Αργεντινή Βραζιλία Ουρουγουάη Στη γη των μεγάλων ποταμών

[meli]

Καλα πως μου ξεφυγε αυτη η ιστορία???
Τελεια!!!
και αναλυτικη περιγραφη!!

 

[taver]

και με τριποδάκι πάλι μάπα βγαίνουν??
μου θυμισες ένα βράδυ που με είχε πιάσει το γαιδουρινό μου να φωτογραφίσω μια φωτισμένη παγόδα στην Myanmar..μέχρι και κατάχαμα ξάπλωσα...άνθρακας !!!

Α, δεν είχα πάρει τριποδάκι μαζί μου στο ταξίδι αυτό - η μηχανή με τους φακούς είναι αρκετά βαριά και χρειάζεται μεγάλο τρίποδο, που ξέφευγε από το όριο του τι ήμουν διατεθειμένος να κουβαλάω....
Δεν ήταν εκεί το πρόβλημα, πάντα κάπου βρίσκω να ακουμπήσω τη μηχανή. Το πρόβλημα σ' εκείνο το σημείο είναι τα έντονα φώτα σε ένα κατά τα άλλα σκοτεινό πλάνο, που δημιουργούν διαφόρων ειδών είδωλα & άλλες αλλοιώσεις... Και ποτέ δεν κουβαλάω κατάλληλα φίλτρα για μια τέτοια περίσταση

 

[taver]

Ρίο - Οι περιπέτειες της δεύτερης βραδιάς

Επιστροφή με το μετρό στο ξενοδοχείο, γρήγορο ντους, και ώρα για να πάω για φαγητό. Έχει ήδη νυχτώσει για τα καλά, όταν ξεκινάω για το Gula Gula, ένα γνωστό εστιατόριο της πόλης που μετακόμισε πρόσφατα σε μια βίλα στο δυτικό άκρο της Ipanema. Για να φτάσω εκεί, πρέπει να διασχίσω ολόκληρη σχεδόν τη γειτονιά, κάτι το οποίο, σε μια από τις ασφαλέστερες γειτονιές της πόλης δε μπορώ να διανοηθώ ότι είναι πρόβλημα. Η αφετηρία μου, υπενθυμίζω, είναι το ξενοδοχείο που βρίσκεται στην οδό Farme de Amoedo, στο ανατολικό άκρο της Ipanema. Ο δρόμος αυτός, όπως μόλις τώρα διαπιστώνω, είναι το γκάζι του Ρίο. Ο Gay δρόμος της πόλης, δηλαδή. Και φυσιολογικά αυτό δε θα είχε καμία σημασία, αν λίγο παρακάτω, όταν είχα στρίψει σε ένα κάθετο δρόμο, δεν είχα μια περίεργη συνάντηση…

Ένας τύπος με πλησιάζει, και μου πιάνει την κουβέντα. Εγώ δε σταματάω το περπάτημα, αλλά περπατάει κι αυτός δίπλα μου και μου μιλάει όσο προχωράμε.
- "Για χαρά! Μιλάς Αγγλικά?", με ρωτάει.
- "Ναι."
- "Από πού είσαι?"
- "Greece."
- "A, Swiss, τι ωραία…"
Δε βαριέσαι, ας νομίζει ότι είμαι και Swiss. Να δεις που θα θέλει καμιά τράκα…
- "Ξέρεις, μ' αρέσει να μιλάω σε τουρίστες, εξασκώ τα Αγγλικά μου. Είσαι καιρό εδώ?"
- "Ναι, αύριο το πρωί φεύγω. Είχα έρθει για δουλειά, για τους Ολυμπιακούς αγώνες σας", είναι η πρώτη μπούρδα που μου έρχεται στο κεφάλι και του λέω. Σκοπός είναι να μπορώ μετά, που θα ζητήσει την τράκα, να του πω "δε μου έχουν μείνει λεφτά, αύριο φεύγω" και να με παρατήσει ήσυχο. Εν τω μεταξύ, συνεχίζω να περπατάω χωρίς στάση.
- "Είσαι Gay?", με ρωτάει. Κόκαλο εγώ. Τι στο διάολο? Που ήρθα κι έμεινα?
- "Όχι."
- "Σε ενδιαφέρει τότε για ένα κορίτσι?"
Ναι, σιγά μη ενδιέφερε ένα κορίτσι από σένα, τρομάρα σου…. Τις ιστορίες που σου πασάρουν μια μουλάτα για να σε ξαφρίσουν τις έχω ακούσει όλες.
- "Όχι".
- "Κοίτα λίγο εδώ". Αδιαφορώ και συνεχίζω το περπάτημα. Αυτός τρέχει λίγο, βγαίνει μπροστά μου, και επαναλαμβάνει το ίδιο δείχνοντας κάτι που φουσκώνει στην τσέπη του.
- "This is a Gun. Give me money". (Αυτό είναι όπλο. Δώσε μου λεφτά).
Ο τύπος είναι η πιο pathetic παρωδία ληστή που έχω συναντήσει ποτέ. Πρώτα σου την πέφτει ο ίδιος, μετά θέλει να βάλει μια μουλάτα να σε ξαφρίσει, και τώρα θέλει να σε ληστέψει? 3 σε ένα? Συνεχίζω το περπάτημά μου, αυτή τη φορά στη μέση του δρόμου σε όσο πιο φωτισμένο σημείο γίνεται, δείχνοντας του μεγαλοπρεπώς το μεσαίο δάκτυλο.
- "Are you Gay?" είναι το μόνο πράγμα που σκέφτεται πια να πει, αυτή τη φορά μεγαλοφώνως.

Στο μεταξύ εγώ απομακρύνομαι, φαινομενικά ατάραχος. Μέχρι να φτάσω στο εστιατόριο, όμως, έχω λουστεί στον ιδρώτα, και δε φταίει μόνο ο καιρός. Είναι μόλις το δεύτερο βράδυ μου στη Λ. Αμερική, κι αν είναι κάθε βράδυ να μου συμβαίνει κι από ένα τέτοιο (χθες με το κινητό, σήμερα αυτό), μάλλον δε θα φτάσω πίσω στην Ελλάδα σώος και αβλαβής…

Το φαγητό στο Gula Gula (ένα quiche, ένα κρεατικό κι ένα κρασί να πάνε τα άγχη κάτω) είναι εξαιρετικό, με πολύ καλό service. Ο δρόμος της επιστροφής, επίσης, είναι απροβλημάτιστος. Η βραδιά κλείνει με το καθιερωμένο backup των φωτογραφιών, και ολίγο internet: Να δω τα e-mail μου, μια και στην Ελλάδα ήταν σήμερα εργάσιμη μέρα (και είχε και συνάντηση travelstories...).

 

[kalspiros]

Τώρα πόσο πετυχημένο το κρίνεις να δείχνεις στον συγκεκριμένο άνθρωπο, το συγκεκριμένο δάχτυλο... ατυχέστατο…

Μου θύμισες τον χαριτωμένο ασφαλίτη Λιβανέζο που συνάντησα στο Saifi Village. Ο συγκεκριμένος βέβαια δεν ήθελε με ληστέψει αλλά να μου μιλήσει για τα είδωλα Britney, Gaga και Perry (απορώ πως δεν μου μίλησε και για Cher και Cyndi Lauper..)

Πάντως μια χαρά ψύχραιμο σε κόβω στην πρώτη σου επαφή με χώρες που φημίζονται για τέτοιου είδους εγκληματικότητα. (αν ήθελες απ’ την άλλη, ας έκανες κι αλλίως!!)

 

[taver]

Τώρα πόσο πετυχημένο το κρίνεις να δείχνεις στον συγκεκριμένο άνθρωπο, το συγκεκριμένο δάχτυλο... ατυχέστατο…

Μου θύμισες τον χαριτωμένο ασφαλίτη Λιβανέζο που συνάντησα στο Saifi Village. Ο συγκεκριμένος βέβαια δεν ήθελε με ληστέψει αλλά να μου μιλήσει για τα είδωλα Britney, Gaga και Perry (απορώ πως δεν μου μίλησε και για Cher και Cyndi Lauper..)

Πάντως μια χαρά ψύχραιμο σε κόβω στην πρώτη σου επαφή με χώρες που φημίζονται για τέτοιου είδους εγκληματικότητα. (αν ήθελες απ’ την άλλη, ας έκανες κι αλλίως!!)

Α, δε θα τον έλεγες χαριτωμένο το συγκεκριμένο άνθρωπο... Μάλλον έψαχνε απλώς τρόπο να πιάσει κουβέντα και να βρεθεί σε κάποιο δωμάτιο ξενοδοχείου ή άλλο χώρο, προκειμένου να κλέψει.

 

[renata]

Α ρε Τaver τι σου λαχε!!
πρωτα swiss και μετά gay..ολοστραβος ο τύπος!!

 

[taver]

Ρίο: Cosme Velho & Corcovado

Η τρίτη μέρα στο Ρίο ξημερώνει, και έχω αποφασίσει σήμερα να ξεκινήσω από το Corcovado, τον πανύψηλο βράχο μέσα στην πόλη που φιλοξενεί το άγαλμα του Χριστού. Τι κι αν το τελευταίο έχει σκαλωσιές. Η κορυφή του βράχου αποτελεί μοναδικό σημείο για πανοραμική θέα σε ολόκληρη την πόλη.

Δύο τρόποι υπάρχουν για να φτάσει κανείς εκεί πάνω. Ο ένας, είναι με το δρόμο. Να πάρεις δηλ. ένα ταξί, που θα σε πάει πάνω, θα σε περιμένει εκεί, και θα σε επιστρέψει πίσω. Ο άλλος, είναι με τον οδοντωτό σιδηρόδρομο από το Cosme Vehlo. Και πως πας στο Cosme Vehlo? Ή με αστικό λεωφορείο (στη Βραζιλία βρισκόμαστε, άστο καλύτερα ειδικά το συγκεκριμένο), ή με ταξί. Το ταξί για να με πάει στον οδοντωτό ζήτησε 35 Reais, και μου πρότεινε να με πάει πάνω κλπ με 120. To μετ' επιστροφή εισιτήριο του οδοντωτού κοστίζει 36 Reais. Συμφέρει οριακά με τον οδοντωτό, αλλά δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω (πέρα από μεγαλειώδες χάσιμο χρόνου). Πλην όμως, τον επέλεξα.


Το ταξί με αφήνει στο σταθμό του οδοντωτού, και πηγαίνω κατευθείαν στα εισιτήρια. Οι θέσεις στην τωρινή και στην επόμενη αναχώρηση έχουν ήδη εξαντληθεί, και τα εκδοτήρια πουλάνε εισιτήρια για τη μεθεπόμενη, σε 40 λεπτά. Τι να κάνω, βγάζω το εισιτήριο μου, περιεργάζομαι το σταθμό, και βγαίνω πάλι έξω στο δρόμο. Εδώ κοντά, βρίσκεται η κοίτη του ποταμού Carioca (χμ.. ας πούμε του ρέματος Carioca καλύτερα), που έδωσε το όνομά του στους κατοίκους της πόλης, και η πλατεία Largo do Boticário, με όμορφα παλιά κτήρια. Ο χρόνος φτάνει ίσα-ίσα για μια σύντομη βόλτα, και επιστροφή στο σταθμό. Λίγα λεπτά μετά, έρχεται η ώρα για την επιβίβαση στο τραινάκι, που θα μεταφέρει τον κόσμο στην κορυφή του Corcovado.


Η 20λεπτη διαδρομή δεν προσφέρει θέα ή ευκαιρίες για φωτογραφία, καθώς εξελίσσεται στο μεγαλύτερο μέρος της μέσα σε ένα τροπικό δάσος από πυκνά δέντρα. Όταν φτάνουμε στην κορυφή, ένας συνδυασμός από δρομάκια και ασανσέρ οδηγεί στη βάση του αγάλματος του Χριστού, ένα από τα πιο γνωστά City Landmarks στον πλανήτη.


Το τεράστιο άγαλμα είναι τοποθετημένο έτσι ώστε ακριβώς ευθεία μπροστά του να ατενίζει το Pão de Açúcar, που βρίσκεται στα ανατολικά. Το άγαλμα στέκεται με τα χέρια του σε έκταση, και το αριστερό χέρι του αγάλματος δείχνει το κέντρο της πόλης, ενώ το δεξί δείχνει τη Lagoa & την Ipanema. Μπροστά από το άγαλμα, μια εξέδρα παρατήρησης επιτρέπει στον κόσμο να σταθεί. Το πόσο θα μείνει εκεί κανείς, εξαρτάται κυρίως από την αντοχή του στη ζέστη και στον καυτό ήλιο, καθώς σκιά δεν υπάρχει ούτε για δείγμα.


Ευκαιρία να φωτογραφίσω, έστω και από πάρα πολύ μεγάλη απόσταση, μερικές από τις φαβέλες του Ρίο, που καταλαμβάνουν τις πλαγιές κάποιων από τους λόφους.

Έτσι, μετά τις απαραίτητες φωτογραφίες, και τις απαραίτητες προμήθειες σε καφεΐνη και κρύο νερό από την καντίνα του χώρου, έρχεται η ώρα της επιστροφής. 20 λεπτά μετά βρίσκομαι και πάλι στο σταθμό του Cosme Vehlo, ψωνίζω κάτι ψιλά αναμνηστικά που έχω υποσχεθεί σε φίλους, και βρίσκω – με τη βοήθεια ενός παρκαδόρου – ένα ταξί για τον επόμενο σταθμό μου. Εκεί, θα έχει Σήμα καμπάνα…

 

[meli]

Πολυ ψυχραιμο σε βρισκω με τον νεαρο γκει!!

 

[taver]

Με τον οδοντωτό προς Corcovado:

Lagoa, Gavea, Jardim Botanico:

Βόρεια θέα από Corcovado:

Θέα προς Copacabana:

Νότια θέα:

Ipanema & Lagoa:

Θέα από Corcovado:

Pão de Açúcar & Botafogo:

Αεροδρόμιο Santos Dumont (SDU):

Maracana stadium (από Corcovado):

Galeão International Airport (GIG) από πάρα πολύ μακρυά:

Ipanema (Jardim de Alah)

Ipanema :

Lagoa :

Lagoa, Jardim Botanico, Gavea:

Gavea... Η πλουσιότερη γειτονιά της πόλης. Και λίγο πιο πάνω η Favela da Rocinha.

Close-up σε μια Φαβέλα:

Αντίθεση....:

Μια ακόμη φαβέλα στην άκρη ενός λόφου...:

Favela da Rocinha:

Κατεβαίνοντας με τον οδοντωτό...:

 

[pattyyy]

Ωραία η εμπειρία με τον περίεργο τύπο (για να τη διηγείσαι μετά, βέβαια). Εκείνη την ώρα αν μου έλεγε κάποιος πως κρατάει όπλο, χμμμ...Και αναπτήρας να ήταν τελικά, δεν ξέρω πόσο ψύχραιμη θα ήμουν!

 

[renata]

Υπέροχες φωτογραφίες οπως πάντα!!!!
άλλαξε αυτό το κενο avatar γιατί με μπερδεύει!!!

 

[xenos]

Με την φωτογραφια της ipanema απογοητευτηκα.Πολυ τσιμεντο ρε παιδια,
πολλα κτιρια.
Αλλιως την φανταζομουνα.