Τουρκία Στα βάθη της Ανατολής...9 ημέρες...3620 χιλιόμετρα

[ΕΡΣΗ]

Σε θαυμάζω που θυμάσαι τα ονόματα των μουσικών οργάνων.
Πολύ χαίρομαι με αυτή τη διήγηση! Μου θυμίζουν τα ταξίδια μου!

 

[Giristroula]

Σε θαυμάζω που θυμάσαι τα ονόματα των μουσικών οργάνων.
Πολύ χαίρομαι με αυτή τη διήγηση! Μου θυμίζουν τα ταξίδια μου!

Όταν δε βαριέμαι, βγάζω το ημερολογιάκι μου και κρατάω σημειώσεις είτε από αυτά που λέει ο ξεναγός είτε από τις σημειώσεις στις προθήκες.
Χαίρομαι που σας ταξιδεύω...και που μου κάνετε παρέα...ιντερνετικοί μου συνταξιδιώτες!
Πάμε γι' άλλα!

 

[Giristroula]

Συνεχίσαμε το ταξίδι μας μήπως και κάποια στιγμή φτάσουμε στον προορισμό, άσε που εγώ δε περιμένω να φτάσω στον προορισμό, τα πάντα ξεκινάνε κατά πρώτο λόγο από τη στιγμή που μελετώ και ψάχνω και κατά δεύτερο λόγο από τη στιγμή που φεύγω από το σπίτι!
Η ατμόσφαιρα μέσα στο λεωφορείο πολύ ευχάριστη, όλοι είχαμε γίνει μια όμορφη παρέα, ανταλλάσαμε εμπειρίες από άλλα ταξίδια, τραγουδούσαμε, ακούγαμε μουσική. Κάποια στιγμή με φώναξε μία κυρία γύρω στα 65-70 και με ρώτησε αν σκέφτομαι να δω την Καππαδοκία από ψηλά με αερόστατο! Να σας πω την αλήθεια, πριν ξεκινήσει το ταξίδι, είχα εντοπίσει αυτή τη δραστηριότητα με τα αερόστατα ψάχνοντας πληροφορίες, αλλά είχα μείνει με την εντύπωση οτι είναι πάρα πολύ ακριβό το εγχείρημα και οτι τα 45' πτήσης κοστίζουν 300 Ε. Δεν υπήρχε περίπτωση να δώσω τόσα χρήματα. Μία οικογενειακή φίλη που είχε πάει πριν 3 χρόνια μου είπε οτι ήταν τσουχτερή η τιμή, αλλά παρόλα αυτά είχαν πάει πολλά άτομα από το γκρουπ τους. Τι στο καλό, είπα εγώ, τόσοι πλούσιοι... Λόγω των οικονομικών και μόνο το είχα εγκαταλείψει το σχέδιο. Η κ. Δέσποινα όμως μου έβαλε φυτιλιές και άρχισα να το ξανασκέφτομαι...Ρωτήσαμε τον ξεναγό επί τόπου και μας είπε οτι δεν είναι τόσο πολύ ακριβό το σπορ και οτι η τιμή κυμαίνεται από 100Ε έως 150 Ε. Υπάρχουν πολλές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο χώρο με έμπειρους πιλότους κλπ και οτι αν κάποιοι ενδιαφέρονταν, το βράδυ στο ξενοδοχείο μπορούσε να έρθει κάποιος από μία εταιρεία να μας ενημερώσει σχετικά και να πάρει συμμετοχές. Εάν θέλαμε τελικά, η πτήση θα γινόταν την επόμενη μέρα, θεού θέλοντος-δε ξέρω ποιου θεού...μουσουλμανικού ή χριστιανικού-και καιρού επιτρέποντος...
Ε...άμα είναι τόσο λίγα τα χρήματα...άρχισα να καλλιεργώ πάλι μέσα μου την ιδέα...όχι δηλαδή οτι τα 150 ευρώ ήταν λίγα, αλλά από κει που είχα στο νου μου τα 300...
Η κ. Δέσποινα δε, υπερκινητική και δραστήρια παρά την κάποια ηλικία της, προσπαθούσε να βρει παρέα, ο σύζυγός της δεν τη συνόδευε. Μας είπε λοιπόν οτι πριν λίγο καιρό που είχε πάει στην Κππαδοκία η αδελφή της, δεν πέταξε με το αερόστατο και το σκυλομετάνοιωσε ενώ κάποιοι άλλοι που είχανε πάει, γυρίσανε κατενθουσιασμένοι και οτι θα ξαναπήγαινε μόνο και μόνο για κάνει πτήση με το αερόστατο.
Γυρνάω χαρά χαρούμενη και αναμεταδίδω όλα αυτά στην παρέα μου...τρώγοντας απόρριψη με δικαιολογίες του τύπου που θα πάμε εκεί πάνω να σκοτωθούμε, κάθε πότε πέφτει ένα αερόστατο, δεν έχουμε κάπου αλλού να διαθέσουμε τα χρήματα, είναι ακριβά, ποιος θα είναι ο χειριστής κλπ Σταματάμε την κουβέντα με την υπόσχεση να πάρουμε το χρόνο μας να το σκεφτούμε, να ακούσουμε όσα θα μας πει ο αντιπρόσωπος της αεροστατικής εταιρείας και να αποφασίσουμε το βράδυ.
Επανερχόμαστε στο τραγούδι και στη μουσική, απολαμβάνοντας το δισκάκι με το ντουέτο της Γλυκερίας με την τουρκάλα τραγουδίστρια Dilec Koc, φοβερές φωνές!
Επόμενη στάση για ξεμούδιασμα, φυσικές ανάγκες και αξιοθέατα ένα Καραβάν Σαραϊ,

δηλ. ένα τεράστιο χάνι όπου σταματούσαν οι έμποροι για να ξεκουραστούν ή να κοιμηθούν το βράδυ μαζί με τα ζώα τους. Πρόκειται για ένα ορθογώνιο χώρο, αρκετά μεγάλο, με τεράστια πανύψηλα τείχη για να αποφεύγονται οι επιθέσεις από ληστές. Οι πόρτες άνοιγαν με την ανατολή του ηλίου και έκλειναν με τη δύση. Μπαίνοντας από την κεντρική πόρτα, ο επισκέπτης εισέρχεται σε μία αυλή γύρω από την οποία είναι φτιαγμένοι οι οντάδες-χτιστά δωμάτια-όπου κοιμότανε οι έμποροι. Σε ξεχωριστό χώρο έδεναν τα ζώα τους. Στο κέντρο υπήρχε ένα μικρό και ψηλό κτίριο σαν παρατηρητήριο.

Πήραμε το χρόνο μας, ξεναγηθήκαμε στο χάνι, επισκεφτήκαμε και την τουαλέτα σε ένα παρακείμενο καφέ και συνεχίσαμε...μιλάμε για πολλά χιλιόμετρα!
Επόμενη εικόνα η στέπα του Ακσαράϊ. Απέραντες πεδιάδες φυτεμένες με σιτάρι και πολλές από αυτές θερισμένες. Παντού επικρατούσε το κίτρινο χρώμα!
Είχαμε εισέλθει πλέον στην περιοχή της Καππαδοκίας. Δύο λόγια σχετικά με την ονομασία. Σε ένα επίγραμμα του βασιλιά της Περσίας Δαρείου απαντάται η λέξη Κατπατούκα, που σημαίνει χώρα των ωραίων αλόγων, είτε χώρα στην οποία αναθρέφονται πολύ καλά τα άλογα. Είναι αμφισβητίσιμο αν η ρίζα της λέξης είναι περσική, χετταιϊκή ή ασυριακή. Πάντως με την προφορά των Ελλήνων μετατράπηκε σε Καππαδοκία. Αυτή είναι μία από τις πολλές εκδοχές για την προέλευση της ονομασίας.
Για να σας προσδιορίσω λίγο γεωγραφικά την περιοχή της Καππαδοκίας και να προσανατολιστείτε καλύτερα, φανταστείτε την σαν ένα ανεστραμμένο τρίγωνο οι πλευρές του οποίου ορίζονται από τις πόλεις Ακσαράϊ στα δυτικά, Καισάρεια στα ανατολικά και Νίγδη στο νότο. Αν ανοίξετε ένα χάρτη και βρείτε τις πόλεις θα καταλάβετε τι εννοώ. Σε αυτό το τρίγωνο τους προϊστορικούς χρόνους τα βουνά Αργαίος και Χασάν βάλθηκαν να συναγωνίζονται σε ηφαιστειακή δραστηριότητα. Οι απανωτές εκρήξεις τους σκέπασαν την περιοχή και έντυσαν το οροπέδιο με λάσπη, λάβα, βασάλτη και ανδεσίτη. Οι διαβρώσεις που υπέστη μετά το υφαιστιογενές περίβλημα από τους ανέμους και τα νερά δημιούργησαν ένα εξωπραγματικό και φαντασμαγορικό τοπίο. Την τελική σμίλη σε αυτή τη φυσική πανδαισία την έβαλαν οι άνθρωποι και κυρίως πολλοί ασκητές που ήρθαν στην Καππαδοκία από τον 4ο μ. Χ αι. και δημιούργησαν χριστιανικές και μοναστικές κοινότητες. όλοι ξέρουμε το Μ. Βασίλειο από την Καισαρεία, το Γρηγόριο Νανζιαζινό από την Καρβάλη και το Γρηγόριο Νύσσης από τη Νίγδη, οι οποίοι αναδείχτηκαν σε κυρίαρχες πνευματικές μορφές . Το κλίμα της Καππαδοκίας είναι ξηρό και ο λαξευμένος βράχος δε διαβρώνεται ούτε φθείρεται από την υγρασία. Οι Καππαδόκες, λαϊκοί και μοναχοί, χρησιμοποίησαν την τεχνική του λαξεύματος σε εποχές λεηλασιών, συγκρούσεων και τρομερής ανασφάλειας. Είχαν έτσι ένα τρόπο εύκολο και ανέξοδο, ενώ συγχρόνως υπήρχε η δυνατότητα να κρύψουν την εκκλησία καμουφλάροντας την είσοδό της με μία μεγάλη πέτρα.
Αυτά τα λίγα...έτσι για να σας προετοιμάσω... τι τοπία θα δούμε στη συνέχεια...

 

[Giristroula]

Συνεχίζαμε να κινούμαστε στη στέπα και τα μάτια πότε πότε πήγαιναν να κλείσουν από το πρωϊνό ξύπνημα ή από το κούνημα του λεωφορείου, αλλά με τις κουβέντες και τη μουσική τα κρατούσαμε ανοιχτά. Πού και πού βλέπαμε κάποια χάνια και τίποτε άλλο ώσπου άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους οι μοναδικοί πέτρινοι σχηματισμοί, οι βράχοι από βασάλτη σε διάφορα σχήματα, οι γεωπυραμίδες και οι περίφημες καμινάδες.
Με τα μάτια ορθάνοιχτα χαζεύαμε αυτές τις μοναδικές εικόνες και σιγά σιγά φτάσαμε στο κέντρο της Καππαδοκίας,

το Προκόπι (Urgup) που περιτριγυρίζεται από τα σμιλεμένια βράχια με τις τεράστιες τρύπες στο εσωτερικό των οποίων είχαν κατασκευάσει σπίτια.

Παρκάραμε το όχημα και όλοι μαζί ανεβήκαμε το βουνό και με τις φωτογραφικές μηχανές αρχίσαμε να φωτογραφίζουμε τα πάντα...Ακόμη και πολύ ψηλά στο βράχο είχαν σκάψει.

Ευτυχώς σήμερα δε μένει κανείς σε αυτά τα οικήματα. Σκοπός μας ήτανε να επισκεφτούμε το σπίτι όπου έμενε ο Αγ. Ιωάννης ο Ρώσος.

Η έπαυλη αυτή ανήκε σε κάποιον Αγά της περιοχής και ο Αγ. Ι. Ρώσος δούλευε εκεί ως υπηρέτης φροντίζοντας τα ζώα του Αγά. Έκανε πολλές καλές πράξεις και θαύματα και πέθανε ειρηνικά, δηλ. δε μαρτύρησε. Στο ναό του Αγ. Γεωργίου τοποθέτησαν το λείψανο του αγίου και τρία χρόνια μετά το βρήκαν ακέραιο και άφθαρτο. Το σκήνωμά του το μετέφεραν οι πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην Εύβοια.
Μετά από αυτή την περιήγηση κατεβήκαμε από το βράχο, απολαμβάνοντας τη θέα και την καινούρια πόλη.

Για να ελαφρύνουμε την επόμενη μέρα, αντί να πάμε στο ξενοδοχείο που ήταν στο Προκόπι, επικεφτήκαμε τη Σινασσό (MUSTAFAPASA) που απέχει 6 χιλ. από το Προκόπι.
Φτάσαμε στη Σινασσό και περπατήσαμε στο χωριό. Είδαμε πολλά αρχοντικά σπίτια, τα περισότερα μισοερειπωμένα. Πάντως, αυτό που μένει στον επισκέπτη είναι οτι το ελληνιστικό παρελθόν της πόλης είναι διάχυτο παντού.

Με δέος σταθήκαμε και διαβάσαμε ελληνικές επιγραφές στις προσόψεις πολλών σπιτιών.

Το 1924 στη Σινασσό ζούσαν 800 Έλληνες και 1000 Τούρκοι. Θαυμάσαμε το ναό Αγ. Κων/νου και Ελένης και το σχολείο, κτίρια που δηλούν την ευμάρεια της περιοχής. Περάσαμε έξω από ένα παλιό ελληνικό σπίτι, με την ονομασία old greek house, που τώρα λειτουργεί ως ξενώνας.

Χωρίς να χάσουμε, μετά από άδεια βέβαια,μπήκαμε και ξεναγηθήκαμε. Οι χώροι ήταν διακοσμημένοι με ωραία έπιπλα, χαλιά, ζωγραφιστούς τοίχους.

Κατηφορίσαμε στη μεγάλη κεντρική πλατεία και κάτω από τη σκιά μεγάλων δένδρων απολαύσαμε δροσερά αναψυκτικά και τούρκικο καϊμακλίδικο καφέ. Στην πλατεία υπάρχει ένα εσταιτόριο με το όνομα Ελένη και από πάνω του ακριβώς είναι ο σμιλεμένος βράχος.
Στο σημείο αυτό, αφού έχουμε μπει στο χώρο της Καππαδοκίας, θα αναφέρω κάτι σχετικά με τον καιρό. Κάποιοι φίλοι μας αποθάρρυναν να πραγματοποιήσουμε αυτό το ταξίδι, λόγω της εποχής και της ζέστης, διότι η θεωρία λέει οτι η περιοχή αυτή έχει πολύ ζεστά καλοκαίρια και πολύ ψυχρούς χειμώνες. Σας ενημερώνω λοιπόν οτι καιρός ήταν πιο δροσερός από την Ελλάδα και κάποια βράδια χρειαζόμασταν και ζακέτα. Δε μας δημιούργησε κανένα πρόβλημα.
Μετά το καφεδάκι στην πλατεία της Σινασσού, επιστρέψαμε στο Προκόπι απογευματάκι πια και πήγαμε στο ξενοδοχείο. Πήραμε τα δωμάτια και κατεβήκαμε για το δείπνο.
Στη ρεσεψιόν μας περίμενε μία έκπληξη...μη ξεχνιόμαστε...ένας νεαρός από την εταιρεία με τα αερόστατα. Ο καημένος δε μπορούσε να μιλήσει καλά καλά αγγλικά, παίζαμε παντομίμα και γράφαμε νούμερα. Τελικώς τα βρήκαμε...η όλη δραστηριότητα μας είπε οτι κόστιζε 150 Ε , αλλά για μας 120 Ε και περιελάμβανε μεταφορά στον τόπο του εγκλήματος, πρωϊνό, πτήση και επιστροφή στο ξενοδοχείο. Οι περισσότεροι από το γκρουπ αποχώρησαν από την ενημέρωση με χαλαρά πηδηματάκια...εγώ πήρα την απόφασή μου...ήθελα να το δοκιμάσω...η παρέα μου άρχισε πάλι τα ίδια...αλλά η κ. Δέσποινα ήταν μέσα, δε το συζητούσε. Επίσης ενέδωσε κι ένας ελληνοζηλανδός και μία συμ/φος με τη φίλη της. Πες...πες...πες έπεισα και γω την παρέα μου, η συμφωνία κλείστηκε, οι συμμετοχές ήταν 6, δηλώσαμε με νοήματα το νούμερο, καταλάβαμε οτι το βανάκι θα περνούσε στις 4.45 το ξημέρωμα να μας πάρει και πήγαμε για το δείπνο.
Ο μπουφές ωραίος, με λογής λογής φαγητά, νέες γεύσεις, νέες εικόνες και πολλές θερμίδες.
Ακολούθησε βολτίτσα το κέντρο του Προκοπίου, όπου τα φώτα έδιναν μία άλλη όψη στην πόλη, που έσφυζε από ζωή και από τουρισμό, τα καφέ και τα εστιατόρια ήταν γεμάτα. Εμείς χαζέψαμε στα μαγαζάκια με τα σουβενίρ, με τα μπαχαρικά και τους ξηρούς καρπούς, πιάσαμε κουβέντα με τους ντόπιους, που με χαρά μας προσκαλούσαν να δούμε την πραμάτεια τους. Ήταν 10 το βράδυ και τα μαγαζιά ακόμη ανοιχτά. Μας έκανε φοβερή εντύπωση πως τα κουρεία ήταν ανοιχτά και κόσμος περίμενε στην ουρά να ξυριστεί ή να κουρευτεί.
Περάσαμε από ένα χαμάμ για να πάρουμε σχετικές πληροφορίες και τιμές αλλά δε μας ενθουσίασε και ιδιαίτερα. Οι άνδρες φορούσανε ένα ειδικό παντελόνι και κάθονταν πάνω σε ειδικές πυρωμένες πλάκες, όπου η ατμόσφαιρα ήταν αφόρητη από ζέστη και αφού εσκαγαν και ιδρωναν, τους έκαναν μασάζ μέχρι να βγεί όλη η μανέστρα από το σώμα τους...Ένας φίλος από την παρέα καλογνώμησε, αλλά τελικά δεν πήγε.
Ψώνισα κάτι μπαχαρικά που μου είχανε παραγγείλει και καθίσαμε για μία μπύρα στην πλατεία, κάτω από το ρολόϊ που μοιάζει κι αυτό με καμινάδα.
Επιστρέψαμε το ξενοδοχείο περπατώντας στη γαλήνη της νυχτιάς και ετοιμαζόμσταν να παραδοθούμε στο Μορφέα, όταν χτύπησε το τηλέφωνο του δωματίου και η γλυκειά μας συμβολαιογράφος, μας ανείγγειλε οτι δε θα έρθει το πρωϊ στο αερόστατο, γιατί ένιωσε μία αδιαθεσία στο στομάχι και οτι η φίλη της δε θέλει να έρθει μόνη της. Οπότε μειωθήκαμε στους 4 και βρήκε αφορμή και η παρέα μου να αρχίσει τη γκρίνια...μήπως να μη πάμε και μεις...κι αυτές γιατί το ακύρωσαν...μήπως έμαθαν κάτι παραπάνω και μάλιστα κακό κλπ.Τελικά μείναμε στο οτι ξυπνάμε το πρωϊ και βλέπουμε...
Εγώ είχα σίγουρη την κ. Δέσποινα. Βέβαια μου πέρασαν και ιδέες μήπως ξυπνήσω από το μαύρο χάραμα, κατεβώ κάτω και δεν έρθει κανένας και είμαι μόνη, που για να πω την αλήθεια δεν το ήθελα.
Βάλαμε αφύπνιση στις 4.15 και ξαπλώσαμε.Ήταν ήδη αργά, θα κοιμόμασταν κανά τρίωρο βαριά βαριά...

 

[Giristroula]

Λοιπόν, επειδή δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα και θα μ' αφήσουν μονάχη να πετάξω, αν δεν υπαναχωρήσω κι εγώ κατά τη διάρκεια της νύχτας...θέλω συμμετοχές για το αερόστατο, μέχρι να γράψω το επόμενο κομμάτι (θα σας κάνω καλύτερη τιμή από 120 Ε)!
Υπόψη η καμπίνα χωράει 20-24 άτομα κι αν είστε περισσότεροι θα πάρουμε δύο αερόστατα!
Για να καταγράφω άτομα...η συνέχεια της ιστορίας εξαρτάται από τη συμμετοχή σας...

 

[KIKI]

πολυ ωραια ιστορια και ωραιες φωτογραφιες !!
Απο ποιο νησι φυγατε για Αιβαλί ;

 

[KIKI]

Λοιπόν, επειδή δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα και θα μ' αφήσουν μονάχη να πετάξω, αν δεν υπαναχωρήσω κι εγώ κατά τη διάρκεια της νύχτας...θέλω συμμετοχές για το αερόστατο, μέχρι να γράψω το επόμενο κομμάτι (θα σας κάνω καλύτερη τιμή από 120 Ε)!
Υπόψη η καμπίνα χωράει 20-24 άτομα κι αν είστε περισσότεροι θα πάρουμε δύο αερόστατα!
Για να καταγράφω άτομα...η συνέχεια της ιστορίας εξαρτάται από τη συμμετοχή σας...

ερχομαι εγω !!

 

[pattyyy]

Join me please!!!

 

[Giristroula]

πολυ ωραια ιστορια και ωραιες φωτογραφιες !!
Απο ποιο νησι φυγατε για Αιβαλί ;

Από τη Λέσβο!

 

[Giristroula]

Έρση δε δήλωσες συμμετοχή;Φοβάσαι τ' αερόστατα ή μήπως έχεις εμπειρία από τη δική σου εκδρομή και δε θέλεις να ξαναπληρώσεις;:roll:

 

[ΕΡΣΗ]

Φοβάμαι το ύψος!
Υπάρχει μια πιθανότητα το 2012 να ξαναπάω Τουρκία και αν το πρόγραμμα περιλαμβάνει Καππαδοκία, σκέφτομαι αυτ'ην τη φορά να το αποτολμήσω!
(ελπίζω να μην βρεθώ σε καμία γωνιά του καλαθιού, άσπρη και κάθιδρη να κλαίω "κατεβάστε με δεν αντέχω άλλο!" Αυτός είναι ο κύριος φόβος μου: τι μου φταίνε οι άλλοι

 

[Giristroula]

Μπα...δε νομίζω, αφού είσαι θαρραλέα! Πιστεύω πως είναι μόνο η σκέψη, άμα μπεις θα τα ξεχάσεις όλα!Έτσι έλεγα και στην παρέα μου για να την πείσω!Δεν αποκαλύπτω όμως αν τα κατάφερα!