Γερμανία Σχεδόν από 'κει που τ' αφήσαμε. Δρέσδη και ολίγον από Βερολίνο.

[psilos3]

Step up στο φωτογραφικό σου level! Συγχαρητήρια!

Να είσαι καλά αν και νομίζω ότι είμαι πίσω ακόμα, θέλω σεμινάρια επειγόντως!
Στις ιστορίες πάντως τελευταία φροντίζω και επεξεργάζομαι λίγο τις εικόνες πριν τις αναρτήσω.

Αγαπώ τα ταξίδια στο εξωτερικό : Ανανεώνουν μυαλό και ψυχή , ανοίγει ο νους και προχωράμε με όμορφες αναμνήσεις που έχουμε αποκομίσει από κει !!!

Τα είπες όλα σε μια πρόταση!

 

[psilos3]

Guten Abend Dresden!



Προχωρήσαμε προς τη παλιά πόλη διαμέσου του Großer Garten, ενός μεγάλου κήπου στη μέση της πόλης που φιλοξενεί πέρα από λιμνούλες:

Πολλά μπαρόκ γλυπτά και το πολύ όμορφο θερινό ανάκτορο:

Οι μαγευτικές εικόνες του φθινοπώρου που είχε φτάσει νωρίτερα στη Γερμανία μας κατέκλυσαν αμέσως:

Από το σημείο εκείνο άρχισε να φαίνεται το εντυπωσιακό δημαρχείο της Δρέσδης «Rathaus Dresden» με σήμα κατατεθέν το ακόμα πιο εντυπωσιακό ρολόι του:

Περάσαμε το κυκλικό κόμβο με τις γραμμές των τραμ και πλησιάσαμε περισσότερο:

Θαυμάζοντας το μεγαλεπήβολο αυτό οικοδόμημα, το οποίο βεβαίως λόγω της κατάστασης δεν ήταν επισκέψιμο:

Από κοντά φαινόταν πραγματικά θεόρατο:

Όμως εξίσου εντυπωσιακή είναι και η εκκλησία Kreuzkirche που συναντάει κανείς στον ίδιο δρόμο λίγα μέτρα πιο κάτω:

Ο λεγόμενος Kreuzstraße λοιπόν οδηγεί στη πλατεία altmadrkt statplatz διάσημη υπαίθρια και Χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης, δίνοντας μας όμορφες και οικείες βορειοευρωπαϊκές εικόνες:

Τα υπαίθρια μαγαζάκια που ήταν στημένα εκεί, προσέφεραν στον λίγο σχετικά κόσμο λόγω ημέρας και ώρας τα εξαιρετικά τους εδέσματα συνοδευόμενα από μπύρα ή τοπικό κρασί:

Απαρνηθήκαμε τις λαχταριστές βιτρίνες και τις μυρωδιές που μας έσπαγαν τη μύτη:

Προκειμένου να περάσουμε το μεγάλο δρόμο Wilsdruffer προχωρώντας προς τη παλιά πόλη:

Είχα αρχίσει να εξτασιάζομαι όχι μόνο απ’ όσα έβλεπα στη πόλη, αλλά και από το γεγονός ότι επιτέλους ξαναζούσα το συναίσθημα.

Σ’ αυτό συνηγόρησε βέβαια και η εικόνα που είχα εκείνη τη στιγμή μπροστά στα μάτια μου, αυτή των μουσείων της πόλης (Kupferstich-Kabinett) και του καθεδρικού ναού στο βάθος:

Δεν έλειπαν βέβαια και τα ψηφιδωτά που θύμιζαν το παρελθόν της πόλης και τη Γερμανική Λαοκρατική Δημοκρατία:

Η τοιχογραφία ανήκε στο κτήριο Kulturpalast, κατασκευής 1969 και αποτελούσε τη μεγαλύτερη αίθουσα πολλαπλών χρήσεων στη Δρέσδη που χρησιμοποιήθηκε για συναυλίες, χορούς, συνέδρια και άλλες εκδηλώσεις.

Κάπου εδώ να αναφέρω μερικά ακόμη σημαντικά στοιχεία για τη Δρέσδη.

Τη περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε γίνει το καταφύγιο για χιλιάδες πρόσφυγες, παιδιά και γυναίκες, καθώς δεν αποτελούσε στρατιωτικό στόχο με το κίνδυνο να δεχτεί επίθεση. Κάτι τέτοιο όμως δεν επιβεβαιώθηκε, μιας και η πόλη στη κυριολεξία ισοπεδώθηκε μέσα σε μια νύχτα.

Στις 13 προς 14 Φεβρουαρίου του 1945 και ενώ πόλεμος βάδιζε στο τέλος του, αμερικανικά και βρετανικά βομβαρδιστικά που άδειασαν τόνους από βόμβες πάνω από τη πόλη. Θα μπορούσε κανείς να τις χαρακτηρίσει «έξυπνες» μιας και ήταν προγραμματισμένες να εκραγούν περίπου 50 μέτρα πάνω απ’ το έδαφος. Αποτέλεσμα όλου αυτού ήταν να σχηματιστεί ένα πύρινο σύννεφο που τύλιξε μέσα του ανθρώπους και κτίρια που κάηκαν σε λίγα λεπτά!

Χιλιάδες ψυχές απανθρακώθηκαν και το 80% περίπου της πόλης έγινε σκόνη, σε ένα περιστατικό που θεωρήθηκε έγκλημα πολέμου από πλευράς των συμμάχων.

Είναι πολύ εντυπωσιακό αυτό που αντικρύζει πλέον ο επισκέπτης, καθώς τίποτα δε θυμίζει αυτό το γεγονός, μιας και η πόλη έχει αποκατασταθεί πλήρως στο ίδιο επίπεδο με τεράστιες προσπάθειες όλα τα επόμενα χρόνια!

Περάσαμε από την καταπληκτική μπυραρία της γνωστής Paulaner συνεχίζοντας το δρόμο μας:

Μέσα από τα μουσεία της πόλης και το κάστρο/παλάτι της Δρέσδης:

Αντικρύζοντας παράλληλα και τις αρκετά τουριστικές εικόνες με τις άμαξες στα πλακόστρωτα:

Και πάνω που αναρωτηθήκαμε τι άλλο μπορεί να ακολουθεί περνώντας τη στοά:

Ήρθαμε αντιμέτωποι με τη Schlossplatz, τη κυριότερη ίσως πλατεία του ιστορικού κέντρου (Altstadt) λίγο πριν το ποταμό Έλβα. Εκεί δεσπόζουν κτίσματα σπουδαίας αρχιτεκτονικής και ομορφιάς, αρχής γενομένης από το ‘’Landesamt für Denkmalpflege Sachsen’’ δηλαδή το κρατικό κτήριο διατήρησης μνημείων της Σαξονίας:

Κυριότερα όμως τη μεγάλη μπαρόκ εκκλησία που υψωνόταν μπροστά μας, που δεν ήταν άλλη από τη βασιλική εκκλησία Hofkirche, το καθεδρικό ναό της Δρέσδης, με το θεόρατο πραγματικά καμπαναριό της να ξεχωρίζει από μακριά:

Η Hofkirche είναι ένας καθολικός ναός που χτίστηκε από τον Αύγουστο II τον Ισχυρό το 1738 και εκτός από το εκπληκτικό μπαρόκ στυλ που αντιλαμβάνεσαι σχεδόν αμέσως, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και τα αγάλματα των αγίων και των επισκόπων που φιλοξενούνται σ’ αυτόν.

Η ομορφιά του μέρους μαζί με την ακόρεστη ικανοποίηση μου για ταξίδι με είχαν συνεπάρει, μη προλαβαίνοντας να πατάω το κλικ στη φωτογραφική μηχανή, κάτι που είναι λογικό αρκεί να αντιληφθεί κανείς ότι στη Δρέσδη κάθε στενάκι του κέντρου αποτελεί αξιοθέατο και αιτία φωτογραφίας.

Αυτά σκεφτόμουν όσο προχωρούσα προς τη πομπή των Πριγκίπων (Furstenzug), ένα πολύ ιδιαίτερο ψηφιδωτό που εκτείνεται στον μήκους 102 μέτρων τοίχο του Βασιλικού παλατιού:

Ουσιαστικά πρόκειται για τη μεγαλύτερη πορσελάνινη τοιχογραφία του κόσμου αποτελούμενη από 24.000 πλακάκια πορσελάνης από το Meissen, η οποία απεικονίζει μια παρέλαση δουκών και βασιλιάδων της Σαξονίας. Εκπληκτικό:

Διαβάζοντας για αυτά προχωρούσα πάνω – κάτω στην οδό Augustusstraße βλέποντας παράλληλα το εντυπωσιακό υπαίθριο σόου:

Αλλά ψάχνοντας επίσης τις καλύτερες λήψεις είτε προς το ναό:

Είτε προς το υπόλοιπο ιστορικό κέντρο που ακόμα δεν είχα δει:

 

[Iris_90]

Καταπληκτικές φωτογραφίες ... Πολύ όμορφες , μπράβο σου !!!

 

[psilos3]

Καταπληκτικές φωτογραφίες ... Πολύ όμορφες , μπράβο σου !!!

Είναι η Δρέσδη που δίνει τις αφορμές, σ' ευχαριστώ!

 

[Iris_90]

@psilos3 Αν είσαι ακόμα Γερμανία , πέρνα και μια βόλτα από Πότσνταμ και συγκεκριμένα Ανάκτορα Σαν Σουσί και αν προλάβεις την Ολλανδική Γειτονιά και θα με θυμηθείς ...

 

[psilos3]

Το μπαλκόνι της Δρέσδης και οι πρώτες μπύρες



Κολλητά από το κτήριο διατήρησης μνημείων και ακριβώς πριν από τη γέφυρα του Αυγούστου ξεκινούν τα σκαλοπάτια για το γνωστό «Μπαλκόνι» της Δρέσδης (ή μπαλκόνι της Ευρώπης - Brühlsche Terrasse) όπως αναφέρουν και οι οδηγοί:

Δε πρόκειται τίποτα περισσότερο από ένα υπερυψωμένο σημείο με υπέροχη θέα προς το ποταμό και την νέα πόλη (Neustadt) που δε πρέπει να παραλείψετε να ανεβείτε. Από εκεί φαίνεται δυστυχώς και η μόνη παραφωνία της πόλης, η γέφυρα Carolabrücke:

Μια παραφωνία -άκρως επιεικής ο όρος- που κόστισε πολλαπλά στη πόλη και ακύρωσε την όποια τεράστια προσπάθεια ανοικοδόμησης της, θυμίζοντας ατόφια Ελληνική Ρεμούλα… Οι οδηγίες της Unesco ήταν σαφέστατες :

«Ή φτιάχνετε υπόγεια γέφυρα ή παίρνετε πόδι από τον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς».

Το αποτέλεσμα το είδατε στη παραπάνω εικόνα, έχοντας ως συνέπεια τη διαγραφή της Δρέσδης από το κατάλογο και τη Γερμανία να είναι η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Άξιοι!

Για να καταλάβει κάποιος την αντίθεση και το οικοδομικό έγκλημα που συντελέστηκε εκεί, αρκεί να ρίξει μια ματιά στη γέφυρα του Αυγούστου (Augustusbrücke), που συνδέει τη νέα με τη παλιά πόλη και το ιστορικό κέντρο, και αν και απλή αλλά και υπό ανάπλαση δε χάνει την ομορφιά της:

Η πρώτη γέφυρα στο σημείο αυτό ξεκίνησε να χτίζεται το 12ο αιώνα, αυτή που βλέπαμε όμως με τους 9 θόλους αποτελεί μια ασφαλέστατη κατασκευή του 1907.

Από την αρχή της και χαμηλά σχεδόν στα σκαλοπάτια μπορεί κανείς να πάρει εξαιρετικές εικόνες:

Όπως και από το μπαλκόνι, όπως σοφά έπραξε η οικογένεια:

Η συστοιχία των δέντρων και τα παγκάκια προσφέρουν εξαιρετική σκιά τις ημέρες του καλοκαιριού σαν αυτήν:

Προχωρώντας στο μπαλκόνι μπορεί να δει κανείς απέναντι το ανοιχτό θέατρο της πόλης, στημένο ακριβώς μπροστά από το υπουργείο οικονομικών της Σαξονίας:

Δε περάσαμε απέναντι κάτι που θα κάναμε αργότερα, συνεχίζοντας τη βόλτα μας παράλληλα ψάχνοντας ένα ωραίο μέρος, μιας και η δίψα είχε κάνει ήδη την εμφάνιση της:

Έτσι φτάσαμε ως το υπέροχο κτήριο της ακαδημίας καλών τεχνών,

Διαπιστώνοντας ότι τα διπλανά σκαλιά οδηγούν στο σημείο που βρίσκονται μαζεμένα όλα τα εστιατόρια και οι μπυραρίες της περιοχής του κέντρου:

Κατεβήκαμε τα σκαλιά δίχως δεύτερη σκέψη, ξεκινώντας τη περιήγηση μέσα στα πεζοδρομημένα στενάκια προκειμένου να επιλέξουμε το μέρος που θα καθόμασταν:

Χωρίς σχεδόν να το καταλάβουμε φτάσαμε μπροστά στο προτεσταντικό ναό της Εκκλησίας της παναγίας ‘’Frauenkirche’’ που ξεκίνησε να χτίζεται το 1726:

Το εντυπωσιακό οικοδόμημα και διαχρονικό σύμβολο της πόλης με το τεράστιο τρούλο ήταν από τα πρώτα που βομβαρδίστηκαν κατά την επιδρομή των συμμάχων και καταστράφηκε ολοσχερώς:

Τα ερείπια της παράμεναν στο κέντρο της πόλης έως σχετικά πρόσφατα, όταν με πρωτοβουλία μιας ομάδας πολιτών και με δωρεές απ’ όλο τον κόσμο άρχισε η ανοικοδόμηση του ναού στα πρότυπα του 180ου αιώνα, αναγκάζοντας την Unesco να τον κατατάξει στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Χαρακτηριστική είναι η δωρεά της μεγάλης καμπάνας της εκκλησίας η οποία έγινε από τον γιο ενός από τους Άγγλους πιλότους που έκαψαν τη Δρέσδη το 1945 και θεωρήθηκε το σύμβολο φιλίας μεταξύ Γερμανίας και Βρετανίας.

Στο σημείο αυτό βρίσκεται και διατηρείται ένα τμήμα του παλαιού τείχους του ναού που στάθηκε όρθιο, προκειμένου να θυμίζει στους διερχόμενους το παραλογισμό και τη ματαιότητα του πολέμου:

Συνεχίσαμε ως την εξίσου εντυπωσιακή πίσω πλευρά της ακαδημίας,

Καταλήγοντας στο εστιατόριο – μπυραρία ‘’Augustiner an der Frauenkirche’’ το οποίο μας έκανε αμέσως το κλικ:

Επιλέξαμε το πιο έξω τραπέζι προκειμένου να έχουμε τη πλήρη θέα προς το ναό:

Ενώ οι υπόλοιποι αποφάσισαν να δοκιμάσουν τα φημισμένα τοπικά κρασιά ή τις Weiss, εγώ τσέκαρα τη μπύρα του καταστήματος, κάνοντας κατά λάθος παραγγελία για ποτήρι ενός Λίτρου, κάτι που πολύ με στεναχώρησε:

Φαίνεται άλλωστε ο προβληματισμός και το παράπονο μου:

Όσο οι υπόλοιποι συνέχισαν τα ποτά τους και η αδερφή μου την επίσκεψη στο ναό, εγώ πήρα τη μηχανή στα χέρια μου κι έκανα μια βόλτα στη πλατεία:

Η Neumarkt όπως είναι το επίσημο όνομα της, έσφυζε από ζωή εκείνη την ώρα:

Αφού έφτασα μπροστά από το όμορφο Steigenberger Hotel de Saxe με το άγαλμα του Friedrich August II

Επέστρεψα προς το τραπέζι μου έχοντας καλύτερες λήψεις του ναού:

Αλλά και του αγάλματος του Μαρτίνου Λούθηρου που βρίσκεται μπροστά του και ως εκείνη την ώρα δεν είχα προσέξει:

Οι ψιχάλες που είχαν κάνει την εμφάνιση τους μέσα σε δευτερόλεπτα πραγματικά, δε προμήνυαν κάτι καλό, δίνοντας μας να καταλάβουμε πόσο εύκολα αλλάζουν οι καιρικές συνθήκες στη Γερμανία…

 

[Iris_90]

Από το 2013 μου χει μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μου , τα θυμάμαι όλα αυτά τα δρομάκια που φωτογράφισες ... Αχ αυτά τα φαγητά τους , τα hot dog , τα σουβλάκια πατάτας , οι δροσερές μπύρες που δεν σε χτυπάνε στο κεφάλι ...

 

[psilos3]

Υπό βροχή μεταξύ Neustadt & Altstadt



Οι ψιχάλες είχαν αρχίσει να κάνουν ήδη την εμφάνιση τους νωρίτερα, δίνοντας μας κάποια ευχάριστα σχεδόν πεντάλεπτα δροσιάς, ωστόσο όσο περνούσε η ώρα η βροχή δυνάμωνε, αδειάζοντας την όμορφη πλατεία της Neumarkt:

Ήταν από τις λίγες φορές που χάρηκα με τον εαυτό μου, καθώς ψυλιασμένος όπως ήμουν πριν την εκδρομή, είχα ρίξει στο σακίδιο μια ομπρέλα να βρίσκεται, κάτι που δεν έχω κάνει πουθενά αλλού και τελικά με βοήθησε όσο τίποτα, ακόμα και φωτογραφικά:

Ο κόσμος έψαχνε να βρει ένα ασφαλές καταφύγιο μέχρι να περάσει το μπουρίνι, καθιστώντας το χώρο κάτω από τη γέφυρα ιδανικό για κάτι τέτοιο, μιας και η μπόρα δεν έλεγε να σταματήσει:

Ευτυχώς μετά από λίγη ώρα βρήκαμε την ευκαιρία με το που κόπασε σχετικά η βροχή και με τις ομπρέλες ανά χείρας συνεχίσαμε τη περιήγηση. Όχι που θα ξενερώναμε όντας σε εκδρομή τόσο καιρό μετά:

Η γέφυρα του Αύγουστου του Ισχυρού (Augustusbrucke) όπως προείπα, είναι αυτή που συνδέει τη παλιά με τη νέα πόλη και αποτελεί σίγουρα ένα από τα καλύτερα σημεία για φωτογράφιση:

Εμείς βέβαια δε σταθήκαμε τυχεροί, καθώς τα έργα ανάπλασης σε όλη τη γέφυρα (και σε κομμάτια του ιστορικού κέντρου) μας εμπόδιζαν τη πρόσβαση στα σημεία θέασης, οπότε αρκεστήκαμε στις φωτογραφίες με zoom. Τα πλωτά μπαράκια και τα ποταμόπλοια στον Έλβα ξεκινούσαν τις βόλτες τους από κείνο ακριβώς το σημείο.

Έστω κι έτσι κατάφερα να δω και να φωτογραφίσω το κτήριο της ακαδημίας καλών τεχνών ‘’Hochschule für Bildende Künste Dresden’’ με τους εντυπωσιακούς θόλους του και τα χρυσά αγάλματα στις κορυφές τους:

Μόλις περάσει κανείς τη γέφυρα θα συναντήσει το ‘’Goldener Reiter’’ ,το χρυσό άγαλμα του Αύγουστου ΙΙ του Iσχυρού δηλαδή, που αρκετοί το βρίσκουν μεγαλειώδες και εντυπωσιακό, στα δικά μου μάτια όμως φάνηκε εντελώς κακόγουστο:

Προχωρήσαμε στη νοητή συνέχεια της γέφυρας με κατεύθυνση τη νέα πόλη. Από κει ξεκινάει το μικρό πάρκο ‘’Rundbrunnen goldene Reiter Blick’’ με αρκετά καταστήματα στ’ αριστερά και τα δεξιά του:

Ήταν γεγονός ότι πεινούσαμε αλλά ψάχναμε σίγουρα κάτι διαφορετικό από τα λαζοντοϊτς κιτσαριά:

Η όμορφη διαδρομή μέσα από το πάρκο οδηγεί στο κυκλικό κόμβο ‘’Albertplatz’’ που αποτελεί και κόμβο των τραμ,

με τα δύο όμοια όμορφα σιντριβάνια ‘’Stürmische Wogen’’ αριστερά και δεξιά:

Πλέον πατούσαμε για τα καλά στη νέα πόλη βλέποντας διαφορετικές εικόνες:

Συγκεκριμένα κινούμασταν στο κομμάτι ‘’Äußere Neustadt’’ που μου θύμισε αμέσως τις γειτονιές του διπλανού Βερολίνου.

Δεν έπεφτα έξω. Μπαράκια με μουσική, στέκια, αυτόνομοι χώροι, μαγαζάκια με βιτρίνες παλιού εξοπλισμού όπως αυτό με το φωτογραφικό που έπεσα, καθώς και διαφορετικός κόσμος, αρκετά περισσότερη νεολαία:

Η σιγουριά του Google μας οδήγησε στο ‘’Marmaris Kebap Haus’’ λίγα στενά πιο πάνω, μιας και η πείνα εκείνη την ώρα μας είχε ξεπεράσει και το συστήνω ανεπιφύλακτα:

Ευτυχώς που πατήσαμε Γερμανία για να κάνουμε ένα παραδοσιακό …Τούρκικο γεύμα, που ποτέ δε λέμε όχι καθώς αποτελεί την ιδανική επιλογή φαγητού του δρόμου. Η μόνη φορά που επιτρέπω στον εαυτό μου να κάνει εξαίρεση απ’ τις μπύρες:

Αφού φάγαμε και γίναμε άνθρωποι συνεχίσαμε τη βόλτα μας στην όμορφη γειτονιά, με κατεύθυνση βόρεια προς το ναό ‘’Garnisonkirche St. Martin’’ που ξεχώριζε από μακριά:

Τα μπαράκια είχαν αρχίσει ήδη να λειτουργούν προκειμένου να δεχτούν κόσμο, σαν μια φυσιολογική Παρασκευή βράδυ με πολύ καλό καιρό όπως ήταν:

Φτάσαμε έως το ‘’Alaunpark’’ ένα από τα πολλά πάρκα που διαθέτει η Δρέσδη, βλέποντας αρκετό κόσμο να κάνει τη βόλτα του και να μη πτοείται από το βρεγμένο γρασίδι. Έτοιμος ήμουν να δοκιμάσω κι ένα Ταϊλανδέζικο, αν δεν είχα φάει λίγες στιγμές πριν:

Επιστρέψαμε προς τα πίσω μιας και το σκοτάδι είχε πέσει για τα καλά πλέον και δε μπορούσαμε να δούμε κάτι άλλο. Ήταν ώρα για μπαρ…

 

[Smaragda53]

Το μπαλκόνι της Δρέσδης και οι πρώτες μπύρες



Κολλητά από το κτήριο διατήρησης μνημείων και ακριβώς πριν από τη γέφυρα του Αυγούστου ξεκινούν τα σκαλοπάτια για το γνωστό «Μπαλκόνι» της Δρέσδης (ή μπαλκόνι της Ευρώπης - Brühlsche Terrasse) όπως αναφέρουν και οι οδηγοί:

View attachment 372307

Δε πρόκειται τίποτα περισσότερο από ένα υπερυψωμένο σημείο με υπέροχη θέα προς το ποταμό και την νέα πόλη (Neustadt) που δε πρέπει να παραλείψετε να ανεβείτε. Από εκεί φαίνεται δυστυχώς και η μόνη παραφωνία της πόλης, η γέφυρα Carolabrücke:

View attachment 372308

Μια παραφωνία -άκρως επιεικής ο όρος- που κόστισε πολλαπλά στη πόλη και ακύρωσε την όποια τεράστια προσπάθεια ανοικοδόμησης της, θυμίζοντας ατόφια Ελληνική Ρεμούλα… Οι οδηγίες της Unesco ήταν σαφέστατες :

«Ή φτιάχνετε υπόγεια γέφυρα ή παίρνετε πόδι από τον κατάλογο των Μνημείων της Παγκόσμιας Κληρονομιάς».

Το αποτέλεσμα το είδατε στη παραπάνω εικόνα, έχοντας ως συνέπεια τη διαγραφή της Δρέσδης από το κατάλογο και τη Γερμανία να είναι η πρώτη Ευρωπαϊκή χώρα που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Άξιοι!

Για να καταλάβει κάποιος την αντίθεση και το οικοδομικό έγκλημα που συντελέστηκε εκεί, αρκεί να ρίξει μια ματιά στη γέφυρα του Αυγούστου (Augustusbrücke), που συνδέει τη νέα με τη παλιά πόλη και το ιστορικό κέντρο, και αν και απλή αλλά και υπό ανάπλαση δε χάνει την ομορφιά της:

View attachment 372309

Η πρώτη γέφυρα στο σημείο αυτό ξεκίνησε να χτίζεται το 12ο αιώνα, αυτή που βλέπαμε όμως με τους 9 θόλους αποτελεί μια ασφαλέστατη κατασκευή του 1907.

Από την αρχή της και χαμηλά σχεδόν στα σκαλοπάτια μπορεί κανείς να πάρει εξαιρετικές εικόνες:

View attachment 372310

Όπως και από το μπαλκόνι, όπως σοφά έπραξε η οικογένεια:

View attachment 372311
View attachment 372312

Η συστοιχία των δέντρων και τα παγκάκια προσφέρουν εξαιρετική σκιά τις ημέρες του καλοκαιριού σαν αυτήν:

View attachment 372313

Προχωρώντας στο μπαλκόνι μπορεί να δει κανείς απέναντι το ανοιχτό θέατρο της πόλης, στημένο ακριβώς μπροστά από το υπουργείο οικονομικών της Σαξονίας:

View attachment 372314

Δε περάσαμε απέναντι κάτι που θα κάναμε αργότερα, συνεχίζοντας τη βόλτα μας παράλληλα ψάχνοντας ένα ωραίο μέρος, μιας και η δίψα είχε κάνει ήδη την εμφάνιση της:

View attachment 372315

Έτσι φτάσαμε ως το υπέροχο κτήριο της ακαδημίας καλών τεχνών,

View attachment 372316

Διαπιστώνοντας ότι τα διπλανά σκαλιά οδηγούν στο σημείο που βρίσκονται μαζεμένα όλα τα εστιατόρια και οι μπυραρίες της περιοχής του κέντρου:

View attachment 372317

Κατεβήκαμε τα σκαλιά δίχως δεύτερη σκέψη, ξεκινώντας τη περιήγηση μέσα στα πεζοδρομημένα στενάκια προκειμένου να επιλέξουμε που θα καθόμασταν:

View attachment 372318
View attachment 372319

Χωρίς σχεδόν να το καταλάβουμε φτάσαμε μπροστά στο προτεσταντικό ναό της Εκκλησίας της παναγίας ‘’Frauenkirche’’ που ξεκίνησε να χτίζεται το 1726:

View attachment 372320

Το εντυπωσιακό οικοδόμημα και διαχρονικό σύμβολο της πόλης με το τεράστιο τρούλο ήταν από τα πρώτα που βομβαρδίστηκαν κατά την επιδρομή των συμμάχων και καταστράφηκε ολοσχερώς:

View attachment 372321

Τα ερείπια της παράμεναν στο κέντρο της πόλης έως σχετικά πρόσφατα, όταν με πρωτοβουλία μιας ομάδας πολιτών και δωρεές απ’ όλο τον κόσμο, άρχισε η ανοικοδόμηση του ναού στα πρότυπα του 180ου αιώνα, αναγκάζοντας την Unesco να τον κατατάξει στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Χαρακτηριστική είναι η δωρεά της μεγάλης καμπάνας της εκκλησίας η οποία έγινε από τον γιο ενός από τους Άγγλους πιλότους που έκαψαν τη Δρέσδη το 1945 και θεωρήθηκε το σύμβολο φιλίας μεταξύ Γερμανίας και Βρετανίας.

Στο σημείο αυτό βρίσκεται και διατηρείται ένα τμήμα του παλαιού τείχους του ναού που στάθηκε όρθιο, προκειμένου να θυμίζει στους διερχόμενους το παραλογισμό και τη ματαιότητα του πολέμου:

View attachment 372322

Συνεχίσαμε ως την εξίσου εντυπωσιακή πίσω πλευρά της ακαδημίας,

View attachment 372323

Καταλήγοντας στο εστιατόριο – μπυραρία ‘’Augustiner an der Frauenkirche’’ το οποίο μας έκανε αμέσως το κλικ:

View attachment 372324

Επιλέξαμε το πιο έξω τραπέζι προκειμένου να έχουμε τη πλήρη θέα προς το ναό:

View attachment 372325
View attachment 372326

Ενώ οι υπόλοιποι αποφάσισαν να δοκιμάσουν τα φημισμένα τοπικά κρασιά ή τις Weiss, εγώ τσέκαρα τη μπύρα του καταστήματος, κάνοντας κατά λάθος παραγγελία για ποτήρι ενός Λίτρου, κάτι που πολύ με στεναχώρησε:

View attachment 372327

Φαίνεται άλλωστε ο προβληματισμός και το παράπονο μου:

View attachment 372328

Όσο οι υπόλοιποι συνέχισαν τα ποτά τους και η αδερφή μου την επίσκεψη στο ναό, εγώ πήρα τη μηχανή στα χέρια μου κι έκανα μια βόλτα στη πλατεία:

View attachment 372329

Η Neumarkt όπως είναι το επίσημο όνομα της, έσφυζε από ζωή εκείνη την ώρα:

View attachment 372330

Αφού έφτασα μπροστά από το όμορφο Steigenberger Hotel de Saxe με το άγαλμα του Friedrich August II

View attachment 372331

Επέστρεψα προς το τραπέζι μου έχοντας καλύτερες λήψεις του ναού:

View attachment 372332

Αλλά και του αγάλματος του Μαρτίνου Λούθηρου που βρίσκεται μπροστά του και ως εκείνη την ώρα δεν είχα προσέξει:

View attachment 372333

Οι ψιχάλες που είχαν κάνει την εμφάνιση τους μέσα σε δευτερόλεπτα πραγματικά, δε προμήνυαν κάτι καλό, δίνοντας μας να καταλάβουμε πόσο εύκολα αλλάζουν οι καιρικές συνθήκες στη Γερμανία…

Συγκινήθηκα με την περιγραφή της Δρέσδης Ψηλέ κι ας μην έχω πάει. Αλλά έχω αναμνήσεις παιδικές, όσο παράξενο κι αν ακούγεται. Τη δεκαετία του ΄60 (!), όταν ήμουν παιδάκι ακόμα, μέναμε σε μια νεόκτιστη πολυκατοικία στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί είχαμε πιάσει φιλίες με τους περισσότερους ένοικους και ιδιοκτήτες, φιλίες που άντεξαν στο χρόνο μέχρι σήμερα, φιλίες με εκδρομές και συναθροίσεις, ανάγνωση βιβλίων και ακρόαση ραδιοφώνου. ΄Ισως ακούγονται παράξενα τώρα όλ΄αυτά, αλλά ήταν καθημερινή πραγματικότητα. Τα παιδιά παίζανε έξω στο δρόμο, οι μανάδες βγαίναν στα μπαλκόνια να τα φωνάξουν για το βραδινό, τέτοια πράγματα, συν αστυνομοκρατία, απομεινάρια εμφυλίου και όλα τα υπόλοιπα "ωραία". Αλλά η πολυκατοικία μας είχε γίνει μια φωλιά. Καραμανλικοί, Παπανδρεικοί, Αριστεροί είχανε γίνει όλοι φίλοι και εμπιστεύονταν ο ένας τον άλλο περιέργως πως τώρα που τα σκέφτομαι. ΄Ενα ζευγάρι λοιπόν κρυφών αριστερών είχε ένα γιο που έφυγε με τον εμφύλιο και κατέληξε στη Δρέσδη. Εκεί σπούδασε, παντρεύτηκε μια Ελληνοπούλα, πρόσφυγα κι αυτή κι έκαναν οικογένεια. Οι άνθρωποι είχαν να δουν το παιδί τους άπειρα χρόνια, γιατί βέβαια η Δρέσδη ανήκε στο Σιδηρούν Παραπέτασμα, όπως το αποκαλούσαν τότε. Αν δεν κάνω λάθος, πρέπει επί Παπανδρέου να δόθηκε κάποια άδεια και έτσι μπόρεσαν να πάνε στη Δρέσδη. Καταλαβαίνεις τη συγκίνηση, τα κλάματα, τις ετοιμασίες. ΄Οταν γύρισαν, μας μιλούσαν ατελείωτες ώρες για τη Δρέσδη, τον γιο τους, τα εγγόνια τους. Μου φέρανε και μια κούκλα και στους γονείς μου ένα ξύλινο ρολόι τοίχου. ΄Υστερα από χρόνια, μετά τη χούντα, ο γιος με την οικογένειά του άφησαν τη Δρέσδη και εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, αλλά δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν, αισθάνονταν πάντα σαν κυνηγημένοι.
΄Οπως καταλαβαίνεις όλ΄αυτά έχουν καταγραφεί βαθιά μέσα μου, έτσι η Δρέσδη πάντα με συγκινεί παρ΄όλο που δεν έχω πάει ποτέ.

 

[psilos3]

Συγκινήθηκα με την περιγραφή της Δρέσδης Ψηλέ κι ας μην έχω πάει. Αλλά έχω αναμνήσεις παιδικές, όσο παράξενο κι αν....

Κι εγώ συγκινούμαι με το ποστ σου.
Η μισή νεότερη ιστορία της Ελλάδας μέσα σε μια δημοσίευση λίγων γραμμων.
Δεν έχω να ευχηθώ κάτι άλλο παρά να πας με το καλό στη Δρέσδη. Είναι μια υπέροχη πόλη και δύσκολο να αφήσει κάποιον αδιάφορο!

 

[Iris_90]

Ο Έλβας να διασχίζει την όμορφη Δρέσδη , πολύ ωραίες λήψεις !!! Το Τούρκικο γεύμα ωραίο ;;; Γιατί είχα δοκιμάσει κάτι παρεμφερές στη Κωνσταντινούπολη και δεν τρωγόταν με τίποτα ... Πάντως η Γερμανία έχει φοβερά φαγητά (κότσι ψητό , λουκάνικα , πατάτες τηγανητές ) , ασυναγώνιστο γερμανικό φαγητό !!!

 

[psilos3]

Το Τούρκικο γεύμα ωραίο ;

Καταπληκτικό, το τιμώ κάθε φορά που βρίσκομαι στη Γερμανία (προσφάτως και στην Αυστρία) και δεν απογοητεύομαι, είναι εγγύηση.

είχα δοκιμάσει κάτι παρεμφερές στη Κωνσταντινούπολη και δεν τρωγόταν με τίποτα

Ασύλληπτο! Πρέπει να κακόπεσες πολύ για να φας άσχημα στη Πόλη.

Πάντως η Γερμανία έχει φοβερά φαγητά (κότσι ψητό , λουκάνικα , πατάτες τηγανητές ) , ασυναγώνιστο γερμανικό φαγητό !!!

Έρχονται και αυτά με τη σειρά τους, μη βιάζεσαι.