Rosa
Member
- Μηνύματα
- 1.635
- Likes
- 1.966
- Ταξίδι-Όνειρο
- Trobriand Islands...
Πιάνω πρώτη σειρά και πάω να ψήσω ποπκόρν!!!
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάρτιο - Μάιο 2020 !
Ινδονησία Ο θάνατος στην Tana Toraja (Νότιο Sulawesi, Ινδονησία)
- Thread starter hydronetta
- Ημερομηνία δημιουργίας
hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.164
- Likes
- 14.535
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Κεφ.4: «Τόσος θάνατος για ένα θάνατο!»
Το βανάκι εγκατέλειψε το κεντρικό δρόμο κι άρχισε αργά ν’ανηφορίζει σε παράδρομους μέχρις ότου σ’ένα χωματόδρομο αναγκάστηκε πια να ακινητοποιηθεί. Μπροστά, το αδιαχώρητο από μηχανάκια και φορτηγά γεμάτα στις καρότσες τους από κόσμο και γουρούνια…
«Κατεβείτε, θα πάμε με τα πόδια» είπε ο Enos.
Μέσα σε χαμό από φωνές και γουρουνογριλίσματα πήραμε το δρόμο προς το rante, τη περιοχή που είχε επιλεγεί για την νεκρική τελετή.
Η βραδινή βροχή είχε κάνει το χώμα ένα βούρκο και τα πλαστικά μου παπούτσια ουδόλως εξασφάλιζαν την ισορροπία μου. Με το που άρχισε δε ο δρόμος να γίνεται κατηφορικός, συνειδητοποίησα ότι ικανότητα να πατινάρω πάνω στις λάσπες σαν άλλος Plushenko δεν την έχω.
Καλά που υπήρξαν κι εκείνες οι μαυροφορεμένες Τοραγιανές που άρχισαν να τσιρίζουν πανικόβλητες όταν ένας άγνωστος προσγειώθηκε άγαρμπα πάνω τους γλιστρώντας στις λάσπες. Αλλά έτσι γλύτωσα να γίνω ένα με τις γουρουνοπροσφορές που είχαν στοιβαχτεί σε σειρά πάνω στο χώμα.
Με βήματα αργά και σταθερά σαν τη πάπια συνέχισα το δρόμο μου προς το rante.
Λίγο πριν, σ’ένα αυτοσχέδιο χώρο με τραπέζι ήταν στοιβαγμένος κόσμος. Το πένθιμο μαύρο χρώμα κυριαρχεί παντού. Κάτι λέγανε αυτοί, κάτι γράφανε οι καθήμενοι επί του τραπεζιού, κι η απορία μου προφανής.
«Τι κάνουν εδώ;»
«Δηλώνονται»
Έκανα ένα σωρό συνειρμούς σχετικά με την έννοια «Δήλωση», αλλά σε κηδεία ήμουν…
«Δηλώνουν το όνομά τους, καταγράφεται η γουρουνοπροσφορά τους, πληρώνουν κυβερνητικό φόρο για το γουρούνι(!) και περιμένουν να εκφωνηθεί το όνομά τους για να εκφράσουν τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια του εκλιπόντος» με έβγαλε από την απορία μου ο Enos.
Συνεπώς μιλάμε για οργάνωση όχι αστεία. Πλήρης απογραφή και τάξις!
To rante ξεδιπλώθηκε μπροστά στα μάτια μας μέσα σε ένα οργασμό εργασιών.
Το φέρετρο και η φωτογραφία του εκλιπόντος μας ατένιζε από περίοπτη θέση, τοποθετημένο ψηλά μέσα σε μια προσομοίωση παραδοσιακού Τοραγιανού σπιτιού.
O χώρος του rante. Κεντρικά ο χώρος σφαγής και ο χώρος φύλαξης του φέρετρου
Από κάτω μαυροντυμένοι άντρες μ’ένα μικρόφωνο και μια ντουντούκα μονολογούσαν ασταμάτητα κάτι, σ’ένα ρυθμό που παρέπεμπε σε λαϊκή αγορά.
«Μα τι λένε και γλώσσα δεν βάζουν μέσα τους» ρωτά ο αδαής συμφορουμίτης σας.
«Καλούν ονομαστικά την επόμενη ομάδα καλεσμένων να υποβάλλουν τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια, παράλληλα αναφέρουν κι από ποιόν είναι τα γουρούνια που προσκομίζονται στον κεντρικό χώρο» απαντά ο Enos.
Διότι κάθε γουρούνι δια του λόγου το αληθές έφερνε και το μπιλιετάκι της οικογένειας. Όπως λέμε αυτό το ατμοσίδερο δώρο για το γάμο κι από κοντά η καρτ βιζίτ με την υπογραφή της γειτόνισσας με ευχές για βίον ανθόσπαρτον.
Προνοητικός ο Enos μας έδωσε ένα δέμα σε πλαστική σακούλα για να μην φανεί ότι ήρθαμε με άδεια χέρια.
«Αυτό να το παραδώσετε στους κυρίους. Είναι η δική σας προσφορά εις μνήμην του νεκρού». Αγνοώ ακόμα και σήμερα το περιεχόμενο, από λεπτότητα δεν το έλεγξα. «Σας φέραμε κι εμείς το κάτι τις, για ανοίξτε να δούμε τι σας φέραμε»… ε, δεν είναι κομψό!
Γύρω από τον χώρο σφαγής και το φέρετρο, ήταν παρατεταγμένες κυκλικά υπερυψωμένες σκεπαστές εξέδρες όπου στεγάζονταν οι στενότεροι συγγενείς του εκλιπόντος. Εκεί είχαμε και την τιμή να παρακαθίσουμε κι εμείς ως ξώφαλτσοι τουρίστες. Ως Δαναοί λοιπόν αλλά μη χοίρον φέροντες, κάτσαμε οκλαδόν στην πρόχειρη κατασκευή, μας προσφέρθηκε τσάι και βουτήματα και με το ευρύτερο συγγενολόι πρώτη εξέδρα πίστα βιώναμε τα δρώμενα.
Στο κέντρο του rante με απλωμένα φύλλα φοινικιάς, είχε ήδη λάβει χώρα η θυσία του νεροβούβαλου. Άρα το πνεύμα του νεκρού είχε ήδη ξεκινήσει το γαλήνιο ταξίδι του για την Puya στη ράχη του αποθανόντος τετράποδου.
Ο διαμελισμός του νεροβούβαλου
Τα παιδιά πάντα αναζητούν ευκαιρία για παιχνίδι, έστω κι αν αφορά τις οπλές του αποθανόντος νεροβούβαλου
Πλέον το ενδιαφέρον είχε στραφεί στον τεμαχισμό και την διανομή του κρέατος προς επιλεγμένους επισκέπτες. Με ματσέτα κοβόταν το κρέας και τα κομμάτια δένονταν σε μια αρμαθιά για τη μοιρασιά. Άλλες φορές η διαδικασία ήταν αμεσότερη. Ευμεγέθη κομμάτια κρέατος παραδίδονταν άμεσα στα χέρια των ενδιαφερομένων.
Στην είσοδο της μεγαλύτερης εξέδρας (πολυτελούς κατασκευής με κόκκινο σκέπαστρο και πολύχρωμη είσοδο) κάθονταν άτομα με φανταχτερές παραδοσιακές φορεσιές. Ήταν προορισμένη για την επίσημη υποδοχή των καλεσμένων από την οικογένεια.
Η κεντρική εξέδρα υποδοχής των καλεσμένων
Κινητικότητα επικρατούσε, κόσμος εν πομπή πήγαινε κι ερχόταν, ο νεροβούβαλος είχε γίνει πλέον μερίδες για κοκκινιστό στη κατσαρόλα, τα κέρατά του είχαν αφαιρεθεί από το κεφάλι για να διακοσμήσουν την είσοδο της οικείας κι εγώ πάσχιζα να αποκωδικοποιήσω το τελετουργικό της κηδείας μέσα σε σύννεφα καπνού τσιγάρου με γεύση γαρύφαλλου που μου πρόσφεραν (και το οποίο είναι πολύ δημοφιλές στην Ινδονησία).
Με τη ματσέτα αφαιρούνται τα κέρατα προς διακόσμησιν της οικίας
Η διαδικασία λοιπόν έχει ως εξής:
Αρχικά γίνεται εκφώνηση των ονομάτων των δηλωθέντων καλεσμένων με ταυτόχρονη προσέλευση των δωρο-γουρουνιών που εναποτίθενται προσωρινά στον κεντρικό χώρο και στη συνέχεια μεταφέρονται σε γειτονικούς για σφαγή (κεντρικά σφάζονται μόνο οι νεροβούβαλοι).
Η προσκόμιση των γουρουνιών στο κεντρικό χώρο του rante
Κατά την εκφώνηση των ονομάτων σχηματίζεται μια πομπή με τους νεοφερμένους καλεσμένους. Μπροστά ένας γηραιός κύριος με παραδοσιακή ενδυμασία βγάζοντας κραυγή οδύνης δίνει το ρυθμό προς το χώρο υποδοχής.
Ακολουθεί ζευγάρι ή ζευγάρια με παραδοσιακή ενδυμασία και τέλος οι καλεσμένοι σε απόλυτη στοίχιση (κι όχι μπουλούκι όπως γίνεται εν Ελλάδι).
Η πομπή των καλεσμένων
Αφού τακτοποιούνται στην επίσημη εξέδρα, από το χώρο κουζίνας ξεκινά μια νέα πομπή. Μπροστά τα ίδια ζευγάρια με τη παραδοσιακή ενδυμασία και πίσω του (σε αυστηρή πάντα στοίχιση ανά δυάδες) ομοιόμορφα ντυμένες και χτενισμένες στη τρίχα κυρίες που κουβαλούν τα σερβίτσια και το τσάι που σερβίρεται στους καλεσμένους.
Η πομπή του τσαγιού
Τέλος από τον χώρο της κουζίνας ξεκινά τελευταία η μαυροντυμένη πομπή της οικογένειας του εκλιπόντος (πάντα πίσω από το ζευγάρι με τη παραδοσιακή ενδυμασία)
Η πομπή της οικογένειας του εκλιπόντος
Όλοι μαζί καταλήγουν στην κεντρική εξέδρα όπου σερβίρεται το τσάι. Τι εκτυλίσσεται εκεί ακριβώς δεν μπόρεσα να το εξακριβώσω.
Η ίδια ιεροτελεστία με την αντίστροφή σειρά ακολουθείται κατά την αποχώρηση της ομάδας των καλεσμένων.
Αυτό τελετουργικό το είδαμε να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά με θρησκευτική ευλάβεια και κατάνυξη. Αν λάβετε υπόψη ότι οι καλεσμένοι μπορεί να αγγίζουν σε αριθμό μερικές χιλιάδες μπορείτε να αντιληφθείτε πόσες φορές επαναλαμβάνεται το σκηνικό.
«Μπορείτε να πάτε κι εκεί που σφάζουν τα γουρούνια» μας προέτρεψε ο Enos.
Με ένα αιχμηρό αντικείμενο κόβεται κεντρικό αγγείο έτσι ώστε το γουρούνι να καταλήξει από αιμορραγία. Το αίμα όμως δεν αφήνεται να χυθεί στο χώμα (ο χασάπης βάζει το δάκτυλο στην πληγή για να το αποτρέψει), αντίθετα αφήνεται να λιμνάσει στην κοιλιά του γουρουνιού.
Η κοιλιά του ανοίγεται προσεκτικά και το λιμνάζον αίμα συλλέγεται μέσα σε κορμούς μπαμπού. Γιατί; Διότι μέσα στο μπαμπού μαζί με το αίμα προστίθεται αλάτι και κομμάτια χοιρινού κρέατος κι αυτό μαγειρεύεται στη φωτιά. Μην περιμένετε να σας πω αν δοκίμασα. Δεν το αποτόλμησα!
Το γουρούνι μετά το τοποθετείται σε φωτιά πάνω σε κορμούς μπαμπού ώστε να καεί το τρίχωμα και ακολουθεί ο τεμαχισμός και το μαγείρεμα στη θράκα (πάλι δεν πήραμε μεζέ)
Το ίδιο σκηνικό γουρουνοθυσίας επαναλαμβανόταν ολούθε τριγύρω.
«Τόσος θάνατος για ένα θάνατο» αναφώνησε ο συνταξιδευτής μου κι έγινε αυτόματα ο πνευματικός πατέρας του τίτλου του σημερινού κεφαλαίου.
Όπως έγραψα η κηδεία κρατά αρκετές ημέρες με συνεχείς σπονδές, το σκηνικό όμως που παρακολουθήσαμε αποτελεί την κορύφωση της τελετής.
Αναχωρήσαμε, αποθανατίζοντας τις τελευταίες εικόνες, περνώντας μέσα από μια ατέλειωτη συστοιχία γουρουνιών - προσφορά στο νεκρό.
Παρότι τα γραφόμενά μου εμπεριέχουν μια δόση χιούμορ, οφείλω να ομολογήσω ότι η εμπειρία κυριολεκτικά μας συγκλόνισε.
Ήταν μια πράξη πανάρχαιας σπονδής. Σταθήκαμε μάρτυρες μιας πρωτόγνωρης και μοναδικής τελετής που δεν κρύβει τις ανιμιστικές της καταβολές βαθειά ριζωμένες στην παράδοση των κατοίκων Tana Toraja.
Θρήνος δεν υπήρξε. Ήταν μια μεγάλη γιορτή αποχαιρετισμού. Άλλωστε ο Θάνατος στην Tana Toraja δεν καταγράφεται ως απώλεια, αλλά σαν ένα ταξίδι στην Puya.
Στη γη των πνευμάτων.
Στη γη των προγόνων.
Για το τέλος παραθέτω ένα σύντομο βίντεο που τράβηξα, επεξεργάστηκα πρόχειρα κι ανέβασα στο ΥouΤube, το οποίο συνοψίζει τα γραφόμενα.
Σκοπός μου να σας μεταφέρω μια πιο «ρεαλιστική» αίσθηση της τελετής μέσω κινούμενης εικόνας και ήχου. Αν αξίζει το κόπο (χρονοβόρα διαδικασία) και για μελλοντικές ιστορίες το αφήνω στη κρίση σας πολυαγαπημένοι μου αναγνώστες!
YΓ: Λόγω του βίαιου του θεάματος, επιθυμητή η γονική συναίνεση! Χορτοφάγοι και μέλη φιλοζωικών οργανώσεων ας το αποφύγουν καλύτερα…
Το βανάκι εγκατέλειψε το κεντρικό δρόμο κι άρχισε αργά ν’ανηφορίζει σε παράδρομους μέχρις ότου σ’ένα χωματόδρομο αναγκάστηκε πια να ακινητοποιηθεί. Μπροστά, το αδιαχώρητο από μηχανάκια και φορτηγά γεμάτα στις καρότσες τους από κόσμο και γουρούνια…
«Κατεβείτε, θα πάμε με τα πόδια» είπε ο Enos.
Μέσα σε χαμό από φωνές και γουρουνογριλίσματα πήραμε το δρόμο προς το rante, τη περιοχή που είχε επιλεγεί για την νεκρική τελετή.
Η βραδινή βροχή είχε κάνει το χώμα ένα βούρκο και τα πλαστικά μου παπούτσια ουδόλως εξασφάλιζαν την ισορροπία μου. Με το που άρχισε δε ο δρόμος να γίνεται κατηφορικός, συνειδητοποίησα ότι ικανότητα να πατινάρω πάνω στις λάσπες σαν άλλος Plushenko δεν την έχω.
Καλά που υπήρξαν κι εκείνες οι μαυροφορεμένες Τοραγιανές που άρχισαν να τσιρίζουν πανικόβλητες όταν ένας άγνωστος προσγειώθηκε άγαρμπα πάνω τους γλιστρώντας στις λάσπες. Αλλά έτσι γλύτωσα να γίνω ένα με τις γουρουνοπροσφορές που είχαν στοιβαχτεί σε σειρά πάνω στο χώμα.
Με βήματα αργά και σταθερά σαν τη πάπια συνέχισα το δρόμο μου προς το rante.
Λίγο πριν, σ’ένα αυτοσχέδιο χώρο με τραπέζι ήταν στοιβαγμένος κόσμος. Το πένθιμο μαύρο χρώμα κυριαρχεί παντού. Κάτι λέγανε αυτοί, κάτι γράφανε οι καθήμενοι επί του τραπεζιού, κι η απορία μου προφανής.
«Τι κάνουν εδώ;»
«Δηλώνονται»
Έκανα ένα σωρό συνειρμούς σχετικά με την έννοια «Δήλωση», αλλά σε κηδεία ήμουν…
«Δηλώνουν το όνομά τους, καταγράφεται η γουρουνοπροσφορά τους, πληρώνουν κυβερνητικό φόρο για το γουρούνι(!) και περιμένουν να εκφωνηθεί το όνομά τους για να εκφράσουν τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια του εκλιπόντος» με έβγαλε από την απορία μου ο Enos.
Συνεπώς μιλάμε για οργάνωση όχι αστεία. Πλήρης απογραφή και τάξις!
To rante ξεδιπλώθηκε μπροστά στα μάτια μας μέσα σε ένα οργασμό εργασιών.
Το φέρετρο και η φωτογραφία του εκλιπόντος μας ατένιζε από περίοπτη θέση, τοποθετημένο ψηλά μέσα σε μια προσομοίωση παραδοσιακού Τοραγιανού σπιτιού.
O χώρος του rante. Κεντρικά ο χώρος σφαγής και ο χώρος φύλαξης του φέρετρου
Από κάτω μαυροντυμένοι άντρες μ’ένα μικρόφωνο και μια ντουντούκα μονολογούσαν ασταμάτητα κάτι, σ’ένα ρυθμό που παρέπεμπε σε λαϊκή αγορά.
«Μα τι λένε και γλώσσα δεν βάζουν μέσα τους» ρωτά ο αδαής συμφορουμίτης σας.
«Καλούν ονομαστικά την επόμενη ομάδα καλεσμένων να υποβάλλουν τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια, παράλληλα αναφέρουν κι από ποιόν είναι τα γουρούνια που προσκομίζονται στον κεντρικό χώρο» απαντά ο Enos.
Διότι κάθε γουρούνι δια του λόγου το αληθές έφερνε και το μπιλιετάκι της οικογένειας. Όπως λέμε αυτό το ατμοσίδερο δώρο για το γάμο κι από κοντά η καρτ βιζίτ με την υπογραφή της γειτόνισσας με ευχές για βίον ανθόσπαρτον.
Προνοητικός ο Enos μας έδωσε ένα δέμα σε πλαστική σακούλα για να μην φανεί ότι ήρθαμε με άδεια χέρια.
«Αυτό να το παραδώσετε στους κυρίους. Είναι η δική σας προσφορά εις μνήμην του νεκρού». Αγνοώ ακόμα και σήμερα το περιεχόμενο, από λεπτότητα δεν το έλεγξα. «Σας φέραμε κι εμείς το κάτι τις, για ανοίξτε να δούμε τι σας φέραμε»… ε, δεν είναι κομψό!
Γύρω από τον χώρο σφαγής και το φέρετρο, ήταν παρατεταγμένες κυκλικά υπερυψωμένες σκεπαστές εξέδρες όπου στεγάζονταν οι στενότεροι συγγενείς του εκλιπόντος. Εκεί είχαμε και την τιμή να παρακαθίσουμε κι εμείς ως ξώφαλτσοι τουρίστες. Ως Δαναοί λοιπόν αλλά μη χοίρον φέροντες, κάτσαμε οκλαδόν στην πρόχειρη κατασκευή, μας προσφέρθηκε τσάι και βουτήματα και με το ευρύτερο συγγενολόι πρώτη εξέδρα πίστα βιώναμε τα δρώμενα.
Στο κέντρο του rante με απλωμένα φύλλα φοινικιάς, είχε ήδη λάβει χώρα η θυσία του νεροβούβαλου. Άρα το πνεύμα του νεκρού είχε ήδη ξεκινήσει το γαλήνιο ταξίδι του για την Puya στη ράχη του αποθανόντος τετράποδου.
Ο διαμελισμός του νεροβούβαλου
Τα παιδιά πάντα αναζητούν ευκαιρία για παιχνίδι, έστω κι αν αφορά τις οπλές του αποθανόντος νεροβούβαλου
Πλέον το ενδιαφέρον είχε στραφεί στον τεμαχισμό και την διανομή του κρέατος προς επιλεγμένους επισκέπτες. Με ματσέτα κοβόταν το κρέας και τα κομμάτια δένονταν σε μια αρμαθιά για τη μοιρασιά. Άλλες φορές η διαδικασία ήταν αμεσότερη. Ευμεγέθη κομμάτια κρέατος παραδίδονταν άμεσα στα χέρια των ενδιαφερομένων.
Στην είσοδο της μεγαλύτερης εξέδρας (πολυτελούς κατασκευής με κόκκινο σκέπαστρο και πολύχρωμη είσοδο) κάθονταν άτομα με φανταχτερές παραδοσιακές φορεσιές. Ήταν προορισμένη για την επίσημη υποδοχή των καλεσμένων από την οικογένεια.
Η κεντρική εξέδρα υποδοχής των καλεσμένων
Κινητικότητα επικρατούσε, κόσμος εν πομπή πήγαινε κι ερχόταν, ο νεροβούβαλος είχε γίνει πλέον μερίδες για κοκκινιστό στη κατσαρόλα, τα κέρατά του είχαν αφαιρεθεί από το κεφάλι για να διακοσμήσουν την είσοδο της οικείας κι εγώ πάσχιζα να αποκωδικοποιήσω το τελετουργικό της κηδείας μέσα σε σύννεφα καπνού τσιγάρου με γεύση γαρύφαλλου που μου πρόσφεραν (και το οποίο είναι πολύ δημοφιλές στην Ινδονησία).
Με τη ματσέτα αφαιρούνται τα κέρατα προς διακόσμησιν της οικίας
Η διαδικασία λοιπόν έχει ως εξής:
Αρχικά γίνεται εκφώνηση των ονομάτων των δηλωθέντων καλεσμένων με ταυτόχρονη προσέλευση των δωρο-γουρουνιών που εναποτίθενται προσωρινά στον κεντρικό χώρο και στη συνέχεια μεταφέρονται σε γειτονικούς για σφαγή (κεντρικά σφάζονται μόνο οι νεροβούβαλοι).
Η προσκόμιση των γουρουνιών στο κεντρικό χώρο του rante
Κατά την εκφώνηση των ονομάτων σχηματίζεται μια πομπή με τους νεοφερμένους καλεσμένους. Μπροστά ένας γηραιός κύριος με παραδοσιακή ενδυμασία βγάζοντας κραυγή οδύνης δίνει το ρυθμό προς το χώρο υποδοχής.
Ακολουθεί ζευγάρι ή ζευγάρια με παραδοσιακή ενδυμασία και τέλος οι καλεσμένοι σε απόλυτη στοίχιση (κι όχι μπουλούκι όπως γίνεται εν Ελλάδι).
Η πομπή των καλεσμένων
Αφού τακτοποιούνται στην επίσημη εξέδρα, από το χώρο κουζίνας ξεκινά μια νέα πομπή. Μπροστά τα ίδια ζευγάρια με τη παραδοσιακή ενδυμασία και πίσω του (σε αυστηρή πάντα στοίχιση ανά δυάδες) ομοιόμορφα ντυμένες και χτενισμένες στη τρίχα κυρίες που κουβαλούν τα σερβίτσια και το τσάι που σερβίρεται στους καλεσμένους.
Η πομπή του τσαγιού
Τέλος από τον χώρο της κουζίνας ξεκινά τελευταία η μαυροντυμένη πομπή της οικογένειας του εκλιπόντος (πάντα πίσω από το ζευγάρι με τη παραδοσιακή ενδυμασία)
Η πομπή της οικογένειας του εκλιπόντος
Όλοι μαζί καταλήγουν στην κεντρική εξέδρα όπου σερβίρεται το τσάι. Τι εκτυλίσσεται εκεί ακριβώς δεν μπόρεσα να το εξακριβώσω.
Η ίδια ιεροτελεστία με την αντίστροφή σειρά ακολουθείται κατά την αποχώρηση της ομάδας των καλεσμένων.
Αυτό τελετουργικό το είδαμε να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά με θρησκευτική ευλάβεια και κατάνυξη. Αν λάβετε υπόψη ότι οι καλεσμένοι μπορεί να αγγίζουν σε αριθμό μερικές χιλιάδες μπορείτε να αντιληφθείτε πόσες φορές επαναλαμβάνεται το σκηνικό.
«Μπορείτε να πάτε κι εκεί που σφάζουν τα γουρούνια» μας προέτρεψε ο Enos.
Με ένα αιχμηρό αντικείμενο κόβεται κεντρικό αγγείο έτσι ώστε το γουρούνι να καταλήξει από αιμορραγία. Το αίμα όμως δεν αφήνεται να χυθεί στο χώμα (ο χασάπης βάζει το δάκτυλο στην πληγή για να το αποτρέψει), αντίθετα αφήνεται να λιμνάσει στην κοιλιά του γουρουνιού.
Η κοιλιά του ανοίγεται προσεκτικά και το λιμνάζον αίμα συλλέγεται μέσα σε κορμούς μπαμπού. Γιατί; Διότι μέσα στο μπαμπού μαζί με το αίμα προστίθεται αλάτι και κομμάτια χοιρινού κρέατος κι αυτό μαγειρεύεται στη φωτιά. Μην περιμένετε να σας πω αν δοκίμασα. Δεν το αποτόλμησα!
Το γουρούνι μετά το τοποθετείται σε φωτιά πάνω σε κορμούς μπαμπού ώστε να καεί το τρίχωμα και ακολουθεί ο τεμαχισμός και το μαγείρεμα στη θράκα (πάλι δεν πήραμε μεζέ)
Το ίδιο σκηνικό γουρουνοθυσίας επαναλαμβανόταν ολούθε τριγύρω.
«Τόσος θάνατος για ένα θάνατο» αναφώνησε ο συνταξιδευτής μου κι έγινε αυτόματα ο πνευματικός πατέρας του τίτλου του σημερινού κεφαλαίου.
Όπως έγραψα η κηδεία κρατά αρκετές ημέρες με συνεχείς σπονδές, το σκηνικό όμως που παρακολουθήσαμε αποτελεί την κορύφωση της τελετής.
Αναχωρήσαμε, αποθανατίζοντας τις τελευταίες εικόνες, περνώντας μέσα από μια ατέλειωτη συστοιχία γουρουνιών - προσφορά στο νεκρό.
Παρότι τα γραφόμενά μου εμπεριέχουν μια δόση χιούμορ, οφείλω να ομολογήσω ότι η εμπειρία κυριολεκτικά μας συγκλόνισε.
Ήταν μια πράξη πανάρχαιας σπονδής. Σταθήκαμε μάρτυρες μιας πρωτόγνωρης και μοναδικής τελετής που δεν κρύβει τις ανιμιστικές της καταβολές βαθειά ριζωμένες στην παράδοση των κατοίκων Tana Toraja.
Θρήνος δεν υπήρξε. Ήταν μια μεγάλη γιορτή αποχαιρετισμού. Άλλωστε ο Θάνατος στην Tana Toraja δεν καταγράφεται ως απώλεια, αλλά σαν ένα ταξίδι στην Puya.
Στη γη των πνευμάτων.
Στη γη των προγόνων.
Για το τέλος παραθέτω ένα σύντομο βίντεο που τράβηξα, επεξεργάστηκα πρόχειρα κι ανέβασα στο ΥouΤube, το οποίο συνοψίζει τα γραφόμενα.
Σκοπός μου να σας μεταφέρω μια πιο «ρεαλιστική» αίσθηση της τελετής μέσω κινούμενης εικόνας και ήχου. Αν αξίζει το κόπο (χρονοβόρα διαδικασία) και για μελλοντικές ιστορίες το αφήνω στη κρίση σας πολυαγαπημένοι μου αναγνώστες!
YΓ: Λόγω του βίαιου του θεάματος, επιθυμητή η γονική συναίνεση! Χορτοφάγοι και μέλη φιλοζωικών οργανώσεων ας το αποφύγουν καλύτερα…
Last edited by a moderator:
Rosa
Member
- Μηνύματα
- 1.635
- Likes
- 1.966
- Ταξίδι-Όνειρο
- Trobriand Islands...
Άφωνη.....!!!!!!!!!!
!!!! Τα έρμα τα ζωντανά....Σ' ευχαριστώ πολύ που το μοιράστηκες και μπόρεσα να το δω, αφού μάλλον δε θα το δω ποτέ από κοντά.....
υ.γ. πάω να πετάξω τα ποπκόρν που μείνανε αφάγωτα και να στείλω ένα πμ στη ρενάτα, μην τυχόν και μπει εδώ κατά λάθος....
!!!! Τα έρμα τα ζωντανά....Σ' ευχαριστώ πολύ που το μοιράστηκες και μπόρεσα να το δω, αφού μάλλον δε θα το δω ποτέ από κοντά.....υ.γ. πάω να πετάξω τα ποπκόρν που μείνανε αφάγωτα και να στείλω ένα πμ στη ρενάτα, μην τυχόν και μπει εδώ κατά λάθος....
Loca Corazon
Member
- Μηνύματα
- 106
- Likes
- 41
Ούτε εγώ μπόρεσα να αντισταθώ και είδα το video σου .... συγκλονιστική εμπειρία!
Ευχαριστούμε διότι παρά την βιαιότητα και σκληρότητα της διαδικασίας δεν παύει να είναι μία πραγματικότητα!
Ευχαριστούμε διότι παρά την βιαιότητα και σκληρότητα της διαδικασίας δεν παύει να είναι μία πραγματικότητα!
galat
Member
- Μηνύματα
- 851
- Likes
- 2.126
- Επόμενο Ταξίδι
- ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία.
Καταννοώ πλήρως και συμμερίζομαι την απροθυμία σου να δοκιμάσεις τα εδέσματα...
Καταννοώ πλήρως και συμμερίζομαι την απροθυμία σου να δοκιμάσεις τα εδέσματα...
NTINA
Member
- Μηνύματα
- 820
- Likes
- 147
- Επόμενο Ταξίδι
- Άγραφα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γουατεμάλα
Πάντα, μια έκπληξη ακολουθεί τις ιστορίες σου.
Αυτή τη φορά η κηδεία καλύφθηκε πλήρως,
ο μακαρίτης έφυγε ευχαριστημένος μέχρι και ρεπορτάζ είχε η τελετή.
Αυτή τη φορά η κηδεία καλύφθηκε πλήρως,
ο μακαρίτης έφυγε ευχαριστημένος μέχρι και ρεπορτάζ είχε η τελετή.
hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.164
- Likes
- 14.535
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
Πλήρης δημοσιογραφική κάλυψη.Πάντα, μια έκπληξη ακολουθεί τις ιστορίες σου.
Αυτή τη φορά η κηδεία καλύφθηκε πλήρως,
ο μακαρίτης έφυγε ευχαριστημένος μέχρι και ρεπορτάζ είχε η τελετή.
Θέλω να γίνω Τσόκλης στη θέση της Τσόκλη
NTINA
Member
- Μηνύματα
- 820
- Likes
- 147
- Επόμενο Ταξίδι
- Άγραφα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γουατεμάλα
Hydroτσόκλη μου ξεκίνησες δυνατά,
καλή σταδιοδρομίαστα media
καλή σταδιοδρομία
στα media
pigi_dikaiou
Member
- Μηνύματα
- 550
- Likes
- 521
- Επόμενο Ταξίδι
- ......
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αγιο Ορος
Εισαι πραγματικα πολυ τυχερος που βιωσες κατι τοσο ιδιαιτερο!!!
Ευχομαι και σε αλλες δυνατοτερες συγκινησεις!!
Ευχομαι και σε αλλες δυνατοτερες συγκινησεις!!
travelina
Member
- Μηνύματα
- 425
- Likes
- 818
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία [√]
Ναι, αν και κάπως αργά, πήρε τα 15 λεπτά δημοσιότητας που του αναλογούνΠάντα, μια έκπληξη ακολουθεί τις ιστορίες σου.
Αυτή τη φορά η κηδεία καλύφθηκε πλήρως,
ο μακαρίτης έφυγε ευχαριστημένος μέχρι και ρεπορτάζ είχε η τελετή.
travelina
Member
- Μηνύματα
- 425
- Likes
- 818
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία [√]
hydronetta, πραγματικά ενδιαφέρον και πλήρες το ντοκιμαντέρ σου, παρά το θέμα του... Mερικές φορές διάβαζα κάπως σφιγμένη και τις σκηνές με τα (πρώην) ζωντανά τις πέρασα στο φλου.
Όπως έγραψε και η Ντίνα προηγουμένως, το' χεις με τα media!
Όπως έγραψε και η Ντίνα προηγουμένως, το' χεις με τα media!
Pandora
Member
- Μηνύματα
- 2.803
- Likes
- 961
- Επόμενο Ταξίδι
- θα δείξει...
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Πρωτόγνωρες, συγκλονιστικές εικόνες !...Θέλω να την ζήσω αυτήν την απίστευτη εμπειρία...ζήλεψα...
Πολλά-πολλά ευχαριστώ για όλη την περιγραφή...άψογος !
Πολλά-πολλά ευχαριστώ για όλη την περιγραφή...άψογος !
Εκπομπές Travelstories
Τελευταίες δημοσιεύσεις
-
-
-
-
Aegean Airlines Γενικά Πτήσεις με μίλια-παραδείγματα και προτάσεις- Τελ. μήνυμα: orestcrete
-
-
-
-
