Συζήτηση για θρησκείες, πρακτικές, κινήματα και άλλα πολλά

[jimp]

Σε μια οικογένεια όπου οι ρόλοι είναι διαχωρισμένοι άντρας=κουβαλητής γυναίκα=νοικοκυρά ο άντρας δε νομίζει ότι δήθεν έχει το πάνω χέρι στις αποφάσεις. Το έχει. Μια γυναίκα πλήρως εξαρτώμενη οικονομικά από έναν άντρα δυστυχώς είναι πάντα ένα βήμα πίσω, ένα σκαλί κάτω.-

Προσωπικά γνωρίζω πολλές γυναίκες που επειδή έκαναν κάποτε την επιλογή να "μείνουν σπίτι", να ασχοληθούν με την οικογένειά τους και να μεγαλώσουν τα παιδιά τους κατέληξαν να ανεχθούν συναισθηματική κακοποίηση, υποτίμηση, εκβιασμούς, κέρατο και χίλια μύρια. Η πολύχρονη εξάρτησή τους από το πορτοφόλι ενός άλλου ανθρώπου μείωσε την αυτοπεποίθησή τους και έκανε την προοπτική του να σταθούν με σιγουριά πάλι στα πόδια τους μακριά του να φαντάζει αδύνατη, σχεδόν υπεράνθρωπη.

Ευτυχώς στη γενιά μας όπου οι γυναίκες βρίσκουν περισσότερα στηρίγματα και μέσα ενδυνάμωσης με χαρά βλέπω κάποιες να βγαίνουν σιγά-σιγά από τέτοιες δυσλειτουργικές σχέσεις. Σε προηγούμενες όμως δεκαετίες τα πράγματα ήταν πολύ πολύ πιο δύσκολα.

Μα δεν αναφέρθηκα πουθενά για γυναίκες εξαρτημένες οικονομικά, το αντίθετο μάλιστα.
Οι τελευταίες του παραδείγματος μου ήταν/ειναι εξαρτημένες απ'τους άντρες τους.

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω εγώ είναι τι στο καλό πειράζει τις νέες γυναίκες να είναι καλές νοικοκυρές και μάλιστα το θεωρούν και υποτιμητικό αυτό, φτάσαμε στο άλλο άκρο.

Άπειρα παραδείγματα γυναικών που και παιδιά μεγάλωσαν, και ήταν νοικοκυρές στο σπίτι τους, και τη δουλειά τους είχαν και πουτανες ήταν στο κρεββάτι και δεν ασχολήθηκαν ποτέ με αυτά που συζητάμε εμείς τώρα, γιατί δεν θα ήταν τίποτα από αυτά, απλά θα έψαχναν την κάθε ευκαιρία να βρουν τον φαλλοκρατη και να βγάλουν ένα είδους κόμπλεξ.

 

[tripakias]

Όσες γυναίκες έχω γνωρίσει (στην ηλικία των μανάδων μας) που διαμαρτύρονται για δικαιώματα, για ισότητα, που έχουν παράπονα για τη ζωή τους, βλέπω έχουν μία οικογένεια παρατημένη, παιδιά χωρίς τρόπους που τους φταίνε μόνο οι άλλοι και συνήθως το κράτος, άντρες παρατημένοι (γιατί ναι ο σωστός άντρας χρειάζεται μία δυναμική γυναίκα για καθοδήγηση και ας μην το παραδεχόμαστε), και αυτές να διαμαρτύρονται γιατί δήθεν δεν έκαναν τίποτα στη ζωή τους, δεν σπούδασαν, δεν ταξίδεψαν κτλ κτλ. Ενώ όλη μέρα δεν άφηναν τον καφέ από το χέρι, ήταν μόνο επισκέψεις σε γειτόνισσες για κουτσομπολιό, βαριόντουσαν να δουλέψουν κτλ κτλ (άπειρα τα παραδείγματα στη γειτονιά μου, με γείτονες και παιδιά που ζούμε μαζί από 5 χρονών).

Ενδιαφερουσα ισοπεδωτικη αποψη για γυναικες που διεκδικουν τα αυτονοητα. Η μια και μοναδικη γυναικα που γνωριζω προσωπικα (και ξερω ακριβως τι κανει στη ζωη της) και υποστηριζει ενεργα γυναικες θυματα ενδοοικογενειακης βιας δεν εχει κανενα απο τα χαρακτηριστικα που αναφερεις. Ολα μα ολα τελειως αντιθετα. Εκτος ισως απο τους τροπους των παιδιων της* που ακομα ειναι μικρα και δεν ξερω πως θα ειναι οταν θα μεγαλωσουν. Αλλα απ΄ οσο γνωριζω το τι δρομο θα ακολουθησουν τα παιδια της θα ηθελε να ειναι μια απολυτως δικη τους επιλογη. Ακομη κι αν θελουν να γινουν ναρκομανεις ας γινουν. Εχει ομως μια τοσο τεραστια σιγουρια πως οσο ζει δεν θα το κανουν. Ηδη στο μεγαλο γιο της που δεν ειναι ουτε 4 μιλα για τους κινδυνους της ζωης, την αναπαραγωγη, την σεξουαλικοτητα, τον ρατσισμο, την ξενοφοβια, την υγεια, την αξια του χρηματος, την ανιδιοτελη αγαπη, την παροδικη ευχαριστηση που δινουν τα υλικα αγαθα κα.

Η γυναικα αυτη ειναι η δικη μου γυναικα.

*Ειναι λιγο ασαφες και γενικολογο το χωρις τροπους και καμια φορα ειναι προσον για εναν ανθρωπο. Αρκετες φορες οι ασυμβιβαστοι ανθρωποι θεωρουνται απο την καθωσπρεπει κοινωνια πως δεν εχουν τροπους. Οι οπαδοι του savoir vivre μας θεωρουν ολους τους υπολοιπους σχεδον αξεστους. Κατα βαση ομως στην πλειονοτητα τους προκειται για τους πλεον ψευτικους και σε περιπτωσεις σιχαμερους ανθρωπους.

 

[North66]

Βρε τριπάκια άσε το vagina pampering και την αμπελοφιλοσοφία για τις καταπιεσμένες γυναίκες λες και ζούμε στη Σομαλία, η φαλλοκρατία τέλειωσε στην Ελλάδα πια, ζήτω η αιδοιοκρατία (αυτός είναι πια ο σωστός όρος και όχι μισανδρία)... είναι πλέον γνωστό ότι το παλαιάς κοπής νομοθετικό πλαίσιο που κάποτε ορθά θεσπίστηκε για να υπερασπίζεται τις καταπιεσμένες γυναίκες σήμερα γίνεται εργαλείο στα χέρια τους για να ευνοούνται νομικά και να εκδικούνται τους πρώην τους. Όταν γνωρίσεις χωρισμένους θα καταλάβεις τι λέω.

 

[tripakias]

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω εγώ είναι τι στο καλό πειράζει τις νέες γυναίκες να είναι καλές νοικοκυρές και μάλιστα το θεωρούν και υποτιμητικό αυτό, φτάσαμε στο άλλο άκρο.

Αυτο ειναι το προβλημα @jimp που θες σωνει και καλα η γυναικα να ειναι νοικοκυρα και καλη μαλιστα. Σε ξενιζει και θεωρεις αφυσικο αν μια γυναικα δεν θελει αυτον το ρολο και εχει διαλεξει να ακολουθησει εναν αλλο δρομο. Εισαι πολυ μακρυα απο τον εγκεφαλικο κοσμο αυτων των γυναικων. πριν τις κατηγορησεις προσπαθησε να τις προσεγγυσεις.

 

[tripakias]

Βρε τριπάκια άσε το vagina pampering και την αμπελοφιλοσοφία για τις καταπιεσμένες γυναίκες λες και ζούμε στη Σομαλία, η φαλλοκρατία τέλειωσε στην Ελλάδα πια, ζήτω η αιδοιοκρατία (αυτός είναι πια ο σωστός όρος και όχι μισανδρία)... είναι πλέον γνωστό ότι το παλαιάς κοπής νομοθετικό πλαίσιο που κάποτε ορθά θεσπίστηκε για να υπερασπίζεται τις καταπιεσμένες γυναίκες σήμερα γίνεται εργαλείο στα χέρια τους για να ευνοούνται νομικά και να εκδικούνται τους πρώην τους. Όταν γνωρίσεις χωρισμένους θα καταλάβεις τι λέω.

ΟΚ αλλα πες το και στην ΕΛΑΣ

http://www.tanea.gr/news/greece/article/5511057/endooikogeneiakh-bia-13-700-peristatika-apo-to-2014/

 

[Sassenach77]

Είναι γεγονός οτι υπάρχει μεγάλο ποσοστό κακοποιημένων ανδρών στην Ελλάδα! Κάτι που αρνούνται πολλές γυναίκες, αλλά είναι γεγονός! Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες δυτικές χώρες.

Η κακοποίηση κατα το μεγαλύτερο ποσοστό είναι ψυχολογικής φύσεως και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις είναι ακραίος (στέρηση τέκνων, μείωση αυτοπεποίθησης, καταλογισμό ευθυνών που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα κ.α.) και ξεκινάει και απο τις μικρές ηλικίες (είσαι άντρας και δεν επιτρέπεται να κλαίς...)

Το νόμισμα της κακοποίηση έχει δύο όψεις και δεν κάνει διαχωρισμό φύλων!

 

[paefstra]

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω εγώ είναι τι στο καλό πειράζει τις νέες γυναίκες να είναι καλές νοικοκυρές

O Καπιταλισμος. Και εξηγουμαι.
Ξεμένεις μια φορά από φαί στο σπίτι και λες ας παραγγείλω μια πιτσα D*****ο's που όμως παντα ερχεται μια αποδειξη με εναν κωδικο που λεει ΠΑΙΞΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ και μετα την παιζεις σε εναν τροχο της τυχης και κερδιζεις αλλη μια πιτσα δωρο. Αντε, λεω την επομενη φορα που θα παραγγειλω ΜΙΑ, πιτσα να παρω και μια δωρο που την κερδισα. Αλλα καθε φορα που μπαινω να παραγγειλω, μου λεει το σαιτ, οριστε, αλλη μια πιτσα δωρο με την παραγγελια, αρα δεν μπορω να παρω αλλη μια απο το ΠΑΙΞΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ γιατι ποιος θα φαει 3 πιτσες. Και τωρα εχω ενα κουμπακι που το παταω και εναι γεματο αζητητες πιτσες. Σημερα δεν μπορεσα να αντισταθω στο ΠΑΙΞΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ, ξαναεπαιξα την αποδειξη και κερδισα αλλη μια. Τοσες πιτσες αζητητες, τοση πικρα, τοσος πονος.
Αυτα μας διαφθείρουν και μας εμποδιζουν να ειμαστε καλες νοικοκυρες.

 

[katkats]

Αυτα μας διαφθείρουν και μας εμποδιζουν να ειμαστε καλες νοικοκυρες.

Για να μην μιλησουμε για τα μιλια απο το σούπερ: μαύρα μάτια κάνουμε για να δούμε το σπίτι μας

 

[mikrh tsopana]

Διάβασα με προσοχή σχεδόν όλη τη συζήτηση, tripakias και fenia42 δε θα μπορούσαν να με βρουν πιο σύμφωνη. Προσωπική μου άποψη είναι πως το πρόβλημα είναι πολυδιάστατο. Δηλαδή δε φταίει μόνο η πατριαρχία, δε φταίει μόνο η θρησκολατρεία, δε φταίει μόνο ο σπισισμός, φταίνε και η πατριαρχία και η θρησκολατρεία και ο σπισισμός. Το πρώτο ορίζει τον άντρα ως την κεφαλή σε μια κοινωνία και σε όλες τις μικρογραφίες αυτής, όπως η οικογένεια, το δεύτερο ορίζει μία οποιαδήποτε θεότητα με την ίδια ιδιότητα σε μια κοινωνία όπως αυτή του άντρα στην πατριαρχία και το τρίτο τον άνθρωπο ως το ανώτερο ζώο, δηλαδή την ίδια ιδιότητα με αυτή του άνδρα στην πατριαρχία και αυτή της θεότητας στη θρησκολατρεία.

Το οφθαλμοφανές κοινό γνώρισμα είναι η ιεραρχία, δηλαδή ότι πάντοτε το εκάστοτε υποκείμενο αποκτά μία διακεκριμένη θέση έναντι των υπολοίπων και μακροκοσμικά, μία ιεραρχία που θέλει έναν-και όχι μία συνήθως- θεό πάνω απ'όλα, με τον άνδρα να ακολουθεί, τη γυναίκα πιο κάτω και τα ζώα τελευταία. Η κοινωνία δίνει ρόλους και οι άνθρωποι τους αποδέχονται, ασχέτως με το αν αυτοί οι ρόλοι τις/τους υποβιβάζουν ή όχι. Δε ξέρω αν αυτό είναι πηγαίο ή επίκτητο, αν και πιστεύω το δεύτερο. Και τα τρία πάντως περιπλέκονται και δεν είναι διόλου ασύνδετα. Ο χριστιανισμός, που αποτελεί μία από τις πλέον διαδεδομένες θρησκείες, θεωρεί τα υπόλοιπα είδη κατώτερα από το ανθρώπινο και το μόνο που αποδίδει στα υπόλοιπα ζώα είναι η "ενέργεια" ενώ στους ανθρώπους αποδίδεται μία βαθύτερη ιδιότητα, αυτή της ψυχής. Η ίδια θρησκεία όπως αναφέρθηκε παραπάνω απαγορεύει στις γυναίκες να εισέρχονται στο ιερό και αποδίδει σε αυτές την αριστερή, "κακιά" πλευρά στα στασίδια. Kαι μπορεί η Παναγία να μην πέθανε ποτέ αλλά και πάλι άνδρας ήταν αυτός που ανέλαβε τη σωτηρία του είδους, ο εκλεκτός. Προφανώς υπάρχουν και άλλου είδους ιεραρχίες που θέλουν πάντα εμάς, που βρισκόμαστε από εγωισμό στο κέντρο του μικροκόσμου μας, να ξεχωρίζουμε. Σχεδόν για κάθε γνώρισμα του ανθρώπου, σε γεωγραφικές, θρησκευτικές οικονομικές και άλλες διαστάσεις υπάρχει και η αντίστοιχη "τάση" ιεραρχίας (ρατσισμός= το δικό μας φύλο είναι ανώτερο, μισαλλοθρησκεία=η δική μας θρησκεία είναι η καλύτερη, πλουσιοκρατία/οικονομικός ελιτισμός= ο έχων/η έχουσα λιγότερα χρήματα θα έχει και λιγότερα προνόμια, περισσότερες επιβαρύνσεις και λιγότερα δικαιώματα, σεοξυαλικός προσανατολισμός= οι ομοφυλόφιλοι είναι προβληματικοί)

Να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένη, μία έννοια δε συνεπάγεται αυτόματα ότι όλα τα υποκείμενα, στα οποία ετυμολογικά αναφέρεται, χαρακτηρίζονται από αυτήν. Μία γυναίκα μπορεί να έχει πατριαρχικές αντιλήψεις, αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορεί ταυτόχρονα να καταπιέζεται η ίδια και δεν ακυρώνει φυσικά την καταπίεση τόσων ακόμη γυναικών ανα τον πλανήτη, είτε είναι θύματα πατριαρχίας, είτε είναι θύματα κάποιας θρησκείας. Το θέμα είναι ότι σε κάθε περίπτωση η γυναίκα ακόμη και σήμερα ακόμη και σε δυτικές κοινωνίες όπως η Ελλάδα, βιώνει την πατριαρχία σε κάθε έκφανσή της. Οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, οι οποίες είναι πολύ περισσότερες από ότι γίνονται γνωστές και δε σταματούν στη σωματική παρενόχληση είναι η πιο κοινή μορφή. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί ότι ένας άνδρας μπορεί να δεχτεί παρόμοια παρενόχληση, δυστυχώς όμως αναλογικά οι γυναίκες είναι τα πιο συχνά θύματα. Για μένα παρενόχληση είναι τα σχόλια στο δρόμο από άνδρες, τα "καταλάθος" χουφτώματα στα λεωφορεία και σε χώρους όπου υπάρχει συνωστισμός, η εκσπερμάτιση εντός του κόλπου χωρίς τη συναίνεση της γυναίκας.
(Ναι γνωρίζω τέτοια ιστορία η οποία πέρασε και δεν ακούμπησε ως εξής: - Μωρό μου, σου χω πει, δε θέλω να τελειώνεις μέσα μου.
-Έλα ρε μωρό μου, αφού ξέρεις δε μπορώ να κρατηθώ . )

Έχω δεχθεί σοβαρή σωματική παρενόχληση στο δρόμο, στη γειτονιά μου και η πρώτη ερώτηση κάποιων ατόμων ήταν "τί φορούσες", κάτι το οποίο μπορεί να με εξοργίσει.

Όσον αφορά στις απανταχού θρησκείες, η άποψή μου είναι ότι γεννήθηκαν από την ανάγκη του ανθρώπου για ψυχολογική επιβίωση (ένα στήριγμα στις δύσκολες στιγμές) και συντηρήθηκαν και κληρονομήθηκαν από -το ενδεχομένως μεγαλύτερο δεινό- το φόβο. Ο άνθρωπος φοβάται να ακολουθεί τα ένστικτά του, φοβάται να αποποιηθεί την εξευτελιστική ηθική της εκκλησίας και να δημιουργήσει δικό του αξιακό κώδικα γιατί τότε δε θα έχει
γλειφιτζούρι (τουτέστιν παράδεισο). Η συνταγή για μια θρησκεία είναι η ίδια με μικρές παραλλαγές, είναι δοκιμασμένη και ασφαλής. Υπόσχεται πάντα ένα καλύτερο αύριο, ένα καλύτερο μέλλον, στη μετα θάνατον ζωή. Είναι τόσο παράλογο και τόσο αποδεκτό που μπορεί να με τρελάνει. Δούλευα καιρό μέσα μου για να αποφασίσω ότι είμαι άθεη, αν και μου αναγνωρίζω δυστυχώς διάφορα θρησκευτικά κατάλοιπα, όταν όμως ήρθα σε αυτή την απόφαση είχα μία από τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου.

Όσον αφορά στα ζώα, η προσωπική μου αντίληψη εμπεριέχει μία οριζοντιότητα, ωστόσο δεν είμαι χορτοφάγος ούτε βίγκαν και δε θα μπορούσα ποτέ να είμαι. Δε θα έτρωγα ένα ζώο συντροφιάς, τρώω όμως κρέας και πιστεύω πως μία συνετή κατανάλωση δεν είναι επιβλαβής ούτε για την υγεία ούτε για την ισορροπία της πανίδας. Το αν περιέχει κάτι το μεμπτό είναι ιδιαίτερο θέμα. Κατακρίνουμε τις αλυσίδες γιατί εκμεταλλεύονται τα ζώα, κανείς όμως δε σφάζει ένα γουρούνι με το γάντι. Η φύση της δυτικής κοινωνίας είναι τέτοια που ο άνθρωπος δε χρειάζεται το κρέας για να επιβιώσει, καθώς έχει πρόσβαση σε ένα σωρεία τροφών. Είναι το ίδιο εύκολο όμως για κάποιον που κάνει δουλειά γραφείου και για κάποιον που είναι όλη μέρα στην οικοδομή να έχουν μία διατροφή από την οποία εκλίπει η ζωική πρωτείνη;

Αυτό που βλέπω είναι ότι οι περισσότερες και οι περισσότεροι επικεντρώνονται σε ένα κομμάτι του παζλ και δεν έχουν μία καθολική προσέγγιση, κάτι που είναι λογικό. Γνωρίζω άτομα φιλόζωα μέχρι τα μπούνια που αδιαφορούν για οικονομικοπολιτικά ζητήματα, άτομα πλήρως και συνειδητά πολιτικοποιημένα να υποβιβάζουν τα έμφυλα θέματα και πάσης φύσεως "ακτιβιστές" να γελάνε με την έννοια του βιγκανισμού.

Εκόνα 1: Είμαι με τη μητέρα μου και τον αδερφό μου (ο οποίος είναι άκρως πολιτικοποιημένος) στη Νάπολη στο κάστρο. Ο αδερφός μου, χαμένος κάπου σε ένα φανταστικό παρελθόν, φανταζόταν πως ηγείται μιας μάχης.
- (αδερφός) Θα ήθελα να ήμουν σε εκείνη την εποχή.
-(μητέρα) Κι εμένα θα μου άρεζε.
-(εγώ) Ως γυναίκα, δε θα ήθελα με τίποτα να ζούσα σε άλλη εποχή.

Και κάπου εκεί ξεκινά ένας ατέρμων διάλογος για το αν οι γυναίκες έχουν σήμερα λιγότερα, ίσα ή περισσότερα δικαιώματα. Θεωρώ αστείο το τελευταίο, παρατηρώ την έμφυλη βία καθημερινά.

Εικόνα 2: Στην Μπογκοτά γνώρισα μια συμπαθητική και γοητευτική ιρλανδή η οποία ήταν βίγκαν. Όταν τη ρώτησα γιατί το επέλεξε, μου διηγήθηκε μία ιστορία, κατα την οποία η ίδια στην Ινδία δε μπορούσε να κοιμηθεί επειδή ακουγόταν συνέχεια μουσική. Όταν ρώτησε γιατί, της απάντησαν ότι την έχουν για να μην κοιμούνται οι κότες, γιατί όσο μένουν ξυπνητές αναπτύσσονται. Μετά από αυτό, ο βιγκανισμός είναι μονόδρομος.

υγ1. Σήμερα διάβαζα την απολογία της 22χρονης που "σκότωσε" το νεογέννητο μωρό της. Ήμουν στη βιβλιοθήκη της σχολής μου, έτοιμη να βάλω τα κλάματα, συγκλονισμένη από τη γλαφυρότητα της περιγραφής και από τη βιαιότητα της πραγματικότητας. Προφανώς η κατάθεση ήταν πειραγμένη από δικηγόρο, ωστόσο εκφράσεις του στυλ "λόγω και της εμφανίσεως μου στην προσπάθεια μου να διατηρήσω τον σύντροφό μου είχα αποδεχθεί την επιθυμία του για μια πιο ελεύθερη σεξουαλική επαφή" είναι πολύ άμεσες για να είναι ψεύτικες. Και είναι ακριβώς αυτό το παράδειγμα, μιας γυναίκας που έχει αποδεχθεί την "υποδεέστερη)φύση της λόγω μιας στερεοτυπικά άσχημης εμφάνισης (είναι κατα τα λεγόμενά της αρκετά γεματούλα). Η γυναίκα αυτή, φοβισμένη από την κατακραυγή του περιβάλλοντός της, αποφάσισε να γεννήσει μόνη της, στη μπανιέρα της, προσπαθώντας να κάνει ησυχία τη στιγμή που γεννάει, για να μην την ακούσουν. Μπορείς να την κατηγορήσεις για την αμέλειά της, η οποία στοίχησε τη ζωή ενός μωρού; Μπορείς να την κατηγορήσεις ως εθελούσιο θύμα της πατριαρχίας; Μπορείς να την κατηγορήσεις που δεν επέλεξε την άμβλωση (ένα από τα πλέον φλέγοντα ζητήματα στο οποίο έχει βάλει το χεράκι της η εκκλησία και τα έχει κάνει σκατά);

υγ2. Μέσα σ'όλο αυτό το παραλήρημα, θέλω να πω πως για μένα καλώς ή κακώς έχουν σημασία οι λέξεις. Η γλώσσα είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας, δηλαδή πατριαρχική και αυτό φαίνεται σε εκφράσεις όπως "την πουτάνα"- μια γυναίκα κακιά, ύπουλη ( ο κόσμος, κάπου ανάμεσα στο 2011 με 2012 έσπευσε να κατηγορήσει τις οροθετικές, το κράτος έσπευσε να τις εξευτελίσει δίνοντας τα ονόματα και τις φωτογραφίες τους στη δημοσιότητα, μην τυχόν και κανας άντρακλας πάει μαζί τους και κολλήσει·για τους νταβατζήδες και τους τακτικούς πελάτες φυσικά τηρήθηκε σιγή ιχθύος, λίγοι θα ξέρουν ωστόσο ότι κάποιες απ'αυτές αυτοκτόνησαν/απεβίωσαν λίγο αργότερα, ούσες στιγματισμένες δια παντός, αλλά ντάξει πουτάνες είναι ), "έγινα μ@@νί"-είμαι χάλια. Ο κόσμος λέει "εύχομαι σε όλους" και όχι σε όλες, λέει "σε ποιόν" και όχι σε ποιά ανήκει κάτι, πολλές γυναίκες λένε "άλλος" και όχι άλλη όταν χτυπάς την πόρτα στην τουαλέτα.

Μια μέρα ήμουν στην ουρά στο ΑΤΜ και έρχεται ένας κύριος.
-Είστε ο τελευταίος;με ρωτάει
-Είμαι η τελευταία, τονίζω ενοχλημένη.
Και επέμεινε να ρωτάει αν είμαι ο τελευταίος γιατί δεν κατάλαβε την απάντησή μου.

Προφανώς και η ουσία είναι αυτή που μετράει, ωστόσο ο άνθρωπος επικοινωνεί και με τη γλώσσα. Πώς λοιπόν θα χτιστεί μια φεμινιστική κοινωνία, αν η γλώσσα με την οποία λειτουργεί είναι κατα βάσιν πατριαρχική;

Για όσες και όσους δεν το γνωρίζουν, υπάρχει ένα σύνθημα αρκετά διαδεδομένο το "μπάτσοι μουνιά". Να λοιπόν και μιαν απάντηση https://tinyurl.com/y8b63x6y

υγ3.

Νομίζεις πως μπορείς επειδή είσαι το αγόρι
Να λες εντάξει και να βλέπεις με απάθεια
Τώρα όμως φίλε αντιστράφηκαν οι όροι
Κι ήρθε η σειρά μου να σε βάλω από κάτω

Ξέρω πως πονάς
Ξέρω υποφέρεις
Ξέρω πως θα ήθελες να ήσουν θεατής
Ξέρω μα πήρα πια εγώ το πάνω χέρι
Τώρα θα σου μάθω τον πόνο που αγνοείς

(εκστασιάστηκα λίγο παραπάνω)

 

[ιπτάμενος]

Πάντα η θέση της γυναίκας ήταν αποτέλεσμα του επιπέδου που υπήρχε μέσα στο ζευγάρι. Υπήρχαν καταπιεσμένες γυναίκες, με ένα ποσοστό γυναικών να το επιζητούν ή να το αποδέχονται, λόγω χαμηλής μόρφωσης. Υπήρχαν γιατρίνες , και άλλες επαγγελματίες, που έφεραν και τα δύο ονόματα, πατρώνυμο+συζύγου, από την δεκαετία του '60 και σίγουρα δεν καταπιεζόντουσαν. Όσο φεύγεις απο τα αστικά κέντρα και πάς προς τα χωριά βλέπεις ότι οι αντιλήψεις είναι διαφορετικές. Ακόμη και σήμερα τα κορίτσια της Αθήνας έχουν διαφορετικές αντιλήψεις σε σχέση με τα κορίτσια του Βόλου ή της Καλαμάτας. Οι παράγοντες που επηρεάζουν ειναι πολλοί και θέλουν ενδελεχη ανάλυση. Οι περισσότερες εδώ και λίγα χρόνια θεώρησαν οτι φεμινισμός είναι να διαγράψουμε το τι σημαίνει γυναίκα και να βγάλουν τ΄ απωθημένα τους. Όλοι είμαστε ίσοι αλλά πρέπει να έχουμε διακριτούς ρόλους ώστε να υπάρχει αλληλοκάλυψη και όχι ο ένας να επικρατεί του άλλου. Ο άντρας δεν μπορεί να δώσει την τρυφερότητα που θέλουν τα παιδιά, αυτό είναι ένα παράδειγμα, αλλά μπορούν να μοιραστούν πολλά άλλα. Μην λοιδορείται τον ρόλο της γυναίκας, επειδή κρατάει την οικογένεια, γιατί είναι η αλήθεια από παλιά αλλά να μην εκλαμβάνεται και σαν καταπίεση της! Τώρα κάποιος είπε και την χαζομάρα οτι η δουλειά της είναι να κοροϊδεύει τον άντρα να νομίζει οτι αυτός κάνει κουμάντο ενώ αυτή κάνει κανονικά. Θα βλέπει μάλλον πολλές ταινίες. Και αν κάποτε δεν κάνανε καριέρες οι γυναίκες δεν ήταν οτι δεν τις άφηνε το σύστημα, η κοινωνία, ο Θανάσης κλπ, αλλά είχε να υπηρετήσει και τον ρόλο της μητέρας και προτιμούσε να αφιερώνει κάποιες ώρες στα παιδιά και ο άντρα να αφιερώνει όλο τον χρόνο του στην δουλειά. Γι΄ αυτό υπάρχει ή υπήρχε μεγάλη συγκέντρωση στα επαγγέλματα της δασκάλας, της γιατρίνας, της τραπεζικού κλπ.
Υ.Γ. Οι χειρότεροι διευθυντές που θυμάμαι ήταν γυναίκες, βγάζαν απωθημένα!!

 

[fenia42]

Κανένα παραλήρημα @mikrh tsopana
Ευχαριστώ κάτι ανθρώπους σαν κι εσάς που υπάρχετε και μου θυμίζετε ότι δεν είμαι μόνη μου σε αυτό τον κόσμο.
Επ’ ευκαιρίας μου θύμισες αυτή την έκθεση :
http://www.iefimerida.gr/news/38838...toyn-tin-amfiesi-se-mia-sygklonistiki-ekthesi

 

[jimp]

Αυτο ειναι το προβλημα @jimp που θες σωνει και καλα η γυναικα να ειναι νοικοκυρα και καλη μαλιστα. Σε ξενιζει και θεωρεις αφυσικο αν μια γυναικα δεν θελει αυτον το ρολο και εχει διαλεξει να ακολουθησει εναν αλλο δρομο. Εισαι πολυ μακρυα απο τον εγκεφαλικο κοσμο αυτων των γυναικων. πριν τις κατηγορησεις προσπαθησε να τις προσεγγυσεις.

Μα δεν γράφω πουθενά πως πρέπει να είναι μόνο καλή νοικοκυρά ή να μην την βοηθάει ο άντρας της στις δουλειές, ούτε μου φαίνεται αφύσικο να μην το θέλει αυτόν τον ρόλο, αυτά είναι δικά σου συμπεράσματα.
Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί τις ξενίζουν αυτές οι γυναίκες που έχουν αυτό τον ρόλο και τις χαρακτηρίζουν και κορόιδα ή γιατί είναι ντροπή να έχει και αυτό τον ρόλο πάντα με τη βοήθεια του άντρα της. Γιατί αναλαμβάνοντας αυτόν τον ρόλο νοιώθουν εκ προοιμίου αδικία και καταπίεση;

Γιατί στα πλαίσια μίας δήθεν φιλελευθεροποίησης και ''κοίτα τι ελεύθεροι άνθρωποι που είμαστε εμείς'' θα πρέπει να διαβάζω απόψεις του στυλ '' αν τα παιδιά μου θέλουν να γίνουν ναρκομανείς ας γίνουν''; Από μόνη της η πρόταση είναι λάθος και μόνο σαν σκέψη ελεύθερης επιλογής.

ενδοοικογενειακης βιας

Έγραψα εγώ κάτι για ενδοοικογενειακή βία ή τη δικαιολόγησα κάπως;