Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.571
- Likes
- 22.270
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
11 Απριλίου 2018 – Μέρος 1ο – Περίχωρα του Κούσκο (Saqsayhuaman-Q’enqo-Puca Pukara-Tambomachay)
Η σημερινή μέρα ήταν αφιερωμένη στα περίχωρα του Κούσκο και στην Ιερή Κοιλάδα. Θα επισκεπτόμασταν κάποιους, από τους πολλούς, αρχαιολογικούς χώρους που έχει η περιοχή, έχοντας κλείσει ένα τουρ, το οποίο συμπεριελάμβανε εμένα και τον αδερφό μου, οδηγό και καύσιμα για το αυτοκίνητο, ξεναγό και ένα γεύμα.
***
Πριν το ταξίδι, όταν σχεδιάζαμε το πρόγραμμα του ταξιδιού με τον αδερφό μου, είχαμε πει ότι θα αφιερώναμε μια ολόκληρη μέρα στα περίχωρα και στην Ιερή Κοιλάδα για να δούμε όσο πιο πολλούς αρχαιολογικούς χώρους γίνεται. Δυστυχώς δεν μας έπαιρνε να βάλουμε και δεύτερη μέρα, γιατί θέλαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας και σε άλλες δραστηριότητες. Είχα κάνει ένα σχέδιο αρχικά, από το οποίο αναγκαστικά έβγαλα κάποια σημεία έξω, γιατί ήταν υπερβολικά πολλά…ακόμα και εγώ τα θεωρούσα πολλά, που συνήθως φτιάχνω προγράμματα μέχρι τελικής πτώσης όταν δεν μου φτάνει ο χρόνος και μετά ακούω καντήλια!
Οπότε καταλήξαμε στα εξής σημεία: Sacsayhuaman - Q’enqo - Puca Pukara – Tambomachay – Pisac – Ollantaytambo – Moray – Salineras – Chinchero. Κοιτούσα διάφορα τουρ εταιρειών και σε καμία δεν έβρισκα ένα πρόγραμμα, που να πλησιάζει έστω, αυτό που θέλαμε να κάνουμε εμείς. Ξεκινήσαμε να το μελετάμε μόνοι μας, custom φάση ένα πράγμα, όπως μας αρέσει εμάς! Βρήκαμε την διαδρομή στην ιερή κοιλάδα, μετρήσαμε χιλιόμετρα, είχα ρωτήσει το ξενοδοχείο τις ώρες που ανοίγουν και κλείνουν οι αρχαιολογικοί χώροι και βγάζοντας εκτός προγράμματος «περιττές» δραστηριότητες, όπως πχ την αγορά στο χωριό Pisac, θεωρούσα ότι το πρόγραμμα βγαίνει. Ψάχνοντας για ενοικίαση οχήματος, είχαμε κάποιους ενδοιασμούς, γιατί δεν έβρισκα μαρτυρίες ατόμων που να έχουν νοικιάσει αυτοκίνητο για να κάνουν τουρ μόνοι τους, επίσης δεν μιλάμε Ισπανικά σε περίπτωση που μας σταματήσει κάποιος στο δρόμο και τέλος σκεφτόμουν πως θα έβρισκα μετά αγγλόφωνο ξεναγό που θα δεχθεί κιόλας να μπει σε αυτοκίνητο με οδηγούς δύο ανθρώπους που δεν ξέρει… Το θέμα, λοιπόν, ήταν πως θα καταφέρω το παραπάνω πρόγραμμα να γίνει private, με ξεναγό και χωρίς να οδηγούμε εμείς;…
Αρχικά έγραψα ένα κείμενο με όλα όσα επιθυμούσαμε και τον τρόπο με τον οποίο τα επιθυμούσαμε, άνοιξα ταξιδιωτικούς οδηγούς, φόρουμ και γενικά διαδίκτυο, βρήκα εταιρείες που κάνουν σχετικά τουρ στο Κούσκο, έστειλα mail και περίμενα απάντηση. Κάποιοι δεν απάντησαν καν, κάποιοι απάντησαν ότι αυτό δεν γίνεται, είτε γιατί δεν ήταν διατεθειμένοι να αλλάξουν τα ήδη υπάρχοντα τουρ που είχαν, είτε γιατί τα σημεία ενδιαφέροντος ήταν πολλά. Μάλλον δεν λάμβαναν υπ’ οψιν τις λεπτομέρειες που έγραφα, όπως πχ ότι θέλουμε να δούμε μόνο το αρχαιολογικό χώρο στο Ογιαταϊτάμπο και τίποτα άλλο. Από κάποια άλλα πρακτορεία πήρα θετική απάντηση, αλλά μου έβγαζαν κάποια σημεία ενδιαφέροντος εκτός και το ποσό που ζητούσαν ήταν αρκετά μεγάλο. Πχ μας ζήτησαν 250$/άτομο για Pisac – Urubamba (γεύμα) - Ollantaytambo – Moray – Salineras – Chinchero χωρίς το τουρίστικο μπολέτο στη τιμή. Στο τσάφ ήμουν να τους απαντήσω ότι αν θέλω «σεξ» (να το πω πιο κομψά…) άνετα βρίσκω και χωρίς να πληρώσω!
Την λύση (ας πούμε) την βρήκαμε πάλι μέσω του ξενοδοχείου μας στο Κούσκο. Αφού είδα και απόειδα, έστειλα ένα mail στο ξενοδοχείο ζητώντας πρακτορείο ή κάποιον τέλος πάντων που να μπορεί να κάνει αυτό που θέλαμε σε μία πιο λογική τιμή. Το ξενοδοχείο μας παρέπεμψε στο πρακτορείο Peru Planet Expeditions, το οποίο μας είπε ότι μπορεί να κάνει το παραπάνω πρόγραμμα για την Ιερή Κοιλάδα, όπως ακριβώς το ζητούσαμε, με 180$/άτομο. Τελικά το «σεξ» δεν το γλυτώσαμε, απλά πόνεσε λιγότερο…
Το 40% το πληρώσαμε προκαταβολικά μέσω Western Union γιατί δεν μπορούσαμε μέσω πιστωτικής. Το κόστος για την μεταφορά ήταν 7€ περίπου. Τα υπόλοιπα τα πληρώσαμε μετρητοίς στο Κούσκο την πρώτη μέρα που φτάσαμε, όπως έχω προαναφέρει, πηγαίνοντας στη διεύθυνση που έβλεπα στον ιστότοπο τους. Εκεί βρήκαμε ένα πολύ μικρό γραφείο, με μία υπάλληλο που το άνοιξε εκείνη τη στιγμή μόνο για εμάς. Πήραμε την απόδειξη μας κανονικά για το συνολικό ποσό των τουρ που θα κάναμε και ξανα έκλεισε. Την κοπέλα αυτή την ξανα είδαμε να μπαινοβγαίνει στο ξενοδοχείο που μέναμε στο Κούσκο, αν αυτό σας λέει κάτι…Να πω τέλος, ότι πριν το ταξίδι είχα διαβάσει και στο διαδίκτυο αλλά και στο ταξιδιωτικό οδηγό Lonely Planet, ότι πολλά πρακτορεία τουρισμού στο Κούσκο έχουν «ημερομηνία λήξης», δλδ κλείνουν και ανοίγουν με άλλο όνομα, εκτός από κάποια πιο μεγάλα. Όταν έκλεισα τα τουρ έβρισκα κανονικά τον ιστότοπο του πρακτορείου και μιλούσα μέσω skype και mail μαζί τους. Τώρα που γράφω, δλδ μετά από δύο χρόνια, ο ιστότοπος δεν υπάρχει και γι αυτό δεν τον έχω επισυνάψει πιο πάνω όπως κάνω συνήθως…
***
Το τουρ μας θα ξεκινούσε στις 06:30 με παραλαβή από το ξενοδοχείο μας. Οπότε το εγερτήριο ήταν πάλι νωρίς, για να φάμε και το πρωινό μας στο ξενοδοχείο πριν αναχωρήσουμε. Η ξεναγός μας ήταν η Τζίνα, μια περουβιανή πολύ ευγενική και αρκετά συμπαθής. Αφού συστηθήκαμε, θέλησε να μας ενημερώσει για το πρόγραμμα, λέγοντας καταρχήν ότι όλα αυτά που θέλαμε να δούμε ίσως δεν προλάβουμε να τα δούμε. Της εξήγησα τι ακριβώς θέλαμε να κάνουμε, δλδ να δούμε αυστηρά και μόνο κάποιους αρχαιολογικούς χώρους, χωρίς βόλτα σε αγορές και χωριά και στην τελική ότι προλαβαίναμε! Είπε ότι έτσι γίνεται, αλλά και πάλι με κάθε επιφύλαξη και ότι έπρεπε να ξεκινήσουμε άμεσα αν θέλαμε να πετύχουμε τον στόχο μας. Το αυτοκίνητο που μας περίμενε έξω από το ξενοδοχείο το οδηγούσε ο Μάρκο, ένας κατά τ’ άλλα ολιγόλογος περουβιανός, που δεν μιλούσε γρί αγγλικά.
Οι αρχαιολογικοί χώροι ανοίγουν στις 07:00 το πρωί και κλείνουν στις 17:30 το απόγευμα. Στις 07:05 ήμασταν έξω από το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος.
Saqsayhuaman
Σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από το Κούσκο βρίσκεται μία από τις πιο εξαιρετικές στρατιωτικές κατασκευές των Ίνκας, το φρούριο Σαξαουαμάν. Η λέξη σημαίνει «κορεσμένο γεράκι» ή «πιτσιλωτό κεφάλι». Όταν μπήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο ήμασταν μόνο οι τρεις μας. Μετά από ένα τέταρτο ήρθαν άλλοι τρεις και γίναμε πολλοί
Ήταν απόλαυση!
Η αρχική κατασκευή ανεγέρθη από την εθνότητα των Killke και αργότερα οι Ίνκας το επέκτειναν σε ένα επιβλητικό φρούριο το οποίο αποτελούνταν απο διάφορα οπλοστάσια και στρατώνες, έναν τεράστιο πύργο με τέσσερα ή πέντε επίπεδα, που στηρίζονταν σε τετράγωνη βάση (Muyuq Marka), κανάλια νερού, σπηλιές (chincanas), ιερούς τελετουργικούς χώρους, κρήνες, μια επίπεδη περιοχή και τα κυκλώπεια τείχη του σε οδοντωτό σχήμα. Είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε να μπορούν 5000 πολεμιστές να φρουρούν εκεί άνετα και να υπερασπίζουν την πόλη σε περίπτωση πολιορκίας. Το φρούριο το προστάτευαν τρία διαδοχικά κυκλώπεια τείχη με γωνίες, εσοχές και προεξοχές, που υψώνονταν σε τρεις διαφορετικές βαθμίδες. Το μεγαλύτερο από τα τρία τείχη έχει περίπου 400 μέτρα μήκος και είναι περίπου 5-6 μέτρα ψηλό. Το εκτιμώμενο βάρος των μεγάλων ογκόλιθων υπολογίζεται από 128 έως σχεδόν 200 τόνους.
Από τον πύργο Muyuq Marka η θέα προς το Κούσκο είναι υπέροχη!
Την ανέγερση των τειχών είχε διατάξει ο Tupa Yupanki και είχε κινητοποιήσει για το έργο αυτό 30.000 υπηκόους από όλη την επικράτεια για αρκετά έτη. Οι ογκόλιθοι μεταφέρονταν από τα λατομεία με μεγάλα σχοινιά και από πολλούς εργάτες μαζί. Η τοποθέτηση τους έγινε με ακρίβεια, χωρίς συνδετικό υλικό και είναι αξιοσημείωτη η λάξευση τους για να «στρογγυλοποιήσουν» τις γωνίες των ογκόλιθων καθώς και η κλήση τους προς τα μέσα ως αντισεισμική προστασία.
Ο Sancho de La Hoz, έμπορος, κονκισταδόρος και γραμματέας του Πισάρο, που είδε το φρούριο πριν καταστραφεί, γράφει: είναι το πιο όμορφο πράγμα που μπορεί να θαυμάσει κανείς στη χώρα. Τα τείχη είναι κατασκευασμένα από τόσο μεγάλες πέτρες, που όταν τις βλέπεις δεν μπορείς να φανταστείς ότι έχουν τοποθετηθεί από ανθρώπινο χέρι…
Σχεδιάζοντας το Κούσκο οι Ίνκας, του έδωσαν τη μορφή ενός πούμα, του οποίου το κεφάλι ήταν το φρούριο Σαξαουαμάν, το σώμα του ήταν η πόλη του Κούσκο και η ουρά του κατέληγε στο Ναό του Ήλιου τη Κορικάντσα.
Μετά την πολιορκία του Κούσκο, οι Ισπανοί χρησιμοποίησαν τις πέτρες του οχυρού για να οικοδομήσουν τη νέα αποικιακή πόλη. Μέσα σε λίγα χρόνια, είχαν κατεδαφίσει μεγάλο μέρος του συγκροτήματος.
Το 1536 το φρούριο χρησιμοποιήθηκε από τον Μάνκο Ίνκα, στην ύστατη προσπάθεια του να επανακτήσει τα εδάφη της αυτοκρατορίας των Ίνκας και της πρωτεύουσας της από τους Ισπανούς. Η εξέγερση αυτή κατεστάλη από τον Χουάν Πισάρο μετά από σκληρή μάχη, στην οποία σκοτώθηκαν χιλιάδες Ινδιάνοι. Ο Μάνκο Ίνκα σώθηκε και κατέφυγε στο οχυρό του Ογιαταϊτάμπο.
Σήμερα σώζεται το 20% της αρχικής κατασκευής. Ο αρχαιολογικός χώρος χωρίζεται σε τρία μέρη. Τα κυκλώπεια τείχη, την μεγάλη πλατεία και τον λόφο Rodadero που βρίσκεται απέναντι από τα τείχη. Στην μεγάλη πλατεία διεξάγεται η μεγάλη θρησκευτική φιέστα, το Inti Raymi στις 24 Ιουνίου. Στο λόφο Ρονταντέρο θεωρείται οτι βρίσκονταν ο θρόνος του Ίνκα, καθώς υπάρχει μία σειρά από σκαλισμένους πέτρινους πάγκους.
Πίσω από το λόφο υπάρχουν λείοι βράχοι, στους οποίους πολλοί κάνουν τσουλήθρα…Εμείς δεν κάναμε, όχι γιατί δεν θέλαμε, απλά δεν μας έπαιρνε ο χρόνος
Q’enqo
Λίγα μέτρα πιο πέρα βρίσκεται το Q’enqo. Το όνομα σημαίνει «Λαβύρινθος» και αποτελούσε ένα από τα πιο σημαντικά ιερά μέρη (waka) των Ίνκας στη περιοχή γύρω από το Κούσκο. Ήταν θρησκευτικό κέντρο αφιερωμένο στη λατρεία της Γης.
Στον αρχαιολογικό χώρο υπάρχει μια ημικυκλική ανοιχτή περιοχή που έχει 19 κόγχες και έναν μονόλιθο στο κεντρικό τμήμα της. Εδώ ήμασταν τελείως μόνοι!
Το Q’enqo χρησιμοποιούνταν για τελετουργίες ταφής. Κάτω από το μονόλιθο υπάρχει μία υπόγεια στοά που οδηγεί σε μία σπηλιά με δύο εισόδους. Μέσα στη σπηλιά υπάρχει ένας πέτρινος βωμός που πιθανόν χρησιμοποιούνταν για προεργασία ταφής, μουμιοποίηση κτλ.
Στο πάνω μέρος αυτού του βραχώδες σχηματισμού υπάρχουν κάποιες προεξοχές, κανάλια νερού και ζωομορφικά γλυπτά. Δεν επιτρέπονταν να ανέβουμε επάνω δυστυχώς και η Τζίνα μας έδειξε από το αρχείο της, πως οι σκιές κάποιων βράχων που προεξέχουν δημιουργούν πχ την εικόνα ενός πούμα.
Puka Pukara
Επόμενη μας στάση το κόκκινο (puka) οχυρό (pukara). Το φρούριο ονομάστηκε έτσι γιατί οι πέτρες του παίρνουν ένα κοκκινωπό χρώμα συνήθως στις πρώτες πρωινές ώρες στο λυκόφως. Πρόκειται για στρατηγικής σημασίας σημείο για τους Ίνκας, καθώς βρίσκονταν στο δρόμο προς το Κούσκο και ήταν διοικητικό κέντρο ελέγχου και τόπος υποχρεωτικής στάσης για όλους τους ταξιδιώτες της εποχής εκείνης.
Το οχυρό ήταν χτισμένο σε τρία επίπεδα. Καθένα από αυτά ορίζονταν από εσωτερικά μικρότερα τείχη. Υπήρχαν χώροι που χρησιμοποιούνταν ως κατοικίες για όσους έμεναν εκεί, αποθήκες και εσωτερικά μονοπάτια που οδηγούσαν σε διάφορα σημεία της οχυρωματικής κατασκευής και ένωναν τα διάφορα επίπεδα της. Ανάμεσα στο πρώτο και δεύτερο επίπεδο του οχυρού υπάρχουν αγροτικές αναβαθμίδες στη βόρεια πλευρά.
Από το ψηλότερο επίπεδο υπάρχει καταπληκτική θέα προς όλη τη γύρω κοιλάδα!
Tambomachay
Ακριβώς απέναντι από το κόκκινο φρούριο, βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος Tambomachay. Το όνομα σημαίνει «τόπος ξεκούρασης» και αποτελούσε τα λουτρά των Ίνκας! Θεωρείται επίσης ότι ήταν κέντρο λατρείας, όπου χρησιμοποιούσαν το νερό για τις τελετές.
Η γύρω περιοχή σου δίνει την αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης. Περνώντας την είσοδο, περπατάς σε ένα πλακόστρωτο μονοπάτι. Η βλάστηση τριγύρω είναι όμορφη με δέντρα, των οποίων οι κορμοί δείχνουν το μεγαλείο της «γλυπτικής» της φύσης. Υπάρχει ένα ρέμα στα δεξιά και από αριστερά υψώνεται ο λόφος, στους πρόποδες του οποίου βόσκουν και λιάζονται ακόμα και τα γαϊδουράκια!
Συνεχίζοντας στο μονοπάτι, περπατούσαμε με βαριά ανάσα, καθώς ο χώρος βρίσκεται σε υψόμετρο 3765μ. Ήταν μια καλή εξάσκηση για να εγγληματιστούμε καλύτερα στα μεγάλα υψόμετρα της περιοχής, καθώς την επόμενη μέρα θα κάναμε πεζοπορία σε ακόμα μεγαλύτερα υψόμετρα.
Φτάσαμε σε μια κεντρική κρήνη, όπου λέγεται ότι εδώ λούζονταν ο βασιλιάς Ινκα. Η περιοχή έχει πολλά κανάλια νερού, βεράντες και κρήνες, τα οποία δημιουργούν ένα υπέροχο σύστημα λουτρών. Το νερό προέρχεται από υπόγειες θερμές πηγές της περιοχής και με φυσικό τρόπο αναδύεται στην επιφάνεια και μέσω των καναλιών κατευθύνονταν στα διαμορφωμένα λουτρά.
Θεωρείται επίσης ότι η περιοχή αποτελούσε μέρος του οχυρωματικού συστήματος του Κούσκο, λόγω της θέσης του στη περιοχή και χώρος για κυνήγι, καθώς έχει πλούσια πανίδα.
***
Στην συνέχεια θα μπαίναμε στην Ιερή Κοιλάδα και η επόμενη στάση μας θα ήταν το Pisac. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον…
Η σημερινή μέρα ήταν αφιερωμένη στα περίχωρα του Κούσκο και στην Ιερή Κοιλάδα. Θα επισκεπτόμασταν κάποιους, από τους πολλούς, αρχαιολογικούς χώρους που έχει η περιοχή, έχοντας κλείσει ένα τουρ, το οποίο συμπεριελάμβανε εμένα και τον αδερφό μου, οδηγό και καύσιμα για το αυτοκίνητο, ξεναγό και ένα γεύμα.
***
Πριν το ταξίδι, όταν σχεδιάζαμε το πρόγραμμα του ταξιδιού με τον αδερφό μου, είχαμε πει ότι θα αφιερώναμε μια ολόκληρη μέρα στα περίχωρα και στην Ιερή Κοιλάδα για να δούμε όσο πιο πολλούς αρχαιολογικούς χώρους γίνεται. Δυστυχώς δεν μας έπαιρνε να βάλουμε και δεύτερη μέρα, γιατί θέλαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας και σε άλλες δραστηριότητες. Είχα κάνει ένα σχέδιο αρχικά, από το οποίο αναγκαστικά έβγαλα κάποια σημεία έξω, γιατί ήταν υπερβολικά πολλά…ακόμα και εγώ τα θεωρούσα πολλά, που συνήθως φτιάχνω προγράμματα μέχρι τελικής πτώσης όταν δεν μου φτάνει ο χρόνος και μετά ακούω καντήλια!
Οπότε καταλήξαμε στα εξής σημεία: Sacsayhuaman - Q’enqo - Puca Pukara – Tambomachay – Pisac – Ollantaytambo – Moray – Salineras – Chinchero. Κοιτούσα διάφορα τουρ εταιρειών και σε καμία δεν έβρισκα ένα πρόγραμμα, που να πλησιάζει έστω, αυτό που θέλαμε να κάνουμε εμείς. Ξεκινήσαμε να το μελετάμε μόνοι μας, custom φάση ένα πράγμα, όπως μας αρέσει εμάς! Βρήκαμε την διαδρομή στην ιερή κοιλάδα, μετρήσαμε χιλιόμετρα, είχα ρωτήσει το ξενοδοχείο τις ώρες που ανοίγουν και κλείνουν οι αρχαιολογικοί χώροι και βγάζοντας εκτός προγράμματος «περιττές» δραστηριότητες, όπως πχ την αγορά στο χωριό Pisac, θεωρούσα ότι το πρόγραμμα βγαίνει. Ψάχνοντας για ενοικίαση οχήματος, είχαμε κάποιους ενδοιασμούς, γιατί δεν έβρισκα μαρτυρίες ατόμων που να έχουν νοικιάσει αυτοκίνητο για να κάνουν τουρ μόνοι τους, επίσης δεν μιλάμε Ισπανικά σε περίπτωση που μας σταματήσει κάποιος στο δρόμο και τέλος σκεφτόμουν πως θα έβρισκα μετά αγγλόφωνο ξεναγό που θα δεχθεί κιόλας να μπει σε αυτοκίνητο με οδηγούς δύο ανθρώπους που δεν ξέρει… Το θέμα, λοιπόν, ήταν πως θα καταφέρω το παραπάνω πρόγραμμα να γίνει private, με ξεναγό και χωρίς να οδηγούμε εμείς;…
Αρχικά έγραψα ένα κείμενο με όλα όσα επιθυμούσαμε και τον τρόπο με τον οποίο τα επιθυμούσαμε, άνοιξα ταξιδιωτικούς οδηγούς, φόρουμ και γενικά διαδίκτυο, βρήκα εταιρείες που κάνουν σχετικά τουρ στο Κούσκο, έστειλα mail και περίμενα απάντηση. Κάποιοι δεν απάντησαν καν, κάποιοι απάντησαν ότι αυτό δεν γίνεται, είτε γιατί δεν ήταν διατεθειμένοι να αλλάξουν τα ήδη υπάρχοντα τουρ που είχαν, είτε γιατί τα σημεία ενδιαφέροντος ήταν πολλά. Μάλλον δεν λάμβαναν υπ’ οψιν τις λεπτομέρειες που έγραφα, όπως πχ ότι θέλουμε να δούμε μόνο το αρχαιολογικό χώρο στο Ογιαταϊτάμπο και τίποτα άλλο. Από κάποια άλλα πρακτορεία πήρα θετική απάντηση, αλλά μου έβγαζαν κάποια σημεία ενδιαφέροντος εκτός και το ποσό που ζητούσαν ήταν αρκετά μεγάλο. Πχ μας ζήτησαν 250$/άτομο για Pisac – Urubamba (γεύμα) - Ollantaytambo – Moray – Salineras – Chinchero χωρίς το τουρίστικο μπολέτο στη τιμή. Στο τσάφ ήμουν να τους απαντήσω ότι αν θέλω «σεξ» (να το πω πιο κομψά…) άνετα βρίσκω και χωρίς να πληρώσω!
Την λύση (ας πούμε) την βρήκαμε πάλι μέσω του ξενοδοχείου μας στο Κούσκο. Αφού είδα και απόειδα, έστειλα ένα mail στο ξενοδοχείο ζητώντας πρακτορείο ή κάποιον τέλος πάντων που να μπορεί να κάνει αυτό που θέλαμε σε μία πιο λογική τιμή. Το ξενοδοχείο μας παρέπεμψε στο πρακτορείο Peru Planet Expeditions, το οποίο μας είπε ότι μπορεί να κάνει το παραπάνω πρόγραμμα για την Ιερή Κοιλάδα, όπως ακριβώς το ζητούσαμε, με 180$/άτομο. Τελικά το «σεξ» δεν το γλυτώσαμε, απλά πόνεσε λιγότερο…
Το 40% το πληρώσαμε προκαταβολικά μέσω Western Union γιατί δεν μπορούσαμε μέσω πιστωτικής. Το κόστος για την μεταφορά ήταν 7€ περίπου. Τα υπόλοιπα τα πληρώσαμε μετρητοίς στο Κούσκο την πρώτη μέρα που φτάσαμε, όπως έχω προαναφέρει, πηγαίνοντας στη διεύθυνση που έβλεπα στον ιστότοπο τους. Εκεί βρήκαμε ένα πολύ μικρό γραφείο, με μία υπάλληλο που το άνοιξε εκείνη τη στιγμή μόνο για εμάς. Πήραμε την απόδειξη μας κανονικά για το συνολικό ποσό των τουρ που θα κάναμε και ξανα έκλεισε. Την κοπέλα αυτή την ξανα είδαμε να μπαινοβγαίνει στο ξενοδοχείο που μέναμε στο Κούσκο, αν αυτό σας λέει κάτι…Να πω τέλος, ότι πριν το ταξίδι είχα διαβάσει και στο διαδίκτυο αλλά και στο ταξιδιωτικό οδηγό Lonely Planet, ότι πολλά πρακτορεία τουρισμού στο Κούσκο έχουν «ημερομηνία λήξης», δλδ κλείνουν και ανοίγουν με άλλο όνομα, εκτός από κάποια πιο μεγάλα. Όταν έκλεισα τα τουρ έβρισκα κανονικά τον ιστότοπο του πρακτορείου και μιλούσα μέσω skype και mail μαζί τους. Τώρα που γράφω, δλδ μετά από δύο χρόνια, ο ιστότοπος δεν υπάρχει και γι αυτό δεν τον έχω επισυνάψει πιο πάνω όπως κάνω συνήθως…
***
Το τουρ μας θα ξεκινούσε στις 06:30 με παραλαβή από το ξενοδοχείο μας. Οπότε το εγερτήριο ήταν πάλι νωρίς, για να φάμε και το πρωινό μας στο ξενοδοχείο πριν αναχωρήσουμε. Η ξεναγός μας ήταν η Τζίνα, μια περουβιανή πολύ ευγενική και αρκετά συμπαθής. Αφού συστηθήκαμε, θέλησε να μας ενημερώσει για το πρόγραμμα, λέγοντας καταρχήν ότι όλα αυτά που θέλαμε να δούμε ίσως δεν προλάβουμε να τα δούμε. Της εξήγησα τι ακριβώς θέλαμε να κάνουμε, δλδ να δούμε αυστηρά και μόνο κάποιους αρχαιολογικούς χώρους, χωρίς βόλτα σε αγορές και χωριά και στην τελική ότι προλαβαίναμε! Είπε ότι έτσι γίνεται, αλλά και πάλι με κάθε επιφύλαξη και ότι έπρεπε να ξεκινήσουμε άμεσα αν θέλαμε να πετύχουμε τον στόχο μας. Το αυτοκίνητο που μας περίμενε έξω από το ξενοδοχείο το οδηγούσε ο Μάρκο, ένας κατά τ’ άλλα ολιγόλογος περουβιανός, που δεν μιλούσε γρί αγγλικά.
Οι αρχαιολογικοί χώροι ανοίγουν στις 07:00 το πρωί και κλείνουν στις 17:30 το απόγευμα. Στις 07:05 ήμασταν έξω από το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος.
Saqsayhuaman
Σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από το Κούσκο βρίσκεται μία από τις πιο εξαιρετικές στρατιωτικές κατασκευές των Ίνκας, το φρούριο Σαξαουαμάν. Η λέξη σημαίνει «κορεσμένο γεράκι» ή «πιτσιλωτό κεφάλι». Όταν μπήκαμε στον αρχαιολογικό χώρο ήμασταν μόνο οι τρεις μας. Μετά από ένα τέταρτο ήρθαν άλλοι τρεις και γίναμε πολλοί
Ήταν απόλαυση!Η αρχική κατασκευή ανεγέρθη από την εθνότητα των Killke και αργότερα οι Ίνκας το επέκτειναν σε ένα επιβλητικό φρούριο το οποίο αποτελούνταν απο διάφορα οπλοστάσια και στρατώνες, έναν τεράστιο πύργο με τέσσερα ή πέντε επίπεδα, που στηρίζονταν σε τετράγωνη βάση (Muyuq Marka), κανάλια νερού, σπηλιές (chincanas), ιερούς τελετουργικούς χώρους, κρήνες, μια επίπεδη περιοχή και τα κυκλώπεια τείχη του σε οδοντωτό σχήμα. Είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε να μπορούν 5000 πολεμιστές να φρουρούν εκεί άνετα και να υπερασπίζουν την πόλη σε περίπτωση πολιορκίας. Το φρούριο το προστάτευαν τρία διαδοχικά κυκλώπεια τείχη με γωνίες, εσοχές και προεξοχές, που υψώνονταν σε τρεις διαφορετικές βαθμίδες. Το μεγαλύτερο από τα τρία τείχη έχει περίπου 400 μέτρα μήκος και είναι περίπου 5-6 μέτρα ψηλό. Το εκτιμώμενο βάρος των μεγάλων ογκόλιθων υπολογίζεται από 128 έως σχεδόν 200 τόνους.
Από τον πύργο Muyuq Marka η θέα προς το Κούσκο είναι υπέροχη!
Την ανέγερση των τειχών είχε διατάξει ο Tupa Yupanki και είχε κινητοποιήσει για το έργο αυτό 30.000 υπηκόους από όλη την επικράτεια για αρκετά έτη. Οι ογκόλιθοι μεταφέρονταν από τα λατομεία με μεγάλα σχοινιά και από πολλούς εργάτες μαζί. Η τοποθέτηση τους έγινε με ακρίβεια, χωρίς συνδετικό υλικό και είναι αξιοσημείωτη η λάξευση τους για να «στρογγυλοποιήσουν» τις γωνίες των ογκόλιθων καθώς και η κλήση τους προς τα μέσα ως αντισεισμική προστασία.
Ο Sancho de La Hoz, έμπορος, κονκισταδόρος και γραμματέας του Πισάρο, που είδε το φρούριο πριν καταστραφεί, γράφει: είναι το πιο όμορφο πράγμα που μπορεί να θαυμάσει κανείς στη χώρα. Τα τείχη είναι κατασκευασμένα από τόσο μεγάλες πέτρες, που όταν τις βλέπεις δεν μπορείς να φανταστείς ότι έχουν τοποθετηθεί από ανθρώπινο χέρι…
Σχεδιάζοντας το Κούσκο οι Ίνκας, του έδωσαν τη μορφή ενός πούμα, του οποίου το κεφάλι ήταν το φρούριο Σαξαουαμάν, το σώμα του ήταν η πόλη του Κούσκο και η ουρά του κατέληγε στο Ναό του Ήλιου τη Κορικάντσα.
Μετά την πολιορκία του Κούσκο, οι Ισπανοί χρησιμοποίησαν τις πέτρες του οχυρού για να οικοδομήσουν τη νέα αποικιακή πόλη. Μέσα σε λίγα χρόνια, είχαν κατεδαφίσει μεγάλο μέρος του συγκροτήματος.
Το 1536 το φρούριο χρησιμοποιήθηκε από τον Μάνκο Ίνκα, στην ύστατη προσπάθεια του να επανακτήσει τα εδάφη της αυτοκρατορίας των Ίνκας και της πρωτεύουσας της από τους Ισπανούς. Η εξέγερση αυτή κατεστάλη από τον Χουάν Πισάρο μετά από σκληρή μάχη, στην οποία σκοτώθηκαν χιλιάδες Ινδιάνοι. Ο Μάνκο Ίνκα σώθηκε και κατέφυγε στο οχυρό του Ογιαταϊτάμπο.
Σήμερα σώζεται το 20% της αρχικής κατασκευής. Ο αρχαιολογικός χώρος χωρίζεται σε τρία μέρη. Τα κυκλώπεια τείχη, την μεγάλη πλατεία και τον λόφο Rodadero που βρίσκεται απέναντι από τα τείχη. Στην μεγάλη πλατεία διεξάγεται η μεγάλη θρησκευτική φιέστα, το Inti Raymi στις 24 Ιουνίου. Στο λόφο Ρονταντέρο θεωρείται οτι βρίσκονταν ο θρόνος του Ίνκα, καθώς υπάρχει μία σειρά από σκαλισμένους πέτρινους πάγκους.
Πίσω από το λόφο υπάρχουν λείοι βράχοι, στους οποίους πολλοί κάνουν τσουλήθρα…Εμείς δεν κάναμε, όχι γιατί δεν θέλαμε, απλά δεν μας έπαιρνε ο χρόνος
Q’enqo
Λίγα μέτρα πιο πέρα βρίσκεται το Q’enqo. Το όνομα σημαίνει «Λαβύρινθος» και αποτελούσε ένα από τα πιο σημαντικά ιερά μέρη (waka) των Ίνκας στη περιοχή γύρω από το Κούσκο. Ήταν θρησκευτικό κέντρο αφιερωμένο στη λατρεία της Γης.
Στον αρχαιολογικό χώρο υπάρχει μια ημικυκλική ανοιχτή περιοχή που έχει 19 κόγχες και έναν μονόλιθο στο κεντρικό τμήμα της. Εδώ ήμασταν τελείως μόνοι!
Το Q’enqo χρησιμοποιούνταν για τελετουργίες ταφής. Κάτω από το μονόλιθο υπάρχει μία υπόγεια στοά που οδηγεί σε μία σπηλιά με δύο εισόδους. Μέσα στη σπηλιά υπάρχει ένας πέτρινος βωμός που πιθανόν χρησιμοποιούνταν για προεργασία ταφής, μουμιοποίηση κτλ.
Στο πάνω μέρος αυτού του βραχώδες σχηματισμού υπάρχουν κάποιες προεξοχές, κανάλια νερού και ζωομορφικά γλυπτά. Δεν επιτρέπονταν να ανέβουμε επάνω δυστυχώς και η Τζίνα μας έδειξε από το αρχείο της, πως οι σκιές κάποιων βράχων που προεξέχουν δημιουργούν πχ την εικόνα ενός πούμα.
Puka Pukara
Επόμενη μας στάση το κόκκινο (puka) οχυρό (pukara). Το φρούριο ονομάστηκε έτσι γιατί οι πέτρες του παίρνουν ένα κοκκινωπό χρώμα συνήθως στις πρώτες πρωινές ώρες στο λυκόφως. Πρόκειται για στρατηγικής σημασίας σημείο για τους Ίνκας, καθώς βρίσκονταν στο δρόμο προς το Κούσκο και ήταν διοικητικό κέντρο ελέγχου και τόπος υποχρεωτικής στάσης για όλους τους ταξιδιώτες της εποχής εκείνης.
Το οχυρό ήταν χτισμένο σε τρία επίπεδα. Καθένα από αυτά ορίζονταν από εσωτερικά μικρότερα τείχη. Υπήρχαν χώροι που χρησιμοποιούνταν ως κατοικίες για όσους έμεναν εκεί, αποθήκες και εσωτερικά μονοπάτια που οδηγούσαν σε διάφορα σημεία της οχυρωματικής κατασκευής και ένωναν τα διάφορα επίπεδα της. Ανάμεσα στο πρώτο και δεύτερο επίπεδο του οχυρού υπάρχουν αγροτικές αναβαθμίδες στη βόρεια πλευρά.
Από το ψηλότερο επίπεδο υπάρχει καταπληκτική θέα προς όλη τη γύρω κοιλάδα!
Tambomachay
Ακριβώς απέναντι από το κόκκινο φρούριο, βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος Tambomachay. Το όνομα σημαίνει «τόπος ξεκούρασης» και αποτελούσε τα λουτρά των Ίνκας! Θεωρείται επίσης ότι ήταν κέντρο λατρείας, όπου χρησιμοποιούσαν το νερό για τις τελετές.
Η γύρω περιοχή σου δίνει την αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης. Περνώντας την είσοδο, περπατάς σε ένα πλακόστρωτο μονοπάτι. Η βλάστηση τριγύρω είναι όμορφη με δέντρα, των οποίων οι κορμοί δείχνουν το μεγαλείο της «γλυπτικής» της φύσης. Υπάρχει ένα ρέμα στα δεξιά και από αριστερά υψώνεται ο λόφος, στους πρόποδες του οποίου βόσκουν και λιάζονται ακόμα και τα γαϊδουράκια!
Συνεχίζοντας στο μονοπάτι, περπατούσαμε με βαριά ανάσα, καθώς ο χώρος βρίσκεται σε υψόμετρο 3765μ. Ήταν μια καλή εξάσκηση για να εγγληματιστούμε καλύτερα στα μεγάλα υψόμετρα της περιοχής, καθώς την επόμενη μέρα θα κάναμε πεζοπορία σε ακόμα μεγαλύτερα υψόμετρα.
Φτάσαμε σε μια κεντρική κρήνη, όπου λέγεται ότι εδώ λούζονταν ο βασιλιάς Ινκα. Η περιοχή έχει πολλά κανάλια νερού, βεράντες και κρήνες, τα οποία δημιουργούν ένα υπέροχο σύστημα λουτρών. Το νερό προέρχεται από υπόγειες θερμές πηγές της περιοχής και με φυσικό τρόπο αναδύεται στην επιφάνεια και μέσω των καναλιών κατευθύνονταν στα διαμορφωμένα λουτρά.
Θεωρείται επίσης ότι η περιοχή αποτελούσε μέρος του οχυρωματικού συστήματος του Κούσκο, λόγω της θέσης του στη περιοχή και χώρος για κυνήγι, καθώς έχει πλούσια πανίδα.
***
Στην συνέχεια θα μπαίναμε στην Ιερή Κοιλάδα και η επόμενη στάση μας θα ήταν το Pisac. Έτσι νόμιζα τουλάχιστον…
Last edited:
και μάλιστα έλεγα ότι οι Ίνκας από τη πολύ κόκα είχαν βαφτίσει τον χυμό «μπύρα» (!)…Κούνια που με κούναγε δλδ!
