Τουρκία Στα βάθη της Ανατολής...9 ημέρες...3620 χιλιόμετρα

[efi.hania]

που θα μου παει,θα το προλαβω κι εγω καπου στον κοσμο!

 

[Giristroula]

Ακολούθησε ένα μικρό πάρτυ, με άνοιγμα σαμπάνιας και δροσερό χυμό-τι τα δώσαμε τα 120 Ε-,και το σημαντικότερο...απονομή διπλώματος για την πτήση με το αερόστατο!Κάμερες, τοπικά κανάλια!!!, φωτογραφικές μηχανές, επισημότητες κατά την απονομή, χειραψίες, συχαρίκια και όλα τα συναφή. Όλοι έκαναν σαν παιδιά!
Αφού τελειώσαμε κι αυτή τη διαδικασία, μπήκαμε στο βανάκι μας, που ήρθε να μας πάρει και να μας ξαναμοιράσει στα ξενοδοχεία. Κατά τη διαδρομή περάσαμε από πολύ όμορφα τοπία και οι πέτρινοι κώνοι περνούσαν ακριβώς δίπλα μας, σα να βλέπαμε σινεμά. Κάναμε τη μοιρασιά στις διάφορες γειτονιές, η πόλη είχε πλέον ξυπνήσει, ήταν ήδη 8.30 και φτάσαμε στο ξενοδοχείο, όπου μας περίμενε η υπόλοιπη παρέα, όλο αυτιά, για να ακούσει τις εντυπώσεις μας. Μπήκαμε στο χώρου του πρωϊνού, ήπιαμε ένα δεύτερο καφέ για να βγάλουμε τη μέρα, ψιλοτσιμπήσαμε και κάτι, μη χάσουμε κανά γεύμα, τους είπαμε τα καθέκαστα, δείξαμε τα πτυχία μας και τις φωτογραφίες προς απόδειξη όλων αυτών που λέγαμε και χαλαρώσαμε για λίγο.
Τώρα, για να κλείσει το κεφάλαιο με το αερόστατο...να σας εξομολογηθώ και να σας πω την πάσα αλήθεια...η πτήση ήταν μία μοναδική και ξεχωριστή εμπειρία αν και λίγο ακριβούτσικη βέβαια! Δεν βλέπεις όμως κάτι, που δε μπορείς να το δεις και κάπου άλλου, σε άλλο αξιοθέατο ή οδηγώντας στο δρόμο. Οι πέτρινοι κώνοι, οι καμινάδες, οι τρύπιοι βράχοι είναι το σήμα κατατεθέν όλης της περιοχής και όπου κι αν γυρίσεις αυτά θα δεις. Η βόλτα που κάνει δεν είναι τόσο μεγάλη, καλύπτει μία μικρή περιοχή και απλά χάνει ύψος, κατεβαίνει πιο κοντά στα βράχια, ανεβαίνει πιο ψηλά και ατενίζεις όλη την περιοχή. Επίσης, το αγαπημένο μου Προκόπι, το βλέπεις από μακριά. Προσωπικά δε θα επέβαλα σε κάποιον να το δοκιμάσει κατά την επίσκεψή του στην Καππαδοκία και δε θα έλεγα οτι πρέπει να πάει στην Καππαδοκία μόνο και μόνο για το αερόστατο, ειδικά αν είναι στριμωγμένος οικονομικά. Δε μετάνιωσα που το δοκίμασα, γιατί ξέρω οτι αν δε το έκανα, θα μου έμενε απωθημένο...Όλα καλά!
Ανεβήκαμε στο δωμάτιο για λίγο, ίσα να πάρουμε τα εφόδια για την εκδρομή και κατευθείαν επιβιβαστήκαμε για να ξεκινήσουμε!
Σας προειδοποιώ...θα δείτε και θα διαβάσετε πολλά...η μέρα συνέχιζε... για μας που είχαμε ξυπνήσει στις 4.15 και περιελάμβανε πολλάάάάά...Ελπίζω να αντέχετε το μπες βγες στο όχημα και το ανέβα κατέβα...ευτυχώς ο καιρός ήταν σύμμαχός μας!
Πρώτη επίσκεψη ήταν προγραμματισμένη για το υπαίθριο μουσείο του Goreme. Πηγαίνοντας κάναμε μία στάση σ' ένα ύψωμα, όπου υπήρχαν, κάποιες πολυφωτογραφημένες νεραϊδοκαμινάδες με τα καπελάκια τους, που ήταν μούρλια.

Μικρή στάση για φωτογραφίες και συνεχίσαμε.
Παρκάραμε στο πάρκιγκ του ανοιχτού μουσείου, μπήκαμε στην ουρά για τα εισιτήρια-ήταν πρωϊ και είχε αρκετό κόσμο για να προλάβουν την πρωϊνή δροσιά-και κατόπιν ξεχυθήκαμε στο χώρο.

Φανταστείτε το σαν ένα μεγάλο πάρκο, που δεν μπορείς να δεις τα όριά του, με δένδρα και βλάστηση και τριγύρω παντού βράχια λαξευμένα.

Η περιοχή ήταν πολύ περιποιημένη και πεντακάθαρη, με πλακόστρωτα δρομάκια, σκάλες για να ανεβεί κάποιος σε σπηλιά που ήταν ψηλά και γενικότερα υπήρχε ασφάλεια, δε φοβόσουνα μήπως πέσεις ή σε πλακώσει κάτι.

Περιμέναμε να εξέλθει από τις σπηλιές κάποιο γκρουπ και μετά με τη σειρά μας μπαίναμε, γιατί όπως καταλαβαίνετε δε χωρούσαμε και πολλά άτομα μαζί.

Το ιδιαίτερο αυτό μουσείο διαθέτει ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα αρχιτεκτονικής σε βράχους. Εκατοντάδες εκκλησίες είναι σκαμένες στο μαλακό βράχο. Άλλες απλές σπηλιές και άλλες περίτεχνες κατασκευές με κολόνες που χωρίζουν το χώρο σε 3 κλίτη, με το ιερό τους και την πέτρινη Αγία Τράπεζα. Δυστυχώς... η βιντεοσκόπηση και η φωτογράφηση, απαγορευόταν μέσα στις σπηλιές, οπότε ντοκουμέντα θα δείτε μόνο από τον εξωτερικό χώρο, που είναι αποκαθηλωτικά!
Στο εσωτερικό των ναών άλλες τοιχογραφίες διακρίνονται καλά και άλλες όχι. Για πάρα πολλά χρόνια οι χριστιανοί έσκαβαν, λάξευαν και αγιογραφούσαν την πίστη και την αφοσίωσή τους στο Θεό. Ήδη από τον 4ο π.Χ αι. το μαγευτικό τοπίο με τη δύσκολη πρόσβαση προσέλκυε ασκητές και μοναχούς που βρήκαν εκεί ιδανικό τόπο για να εγκατασταθούν. Η χριστιανική παρουσία στην περιοχή συνεχίστηκε αδιάλειπτα μέχρι την ανταλλαγή των πληθυσμών. Στην περιοχή εκτός από τις γνωστές υπάρχουν και πολλές άλλες εκκλησίες. Οι εργασίες αποκατάστασης συνεχίζονται...οπότε η πολύτιμη αυτή κληρονομιά θα απολυτρωθεί από τη "μοναξιά" και την καταστροφή της φύσης και των ανθρώπων, που κράτησε χιλιάδες χρόνια. Θα σας αναφέρω κάποιες από τις γνωστές εκκλησίες της κοιλάδας του Goreme και θα ανεβούμε μαζί στους βράχους, όπου βρίσκεται ο θησαυρός.

Δε θα σας κουράσω ιδιαίτερα με λεπτομέρειες, κάποια γενικά. Πολλές από τις εκκλησίες έχουν πάρει το όνομά τους από παραστάσεις των τοιχογραφιών ή από κάτι ξεχωριστό που συνέβαινε στη γύρω περιοχή.
*Σκοτεινή εκκλησία. Λέγεται έτσι, γιατί το φως έμπαινε από μία μόνο δίοδο
*Εκκλησία των μήλων. Τριγύρω από τη σπηλιά υπήρχαν μηλιές.
*Εκκλησία των σανδάλων. Πήρε το όνομά της από κάποια ίχνη-κοιλώματα που βρέθηκαν στην είσοδο και είχαν το σχήμα σανδαλιού. Παρατήρησα όμως τις τοιχογραφίες και διαπίστωσα οτι οι άγιοι που εικονίζονταν σε αυτές φορούσαν σανδάλια. Οι τοιχογραφίες σώζονται καλή κατάσταση.
*Εκκλησία των στεφάνων. Είναι η μεγαλύτερη εκκλησία της περιοχής, με υπέροχες τοιχογραφίες από τη ζωή του Χριστού με έντονα και ζωηρά χρώματα, όπου κυριαρχεί το καφέ, το κόκκινο και το μπλε χρώμα. Μου άρεσε πολύ και την ξεχώρισα μέσα στο μυαλό μου.
*Εκκλησία του Αγ. Βασιλείου. Για να διατηρηθεί από τη διάβρωση ήταν σκεπασμένη με ένα μείγμα που έμοιαζε με σοβά.

*Εκκλησία Αγ. Αικατερίνης
*Εκκλησία Αγ. Βαρβάρας. Εκεί θυμάμαι είδαμε κάτι σχέδια, πέραν των άλλων, που έμοιαζαν με κότες.
*Εκκλησία των κοριτσιών. Βρισκέται μέσα σε μία κωνική πυραμίδα με αρκετά πατώματα, όπου εκτός από ναό είχανε διαμορφώσει και άλλους χώρους.

Περιηγηθήκαμε ικανοποιητική ώρα στην κοιλάδα και έξω από τις εκκλησίες και μέσα, ανεβήκαμε βράχια, κατεβήκαμε σπηλιές-δε πιστεύω να κουραστήκατε από τώρα;έχει πολύ δρόμο ακόμη η μέρα!-και βγήκαμε για να χαζέψουμε σε κάτι πάγκους κοντά στην έξοδο, διότι που και που παίρναμε και κανένα αναμνηστικό ή κάτι χρήσιμο για το σπίτι.
Επιβιβαστήκαμε, κρατώντας στα μάτια μας τις εντυπωσιακές εικόνες που είδαμε και προχωρήσαμε...ακολούθησε επισκεψη σε ένα σπίτι που βρισκόταν μέσα σε πέτρινο κώνο!Μία στιγμή να ρωτήσω...αν μπορώ να σας πάρω μαζί μου!!

 

[pattyyy]

Τα τοπία στις φωτογραφίες είναι πολύ ξεχωριστά! Η περιγραφή σου είναι πολύ ευχάριστη και κατατοπιστική! Νομίζω πως θα τηνεκτυπώσω κάποια στιγμή αυτήν την ιστορία!

 

[ΕΡΣΗ]

Εμείς δεν κουραστήκαμε καθόλου! Εσείς πώς τα βγάλατε πέρα! Σας θαυμάζω!

 

[Giristroula]

Εμείς δεν κουραστήκαμε καθόλου! Εσείς πώς τα βγάλατε πέρα! Σας θαυμάζω!

Και που είσαι ακόμα...είμαστε στο μισό της μέρας!Τα ωραία τοπία και η καλή παρέα δημιουργούν καλή διάθεση και ευεξία, κάθε άλλο παρά κούραση!
Όταν γυρίσαμε όμως στη βάση μας, θέλαμε επιπλέον 2-3 μέρες άδεια για να ξεκουραστούμε από την "άδεια"των διακοπών!

 

[Giristroula]

Μου είπαν οτι μπορούμε να μπούμε και να ξομπλιάσουμε το σπίτι, αρκεί να μοιραστούμε σε μικρά γκρουπάκια, γιατί υπάρχει και μία στενότητα σε τέτοια σπίτια, δε μιλάμε και για καμιά έπαυλη...

Πρόκειται για πέτρινο κώνο, με μια υπέροχη αυλή με λουλούδια τριγύρω, διαμορφωμένο το εσωτερικό σε 6 ορόφους, που όπως φαντάζεστε ο πρώτος όροφος είναι πιο μεγάλος και όσο ανεβαίνουμε μικραίνουν οι χώροι.

Ανεβήκαμε από μία μικρή σκαλίτσα, πολύ στενή και βρεθήκαμε στους οντάδες, που ήταν διακοσμημένοι με σοφράδες και τριγύρω πολύχρωμα μαξιλάρια και υπέροχα κιλίμια, έργα τέχνης.

Συνεχίσαμε την ανάβαση, από επίσης στενή σκάλα, για να περιηγηθούμε και σε ανώτερα πατώματα. Στο σπίτι αυτό δεν έμενε κανείς, όπως καταλαβαίνετε, και χρησιμοποιείται σαν μουσείο, χωρίς εισιτήριο.
Εξήλθαμε χωρίς να χτυπήσουμε κανένα κεφάλι στα χαμηλοτάβανα δωμάτια και χωρίς φρακάρουμε στη στενή σκαλίτσα και χαζέψαμε σε ένα πάγκο με χαρακτηριστικές χειροποίητες κούκλες που φτιάχνουν σε αυτή την περιοχή.
Συνεχίσαμε...επόμενη στάση στην κωμόπολη Ushisar, στα ελληνικά Ακραίος Πύργος.

Σε αυτό το μέρος εντύπωση μου έκαναν τα μαγαζιά που πουλούσαν χαλιά και κιλίμια και δεν ήταν λίγα, που είχαν βγάλει την πραμάτεια μέσα το δρόμο, πάνω στα πεζοδρόμια, κρεμασμένα στους τοίχους. Όπου και να γυρνούσε το μάτι σου να δει έπεφτε πάνω σε αυτή την πολύχρωμη πανδαισία. Βεβαίως, πλησιάζοντας άκουγες μία τιμή και από κει και πέρα χρειαζόταν χρόνος, υπομονή και δουλειά...για το καθιερωμένο παζάρι που επιβάλλεται παντού στην περιοχή της Τουρκίας. Μπορούσες να ρίξεις την τιμή ως το μισό!
Η κωμόπολη αυτή βρίσκεται πάνω στο δρόμο Προκοπίου-Νεάπολης. Πήρε το όνομά της από τον τερράστιο πύργο που βρίσκεται στην κορυφή της. Η διάβρωση που συνεχίζει εδώ και πολλά χρόνια, ανάγκασε την εκκένωση των σπιτιών που βρισκόταν πλάγια τον πύργο και οι κάτοικοι της περιοχής κατοίκησαν πιο κάτω.

Οι αποικίες των γεωπυραμίδων που βρίσκονται στους πρόποδες του πύργου, με το γκρίζο τους χρώμα και τα περίεργα σχήματά τους, μοιάζουν με πολυκατοικίες. Ανεβαίνοντας προς το κάστρο κάτω από τα πόδια μας απλώθηκε όλη η κοιλάδα μέχρι το Κόραμα. Η άγρια και απέραντη όψη της έκτασης με τις άσπρες, ροδόχροες και κίτρινες κατασκευές των βράχων και τους περιστεριώνες ήταν μοναδική.

Φωτογραφήσαμε τα διάφορα που βλέπαμε, κάποιοι ψώνισαν και κιλίμια-με μέτρο ρε παιδιά, δε θα χωράμε στο λεωφορείο...-και αναχωρήσαμε για την κοιλάδα με τους περιστεριώνες.

Στη Μ. Ασία η εκτροφή των περιστεριών είχε αρχίσει από πολύ παλιά και το περιστέρι σε κάθε εποχή θεωρήθηκε ιερό. Εκτός από αυτό, ήταν ωφέλιμα στον άνθρωπο, διότι χρησιμοποιούνταν ως ταχυδρόμοι την εποχή των καραβανιών. Σε πολλές περιοχές είχαν φτιάξει περιστεριώνες. Εμείς πήγαμε σε αυτές των περιχώρων του Ακραίου Πύργου και θαυμάσαμε χιλιάδες δείγματα ανάμεσα στις γεωπυραμίδες, στα σπίτια και στις εκκλησίες που είχαν σμιλευτεί στα βράχια. Ένας άλλος λόγος εκτροφής περιστεριών ήταν η περισυλλογή της κοπριάς τους, που χρησιμοποιούνταν για λίπασμα στα αμπέλια της περιοχής, μιας και η Καππαδοκία θεωρείται ο παράδεισος των σταφυλιών. Η κοπριά λοιπόν των περιστεριών βοηθούσε για την καλή συγκομιδή. Ουσιαστικά, το μυστικό των σταφυλιών της περιοχής είναι ο ηφαιστειακός τόφφος και η κοπριά των περιστεριών. Όταν κτιζόταν οι περιστεριώνες δινόταν μεγάλη σημασία στο να κτιστούν κοντά στις πηγές του νερού, να βλέπουν τα ανατολικά είτε τα νότια της πεδιάδας, να βρίσκονται σε υψηλό μέρος και στο εσωτερικό τους να μπαίνει ήλιος. Ένας περιστεριώνας έχει χωρητικότητα περίπου 100 περιστεριών. Η εξωτερική επιφάνεια στην οποία ήταν οι τρύπες επιχριόταν με ένα ειδικό άσπρο σοβά, ο οποίος κατασκευαζόταν με την ανάμειξη του ασπραδιού του αυγού με σβησμένο ασβέστη. Ο σοβάς αυτός, όταν ξεραινόταν γινόταν σκληρός, σαν το μάρμαρο και είχε ολισθηρότητα, πράγμα το οποίο δυσκόλευε την αναρρίχηση εχθρών, όπως ποντικιών ή νυφίτσας. Οι επιφάνειες αυτές στολίζονταν με μοτίβα από ζώα και διάφορα φυτά για να προσελκύουν την προσοχή των πτηνών. Από μακριά προέβαλε το κάστρο του Ακραίου Πύργου και έτσι φτιάχνονταν μία όμορφη εικόνα.
Απέναντι ακριβώς από τους περιστεριώνες βρισκόταν ένα καφέ με τραπεζάκια έξω για καφέ ή αναψυκτικό με θέα το υπέροχο τοπίο των βράχων με τους περιστεριώνες και την κωμόπολη του Ακραίου Πύργου. Στην άλλη μεριά του δρόμου ένα μεγάλο εστιατόριο κάλυψε για λίγο την πείνα μας...
Συνεχίζοντας τη διαδρομή μας περάσαμε από το χωριό Τσαβουσίν, στο οποίο βρίσκονται παλαιά λίθινα σπίτια, γύρω από ένα βράχο σαν βουνό. Η περιοχή αυτή είχε ταλαιπωρηθεί πολύ από σεισμούς και από τη διάβρωση. Μπροστά στις μάζες των παλαιών κτισμάτων υπάρχουν και σχετικά πιο νέα πέτρινα κτίρια. Είδαμε τα υπολείματα των κτισμάτων που υψώνονται στρώμα στρώμα ως επάνω και τόπους προσευχής που λαξεύτηκαν σε παλαιότερες εποχές. Μάθαμε πως η παλαιότερη εκκλησία της Καππαδοκίας, λαξευμένη σε βράχο, είναι η εκκλησία του Αγ. Ιωάννη του Βαπτιστή και βρίσκεται σε αυτούς βράχους. Το χωριό αυτό είναι εγκαταλελειμένο και μου θύμισε, βλέποντάς το, το δικό μας Ανάβατο της Χίου.
Επόμενη στάση έγινε στο Pasabag ή στα ελληνικά Αμπέλια του Πασά. Ακριβώς μετά το χωριό Τσαβουσίν, περίπου κανά χιλιόμετρο μετά εμφανίστηκαν οι γεωπυραμίδες-γίγαντες .

Έχουν ιδιαίτερο σχήμα και χαρακτηριστική εικόνα, κάποιες από αυτές έχουν 2 κεφαλές και κάποιες 3. Η γεωπυραμίδα με τις 3 κεφαλές είναι γνωστή ως το καταφύγιο ενός αγίου (δε θυμάμαι καλά το όνομα ή Αγ. Στυλιανού ή Αγ. Συμεών). Δεν έχει σημασία το όνομα, σημασία έχει η όλη ιστορία. Ο Αγιος αυτός ήταν μοναχός και επειδή υπήρχαν διαδόσεις οτι κάνει θαύματα, για να ξεφύγει από τον πολύ κόσμο, πήγε την περιοχή και άρχισε να ζει πάνω σε πυραμίδα ύψους 2 μέτρων.. Μετά μετακόμισε σε αυτήν με τις 3 κεφαλές που ήταν μεγαλύτερη, ζούσε ασκητικά και κατέβαινε μόνο και μόνο για να πάρει τα τρόφιμα που του έφερναν οι μαθητές του. Μέσα στην γεωπυραμίδα αυτή που χρονολογείται στο 10ο αι., υπάρχει ένα κελί άσκησης στο οποίο φτάνει κανείς με στενή και κατακόρυφη σκάλα. Επί χιλιάδες χρόνια έγινε κατοικία των μοναχών και ποιος γνωρίζει πόσοι μοναχοί φιλοξενήθηκαν σε τέτοια μικρά καταφύγια, που εξωτερικά στους λοιπούς φαινόταν πέτρες και βράχια.

Μοναδικά τοπία και φανταστικές εικόνες που δε τις ξεχνάς ποτέ και δεν τις μπερδεύεις με κάτι άλλο...

 

[mfish]

ωραιες φωτο, μεσα απο το ταξιδι σου αναπολω το δικο μου πριν 3 χρονια στην ομορφη αυτη χωρα....ουσιαστικα το πρωτο μου μεγαλο ταξιδι, ειχα περασει απο τα μερη που διηγηθηκες ως τωρα συν καποια αλλα...

Στη καππαδοκια παραλιγο να αφησω τα κοκκαλα μου ποδηλατωντας απο τις 8 το πρωι ως τις 5 το απογευμα, σε καθε μονοπατι που βρισκαμε...Εκει κατα τις 5 και περιπου 2 χιλιομετρα πριν επιστρεψω στο ξενοδοχειο παρατησα το ποδηλατο στη μεση του μονοπατιου και ειπα στον συνταξιδιωτη μου,δεν αντεχω αλλο, θα πεθανω...τοση εξαντληση δεν εχω ξανανιωσει, αλλα αυτο το τοπιο σε προκαλει να το εξερευνησεις πληρως...

περιττο να πω οτι επειδη η καππαδοκια ηταν η πρωτη σταση του ταξιδιου μετα την Κωνσταντινουπολη, τιποτα δε καταφερε να παρει τη θεση της στη καρδια μου και στις αναμνησεις μου απο την υπολοιπη χωρα...

αναμενω τη συνεχεια....

 

[Giristroula]

χαίρομαι...έχουμε πολύ δρόμο ακόμη!

 

[KLEOPATRA]

Τι υπεροχες φωτο!!!
Ειδικα οι τελευταιοι σχηματισμοι ηταν εξωπραγματικοι...νομιζες οτι θα πεταχτουν νανοι,ξωτικα και χομπιτ απο εκει μεσα.
Και γω μεσα στο καλαθι του αεροστατου..εγω αν παω καποια στιγμη Καππαδοκια θα κανω αυτη τη βολτα οπωσδηποτε ..μου εμεινε που μου εμεινε απωθημενο γιατι δεν πηγα στους καταρραχτες του Νιαγαρα με αεροπλανο(εκανε 300$)...παντα ηθελα να πεταω στον αερα χωρις τα τοιχωματα ενος αεροπλανου αναμεσα μας ...θα ειναι μια καταπληκτικη εμπειρια!!!

 

[Giristroula]

Τι υπεροχες φωτο!!!
Ειδικα οι τελευταιοι σχηματισμοι ηταν εξωπραγματικοι...νομιζες οτι θα πεταχτουν νανοι,ξωτικα και χομπιτ απο εκει μεσα.
Και γω μεσα στο καλαθι του αεροστατου..εγω αν παω καποια στιγμη Καππαδοκια θα κανω αυτη τη βολτα οπωσδηποτε ..μου εμεινε που μου εμεινε απωθημενο γιατι δεν πηγα στους καταρραχτες του Νιαγαρα με αεροπλανο(εκανε 300$)...παντα ηθελα να πεταω στον αερα χωρις τα τοιχωματα ενος αεροπλανου αναμεσα μας ...θα ειναι μια καταπληκτικη εμπειρια!!!

Να πας...να πας, δεν πρέπει να έχουμε απωθημένα!

 

[ikarialover]

Τώρα διάβασα την ιστορία σου και είναι πολύ καλογραμμένη! Πολύ όμορφες και οι φωτογραφίες.
Να προσθέσω μόνο κάτι για την πόλη των Ισπαρτών, όπως τη λες. Η Isparta ήταν πριν τη Μικρασιατική Καταστροή η λεγόμενη Σπάρτη Πισιδίας, στην οποία οι ορθόδοξοι κάτοικοι διέπρεψαν στην ταπητουργία. Ο μεγαλύτερος όγκος των Σπαρταλήδων μετά την καταστροφή εγκαταστάθηκε στη Νέα Ιωνία Αττικής! Οι Σπαρταλήδες ήταν περίφημοι για τα χαλιά τους και τα εξήγαγαν στις ευρωπαικές αγορές, καθώς και στην Αμερική.

 

[pattyyy]

Εντυπωσιακοί γεωλογικοί σχηματισμοί! Λες και είναι βγαλμένοι από ταινία φαντασίας!