Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Παναμάς Ποτάμια και ζούγκλα

[travelbreak]

Έναρξη ταξιδιού και πρώτη μέρα​

Η Λατινική Αμερική, αλλά και γενικότερα η Αμερική, τα τελευταία χρόνια πάντα με τραβά. Με μεγάλη ευκολία βγάζω εισιτήρια για να περάσω τον Ατλαντικό Ωκεανό και να βρεθώ σε μέρη που χωρίς να τα έχω επισκεφτεί με τραβάνε.

Δεν είχαν περάσει ούτε τρία χρόνια από την τελευταία μας επίσκεψη, και η έλξη για την περιοχή επανήλθε. Δεν λογαριάσαμε τη γνωστή πανδημία και η παρέα αποφάσισε να ταξιδέψει στην Κεντρική Αμερική, που δεν την είχε επισκεφτεί κανένας μας.

Γίνεται μια συνάντηση και η απόφαση έχει βγει: Νότιες χώρες της Κεντρικής Αμερικής. Δηλαδή Παναμάς, Κόστα Ρίκα και Νικαράγουα. Δυόμισι μήνες πριν την αναχώρηση βγαίνουν και τα εισιτήρια. Αθήνα-Πόλη του Παναμά και επιστροφή από το Σαν Χοσέ της Κόστα Ρίκα. Ψάχνοντας τις απαιτήσεις κάθε χώρας, ακυρώνεται η Νικαράγουα και αντικαθίσταται από την Γουατεμάλα. Βγαίνουν και οι πτήσεις από τη μια χώρα στην άλλη. Πολύ σύντομα διαμορφώνεται και το πρόγραμμα, κλείνω τα ξενοδοχεία, με τρία δωμάτια σε κάθε ένα. Ευτυχώς είχα την έμπνευση να τα κλείσω όλα με δικαίωμα ακύρωσης μέχρι και μια μέρα πριν πάμε.

Κλείνω και μεγάλα αυτοκίνητα για να χωράνε πέντε άτομα.

Πέντε μέρες πριν την αναχώρηση ο ένας από την παρέα ακυρώνει το ταξίδι του για προσωπικούς λόγους. Άντε να ακυρώνω κι εγώ τα δωμάτιά του. Δε μου αρέσουν οι ακυρώσεις, αν και δεν είναι κάτι δύσκολο.

Αργότερα, κάτι τυχαίνει και στο άλλο ζεύγος και τελικά βρισκόμαστε να ταξιδεύουμε μόνοι μας για Παναμά! Είχα ένα τεράστιο άγχος για το πώς θα πάει αυτό το ταξίδι. Πρώτη φορά ταξιδεύαμε μόνοι μας με τη Ντίνα, και τόσες μέρες, τόσο μακριά. Ειδικά για τους δυο τελευταίους, η ακύρωση του ταξιδιού ήταν τόσο ξαφνική, που δεν είχα περιθώριο πολλών σκέψεων.

Ξεκινά λοιπόν ένα ταξίδι με πέντε εισιτήρια και τελικά συμμετέχουν μόνο οι δυο σε αυτό. Για να είμαι εδώ και να σας τα περιγράφω, όλα πήγαν καλά. Αν το ήξερα από την πρώτη μέρα, δε θα είχα περάσει αρκετή από την αγωνία των πρώτων ημερών. Αν το είχα σχεδιάσει για μας τους δυο, μπορεί πάλι να ήταν ακριβώς τα ίδια μέρη, αλλά η ψυχρολουσία των ακυρώσεων πάντα αιφνιδιάζει αρνητικά.

Πάμε λοιπόν.

Έχουμε κλείσει στην Πόλη του Παναμά τέσσερις διαδοχικές διανυκτερεύσεις στο ίδιο σχετικά κεντρικό ξενοδοχείο. Από εκεί θα κάναμε κοντινές ημερήσιες εκδρομές.

Να πω όμως τι χρειαστήκαμε γι αυτό το πρώτο σκέλος του ταξιδιού. Πήγαμε μέσω Ζυρίχης και μετά μέσω Νέας Υόρκης.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ζητάνε διάφορα, σαν να πηγαίνεις κανονική επίσκεψη στην χώρα τους, αν και εμείς εκεί περνάμε transit από το αεροδρόμιο. Έτσι αναγκαστήκαμε να βγάλουμε την βίζα της Αμερικής, την λεγόμενη ESTA. Ζητάνε επίσης ένα rapid test με ημερομηνία το πολύ μια μέρα πριν την άφιξη εκεί. Για τον Παναμά, επειδή είμαστε πλήρως εμβολιασμένοι δεν χρειάζεται τίποτε, παρά μόνο το πιστοποιητικό εμβολιασμού. Βέβαια, κλασικά χρειάζεται μία φόρμα εντοπισμού, η οποία στα ελληνικά είναι το λεγόμενο plf, το οποίο απαιτεί να ανέβουν και φωτογραφία του διαβατηρίου αλλά και το πιστοποιητικό εμβολιασμού. Εννοείται εφοδιαστήκαμε με αυτά γιατί αλλιώς δεν ταξιδεύεις.

Εμείς είχαμε μία μεγάλη ταλαιπωρία στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης, το Newark, γιατί δεν ίσχυε το boarding pass που είχαμε από την Ελλάδα και έπρεπε να βγάλουμε καινούργιο. Στην αρχή λοιπόν μας είπαν ότι για το καινούργιο δεν προλαβαίναμε την πτήση μας και θα έπρεπε να φύγουμε στις 10:00 το βράδυ για τον Παναμά. Εμείς διαμαρτυρηθήκαμε και τους είπαμε ότι μόλις φτάσαμε από Ευρώπη. Τότε κατάλαβαν ότι είχαμε δίκιο. Ευτυχώς είχαν την καλοσύνη να ασχοληθούν και μετά από πολλά βάσανα κάποιες κοπέλες, μπορεί να ήταν και πέντε διαδοχικά, κατάφεραν και μας έβγαλαν τα σωστά boarding pass για να φύγουμε. Όταν τα έβγαλαν, μία κοπέλα από αυτές ήρθε μαζί μας και μας πέρασε γρήγορα από τους ελέγχους και έτσι προλάβαμε την πτήση, την οποία για ένα τέταρτο θα την είχαμε χάσει.

Να συμπληρώσω ότι στο αεροδρόμιο αυτό έπρεπε να πάρουμε τη βαλίτσα που είχαμε δώσει στο Check-In και να την παραδώσουμε ξανά. Τη βαλίτσα μας την πήραμε από το καρουζέλ και την δώσαμε ακριβώς δίπλα για την πτήση προς Παναμά, αφού δείξαμε τα boarding pass, αυτά που είχαμε από Ελλάδα. Αυτό, το ότι είχαμε παραδώσει τη βαλίτσα, ήταν ένα καλό επιχείρημα ώστε να μας δώσουν τα νέα boarding pass.

Φτάσαμε στο αεροδρόμιο του Παναμά και κατευθείαν έβγαλα μία καινούργια κάρτα sim με 30 δολάρια για το τηλέφωνο, ώστε να έχω internet αλλά και μερικά τηλέφωνα εδώ στον Παναμά. Αυτό αποδείχτηκε λάθος γιατί έξω σίγουρα θα την έβρισκα πολύ φτηνότερα, ίσως και 5 δολάρια. Αυτό έκανα στις επόμενες χώρες που πήγαμε. Αμέσως πήγα και στο γραφείο για την ενοικίαση αυτοκινήτου που είχα και πήρα ένα Rav4, το οποίο είναι αρκετά μεγάλο βέβαια για δύο άτομα. Αλλά τι να κάνουμε, αφού το μικρότερο μου είπε θα στοίχιζε το ίδιο λόγω του ότι θα το έκλεινα τελευταία στιγμή. Με το GPS πήγαμε πολύ εύκολα στο ξενοδοχείο όπου φτάσαμε περίπου στις 9:30. Όλα τα ξενοδοχεία που είχα κλείσει είχαν πάρκιν στο χώρο τους, είτε δωρεάν είτε με κάποιο μικρό κόστος.

Αφού αλλάξαμε λίγο τα ρούχα μας βγήκαμε μία βόλτα και σε ένα μπαράκι ήπιαμε μία μπύρα, απλά για να δροσιστούμε. Η γειτονιά είχε πολλά τέτοια μαγαζιά για φαγητό και ποτό και γενικά είχε αρκετή φασαρία από τον κόσμο.

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 24

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 24

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[go2dbeach]

Ώπα, εδώ είμαστε! Πρώτα like, μετά διαβάζω

 

[vasiliss]

Οκ, παίρνω θέση κι εγώ και περιμένω.
Πότε έγινε αυτό το ταξίδι;

 

[travelbreak]

Οκ, παίρνω θέση κι εγώ και περιμένω.
Πότε έγινε αυτό το ταξίδι;

6 με 28 Μαΐου 2022. Φρέσκο.

 

[go2dbeach]

Ελπίζω να συνεχίσεις σύντομα, είμαστε και άρρωστοι με την περιοχή μερικοί

 

[travelbreak]

Ελπίζω να συνεχίσεις σύντομα, είμαστε και άρρωστοι με την περιοχή μερικοί

Γενικά το ξέρετε ότι είμαι γρήγορος στην εξέλιξη κάθε ιστορίας μου. Πιστεύω ότι μέχρι το τέλος του μήνα θα έχω τελειώσει όλη την ιστορία. Μετά έχουμε και τις μάχες με τις τσούχτρες, συγνώμη τα θαλάσσια μπάνια ήθελα να πω.

 

[travelbreak]

Colon, Portobello και το Κανάλι

Το ταξίδι σχεδιάστηκε για κυκλοφορία με νοικιασμένο αυτοκίνητο και δυο οδηγούς. Όμως πλέον ήμουν μόνος. Έτσι το πήραμε απόφαση πως όπου ζοριζόμουν δε θα κυνηγούσαμε τον κάθε προορισμό του προγράμματός μου με το στανιό. Ό, τι προλάβουμε. Το καλό ήταν πως λόγω του τζετ λαγκ ξυπνούσαμε νωρίς και η μέρα ξεκινούσε λίγο μετά το ξημέρωμα.
Πρώτη μέρα λοιπόν. Στις 6:30, ίσως και λίγο νωρίτερα, πήραμε το αυτοκίνητο από το κλειστό παρκινγκ του ξενοδοχείου μας και ξεκινήσαμε το πρόγραμμα, όπως το είχαμε διαμορφώσει.

Εκείνο το πρωί δεν κάναμε ιδιαίτερες αλλαγές και ξεκινήσαμε για να πάμε να δούμε το κανάλι του Παναμά στο πιο κοντινό σημείο, το οποίο είναι πολύ κοντά στην πρωτεύουσα και ονομάζεται Miraflores. Φτάσαμε στις 06:45, αλλά μας έδιωξαν για λόγους ασφαλείας και μας ενημέρωσαν ότι ανοίγει στις 8:00 το πρωί. Δεν μας άφησαν ούτε μία φωτογραφία να βγάλουμε. Γενικά στον Παναμά έχει πολύ ασφάλεια και ελέγχους.

Αφού λοιπόν φύγαμε από εκεί, πήγαμε στο επόμενο σημείο για να δούμε το κανάλι, το Πέδρο Μιγκέλ, αλλά και εκεί μας έδιωξαν, γιατί μας είπαν ότι το μέρος αυτό δεν είναι καθόλου για τουρίστες.

Γι αυτό λοιπόν συνεχίσαμε προς την πλευρά του Ατλαντικού να πάμε στην πόλη Κολόν. Ο δρόμος είχε αρκετή κίνηση. Ίσως έφταιγε που ήταν Σάββατο και ο κόσμος έβγαινε για το ΣΚ. Όταν φτάσαμε εκεί είδαμε μία κατάσταση τραγική. Δεν περιμέναμε να δούμε μία τέτοια πόλη και μάλιστα στον Παναμά. Είχα διαβάσει στο Lonely Planet, ότι έχει πλέον παρακμάσει, αλλά τόσο πολύ! Σε μερικά σημεία νόμιζες ότι ήσουν σε βομβαρδισμένη περιοχή. Είχε πάρα πολλά μεγάλα και ωραία κτίρια εγκαταλειμμένα και στη φθορά του χρόνου αλλά και από ανθρώπους. Εγώ ήθελα να σταματήσουμε για καμιά φωτογραφία, αλλά η Ντίνα φοβόταν γιατί πίστευε ότι είναι επικίνδυνα.

Αφού περάσαμε διάφορα στενά, στην ίδια κατάσταση σχεδόν παντού, είδαμε ένα κεντρικό δρόμο ο οποίος προφανώς πριν από 100 τόσα χρόνια θα ήταν στις δόξες του. Γενικά έβλεπες παλιά όμορφα κτίρια αλλά ήταν μισογκρεμισμένα. Επίσης έβλεπες φτωχούς ανθρώπους να πηγαίνουν από δω και από κει ή να κάνουν τις δουλειές του σπιτιού τους. Τελικά κάναμε δύο στάσεις για να βγάλουμε μερικές φωτογραφίες. Μάλιστα στη μία από αυτές μας ακολουθούσε συνέχεια ένα περιπολικό μέχρι που γυρίσαμε στο αυτοκίνητό μας για να το πάρουμε και να φύγουμε.

Η μια στάση ήταν κοντά στη θάλασσα αλλά δεν άξιζε και κάτι ιδιαίτερο, ενώ η άλλη ήταν στον κεντρικό δρόμο που προανέφερα για να βγάλουμε φωτογραφία μία εκκλησία και μερικά άλλα κτήρια. Εκ των υστέρων διάβασα ότι θεωρείται μία πολύ επικίνδυνη πόλη. Έτσι καλά κάναμε και φύγαμε.

Μετά προσπαθήσαμε να πάμε στη ζώνη Duty Free που προτείνει το Lonely Planet, αλλά καταλάβαμε ότι μάλλον πρόκειται για περιοχή που πάνε έμποροι. Έτσι δεν πήγαμε αλλά αποφασίσαμε να βάλουμε στο GPS την πόλη Πορτομπέλο, που βρίσκεται σε απόσταση μιας ώρας από την Κολόν. Ο δρόμος ήταν πολύ όμορφος, αν και λίγο στενός, αλλά ήταν συνέχεια κοντά στη θάλασσα. Μιλάμε βέβαια για τον Ατλαντικό ωκεανό και την Καραϊβική.

Λίγο πριν φτάσουμε στο χωριό Portobello σταματήσαμε να δούμε ένα φρούριο (Ruinas de Portobelo, Fuerte Santiago) λίγο εγκαταλειμμένο, αλλά είχε ωραία θέα προς τη θάλασσα και κάποια νησιά. Από κει έφευγαν βάρκες για να πάνε όποιοι ήθελαν να κολυμπήσουν σε άλλα σημεία. Εμείς το σκεφτήκαμε αλλά αποφασίσαμε να μην σπαταλήσουμε το χρόνο μας σε μπάνιο.

Προχωρήσαμε και στο χωριό Portobello, όπου και εκεί είχε άλλο φρούριο. Το χωριό μας άρεσε αρκετά γιατί είχε το κλασικό λατινοαμερικάνικο χρώμα. Μείναμε σχεδόν μία ώρα κάνοντας βόλτες, αλλά δεν καθίσαμε κάπου.

Μετά πήραμε το δρόμο της επιστροφής, από τον ίδιο δρόμο. Είχε λίγη κίνηση σε κάποιο σημείο αλλά δεν ήταν κάτι τρομερό. Από την πόλη Κολόν προς την πόλη Παναμά μπαίνεις στον Εθνικό δρόμο και πληρώνεις διόδια 2,30 δολάρια. Στα διόδια δε σταματάμε, αλλά μας χρεώνει το αυτοκίνητο και τα κρατά η εταιρία ενοικίασης.

Εμείς βγήκαμε πολύ νωρίς από την εθνική οδό για να πάμε πάλι στο κανάλι και το σημείο Miraflores Locks. Με εισιτήριο 10 δολαρίων το άτομο μπήκαμε και είδαμε ένα τεράστιο πλοίο να περνά από τις δεξαμενές που γέμιζαν και άδειαζαν νερό. Πήγαμε στην καλύτερη στιγμή, χωρίς να περιμένουμε, αλλά και χωρίς να χάσουμε τίποτα. Στο σημείο εκείνο το πλοίο κατέβαινε από την τελευταία λίμνη 2-3 δεξαμενές για να μπει στον Ειρηνικό ωκεανό. Πολύς κόσμος, όπως κι εμείς, είχε ανέβει σε μία μεγάλη εξέδρα αρκετά ψηλά για να βλέπει και ένας υπάλληλος ανέλυε το τι γινόταν.

Σε όλη αυτή τη διαδικασία του περάσματος του πλοίου το ωραίο ήταν ότι υπήρχαν άλλα δύο κανάλια πίσω από αυτό που βλέπαμε εμείς μπροστά μας. Ήταν και σε μεγαλύτερο υψόμετρο και βλέπαμε άλλα δυο πλοία να περνούν και αυτά προς την ίδια κατεύθυνση, δηλαδή τον Ειρηνικό ωκεανό.

Έτσι ολοκληρώσαμε την πρώτη μέρα στην ύπαιθρο του Παναμά. Όμως δεν ήταν να μείνουμε στο ξενοδοχείο γιατί είχε ακόμα φως και κατεβήκαμε στον παραλιακό δρόμο, την malecon, που είναι πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας, για βόλτα.

 

[evaT]

Εσύ και γω μόνο με το που επιστρέφουμε πιάνουμε πληκτρολόγιο
Πολύ ωραίο ταξίδι αδημονούμε για τα παρακάτω!

 

[Delmem38110]

τι χρόνους εξόδου εισόδου έχει τώρα το αεροδρόμιο στον Παναμά. για να βγεις δηλαδή και να ξαναμπείς.

 

[travelbreak]

τι χρόνους εξόδου εισόδου έχει τώρα το αεροδρόμιο στον Παναμά. για να βγεις δηλαδή και να ξαναμπείς.

Δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις στον Παναμά. Οι υπάλληλοι ήταν γρήγοροι.
Άλλωστε πιστεύω ότι εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου εκείνη την ώρα που φτάνεις. Εμείς ας πούμε φάγαμε μεγάλη καθυστέρηση στο Σαν Χοσέ, αφού βγήκαμε τελευταίοι από το αεροπλάνο.

 

[Delmem38110]

Δεν είχαμε ιδιαίτερες καθυστερήσεις στον Παναμά. Οι υπάλληλοι ήταν γρήγοροι.
Άλλωστε πιστεύω ότι εξαρτάται από την κίνηση του αεροδρομίου εκείνη την ώρα που φτάνεις. Εμείς ας πούμε φάγαμε μεγάλη καθυστέρηση στο Σαν Χοσέ, αφού βγήκαμε τελευταίοι από το αεροπλάνο.

θα με ενδιέφερε πιο συγκεκριμένα αν θυμάσαι φυσικά. πόσα λεπτά αναμονή στο να βγείτε και πόσα λεπτά στο να μπείτε. ευχαριστώ.

 

[travelbreak]

θα με ενδιέφερε πιο συγκεκριμένα αν θυμάσαι φυσικά. πόσα λεπτά αναμονή στο να βγείτε και πόσα λεπτά στο να μπείτε. ευχαριστώ.

Σίγουρα δε θυμάμαι με ακρίβεια. Όμως ήταν πολύ κοντά στη μισή ώρα γιατί στην Κόστα Ρίκα που ήταν μια ώρα το θυμάμαι πολύ καλά. Αλλά και πάλι σου λέω: αν πέσεις σε μεγάλη ουρά θα αργήσεις. Αν όχι, σε 15 λεπτά θα τελειώσεις. Βάλε και άλλα 5 λεπτά για τη βαλίτσα.
Στην αναχώρηση πιστεύω είναι πιο σύντομα.