Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή

[psilos3]

Φύγατε από την Λαγκαδά 9 το βράδυ αντί για 9 το πρωΐ!!!
Ασέβεια!!!

Ήμασταν νιάτα τότε, δε νιώθαμε, πετούσαμε και την επόμενη...

@psilos3 τι βόλτα ήταν αυτή που μας έκανες?! Πάντα αφήνει μια γλύκα η Ικαρία. Αν και έχουν αλλάξει κάμποσα από τότε.

Τη χρωστούσα στη συγκεκριμένη ιστορία και στον εαυτό μου, τόσο καιρό κακώς την άφηνα απ' έξω. Το πιστεύω κι εγώ ότι άλλαξαν κι αλλάζουν συνεχώς, με σαφώς πιο ραγδαία εξέλιξη στην εποχή που ζούμε. Τώρα αν είναι για καλό ή κακό θα φανεί όταν ξαναπάμε.

Και μια μικρή διόρθωση.

Ευχαριστώ, διορθώθηκε!

Φοβερή η Ικαρία! Της άξιζε που της αφιερώσατε πιο πολλές μέρες και ευτυχώς δεν χάσατε το πανηγύρι της Λαγκάδας! Το πανηγύρι των πανηγυριών.

Επιβάλλεται να διαθέσεις τουλάχιστον μια βρομάδα σ' αυτό το νησί, δε γίνεται αλλιώς. Όσο για το πανηγύρι των πανηγυριών, ευτυχώς που δεν ακούσαμε τους ντόπιους...

πέτυχα τρεις φορές τη θάλασσα στο Να, λάδι

Αυτό δε μπορώ να το φανταστώ ούτε καν σαν όνειρο. 10 μέρες μισό μπάνιο που λέει ο λόγος.

είχαν βάλει ένα χοντρό σκοινί που μπορούσες να πιαστείς και να βγεις γιατί διαφορετικά θα με κατάπινε το Ικάριο!

Είδα πρώτη φορά διάσωση στα λίγα μέτρα από μένα, με το θέαμα να μην είναι καθόλου ευχάριστο όπως είναι λογικό. Σχοινί και ανθρώπινη αλυσίδα, σ' ένα πέλαγο που δεν είχε τόσο κυματισμό όσο περίεργα ρεύματα που σε τραβούσαν μέσα. Μακριά κι αγαπημένοι.

Φανταστικές οι εικόνες που μας μεταφέρεις γι' άλλη μια φορά.

 

[Smaragda53]

ίδα πρώτη φορά διάσωση στα λίγα μέτρα από μένα, με το θέαμα να μην είναι καθόλου ευχάριστο όπως είναι λογικό. Σχοινί και ανθρώπινη αλυσίδα, σ' ένα πέλαγο που δεν είχε τόσο κυματισμό όσο περίεργα ρ

δυστυχώς παρά τις προειδοποιήσεις, πνίγονται κάθε χρόνο στην Ικαρία...

 

[psilos3]

2021 (Ικαρία πράξη δεύτερη)

Διάρκεια: 1 μέρα και κάτι



Δέκα χρόνια μετά! Δέκα ολόκληρα χρόνια μακριά απ’ την Ικαρία, με μια ευχάριστη συγκυρία να με οδηγεί εν τέλει ξανά στο νησί, κάτι που περίμενα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Ήταν βλέπετε η πτήση της επιστροφής μέσω του αεροδρομίου της, εισιτήριο πληρωμένο με μίλια και μόνο 0,30€ φόρους, κάτι που θα μου έδινε την ευκαιρία να την εντάξω στο πρόγραμμα ενός 4ημέρου του -μαγικού- καλοκαιριού του 2021 μιας και κινούμουν στα γειτονικά νησιά των Κορσέων, με τα δρομολόγια να εξυπηρετούν.

Προφανώς και δε προλάβαινα να πάω στη δυτική πλευρά του νησιού, κάτι που δε με προβλημάτισε καθόλου καθώς είχα (κι ακόμη έχω) εκκρεμότητες από την ανατολική πλευρά, στα μέρη που είναι κοντά στην πρωτεύουσα, μέρη που φυσικά δε φημίζονται για τίποτα σχεδόν απ’ όσα ισχύουν και γίνονται στην από κει πλευρά του νησιού.

Σχεδόν, γιατί η Ικαριώτικη νοοτροπία υφίσταται κι ευτυχώς για τους λάτρεις του νησιού εξακολουθεί να υφίσταται. Τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω…



Μέρα πρώτη:

Το δρομολόγιο που θα με ξανάφερνε στην Ικαρία 10 χρόνια μετά ξεκινούσε από τη γειτονική Θύμαινα, όπου με βρήκε η 26η του Ιούλη. Ευτυχώς με ελάχιστο κούνημα σ’ ένα πολύ δύσκολο έτσι κι αλλιώς πλοίο, φτάσαμε στον Άγιο Κήρυκο λιγότερο από μια ώρα μετά, διαπιστώνοντας ότι ελάχιστα θυμόμουν:

Το καλωσόρισμα ίδιο κι απαράλαχτο όμως, που αυτή τη φορά είχε νόημα:

Εκεί βρίσκεται και το Άγαλμα του Ικάρου, που ήταν σα να το βλέπω πρώτη φορά, πιστεύοντας μάλιστα ότι είναι καινούριο:

Έκανα τη βόλτα μου μέχρι την άκρη του λιμανιού και τους κυματοθραύστες, έχοντας αρκετά καλή εικόνα της πρωτεύουσας απέναντι μου:

Επιστρέφοντας στην πολύ όμορφη και σκιερή πλατεία του Κήρυκου προκειμένου να τσιμπήσω κάτι:

Ήταν ακόμα νωρίς το πρωί άλλωστε, οπότε υπήρχε χρόνος και για ένα καφεδάκι μέχρι να έρθει το λεωφορείο που θα μ’ οδηγούσε λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω:

Δωμάτιο στον Κήρυκο δεν υπήρχε ούτε γι’ αστείο σε νορμάλ τιμή, έτσι επέλεξα τη γειτονική λύση με τις πολλαπλές επιλογές μένοντας τελικά στα Θέρμα. Άφησα τα πράγματα στο δωμάτιο, φόρεσα μαγιό και βγήκα για εξερεύνηση του χωριού, με τη θάλασσα του να φαντάζει δελεαστική:

Πήρα την ανηφοριά ψάχνοντας μια παραλία που ποτέ δε βρήκα εν τέλει, έχοντας άριστη ορατότητα προς τις νήσους Κορσέων απ’ τις οποίες ερχόμουν, αλλά και προς την πρωτεύουσα του νησιού που από κείνο το δρόμο φάνταζε –και ήταν- πολύ κοντά:

Να μη δω και κανένα παρατημένο αυτοκίνητο; Άντε λίγο και είχα αρχίσει ν’ ανησυχώ, μήπως και δεν είμαι στην Ικαρία που είχα γνωρίσει.

Βρισκόμουν αρκετά ψηλά και είχα θέα όλου του χωριού, όταν αποφάσισα να κατέβω προς τα κάτω:

Είχα περπατήσει ήδη αρκετά κάτω απ’ τον καυτό ήλιο, οπότε μια απαραίτητη βουτιά στα υπέροχα νερά της παραλίας των Θέρμων ήταν αυτό που έπρεπε για να με συνεφέρει:

Εντάξει, ίσως και μερικές παγωμένες μπυρίτσες στο καφενείο πάνω από την παραλία, δε το αρνούμαι, λίγο πριν βολτάρω και προς την αντίθετη πλευρά για φωτογραφίες, περνώντας και απ’ το εγκαταλελειμμένο κτήριο που χαλάει αρκετά την όλη ομορφιά:

Βεβαίως τα Θέρμα προσελκύουν συγκεκριμένο είδος τουρισμού από αρχαιοτάτων χρόνων, κυριότερα με ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, καθώς σε απόλυτη ταύτιση με το όνομα του χωριού βρίσκονται εκεί τα περίφημα υδροθεραπευτήρια και οι θερμές πηγές:

Δεν έχασα φυσικά την ευκαιρία να κάνω μια βουτιά και να χαλαρώσω για μερικά λεπτά στο ζεστό νερό της εξωτερικής «πισίνας», κάτω από τη σκιά των βράχων σ’ ένα μοναδικό τοπίο:

Βέβαια ίσως το παράκανα λίγο όπως πάντα, οπότε για να ανακτήσω άμεσα δυνάμεις χρειάστηκα και μια απογευματινή βουτιά στη θάλασσα:

Αλλά και μερικές παγωμένες ντόπιες Ικαριώτισσες, συνοδείας φαγητού:

Επέστρεψα στο ξενοδοχείο για να παρακολουθήσω ένα προκαθορισμένο ωριαίο σεμινάριο και να ετοιμαστώ, μιας και σιγά σιγά νύχτωνε και οι ώρες που απέμεναν ήταν λίγες.
Το φανταστικό ολόγιομο φεγγάρι που περνούσε πάνω από τις νήσους Κορσέων αποτελεί μια εικόνα που έχει μείνει χαραγμένη μέσα στο μυαλό μου και δε ξεχνιέται καθόλου εύκολα:

Με αυτή τη μαγική εικόνα και καλό μεζέ ήπια τα τσίπουρα μου στο παραλιακό καφέ, κλασσικά Ικαριώτικα με τη δέουσα καθυστέρηση και λάθος ρέστα…

Τα Θερμά διέθεταν πέρα από ζαχαροπλαστεία (εικόνα που παραπέμπει σ’ άλλες δεκαετίες) κι ένα ωραίο μπαράκι με θέα, στο οποίο κατέληξα γύρω στις 12 το βράδυ, προκειμένου να κλείσω με τον καλύτερο τρόπο τη δεύτερη επίσκεψη μου στο νησί:

Εξάλλου την επομένη το πρωί ίσα που πρόλαβα να πιώ έναν καφέ, να πάρω το λεωφορείο για Κύρηκο και ακολούθως ταξί για το αεροδρόμιο, όπου μετά από τρίωρη καθυστέρηση θ’ αναχωρούσα για το αεροδρόμιο Μακεδονία.

Η δεύτερη επίσκεψη μου στην Ικαρία με βοήθησε να δω και κάτι άλλο απ’ το ιδιαίτερο αυτό νησί, μα πάνω απ’ όλα να μου ξαναφέρει όλες εκείνες τις αναμνήσεις κάνοντας με να το νοσταλγήσω μ’ ένα γλυκό τρόπο. Τι περιμένω πλέον; Απλά την επόμενη φορά…

 

[Sassenach77]

Ικαρία

Επίσκεψη : Αύγουστος 2011

Διάρκεια: 10 μέρες

Ικαρία
Επίσκεψη: Αύγουστος 2008
Διάρκεια: 10 μέρες....απο τις καλύτερες που έχω περάσει σε ελληνικό νησί.-

Φύγατε από την Λαγκαδά 9 το βράδυ αντί για 9 το πρωΐ!!!
Ασέβεια!!!

Εγώ έφυγα στις 4 το χάραμα και το δωμάτιο που έμενα ήταν στα Θερμά.......
Η φώτο είναι χάλια αλλά εμένα μου αρέσει πολύυυυυυυ

Να σαι καλά βρε Γιάννη, μου θύμισες πολύ όμορφες στιγμές!!!

 

[psilos3]

10 μέρες....απο τις καλύτερες που έχω περάσει σε ελληνικό νησί.-

Μια κατηγορία μόνη της η άτιμη!

Εγώ έφυγα στις 4 το χάραμα και το δωμάτιο που έμενα ήταν στα Θερμά.......

ΑΘΛΟΣ!

 

[psilos3]

Το καλοκαίρι του 2023 ανήκει σχεδόν στο παρελθόν, οπότε νομίζω πως ήρθε η ώρα να ξαναπάρει μπρος αυτή η ιστορία, με μερικές ακόμα βόλτες στα νησιά της χώρας.
Ένα πολύ παραγωγικό καλοκαίρι με έξι καινούρια νησιά και πάνω από δέκα στο σύνολο, ένα καλοκαίρι που αφήνει πίσω του πολλές συγκινήσεις και ωραίες ταξιδιωτικές αναμνήσεις.
Απ' όλα διαθέτει το μενού!


Και Λιβυκό πέλαγος έχουμε:

Και μικρά διαμαντάκια του Ιονίου έχουμε:

Και Σποράδες βεβαίως έχουμε:

Αγαπημένες Κυκλάδες ήταν δυνατόν να μην έχουμε;

Όπως και λατρεμένα Δωδεκάνησα:

Λατρεμένα και φιλόξενα Δωδεκάνησα:

Συντονιστείτε...

 

[barkour]

Το καλοκαίρι του 2023 ανήκει σχεδόν στο παρελθόν, οπότε νομίζω πως ήρθε η ώρα να ξαναπάρει μπρος αυτή η ιστορία, με μερικές ακόμα βόλτες στα νησιά της χώρας.
Ένα πολύ παραγωγικό καλοκαίρι με έξι καινούρια νησιά και πάνω από δέκα στο σύνολο, ένα καλοκαίρι που αφήνει πίσω του πολλές συγκινήσεις και ωραίες ταξιδιωτικές αναμνήσεις.
Απ' όλα διαθέτει το μενού!


Και Λιβυκό πέλαγος έχουμε:

View attachment 441597

Και μικρά διαμαντάκια του Ιονίου έχουμε:

View attachment 441598

Και Σποράδες βεβαίως έχουμε:

View attachment 441599

Αγαπημένες Κυκλάδες ήταν δυνατόν να μην έχουμε;

View attachment 441600

Όπως και λατρεμένα Δωδεκάνησα:

View attachment 441601

Λατρεμένα και φιλόξενα Δωδεκάνησα:

View attachment 441602


Συντονιστείτε...

Τι ειχες Γιαννη , τι ειχα παντα !!!

 

[apodrasi]

Εδώ είμαστε και περιμένουμε!
Γμτ για καλοκαίρι φέτος

 

[psilos3]

Πριν ξεκινήσω όμως προέχει μια βόλτα από θαλάσσης και αέρος στα νησιά του φετινού καλοκαιριού, όπως συνηθίζω να κάνω κάθε φορά έναντι άλλης εισαγωγής.

Αγκίστρι, φεύγοντας από το λιμάνι της Σκάλας:

Χώρα Σφακίων:

Αποχαιρετώντας τη Γαύδο

Μπαίνοντας στη Λευκάδα (μα νησί που να πηγαίνεις με αυτοκίνητο, που ακούστηκε:

Αναχωρώντας από το Λιμάνι του Νυδρίου:

Φτάνοντας στα Σπήλια (λιμάνι) στο Μεγανήσι:

Από την πρύμνη με φόντο τη Χώρα της Σκοπέλου:

Ομοίως και στο Πατητήρι Αλοννήσου, σε μέρα με συννεφιά:

Η Χώρα της Νάξου(2013,2017) από το κατάστρωμα του seaways:

Από το ίδιο πλοίο, απέναντι από τη Χώρα του Άνω Κουφονησίου(2013) και τα μαγικά νερά στην παραλία της άμμου:

Κάνοντας στάση γι' ανεφοδιασμό του «Leros Express» στα Πόθια της Καλύμνου(2019) κατευθυνόμενοι πτος το Μαστιχάρι της Κω:

Οι πτήσεις το φετινού καλοκαιριού δεν ευνόησαν καθόλου το χόμπι της εναέριας φωτογράφισης. Οι κακές καιρικές συνθήκες και κυριότερα η θολή ατμόσφαιρα δε μ' άφησαν να φωτογραφίσω όπως ήθελα.
Είναι ο λόγος που κάθε φορά στην πτήση της επιστροφής -ιδιαίτερα από τα Δωδεκάνησα- επιλέγω να καθίσω σε θέση στο παράθυρο, από την αριστερή πλευρά του αεροσκάφους. Το ίδιο έγινε και τώρα στην αναχώρηση μου από την Κω στις 30/8 με προορισμό το αεροδρόμιο Μακεδονία, κάνοντας ότι καλύτερο μπορούσα.

Παίρνοντας ύψος πάνω από την Κω(2017,2020) :

Ψέριμος(2019) και στο βάθος Κάλυμνος(2019), πάνω από τον υγροβιότοπο Αλυκής στο Τιγκάκι:

Νήσος Τέλενδος(2019), στο πλευρό της Καλύμνου:

Λέρος(2017,2018,2019,2023), πάνω απ' το τεράστιας σημασίας φυσικό λιμάνι του Λακκίου:

Λειψοί(2017,2019,2023):

Αρκοί & Μάραθος(2017,2022):

Η στροφή είχε ξεκινήσει ήδη, βλέποντας τους Φούρνους Κορσέων(2019,2021):

Αλλά και τη Θύμαινα Κορσέων(2021) με το Θυμαινάκι:

Είναι σχεδόν απίθανο να μην αναγνωρίσει κάποιος τον βράχο της Ικαρίας(2011,2021) μιας και η μορφολογία, αλλά και η θέση του αεροδρομίου στο νησί είναι χαρακτηριστική:

Το ίδιο συμβαίνει και στη Σκύρο(2017), όμως η φωτογραφία δεν ευνοεί να φανεί:

Η πτήση είχε αλλάξει πορεία πλέον πετώντας πάνω από τις Σποράδες και το δυτικό Αιγαίο.
Οι ακατοίκητες Γιούρα, Κυρά Παναγιά και Περιστέρα πλάι στην Αλόννησο(2023) με την Σκόπελο(2016,2023) στο βάθος:

Bonus φωτογραφία, ανατολή ηλίου 11ης Αυγούστου 2023:

Tης Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι.
Nα μην τολμήσεις να τη δεις ποτέ από τη στεριά.
Kι' αν κάποια στην Kαλαμαριά πουκάμισο μου ράβει,
μπορεί να ρθώ απ' τα πέλαγα με τη φυρονεριά.
(Νίκος Καββαδίας - Θεσσαλονίκη II)


Φύγαμε!

 

[apodrasi]

Οι πτήσεις το φετινού καλοκαιριού δεν ευνόησαν καθόλου το χόμπι της εναέριας φωτογράφισης. Οι κακές καιρικές συνθήκες και κυριότερα η θολή ατμόσφαιρα δε μ' άφησαν να φωτογραφίσω όπως ήθελα.

Δε θα ήταν πολύ πρωινές οι πτήσεις σου.

 

[psilos3]

Δε θα ήταν πολύ πρωινές οι πτήσεις σου.

Κι όμως, ειδικά αυτή της τελευταίας εξόρμησης (Θεσσαλονίκη - Πάρος) ήταν στις έξι το πρωί.
Αλλες τρεις απόγευμα και μία για Χανιά πολύ πρωί, οριακά ξημέρωνε. Δεν έτυχε καλά φέτος, αλλά πάλι κάτι έγινε, έστω και μετ' εμποδίων.

 

[Marinetta]

Τέλειο καλοκαίρι!
Μόνο κάτι

Φτάνοντας στο λιμάνι της Σπηλιάς στο Μεγανήσι:

κουλό αλλά είναι τα Σπήλια