Señor_Nada
Member
- Μηνύματα
- 1.665
- Likes
- 9.364
- Ταξίδι-Όνειρο
- Άβυσσος
Σ'ευχαριστώ για την αναλυτική περιγραφή σου. Εκτός απροόπτου θα πάω το καλοκαίρι κι απ'ότι βλέπω δε θα χρειαστώ ταξιδιωτικό οδηγό!
Περού Με τις "ευλογίες" του Βιρακότσα και της Πατσαμάμα…στο Περού!
- Thread starter Sassenach77
- Ημερομηνία δημιουργίας
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.729
- Likes
- 22.832
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Χαίρομαι που θα πάς! Εύχομαι να περάσεις πολύ όμορφα
Αν χρειαστείς κάτι και μπορώ να βοηθήσω, θα το κάνω με μεγάλη μου χαρά!
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.729
- Likes
- 22.832
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
6 Απριλίου 2018 – Μέρος 1ο – Η διαδρομή Λίμα-Νάσκα
Το λεωφορείο που είχαμε κλείσει για Νάσκα αναχωρούσε στις 07:00. Η εταιρεία ήταν η Cruz de Sur, το κόστος του εισιτηρίου ήταν 80/Soles ~ 20€ το άτομο, η διάρκεια του ταξιδιού ήταν 7,5 ώρες περίπου και συμπεριλάμβανε ένα γεύμα. Ο σταθμός αναχώρησης ήταν στη Javier Prado Este 1109. Καλέσαμε uber και σε λίγη ώρα ήμασταν στον σταθμό των λεωφορείων, καθώς εκείνη την ώρα δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση στους δρόμους. Το uber κόστισε 2,91€ για μία απόσταση 8 χλμ.
Μέχρι να βγούμε από τη Λίμα μας πήρε λίγη ώρα, λόγω κίνησης. Εγώ χάζευα τα τουκ τουκ, τα γνωστά μοτο-ταξί με την αστεία εμφάνιση. Μερικά ήταν όλα τα λεφτά
Τα νότια παράλια του Περού είναι ένας συνδυασμός άγονης ερήμου με κάποια διαλείμματα γόνιμων περιοχών, κυρίως σε σημεία όπου υπάρχουν ποτάμια που πηγάζουν από τις Άνδεις και εκβάλουν στον Ειρηνικό. Η διαδρομή γίνεται, μέσω της Παναμερικάνας Οδού, η οποία αρχίζει από το Άνκορεϊτζ της Αλάσκας και καταλήγει στο Εθνικό Πάρκο της Γής του Πυρός, το Λαπατάγια. Ένα από τα ονειρεμένα μου οδικά ταξίδια είναι αυτό…να διασχίσω την Παναμερικάνα! Μετά θα κάτσω φρόνιμα…μέχρι το επόμενο οδικό
Νησιά Pachacamac
Σε μεγάλο μέρος τους, τα νότια παράλια είναι βιομηχανοποιημένα
Η Παναμερικάνα κάποια στιγμή παύει να είναι αυτοκινητόδρομος και γίνεται απλός επαρχιακός δρόμος που διασχίζει μία έρημο. Κατά την διαδρομή βλέπαμε κυρίως φορτηγά, λεωφορεία και ελάχιστα ιδιωτικά αυτοκίνητα…
Κάποια στιγμή φτάσαμε στο Πίσκο. Εκεί κάναμε μία στάση για να κατέβουν κάποιοι και να ανέβουν κάποιοι άλλοι. Το Πίσκο είναι το μέρος όπου πρωτοφτιάχτηκε το εθνικό ποτό του Περού, το ομώνυμο “Pisco”, το οποίο και δοκίμασα στο τέλος εκείνης της μέρας. Λίγο πιο νότια βρίσκεται το ψαροχώρι Παράκας, το οποίο αποτελεί τον μεγαλύτερο παραθαλάσσιο δρυμό της χώρας!
Πολιτισμός Paracas
Το όνομα Παράκας για ορισμένους ερευνητές σημαίνει «βροχή από άμμο» και για άλλους «όντα με πλατύ μέτωπο». Στην πραγματικότητα και οι δύο εκδοχές είναι σωστές! Οι άνεμοι φορτωμένοι με άμμο, είναι χαρακτηριστικό αυτής της περιοχής, ενώ από την άλλη, οι μούμιες που ανακαλύφθηκαν σε αυτήν την περιοχή έχουν ένα τεχνητά πεπλατυσμένο και επίμηκες μέτωπο!
H περιοχή του Παράκας είναι το πιο παλιό αγροτικό συγκρότημα που είναι γνωστό στο Περού. Με την ραδιοχρονολόγηση του άνθρακα 14, έχει ανακαλυφθεί ότι οι κάτοικοι της περιοχής γνώριζαν την καλλιέργεια φυτών πριν από 9000 χρόνια! Πρίν 6000 χρόνια, παρουσιάστηκε ένα κλιματολογικό φαινόμενο. Η στάθμη της θάλασσας ανυψώθηκε περίπου 30 μέτρα, φτάνοντας σιγά σιγά το σημερινό επίπεδο, και συνέχισε να ανεβαίνει, για να φτάσει, περίπου το 3800 π.Χ., σε ένα επίπεδο ψηλότερο κατά 3 μέτρα από αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Αυτό το φαινόμενο δημιούργησε νέες παραλίες εύκολα προσβάσιμες σε πολυάριθμες ομάδες αγροτών και ψαράδων που εμφανίστηκαν στην περιοχή.
Ο Julio C. Tello Rojas, ένας εξέχων γιατρός και ανθρωπολόγος, ανακάλυψε το 1958 ένα νεκροταφείο, στο οποίο έδωσε το όνομα «Μακριά Κεφάλια», εξαιτίας των τεχνητά επιμηκυμένων κεφαλών, που βρέθηκαν σ΄αυτό. Με την μέθοδο του άνθρακα 14, αυτή η νεκρόπολη τοποθετείται στο 3061 π.Χ. Στους τάφους αυτούς βρέθηκαν νεκρικά "δέματα", εργαλεία και πολλά άλλα αντικείμενα από την καθημερινή ζωή των κατοίκων της περιοχής, εκείνη την περίοδο!
Η κεραμική και η καλλιέργεια καλαμποκιού εμφανίζονται μεταξύ 2000 και 1500 π.Χ. Γύρω στο 750 π.Χ. απαντώνται αποδείξεις στην περιοχή του Παράκας για την κατοχή του Τσαβίν! Ανακαλύπτονται κεραμικά και τάφοι που περιέχουν αντικείμενα καθημερινής χρήσης με καθαρά βουνίσια χαρακτηριστικά…
Ο Julio C. Tello Rojas διαίρεσε τον πολιτισμό των Παράκας σε δύο μεγάλες περιόδους:
Σε αυτή την περίοδο τα τεχνητά παραμορφωμένα κρανία έχουν σταθερό σχήμα. Η μύτη και το μέτωπο έχουν πιεστεί. Αν και αγνοείται η προέλευση αυτής της αρχαίας πράξης της παραμόρφωσης, πιστεύεται ότι αρχικά είχε μια μαγικο-θρησκευτική σκοπιμότητα και αργότερα μετατράπηκε σε αισθητικό κανόνα!...
Η κεραμική των Παράκας αυτής της περιόδου, χαρακτηρίζεται από κεραμικά που έχουν σώμα «κολοκύθας» με διπλό στόμιο και λαβή γέφυρα. Ο καθηγητής Tello έχει ισχυριστεί ότι ο πολιτισμός του Τσαβίν είχε επίδραση στους Παράκας λόγω των συχνών μοτίβων με αίλουρους στην κεραμική, αλλά και στην υφαντουργία.
Η δεύτερη περίοδος οφείλει το όνομα της στην ανακάλυψη μίας νεκρόπολης στη περιοχή από τον καθηγητή Tello, το 1927. Συνάντησε πρώτα ένα νεκροταφείο που προοριζόταν για άτομα που ανήκαν ψηλά στην ιεραρχία. Αργότερα ανακαλύφθηκαν μεγάλα νεκροταφεία των οποίων οι διαστάσεις ήταν τέτοιες που το όνομα «νεκρόπολη» τους άξιζε δικαιωματικά, καθώς ήταν ολόκληρες πόλεις που κατοικούνταν από…νεκρούς! Αυτές οι πόλεις είχαν αυλές, νεκρικές κάμαρες, διαδρόμους και άλλους θαλάμους που έδιναν την εντύπωση «ζωντανής» πόλης. Μέσα σε αυτές τις νεκρικές κάμαρες βρέθηκαν μούμιες πλούσια στολισμένες. Κάποιες κάμαρες είχαν μεγάλο αριθμό νεκρών, στοιβαγμένων σε σωρό. Οι νεκροί ήταν καλυμμένοι με κουβέρτες που πιθανόν να προστέθηκαν αργότερα ως προσφορές. Οι νεκρόπολεις είχαν τοιχώματα πάχους 30 έως 40 εκ. και ξύλινο ταβάνι. Καλύπτονταν με άμμο και για την κατασκευή τους χρησιμοποιούνταν ακόμα και οστά φάλαινας, καθώς και ένα είδος αργίλου, με το οποίο έφτιαχναν ένα υλικό πολύ σκληρό σαν το τσιμέντο.
Αυτές οι νεκροπόλεις αποτελούν επίσης, πηγή και απόδειξη των υπέροχων υφαντών του πολιτισμού των Παράκας! Πρόκειται για υφαντά με ασυνήθιστους χρωματισμούς. Τα σχέδια τους είναι κεντημένα με μαλλί από λάμα, πάνω σε βαμβακερό ύφασμα. Συνήθως είχαν μεγάλες διαστάσεις και σε πολλά από αυτά έχουν μετρηθεί μέχρι και 300 κλωστές ανα τετραγωνική ίντσα. Τα χρησιμοποιούσαν κυρίως για να τυλίξουν τις μούμιες.
Περισσότερα για την ύφανση και το βάψιμο των υφαντών, θα σας πω παρακάτω, όταν θα σας αφηγηθώ την επίσκεψη μας σε ένα υφαντουργείο, που χρησιμοποιεί παραδοσιακό τρόπο παραγωγής!
***
Φεύγοντας από το Πίσκο συναντήσαμε αμπελώνες ανάμεσα σε αμμώδεις λόφους
Η επόμενη μας στάση, για να αφήσει το λεωφορείο κόσμο, ήταν η Ίκα
Συνεχίσαμε σε αυτό το παράξενο, αλλά συνάμα πανέμορφο άνυδρο τοπίο…
…μέχρι που φτάσαμε στη Πάλπα. Εκεί ένιωθες ότι περνούσες από μία όαση, καθώς το κόκκινο και άνυδρο τοπίο διακόπτονταν απο μία έκταση πράσινου! Ο λόγος είναι τα ποτάμια που διαρρέουν την περιοχή αυτή ( Rio Grande, Rio Palpa, Rio Vizcas )
Μετά την Πάλπα και λίγο πριν φτάσουμε στη Νάσκα εγώ είχα κολλήσει στο παράθυρο του λεωφορείου και είχα σηκωθεί σχεδόν όρθια…Ο αδερφός μου παραξενεμένος, με ρώτησε γιατί, και μετά την απάντηση που του έδωσα κόλλησε και αυτός στο πλαϊνό παράθυρο του λεωφορείου…
…όταν είδαμε την πινακίδα της παραπάνω φώτο, ετοιμαστήκαμε να δούμε αυτό που απεικονίζει η αμέσως επόμενη φώτο…
…μόλις είχαμε δει, επί εδάφους, ένα από τα μεγάλα ιερογλυφικά της Νάσκα! Δίπλα σε αυτό υπάρχουν άλλα δύο, ένα εκ των οποίων έχει κοπεί από την Παναμερικάνα Όταν θα σας τα δείξω επί αέρος, θα σας πώ πια ήταν αυτά
Σε λίγο θα φτάναμε στη Νάσκα…
Το λεωφορείο που είχαμε κλείσει για Νάσκα αναχωρούσε στις 07:00. Η εταιρεία ήταν η Cruz de Sur, το κόστος του εισιτηρίου ήταν 80/Soles ~ 20€ το άτομο, η διάρκεια του ταξιδιού ήταν 7,5 ώρες περίπου και συμπεριλάμβανε ένα γεύμα. Ο σταθμός αναχώρησης ήταν στη Javier Prado Este 1109. Καλέσαμε uber και σε λίγη ώρα ήμασταν στον σταθμό των λεωφορείων, καθώς εκείνη την ώρα δεν είχε ιδιαίτερη κίνηση στους δρόμους. Το uber κόστισε 2,91€ για μία απόσταση 8 χλμ.
Μέχρι να βγούμε από τη Λίμα μας πήρε λίγη ώρα, λόγω κίνησης. Εγώ χάζευα τα τουκ τουκ, τα γνωστά μοτο-ταξί με την αστεία εμφάνιση. Μερικά ήταν όλα τα λεφτά
Τα νότια παράλια του Περού είναι ένας συνδυασμός άγονης ερήμου με κάποια διαλείμματα γόνιμων περιοχών, κυρίως σε σημεία όπου υπάρχουν ποτάμια που πηγάζουν από τις Άνδεις και εκβάλουν στον Ειρηνικό. Η διαδρομή γίνεται, μέσω της Παναμερικάνας Οδού, η οποία αρχίζει από το Άνκορεϊτζ της Αλάσκας και καταλήγει στο Εθνικό Πάρκο της Γής του Πυρός, το Λαπατάγια. Ένα από τα ονειρεμένα μου οδικά ταξίδια είναι αυτό…να διασχίσω την Παναμερικάνα! Μετά θα κάτσω φρόνιμα…μέχρι το επόμενο οδικό
Νησιά Pachacamac
Σε μεγάλο μέρος τους, τα νότια παράλια είναι βιομηχανοποιημένα
Η Παναμερικάνα κάποια στιγμή παύει να είναι αυτοκινητόδρομος και γίνεται απλός επαρχιακός δρόμος που διασχίζει μία έρημο. Κατά την διαδρομή βλέπαμε κυρίως φορτηγά, λεωφορεία και ελάχιστα ιδιωτικά αυτοκίνητα…
Κάποια στιγμή φτάσαμε στο Πίσκο. Εκεί κάναμε μία στάση για να κατέβουν κάποιοι και να ανέβουν κάποιοι άλλοι. Το Πίσκο είναι το μέρος όπου πρωτοφτιάχτηκε το εθνικό ποτό του Περού, το ομώνυμο “Pisco”, το οποίο και δοκίμασα στο τέλος εκείνης της μέρας. Λίγο πιο νότια βρίσκεται το ψαροχώρι Παράκας, το οποίο αποτελεί τον μεγαλύτερο παραθαλάσσιο δρυμό της χώρας!
Πολιτισμός Paracas
Το όνομα Παράκας για ορισμένους ερευνητές σημαίνει «βροχή από άμμο» και για άλλους «όντα με πλατύ μέτωπο». Στην πραγματικότητα και οι δύο εκδοχές είναι σωστές! Οι άνεμοι φορτωμένοι με άμμο, είναι χαρακτηριστικό αυτής της περιοχής, ενώ από την άλλη, οι μούμιες που ανακαλύφθηκαν σε αυτήν την περιοχή έχουν ένα τεχνητά πεπλατυσμένο και επίμηκες μέτωπο!
H περιοχή του Παράκας είναι το πιο παλιό αγροτικό συγκρότημα που είναι γνωστό στο Περού. Με την ραδιοχρονολόγηση του άνθρακα 14, έχει ανακαλυφθεί ότι οι κάτοικοι της περιοχής γνώριζαν την καλλιέργεια φυτών πριν από 9000 χρόνια! Πρίν 6000 χρόνια, παρουσιάστηκε ένα κλιματολογικό φαινόμενο. Η στάθμη της θάλασσας ανυψώθηκε περίπου 30 μέτρα, φτάνοντας σιγά σιγά το σημερινό επίπεδο, και συνέχισε να ανεβαίνει, για να φτάσει, περίπου το 3800 π.Χ., σε ένα επίπεδο ψηλότερο κατά 3 μέτρα από αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Αυτό το φαινόμενο δημιούργησε νέες παραλίες εύκολα προσβάσιμες σε πολυάριθμες ομάδες αγροτών και ψαράδων που εμφανίστηκαν στην περιοχή.
Ο Julio C. Tello Rojas, ένας εξέχων γιατρός και ανθρωπολόγος, ανακάλυψε το 1958 ένα νεκροταφείο, στο οποίο έδωσε το όνομα «Μακριά Κεφάλια», εξαιτίας των τεχνητά επιμηκυμένων κεφαλών, που βρέθηκαν σ΄αυτό. Με την μέθοδο του άνθρακα 14, αυτή η νεκρόπολη τοποθετείται στο 3061 π.Χ. Στους τάφους αυτούς βρέθηκαν νεκρικά "δέματα", εργαλεία και πολλά άλλα αντικείμενα από την καθημερινή ζωή των κατοίκων της περιοχής, εκείνη την περίοδο!
Η κεραμική και η καλλιέργεια καλαμποκιού εμφανίζονται μεταξύ 2000 και 1500 π.Χ. Γύρω στο 750 π.Χ. απαντώνται αποδείξεις στην περιοχή του Παράκας για την κατοχή του Τσαβίν! Ανακαλύπτονται κεραμικά και τάφοι που περιέχουν αντικείμενα καθημερινής χρήσης με καθαρά βουνίσια χαρακτηριστικά…
Ο Julio C. Tello Rojas διαίρεσε τον πολιτισμό των Παράκας σε δύο μεγάλες περιόδους:
- Την περίοδο «Σπήλαια» από το 700 έως το 300 π.Χ.
- Την περίοδο «Νεκρόπολη» από το 300 π.Χ. έως το 200 μ.Χ.
Σε αυτή την περίοδο τα τεχνητά παραμορφωμένα κρανία έχουν σταθερό σχήμα. Η μύτη και το μέτωπο έχουν πιεστεί. Αν και αγνοείται η προέλευση αυτής της αρχαίας πράξης της παραμόρφωσης, πιστεύεται ότι αρχικά είχε μια μαγικο-θρησκευτική σκοπιμότητα και αργότερα μετατράπηκε σε αισθητικό κανόνα!...
Η κεραμική των Παράκας αυτής της περιόδου, χαρακτηρίζεται από κεραμικά που έχουν σώμα «κολοκύθας» με διπλό στόμιο και λαβή γέφυρα. Ο καθηγητής Tello έχει ισχυριστεί ότι ο πολιτισμός του Τσαβίν είχε επίδραση στους Παράκας λόγω των συχνών μοτίβων με αίλουρους στην κεραμική, αλλά και στην υφαντουργία.
Η δεύτερη περίοδος οφείλει το όνομα της στην ανακάλυψη μίας νεκρόπολης στη περιοχή από τον καθηγητή Tello, το 1927. Συνάντησε πρώτα ένα νεκροταφείο που προοριζόταν για άτομα που ανήκαν ψηλά στην ιεραρχία. Αργότερα ανακαλύφθηκαν μεγάλα νεκροταφεία των οποίων οι διαστάσεις ήταν τέτοιες που το όνομα «νεκρόπολη» τους άξιζε δικαιωματικά, καθώς ήταν ολόκληρες πόλεις που κατοικούνταν από…νεκρούς! Αυτές οι πόλεις είχαν αυλές, νεκρικές κάμαρες, διαδρόμους και άλλους θαλάμους που έδιναν την εντύπωση «ζωντανής» πόλης. Μέσα σε αυτές τις νεκρικές κάμαρες βρέθηκαν μούμιες πλούσια στολισμένες. Κάποιες κάμαρες είχαν μεγάλο αριθμό νεκρών, στοιβαγμένων σε σωρό. Οι νεκροί ήταν καλυμμένοι με κουβέρτες που πιθανόν να προστέθηκαν αργότερα ως προσφορές. Οι νεκρόπολεις είχαν τοιχώματα πάχους 30 έως 40 εκ. και ξύλινο ταβάνι. Καλύπτονταν με άμμο και για την κατασκευή τους χρησιμοποιούνταν ακόμα και οστά φάλαινας, καθώς και ένα είδος αργίλου, με το οποίο έφτιαχναν ένα υλικό πολύ σκληρό σαν το τσιμέντο.
Αυτές οι νεκροπόλεις αποτελούν επίσης, πηγή και απόδειξη των υπέροχων υφαντών του πολιτισμού των Παράκας! Πρόκειται για υφαντά με ασυνήθιστους χρωματισμούς. Τα σχέδια τους είναι κεντημένα με μαλλί από λάμα, πάνω σε βαμβακερό ύφασμα. Συνήθως είχαν μεγάλες διαστάσεις και σε πολλά από αυτά έχουν μετρηθεί μέχρι και 300 κλωστές ανα τετραγωνική ίντσα. Τα χρησιμοποιούσαν κυρίως για να τυλίξουν τις μούμιες.
Περισσότερα για την ύφανση και το βάψιμο των υφαντών, θα σας πω παρακάτω, όταν θα σας αφηγηθώ την επίσκεψη μας σε ένα υφαντουργείο, που χρησιμοποιεί παραδοσιακό τρόπο παραγωγής!
***
Φεύγοντας από το Πίσκο συναντήσαμε αμπελώνες ανάμεσα σε αμμώδεις λόφους
Η επόμενη μας στάση, για να αφήσει το λεωφορείο κόσμο, ήταν η Ίκα
Συνεχίσαμε σε αυτό το παράξενο, αλλά συνάμα πανέμορφο άνυδρο τοπίο…
…μέχρι που φτάσαμε στη Πάλπα. Εκεί ένιωθες ότι περνούσες από μία όαση, καθώς το κόκκινο και άνυδρο τοπίο διακόπτονταν απο μία έκταση πράσινου! Ο λόγος είναι τα ποτάμια που διαρρέουν την περιοχή αυτή ( Rio Grande, Rio Palpa, Rio Vizcas )
Μετά την Πάλπα και λίγο πριν φτάσουμε στη Νάσκα εγώ είχα κολλήσει στο παράθυρο του λεωφορείου και είχα σηκωθεί σχεδόν όρθια…Ο αδερφός μου παραξενεμένος, με ρώτησε γιατί, και μετά την απάντηση που του έδωσα κόλλησε και αυτός στο πλαϊνό παράθυρο του λεωφορείου…
…όταν είδαμε την πινακίδα της παραπάνω φώτο, ετοιμαστήκαμε να δούμε αυτό που απεικονίζει η αμέσως επόμενη φώτο…
…μόλις είχαμε δει, επί εδάφους, ένα από τα μεγάλα ιερογλυφικά της Νάσκα! Δίπλα σε αυτό υπάρχουν άλλα δύο, ένα εκ των οποίων έχει κοπεί από την Παναμερικάνα
Όταν θα σας τα δείξω επί αέρος, θα σας πώ πια ήταν αυτά
Σε λίγο θα φτάναμε στη Νάσκα…
Last edited:
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.729
- Likes
- 22.832
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
6 Απριλίου 2018 – Μέρος 2ο – Νάσκα (Paredones Ruins, Cantalloc Aqueducts, Las Agujas)
Η άφιξη μας στη Νάσκα έγινε χωρίς καθυστέρηση στις 14:30. Το πρώτο μας μέλημα ήταν να βρούμε το κατάλυμα μας. Είχα δεί ότι η απόσταση από το σταθμό μέχρι το hostel ήταν πολύ μικρή, οπότε πήραμε τα μπαγκάζια μας και το πιάσαμε ποδαράτο. Σε λίγη ώρα το είχαμε βρει. Ήταν το Anccalla Inn, με 114/Soles ~ 28€ το βράδυ, με πρωινό. Κάναμε check in, πληρώσαμε σε μετρητά και κανονίσαμε τα διαδικαστικά για το σημερινό τουρ που είχαμε κλείσει.
Όταν έκανα κράτηση στο κατάλυμα, είχα ζητήσει δυνατότητα και τιμές, για τουρ δύο ατόμων με αυτοκίνητο και αγγλόφωνο ξεναγό, για κάποια πράγματα που θέλαμε να δούμε. Μου απάντησαν θετικά και οι τιμές που μου έδωσαν αρχικά ήθελαν κάποιες αλλαγές, οι οποίες έγιναν στο τέλος. Στην αρχή ζορίστηκα μέχρι να συνεννοηθώ με την τύπισα που έχει το hostel γιατί δεν έλεγε να καταλάβει ότι δεν θέλω να κάνω sandboarding, ούτε να πάω στη όαση Huacachina….οπότε ήθελα να μου μειώσει τη τιμή που μου έδινε αρχικά, για ένα πρόγραμμα που δεν είχα ζητήσει!Τέλος πάντων, κάποια στιγμή, ας πούμε ότι συνεννοήθηκα…Μεγάλο πρόβλημα το να μην μιλάνε καλά αγγλικά ή να μην μιλάνε καθόλου αγγλικά!…όπως άλλωστε σε όλες τις ισπανόφωνες χώρες.
Το σημερινό τουρ ήταν περιορισμένο σε χρόνο, λόγω του ότι φτάσαμε μεσημέρι και είχαμε χρόνο μέχρι τις 18:30. Οπότε αρχικά είχα ζητήσει να δούμε τα ερείπια του «Διοικητικού κέντρου των Ίνκας», στην περιοχή της Νάσκα και τα «υδραγωγεία Cantalloc». Στο Lonely Planet έλεγε ότι αυτά τα δύο έχουν ενιαίο εισιτήριο. Η Angela (έτσι την λένε την ιδιοκτήτρια του hostel) μου είχε πει επίσης με mail, ότι σε αυτό το ενιαίο εισιτήριο για τα δύο παραπάνω αξιοθέατα συμπεριλαμβάνονταν δύο ιερογλυφικά, το Las Agujas και το El Telar, και ότι προλαβαίναμε να δούμε και ένα ιερογλυφικό, σε διάστημα 3 ωρών. Η τιμή του συγκεκριμένου τουρ ήταν 45/Soles το άτομο, και συμπεριλάμβανε αγγλόφωνο ξεναγό.
Ερείπια Διοικητικού κέντρου των Ίνκας - Νάσκα
Ο οδηγός-ξεναγός μας ήρθε στο hostel και ξεκινήσαμε, με πρώτη στάση το Paredones, τα ερείπια του διοικητικού κέντρου των Ίνκας στη περιοχή της Νάσκα. Δυστυχώς δεν έχω κρατήσει το όνομα του ξεναγού, γιατί δεν το σημείωσα και το έχω ξεχάσει πλέον. Ήταν ένα νέο παιδί, πολύ ευχάριστο και με χιούμορ!
Όταν φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο, βγάλαμε το ενιαίο εισιτήριο, 10/Soles το άτομο με ισχύ μίας μέρας. Ο αρχαιολογικός χώρος δεν έχει καθόλου σήμανση και επεξηγήσεις, οπότε αν είσαι αδιάβαστος ή χωρίς ξεναγό, ακολουθείς το χαραγμένο μονοπάτι ανάμεσα από τα ερείπια και βλέπεις μόνο πέτρες!
Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Ίνκα Tupa Yupanqui, μία περίοδος διακυβέρνησης που χαρακτηρίστηκε από την μεγαλύτερη διεύρυνση της αυτοκρατορίας των Ίνκας, οι επεκτάσεις της αυτοκρατορίας έφθασαν στην περιοχή της Νάσκα. Η περιοχή τότε ήταν υπό την κυριαρχία του πολιτισμού Huari, ενώ οι κάτοικοί της διατηρούσαν τα κανάλια άρδευσης των προγόνων τους, των Νάσκα, καθώς και την παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών και κεραμικών προϊόντων.
Δύο χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από τη σημερινή πόλη της Nasca, στους πρόποδες του λόφου Los Altos de Nasca, αυτό το διοικητικό κέντρο χτίστηκε αρχικά σύμφωνα με την αρχιτεκτονική των πλίνθινων ορθογώνιων τούβλων που χρησιμοποιούσαν για το χτίσιμο χαμηλών κατασκευών. Για αυτό το λόγο δεν είναι και πολύ καλά διατηρημένο.
Αργότερα, με την άφιξη των Ίνκας, χτίστηκαν κατασκευές βασισμένες στην πέτρα.
To Paredones αποτελούσε κέντρο διοικητικού ελέγχου μεταξύ της ακτής και των Άνδεων. Επίσης αποτελούσε τον τόπο διαμονής του απεσταλμένου των Ίνκας από το Cusco. Μια μεγάλη τραπεζοειδής πλατεία αποτελούσε το κεντρικό σημείο του κτιριακού συγκροτήματος. Γύρω από αυτή την πλατεία υπήρχαν διοικητικά κτίρια, αποθήκες, στρατώνες, τελετουργικές περιοχές, ναοί και ένας «πύργος» από όπου μπορούσαν να ελέγχουν όλη τη κοιλάδα.
Καθώς περπατούσαμε, ο ξεναγός μας άρχισε να μας λέει την ιστορία του χώρου, να μας δείχνει τις διάφορες αρχιτεκτονικές κατασκευές που έχουν γίνει και συγχρόνως μας ρωτούσε αν είχαμε απορίες. Όταν είδε ότι γενικά δείχναμε ενδιαφέρον και ότι είμαστε σχετικά διαβασμένοι, έκανε την εξής παρατήρηση:
- Ξ: Εσείς σίγουρα δεν είστε Κινέζοι!
Είναι περιττό να πω ότι μας έπιασαν τα γέλια
και συνέχισε...
- Ξ: Όταν τους ρωτάς αν έχουν απορίες, καταλαβαίνεις ότι απλά δεν σε έχουν ακούσει καν ή δεν σε έχουν καταλάβει. Και φυσικά δεν ρωτάνε τίποτα! Μόνο φωτογραφίες βγάζουν…
Έτσι πιάσαμε κουβέντα. Μας ρώτησε από που είμαστε (αυτός ήξερε που βρίσκεται η Ελλάδα), με τι ασχολούμαστε κτλ. Όταν τον ρώτησα ποιοι πολιτισμοί άφησαν σημάδια στην περιοχή και που μπορούσε αυτό να φανεί στον συγκεκριμένο αρχαιολογικό χώρο, ενθουσιάστηκε ο φίλος μας και έτσι καταλήξαμε να μας δείχνει ποιες κατασκευές ήταν Ινκαϊκές και ποιες ήταν προγενέστερες. Επίσης μας έδειξε το παρατηρητήριο, από το οποίο είχαμε μια απίστευτη θέα στη γύρω περιοχή και ποιες κατασκευές θεωρούνταν ως αποθήκες. Νομίζω ότι ο άνθρωπος ένιωθε ότι δεν πάει στράφι η δουλειά του με εμάς, κοινώς μας συμπάθησε. Επίσης μας είπε ότι είμαστε οι πρώτοι Έλληνες που γνωρίζει
Μετά από όλα αυτά ξεκινήσαμε για το επόμενο αξιοθέατο. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και σε λίγα λεπτά ήμασταν πάνω σε ένα λόφο και αγναντεύαμε ένα τραπεζοειδές σχήμα που είχε χαραχτεί πριν πολλά χρόνια!
Ιερογλυφικό Las Agujas
Πρόκειται για ένα ιερογλυφικό με σχήμα τραπεζοειδές. Ο φίλος μας, μας είπε ότι οι αρχαίοι Περουβιανοί δεν έσκαβαν για να χαράξουν αυτά τα μεγάλα σχέδια, αλλά καθάριζαν το έδαφος! Έβγαζαν όλες τις πέτρες και καθάριζαν, από τα περιττά χώματα, τα σημεία των γραμμών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να φαίνεται γυμνό το έδαφος της περιοχής στα συγκεκριμένα σημεία, του οποίου η σύσταση είναι τέτοια ώστε να μην αλλοιώνεται από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή των νότιων ακτών, με τη πάροδο των χρόνων. Έτσι, οι γραμμές αυτές είναι ορατές μέχρι και σήμερα!
Όταν ανέφερα την Ράιχε, μας είπε ότι η γυναίκα ήταν τρελή! Εγώ πάλι του είπα, οτι είχε τρελό πάθος να ανακαλύψει τι σήμαιναν αυτές οι γραμμές! Μας είπε, ότι η επικρατέστερη θεωρία για τις γραμμές, είναι ότι ήταν ναοί…ανοιχτοί ναοί! Οι αρχαίοι Περουβιανοί λάτρευαν τους θεούς τους στην φύση. Μας είπε ότι οι γραμμές είναι ορατές από τα γύρω βουνά, τα οποία πίστευαν ότι κατοικούνται από τους θεούς. Έτσι έφτιαχναν μεγάλα και ορατά σχήματα στο έδαφος για να κάνουν τελετές προς τιμήν των θεών τους.
Υπάρχουν πολλές απόψεις για το τι σημαίνουν αυτές οι γραμμές…
Υδραγωγεία Cantalloc
Επόμενη μας στάση ήταν τα υδραγωγεία Cantalloc.
Τέσσερα χλμ νοτιοανατολικά της Νάσκα βρίσκονται τα υδραγωγεία Cantalloc. Αποτελούν μέρος ενός ολόκληρου συστήματος ύδρευσης που είχαν φτιάξει οι Νάσκα στη περιοχή, με σκοπό το πότισμα των καλλιεργειών τους και την ύδρευση της πόλης σε μια άγονη περιοχή.
Το συγκεκριμένο σύστημα υδραγωγών ονομάζεται «puquios».
Έχουν κατασκευαστεί περισσότερα από 30 puquios, τα οποία χρησιμοποιούνται όλο το χρόνο μέχρι και σήμερα! Είναι χτισμένα με πέτρες και κορμούς huarango. Τα υδραγωγεία Cantalloc έχουν φρεάτια με σπειροειδές σχήμα, μέσω των οποίων μπορεί κάποιος να φτάσει στα υπόγεια νερά. Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατός ο καθαρισμός και ο έλεγχος του συστήματος ύδρευσης.
Κάναμε τη βόλτα μας κατά μήκος του υδραγωγείου. Όταν ρώτησα τον φίλο μας αν μπορώ να κατέβω μου είπε ναι. Μέσα στην τρελή χαρά εγώ, παίρνω φόρα, μπαίνω σε ένα puquios και κατεβαίνω κάτω. Τι το 'θελα; Ο Αμαζόνιος δεν είναι το μόνο μέρος στο Περού, όπου μπορείς να δεχτείς «επίθεση» από κουνούπια…αυτό μπορεί να σου συμβεί και στα υδραγωγεία! Κάτι που δεν το είχα σκεφτεί καν…
Έτσι λοιπόν, εκεί που είχα ένα χαμόγελο ΝΑ και με έβγαζε φωτογραφίες ο αδερφός μου, νιώθω κάποια στιγμή να με τσιμπάνε τόσα πολλά κουνούπια μαζί, όσα δεν με είχαν τσιμπήσει ποτέ σε όλη μου τη ζωή…
Για άλλη μία φορά ο αδερφός μου έριξε το γέλιο της αρκούδας και μου έλεγε ότι εκτός από μικρούλα είμαι και χαζούλα
Ο ξεναγός μας επίσης γελούσε και έτσι βρήκα αφορμή να τον βγάλω φωτογραφία
Δίπλα στα υδραγωγεία υπάρχουν κάποιες κατοικίες και συναντήσαμε κάποιους ένοικους αυτών των κατοικιών, κατά την διάρκεια της επίσκεψης μας εκεί. Ήταν από τις πιο γλυκές φατσούλες που είδαμε στην χώρα!!!
***
Κατά την επιστροφή μας στη Νάσκα, ο οδηγός μας, μας είπε ότι θα κάναμε μία επίσκεψη σε ένα παραδοσιακό κλωστοϋφαντουργείο. Αυτή η επίσκεψη ήταν για την επόμενη μέρα. Όταν μας το είπε ο οδηγός υπέθεσα ότι το έχουν αλλάξει γιατί ίσως να μην χωρούσε στο τουρ της επόμενης μέρας. Δεν είπα κάτι και έτσι βρεθήκαμε σε ένα χώρο γεμάτο νήματα, υφάσματα και παραδοσιακούς αργαλειούς, να μας υποδέχεται μία γλυκύτατη κυρία!
Αυτή η κυρία μας έδειξε τι χρησιμοποιούν για να βάψουν τα νήματα. Κάποια χρώματα τα παίρνουν κατευθείαν, όπως πχ το μαύρο από το μαύρο καλαμπόκι, το γαλάζιο από το λουλάκι, το κίτρινο από το κρεμμύδι κοκ, ενώ άλλα χρώματα είναι αποτέλεσμα προσμείξεων άλλων χρωμάτων.
Το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο! Ειδικά το υφαντό που είδα με το 3D σχέδιο, μου άρεσε πολύ!!! Φυσικά ήταν πανάκριβο…Και φυσικά μας πήγαν εκεί για να κάνουμε τα ψώνια μας…
Ειδικά όταν μας έδειξε αυτή η κυρία πως φτιάχνει κοσμήματα, γιατί φτιάχνει και από αυτά, ήμουν σίγουρη γι αυτό!
Τελικά πήρα κάποια δωράκια από εκεί, αφού της έκανα τρελό παζάρι Στην συνέχεια φύγαμε και ο οδηγός μας, μας άφησε στο hostel. Ξεκουραστήκαμε, κάναμε το μπάνιο μας και ντυθήκαμε για βραδινή βόλτα!
Την Νάσκα δεν την λες όμορφη…το βράδυ όμως έχει πολύ κινητικότητα και πολλές….κόρνες!!! Εκεί που είχα ξεχαστεί για λίγο, καθώς όλη μέρα ήμασταν εκτός πόλης…ξαφνικά βρέθηκα να ακούω συνέχεια κόρνες…πολλές κόρνες. Όταν καθόμουν στην άκρη του πεζοδρομίου, πατούσαν κόρνα οι ταξιτζίδες για να σου πούνε «εδώ είμαι, αν θές να σε πάω κάπου» λές και αν ήθελα ταξί δεν ήξερα πως να το ψάξω Και να ήταν μόνο οι ταξιτζίδες, καλά θα ήταν…κόρνα πατούσαν όλοι! Δεν ξέρω γιατί, αλλά νομίζω ότι στη Νάσκα η κόρνα είναι προέκταση του χεριού τους! Δεν εξηγείται αλλιώς….Έτσι λοιπόν την Νάσκα την κατέταξα στην κορυφή των χειρότερων πόλεων, όσον αφορά το θέμα κόρνα!
Είχε έρθει η ώρα να φάμε. Μπήκαμε σε ένα πεζόδρομο, όπου υπήρχαν διάφορα εστιατόρια και διαλέξαμε ένα απο αυτά. Ήταν το La Kanada.
Εκεί μας εξυπηρέτησε ένας ευγενικός κύριος. Παραγγείλαμε το εθνικό ποτό της χώρας, το pisco , το οποίο μας το έφεραν μαζί με αποξηραμένο καλαμπόκι ως συνοδευτικό ξηροκάρπι. Κάτι σαν το δικό μας τσίπουρο είναι.
Εγώ παρήγγειλα και το εθνικό πιάτο της χώρας, το σεβίτσε, με κίνδυνο να μείνω νηστική, καθώς ωμό ψάρι δεν τρώω, γιατί δεν μου αρέσει ιδιαίτερα! Το πιάτο που μου έφεραν ήταν αυτό…
…και ήταν πεντανόστιμο!!! Μέχρι και το πιάτο έγλειψα τόσο νόστιμο!
Ο αδερφός μου πήρε μία ομελέτα με διάφορα λαχανικά, η οποία ήταν επίσης πολύ νόστιμη!
Γενικώς φάγαμε πολύ καλά! Ο λογαριασμός ήταν 17,83€ και πληρώσαμε με κάρτα.
***
Ήταν μία γεμάτη μέρα, χωρίς να είναι ιδιαίτερα κουραστική! Το βράδυ κοιμήθηκα πολύ καλύτερα από ότι τα δύο προηγούμενα στη Λίμα, καθώς στη Νάσκα δεν έχει υγρασία και είχα αρχίσει επίσης να προσαρμόζομαι στην τοπική ώρα!
zzzzzzz…..
Η άφιξη μας στη Νάσκα έγινε χωρίς καθυστέρηση στις 14:30. Το πρώτο μας μέλημα ήταν να βρούμε το κατάλυμα μας. Είχα δεί ότι η απόσταση από το σταθμό μέχρι το hostel ήταν πολύ μικρή, οπότε πήραμε τα μπαγκάζια μας και το πιάσαμε ποδαράτο. Σε λίγη ώρα το είχαμε βρει. Ήταν το Anccalla Inn, με 114/Soles ~ 28€ το βράδυ, με πρωινό. Κάναμε check in, πληρώσαμε σε μετρητά και κανονίσαμε τα διαδικαστικά για το σημερινό τουρ που είχαμε κλείσει.
Όταν έκανα κράτηση στο κατάλυμα, είχα ζητήσει δυνατότητα και τιμές, για τουρ δύο ατόμων με αυτοκίνητο και αγγλόφωνο ξεναγό, για κάποια πράγματα που θέλαμε να δούμε. Μου απάντησαν θετικά και οι τιμές που μου έδωσαν αρχικά ήθελαν κάποιες αλλαγές, οι οποίες έγιναν στο τέλος. Στην αρχή ζορίστηκα μέχρι να συνεννοηθώ με την τύπισα που έχει το hostel γιατί δεν έλεγε να καταλάβει ότι δεν θέλω να κάνω sandboarding, ούτε να πάω στη όαση Huacachina….οπότε ήθελα να μου μειώσει τη τιμή που μου έδινε αρχικά, για ένα πρόγραμμα που δεν είχα ζητήσει!
Τέλος πάντων, κάποια στιγμή, ας πούμε ότι συνεννοήθηκα…Μεγάλο πρόβλημα το να μην μιλάνε καλά αγγλικά ή να μην μιλάνε καθόλου αγγλικά!…όπως άλλωστε σε όλες τις ισπανόφωνες χώρες.Το σημερινό τουρ ήταν περιορισμένο σε χρόνο, λόγω του ότι φτάσαμε μεσημέρι και είχαμε χρόνο μέχρι τις 18:30. Οπότε αρχικά είχα ζητήσει να δούμε τα ερείπια του «Διοικητικού κέντρου των Ίνκας», στην περιοχή της Νάσκα και τα «υδραγωγεία Cantalloc». Στο Lonely Planet έλεγε ότι αυτά τα δύο έχουν ενιαίο εισιτήριο. Η Angela (έτσι την λένε την ιδιοκτήτρια του hostel) μου είχε πει επίσης με mail, ότι σε αυτό το ενιαίο εισιτήριο για τα δύο παραπάνω αξιοθέατα συμπεριλαμβάνονταν δύο ιερογλυφικά, το Las Agujas και το El Telar, και ότι προλαβαίναμε να δούμε και ένα ιερογλυφικό, σε διάστημα 3 ωρών. Η τιμή του συγκεκριμένου τουρ ήταν 45/Soles το άτομο, και συμπεριλάμβανε αγγλόφωνο ξεναγό.
Ερείπια Διοικητικού κέντρου των Ίνκας - Νάσκα
Ο οδηγός-ξεναγός μας ήρθε στο hostel και ξεκινήσαμε, με πρώτη στάση το Paredones, τα ερείπια του διοικητικού κέντρου των Ίνκας στη περιοχή της Νάσκα. Δυστυχώς δεν έχω κρατήσει το όνομα του ξεναγού, γιατί δεν το σημείωσα και το έχω ξεχάσει πλέον. Ήταν ένα νέο παιδί, πολύ ευχάριστο και με χιούμορ!
Όταν φτάσαμε στον αρχαιολογικό χώρο, βγάλαμε το ενιαίο εισιτήριο, 10/Soles το άτομο με ισχύ μίας μέρας. Ο αρχαιολογικός χώρος δεν έχει καθόλου σήμανση και επεξηγήσεις, οπότε αν είσαι αδιάβαστος ή χωρίς ξεναγό, ακολουθείς το χαραγμένο μονοπάτι ανάμεσα από τα ερείπια και βλέπεις μόνο πέτρες!
Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Ίνκα Tupa Yupanqui, μία περίοδος διακυβέρνησης που χαρακτηρίστηκε από την μεγαλύτερη διεύρυνση της αυτοκρατορίας των Ίνκας, οι επεκτάσεις της αυτοκρατορίας έφθασαν στην περιοχή της Νάσκα. Η περιοχή τότε ήταν υπό την κυριαρχία του πολιτισμού Huari, ενώ οι κάτοικοί της διατηρούσαν τα κανάλια άρδευσης των προγόνων τους, των Νάσκα, καθώς και την παραγωγή κλωστοϋφαντουργικών και κεραμικών προϊόντων.
Δύο χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από τη σημερινή πόλη της Nasca, στους πρόποδες του λόφου Los Altos de Nasca, αυτό το διοικητικό κέντρο χτίστηκε αρχικά σύμφωνα με την αρχιτεκτονική των πλίνθινων ορθογώνιων τούβλων που χρησιμοποιούσαν για το χτίσιμο χαμηλών κατασκευών. Για αυτό το λόγο δεν είναι και πολύ καλά διατηρημένο.
Αργότερα, με την άφιξη των Ίνκας, χτίστηκαν κατασκευές βασισμένες στην πέτρα.
To Paredones αποτελούσε κέντρο διοικητικού ελέγχου μεταξύ της ακτής και των Άνδεων. Επίσης αποτελούσε τον τόπο διαμονής του απεσταλμένου των Ίνκας από το Cusco. Μια μεγάλη τραπεζοειδής πλατεία αποτελούσε το κεντρικό σημείο του κτιριακού συγκροτήματος. Γύρω από αυτή την πλατεία υπήρχαν διοικητικά κτίρια, αποθήκες, στρατώνες, τελετουργικές περιοχές, ναοί και ένας «πύργος» από όπου μπορούσαν να ελέγχουν όλη τη κοιλάδα.
Καθώς περπατούσαμε, ο ξεναγός μας άρχισε να μας λέει την ιστορία του χώρου, να μας δείχνει τις διάφορες αρχιτεκτονικές κατασκευές που έχουν γίνει και συγχρόνως μας ρωτούσε αν είχαμε απορίες. Όταν είδε ότι γενικά δείχναμε ενδιαφέρον και ότι είμαστε σχετικά διαβασμένοι, έκανε την εξής παρατήρηση:
- Ξ: Εσείς σίγουρα δεν είστε Κινέζοι!
Είναι περιττό να πω ότι μας έπιασαν τα γέλια
και συνέχισε...- Ξ: Όταν τους ρωτάς αν έχουν απορίες, καταλαβαίνεις ότι απλά δεν σε έχουν ακούσει καν ή δεν σε έχουν καταλάβει. Και φυσικά δεν ρωτάνε τίποτα! Μόνο φωτογραφίες βγάζουν…
Έτσι πιάσαμε κουβέντα. Μας ρώτησε από που είμαστε (αυτός ήξερε που βρίσκεται η Ελλάδα), με τι ασχολούμαστε κτλ. Όταν τον ρώτησα ποιοι πολιτισμοί άφησαν σημάδια στην περιοχή και που μπορούσε αυτό να φανεί στον συγκεκριμένο αρχαιολογικό χώρο, ενθουσιάστηκε ο φίλος μας και έτσι καταλήξαμε να μας δείχνει ποιες κατασκευές ήταν Ινκαϊκές και ποιες ήταν προγενέστερες. Επίσης μας έδειξε το παρατηρητήριο, από το οποίο είχαμε μια απίστευτη θέα στη γύρω περιοχή και ποιες κατασκευές θεωρούνταν ως αποθήκες. Νομίζω ότι ο άνθρωπος ένιωθε ότι δεν πάει στράφι η δουλειά του με εμάς, κοινώς μας συμπάθησε. Επίσης μας είπε ότι είμαστε οι πρώτοι Έλληνες που γνωρίζει
Μετά από όλα αυτά ξεκινήσαμε για το επόμενο αξιοθέατο. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και σε λίγα λεπτά ήμασταν πάνω σε ένα λόφο και αγναντεύαμε ένα τραπεζοειδές σχήμα που είχε χαραχτεί πριν πολλά χρόνια!
Ιερογλυφικό Las Agujas
Πρόκειται για ένα ιερογλυφικό με σχήμα τραπεζοειδές. Ο φίλος μας, μας είπε ότι οι αρχαίοι Περουβιανοί δεν έσκαβαν για να χαράξουν αυτά τα μεγάλα σχέδια, αλλά καθάριζαν το έδαφος! Έβγαζαν όλες τις πέτρες και καθάριζαν, από τα περιττά χώματα, τα σημεία των γραμμών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να φαίνεται γυμνό το έδαφος της περιοχής στα συγκεκριμένα σημεία, του οποίου η σύσταση είναι τέτοια ώστε να μην αλλοιώνεται από τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή των νότιων ακτών, με τη πάροδο των χρόνων. Έτσι, οι γραμμές αυτές είναι ορατές μέχρι και σήμερα!
Όταν ανέφερα την Ράιχε, μας είπε ότι η γυναίκα ήταν τρελή! Εγώ πάλι του είπα, οτι είχε τρελό πάθος να ανακαλύψει τι σήμαιναν αυτές οι γραμμές! Μας είπε, ότι η επικρατέστερη θεωρία για τις γραμμές, είναι ότι ήταν ναοί…ανοιχτοί ναοί! Οι αρχαίοι Περουβιανοί λάτρευαν τους θεούς τους στην φύση. Μας είπε ότι οι γραμμές είναι ορατές από τα γύρω βουνά, τα οποία πίστευαν ότι κατοικούνται από τους θεούς. Έτσι έφτιαχναν μεγάλα και ορατά σχήματα στο έδαφος για να κάνουν τελετές προς τιμήν των θεών τους.
Υπάρχουν πολλές απόψεις για το τι σημαίνουν αυτές οι γραμμές…
Υδραγωγεία Cantalloc
Επόμενη μας στάση ήταν τα υδραγωγεία Cantalloc.
Τέσσερα χλμ νοτιοανατολικά της Νάσκα βρίσκονται τα υδραγωγεία Cantalloc. Αποτελούν μέρος ενός ολόκληρου συστήματος ύδρευσης που είχαν φτιάξει οι Νάσκα στη περιοχή, με σκοπό το πότισμα των καλλιεργειών τους και την ύδρευση της πόλης σε μια άγονη περιοχή.
Το συγκεκριμένο σύστημα υδραγωγών ονομάζεται «puquios».
Έχουν κατασκευαστεί περισσότερα από 30 puquios, τα οποία χρησιμοποιούνται όλο το χρόνο μέχρι και σήμερα! Είναι χτισμένα με πέτρες και κορμούς huarango. Τα υδραγωγεία Cantalloc έχουν φρεάτια με σπειροειδές σχήμα, μέσω των οποίων μπορεί κάποιος να φτάσει στα υπόγεια νερά. Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατός ο καθαρισμός και ο έλεγχος του συστήματος ύδρευσης.
Κάναμε τη βόλτα μας κατά μήκος του υδραγωγείου. Όταν ρώτησα τον φίλο μας αν μπορώ να κατέβω μου είπε ναι. Μέσα στην τρελή χαρά εγώ, παίρνω φόρα, μπαίνω σε ένα puquios και κατεβαίνω κάτω. Τι το 'θελα;
Ο Αμαζόνιος δεν είναι το μόνο μέρος στο Περού, όπου μπορείς να δεχτείς «επίθεση» από κουνούπια…αυτό μπορεί να σου συμβεί και στα υδραγωγεία! Κάτι που δεν το είχα σκεφτεί καν…Έτσι λοιπόν, εκεί που είχα ένα χαμόγελο ΝΑ και με έβγαζε φωτογραφίες ο αδερφός μου, νιώθω κάποια στιγμή να με τσιμπάνε τόσα πολλά κουνούπια μαζί, όσα δεν με είχαν τσιμπήσει ποτέ σε όλη μου τη ζωή…
Για άλλη μία φορά ο αδερφός μου έριξε το γέλιο της αρκούδας και μου έλεγε ότι εκτός από μικρούλα είμαι και χαζούλα
Ο ξεναγός μας επίσης γελούσε και έτσι βρήκα αφορμή να τον βγάλω φωτογραφία
Δίπλα στα υδραγωγεία υπάρχουν κάποιες κατοικίες και συναντήσαμε κάποιους ένοικους αυτών των κατοικιών, κατά την διάρκεια της επίσκεψης μας εκεί. Ήταν από τις πιο γλυκές φατσούλες που είδαμε στην χώρα!!!
***
Κατά την επιστροφή μας στη Νάσκα, ο οδηγός μας, μας είπε ότι θα κάναμε μία επίσκεψη σε ένα παραδοσιακό κλωστοϋφαντουργείο. Αυτή η επίσκεψη ήταν για την επόμενη μέρα. Όταν μας το είπε ο οδηγός υπέθεσα ότι το έχουν αλλάξει γιατί ίσως να μην χωρούσε στο τουρ της επόμενης μέρας. Δεν είπα κάτι και έτσι βρεθήκαμε σε ένα χώρο γεμάτο νήματα, υφάσματα και παραδοσιακούς αργαλειούς, να μας υποδέχεται μία γλυκύτατη κυρία!
Αυτή η κυρία μας έδειξε τι χρησιμοποιούν για να βάψουν τα νήματα. Κάποια χρώματα τα παίρνουν κατευθείαν, όπως πχ το μαύρο από το μαύρο καλαμπόκι, το γαλάζιο από το λουλάκι, το κίτρινο από το κρεμμύδι κοκ, ενώ άλλα χρώματα είναι αποτέλεσμα προσμείξεων άλλων χρωμάτων.
Το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο! Ειδικά το υφαντό που είδα με το 3D σχέδιο, μου άρεσε πολύ!!! Φυσικά ήταν πανάκριβο…Και φυσικά μας πήγαν εκεί για να κάνουμε τα ψώνια μας…
Ειδικά όταν μας έδειξε αυτή η κυρία πως φτιάχνει κοσμήματα, γιατί φτιάχνει και από αυτά, ήμουν σίγουρη γι αυτό!
Τελικά πήρα κάποια δωράκια από εκεί, αφού της έκανα τρελό παζάρι
Στην συνέχεια φύγαμε και ο οδηγός μας, μας άφησε στο hostel. Ξεκουραστήκαμε, κάναμε το μπάνιο μας και ντυθήκαμε για βραδινή βόλτα!Την Νάσκα δεν την λες όμορφη…το βράδυ όμως έχει πολύ κινητικότητα και πολλές….κόρνες!!!
Εκεί που είχα ξεχαστεί για λίγο, καθώς όλη μέρα ήμασταν εκτός πόλης…ξαφνικά βρέθηκα να ακούω συνέχεια κόρνες…πολλές κόρνες. Όταν καθόμουν στην άκρη του πεζοδρομίου, πατούσαν κόρνα οι ταξιτζίδες για να σου πούνε «εδώ είμαι, αν θές να σε πάω κάπου» λές και αν ήθελα ταξί δεν ήξερα πως να το ψάξω Και να ήταν μόνο οι ταξιτζίδες, καλά θα ήταν…κόρνα πατούσαν όλοι! Δεν ξέρω γιατί, αλλά νομίζω ότι στη Νάσκα η κόρνα είναι προέκταση του χεριού τους! Δεν εξηγείται αλλιώς….Έτσι λοιπόν την Νάσκα την κατέταξα στην κορυφή των χειρότερων πόλεων, όσον αφορά το θέμα κόρνα!Είχε έρθει η ώρα να φάμε. Μπήκαμε σε ένα πεζόδρομο, όπου υπήρχαν διάφορα εστιατόρια και διαλέξαμε ένα απο αυτά. Ήταν το La Kanada.
Εκεί μας εξυπηρέτησε ένας ευγενικός κύριος. Παραγγείλαμε το εθνικό ποτό της χώρας, το pisco , το οποίο μας το έφεραν μαζί με αποξηραμένο καλαμπόκι ως συνοδευτικό ξηροκάρπι. Κάτι σαν το δικό μας τσίπουρο είναι.
Εγώ παρήγγειλα και το εθνικό πιάτο της χώρας, το σεβίτσε, με κίνδυνο να μείνω νηστική, καθώς ωμό ψάρι δεν τρώω, γιατί δεν μου αρέσει ιδιαίτερα! Το πιάτο που μου έφεραν ήταν αυτό…
…και ήταν πεντανόστιμο!!! Μέχρι και το πιάτο έγλειψα
τόσο νόστιμο!Ο αδερφός μου πήρε μία ομελέτα με διάφορα λαχανικά, η οποία ήταν επίσης πολύ νόστιμη!
Γενικώς φάγαμε πολύ καλά! Ο λογαριασμός ήταν 17,83€ και πληρώσαμε με κάρτα.
***
Ήταν μία γεμάτη μέρα, χωρίς να είναι ιδιαίτερα κουραστική! Το βράδυ κοιμήθηκα πολύ καλύτερα από ότι τα δύο προηγούμενα στη Λίμα, καθώς στη Νάσκα δεν έχει υγρασία και είχα αρχίσει επίσης να προσαρμόζομαι στην τοπική ώρα!
zzzzzzz…..
Last edited:
Giwrgos10
Member
- Μηνύματα
- 219
- Likes
- 926
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κάτι ΜΗ τουριστικό
Διάβασα τα 2 πρώτα ποστ σου. Τα υπόλοιπα αύριο. Ο ενθουσιασμός σου φαίνεται τόσο έντονα από τον τρόπο που γράφεις. Πολύ χάρηκα που γνωριστήκαμε σήμερα και ειδικά που ταξιδεύουμε με παρόμοιο τρόπο.
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.729
- Likes
- 22.832
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Και εγώ χάρηκα φίλε μου, που γνώρισα εσένα και την όμορφη οικογένεια σου!
Να είμαστε καλά, να ταξιδεύουμε με τον ωραίο τρόπο που εμείς ξέρουμε και θα τα λέμε πλέον και απο κοντά
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.729
- Likes
- 22.832
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
7 Απριλίου 2018 – Μέρος 1ο – Γραμμές Νάσκα
Το πρόγραμμα σήμερα έλεγε, ότι το πρωί, στις 06:45, θα ερχόταν βανάκι να μας πάρει από το hostel, να μας πάει στο αεροδρόμιο της Νάσκα, να πετάξουμε πάνω από τις γραμμές της Νάσκα και να μας πάρει ξανά το βανάκι, για να μας φέρει πίσω στο κατάλυμα. Για όλο αυτό, το κόστος ήταν 70$/άτομο. Επίσης πληρώσαμε 30Soles/άτομο για τους φόρους του αεροδρομίου. Τα 70$ τα πληρώσαμε στο hostel, το οποίο είχε κανονίσει την πτήση μας και τη μετακίνηση μας απο και προς το αεροδρόμιο. Τους φόρους τους πληρώσαμε κατά την άφιξη μας στο αεροδρόμιο.
***
Πολιτισμός των Nasca
Περίπου 350 χλμ. νότια της Λίμα, στο σημερινό γεωγραφικό διαμέρισμα της Ίκα, ανάμεσα στις κοιλάδες China, Pisco, Ica, Rio Grande και Acari, αναπτύχθηκε ο πολιτισμός των Νάσκα, που έφθασε στο απόγειό του ανάμεσα στο 200 π.Χ. έως το 800 μ.Χ. Η καταγωγή του ανάγεται στις πρώτες φάσεις του πολιτισμού Παράκας - Σπήλαια (2ος αιώνας π.Χ.). Υπάρχουν ακόμα τα ερείπια της αρχαίας πρωτεύουσας της Νάσκα, Καγουάτσι, που είχε έναν πυραμιδικό ναό, ανάκτορο, πολλές κατοικίες και δρόμους με καλή ρυμοτομία. Για το Καγουάτσι θα πω λίγα πράγματα αργότερα.
Ο λαός των Νάσκα ήταν πολεμικός, εμπορικός και είχε μεγάλες καλλιτεχνικές ικανότητες, όπως αποδεικνύεται από την θαυμάσια κεραμική του. Ήταν επίσης εξαιρετικοί κατασκευαστές υδραγωγείων και δεξαμενών. Ανέπτυξαν αυτές τις τεχνικές λόγω της μεγάλης ξηρασίας που παρατηρείται στην περιοχή. Κάποια από αυτά τα υδραγωγεία χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα, όπως είπα πιο πάνω. Διακρίθηκαν επίσης στην Αστρολογία και τα Μαθηματικά, όπως αποδεικνύουν οι περίφημες γραμμές και φιγούρες που αποδίδονται σ΄ αυτούς και έχουν γίνει πια γνωστές σ΄ όλο τον κόσμο.
Οι γραμμές και τα σχέδια των Νάσκα
Τα γεωμετρικά σχήματα, οι γραμμές και οι γιγαντιαίες μορφές ζώων και πουλιών, καλύπτουν μια έκταση μεγαλύτερη από 50 τετραγωνικά χιλιόμετρα στους πρόποδες της οροσειράς των Άνδεων, ανάμεσα στα σημερινά χωριά Νάσκα και Πάλπα και οι περισσότερες είναι ορατές μόνο από αεροπλάνο, ενώ κάποιες άλλες είναι ορατές από τα γύρω βουνά, λόγω του μεγάλου μεγέθους τους. Είναι τεράστιες ευθείες γραμμές που τέμνονται μεταξύ τους σε διάφορα σημεία, τριγωνικά και ορθογώνια σχήματα, σπείρες διαφόρων μεγεθών, 18 σχέδια πουλιών και 10 περίπου σχέδια ζώων, που παριστάνουν έναν πίθηκο με σπειροειδή ουρά, μία αράχνη, ψάρια κ.α.. Οι ευθείες γραμμές έχουν μήκος από 4 μ. έως και 10 χλμ. και τα σχέδια των ζώων φθάνουν από 15 μ. έως 300 μ. Το σύνολο προκαλεί τον θαυμασμό για την αρτιότητα της κατασκευής του, το μέγεθός του, τον προσανατολισμό των γραμμών, την τελειότητα των καμπυλών, τις άψογες αναλογίες των μορφών!
Οι γραμμές αυτές και τα σχήματα είναι ελαφρά χαραγμένα στο έδαφος σε βάθος περίπου 30 εκ. Οι Νάσκα καθάριζαν τα σημεία των γραμμών από τις πέτρες και τα περιττά χώματα, μέχρι να εμφανιστεί το έδαφος καθαρό. Εντύπωση προξενεί το γεγονός πώς, γραμμές τόσο ρηχές, δεν έχουν σβήσει με το πέρασμα του χρόνου. Αυτό οφείλεται στη μορφολογία του εδάφους και στα φυσικά χαρακτηριστικά της περιοχής. Το κλίμα της Νάσκα είναι ένα από τα πιο ξηρά του κόσμου. Επίσης, το έδαφος στην περιοχή περιέχει γύψο, ο οποίος σε συνδυασμό με το κλίμα διατηρεί τα σχήματα. Οι Νάσκα χρησιμοποιούσαν πέτρες, σαν σημεία αναφοράς για την χάραξη των γραμμών, κάποιες από τις οποίες έχουν μείνει από τότε στο ίδιο ακριβώς μέρος που τοποθετήθηκαν αρχικά. Για παράδειγμα, οι μεγάλες καμπύλες αποτελούνται από τμήματα κύκλων, τα κέντρα των οποίων, ήταν σημαδεμένα με πέτρες κομμένες στο μέγεθος του ενός εκατοστού της διάστασης της αντίστοιχης ακτίνας!
Οι γραμμές μελετήθηκαν για πρώτη φορά το 1926 από τον T. Mejia Xesspe, ο οποίος υπέθεσε ότι πρόκειται για αρχαίους ιερούς δρόμους. Λίγα χρόνια αργότερα ο P. Kosok, τις θεώρησε σαν το μεγαλύτερο αστρονομικό ημερολόγιο που υπάρχει στον κόσμο. Για τον Hawkins είναι μαγικο-θρησκευτικά σύμβολα. Η Γερμανίδα γεωλόγος Μ. Reiche αφιέρωσε τη ζωή της στη μελέτη των γραμμών αυτών και χάρις στις αεροφωτογραφίες, μας παρουσίασε τον πιο ολοκληρωμένο «χάρτη» που υπάρχει γι΄ αυτά τα σχέδια. Συμπεραίνει ότι το σύνολο των γραμμών και των σχεδίων αποτελεί το κατάλοιπο ενός γιγαντιαίου ημερολογίου, που συμπεριλαμβάνει αστρονομικά σύμβολα δημιουργημένα από τους πολιτισμούς Παράκας – Νάσκα, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν σαν βασική μονάδα μέτρησης το 1,30 μ.!
Για τον Έριχ φον Νταίνικεν ήταν διάδρομοι προσγείωσης εξωγήινων και για τον Orefini συνδέονται με τελετουργικούς χορούς της βροχής. Οι θεωρίες πολλές και διαφορετικές. Το πιο σωστό όμως είναι να προσπαθήσει κανείς να πλησιάσει τη σκέψη των ανθρώπων εκείνης της εποχής και να μπορέσει αν καταλάβει το νόημα αυτών των γραμμικών εικόνων, παρά να προβάλει την δική του οπτική γωνία, πάνω σ’ ένα παρελθόν που είχε εντελώς διαφορετικά κίνητρα και στόχους από τα σημερινά!...Σύμφωνα με τον Johan Reinhard, o οποίος μελέτησε τους θρύλους και τις παραδόσεις της προκολομβιανής Αμερικής, για την ερμηνεία των γεωγλυφικών πρέπει να ληφθούν υπ΄όψιν, η ιερή γεωγραφία της περιοχής και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των λαών των Άνδεων. Έτσι θεωρεί ότι τα σχήματα και οι γραμμές των Νάσκα εντάσσονται σ΄ένα ευρύ πλαίσιο λατρείας της γονιμότητας που έχει σχέση με το νερό και τα βουνά, δεδομένης της μεγάλης ξηρασίας που παρατηρείται στην περιοχή. Ήταν ευρύτατα διαδεδομένη η αντίληψη ότι στις κορυφές των βουνών κατοικούσαν θεότητες οι οποίες έλεγχαν τα μετεωρολογικά φαινόμενα και την γονιμότητα. Επομένως οι τελετές που σχετίζονταν με τη λατρεία αυτών των θεών είχαν πρωταρχική σημασία για τους Νάσκα. Ίσως σ΄αυτό οφείλεται επίσης, ότι κάποια από τα φυτά και τα ζώα που συναντάμε στα γεωγλυφικά, στις παραδόσεις των Άνδεων, συνδέονται με το νερό. Για τον Reinhard λοιπόν όλο αυτό το πλέγμα γραμμών και σχημάτων απέβλεπε στην επίκληση δυνάμεων που θα έφερναν την ευεργετική βροχή που είναι τόσο σπάνια στη περιοχή των Νάσκα!
Η ύπαρξη όλων αυτών των γραμμικών εικόνων αποδεικνύει, ότι οι κάτοικοι της Περουβιανής ακτής, είχαν φτάσει σ’ ένα αφάνταστα αναπτυγμένο πολιτιστικό επίπεδο. Το γεγονός ότι μπορούσαν να αναπαραγάγουν σχέδια από μια κλίμακα σε άλλη πολύ μεγαλύτερη, προϋποθέτει την ύπαρξη διανοιών ικανών να αντιλαμβάνονται αφηρημένους στόχους και με μεγάλη ικανότητα λογισμού και χρήσης των μαθηματικών! Αυτή η διαπίστωση, αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται, σε καμία περίπτωση, για «πρωτόγονους λαούς»…πρόκειται για πολιτισμούς που έχοντας ως κινητήρα τον θρησκευτικό παράγοντα, ανέπτυξαν υψηλές ικανότητες για την εποχή εκείνη!
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν, οι γραμμές των Νάσκα, αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco.
Η Κεραμική των Νάσκα
Οι ανασκαφές στην περιοχή της Νάσκα, από τον καθηγητή Uhle, το 1901, έφεραν στο φως θαυμάσια κεραμικά αντικείμενα που διακρίνονται για την ποικιλία των χρωμάτων τους και την εξαιρετική πατίνα τους.
Η κεραμική της χωρίζεται σε δύο φάσεις, σύμφωνα με τον J.H. Rowe
Εντύπωση προξενεί η τελειότητα της φόρμας, δεδομένου ότι οι αγγειοπλάστες της Νάσκα δεν χρησιμοποιούσαν τροχό. Στα κεραμικά αυτά αγγεία επίσης, διακρίνει κανείς τον «Φόβο του Κενού». Για να το αποφύγουν, μεγένθυναν την κεντρική φιγούρα, την στόλιζαν, την πολλαπλασίαζαν και κατέφευγαν σε ασυνήθιστα τεχνάσματα.
Τα αγγεία έχουν πλούσια εικονογράφηση, μαγικο-θρησκευτικού χαρακτήρα, που μας μαθαίνουν πολλά για τη φιλοσοφία και τη θρησκεία τους. Μας παρουσιάζουν ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα τέρατα, πνεύματα της φύσης, τα φυτά και τα ζώα τους, τους τελετουργικούς χορούς τους, τα μαγικά μουσικά όργανα που κρατούν οι θεότητες τους, καθώς επίσης και άλλα φανταστικά όντα που εκφράζουν την αντίληψή τους για το σύμπαν. Είναι φανερό ότι τέτοια μοτίβα δεν έχουν ακόμα ερμηνευθεί επειδή γνωρίζουμε ελάχιστα για τη θρησκεία των Νάσκα…
***
Σηκωθήκαμε νωρίς και περιμέναμε να έρθει το βανάκι να μας πάρει. Το πρωινό μας θα το τρώγαμε όταν επιστρέφαμε. Ο λόγος φυσικά είναι προφανής! Η πτήση πάνω από τις γραμμές, καλό είναι να γίνεται με άδειο στομάχι
Όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο, μας υπέδειξαν με ποια εταιρεία θα πετούσαμε. Ήταν η…
Πήγαμε στο desk της AeroParacas, δώσαμε τα ονόματα μας, μας ζύγισαν και μας υπέδειξαν που έπρεπε να πάμε για να πληρώσουμε τους φόρους αεροδρομίου. Μετά περιμέναμε να μας καλέσουν.
Μετά από λίγα λεπτά ήρθε ένας κύριος και μας ζήτησε να τον ακολουθήσουμε. Πήγαμε στην πύλη εξόδου (μια και μοναδική είναι) και μας υπέδειξε το αεροπλάνο. Για να μπούμε στο αεροπλάνο, έπρεπε να μας καλέσουν με το όνομα μας και να καθίσουμε στη θέση που μας αντιστοιχεί, σύμφωνα με το βάρος μας. Ήμασταν 5 επιβάτες. Το αεροπλάνο ήταν 6θέσιο συν 2 άτομα πλήρωμα. Μπαίνει πρώτα μια Σκανδιναβή (έτσι την έκοψα) που ήταν ντιρέκι μέχρι το ταβάνι και κάθεται στη μία από τις δύο πρώτες θέσεις. Μετά μπήκε ο αδερφός μου που έκατσε δίπλα της. Στην συνέχεια, από πίσω τους έκατσε ένα ζευγάρι Γερμανών και έμεινα εγώ στο τέλος μόνη σαν το λεμόνι Εμένα, λοιπόν με «πέταξαν» τέρμα πίσω γιατί ήμουν η πιο ελαφριά. Όταν μπήκα στο αεροπλάνο είδα ότι η τελευταία θέση ήταν ενιαία από τη μία άκρη μέχρι την άλλη, χωρίς κανένα χώρισμα στη μέση. Βάλαμε τα ακουστικά, από τα οποία ακούγαμε και την ξενάγηση που μας έκανε ο συγκυβερνήτης. Όταν απογειωθήκαμε, γρήγορα κατάλαβα το πλεονέκτημα της θέσης μου...για να μπορέσουν να δούνε όλοι, οι επιβαίνοντες στο αεροπλάνο, τις γραμμές, ο πιλότος πήγαινε πρώτα από δεξιά των γραμμών, για να βλέπουν αυτοί που κάθονταν αριστερά στο αεροπλάνο και μετά αριστερά των γραμμών, για να βλέπουν αυτοί που κάθονται δεξιά. Οπότε εγώ είχα την δυνατότητα να δω δύο φορές τις γραμμές! Έτσι κατά την διάρκεια της πτήσης, πήγαινα μια δεξιά, μια αριστερά…μία δεξιά, μία αριστερά… έχοντας τον χρόνο, και φωτογραφίες να βγάλω, αλλά και να δω τις γραμμές με την ησυχία μου!!!
Πρώτα είδαμε την φάλαινα…
…μετά είδαμε διάφορα τραπεζοειδή σχήματα…
…είδαμε τον αστροναύτη…
…την μαϊμού με την σπειροειδή ουρά. Ένα μέρος της ουράς έχει χαλάσει.
Μετά είδαμε τον σκύλο, που δεν κατάφερα να τον βγάλω καλά, γιατί στην αρχή δεν μπορούσα να τον κεντράρω στο έδαφος…
….το κολιμπρί…
…την αράχνη…
…και τον κόνδορα.
Στην συνέχεια είδαμε δύο από τα μεγαλύτερα γεωγλυφικά, μήκους 9 μιλίων περίπου. Κάτω δεξιά είναι ένα πουλί…δεν ξέρω τι πουλί…υποτίθεται ότι είναι φανταστικό πουλί. Και πάνω αριστερά είναι ένα πελεκάνος.
Μετά είδαμε τον παπαγάλο…
…και στην συνέχεια είδαμε τρία γεωγλυφικά μαζί, ένα εκ των οποίων είχαμε δει και από το λεωφορείο, λίγο πριν φτάσουμε στην Νάσκα
Από αριστερά προς τα δεξιά φαίνεται πρώτα η σαύρα, η οποία έχει κοπεί από την Παναμερικάνα Οδό…στη μέση βλέπουμε το δέντρο, που είναι και το γεωγλυφικό που είχαμε δει από το λεωφορείο και τέρμα δεξιά είναι τα χέρια…εμένα πάντως σαν κοτοπουλάκι μου φαίνεται! Βέβαια τότε, οι Νάσκα, δεν ήξεραν τι είναι οι κότες…
Όταν επιστρέψαμε στο αεροδρόμιο κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο μας έδωσαν ένα πιστοποιητικό, το οποίο ανέγραφε το όνομα μας επάνω, την ημερομηνία, τον τύπο του αεροπλάνου και πιστοποιούσε ότι πετάξαμε πάνω από ένα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας.
Είχαμε πάρει άριστα λοιπόν στην πτήση μας
Και εκεί που νόμιζα, ότι δεν με έχει πάρει μυρωδιά κανείς για τα "σουλάτσα" μου στο αεροπλάνο, όταν o συγκυβερνήτης μου έδωσε το πιστοποιητικό μου είπε ότι είμαι "overactive girl"….εγώ μετά έψαχνα να βρώ τρύπα να κρυφτώ 
Το αεροπλανάκι μας και ο συγκυβερνήτης
***
Μετά από λίγα λεπτά είχαμε μπεί στο βανάκι για την επιστροφή στο κατάλυμα μας, έχοντας ζήσει μία μοναδική εμπειρία και έχοντας δει ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του κόσμου!
Το πρόγραμμα σήμερα έλεγε, ότι το πρωί, στις 06:45, θα ερχόταν βανάκι να μας πάρει από το hostel, να μας πάει στο αεροδρόμιο της Νάσκα, να πετάξουμε πάνω από τις γραμμές της Νάσκα και να μας πάρει ξανά το βανάκι, για να μας φέρει πίσω στο κατάλυμα. Για όλο αυτό, το κόστος ήταν 70$/άτομο. Επίσης πληρώσαμε 30Soles/άτομο για τους φόρους του αεροδρομίου. Τα 70$ τα πληρώσαμε στο hostel, το οποίο είχε κανονίσει την πτήση μας και τη μετακίνηση μας απο και προς το αεροδρόμιο. Τους φόρους τους πληρώσαμε κατά την άφιξη μας στο αεροδρόμιο.
***
Πολιτισμός των Nasca
Περίπου 350 χλμ. νότια της Λίμα, στο σημερινό γεωγραφικό διαμέρισμα της Ίκα, ανάμεσα στις κοιλάδες China, Pisco, Ica, Rio Grande και Acari, αναπτύχθηκε ο πολιτισμός των Νάσκα, που έφθασε στο απόγειό του ανάμεσα στο 200 π.Χ. έως το 800 μ.Χ. Η καταγωγή του ανάγεται στις πρώτες φάσεις του πολιτισμού Παράκας - Σπήλαια (2ος αιώνας π.Χ.). Υπάρχουν ακόμα τα ερείπια της αρχαίας πρωτεύουσας της Νάσκα, Καγουάτσι, που είχε έναν πυραμιδικό ναό, ανάκτορο, πολλές κατοικίες και δρόμους με καλή ρυμοτομία. Για το Καγουάτσι θα πω λίγα πράγματα αργότερα.
Ο λαός των Νάσκα ήταν πολεμικός, εμπορικός και είχε μεγάλες καλλιτεχνικές ικανότητες, όπως αποδεικνύεται από την θαυμάσια κεραμική του. Ήταν επίσης εξαιρετικοί κατασκευαστές υδραγωγείων και δεξαμενών. Ανέπτυξαν αυτές τις τεχνικές λόγω της μεγάλης ξηρασίας που παρατηρείται στην περιοχή. Κάποια από αυτά τα υδραγωγεία χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα, όπως είπα πιο πάνω. Διακρίθηκαν επίσης στην Αστρολογία και τα Μαθηματικά, όπως αποδεικνύουν οι περίφημες γραμμές και φιγούρες που αποδίδονται σ΄ αυτούς και έχουν γίνει πια γνωστές σ΄ όλο τον κόσμο.
Οι γραμμές και τα σχέδια των Νάσκα
Τα γεωμετρικά σχήματα, οι γραμμές και οι γιγαντιαίες μορφές ζώων και πουλιών, καλύπτουν μια έκταση μεγαλύτερη από 50 τετραγωνικά χιλιόμετρα στους πρόποδες της οροσειράς των Άνδεων, ανάμεσα στα σημερινά χωριά Νάσκα και Πάλπα και οι περισσότερες είναι ορατές μόνο από αεροπλάνο, ενώ κάποιες άλλες είναι ορατές από τα γύρω βουνά, λόγω του μεγάλου μεγέθους τους. Είναι τεράστιες ευθείες γραμμές που τέμνονται μεταξύ τους σε διάφορα σημεία, τριγωνικά και ορθογώνια σχήματα, σπείρες διαφόρων μεγεθών, 18 σχέδια πουλιών και 10 περίπου σχέδια ζώων, που παριστάνουν έναν πίθηκο με σπειροειδή ουρά, μία αράχνη, ψάρια κ.α.. Οι ευθείες γραμμές έχουν μήκος από 4 μ. έως και 10 χλμ. και τα σχέδια των ζώων φθάνουν από 15 μ. έως 300 μ. Το σύνολο προκαλεί τον θαυμασμό για την αρτιότητα της κατασκευής του, το μέγεθός του, τον προσανατολισμό των γραμμών, την τελειότητα των καμπυλών, τις άψογες αναλογίες των μορφών!
Οι γραμμές αυτές και τα σχήματα είναι ελαφρά χαραγμένα στο έδαφος σε βάθος περίπου 30 εκ. Οι Νάσκα καθάριζαν τα σημεία των γραμμών από τις πέτρες και τα περιττά χώματα, μέχρι να εμφανιστεί το έδαφος καθαρό. Εντύπωση προξενεί το γεγονός πώς, γραμμές τόσο ρηχές, δεν έχουν σβήσει με το πέρασμα του χρόνου. Αυτό οφείλεται στη μορφολογία του εδάφους και στα φυσικά χαρακτηριστικά της περιοχής. Το κλίμα της Νάσκα είναι ένα από τα πιο ξηρά του κόσμου. Επίσης, το έδαφος στην περιοχή περιέχει γύψο, ο οποίος σε συνδυασμό με το κλίμα διατηρεί τα σχήματα. Οι Νάσκα χρησιμοποιούσαν πέτρες, σαν σημεία αναφοράς για την χάραξη των γραμμών, κάποιες από τις οποίες έχουν μείνει από τότε στο ίδιο ακριβώς μέρος που τοποθετήθηκαν αρχικά. Για παράδειγμα, οι μεγάλες καμπύλες αποτελούνται από τμήματα κύκλων, τα κέντρα των οποίων, ήταν σημαδεμένα με πέτρες κομμένες στο μέγεθος του ενός εκατοστού της διάστασης της αντίστοιχης ακτίνας!
Οι γραμμές μελετήθηκαν για πρώτη φορά το 1926 από τον T. Mejia Xesspe, ο οποίος υπέθεσε ότι πρόκειται για αρχαίους ιερούς δρόμους. Λίγα χρόνια αργότερα ο P. Kosok, τις θεώρησε σαν το μεγαλύτερο αστρονομικό ημερολόγιο που υπάρχει στον κόσμο. Για τον Hawkins είναι μαγικο-θρησκευτικά σύμβολα. Η Γερμανίδα γεωλόγος Μ. Reiche αφιέρωσε τη ζωή της στη μελέτη των γραμμών αυτών και χάρις στις αεροφωτογραφίες, μας παρουσίασε τον πιο ολοκληρωμένο «χάρτη» που υπάρχει γι΄ αυτά τα σχέδια. Συμπεραίνει ότι το σύνολο των γραμμών και των σχεδίων αποτελεί το κατάλοιπο ενός γιγαντιαίου ημερολογίου, που συμπεριλαμβάνει αστρονομικά σύμβολα δημιουργημένα από τους πολιτισμούς Παράκας – Νάσκα, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν σαν βασική μονάδα μέτρησης το 1,30 μ.!
Για τον Έριχ φον Νταίνικεν ήταν διάδρομοι προσγείωσης εξωγήινων και για τον Orefini συνδέονται με τελετουργικούς χορούς της βροχής. Οι θεωρίες πολλές και διαφορετικές. Το πιο σωστό όμως είναι να προσπαθήσει κανείς να πλησιάσει τη σκέψη των ανθρώπων εκείνης της εποχής και να μπορέσει αν καταλάβει το νόημα αυτών των γραμμικών εικόνων, παρά να προβάλει την δική του οπτική γωνία, πάνω σ’ ένα παρελθόν που είχε εντελώς διαφορετικά κίνητρα και στόχους από τα σημερινά!...Σύμφωνα με τον Johan Reinhard, o οποίος μελέτησε τους θρύλους και τις παραδόσεις της προκολομβιανής Αμερικής, για την ερμηνεία των γεωγλυφικών πρέπει να ληφθούν υπ΄όψιν, η ιερή γεωγραφία της περιοχής και οι θρησκευτικές πεποιθήσεις των λαών των Άνδεων. Έτσι θεωρεί ότι τα σχήματα και οι γραμμές των Νάσκα εντάσσονται σ΄ένα ευρύ πλαίσιο λατρείας της γονιμότητας που έχει σχέση με το νερό και τα βουνά, δεδομένης της μεγάλης ξηρασίας που παρατηρείται στην περιοχή. Ήταν ευρύτατα διαδεδομένη η αντίληψη ότι στις κορυφές των βουνών κατοικούσαν θεότητες οι οποίες έλεγχαν τα μετεωρολογικά φαινόμενα και την γονιμότητα. Επομένως οι τελετές που σχετίζονταν με τη λατρεία αυτών των θεών είχαν πρωταρχική σημασία για τους Νάσκα. Ίσως σ΄αυτό οφείλεται επίσης, ότι κάποια από τα φυτά και τα ζώα που συναντάμε στα γεωγλυφικά, στις παραδόσεις των Άνδεων, συνδέονται με το νερό. Για τον Reinhard λοιπόν όλο αυτό το πλέγμα γραμμών και σχημάτων απέβλεπε στην επίκληση δυνάμεων που θα έφερναν την ευεργετική βροχή που είναι τόσο σπάνια στη περιοχή των Νάσκα!
Η ύπαρξη όλων αυτών των γραμμικών εικόνων αποδεικνύει, ότι οι κάτοικοι της Περουβιανής ακτής, είχαν φτάσει σ’ ένα αφάνταστα αναπτυγμένο πολιτιστικό επίπεδο. Το γεγονός ότι μπορούσαν να αναπαραγάγουν σχέδια από μια κλίμακα σε άλλη πολύ μεγαλύτερη, προϋποθέτει την ύπαρξη διανοιών ικανών να αντιλαμβάνονται αφηρημένους στόχους και με μεγάλη ικανότητα λογισμού και χρήσης των μαθηματικών! Αυτή η διαπίστωση, αποδεικνύει ότι δεν πρόκειται, σε καμία περίπτωση, για «πρωτόγονους λαούς»…πρόκειται για πολιτισμούς που έχοντας ως κινητήρα τον θρησκευτικό παράγοντα, ανέπτυξαν υψηλές ικανότητες για την εποχή εκείνη!
Για όλα τα παραπάνω λοιπόν, οι γραμμές των Νάσκα, αποτελούν Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco.
Η Κεραμική των Νάσκα
Οι ανασκαφές στην περιοχή της Νάσκα, από τον καθηγητή Uhle, το 1901, έφεραν στο φως θαυμάσια κεραμικά αντικείμενα που διακρίνονται για την ποικιλία των χρωμάτων τους και την εξαιρετική πατίνα τους.
Η κεραμική της χωρίζεται σε δύο φάσεις, σύμφωνα με τον J.H. Rowe
- Την «Μνημειώδη Νάσκα»: Χαρακτηρίζεται από ρεαλιστικές και στυλιζαρισμένες φιγούρες.
- Την «Γόνιμη Νάσκα»: Η κεραμική της έχει πολύ εκλεπτισμένα σχέδια που καλύπτουν ολόκληρο το αγγείο, καμιά φορά και το εσωτερικό του.
Εντύπωση προξενεί η τελειότητα της φόρμας, δεδομένου ότι οι αγγειοπλάστες της Νάσκα δεν χρησιμοποιούσαν τροχό. Στα κεραμικά αυτά αγγεία επίσης, διακρίνει κανείς τον «Φόβο του Κενού». Για να το αποφύγουν, μεγένθυναν την κεντρική φιγούρα, την στόλιζαν, την πολλαπλασίαζαν και κατέφευγαν σε ασυνήθιστα τεχνάσματα.
Τα αγγεία έχουν πλούσια εικονογράφηση, μαγικο-θρησκευτικού χαρακτήρα, που μας μαθαίνουν πολλά για τη φιλοσοφία και τη θρησκεία τους. Μας παρουσιάζουν ανθρωπόμορφα και ζωόμορφα τέρατα, πνεύματα της φύσης, τα φυτά και τα ζώα τους, τους τελετουργικούς χορούς τους, τα μαγικά μουσικά όργανα που κρατούν οι θεότητες τους, καθώς επίσης και άλλα φανταστικά όντα που εκφράζουν την αντίληψή τους για το σύμπαν. Είναι φανερό ότι τέτοια μοτίβα δεν έχουν ακόμα ερμηνευθεί επειδή γνωρίζουμε ελάχιστα για τη θρησκεία των Νάσκα…
***
Σηκωθήκαμε νωρίς και περιμέναμε να έρθει το βανάκι να μας πάρει. Το πρωινό μας θα το τρώγαμε όταν επιστρέφαμε. Ο λόγος φυσικά είναι προφανής! Η πτήση πάνω από τις γραμμές, καλό είναι να γίνεται με άδειο στομάχι
Όταν φτάσαμε στο αεροδρόμιο, μας υπέδειξαν με ποια εταιρεία θα πετούσαμε. Ήταν η…
Πήγαμε στο desk της AeroParacas, δώσαμε τα ονόματα μας, μας ζύγισαν και μας υπέδειξαν που έπρεπε να πάμε για να πληρώσουμε τους φόρους αεροδρομίου. Μετά περιμέναμε να μας καλέσουν.
Μετά από λίγα λεπτά ήρθε ένας κύριος και μας ζήτησε να τον ακολουθήσουμε. Πήγαμε στην πύλη εξόδου (μια και μοναδική είναι) και μας υπέδειξε το αεροπλάνο. Για να μπούμε στο αεροπλάνο, έπρεπε να μας καλέσουν με το όνομα μας και να καθίσουμε στη θέση που μας αντιστοιχεί, σύμφωνα με το βάρος μας. Ήμασταν 5 επιβάτες. Το αεροπλάνο ήταν 6θέσιο συν 2 άτομα πλήρωμα. Μπαίνει πρώτα μια Σκανδιναβή (έτσι την έκοψα) που ήταν ντιρέκι μέχρι το ταβάνι και κάθεται στη μία από τις δύο πρώτες θέσεις. Μετά μπήκε ο αδερφός μου που έκατσε δίπλα της. Στην συνέχεια, από πίσω τους έκατσε ένα ζευγάρι Γερμανών και έμεινα εγώ στο τέλος μόνη σαν το λεμόνι
Εμένα, λοιπόν με «πέταξαν» τέρμα πίσω γιατί ήμουν η πιο ελαφριά. Όταν μπήκα στο αεροπλάνο είδα ότι η τελευταία θέση ήταν ενιαία από τη μία άκρη μέχρι την άλλη, χωρίς κανένα χώρισμα στη μέση. Βάλαμε τα ακουστικά, από τα οποία ακούγαμε και την ξενάγηση που μας έκανε ο συγκυβερνήτης. Όταν απογειωθήκαμε, γρήγορα κατάλαβα το πλεονέκτημα της θέσης μου...για να μπορέσουν να δούνε όλοι, οι επιβαίνοντες στο αεροπλάνο, τις γραμμές, ο πιλότος πήγαινε πρώτα από δεξιά των γραμμών, για να βλέπουν αυτοί που κάθονταν αριστερά στο αεροπλάνο και μετά αριστερά των γραμμών, για να βλέπουν αυτοί που κάθονται δεξιά. Οπότε εγώ είχα την δυνατότητα να δω δύο φορές τις γραμμές! Έτσι κατά την διάρκεια της πτήσης, πήγαινα μια δεξιά, μια αριστερά…μία δεξιά, μία αριστερά… έχοντας τον χρόνο, και φωτογραφίες να βγάλω, αλλά και να δω τις γραμμές με την ησυχία μου!!!Πρώτα είδαμε την φάλαινα…
…μετά είδαμε διάφορα τραπεζοειδή σχήματα…
…είδαμε τον αστροναύτη…
…την μαϊμού με την σπειροειδή ουρά. Ένα μέρος της ουράς έχει χαλάσει.
Μετά είδαμε τον σκύλο, που δεν κατάφερα να τον βγάλω καλά, γιατί στην αρχή δεν μπορούσα να τον κεντράρω στο έδαφος…
….το κολιμπρί…
…την αράχνη…
…και τον κόνδορα.
Στην συνέχεια είδαμε δύο από τα μεγαλύτερα γεωγλυφικά, μήκους 9 μιλίων περίπου. Κάτω δεξιά είναι ένα πουλί…δεν ξέρω τι πουλί…υποτίθεται ότι είναι φανταστικό πουλί. Και πάνω αριστερά είναι ένα πελεκάνος.
Μετά είδαμε τον παπαγάλο…
…και στην συνέχεια είδαμε τρία γεωγλυφικά μαζί, ένα εκ των οποίων είχαμε δει και από το λεωφορείο, λίγο πριν φτάσουμε στην Νάσκα
Από αριστερά προς τα δεξιά φαίνεται πρώτα η σαύρα, η οποία έχει κοπεί από την Παναμερικάνα Οδό…στη μέση βλέπουμε το δέντρο, που είναι και το γεωγλυφικό που είχαμε δει από το λεωφορείο και τέρμα δεξιά είναι τα χέρια…εμένα πάντως σαν κοτοπουλάκι μου φαίνεται!
Βέβαια τότε, οι Νάσκα, δεν ήξεραν τι είναι οι κότες…Όταν επιστρέψαμε στο αεροδρόμιο κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο μας έδωσαν ένα πιστοποιητικό, το οποίο ανέγραφε το όνομα μας επάνω, την ημερομηνία, τον τύπο του αεροπλάνου και πιστοποιούσε ότι πετάξαμε πάνω από ένα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας.
Είχαμε πάρει άριστα λοιπόν στην πτήση μας
Και εκεί που νόμιζα, ότι δεν με έχει πάρει μυρωδιά κανείς για τα "σουλάτσα" μου στο αεροπλάνο,
όταν o συγκυβερνήτης μου έδωσε το πιστοποιητικό μου είπε ότι είμαι "overactive girl"….εγώ μετά έψαχνα να βρώ τρύπα να κρυφτώ Το αεροπλανάκι μας και ο συγκυβερνήτης
***
Μετά από λίγα λεπτά είχαμε μπεί στο βανάκι για την επιστροφή στο κατάλυμα μας, έχοντας ζήσει μία μοναδική εμπειρία και έχοντας δει ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του κόσμου!
Last edited:
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.729
- Likes
- 22.832
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
7 Απριλίου 2018 – Μέρος 2ο – Νάσκα (Νεκρόπολη Chauchilla, Υδραγωγεία Ocongalla, Πυραμίδες Cahuachi, Μουσείο Antonini)
Όταν γυρίσαμε στο hostel, φάγαμε το πρωινό μας και πήγαμε στο δωμάτιο να ετοιμαστούμε, γιατί το επόμενο τουρ που είχαμε κανονίσει θα ξεκινούσε στις 10:00. Τα σημεία επίσκεψης ήταν: η νεκρόπολη Chauchilla, ένα εργαστήριο κεραμικής, ένα εργαστήριο κλωστοϋφαντουργίας (το οποίο είχαμε δει τη προηγούμενη μέρα και πλέον δεν το υπολόγιζα) και μετά διάλειμμα για φαγητό. Μετά το φαγητό θα πηγαίναμε στα υδραγωγεία Οcongalla και τελευταίο σημείο θα ήταν οι πυραμίδες Cahuachi. Το κόστος για όλα αυτά ήταν 120Soles/άτομο. Το ποσό αυτό το είχα κατεβάσει στις 120S από τις 150S που ζητούσε αρχικά η Angela και έβαζε (αυθαίρετα) στο τουρ και το sandboarding που δεν θέλαμε! Το ποσό πάραυτα, εξακολουθούσε να μου φαίνεται μεγάλο, αλλά δεν έλεγε να το ρίξει με τίποτα, λέγοντας μου ότι για τις πυραμίδες θα χρησιμοποιούσαμε ειδικό όχημα…
- Άντε να δούμε, έλεγα και αμφέβαλα γι’ αυτό πάρα πολύ!
Πριν ζητήσω τα τουρ, είχα ψάξει στο ίντερνετ για σχετικές εκδρομές και έβλεπα ότι το sandboarding ήταν ακριβό και ανέβαζε κατά πολύ το κόστος λόγω του ειδικού οχήματος και του εξοπλισμού. Εμείς ούτως ή άλλως δεν το θέλαμε, οπότε είχα υπολογίσει ότι θα μας κοστίσει όλο το τουρ αυτής της μέρας κάτω από 100S/άτομο…αμ δε! Που να συνεννοηθείς, όταν εσύ μιλάς (γράφεις) και ο άλλος δεν σε καταλαβαίνει; Οεο;…Την προηγούμενη μέρα πάντως, που είχαμε φτάσει στο hostel, μια χαρά με καταλάβαινε όταν της μιλούσα…Anyway. Οι είσοδοι (όπου υπήρχαν) στους αρχαιολογικούς χώρους συμπεριλαμβάνονταν στην τιμή, καθώς και ο αγγλόφωνος ξεναγός με το όχημα.
***
Ο οδηγός μας, ήρθε στην ώρα του. Δεν ήταν ο ίδιος με την προηγούμενη μέρα και επίσης δεν θυμάμαι το όνομα του, γιατί δεν το σημείωσα. Αυτό το παιδί όμως με ρώτησε κάτι, κάποια στιγμή στο τουρ, και η ερώτηση αυτή αποτέλεσε την έμπνευση για την συγγραφή της εισαγωγής, της παρούσας ταξιδιωτικής ιστορίας
Νεκρόπολη Chauchilla
Η νεκρόπολη Chauchilla βρίσκεται 30χλμ νότια της Νάσκα. Ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1920 και χρονολογείται απο το 1000 - 1400 μΧ, την περίοδο Τσίντσα.
Το νεκροταφείο έχει λεηλατηθεί εκτενώς από τυμβωρύχους, που εγκατέλειψαν ανθρώπινα οστά, μούμιες, αγγεία και υφάσματα διασκορπισμένα γύρω στην περιοχή. Παρόμοια τοπικά νεκροταφεία έχουν καταστραφεί σε μεγαλύτερο βαθμό. Από αρχαιολογική σκοπιά, έχουν αφαιρέσει την ταυτότητα των νεκρών, δυσκολεύοντας έτσι το έργο των αρχαιολόγων να ερευνήσουν την ιστορία των ανθρώπων που έζησαν εκείνη την εποχή. Λόγω της λεηλασίας αυτής, οι μούμιες εκτέθηκαν στα στοιχεία της φύσης και σε κάποιες απο αυτές έχει καταστραφεί η μουμιοποίηση. Επίσης, χιλιάδες οστά βρίσκονται σκορπισμένα σε μεγάλη έκταση. Τα ταφικά έθιμα των διαφόρων λαών και πολιτισμών ανα την υφήλιο, αποτελούν σημαντική πηγή πληροφοριών για αυτούς!
Στην περιοχή Estaquería, οι αρχαιολόγοι βρήκαν ξύλινους στύλους που αρχικά θεωρούσαν ότι χρησιμοποιήθηκαν για αστρονομικές παρατηρήσεις. Ωστόσο, πιστεύεται τώρα, ότι στη περιοχή αυτή γίνονταν η ξήρανση των σωμάτων και η διαδικασία μουμιοποίησης τους. Υπάρχουν χιλιάδες τάφοι, αλλά έχουν αποκατασταθεί μόνο 12. Σε αυτούς μπορεί να δει κανείς, σαβανωμένες μούμιες σε καθιστή στάση, με λευκασμένα κρανία και μακριές κοτσίδες από φυσική τρίχα. Κάποιες μούμιες εξακολουθούν να έχουν μαλλιά και υπολείμματα μαλακών ιστών, όπως δέρμα. Τοποθετούσαν τους νεκρούς σε καθιστή στάση και τους τύλιγαν με τα περίφημα πλούσια υφαντά της περιοχής, τα οποία βοηθούσαν στη διατήρηση της μουμιοποίησης. Όσο πιο μεγάλο κοινωνικό υπόβαθρο είχε ο νεκρός, τόσο πιο πολλά υφαντά τύλιγαν γύρω του, μέχρι και 12. Αν το κοινωνικό υπόβαθρο ήταν χαμηλό, τύλιγαν το πολύ 3 υφαντά. Τα σώματα αλείφονταν επίσης με ρητίνη, στην οποία κολλούσαν τα έντομα από τα οποία τρέφονταν τα βακτήρια, αντί να τρέφονται από τα νεκρά σώματα.
Η νεκρόπολη μπορεί να προσεγγιστεί μέσω χωματόδρομου από την εθνική οδό Παναμερικάνα.
Όταν φτάσαμε ξεκινήσαμε από τους πρώτους τάφους. Εκεί ο ξεναγός μας είπε πως γίνονταν η κατασκευή των τάφων, δηλαδή από πλίνθινα τούβλα, έχτιζαν «δωμάτια» στα οποία τοποθετούσαν τους νεκρούς μαζί με διάφορα προσωπικά αντικείμενα. Τα κεραμικά που βρέθηκαν εκεί θεωρούνται ότι ήταν αντικείμενα που πίστευαν ότι ο νεκρός θα χρειαστεί εκεί που θα πάει. Πάνω από τους τάφους τοποθετούσαν ξύλα και πάνω από τα ξύλα αυτά, έβαζαν ψιλά κλαδιά για να καλύψουν τον τάφο.
Τους επόμενους τάφους τους είδαμε μόνοι μας. Ο ξεναγός μας, μας είπε να προσέχουμε τα φίδια και να μην βγαίνουμε από το μονοπάτι που είναι χαραγμένο στον αρχαιολογικό χώρο.
Είδαμε και τάφους με μούμιες παιδιών
Στη μέση της ερήμου, καθώς πηγαίναμε στα κοιμητήρια Τσαουτσίγια, πρόσεξα κάποιους άλλους τάφους. Φεύγοντας από τον αρχαιολογικό χώρο ζήτησα να σταματήσουμε για να τους δω. Πριν κατέβω από το αυτοκίνητο ο ξεναγός μου είπε ότι εδώ θάβουν τους κατοίκους που δεν έχουν το «κατάλληλο» ποσό για να ταφούν στα νεκροταφεία της Νάσκα. Συγκεκριμένα μας είπε ότι για να ταφείς στα νεκροταφεία της Νάσκα χρειάζεσαι το λιγότερο 3000Soles, ενώ όταν σε θάβουν στην έρημο χρειάζεσαι το πολύ 800Soles. Έχεις λεφτά; Σε θάβουν στα νεκροταφεία της Νάσκα! Δεν έχεις λεφτά; Σε θάβουν στην έρημο παρέα με τα φίδια....
***
Επόμενη μας στάση ήταν σε ένα εργαστήρι κεραμικής. Βρίσκονταν πολύ κοντά στο αεροδρόμιο της Νάσκα. Εκεί μας πήγαν για να ψωνίσουμε. Τα κλασικά τουριστικά κόλπα για την προώθηση των τοπικών προϊόντων. Εκεί, ένας κύριος μας έδειξε πως κατασκεύαζαν οι Νάσκα τα κεραμικά, δηλαδή χωρίς τροχό, πως τα έψηναν και πως τα ζωγράφιζαν.
***
Είχε έρθει η ώρα να φάμε και όντως πεινούσαμε. Ζητήσαμε από τον οδηγό μας να μας αφήσει στη κεντρική πλατεία της Νάσκα και δώσαμε ραντεβού πάλι στο hostel για την συνέχεια του τουρ. Το προηγούμενο βράδυ είχαμε δει ένα άλλο εστιατόριο, το οποίο και επιλέξαμε για σήμερα. Είναι το Via la encantada. Ο λόγος που το επιλέξαμε είναι γιατί είχε και πίτσες, εκτός από τα κλασικά θαλασσινά. Καλά τα ψάρια, αλλά θέλαμε να φάμε κάτι πιο χορταστικό, γιατί το βράδυ θα παίρναμε τα βουνά και θα ήμασταν πολλές ώρες σε λεωφορείο χωρίς να ξέρουμε πότε θα τρώγαμε ακριβώς. Σε αυτό το εστιατόριο δοκίμασα για πρώτη φορά το γνωστό chicha morada…
…και από εκείνη τη στιγμή, μέχρι να φύγουμε από τη χώρα, το έπινα συνέχεια. Είναι πεντανόστιμο!!! Το τσίτσα είναι η μπύρα των Ίνκας, από ζύμωση μοβ καλαμποκιού. Νομίζω ότι οι Ίνκας δεν ήξεραν να σουρώνουν Είναι ένας πεντανόστιμος χυμός καλαμποκιού! Ο αδερφός μου είχε κολλήσει με την Inca Kola….αυτό το «ξέπλυμα» τσιχλόφουσκας, που το δοκίμασα στη Λίμα και ήθελα να ξεράσω….και το έπινε σαν νερό
Στο εστιατόριο πληρώσαμε 10,85€ για δύο πίτσες και δύο τσίτσα και ήταν νόστιμα και χορταστικά.
***
Υδραγωγεία Oncongalla
Στη συνέχεια πήγαμε στο hostel και περιμέναμε να έρθει ο οδηγός μας, να μας πάρει. Επόμενος μας προορισμός τα υδραγωγεία Ocongalla.
Πρόκειται για μία μεγάλη «δεξαμενή» με νερό που τροφοδοτείται από τρείς πηγές. Αποτελούσε μέρος του συστήματος ύδρευσης των Νάσκα και χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Είδαμε κάποιες μητέρες να κάνουν μπάνιο τα παιδιά τους.
Εγώ κατέβηκα μέχρι ένα σημείο, γιατί είχα ήδη δεχτεί την επίθεση κουνουπιών και δεν είχα όρεξη και για δεύτερη…
***
Πυραμίδες Cahuachi
Οι πυραμίδες Cachuachi βρίσκονται 25 χλμ δυτικά της Νάσκα και αποτελούν τη σημαντικότερη πόλη των Νάσκα! Θεωρείται ότι είναι η αρχαία ιερή πόλη των Νάσκα! Σε αυτήν την πόλη βρίσκονται: μία πυραμιδική κατασκευή με εξέδρες, η μία πάνω στη άλλη, άλλη μία μνημειώδης κατασκευή, μερικά διαμερίσματα, 6 αρχιτεκτονικά συμπλέγματα, τείχη και μία κεντρική αυλή 1500 τετραγωνικών χλμ.
Στα περίχωρα του Καγουάτσι βρίσκεται η περιοχή Estaquería, που προανέφερα, και αυτό κάνει πολλούς αρχαιολόγους να πιστεύουν ότι το Καγουάτσι ήταν ιερό κέντρο που συνδέονταν με τη νεκρόπολη Τσαουτσίγια!
Για να φτάσεις στις πυραμίδες διασχίζεις την έρημο. Και εμείς το κάναμε με απλό ΙΧ και όχι με εκείνα τα οχήματα που κινούνται σε αμμόλοφους! Μπούρδες μου έλεγε η άλλη στο hostel, αλλά το έκανα γαργάρα γιατί δεν είχα όρεξη να μαλώνω…
Κατά την διάρκεια της διαδρομής κάναμε και μία κουβέντα με τον ξεναγό μας. Μας ρώτησε από που είμαστε και μας είπε ότι είμαστε από τους λίγους τουρίστες που μένουν στη Νάσκα πάνω από ένα 24ωρο. Οι περισσότεροι πάνε για να πετάξουν πάνω από τις γραμμές και φεύγουν. Ήταν ενδιαφέρουσα η συζήτηση! Μας είπε για την οικογένεια του και ότι έχει άλλα 6 αδέρφια (ζωή να έχουν)…επίσης μας είπε ότι η δουλειά του ξεναγού είναι περιστασιακή και ότι η βασική του εργασία είναι άλλη. Πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι δουλειά κάνει, άρχισε να κάνει και αυτός ερωτήσεις. Μια από αυτές τις ερωτήσεις ήταν η εξής:
- Ξ: Πως γνωρίζεις το Περού σαν χώρα; Εννοώ πως ξέρεις τη χώρα;
Αυτή η ερώτηση με ξάφνιασε! Έμεινα για λίγο σκεφτική. Το παιδί χαμογέλασε, νομίζοντας ότι προσπαθούσα να σκεφτώ για να του δώσω απάντηση. Εγώ όμως, μόλις είχα θυμηθεί κάτι πολύ σημαντικό, που με πήγε αρκετά χρόνια πίσω, όταν πήγαινα δημοτικό και διάβαζα παρέα με τον πατέρα μου γεωγραφία…
- Ο πατέρας μου, μου έμαθε ότι υπάρχει μία χώρα στην Λατινική Αμερική που λέγεται Περού! Και ότι σε αυτή τη χώρα γεννήθηκε ο πολιτισμός των Ίνκας! Επίσης στο σχολείο στην Ελλάδα, μας μαθαίνουν παγκόσμια γεωγραφία!
- Ξ: Αλήθεια; Πολύ ενδιαφέρον αυτό! Και πόσες γλώσσες ξέρεις;
- Ελληνικά και Αγγλικά. Εσύ; Πόσες γλώσσες ξέρεις;
- Ξ: 29
Στην αρχή κόλλησα…Υπάρχει άνθρωπος που να ξέρει τόσες πολλές γλώσσες; Αναρωτήθηκα…Τότε μου λέει ο αδερφός μου
- Π: Σε δουλεύει…
Γυρνώ και απαντώ στο ξεναγό
- Εννοείς ότι μιλάνε Ισπανικά σε τόσες χώρες, έτσι;
- Ξ: Ακριβώς! Γιατί να μάθω άλλες γλώσσες όταν υπάρχουν τόσες χώρες που μιλάνε Ισπανικά;…
Για να πω την αλήθεια με εκνεύρισε! Είχε υπεροπτικό ύφος…Ευτυχώς είχαμε φτάσει στον αρχαιολογικό χώρο και η συζήτηση έληξε εκεί.
Είναι ένας αρχαιολογικός χώρος που έχει ανασκαφεί κατα το 2% μόνο. Όλο το υπόλοιπο είναι θαμμένο κάτω απο τόνους άμμου ακόμα! Περιπλανηθήκαμε στους πλίνθινους διαδρόμους και στα χαραγμένα μονοπάτια με την ησυχία μας…
…είδαμε και ένα μικρό ανεμοστρόβιλο που έκανε το πέρασμα του από τον αρχαιολογικό χώρο και συνέχισε τον δρόμο του
Οι πυραμίδες μου άρεσαν πολύ! Είναι ένας ενδιαφέρον αρχαιολογικός χώρος, κυρίως γιατί αποτελούσε τελετουργικό κέντρο των Νάσκα και θεωρείτε οτι έχει σχέση με τις γραμμές και την νεκρόπολη Τσαουτσίγια. Έτσι είχαμε μία καλύτερη εικόνα της περιοχής. Κατά τη παραμονή μας στον αρχαιολογικό χώρο, κοιτούσα τους αμμόλοφους γύρω και αναρωτιόμουν πόσα όμορφα πράγματα είναι θαμμένα ακόμα….
***
Στο γυρισμό, ρώτησα τον ξεναγό αν προλαβαίνουμε το μουσείο Antonini και μου απάντησε καταφατικά. Του είπα να μας αφήσει εκεί.
Μουσείο Antonini
Για να μπορέσουμε να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα της περιοχής Νάσκα, θέλαμε να δούμε και το αρχαιολογικό της μουσείο. Το μοουσείο Antonini φιλοξενεί αρκετά αντικείμενα προερχόμενα από το τελετουργικό κέντρο Cahuachi, επίσης έχει ένα αντίγραφο τάφου των Νάσκα, έχει αεροφωτογραφίες των γραμμών και ανάλυση τους σε αφίσες στους τοίχους του, καθώς και στοιχεία από διάφορες ανασκαφές στην περιοχή. Στο πίσω μέρος του μουσείου βρίσκονται, μία μακέτα των γραμμών και ένα υδραγωγείο. Όλες οι επεξηγήσεις είναι στα Ισπανικά (δυστυχώς)…αλλά στην είσοδο του μουσείου, όταν πληρώνεις το εισιτήριο, σου δίνουν ένα μικρό πακετάκι από Α4 κόλες, στις οποίες υπάρχει συγκεντρωμένη η μετάφραση, στα αγγλικά, των αφισών που κρέμονται μέσα στο μουσείο (ευτυχώς).
Η είσοδος του μουσείου είναι 15Soles/άτομο
***
Από το μουσείο πήγαμε στο hostel με τα πόδια. Μαζέψαμε τα πράγματα μας, πλυθήκαμε και ντυθήκαμε κατάλληλα για το ταξίδι που θα κάναμε το βράδυ με λεωφορείο προς το Κούσκο, αφήσαμε τις βαλίτσες μας εκεί και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στη πόλη, μέχρι να περάσει η ώρα για να πάρουμε το λεωφορείο. Η Angela μας είχε επιτρέψει να μείνουμε στο δωμάτιο μέχρι εκείνη την ώρα, αργά το απόγευμα, χωρίς επιπλέον χρέωση (αυτό της έλειπε…)
Είδαμε εικόνες της πόλης…
…πήγαμε στη Plaza de Armas…
Ο καρπός του δέντρου της παρακάτω φωτογραφίας τρώγεται και το πουλάνε στην αγορά τους. Δεν ξέρω πως λέγεται, αλλά μοιάζει με μεγάλο φασολάκι
Αγοράσαμε chicha morada να πιούμε…
…βγάλαμε φωτογραφίες, μπήκαμε στο καθεδρικό ναό…
…με αυτά ανεβαίνουν τους αμμόλοφους για sandboarding.
Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να φύγουμε. Πήγαμε στο hostel, πήραμε τα πράγματά μας, για να πάμε στο σταθμό των λεωφορείων. Το δρομολόγιο για Κούσκο αναχωρούσε στις 21:00, το κόστος του εισιτηρίου είναι 140Soles/άτομο, η διάρκεια της διαδρομής είναι 14 ώρες και περιλαμβάνει ένα γεύμα. Στο λεωφορείο μας έδωσαν κουβέρτα και μαξιλάρι. Οι θέσεις που είχαμε κλείσει ήταν στον δεύτερο όροφο του λεωφορείου πάλι, μπροστά μπροστά. Βολευτήκαμε και μετά από λίγη ώρα αναχωρήσαμε. Είχε βραδιάσει πλέον και δεν είχαμε να δούμε και πολλά από τα παράθυρα. Μας έφεραν το φαγητό σχετικά νωρίς. Άλλωστε όλοι θα κοιμόμασταν σε λίγη ώρα. Αφού φάγαμε, ντυθήκαμε, βολευτήκαμε, ρίξαμε τις θέσεις πίσω και…zzzzzz
***
Όταν άνοιξαν τα μάτια μου, ήταν ακόμα βράδυ και ένιωθα να πνίγομαι…Σηκώνομαι απο τη μέση και πάνω στη θέση μου και παίρνω μία βαθιά ανάσα…ήταν τόσο ευεργετική!!! Παίρνω άλλες δύο ανάσες και αρχίζω να στανιάρω…κοιτώ δίπλα μου τον αδερφό μου, ο οποίος κοιμάται ήρεμα…το λεωφορείο είναι ήσυχο! Βγάζω το κινητό μου από την τσάντα και ανοίγω την εφαρμογή που μετράει το υψόμετρο…4400μ!
Welcome to the Andes…
Όταν γυρίσαμε στο hostel, φάγαμε το πρωινό μας και πήγαμε στο δωμάτιο να ετοιμαστούμε, γιατί το επόμενο τουρ που είχαμε κανονίσει θα ξεκινούσε στις 10:00. Τα σημεία επίσκεψης ήταν: η νεκρόπολη Chauchilla, ένα εργαστήριο κεραμικής, ένα εργαστήριο κλωστοϋφαντουργίας (το οποίο είχαμε δει τη προηγούμενη μέρα και πλέον δεν το υπολόγιζα) και μετά διάλειμμα για φαγητό. Μετά το φαγητό θα πηγαίναμε στα υδραγωγεία Οcongalla και τελευταίο σημείο θα ήταν οι πυραμίδες Cahuachi. Το κόστος για όλα αυτά ήταν 120Soles/άτομο. Το ποσό αυτό το είχα κατεβάσει στις 120S από τις 150S που ζητούσε αρχικά η Angela και έβαζε (αυθαίρετα) στο τουρ και το sandboarding που δεν θέλαμε! Το ποσό πάραυτα, εξακολουθούσε να μου φαίνεται μεγάλο, αλλά δεν έλεγε να το ρίξει με τίποτα, λέγοντας μου ότι για τις πυραμίδες θα χρησιμοποιούσαμε ειδικό όχημα…
- Άντε να δούμε, έλεγα και αμφέβαλα γι’ αυτό πάρα πολύ!
Πριν ζητήσω τα τουρ, είχα ψάξει στο ίντερνετ για σχετικές εκδρομές και έβλεπα ότι το sandboarding ήταν ακριβό και ανέβαζε κατά πολύ το κόστος λόγω του ειδικού οχήματος και του εξοπλισμού. Εμείς ούτως ή άλλως δεν το θέλαμε, οπότε είχα υπολογίσει ότι θα μας κοστίσει όλο το τουρ αυτής της μέρας κάτω από 100S/άτομο…αμ δε! Που να συνεννοηθείς, όταν εσύ μιλάς (γράφεις) και ο άλλος δεν σε καταλαβαίνει; Οεο;…Την προηγούμενη μέρα πάντως, που είχαμε φτάσει στο hostel, μια χαρά με καταλάβαινε όταν της μιλούσα…Anyway. Οι είσοδοι (όπου υπήρχαν) στους αρχαιολογικούς χώρους συμπεριλαμβάνονταν στην τιμή, καθώς και ο αγγλόφωνος ξεναγός με το όχημα.
***
Ο οδηγός μας, ήρθε στην ώρα του. Δεν ήταν ο ίδιος με την προηγούμενη μέρα και επίσης δεν θυμάμαι το όνομα του, γιατί δεν το σημείωσα. Αυτό το παιδί όμως με ρώτησε κάτι, κάποια στιγμή στο τουρ, και η ερώτηση αυτή αποτέλεσε την έμπνευση για την συγγραφή της εισαγωγής, της παρούσας ταξιδιωτικής ιστορίας
Νεκρόπολη Chauchilla
Η νεκρόπολη Chauchilla βρίσκεται 30χλμ νότια της Νάσκα. Ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του 1920 και χρονολογείται απο το 1000 - 1400 μΧ, την περίοδο Τσίντσα.
Το νεκροταφείο έχει λεηλατηθεί εκτενώς από τυμβωρύχους, που εγκατέλειψαν ανθρώπινα οστά, μούμιες, αγγεία και υφάσματα διασκορπισμένα γύρω στην περιοχή. Παρόμοια τοπικά νεκροταφεία έχουν καταστραφεί σε μεγαλύτερο βαθμό. Από αρχαιολογική σκοπιά, έχουν αφαιρέσει την ταυτότητα των νεκρών, δυσκολεύοντας έτσι το έργο των αρχαιολόγων να ερευνήσουν την ιστορία των ανθρώπων που έζησαν εκείνη την εποχή. Λόγω της λεηλασίας αυτής, οι μούμιες εκτέθηκαν στα στοιχεία της φύσης και σε κάποιες απο αυτές έχει καταστραφεί η μουμιοποίηση. Επίσης, χιλιάδες οστά βρίσκονται σκορπισμένα σε μεγάλη έκταση. Τα ταφικά έθιμα των διαφόρων λαών και πολιτισμών ανα την υφήλιο, αποτελούν σημαντική πηγή πληροφοριών για αυτούς!
Στην περιοχή Estaquería, οι αρχαιολόγοι βρήκαν ξύλινους στύλους που αρχικά θεωρούσαν ότι χρησιμοποιήθηκαν για αστρονομικές παρατηρήσεις. Ωστόσο, πιστεύεται τώρα, ότι στη περιοχή αυτή γίνονταν η ξήρανση των σωμάτων και η διαδικασία μουμιοποίησης τους. Υπάρχουν χιλιάδες τάφοι, αλλά έχουν αποκατασταθεί μόνο 12. Σε αυτούς μπορεί να δει κανείς, σαβανωμένες μούμιες σε καθιστή στάση, με λευκασμένα κρανία και μακριές κοτσίδες από φυσική τρίχα. Κάποιες μούμιες εξακολουθούν να έχουν μαλλιά και υπολείμματα μαλακών ιστών, όπως δέρμα. Τοποθετούσαν τους νεκρούς σε καθιστή στάση και τους τύλιγαν με τα περίφημα πλούσια υφαντά της περιοχής, τα οποία βοηθούσαν στη διατήρηση της μουμιοποίησης. Όσο πιο μεγάλο κοινωνικό υπόβαθρο είχε ο νεκρός, τόσο πιο πολλά υφαντά τύλιγαν γύρω του, μέχρι και 12. Αν το κοινωνικό υπόβαθρο ήταν χαμηλό, τύλιγαν το πολύ 3 υφαντά. Τα σώματα αλείφονταν επίσης με ρητίνη, στην οποία κολλούσαν τα έντομα από τα οποία τρέφονταν τα βακτήρια, αντί να τρέφονται από τα νεκρά σώματα.
Η νεκρόπολη μπορεί να προσεγγιστεί μέσω χωματόδρομου από την εθνική οδό Παναμερικάνα.
Όταν φτάσαμε ξεκινήσαμε από τους πρώτους τάφους. Εκεί ο ξεναγός μας είπε πως γίνονταν η κατασκευή των τάφων, δηλαδή από πλίνθινα τούβλα, έχτιζαν «δωμάτια» στα οποία τοποθετούσαν τους νεκρούς μαζί με διάφορα προσωπικά αντικείμενα. Τα κεραμικά που βρέθηκαν εκεί θεωρούνται ότι ήταν αντικείμενα που πίστευαν ότι ο νεκρός θα χρειαστεί εκεί που θα πάει. Πάνω από τους τάφους τοποθετούσαν ξύλα και πάνω από τα ξύλα αυτά, έβαζαν ψιλά κλαδιά για να καλύψουν τον τάφο.
Τους επόμενους τάφους τους είδαμε μόνοι μας. Ο ξεναγός μας, μας είπε να προσέχουμε τα φίδια και να μην βγαίνουμε από το μονοπάτι που είναι χαραγμένο στον αρχαιολογικό χώρο.
Είδαμε και τάφους με μούμιες παιδιών
Στη μέση της ερήμου, καθώς πηγαίναμε στα κοιμητήρια Τσαουτσίγια, πρόσεξα κάποιους άλλους τάφους. Φεύγοντας από τον αρχαιολογικό χώρο ζήτησα να σταματήσουμε για να τους δω. Πριν κατέβω από το αυτοκίνητο ο ξεναγός μου είπε ότι εδώ θάβουν τους κατοίκους που δεν έχουν το «κατάλληλο» ποσό για να ταφούν στα νεκροταφεία της Νάσκα. Συγκεκριμένα μας είπε ότι για να ταφείς στα νεκροταφεία της Νάσκα χρειάζεσαι το λιγότερο 3000Soles, ενώ όταν σε θάβουν στην έρημο χρειάζεσαι το πολύ 800Soles. Έχεις λεφτά; Σε θάβουν στα νεκροταφεία της Νάσκα! Δεν έχεις λεφτά; Σε θάβουν στην έρημο παρέα με τα φίδια....
***
Επόμενη μας στάση ήταν σε ένα εργαστήρι κεραμικής. Βρίσκονταν πολύ κοντά στο αεροδρόμιο της Νάσκα. Εκεί μας πήγαν για να ψωνίσουμε. Τα κλασικά τουριστικά κόλπα για την προώθηση των τοπικών προϊόντων. Εκεί, ένας κύριος μας έδειξε πως κατασκεύαζαν οι Νάσκα τα κεραμικά, δηλαδή χωρίς τροχό, πως τα έψηναν και πως τα ζωγράφιζαν.
***
Είχε έρθει η ώρα να φάμε και όντως πεινούσαμε. Ζητήσαμε από τον οδηγό μας να μας αφήσει στη κεντρική πλατεία της Νάσκα και δώσαμε ραντεβού πάλι στο hostel για την συνέχεια του τουρ. Το προηγούμενο βράδυ είχαμε δει ένα άλλο εστιατόριο, το οποίο και επιλέξαμε για σήμερα. Είναι το Via la encantada. Ο λόγος που το επιλέξαμε είναι γιατί είχε και πίτσες, εκτός από τα κλασικά θαλασσινά. Καλά τα ψάρια, αλλά θέλαμε να φάμε κάτι πιο χορταστικό, γιατί το βράδυ θα παίρναμε τα βουνά και θα ήμασταν πολλές ώρες σε λεωφορείο χωρίς να ξέρουμε πότε θα τρώγαμε ακριβώς. Σε αυτό το εστιατόριο δοκίμασα για πρώτη φορά το γνωστό chicha morada…
…και από εκείνη τη στιγμή, μέχρι να φύγουμε από τη χώρα, το έπινα συνέχεια. Είναι πεντανόστιμο!!! Το τσίτσα είναι η μπύρα των Ίνκας, από ζύμωση μοβ καλαμποκιού. Νομίζω ότι οι Ίνκας δεν ήξεραν να σουρώνουν
Είναι ένας πεντανόστιμος χυμός καλαμποκιού! Ο αδερφός μου είχε κολλήσει με την Inca Kola….αυτό το «ξέπλυμα» τσιχλόφουσκας, που το δοκίμασα στη Λίμα και ήθελα να ξεράσω….και το έπινε σαν νερό Στο εστιατόριο πληρώσαμε 10,85€ για δύο πίτσες και δύο τσίτσα και ήταν νόστιμα και χορταστικά.
***
Υδραγωγεία Oncongalla
Στη συνέχεια πήγαμε στο hostel και περιμέναμε να έρθει ο οδηγός μας, να μας πάρει. Επόμενος μας προορισμός τα υδραγωγεία Ocongalla.
Πρόκειται για μία μεγάλη «δεξαμενή» με νερό που τροφοδοτείται από τρείς πηγές. Αποτελούσε μέρος του συστήματος ύδρευσης των Νάσκα και χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. Είδαμε κάποιες μητέρες να κάνουν μπάνιο τα παιδιά τους.
Εγώ κατέβηκα μέχρι ένα σημείο, γιατί είχα ήδη δεχτεί την επίθεση κουνουπιών και δεν είχα όρεξη και για δεύτερη…
***
Πυραμίδες Cahuachi
Οι πυραμίδες Cachuachi βρίσκονται 25 χλμ δυτικά της Νάσκα και αποτελούν τη σημαντικότερη πόλη των Νάσκα! Θεωρείται ότι είναι η αρχαία ιερή πόλη των Νάσκα! Σε αυτήν την πόλη βρίσκονται: μία πυραμιδική κατασκευή με εξέδρες, η μία πάνω στη άλλη, άλλη μία μνημειώδης κατασκευή, μερικά διαμερίσματα, 6 αρχιτεκτονικά συμπλέγματα, τείχη και μία κεντρική αυλή 1500 τετραγωνικών χλμ.
Στα περίχωρα του Καγουάτσι βρίσκεται η περιοχή Estaquería, που προανέφερα, και αυτό κάνει πολλούς αρχαιολόγους να πιστεύουν ότι το Καγουάτσι ήταν ιερό κέντρο που συνδέονταν με τη νεκρόπολη Τσαουτσίγια!
Για να φτάσεις στις πυραμίδες διασχίζεις την έρημο. Και εμείς το κάναμε με απλό ΙΧ και όχι με εκείνα τα οχήματα που κινούνται σε αμμόλοφους! Μπούρδες μου έλεγε η άλλη στο hostel, αλλά το έκανα γαργάρα γιατί δεν είχα όρεξη να μαλώνω…
Κατά την διάρκεια της διαδρομής κάναμε και μία κουβέντα με τον ξεναγό μας. Μας ρώτησε από που είμαστε και μας είπε ότι είμαστε από τους λίγους τουρίστες που μένουν στη Νάσκα πάνω από ένα 24ωρο. Οι περισσότεροι πάνε για να πετάξουν πάνω από τις γραμμές και φεύγουν. Ήταν ενδιαφέρουσα η συζήτηση! Μας είπε για την οικογένεια του και ότι έχει άλλα 6 αδέρφια (ζωή να έχουν)…επίσης μας είπε ότι η δουλειά του ξεναγού είναι περιστασιακή και ότι η βασική του εργασία είναι άλλη. Πριν προλάβω να τον ρωτήσω τι δουλειά κάνει, άρχισε να κάνει και αυτός ερωτήσεις. Μια από αυτές τις ερωτήσεις ήταν η εξής:
- Ξ: Πως γνωρίζεις το Περού σαν χώρα; Εννοώ πως ξέρεις τη χώρα;
Αυτή η ερώτηση με ξάφνιασε! Έμεινα για λίγο σκεφτική. Το παιδί χαμογέλασε, νομίζοντας ότι προσπαθούσα να σκεφτώ για να του δώσω απάντηση. Εγώ όμως, μόλις είχα θυμηθεί κάτι πολύ σημαντικό, που με πήγε αρκετά χρόνια πίσω, όταν πήγαινα δημοτικό και διάβαζα παρέα με τον πατέρα μου γεωγραφία…
- Ο πατέρας μου, μου έμαθε ότι υπάρχει μία χώρα στην Λατινική Αμερική που λέγεται Περού! Και ότι σε αυτή τη χώρα γεννήθηκε ο πολιτισμός των Ίνκας! Επίσης στο σχολείο στην Ελλάδα, μας μαθαίνουν παγκόσμια γεωγραφία!
- Ξ: Αλήθεια; Πολύ ενδιαφέρον αυτό! Και πόσες γλώσσες ξέρεις;
- Ελληνικά και Αγγλικά. Εσύ; Πόσες γλώσσες ξέρεις;
- Ξ: 29
Στην αρχή κόλλησα…Υπάρχει άνθρωπος που να ξέρει τόσες πολλές γλώσσες; Αναρωτήθηκα…Τότε μου λέει ο αδερφός μου- Π: Σε δουλεύει…
Γυρνώ και απαντώ στο ξεναγό
- Εννοείς ότι μιλάνε Ισπανικά σε τόσες χώρες, έτσι;
- Ξ: Ακριβώς! Γιατί να μάθω άλλες γλώσσες όταν υπάρχουν τόσες χώρες που μιλάνε Ισπανικά;…
Για να πω την αλήθεια με εκνεύρισε! Είχε υπεροπτικό ύφος…Ευτυχώς είχαμε φτάσει στον αρχαιολογικό χώρο και η συζήτηση έληξε εκεί.
Είναι ένας αρχαιολογικός χώρος που έχει ανασκαφεί κατα το 2% μόνο. Όλο το υπόλοιπο είναι θαμμένο κάτω απο τόνους άμμου ακόμα! Περιπλανηθήκαμε στους πλίνθινους διαδρόμους και στα χαραγμένα μονοπάτια με την ησυχία μας…
…είδαμε και ένα μικρό ανεμοστρόβιλο που έκανε το πέρασμα του από τον αρχαιολογικό χώρο και συνέχισε τον δρόμο του
Οι πυραμίδες μου άρεσαν πολύ! Είναι ένας ενδιαφέρον αρχαιολογικός χώρος, κυρίως γιατί αποτελούσε τελετουργικό κέντρο των Νάσκα και θεωρείτε οτι έχει σχέση με τις γραμμές και την νεκρόπολη Τσαουτσίγια. Έτσι είχαμε μία καλύτερη εικόνα της περιοχής. Κατά τη παραμονή μας στον αρχαιολογικό χώρο, κοιτούσα τους αμμόλοφους γύρω και αναρωτιόμουν πόσα όμορφα πράγματα είναι θαμμένα ακόμα….
***
Στο γυρισμό, ρώτησα τον ξεναγό αν προλαβαίνουμε το μουσείο Antonini και μου απάντησε καταφατικά. Του είπα να μας αφήσει εκεί.
Μουσείο Antonini
Για να μπορέσουμε να έχουμε ολοκληρωμένη εικόνα της περιοχής Νάσκα, θέλαμε να δούμε και το αρχαιολογικό της μουσείο. Το μοουσείο Antonini φιλοξενεί αρκετά αντικείμενα προερχόμενα από το τελετουργικό κέντρο Cahuachi, επίσης έχει ένα αντίγραφο τάφου των Νάσκα, έχει αεροφωτογραφίες των γραμμών και ανάλυση τους σε αφίσες στους τοίχους του, καθώς και στοιχεία από διάφορες ανασκαφές στην περιοχή. Στο πίσω μέρος του μουσείου βρίσκονται, μία μακέτα των γραμμών και ένα υδραγωγείο. Όλες οι επεξηγήσεις είναι στα Ισπανικά (δυστυχώς)…αλλά στην είσοδο του μουσείου, όταν πληρώνεις το εισιτήριο, σου δίνουν ένα μικρό πακετάκι από Α4 κόλες, στις οποίες υπάρχει συγκεντρωμένη η μετάφραση, στα αγγλικά, των αφισών που κρέμονται μέσα στο μουσείο (ευτυχώς).
Η είσοδος του μουσείου είναι 15Soles/άτομο
***
Από το μουσείο πήγαμε στο hostel με τα πόδια. Μαζέψαμε τα πράγματα μας, πλυθήκαμε και ντυθήκαμε κατάλληλα για το ταξίδι που θα κάναμε το βράδυ με λεωφορείο προς το Κούσκο, αφήσαμε τις βαλίτσες μας εκεί και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στη πόλη, μέχρι να περάσει η ώρα για να πάρουμε το λεωφορείο. Η Angela μας είχε επιτρέψει να μείνουμε στο δωμάτιο μέχρι εκείνη την ώρα, αργά το απόγευμα, χωρίς επιπλέον χρέωση (αυτό της έλειπε…)
Είδαμε εικόνες της πόλης…
…πήγαμε στη Plaza de Armas…
Ο καρπός του δέντρου της παρακάτω φωτογραφίας τρώγεται και το πουλάνε στην αγορά τους. Δεν ξέρω πως λέγεται, αλλά μοιάζει με μεγάλο φασολάκι
Αγοράσαμε chicha morada να πιούμε
…
…βγάλαμε φωτογραφίες, μπήκαμε στο καθεδρικό ναό…
…με αυτά ανεβαίνουν τους αμμόλοφους για sandboarding.
Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να φύγουμε. Πήγαμε στο hostel, πήραμε τα πράγματά μας, για να πάμε στο σταθμό των λεωφορείων. Το δρομολόγιο για Κούσκο αναχωρούσε στις 21:00, το κόστος του εισιτηρίου είναι 140Soles/άτομο, η διάρκεια της διαδρομής είναι 14 ώρες και περιλαμβάνει ένα γεύμα. Στο λεωφορείο μας έδωσαν κουβέρτα και μαξιλάρι. Οι θέσεις που είχαμε κλείσει ήταν στον δεύτερο όροφο του λεωφορείου πάλι, μπροστά μπροστά. Βολευτήκαμε και μετά από λίγη ώρα αναχωρήσαμε. Είχε βραδιάσει πλέον και δεν είχαμε να δούμε και πολλά από τα παράθυρα. Μας έφεραν το φαγητό σχετικά νωρίς. Άλλωστε όλοι θα κοιμόμασταν σε λίγη ώρα. Αφού φάγαμε, ντυθήκαμε, βολευτήκαμε, ρίξαμε τις θέσεις πίσω και…zzzzzz
***
Όταν άνοιξαν τα μάτια μου, ήταν ακόμα βράδυ και ένιωθα να πνίγομαι…Σηκώνομαι απο τη μέση και πάνω στη θέση μου και παίρνω μία βαθιά ανάσα…ήταν τόσο ευεργετική!!! Παίρνω άλλες δύο ανάσες και αρχίζω να στανιάρω…κοιτώ δίπλα μου τον αδερφό μου, ο οποίος κοιμάται ήρεμα…το λεωφορείο είναι ήσυχο! Βγάζω το κινητό μου από την τσάντα και ανοίγω την εφαρμογή που μετράει το υψόμετρο…4400μ!
Welcome to the Andes…
Last edited:
Μανολης Γκ.
Member
- Μηνύματα
- 213
- Likes
- 866
NightcoreKing
Member
- Μηνύματα
- 241
- Likes
- 567
- Επόμενο Ταξίδι
- Άγνωστο_Καλοκαίρι :P
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νεα Ζηλανδια!
Πωωωωω, ενας πανικος !!!!!! Μη νομιζεις οτι επειδη πηγα στρατο σε ξεχασα χεχε, εμπαινα περιστασιακα...τωρα εχω αδεια ορκομωσιας κ την διαβασα ολη την ιστορια!
Ποσο μας παρασερνεις κ μας κανεις ζωντανα τα τοπια με τρελαινει, ποοοοοοση αρχαιολογια χωραει σε 1 χωρα πρεπει να τα ειδατε ολα Προχωρα προχωρααααα, κυριακη φευγω κ εδω στον επιτραπεζιο διαβαζω πιο καλα κ ηρεμα απ οτι στο κινητο , ααααιντε 
Ποσο μας παρασερνεις κ μας κανεις ζωντανα τα τοπια με τρελαινει, ποοοοοοση αρχαιολογια χωραει σε 1 χωρα
πρεπει να τα ειδατε ολα Προχωρα προχωρααααα, κυριακη φευγω κ εδω στον επιτραπεζιο διαβαζω πιο καλα κ ηρεμα απ οτι στο κινητο , ααααιντε 
Dina Z
Member
- Μηνύματα
- 1.376
- Likes
- 4.402
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ονειρεύομαι ... γενικώς!
Χα, χα! Καταλαβαίνω πως είναι λίγο καλύτερα στο στρατό απ' ότι φανταζόσουν. Χαίρομαι.
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.729
- Likes
- 22.832
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Ούτε εγώ σε ξεχνώ και εύχομαι να είσαι πάντα καλά
Σε αυτή τη χώρα...πάρα πολύ!!!ποοοοοοση αρχαιολογια χωραει σε 1 χωρα
Ούτε τα μισά του μισού δεν είδαμε (δυστυχώς)....οι 16 μέρες είναι πολύ λίγες για να δείς το Περού, τουλάχιστον έτσι όπως ήθελα εγώ να το δωπρεπει να τα ειδατε ολα
ααααιντε
Εκπομπές Travelstories
