Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή

[Smaragda53]

Πριν 20 χρόνια περίπου βάφτισα ένα αγαπημένο μου αγοράκι σ΄ένα υπόγειο παρεκκλήσι στην Παναγιά τη Σπηλιανή, αρχές Σεπτέμβρη. ΄Εκανε και τότε ζέστη, αλλά είχε υπέροχη ησυχία, ούτε μηχανάκια ούτε φασαριόζικοι τουρίστες. Από τα ανοιχτά παράθυρα των σπιτιών στο Μανδράκι κυκλοφορούσαν οι μυρωδιές των φαγητών και οι νοικοκυρές κουτσομπόλευαν στα κατώφλια. Είναι υπέροχα κι ας μην έχει παραλίες. Παρ΄όλο που στα Χοχλάκια μια γιαγιά μαυροφορούσα συντρόφευε το εγγονάκι της που έσκιζε τα κύματα σα δελφίνι! Γυρίσαμε όλο το νησί, ηφαίστειο κλπ. μου άρεσε πάρα πολύ η Νικιά και ιδιαίτερα η Πλατεία της Ηλικιωμένης στο Μανδράκι. Πολύ ωραίο το κείμενό σου το κατευχαριστήθηκα!

 

[psilos3]

Πριν 20 χρόνια περίπου βάφτισα...

Ευχαριστώ πολύ για όσα μας μεταφέρεις με τόσο ωραίο τρόπο. Τωρα που έχω πάει στο νησί μπορώ να καταλάβω απόλυτα όσα λες και να τα κάνω εικόνα!
Είναι πραγματικά ευλογία να βρίσκεσαι σε τέτοια μέρη εκτός τουριστικής σεζόν. Μπορείς να καταλάβεις πάρα πολλά για το νησί και την ιδιοσυγκρασία του, για το κόσμο του, για όλα!
Υπέροχη η Νίσυρος συμφωνώ, κι ας μην έχει παραλίες...

 

[psilos3]

Σύμη

Επίσκεψη : Σεπτέμβριος 2017

Διάρκεια: 3 μέρες


Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα συμπεριλάβει τη Σύμη στη παρούσα ιστορία, λίγο όμως η παρότρυνση του @thanos75 , λίγο η δεύτερες σκέψεις, θεώρησα τελικά σωστό να φτιάξω ένα κεφάλαιο με τα όσα λίγα έκανα στο πανέμορφο αυτό νησάκι.


Αναχώρηση:

Το δωρεάν εισιτήριο της Aegean (λόγω καθυστέρησης μιας πτήσης) αξιοποιήθηκε με το καλύτερο δυνατό τρόπο, έτσι το μεσημεράκι της 22ης του Σεπτέμβρη με βρήκε μόνο μου στα τελευταία καθίσματα του αεροσκάφους σε μια υπέροχη πτήση που θυμάμαι πολύ καλά έως σήμερα.
Περάσαμε κατά σειρά πάνω από τη Χαλκιδική,

τους Φούρνους με τη Σαμο και την Ικαρία από δίπλα,

το σύμπλεγμα των βόρειων Δωδεκάνησων,

τη Ψέριμο και τη Κω,

ώσπου προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο της Ρόδου:

Πήρα αμέσως το λεωφορείο και κατέβηκα στο κέντρο προκειμένου να πάω για καφέ στο Μανδράκι, καθώς είχα χρόνο στη διάθεση μου. Το πλοίο για Σύμη ξεκινούσε γύρω στις επτά το απόγευμα, έτσι είχα να σκοτώσω περίπου ένα τρίωρο:

Ο καιρός στο νότο ήταν θαυμάσιος και το καλοκαίρι κρατούσε ακόμα καλά, εν αντιθέσει με το βορρά στον οποίο περιμέναμε το χειμώνα. Τα τελευταία χρόνια άλλωστε κάθε Σεπτέμβριο οργανώνουμε ένα τριήμερο για να αποχαιρετήσουμε με το δικό μας τρόπο το καλοκαίρι. Αυτά τα ωραία, μαζί με διάφορα άλλα ταξίδια σκεφτόμουν καθισμένος στο παγκάκι, όντας αρκετά χαλαρός.

Δεν πίστευα φυσικά ότι το νέο λιμάνι της Ρόδου απ’ όπου αναχωρούσαν τα μεγάλα πλοία είναι τόσο μακριά. Όταν το κατάλαβα έβαλα τη μικρή αποσκευή στη πλάτη και ξεκίνησα να τρέχω σχεδόν, περνώντας το παραλιακό δρόμο παράλληλα με τα τείχη:

Έφτασα τελικά στο bluestar μετά από 20 και πλέον λεπτά, προλαβαίνοντας την αναχώρηση. Όχι ότι με χαλούσε να περάσω το βράδυ στη Ρόδο, αλλά τι θα ‘λεγα στο Νίκο που περίμενε ήδη από το πρωί στη Σύμη;

Το ταξίδι κύλησε ευχάριστα και γρήγορα, έτσι όταν μετά από μια ώρα δέσαμε στο νησί κοντά στο πέτρινο ρολόι της παραλίας, είδα το Νίκο να με περιμένει με μια παγωμένη μπύρα στα χέρια για καλωσόρισμα. Η ομορφιά της πόλης ήταν εμφανέστατη ακόμα και τη νύχτα:

Δε χάσαμε πολύ χρόνο στα διαδικαστικά καθώς είχαμε να σχεδιάσουμε το ταξίδι που αποτελούσε τότε το μεγάλο μας στόχο. Στο τραπέζι του μικρού ξενοδοχείου στήθηκαν ο χάρτης της Κούβας, ένα ηχείο με καλές μουσικές του Σωκράτη και ένα μπουκαλάκι Beefeater, το καλύτερο σκηνικό δηλαδή για να μπορέσει κανείς να προγραμματίσει, όπως το περιγράφω και στην αντίστοιχη ιστορία μου ‘’Κούβα, η εκδρομή των ονείρων μας στο νησί της επανάστασης’’

Αφού ολοκληρώσαμε το πρώτο πλάνο και ετοιμαστήκαμε, πήγαμε στο κέντρο του λιμανιού (ή αλλιώς Γιαλό) και επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο για την Άνω Σύμη. Η πόλη είναι χτισμένη αμφιθεατρικά, και συνδέεται φυσικά με δρόμο αλλά και με σκαλάκια. Αφού κάναμε μια γρήγορη βόλτα, χωθήκαμε στο πρώτο μπαρ που βρήκαμε διαθέσιμο και βγαίνανε οι ντόπιοι. Όχι ότι είχε και πολλά βέβαια. Μερικές ώρες μετά παίρναμε το δρόμο της επιστροφής από τα σκαλιά, καταβάλλοντας μεγάλη προσπάθεια να τα κατέβουμε κανονικά. Είχαμε συστηθεί στο νησί…



Μέρα δεύτερη:


Ξυπνήσαμε πρωί και βγήκαμε από το ξενοδοχείο σχεδόν αμέσως προκειμένου να πάμε για καφέ.

Από τα πρώτα κιόλας μέτρα η ομορφιά του τόπου κάνει τη διαφορά. Ομορφιά απερίγραπτη με λόγια που μόνο σε εικόνες μπορεί να μεταφερθεί:

Το πλοίο της Dodecanesos είχε δέσει για την ημερήσια εκδρομή του:

Προχωρήσαμε παραλιακά και κάναμε στάση για καφέ. Ο κόσμος που συναντούσαμε ήταν στη πλειοψηφία του τουρίστες εκτός Ελλάδας. Το καλοκαίρι μπορεί να συνεχιζόταν κανονικά, ωστόσο το φθινόπωρο σου άφηνε την αίσθηση του:

Η πόλη της Σύμης ήταν εκπληκτική και γι’ ακόμα μια φορά τα είχα με τον εαυτό μου που δε κατάφερα έως τότε να πάρω μια σοβαρή φωτογραφική μηχανή:

Δε μπορείς να σταματήσεις να φωτογραφίζεις:

Δε μπορείς να ξεχωρίσεις φωτογραφίες. Όλες είναι καλές. Το τοπίο είναι που τις κάνει καλές:

Προχωρήσαμε ως το γεφυράκι:

Βλέποντας μπροστά μας το τελωνείο:

Κάναμε μια βόλτα στα στενά:

Σταμπάροντας παράλληλα κανένα καλό μεζεδοπωλείο:

Και πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς το ρολόι:

Προχωρήσαμε παραλιακά αφήνοντας τη πόλη πίσω μας:

Περνώντας από τη παραλία «Νος» που είναι δίπλα της:

Συνεχίσαμε τη πορεία μας στον επαρχιακό δρόμο:

Ξέραμε ότι η καλύτερη και διασημότερη παραλία του νησιού είναι ο «Άγιος Γεώργιος Δυσαλωνας» η οποία έχει πρόσβαση μόνο μέσω θαλάσσης. Διερευνήσαμε αν είναι εφικτό κάτι τέτοιο ωστόσο δε βρήκαμε τον τρόπο. Έτσι αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς τον «Εμπορειό» για να κάνουμε το μπανάκι μας:

Λίγο μετά φτάσαμε δίπλα στην υπέροχη αυτή παραλία. Τα χρώματα και τα νερά όπως μπορείτε να δείτε ήταν το κάτι άλλο:

Συνεχίσαμε το περίπατο μας πιο κάτω φτάνοντας στη θάλασσα:

μέχρι το τέλος του δρόμου:

Βλέποντας απέναντι το μοναστήρι του «Αγίου Μερκουρίου»

Και γυρίσαμε στη παραλία για τη τελευταία βουτιά της σεζόν:

Και για μερικές παγωμένες στην πολύ ωραία καντίνα από πάνω:

Αφού απολαύσαμε τα πολύ ζεστά νερά πήραμε σιγά σιγά το δρόμο της επιστροφής:

Η ώρα ήταν ότι έπρεπε για ακόμα καλύτερες και καλλιτεχνικές φωτογραφίες:

Πλησιάσαμε στο ρολόι:

Και προχωρήσαμε προς το κέντρο συνεχίζοντας τις φωτογραφίες:

Αποχαιρετώντας το Dodecanesos που θα παίρναμε κι εμείς την επομένη:

Η στάση για μια μπυρίτσα ακόμα ήταν επιβεβλημένη:

Στη μαγική αυτή θέα:

Φτάσαμε κεντρικότερα, στο γνωστό μνημείο με την άγκυρα:

Και μπήκαμε στα στενάκια φτάνοντας στο πολύ όμορφο (αλλά ακριβό όπως όλα στο νησί) μεζεδοπωλείο «το στενό» πιάνοντας ένα τραπέζι. Ο κόσμος ήταν ελάχιστος:

Η παγωμένη σούμα σε συνδυασμό με τους μεζέδες, κυριότερα το πολύ γνωστό Συμιακό γαριδάκι ήταν ότι καλύτερο για την ώρα εκείνη:

Καθίσαμε μέχρι να μας πιάσει η νύχτα, δεν υπήρχε άλλωστε λόγος βιασύνης. Αφού φάγαμε και ήπιαμε αρκετά, κάναμε ακόμη ένα πέρασμα παραλιακά πηγαίνοντας προς το ξενοδοχείο:

Δε μπορώ να μη ξαναπώ για την ομορφιά της πόλης και τη νύχτα:

Μιας νύχτας που μας βρήκε τελικά στην Άνω Σύμη και πάλι, αρχίζοντας από τη ταβέρνα «Ζωή» η οποία ήταν γεμάτη από κόσμο εκείνο το Σαββατόβραδο. Καθίσαμε ακούγοντας εξαιρετική ζωντανή μουσική, πίνοντας μπύρες και τρώγοντας λίγους μεζέδες. Στη συνέχεια ήπιαμε και πάλι τα ποτά μας στο μικρό μπαρ που είχαμε φροντίσει να δώσουμε διαπιστεύσεις από τη προηγούμενη. Ευτυχώς κατεβήκαμε τα σκαλιά αυτή τη φορά πριν το ξημέρωμα…


Αναχώρηση:

Δυστυχώς τα ωράρια πλοίων και αεροπλάνων δε μας έδιναν και πολλές επιλογές. Είχαμε το περιθώριο να δούμε συγκεκριμένα πράγματα στο νησί. Ο ξακουστός «Πανορμίτης» το περίφημο μοναστήρι που όλοι συρρέουν να επισκεφτούν ήταν μακριά από τη χώρα, περί τα 40 λεπτά. Ίσως το σκεφτόμασταν αν διαθέταμε αμάξι, κάτι που κακώς δε κάναμε γιατί θα μας βοηθούσε να γυρίσουμε το νησί. Δε πειράζει, στην επόμενη επίσκεψη!

Ξυπνήσαμε και κατευθυνθήκαμε λοιπόν στο πλησιέστερο καφέ, αντικρύζοντας ακόμα μια φορά τη μαγεία της χώρας:

Βγάλαμε κάποιες τελευταίες φωτογραφίες:

Και αφού κάναμε μια βόλτα για ψώνια επιβιβαστήκαμε στο Dodecanesos το οποίο αναχωρούσε στις 14:00 το μεσημέρι. Το κατάστρωμα του πλοίου ήταν μια ακόμα καλή ευκαιρία για φωτογραφίες καθώς έδινε πολύ καλύτερες γωνίες λήψης:

Τα ιδιαίτερα πολύχρωμα σπιτάκια:

Μέχρι που τελικά το πλοίο ανέπτυξε ταχύτητα με αποτέλεσμα να αφήσουμε πίσω μας το νησί:

Κι εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να κάνουμε αυτό που αγαπάμε περισσότερο στο κατάστρωμα του:

Σχεδόν μια ώρα μετά αφιχθήκαμε στη Ρόδο:

Περάσαμε γρήγορα εντός των τειχών:

Στη καταπληκτική παλιά πόλη που ακόμα έσφυζε από ζωή και τουριστική κίνηση:

Προχωρήσαμε περπατώντας ως τον Κούκο στο κέντρο. Το αγαπάμε αυτό το μαγαζί:

Ήταν ιδανική ευκαιρία να κλείσουμε την εκδρομή όπως έπρεπε, καθώς περισσεύανε λίγες ώρες μέχρι τις πτήσεις της επιστροφής μας σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα αντίστοιχα:

Ήταν υπέροχη η εμπειρία στη Σύμη! Το νησί είναι πολύ όμορφο, με ιδιαίτερη Δωδεκανήσια αρχιτεκτονική και αρκετά πράγματα να δει κανείς. Βέβαια αν τύχει να το δω ξανά, πάλι το ίδιο θα επέλεγα, μήνα εκτός τουριστικής σεζόν για δύο λόγους. Αρχικά γιατί η Σύμη είναι μέρος ιδιαίτερα ακριβό, όπως και άλλα αντίστοιχα μικρά νησιά γύρω από τη Ρόδο (Χάλκη, Καστελόριζο), και δεύτερον γιατί πρόκειται για ένα από τα πιο ζεστά σημεία της χώρας μας και δε θα ‘θελα να ξέρω τι συνθήκες μπορεί να επικρατούν εκεί το καλοκαίρι! Το σίγουρο είναι ότι θα πήγαινα ευχαρίστως αν μου δοθεί η ευκαιρία!

 

[thanos75]

Θα ευλογήσω τα γένια μου (παρεπιπτοντως psile σου πάει κ εσένα το γενι): Να είμαι καλά που σε παρότρυνα να γράψεις για τη Σύμη κ απολαμβάνουμε αυτές τις ομορφιές έστω κ σε φώτος. Όταν ένας τόπος έχει τόση ομορφιά η μη ύπαρξη καλής μηχανής ούτε καν γίνεται αντιληπτή. Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου για τη ζέστη της Σύμη κ από ιδίαν πείρα. Την επόμενη φορά να πας κ στον Πανορμίτη.
Y.Γ. Εξαιρετικές και οι φώτος από το αεροπλάνο στην πτήση Θεσσαλονίκη-Ρόδος

 

[alma]

Υπέροχο νησί. Πρώτη φορά στη Σύμη είχα πάει για διακοπές. Δεύτερη φορά πέρυσι Νοέμβρη μόνο για προσκύνημα στον Πανορμιτη. Άνετα πήγαινα και τρίτη φορά. Στο μοναστήρι κάθε Νοέμβρη που γιορτάζει έχει ίσως περισσότερο κόσμο και από το καλοκαίρι.

 

[psilos3]

Να είμαι καλά που σε παρότρυνα να γράψεις για τη Σύμη...

Σ' ευχαριστώ ξανά για τη παρότρυνση. Χωρούσε τελικά η Σύμη στη συγκεκριμένη ιστορία. Όσο για τις φωτογραφίες, δεσμεύομαι την επόμενη φορά να ναι καλύτερες!

Υπέροχο νησί. Πρώτη φορά στη Σύμη είχα πάει για διακοπές. Δεύτερη φορά πέρυσι Νοέμβρη μόνο για προσκύνημα στον Πανορμιτη. Άνετα πήγαινα και τρίτη φορά. Στο μοναστήρι κάθε Νοέμβρη που γιορτάζει έχει ίσως περισσότερο κόσμο και από το καλοκαίρι.

Κι εγώ γνωρίζω κόσμο που πάει συγκεκριμένα το Νοέμβριο στο Πανορμίτη. Ωραίο νησί με ξεχωριστό ενδιαφέρον, θα ήθελα να το δω όπως αναφέρω εκτός καλοκαιρινής σεζόν!

 

[evaT]

Αρχικά γιατί η Σύμη είναι μέρος ιδιαίτερα ακριβό, όπως και άλλα αντίστοιχα μικρά νησιά γύρω από τη Ρόδο (Χάλκη, Καστελόριζο), και δεύτερον γιατί πρόκειται για ένα από τα πιο ζεστά σημεία της χώρας μας και δε θα ‘θελα να ξέρω τι συνθήκες μπορεί να επικρατούν εκεί το καλοκαίρι!

Πήγα το καλοκαίρι του 2016 σε ημερήσια εκδρομή από τη Ρόδο...Το τραγική ζέστη είναι πολύ λίγο για να περιγράψει αυτό που επικρατούσε...Το καράβι έδεσε στ αριστερά του λιμανιού κ έπρεπε να κάνουμε όλοοοοοο το γύρο από το λιμανάκι για να βρούμε μια παραλία για μπάνιο . Εκανα την ηλιθιότητα να περπατήσω μονοκοπανιά μέσα στον ήλιο με θερμοκρασία 38+ και άπνοια, λίγο πριν φτάσω στην παραλία λιποθύμισα και στην συνέχεια ήμουν τόσο χάλια που είπα δε θέλω να έρθω ποτέ ξανά σ αυτό το νησί! Αλλά έχεις δίκιο είναι πανέμορφο καλύτερα όμως μήνες με περισσότερη δροσιά!

 

[Smaragda53]

Πήγα το καλοκαίρι του 2016 σε ημερήσια εκδρομή από τη Ρόδο...Το τραγική ζέστη είναι πολύ λίγο για να περιγράψει αυτό που επικρατούσε...Το καράβι έδεσε στ αριστερά του λιμανιού κ έπρεπε να κάνουμε όλοοοοοο το γύρο από το λιμανάκι για να βρούμε μια παραλία για μπάνιο . Εκανα την ηλιθιότητα να περπατήσω μονοκοπανιά μέσα στον ήλιο με θερμοκρασία 38+ και άπνοια, λίγο πριν φτάσω στην παραλία λιποθύμισα και στην συνέχεια ήμουν τόσο χάλια που είπα δε θέλω να έρθω ποτέ ξανά σ αυτό το νησί! Αλλά έχεις δίκιο είναι πανέμορφο καλύτερα όμως μήνες με περισσότερη δροσιά!

Ωχ! πολύ επικίνδυνο! Σε καταλαβαίνω απόλυτα, το είχα πάθει στην Αστυπάλαια ψάχνοντας μια παραλία, Αύγουστο βέβαια. Τα Δωδεκάνησα είναι πάντως καλύτερα να τα επισκέπτεται κανείς τέλη Σεπτεμβρίου-αρχές Οκτώβρη, αν μπορεί. Λιγότερη ζέστη, λιγότερος κόσμος.

 

[psilos3]

Πήγα το καλοκαίρι του 2016 σε ημερήσια εκδρομή από τη Ρόδο...

Τραγική εμπειρία όντως, δε θα 'θελα να τη ζήσω. Είμαι τυχερός γιατί είδα το νησί τέλη Σεπτέμβρη με τη ζέστη να είναι τόση, όση.

Τα Δωδεκάνησα είναι πάντως καλύτερα να τα επισκέπτεται κανείς τέλη Σεπτεμβρίου-αρχές Οκτώβρη, αν μπορεί. Λιγότερη ζέστη, λιγότερος κόσμος.

Συμφωνώ για Σύμη και Χάλκη, διαφωνώ για τα υπόλοιπα. Είναι και πως θα κάτσουν οι καιρικές συνθήκες βέβαια. Πήγαμε τέλη Αυγούστου στην Αστυπάλαια το 2009 και δε πετύχαμε θερμοκρασία πάνω από 26-28 την ημέρα.
Ωστόσο για τη Σύμη είναι στανταράκι, μαζί με τη Λίνδο της Ρόδου τα πιο ζεστά μέρη στην επικράτεια!

 

[thanos75]

Τραγική εμπειρία όντως, δε θα 'θελα να τη ζήσω. Είμαι τυχερός γιατί είδα το νησί τέλη Σεπτέμβρη με τη ζέστη να είναι τόση, όση.



Συμφωνώ για Σύμη και Χάλκη, διαφωνώ για τα υπόλοιπα. Είναι και πως θα κάτσουν οι καιρικές συνθήκες βέβαια. Πήγαμε τέλη Αυγούστου στην Αστυπάλαια το 2009 και δε πετύχαμε θερμοκρασία πάνω από 26-28 την ημέρα.
Ωστόσο για τη Σύμη είναι στανταράκι, μαζί με τη Λίνδο της Ρόδου τα πιο ζεστά μέρη στην επικράτεια!

Είναι και η Χάλκη το ίδιο ζεστή?

 

[psilos3]

Είναι και η Χάλκη το ίδιο ζεστή?

Δε μπορώ να πω ότι φημίζεται όπως η Σύμη, δε ξέρω. Προσωπικά τη βρήκα ιδιαίτερα θερμή όπως και όλα τα νησιά των νότιων Δωδεκανήσων άλλωστε...

 

[Smaragda53]

Αχ!Αχ!Αχ! Θα το ξαναπώ κι ας είναι κλισέ του κερατά: Σαν την Ελλαδίτσα μας δεν έχει βρε παιδιά!