα των ταξί μπροστά του, την ώρα που το γνωστό διώροφο τουριστικό λεωφορείο έκανε την εμφάνιση του:
Ήταν μια ευκαιρία για μερικές φωτογραφίες στο καθεδρικό ναό, εφάμιλλες με τις χθεσινοβραδινές:
Με μεγαλύτερη έμφαση στη λεπτομέρεια λόγω του φυσικού φωτός της ημέρας:
Περνώντας απέναντι στο δρόμο βρεθήκαμε στη Theaterplatz θαυμάζοντας το λόγο που η Δρέσδη έγινε εκτός των άλλων και μουσική μητρόπολη. Το κτήριο της όπερας Semperoper Dresden:
Μπροστά από την όπερα δεσπόζει το πανύψηλο μπρούτζινο άγαλμα του ιππέα König-Johann-Denkmal αφιερωμένο βεβαίως στο Σάξονα Βασιλέα.
Το κτήριο ήταν καταπληκτικό, ίσως το καλύτερο του ιστορικού κέντρου με ιδιαίτερες λεπτομέρειες και αγάλματα εμπνευσμένα από πολλούς πολιτισμούς στη πρόσοψη του, αλλά και στους υπόλοιπους χώρους του:
Οι λεπτομέρειες πάνω στους τοίχους του μεγάλου οικοδομήματος που ίσως αξίζει την επίσκεψη και εσωτερικά είναι εκπληκτικές:
Στη πλατεία κατέφθανε όλο και περισσότερος κόσμος προκειμένου να επισκεφτεί τα αξιοθέατα, την ίδια ώρα που άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες ψιχάλες:
Καθίσαμε κάτω από το δέντρο για μερικά λεπτά, ελπίζοντας να κοπάσει η βροχή όσο πιο γρήγορα γινόταν
Κι εγώ με την ομπρέλα μου πετάχτηκα μέχρι το διπλανό πάρκο Zwingergarten με τη λίμνη για μερικές φωτογραφίες:
Ευτυχώς και αυτές οι λήψεις υπό βροχή με φόντο το καθεδρικό και το παλάτι ήταν εντυπωσιακές:
Η νεροποντή όμως δεν έλεγε να σταματήσει, αντιθέτως είχε επιδεινωθεί, αναγκάζοντας μας να αναζητήσουμε καλύτερο καταφύγιο, κάτι που βρήκαμε στην είσοδο του γειτονικού μουσείου του παλατιού...
Smaragda53
Member
- Μηνύματα
- 1.046
- Likes
- 2.259
- Επόμενο Ταξίδι
- αχ, μακάρι νάξερα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πολυνησία
εχεις δει την ταινία "Η κλέφτρα των βιβλίων"? Εκεί δείχνει τον βομβαρδισμό της Δρέσδης
psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.615
- Likes
- 51.131
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Δε την είχα υπόψιν μου, θα τη τσεκάρω.
Πολύ ωραία πρόταση, σ' ευχαριστώ!
evaT
Member
- Μηνύματα
- 1.730
- Likes
- 14.460
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Προσυπογράφω. Υπέροχη ταινία!
Εκπομπές Travelstories
