Τουρκία Στα βάθη της Ανατολής...9 ημέρες...3620 χιλιόμετρα

[efi.hania]

απιστευτη,σα καρτα!!!

 

[Giristroula]

Είδες πόσο όμορφη είναι η αντανάκλαση της γέφυρας στο νερό!

 

[KLEOPATRA]

Παρα πολυ ωραια η γραφη σου και οι φωτο σου ..πολυ κατατοπιστικες οι περιγραφες σου.Μπραβο!
Να πας στον Ποντο κ να μας γραψεις και ιστορια ...δε νομιζω οτι εχουν γραφτει πολλα για τον Ποντο εδω μεσα.

 

[Giristroula]

Έκτη μέρα

Ξυπνήσαμε λίγο στενοχωρημένοι που θα φεύγαμε από την περιοχή της Καππαδοκίας και λίγο ζαλισμένοι από τα κρασιά και τα χανουμάκια...Ετοιμάσαμε τις βαλίτσες μας και κατεβήκαμε για πρωϊνό. Φορτώσαμε τις αποσκευές, κάναμε μία τελευταία βόλτα στο πανέμορφο Προκόπι-υποσχέθηκα στον εαυτό μου οτι θα ξαναπάω-και ξεκινήσαμε για τη συνέχεια.
Περάσαμε πάλι από διάφορα χωριά της περιοχής και φτάσαμε στους πρόποδες της οροσειράς του Ταύρου και αρχίσαμε να ανηφορίζουμε.
Ο Ταύρος είναι η μεγαλύτερη οροσειρά της Μ. Ασίας με ψηλότερη κορυφή το Αλί Νταγ στα 3734 μ.Φτάνει κοντά στα παράλια και δεσπόζει στη Μεσόγειο. Χωρίζεται σε Δυτικό, Μέσο και Ανατολικό Ταύρο. Αποτελείται από τρία μεγάλα συγκροτήματα. Το ένα είναι ο Ταύρος της Λυκίας στα ΝΔ, το άλλο ο Κεντρικός Ταύρος στην Κιλικία και το τρίτο ο Αρμενικός Ταύρος στα Α.Συνέχεια αυτού είναι ο Αντίταυρος. Σε αντίθεση με την ποντιακή οροσειρά, ο Ταύρος δεν πέφτει απότομα στη θάλασσα, αλλά σε πολλά σημεία καταλήγει σε παράκτιες πεδιάδες, όπως της Αττάλειας και της Κιλικίας. Η τελευταία πεδιάδα επικοινωνεί με το εσωτερικό οροπέδιο της Ανατολίας με την "Πύλη της Κιλικίας" που τη δημιουργεί ο ποταμός Τσακίρ Νεχρί. Η δίοδος αυτή έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη διακίνηση των λαών. Από αυτήν περνά σήμερα αυτοκινητόδρομος και σιδηροδρομική γραμμή που ενώνει την Κων/πολη με τη Βαγδάτη. Η σημαντική βροχόπτωση που δέχεται η περιοχή ευνοεί την ανάπτυξη δασών με πλατάνια, οξιές, βελανιδιές, κέδρους, πεύκα και καρυδιές, καθώς και λιβαδιών, όπου εκτρέφονται πολλά είδη ζώων. Από το υπέδαφος του Ταύρου εξορύσσονται μεταλλεύματα χαλκού, μολύβδου, ψευδαργύρου και χρωμίου. Το κλίμα διαφέρει από περιοχή σε περιοχή.Αλλού είναι γλυκό και αλλού φυσούν άνεμοι ψυχροί το χειμώνα και αποπνικτικοί το καλοκαίρι. Λόγω του μεγάλου υψόμετρου χιονίζει συχνά και πολύ και τα χιόνια λιώνουν το Μάϊο. Είδαμε πολλά τοπία στη διαδρομή μας που εναλλάσονταν μεταξύ τους. Εκεί που περνούσαμε από μία βραχώδη περιοχή, μετά ακολουθούσε πυκνό δάσος και όπου να γύριζε το κεφάλι έπεφτε στο πράσινο. Όταν τελείωσε η ανάβαση, φτάσαμε στο οροπέδιο και κατόπιν πήραμε την κατηφόρα. Κάναμε τις απαραίτητες στάσεις για ξεμούδιασμα, toilet, καφέ και κολατσιό.
Μετά από 9 ώρες οδήγησης, φτάσαμε στην Αττάλεια, ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά θέρετρα της περιοχής, που συγκεντρώνει το καλοκαίρι πολύ κόσμο, ειδικά από τις βόρειες χώρες. Σήμα κατατεθέν την πόλης αυτής είναι τα πορτοκάλια, που κοσμούν πολλές πλατείες της. Μιλάμε για τεράστια πόλη, με προαστιακό, τεράστιους δρόμους, με νησίδες στο μέσον, τόσο μεγάλες νησίδες σαν τους δικούς μας δρόμους. Οι νησίδες ήταν τεράστια παρτέρια με λουλούδια, πολλά χρώματα κι αρώματα! Σε άλλα σημεία έβλεπες παντού φοίνικες. Σε πολλές περιοχές της Αττάλειας συναντήσαμε μπλοκ πολυκατοικιών, όπου ζούνε δεκάδες οικογένειες, μιλάμε για 12όροφες, 15 όροφες οικοδομές, κάτι σαν ουρανοξύστες.
Ήταν απογευματάκι πια και κάναμε αρκετή ώρα ώσπου να φτάσουμε στο ξενοδοχείο μας, διότι η πόλη είχε αρκετή κίνηση, πολλά φανάρια και πολλά αμάξια. Φτάσαμε κατάκοποι και μουδιασμένοι. Βγάλαμε τις αποσκευές, πήραμε τα δωμάτια και κάναμε ένα χαλαρωτικό μπανάκι στην πισίνα. Στη συνέχεια πήραμε το δείπνο μας, παρά το οτι σε κάθε στάση όλο και κάτι τσιμπούσαμε. Καινούριο ξενοδοχείο, με ωραίες γεύσεις σε φαγητά, σαλάτες, γλυκά, ορεκτικά, ψωμιά. Πάλι επιδοθήκαμε σε γευσιγνωσία.
Παρά την κούρασή μας, μετά το δείπνο βγήκαμε για βολτίτσα προκειμένου να σφυγμομετρήσουμε τη γύρω περιοχή. Έπρεπε να περπατήσουμε λίγο για να χωνέψουμε, να ξεμουδιάσουμε και μετά να βρούμε ένα ωραίο μπαράκι για ποτό. Κοντά μας υπήρχε ένα πάρκο, που όταν περάσαμε νωρίτερα μας φάνηκε όμορφο, αλλά τη νύχτα ήταν θεοσκότεινο και αποφύγαμε να μπούμε. Συνεχίσαμε το περπάτημα και φτάσαμε στην κεντρική λεωφόρο, που έμοιαζε έντονα με ευρωπαϊκή πόλη. Τίποτα δε θύμιζε Τουρκία. Η διαφορά με την Καππαδοκία ήταν αισθητή. Παντού πολλά φώτα, πολυκαταστήματα, αλυσίδες, εμπορικά κέντρα, κίνηση στους δρόμους, φασαρία, κόσμος, νεολαία στα μαγαζιά και στις καφετέριες. Κουραστήκαμε να περπατάμε και διαλέξαμε ένα όμορφο καφέ όπου καθίσαμε για παγωμένες μπύρες και κοκτέιλ. Ευρωπαικά πράγματα...Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση, ύπνος ελαφρύς και ασκανδάλιστος...Κάντε ησυχία παρακαλώ...

 

[pattyyy]

Τόσες διαφορετικές εικόνες...Η φωτογραφία με τη γέφυρα είναι όντως υπέροχη!

 

[Giristroula]

Έβδομη μέρα

Οι διαδικασίες γνωστές...πρωϊνό ξύπνημα και πρόγευμα. Είμασταν ορεξάτοι να εξερευνήσουμε την καινούρια πόλη, η οποία μας φιλοξενούσε. Η Αττάλεια είναι μία παραθαλάσσια πόλη της νότιας Τουρκίας και συνδυάζει άριστα ιστορία και πολιτισμό γι' αυτό και θεωρείται "η πρωτεύουσα του τουρισμού". Είναι χτισμένη γύρω από τη γραφική παλιά πόλη και υψώνεται αμφιθεατρικά πάνω από το μικρό λιμανάκι. Το λιμανάκι αυτό τώρα έχει μετατραπεί σε μαρίνα και η παλιά πόλη σε απέραντο παζάρι τουριστικών μαγαζιών. Η παλιά πόλη που έχει κριθεί ιδιαίτερου κάλλους και πολιτιστική κληρονομιά αποτελεί το ιστορικό αξιοθέατο της Αττάλειας, όπου πας και δε θες να φύγεις. Μοιάζει πολύ με τη δική μας την Πλάκα. Παλιά σπίτια και στενά πλακόστρωτα στενάκια δημιουργούν μία γραφική ατμόσφαιρα. Πολλά από αυτά έχουν ανακαινιστεί και φιλοξενούν ξενοδοχεία και τουριστικά καταστήματα. Καθένας μπορεί να διακρίνει απομεινάρια Βυζαντινής, Ρωμαϊκής και Σελτζουκικής αρχιτεκτονικής.
Όλη η νότια πλευρά της Τουρκίας που αποκαλείται τουρκική ριβιέρα εμφανίζει μία τρελή τουριστική ανάπτυξη με εκατοντάδες ωραιότατα ξενοδοχεία και εκατομμύρια τουρίστες κυρίως Γερμανούς και Ρώσους, μα πολλούς Ρώσους. Ατέλειωτες πευκόφυτες και αμμουδερές παραλίες αλλά και σπουδαία τουριστικά ενδιαφέροντα τριγύρω, αρχαίες πόλεις, θέατρα, ναοί, υδραγωγεία, βυζαντινά μνημεία, λαξευτοί τάφοι σε βραχώδεις πλαγιές και άλλες φυσικές ομορφιές, λίμνες, ποτάμια, καταρράκτες, βουνά-ο Ταύρος με το οδοντωτό των κορυφογραμμάων του, απομονώνει τα παράλια από το εσωτερικό της Τουρκίας-κατάφυτες πλαγιές, φαράγγια, όπου ο τουρκικός τουρισμός έχει αναπτύξει ράφτιγκ, ιππασίες, αναρριχήσεις, ορειβασίες. Πιστέψτε με...ο τουριστικός μηχανισμός στην Τουρκία λειτουργεί με γοργούς ρυθμούς.
Πρώτη προγραμματισμένη επίσκεψη γι' αυτή τη μέρα ήταν σε ένα φυσικό τοπίο μαγευτικό, που κατενθουσίασε τους πάντες...Πρόκειται για τους καταρράκτες Duden Selalesi ή του Μ. Αλεξάνδρου, διότι από το σημείο αυτό με τα νερά πέρασε ο Μ. Αλέξανδρος και πότισε τα άλογά του. Το πάρκο με τους καταρράκτες βρίσκεται 14 χιλ. από την Αττάλεια. Πληρώσαμε ένα μικρό εισιτήριο και μπήκαμε στο χώρο όχι και τόσο πολύ υποψιασμένοι για το θέαμα. Ο χώρος μοιάζει με βοτανικό κήπο, με πλούσια χλωρίδα. Σε όλο το μήκος της κοιλάδας τρέχουν νερά είτε από μικρό είτε από μεγάλο ύψος, ο πιο ψηλός καταρράκτης φτάνει τα 20 μ., και όλοι μαζί δημιουργούν ένα πλούσιο ποτάμι. Σε ωραια σημεία μέσα στο πράσινο και τη δροσιά υπάρχουν κάποια λίγα καφέ και εστιατόρια. Περάσαμε γεφυρούλες και υπέροχα τοπία, ώσπου να φτάσουμε στον ψηλότερρο καταρράκτη και στη λίμνη στην οποία χύνεται. Περπατώντας το μονοπάτι παράλληλα με τη λίμνη, μπήκαμε σε μία σπηλιά, η οποία είχε άνοιγμα προς τον καταρράκτη και το θέαμα ήταν μοναδικό, καθώς μέσα από την τεράστια τρύπα της σπηλιάς, βλέπαμε να πέφτει μπροστά μας το νερό με ορμή. Στο χώρο αυτό δροσιστήκαμε και βραχήκαμε, γιατί η σπηλιά έμπαζε σε κάποια σημεία, είχε πολλή υγρασία και πολλά από τα σταγονίδια κατέληγαν πάνω μας. Όπως φαντάζεστε οι φωτογραφικές μηχανές πήραν κυριολεκτικά φωτιά και δεν μπορούσαμε να χορτάσουμε το πανέμορφο φυσικό τοπίο.
Ο, τι και να σας πω είναι λίγο και φτωχό...αν δε δείτε τα φωτοντοκουμέντα!Απολαύστε λοιπόν!

 

[pattyyy]

Πραγματικά μαγευτικά τοπία!

 

[Giristroula]

Πραγματικά μαγευτικά τοπία!

Ακόμη και στις φωτογραφίες χάνουν!Που να τα δεις live!

 

[pigi_dikaiou]

Το μπανιο στους καταρρακτες επιτρεπεται?

 

[Giristroula]

Το μπανιο στους καταρρακτες επιτρεπεται?

Όχι, είναι πολύ ορμητικά τα νερά!

 

[mfish]

ιδιο προγραμμα ειχαμε κανει....και εμεις μετα τη καππαδοκια φυγαμε για ατταλεια και duden waterfalls

Σχετικα κοντα ειναι και οι καταρρακτες Kursunlu , οι οποιοι δεν εχουν εντονη ανθρωπινη παρεμβαση και το περιβαλλον ειναι σχεδον φυσικο ( ηταν και δωρεαν)
Antalya Kursunlu Waterfalls (Pictures)
(Αν και φανταζομαι θα ηταν η επομενη σταση σας!)

Η παλια πολη της Ατταλειας μου αρεσε αλλα και εγω παρατηρησα την μεγαλη τουριστικη αναπτυξη γυρω γυρω...

αναμενω τη συνεχεια....

 

[Giristroula]

Στους άλλους καταρράκτες δεν πήγαμε...μετά πιάσαμε τα αρχαία!
Μου άρεσε η Αττάλεια, ήταν μία ζωντανή πόλη με τα όλα της.