Ρωσία Στη γη των Σοβιετικών,των τσάρων και της ματριόσκας

[alma]

Πες μας δυο λόγια και για τα Ρώσικα αν θες, πόσο καιρό σου πήρε για να τα μάθεις, αν τα βρήκες εύκολα κλπ.

Σόρρυ για την καθυστερημένη απάντηση, έλειπα ένα τουρ στα ελληνικά νησιά και μπαίνω πρώτη φορά στο ίντερνετ μετά από πολλές μέρες....

Τα ρώσικα σκοπεύω πρώτα ο Θεός να τα συνεχίσω, έχω κάνει ήδη μαθήματα 3 χρόνια και στο ταξίδι μπορούσα να μιλήσω όχι μόνο στα εστιατόρια, στα μουσεία κλπ. αλλά και να συζητήσω με Ρώσους για θέματα ιστορίας, διεθνών σχέσεων κλπ. Το μόνο θέμα ήταν πως εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, όταν ξεχνούσα κάποια λέξη και την έλεγα στα αγγλικά , αυτό δεν βοηθούσε σχεδόν καθόλου,οι περισσότεροι δεν καταλάβαιναν αγγλικά και τελικά έπρεπε να βρω τρόπο να το πω στα ρώσικα έστω και περιφραστικά.

Τώρα στο θέμα της δυσκολίας τι να σου πω...Ξέρω μεν πολλούς που τα βρίσκουν δύσκολα και τα παρατούν αλλά για μένα είναι μια γλώσσα ενδιαφέρουσα που αν την αγαπήσεις μαθαίνεται...Το θέμα είναι πως ή την αγαπούν ή την μισούν οι περισσότεροι....Ε από άλλες γλώσσες π.χ. αγγλικά, γαλλικά , ισπανικά είναι σαφώς πιο δύσκολη....

Έχει αρκετές πτώσεις για παράδειγμα...

 

[Marios_Gr]

Κάπου διάβασα πως η Ρωσία για διάφορους λόγους έλκει πολλούς Έλληνες. Κάποιοι είχαν οι ίδιοι ή συγγενείς τους, δεσμούς με τη Σοβιετική Ένωση και η αγάπη τους για τη Ρωσία παρέμεινε. Τα επιτεύγματα του υπαρκτού σοσιαλισμού θαυμάζονται ακόμη και σήμερα και πολλά σοβιετικά μνημεία υπάρχουν ακόμα.

Αυτό έχει πολιτική και ιστορική εξήγηση. Πολλοί έλληνες αριστεροί τη βλέπουν ως συνέχεια του κομμουνιστικού της παρελθόντος, με μία αίσθηση νοσταλγίας και απωθυμένου. Ανοήτως προφανώς, εφόσον η σημερινή Ρωσία είναι όχι μόνο μία καθαρά καπιταλιστική χώρα, και μάλιστα με πολλές από τις παραμορφώσεις του καπιταλισμού (ολιγάρχες διαπλεκόμενους με τον εξουσία, τεράστια ανισότητα μεταξύ μίας ελίτ νεόπλουτων και του μέσου πολίτη κλπ), που έχει μάλιστα αποκηρύξει την κομμουνιστική περίοδο.
Πολλοί συντηρητικοί δεξιοί ως υποτιθέμενους συμμάχους, λόγω του κοινού θρησκευτικού δόγματος και του Βυζαντινού βάθους, κάτι που επίσης δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ ιστορικά. Και ήρθαν και κάτι "προφητείες" και αποτέλειωσαν την κατάσταση.

 

[STKF]

Δεν θα σταθώ σε διάφορα σημεία της ανάρτησής σου με τα όποια διαφωνώ, ούτε σε άλλα τα οποία με έκαναν να απορήσω, για να μην χαλάσω την ιστορία της συμφορουμίτισας.
Θα σε ρωτήσω μόνο κάτι σχετικά με αυτό:

κάτι που επίσης δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ ιστορικά.

Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830( με το οποίο δημιουργήθηκε το σύγχρονο ελληνικό κράτος) και το οποίο φέρει (και)ρωσική υπογραφή, δεν συνιστά κατά την γνώμη σου ιστορική επιβεβαίωση? έστω σε μία δεδομένη ιστορική στιγμή ?

 

[Yorgos]

Ωραία συζήτηση είναι αυτή, αλλά εγώ τουλάχιστον προτιμώ οι ιστορίες να είναι "καθαρές" από άλλες υποσυζητήσεις, ακόμη και ταξιδιωτικές (π.χ. δε βλέπω το λόγο σε μια ιστορία να γίνεται ολόκληρη συζήτηση για το itinerary κάποιου αναγνώστη και το ποια μέρη να επισκεφθεί, χαλάει τη ροή της ιστορίας). Ο συγγραφέας αποφασίζει βέβαια, αλλά εγώ προτιμώ να διατηρείται ο ειρμός. Κατανοητά τα σχετικά σχόλια με την ιστορία... αλλά η συζήτηση που προτείνεται εδώ είναι πολύ ευρεία και αξίζει να γίνει αλλού κατά τη γνώμη μου.

 

[Marios_Gr]

Δεν θα σταθώ σε διάφορα σημεία της ανάρτησής σου με τα όποια διαφωνώ, ούτε σε άλλα τα οποία με έκαναν να απορήσω, για να μην χαλάσω την ιστορία της συμφορουμίτισας.
Θα σε ρωτήσω μόνο κάτι σχετικά με αυτό:

Το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830( με το οποίο δημιουργήθηκε το σύγχρονο ελληνικό κράτος) και το οποίο φέρει (και)ρωσική υπογραφή, δεν συνιστά κατά την γνώμη σου ιστορική επιβεβαίωση? έστω σε μία δεδομένη ιστορική στιγμή ?

Όχι, δείχνει μία περίπτωση που το συμφέρον της Ρωσίας συνέπλεε με αυτό της ίδρυσης του ελληνικού κράτους. Όπως εξάλλου και των υπόλοιπων δυνάμεων που συμφώνησαν στην ίδρυση. Γιατί αυτό εννοώ πιο πάνω, ότι στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν συμπάθειες, φιλίες και κοινά θρησκευτικά δόγματα, αλλά συμφέροντα που ανά περίπτωση συγκλίνουν ή αποκλίνουν.

 

[alma]

Βγαίνοντας από το νησάκι συνεχίσαμε το περπάτημα, το οποίο είναι από τους καλύτερους τρόπους για να απολαύσει κανείς την πόλη. Ρώσοι βολτάριζαν με τα πόδια ή με ποδήλατα δίπλα στο ποτάμι, κάθονταν στα παγκάκια και συζητούσαν…

Ένα πλοίο είχε μετατραπεί σε πολυχώρο που στέγαζε εστιατόριο, γυμναστήριο, σαλόνι ομορφιάς κλπ….

Φτάσαμε στις Ростральные колонны που αρχικά σχεδιάστηκαν ως φάροι από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Thomas de Thomon το 1810. Κατά μήκος προεξέχουν πλοία, ενώ στο κάτω μέρος οι φιγούρες αναπαριστούν 4 ποταμούς της Ρωσίας (Волга, Днепр, Нева, Волхов).

Γύρω τους 2 ζευγάρια είχαν βάλει μουσική και χόρευαν Αργεντίνικο τάνγκο. Δεν ξέρω αν ήταν Αργεντινοι, Ρώσοι ή κάτι άλλο. Γενικά πάντως συναντήσαμε πολλούς Αργεντίνους τουρίστες στη Ρωσία, εξάλλου πάνε και χωρίς βίζα, αντίθετα με τους Ευρωπαίους. (Ρωσία και Αργεντινή είχαν πάντα καλές σχέσεις και μάλιστα θυμάμαι όποτε μιλούσα με δασκάλους μου ρώσικων, πριν καν πάω στη Ρωσία, να μου μιλούν με τα καλύτερα λόγια για τους Αργεντίνους και να τους αποκαλούν «φίλους και συμμάχους»…Αν και τελευταία οι σχέσεις των 2 χωρών δεν περνούν την καλύτερη τους φάση επι κυβέρνησης Μάκρι...)

Στην απέναντι πλευρά βρίσκεται το παλαιό χρηματιστήριο, σχεδιασμένο πάλι από τον Γάλλο Thomas de Thomon και με εμφανείς ελληνικές επιρροές. Αργότερα στέγασε το Ναυτικό Μουσείο της πόλης…

Και φυσικά τα γνωστά «μικρά και ταπεινά» αυτοκίνητα ήταν παρόντα και σε αυτό το σημείο της πόλης….

Ξαναπεράσαμε από την Дворцовая площадь και τα Χειμερινά Ανάκτορα. Εκεί άμαξες με άλογα περίμεναν για να σε κάνουν να αισθανθείς πως επέστρεφες στην τσαρική εποχή. Μάλιστα ένα από τα αγγλόφωνα περιοδικά Lonely Planet είχε φωτό την άμαξα που τελικά προτιμήσαμε εμείς, λέγοντας πως χρησιμοποιείται και σε ταινίες και είναι ότι πρέπει για να σε κάνει να βιώσεις τον –προ 20ου αιώνα- τρόπο μεταφοράς των ατόμων που ανήκαν στην μεσαία(και πάνω τάξη)…

Είδαμε άλλο ένα κομμάτι της πόλης, μέσα σε άμαξα αυτή τη φορά και πήγαμε για μίνι ξεκούραση, μπάνιο κλπ… Εξάλλου η νύχτα αναμενόταν η πιο ενδιαφέρουσα ως τότε.


Και ξαναρχίσαμε το περπάτημα στην πόλη…Είχε πια νυχτώσει….

Μας πλησίασε ένας από τους Ρώσους που πωλούν κρουαζιέρες στο ποτάμι. Αυτή την υπέροχη εμπειρία, υπό τη συνοδεία κλασσικής μουσικής τη νύχτα, όπου οι γέφυρες- φαντασμαγορικά φωτισμένες- ανοίγουν σε ένα ρομαντικό υπερθέαμα , που όλοι οι Ρώσοι πρότειναν να μην το χάσουμε.


Το θέμα είναι πως δεν ρωτήσαμε καν σε ποια γλώσσα θα είναι η (3ωρη περίπου!!!!!) ξενάγηση που θα γινόταν μέσα στην κρουαζιέρα. Ο συμπαθέστατος Ρώσος μας πλησίασε μιλώντας μας στα ρώσικα, εγώ του απάντησα επίσης στα ρώσικα, άρχισε μια ωραία συζήτηση για την ζωή στην Ρωσία και στην Ελλάδα και αγοράσαμε εισητήρια γύρω στην μία ώρα πριν την εκκίνηση….Μέχρι να έρθει η ώρα της κρουαζιέρας, πήγαμε για φαγητό σε μια κοντινή σταλόβαγια, πολύ οικονομική και με ποικιλία , όπως τα περισσότερα μαγαζιά του είδους της. Εκεί , στο γεμάτο με ρώσους εργάτες μαγαζί με τη Σοβιετική διακόσμηση, αισθανθήκαμε το Σοβιετικό παρελθόν της περιοχής και εξιλεωθήκαμε για την «τσαρική» βόλτα με την άμαξα.

Τελικά η ώρα της υπέροχης κρουαζιέρας ήρθε λίγο μετά τα μεσάνυχτα και μπήκαμε στο κατάμεστο από Ρώσους πλοιάριο. Φυσικά ο άντρας μου, μου θύμισε τα «καθήκοντα μου ως μεταφράστριας σε αυτό το ταξίδι».

Άλλωστε τελικά οι μόνοι μη Ρώσοι της κρουαζιέρας, ήμασταν εμείς....
Για μένα ήταν μια ευκαιρία να κάνω πρακτική σε μια δύσκολη ομολογουμένως μετάφραση ξενάγησης, που περιελάμβανε από περιγραφή αρχιτεκτονικών στοιχείων κτιρίων και στοιχεία της τσαρικής και της σοβιετικής περιόδου, μέχρι και πληροφορίες για την ζωή της ποιήτριας Άννα Αχμάτοβα και απαγγελία (!!!)ποιήματος της…Φυσικά δεν κατάφερα να μεταφράσω τα πάντα, αλλά οκ κάποια άκρη βγάλαμε…

Όταν ήρθε η ώρα να ανοίξουν οι γέφυρες μας φώναξαν από τα μικρόφωνα, να βγούμε έξω. Ως τότε το κρύο ήταν αρκετό και οι περισσότεροι κάθονταν στο μέσα μέρος του πλοιαρίου. Το θέαμα δεν περιγράφεται και ακόμα και οι φωτο, το αδικούν…

Μπήκαμε μέσα στο πλοιάριο ξανά, ενώ η ξενάγηση συνεχίστηκε ενώ η ώρα κόντευε 3 τα ξημερώματα. Οι περισσότεροι είχαν πια κουρασμένα πρόσωπα και μισόκλειστα μάτια. Έτσι κι εμένα μου βγήκε η κούραση και είπα να κλείσω λίγο τα μάτια μου…Αμ , δε !!!!!!!Ο συνταξιδιώτης μου που τόση ώρα ήταν σιωπηλός(και νόμιζα πως είχε βαρεθεί, οπότε ήταν ευκαιρία να μην μεταφράσω άλλα),με σκούντηξε ρωτώντας: «Τι είπε τώρα από το μικρόφωνο; Είσαι η μεταφράστρια, λέγε» …
Ούτε να ξεκουραστεί λίγα λεπτά τελικά δεν μπορεί κανείς σε τέτοια ταξίδια...

Φυσικά κόντευε 3.30 τα ξημερώματα όταν πια φτάσαμε στο ξενοδοχείο.Και η επόμενη μέρα ήταν η τελευταία μας στην Αγία Πετρούπολη , από όπου θα φεύγαμε για Μόσχα.


Το επόμενο πρωί ήταν χαλαρό αφιερωμένο σε βόλτες, αγορές αναμνηστικών και brunch.
Περπατήσαμε στην πασίγνωστη οδό Νιέφσκι, περάσαμε την Λουθηρανική εκκλησία και σταματήσαμε σε πολυκατάστημα με βιβλία και αναμνηστικά, στον επάνω όροφο του οποίου μπορείς να φας και να πιείς με θέα τον Καθεδρικό του Καζάν.

Μετά από μια τελευταία βόλτα στην πόλη κατευθυνθήκαμε στο αεροδρόμιο, όπου ξεκουραστήκαμε σε μια σταλόβαγια του αεροδρομίου, διακοσμημένη σε σοβιετικό στυλ με πίνακα του Λένιν και σοβιετική σημαία, πάνω από τους καναπέδες.

Η Μόσχα ήταν ο επόμενος σταθμός του ταξιδιού μας….

 

[Vasileti]

Όχι, δείχνει μία περίπτωση που το συμφέρον της Ρωσίας συνέπλεε με αυτό της ίδρυσης του ελληνικού κράτους. Όπως εξάλλου και των υπόλοιπων δυνάμεων που συμφώνησαν στην ίδρυση. Γιατί αυτό εννοώ πιο πάνω, ότι στη διεθνή πολιτική δεν υπάρχουν συμπάθειες, φιλίες και κοινά θρησκευτικά δόγματα, αλλά συμφέροντα που ανά περίπτωση συγκλίνουν ή αποκλίνουν.

Απίθανο να διαφωνεί κανείς με το ευνόητο ότι έτσι κινείται η διεθνής πολιτική, δηλαδή με εργαλεία τα θρησκευτικά δόγματα κλπ που αναφέρεις, ώστε να ακολουθεί συμφέροντα και αυτό ισχύει για όλες τις χώρες.
Σε ατομικό επίπεδο όμως πολλοί έλληνες ενδιαφέρονται για τη Ρωσία χωρίς να έχουν σόνι και καλά αριστερή προέλευση, ακριβώς όπως συνοπτικά ανέφερε η Alma.
Αυτοί που ίσως θα την έβλεπαν "Ως συνέχεια του κομμουνιστικού της παρελθόντος, με μία αίσθηση νοσταλγίας και απωθημένου" έχουν ήδη φύγει γενικώς από τον πλανήτη ή είναι άνω των 90. Ηταν ό,τι είχε απομείνει από τον εμφύλιο και πιθανότατα είχαν σόια σε όλη την πρώην ΕΣΔΔ, από Ουζμπεκιστάν μέχρι Τσεχοσλοβακία.
Οι σύγχρονοι αριστεροί, αν ορίζεται ακόμη αυτός ο όρος, ίσως τη συμπαθούν ως όμοιος ομοίω, "μία καθαρά καπιταλιστική χώρα, και μάλιστα με πολλές από τις παραμορφώσεις του καπιταλισμού (ολιγάρχες διαπλεκόμενους με την εξουσία, τεράστια ανισότητα μεταξύ μίας ελίτ νεόπλουτων και του μέσου πολίτη κλπ), ότι ισχύει και για την τρέχουσα Ελλάδα δηλαδή, με την τήρηση κάποιων παραπάνω προσχημάτων λόγω Ευρώπης.

Η χώρα πάντοτε είχε ενδιαφέρον για πολλούς Έλληνες, είτε ως τσαρική είτε μετέπειτα, πέραν της πολιτικής μερικής εξήγησης. Το βυζαντινό βάθος ίσως πρέπει να μετρηθεί μέσω kievrus μέχρι πού φτάνει αλλά είναι βέβαιο ότι η μοναστηριακή ορθόδοξη μουσική choir είναι από αιώνες εξελιγμένη σε ανώτατο επίπεδο, βασισμένη στη βυζαντινή μουσική. Αν αυτό εξοστρακίστηκε από την Ουκρανία το 15ο αιώνα, γιατί να απαιτείται ιστορική επιβεβαίωση για να με καθηλώσει με το μεγαλείο της. Όποιος πάει στη Ρουσία- και Ουκρανία- πρέπει να συνδυάσει και την εμπειρία της ψαλμωδίας και χορωδίας, έστω της εκκλησιαστικής, και για να μην πάρει τα όρη και τα βουνά ας αγοράσει ό,τι εκκλησιαστικό cd βρει, 2 ευρώ έχει.

 

[Vasileti]

Σόρρυ για την καθυστερημένη απάντηση, έλειπα ένα τουρ στα ελληνικά νησιά και μπαίνω πρώτη φορά στο ίντερνετ μετά από πολλές μέρες....

Τα ρώσικα σκοπεύω πρώτα ο Θεός να τα συνεχίσω, έχω κάνει ήδη μαθήματα 3 χρόνια και στο ταξίδι μπορούσα να μιλήσω όχι μόνο στα εστιατόρια, στα μουσεία κλπ. αλλά και να συζητήσω με Ρώσους για θέματα ιστορίας, διεθνών σχέσεων κλπ. Το μόνο θέμα ήταν πως εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, όταν ξεχνούσα κάποια λέξη και την έλεγα στα αγγλικά , αυτό δεν βοηθούσε σχεδόν καθόλου,οι περισσότεροι δεν καταλάβαιναν αγγλικά και τελικά έπρεπε να βρω τρόπο να το πω στα ρώσικα έστω και περιφραστικά.

Τώρα στο θέμα της δυσκολίας τι να σου πω...Ξέρω μεν πολλούς που τα βρίσκουν δύσκολα και τα παρατούν αλλά για μένα είναι μια γλώσσα ενδιαφέρουσα που αν την αγαπήσεις μαθαίνεται...Το θέμα είναι πως ή την αγαπούν ή την μισούν οι περισσότεροι....Ε από άλλες γλώσσες π.χ. αγγλικά, γαλλικά , ισπανικά είναι σαφώς πιο δύσκολη....

Έχει αρκετές πτώσεις για παράδειγμα...

Έχω φίλο που σε πέντε χρόνια μιλούσε άψογα, κυρίως στο ινστιτούτο Πούσκιν παρακολουθούσε αλλά και ταξίδευε πάρα πολύ συχνά. Προσωπικά δεν κατάφερα καμία βελτίωση από αρχάριος, κουβαλάω το βιβλιαράκι με τους ρωσοελληνικους διαλόγους και γελάει ο κόσμος, έχω τελειοποιήσει όμως όλες τις βρισιές.

 

[Vasileti]

Τα γνωστά «μικρά και ταπεινά» αυτοκίνητα είναι μια τεράστια αντίθεση όταν τα πετυχαίνεις σε φτωχογειτονιές ή σε περιοχές παραέξω, που εξελικτικά θυμίζουν το '70. Πίσω από το παμπάλαιο lada βλέπεις και μια λευκή 6μετρη(?) λιμο.

 

[Marios_Gr]

Απίθανο να διαφωνεί κανείς με το ευνόητο ότι έτσι κινείται η διεθνής πολιτική, δηλαδή με εργαλεία τα θρησκευτικά δόγματα κλπ που αναφέρεις, ώστε να ακολουθεί συμφέροντα και αυτό ισχύει για όλες τις χώρες.
Σε ατομικό επίπεδο όμως πολλοί έλληνες ενδιαφέρονται για τη Ρωσία χωρίς να έχουν σόνι και καλά αριστερή προέλευση, ακριβώς όπως συνοπτικά ανέφερε η Alma.
Αυτοί που ίσως θα την έβλεπαν "Ως συνέχεια του κομμουνιστικού της παρελθόντος, με μία αίσθηση νοσταλγίας και απωθημένου" έχουν ήδη φύγει γενικώς από τον πλανήτη ή είναι άνω των 90. Ηταν ό,τι είχε απομείνει από τον εμφύλιο και πιθανότατα είχαν σόια σε όλη την πρώην ΕΣΔΔ, από Ουζμπεκιστάν μέχρι Τσεχοσλοβακία.
Οι σύγχρονοι αριστεροί, αν ορίζεται ακόμη αυτός ο όρος, ίσως τη συμπαθούν ως όμοιος ομοίω, "μία καθαρά καπιταλιστική χώρα, και μάλιστα με πολλές από τις παραμορφώσεις του καπιταλισμού (ολιγάρχες διαπλεκόμενους με την εξουσία, τεράστια ανισότητα μεταξύ μίας ελίτ νεόπλουτων και του μέσου πολίτη κλπ), ότι ισχύει και για την τρέχουσα Ελλάδα δηλαδή, με την τήρηση κάποιων παραπάνω προσχημάτων λόγω Ευρώπης.

Η χώρα πάντοτε είχε ενδιαφέρον για πολλούς Έλληνες, είτε ως τσαρική είτε μετέπειτα, πέραν της πολιτικής μερικής εξήγησης. Το βυζαντινό βάθος ίσως πρέπει να μετρηθεί μέσω kievrus μέχρι πού φτάνει αλλά είναι βέβαιο ότι η μοναστηριακή ορθόδοξη μουσική choir είναι από αιώνες εξελιγμένη σε ανώτατο επίπεδο, βασισμένη στη βυζαντινή μουσική. Αν αυτό εξοστρακίστηκε από την Ουκρανία το 15ο αιώνα, γιατί να απαιτείται ιστορική επιβεβαίωση για να με καθηλώσει με το μεγαλείο της. Όποιος πάει στη Ρουσία- και Ουκρανία- πρέπει να συνδυάσει και την εμπειρία της ψαλμωδίας και χορωδίας, έστω της εκκλησιαστικής, και για να μην πάρει τα όρη και τα βουνά ας αγοράσει ό,τι εκκλησιαστικό cd βρει, 2 ευρώ έχει.

Δεν μπορώ να μιλήσω για τον κάθε έλληνα ξεχωριστά, λέω ότι γενικά η Ελλάδα είναι η μόνη δυτική χώρα που παρουσιάζει τόσο έντονο φιλορωσισμό. Αυτό το γενικευμένο φαινόμενο, κατά τη γνώμη μου, δεν είναι μία σύμπτωση, αλλά έχει τις αιτίες που προανέφερα.
Μάλλον δεν έχεις συναναστραφεί πολλούς έλληνες αριστερούς. Δες, για παράδειγμα, πόσα σχόλια συμπαράστασης και παροχής άλλοθι υπάρχουν κάτω από άρθρα σχετικά με τον Στάλιν στο ελληνικό διαδίκτυο.
Αυτό που συμβαίνει στη Ρωσία είναι σε ένταση και έκταση που δεν έχει σχέση με την διαπλοκή και τη διαφθορά της Ελλάδας (εδώ δεν φυλακίζουμε τους αρχηγούς της αντιπολίτευσης, για παράδειγμα). Μιλάμε για μία ολόκληρη τάξη ολιγαρχών, με σκοτεινό παρελθόν πολλοί εξ' αυτών, που δημιουργήθηκε σε μία νύχτα με τις ευλογίες του Πούτιν για να κρατάνε τον ίδιο στην εξουσία, με αντάλλαγμα να νέμονται τον πλούτο των Ρώσων, την ώρα που ένας μέσος μισθός στη Ρωσία είναι 450 ευρώ (το μισό από ότι στην Ελλάδα ή την Εσθονία).

 

[alma]

Έχω φίλο που σε πέντε χρόνια μιλούσε άψογα, κυρίως στο ινστιτούτο Πούσκιν παρακολουθούσε αλλά και ταξίδευε πάρα πολύ συχνά. Προσωπικά δεν κατάφερα καμία βελτίωση από αρχάριος, κουβαλάω το βιβλιαράκι με τους ρωσοελληνικους διαλόγους και γελάει ο κόσμος, έχω τελειοποιήσει όμως όλες τις βρισιές.

Είναι σπάνιο να μιλούν τόσο καλά σε 5 χρόνια,γιατί είναι μια δύσκολη γλώσσα, αλλά γίνεται κυρίως σε περιπτώσεις σαν αυτή που ανέφερες,που ταξιδεύουν Ρωσία πολύ συχνά.Βοηθάει πολύ η πρακτική,εγώ τώρα έχω να ασχοληθώ λίγους μήνες και νομίζω πως τα ξέχασα, μόλις όμως ακούσω κάποιους να μιλούν, θυμάμαι σχεδόν τα πάντα.

 

[alma]

Τα γνωστά «μικρά και ταπεινά» αυτοκίνητα είναι μια τεράστια αντίθεση όταν τα πετυχαίνεις σε φτωχογειτονιές ή σε περιοχές παραέξω, που εξελικτικά θυμίζουν το '70. Πίσω από το παμπάλαιο lada βλέπεις και μια λευκή 6μετρη(?) λιμο.

Πράγματι.Να πω βέβαια πως στη Μόσχα είχε σαφώς περισσότερα πανάκριβα αυτοκίνητα από ότι στην Αγ.Πετρούπολη, ωστόσο (πέρα από τα παλαιά lada)κλπ. είχε και πολλά μεσαίας τάξης και γενικά μένωντας περισσότερο Μόσχα μου φάνηκε πως υπάρχει σίγουρα αναδυόμενη μεσαία τάξη,εντύπωση που μου δημιουργήθηκε όχι μόνο από ότι είδα, αλλά και από συζητήσεις με ντόπιους.
Αντίθετα με όσα είχα ακούσει,οι περισσότεροι ήταν ευγενέστατοι και πρόθυμοι να μιλήσουν για πολλά, ειδικά όταν άκουγαν πως είμαι Ελληνίδα.