Κατάπτιστοι ομολογουμένως. Εδήλωσα ότι λόγω οικονομικής κρίσης αδυνατούμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις αγοράς χοίρου κι έτσι καταφύγαμε σε κάτι πιο οικονομικό. Με άδεια χέρια δεν πήγαμε. Είχε προνοήσει ο ξεναγός μας.
Τώρα, αυτό, όποιος το κατάλαβε, το κατάλαβε........κι όποιος το 'ένιωσε', ακόμα καλύτερα....
Αγνωστου ταυτότητος αντικείμενο πακεταρισμένο. Αν με ρωτήσεις σαν κουτί με λουκούμια μου πήγαινε. Το προσκόμισε ο συνοδός μας καθότι εμείς ανυποψίαστοι ήμασταν όπως προείπα.
Τα Togian τα πήρα πρέφα εκεί από αφίσες που είδα και μου τρέξανε τα σάλια. Δυστυχώς δεν είναι εύκολη η πρόσβαση όντως και θα έπρεπε το ταξίδι να αφιερωμένο αποκλειστικά στο Sulawesi. Αλλά μπορείς να πας Τοράγια, απο κει είναι διήμερη διαδρομή μέχρι το κοντύτερο λιμάνι. Σημειωτέον αναφέρεται ότι θέλει χημειοπροφύλαξη για ελονοσία (αν αυτό αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα)
, μπορώ πανευτυχής να αποσυρθώ... ξέρω ότι αύριο θα είναι μια συναρπαστική μέρα...μπαίνουμε στα βαθειά...
Εγώ έχω στο μυαλό μου κάτι πιό σκοτεινό, κάτι σαν την ιστορία, που μας είχε διηγηθεί η ΕΡΣΗ (σε αυτό το post) σχετικά με το γαλλικό τραγούδι La legende de St Nicolas. Θα μπορούσε μάλιστα η ιστορία να έχει αυτό το τραγούδι σαν μουσική υπόκρουση. Τρία παιδάκια, που τα σφάζει ο κακός χασάπης. Οι συγγενείς αναγκάζονται να σφάξουν με την σειρά τους τα τρία γουρουνάκια, για να τα πάνε στην κηδεία. Στο τέλος όμως εμφανίζεται ως από μηχανής θεός, ο Αγιος Νικολαος και επαναφέρει στη ζωή τόσο τα παιδάκια, όσο και τα γουρουνάκια...
