Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή

[Φώτης/Ταξιδιωτης]

Διάβασα το πρώτο ποστ του @psilos3 και μετά λίγες φώτο.
Ισως κάποια στιγμή να το διαβάσω όλο.
Δεν είναι της παρούσας φάσης για μένα τα Ελληνικά νησιά που έχω πάει σε αρκετά κυρίως νεότερος.
Αλλά δεν είναι και τόσο φτηνό και εύκολο και ειδικότερα για τους Βορειο Ελλαδίτες και όχι μόνο να επισκεφτούν όλα τα Ελληνικά νησιά.
Δεν είμαι σίγουρος αλλά κάπου αλλού αναφέρθηκε οτι ο φιλτάτος νηματοθέτης έχει πια επισκεφτεί ΌΛΑ τα Ελληνικά νησία μας. και αρκετά όχι μια φορά.

Έυγε και να σε χαίρονται τα αγαπημένα σου πρόσωπα.

υ.γ1 Πιο πάνω λέει ενας φίλος να πας πρώτα Ινδία. Δεν έχω πάει αλλά υποψιάζομαι οτι αυτή η χώρα είναι για έμπειρους υαξιδιώτες σε ότι αφορά για χώρες εκτός Ευρώπης. Προτίμησε Ιαπωνία που θέλεις να πας άλλωστε αλλά είναι αρκετά πιο ακριβή.

 

[psilos3]

Αλλά δεν είναι και τόσο φτηνό και εύκολο και ειδικότερα για τους Βορειο Ελλαδίτες και όχι μόνο να επισκεφτούν όλα τα Ελληνικά νησιά.

Ούτε εύκολο, ούτε φθηνό σίγουρα, όπως το λες. Θέλει οργάνωση ψάξιμο και φυσικά πάντα σχεδιασμό που επιτυγχάνει μέσω συνδυασμού νησιών. Αλλιώς δε θα υπήρχε τρόπος να τα δω όλα, παρά μόνο σε άλλα 20 χρόνια.

Έυγε και να σε χαίρονται τα αγαπημένα σου πρόσωπα.

Σ' ευχαριστώ πολύ!

υ.γ1 Πιο πάνω λέει ενας φίλος να πας πρώτα Ινδία. Δεν έχω πάει αλλά υποψιάζομαι οτι αυτή η χώρα είναι για έμπειρους υαξιδιώτες σε ότι αφορά για χώρες εκτός Ευρώπης. Προτίμησε Ιαπωνία που θέλεις να πας άλλωστε αλλά είναι αρκετά πιο ακριβή.

Δε ξέρω, είναι σίγουρα και οι δύο στα θέλω μου όπως και άλλες Ασιατικές χώρες. Ο χρόνος θα δείξει που θα κάτσει η μπίλια...
Συμφωνώ μαζί σου με όσα έχω διαβάσει ότι η Ινδία είναι πιο δύσκολη, ωστόσο ίσως αυτός ο παράγοντας να κάνει το ταξίδι πιο ενδιαφέρον.

 

[patsman]

Συγχαρητήρια @psilos3 για το επίτευγμα! Ξεκίνα τώρα τα νησιωτικά κράτη!

ΥΓ: Στα λιμναία νησάκια βάζεις και των Ιωαννίνων να φανταστώ; Πληροί τα υπόλοιπα κριτήρια (μόνιμοι κάτοικοι κ.λπ.).

 

[psilos3]

Συγχαρητήρια @psilos3 για το επίτευγμα! Ξεκίνα τώρα τα νησιωτικά κράτη!

Ευχαριστώ φίλε! Όσο για το τώρα, αναζητείται κίνητρο.

ΥΓ: Στα λιμναία νησάκια βάζεις και των Ιωαννίνων να φανταστώ; Πληροί τα υπόλοιπα κριτήρια (μόνιμοι κάτοικοι κ.λπ.).

Βεβαιως, δύο είναι αυτά, των Ιωαννίνων και των Πρεσπών.

 

[psilos3]

Ερείκουσσα – Διαπόντια νησιά

Επίσκεψη : Ιούνιος 2024

Διάρκεια: 2 ημέρες



Μη μπερδεύεστε, δεν έκανα λάθος με τον τονισμό στο όνομα του νησιού. Απλώς προτίμησα να το γράψω όπως το αποκαλούν οι ντόπιοι και όλοι οι κάτοικοι των Διαποντίων νήσων και όχι όπως το συναντάμε στα γραπτά.

Μια συστάδα νησιών άγνωστων για το ευρύτερο κοινό, στη σκιά της πάντα κοσμοπολίτικης και σίγουρα ιστορικής Κέρκυρας. Ένα ταξιδάκι το οποίο παρέμενε μεγάλο απωθημένο ετών, μιας και σίγουρα δεν είναι το πιο εύκολο εγχείρημα να συνδυάσει κανείς τις ακτοπλοϊκές συνδέσεις και τις (ακριβές) διαμονές εκεί. Να που όμως ο στόχος πήρε σάρκα και οστά το καλοκαίρι του 2024, εκπληρώνοντας ακόμα ένα νησιωτικό δρομολόγιο γεμάτο άριστες εντυπώσεις που ξεκίνησε από το πλησιέστερο στην Κέρκυρα νησί.

Ξέρεις που πέφτει η Ερεικούσσα, με είχε ρωτήσει πριν χρόνια ένας ξάδερφος μου εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, οριοθετώντας την ως δυσμενή μετάθεση για τον κλάδο του μιας και είχε διοριστεί εκεί μια φίλη του.

Ξέρω ξάδερφε, πήγα, γύρισα κι αισθάνομαι την ανάγκη να μοιραστώ όσα είδα. Ξεκινάμε!


Ημέρα πρώτη


Νωρίς το πρωί της 21ης Ιουνίου το πλοίο με το όνομα «Ευδοκία» περίμενε δεμένο στο λιμάνι της Κέρκυρας προκειμένου να εκκινήσει ένα δρομολόγιο μιας γαλήνιας πλεύσης, τουλάχιστον όσο κινούταν παράλληλα με τις ακτές της Κέρκυρας.

Μόλις η κατεύθυνση έγινε δυτική τα δεδομένα άλλαξαν, με τον περίφημο «Μαΐστρο» να μας κουνάει μέχρι να προσεγγίσουμε τις ακτές της Ερεικούσσας, που δεν είναι κοντά αλλά σε δυόμισι ώρες απόσταση από την πόλη της Κέρκυρας.

Όχι πως ξέρω τι εστί Μαΐστρος βέβαια, βουνίσιος είμαι, από χιονιά και ξαστεριά κατέχω, εμπιστεύτηκα όμως τους ντόπιους συνταξιδιώτες, στην πλειοψηφία τους μετανάστες εξ Αμερικής κάτι που αποτελεί κανόνα στα Διαπόντια νησιά όπως διαπίστωσα.

Φορτώθηκα την αποσκευή μου και ξεκίνησα να προχωράω στο λιμάνι του νησιού που με συγκίνηση πατούσα, φτάνοντας κι απέναντι από την κεντρική παραλία του:

Έπρεπε να διανύσω μια απόσταση άνω του χιλιομέτρου στα πλακόστρωτα στενάκια του χωριού, εν μέσω ασύστολης ζέστης παρόλο που ήταν μόνο δέκα και κάτι το πρωί:

Μου άρεσε εκ πρώτης το προσεγμένο σχετικά μέρος, αρκετά δεντρόφυτο και σκιερό όπως είναι ο γενικός κανόνας στο Ιόνιο:

Ποθούσα σίγουρα έναν καφέ και κάτι για φαγητό, προείχε όμως το τσεκάρισμα στο κατάλυμα, περνώντας γρήγορα από το διάσημο φούρνο/εστιατόριο του νησιού:

Αντίκρυ μου απλωνόταν οι εικόνες της ελληνικής φύσης του Ιονίου, αλλά κι αυτές των νησιωτικών διαδρομών που αγαπώ:

Όμορφα προσεγμένα σπιτάκια (πέρα από κάποια παράταιρα εκτρώματα) με αυλές, μπαξέδες και πολύ πολύ πράσινο, δείγμα προφανώς της παρουσίας νερού στο νησί:

Αφού παρέλαβα το δωμάτιο μου, σερβιρίστηκα ένα ωραίο πρωινό, ήπια καφέ κι έγινα λίγο άνθρωπος μετά από τέτοιο ιδροκόπημα, βγήκα το μεσημεράκι για τη πρώτη μου βόλτα, σε συνθήκες ακόμα μεγαλύτερης ανυπόφορης ζέστης.

Έφτασα ως την άλλη άκρη της Χώρας, σ’ ένα δεύτερο λιμανάκι που δε γνωρίζω τη χρήση του, αλλά δίχως να υπάρχει κάτι άλλο να κάνω εκεί αναχώρησα αμέσως προς τα πίσω:

Είχα ήδη πληροφορηθεί πως η σεζόν δεν είχε ξεκινήσει, κάτι που μαρτυρούσαν οι εργασίες σε διάφορα καταστήματα κυρίως εστίασης που περίμεναν τον Ιούλιο, αλλά και τα αρκετά κλειστά σπίτια της περιοχής:

Ήταν ευκαιρία για μια σύντομη βόλτα στον οικισμό πριν καταλήξω στο νερό όπως ήταν λογικό εκείνη την ώρα:

Κάπως έτσι έφτασα απέναντι απ’ το λιμάνι την ώρα που το πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού –προφανώς υπεύθυνο για περιπολίες στα νησιά- έδενε σ’ αυτό:

Χρειαζόμουν επειγόντως μια βουτιά στα πεντακάθαρα νερά της διπλανής παραλίας, καθώς όμως ο ήλιος δεν αστειευόταν αυτό έγινε εν συντομία:

Αναγκαστικά σκότωσα λίγη ώρα στο διπλανό καφέ διαβάζοντας και πίνοντας ένα παγωμένο καφεδάκι, επιστρέφοντας στην παραλία γύρω στις έξι, με σαφώς καλύτερες συνθήκες:

Παραδόξως για Ιόνιο η θάλασσα ήταν ζεστή. Σημείο των καιρών ή απλά μια ρηχή παραλία; Δε ξέρω, το μπάνιο μια φορά ήταν απόλαυση:

Περασμένες επτά πλέον κι έπαιρνα το δρόμο προς το δωμάτιο, έχοντας πρώτιστα σκοπό να τσιμπήσω, κάτι που έγινε στο περιβάλλον του σκιερού φούρνου που εκείνη την ώρα ξεκίνησε να σερβίρει και να δέχεται τους πελάτες του:

Δε χρειάζομαι κατάλογο, μου γυάλισε ο μουσακάς που είδα στον πίνακα έξω, αυτό θέλω. Και μπυρίτσες, παγωμένες μπυρίτσες, είμαι τόσες ώρες στο νησί και δεν έχω ακόμη «πατήσει», απαράδεκτο γεγονός για το άτομο μου!

Σε κατάσταση ευτυχίας γύρισα στο κατάλυμα περνώντας την ώρα μου βλέποντας Euro και πίνοντας ποτάκια. Όλα καλά!



Ημέρα δεύτερη


Ξύπνημα, πρωινό & ξεκούραση ξανά, με τις όποιες προσκλήσεις για πεζοπορία να πηγαίνουν άπατες λόγω καύσωνα, για μια ακόμα ημέρα. Έτσι γύρω στο μεσημέρι και με τις απαραίτητες προφυλάξεις ξεκίνησα μόνος για μια μεγάλη βόλτα, γνωρίζοντας πως υπό αυτές τις συνθήκες δε θα έβλεπα το νησί στο σύνολο του, κάτι που απαιτούσε περπάτημα. Ξεκίνησα και πάλι από την πίσω πλευρά του οικισμού, ξεκινώντας τον περιμετρικό κι ευτυχώς σκιερό δρόμο:

Ωραία σπιτάκια ανάμεσα σε δέντρα φιλοξενούνται αραιά και που, σ’ ένα μέρος που διαθέτει αρκετούς τέτοιους μικρούς οικισμούς:

Είχα βρεθεί κιόλας αρκετά ψηλά με ιδιαίτερο όμως κόπο, στο σημείο όπου ξεκινούν οι δρόμοι (και τα μονοπάτια) για τα υπόλοιπα χωριά που προανέφερα:

Εγώ εν αντιθέσει συνέχισα την πορεία μου βασιζόμενος στους όχι πάντα αξιόπιστους σε τέτοια μέρη χάρτες της google:

Ο δρόμος περνούσε περιφερειακά του χωριού χαρίζοντας μου μοναδικές εικόνες:

Άλλοτε πολύ όμορφα σπίτια με φροντισμένες αυλές κι άλλοτε πάλι σπίτια ερμητικά κλειστά, περιμένοντας ανώφελα ίσως τον ιδιοκτήτη τους. Άγονη γραμμή:

Βαθύ μεσημέρι και η ζέστη όσο πήγαινε γινόταν και πιο αποπνικτική σε συνδυασμό με την υγρασία, έτσι πήρα την απόφαση να μη το καθυστερήσω και πολύ κατεβαίνοντας προς τη Χώρα και τον ανεμόμυλο που βλέπει κανείς από θαλάσσης:

Το σημείο προσφέρει ωραίες λήψεις προς τις δύο παραλίες που βρίσκονται εκατέρωθεν στις οποίες περίμενα να βρεθώ πως και πως μετά από τέτοια ταλαιπωρία, με το μπανάκι να αποδεικνύεται ότι καλύτερο κείνη την ώρα:

Αφού δροσίστηκα όσο ήθελα συνέχισα το δρομολόγιο μου με σκοπό να πιώ τον επόμενο καφέ της ημέρας, περνώντας όμως πρώτα από την εκκλησία & το νεκροταφείο του χωριού:

Δίπλα ακριβώς βρίσκεται και το μνημείο πεσόντων αλλά και η παλιά τορπίλη, σημάδι της συμμετοχής των νησιωτών στον Β’ παγκόσμιο:

Μετά το καφεδάκι αποφάσισα να επιστρέψω προς το δωμάτιο να ετοιμαστώ, προκειμένου να ξανακατέβω λίγη ώρα αργότερα, αφού πρώτα ψώνισα και μερικές μπυρίτσες απ΄το μαρκετ για το καλό:

Όταν ξαναβγήκα είχε κιόλας σουρουπώσει, βολτάροντας αρχικά προκειμένου να βρω ένα φιλόξενο τραπέζι σε μία από τις δύο διαθέσιμες ταβέρνες του χωριού:

Δυστυχώς τα μπαράκια δεν είχαν ακόμη ανοίξει, όχι πως μ’ ένοιαζε, αλλά θα έπινα ένα ευχαρίστως, κάτι που έγινε και πάλι στο κατάλυμα σε συνδυασμό με μπάλα…

Αναχώρηση


Δύο εικοσιτετράωρα ακριβώς μετά, ώρα δέκα το πρωί, βρισκόμουν και πάλι στο σημείο εκκίνησης. Το λιμάνι της Ερείκουσσας, με το Ευδοκία να κάνει την εμφάνιση του στην ώρα του:

Άφηνα πίσω μου το νησί με χαμόγελο και ικανοποίηση, ένα νησί που αν και δεν είδα όπως ήθελα λόγω συνθηκών χάρηκα που επιτέλους το κατάφερα.

Ετοιμαζόμουν άλλωστε για καινούρια λιμάνια και νέες νησιωτικές περιπέτειες και ίσως ο θαλάσσιος δρόμος με ξαναβγάλει κάποια μέρα σ’ αυτό.
Ποιος ξέρει;

 

[tripdreamer1975]

+1 για τον τονισμό!