Περού Με τις "ευλογίες" του Βιρακότσα και της Πατσαμάμα…στο Περού!

[Sassenach77]

Συνοπτική ιστορική αναδρομή στο Περού

1. Προϊστορική περίοδος: 40.000-10.000 π.X.

Υπάρχουν τρείς θεωρίες μετοίκησης της Νότιας Αμερικής:

• Θεωρία των Ales Hrdlicka - Oswald Menghin: Σύμφωνα με την θεωρία αυτή, νομαδικές φυλές διασχίζουν τον Βερίγγειο Πορθμό από την Ασία προς την Αμερική και κατευθύνονται νότια.

• Ωκεάνια Θεωρία: Σύμφωνα με τον Γάλλο εθνολόγο και δημιουργό της θεωρίας αυτής Paul Rivet, εκτός από τις μετακινήσεις πληθυσμών μέσω του Βερίγγειου πορθμού, θα πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν η δυνατότητα μετοίκησης πληθυσμών μέσω των θαλάσσιων ρευμάτων του Ειρηνικού. Πολυνήσιοι, ακόμα και οι Μελανήσιοι θα μπορούσαν να φτάσουν στις ακτές της Νότιας Αμερικής, κάτι που επαληθεύτηκε από τον Thor Heyerdahl, o οποίος κατόρθωσε να διασχίσει τον Ειρηνικό με το Κόν Τίκι ( βλέπε ιστορία @taver εδώ )

• Θεωρία μετοίκησης από την Αυστραλία: Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, ο αυστραλιανός άνθρωπος έφτασε στην Αμερική μέσω της Ανταρκτικής. Είναι και η λιγότερο επικρατέστερη θεωρία.

Η επικρατέστερη θεωρία, αυτή των Hrdlicka και Menghin, βασίζεται στα παρακάτω επιχειρήματα:

• Γεωγραφικός παράγοντας: η εγγύτητα μέσω του Βερίγγειου πορθμού
• Φυλετικός παράγοντας: η εκπληκτική ομοιότητα του αμερικάνου με τον ασιάτη ( μογγολοειδή χαρακτηριστικά)
• Κλιματολογικός παράγοντας: κατά την τελευταία περίοδο των παγετώνων, ο Βερίγγειος πορθμός πρέπει να ήταν ξηρά, λόγω των τεράστιων μαζών νερού που συμπυκνώθηκαν στους πόλους με αποτέλεσμα η στάθμη των ωκεανών να είναι πολύ χαμηλότερη.

Οι πρώτοι κάτοικοι του Περού ανάγονται 20.000 χρόνια πίσω, σύμφωνα με τις αποδείξεις ανθρώπινης παρουσίας που έχουν βρεθεί κοντά στο Ayacucho, στη περιοχή Junin και αλλού.

2. Προ-Κολομβιανή περίοδος ή αλλιώς προ Ίνκας περίοδος: 10.000 π.Χ. - 13ος αιώνας μ.Χ.

Οι αυτόχθονες κάτοικοι του νέου κόσμου, στην αρχή κινούνταν νομαδικά στα υψίπεδα κυνηγώντας ζώα. Την 8η χιλιετηρίδα π.Χ, αυτές οι νομαδικές φυλές, άρχισαν να καλλιεργούν την πατάτα, το καλαμπόκι, τα φασόλια και το βαμβάκι! Από την 7η – 5η χιλιετηρίδα π.Χ. άρχισε και η εξημέρωση των λάμα και των αλπάκα, που τους έδιναν κρέας, δέρμα και μαλλί. Το άλογο, η αγελάδα, το πρόβατο, οι κότες, το σιτάρι και το ζαχαροκάλαμο, ήταν άγνωστα είδη στην ήπειρο πριν την άφιξη του Κολόμβου. Με τον καιρό, κάποιοι πληθυσμοί μετακινήθηκαν προς τις ακτές με σκοπό την εκμετάλλευση των προϊόντων της θάλασσας.
Η μετάβαση από τη νομαδική ζωή στη μόνιμη εγκατάσταση, έγινε σε διάφορες φάσεις και υπάρχουν ίχνη οικισμών στην ακτή που χρονολογούνται από την 6η χιλιετηρίδα π.Χ. Το 2627 π.Χ. χτίζεται στη κοιλάδα Supe η Ιερή πόλη του Καράλ, η οποία θεωρείτε το παλαιότερο σύνθετο αστικό κέντρο του Νέου Κόσμου! Η ιερή πόλη του Καράλ, μαζί με άλλους 19 οικισμούς στη γύρω κοιλάδα Supe, αποτελούν τον πολιτισμό Caral-Supe (~3000-1800 π.Χ.).
Μεταξύ του 16ου και του 8ου αιώνα π.Χ, στα υψιπεδα των Άνδεων, κάνει την εμφάνιση του ένας άλλος πολιτισμός, που έμελλε να γίνει ένας από τους σημαντικότερους πολιτισμούς των Άνδεων…πρόκειται για τον πολιτισμό του Chavin (~1200-200 π.Χ.)! Λόγω ότι είναι ο γνωστότερος παλιός πολιτισμός των Άνδεων, από πολλούς θεωρείται και ο πρώτος πολιτισμός της προ-Κολομβιανής περιόδου. Ο πολιτισμός του Τσαβίν άσκησε σημαντική επιρροή και σ΄αυτόν έχουν τις ρίζες τους όλοι οι μεταγενέστεροι πολιτισμοί του Περού!
Ο πολιτισμός των Paracas (~800-100 π.Χ.) είναι ένας από τους πιο παλιούς πολιτισμούς του Περού και άνθισε στις παράκτιες περιοχές, νότια της Λίμας. Οι Παράκας είναι γνωστοί για τα έξοχης τεχνικής και τέχνης υφαντά τους, ιδίως τα σάβανα με τα οποία τύλιγαν τους νεκρούς κατά την ταφή τους!
Περίπου 350 χλμ. νότια της Λίμα, στην ευρύτερη διοικιτική περιοχή της Ίκα, συναντάμε τον πολιτισμό των Nazca (~200 π.Χ. – 800 μ.Χ.)! Η καταγωγή του ανάγεται στις πρώτες φάσεις του πολιτισμού Παράκας και θεωρείται συνέχεια του. Οι Νάσκα είναι γνωστοί για την κεραμική τους και για τις γιγαντιαίες ανάγλυφες γραμμές που υπάρχουν στην πεδιάδα Νάσκα, οι οποίες, μέχρι και σήμερα, αποτελούν ένα μυστήριο…

Μουσείο Larco: Πολιτισμός Nazca, κεραμικό αγγείο

Στους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες και με βάση τις τεχνολογικές καινοτομίες που είχαν γίνει προγενέστερα, τοπικοί πολιτισμοί, πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, ανθίζουν ανάμεσα στον 1ο και τον 11ο αιώνα.
Ο πολιτισμός των Mochicas (~200 π.Χ – 700 μ.Χ.) άνθισε στη κοιλάδα του ποταμού Moche (σημερινό Trujillo) και ήταν μια στρατοκρατική κοινωνία, βασισμένη σε ιεραρχημένες κοινωνικές δομές, γενικευμένη φορολογία και λογιστικό σύστημα! Χαρακτηριστικό γνώρισμα των κέντρων εξουσίας του πολιτισμού αυτού, ήταν η μνημειακή αρχιτεκτονική του, που είχε στόχο την εξυπηρέτηση της θρησκευτικής λατρείας, και το εκτεταμένο δίκτυο αρδευτικών καναλιών και φραγμάτων, τα οποία τους επέτρεψαν να επεκτείνουν τα γεωργικά σύνορά τους σε μεγάλη κλίμακα. Απόγονοι των Mochica ήταν ο πολιτισμός Sican ή Lambayeque (~700-1300 μ.Χ.)

Μουσείο Larco: Πολιτισμός Moche, χρυσές κεφαλές

Λαϊκοί ηγεμόνες, που αντικαθιστούν την ιερατεία του Chavin, ιδρύουν, οργανώνουν και διευθύνουν μεγάλα, για την εποχή εκείνη, αστικά κέντρα με σκοπό την άσκηση του νέου είδους εξουσίας. Ένα από αυτά τα αστικά κέντρα είναι το Τiahuanaco, νότια της λίμνης Τιτικάκα, στην σημερινή Βολιβία. O πολιτισμός Tiahuanaco (~200-1000 μ.Χ) άκμασε επι σχεδόν μία χιλιετία και υπολογίζεται ότι στη πόλη Tiahuanaco ζούσαν 40.000 άνθρωποι, οι οποίοι είχαν αναπτύξει ένα ειδικό γεωργικό σύστημα, που τους επέτρεπε να καλλιεργούν τη γη ακόμη και στις παγωμένες θερμοκρασίες του αλτιπλάνο…
Ένα άλλο μεγάλο αστικό κέντρο και εξίσου σημαντικό, που δέχτηκε την επίδραση του Tiahuanaco, είναι το Huari. Ο πολιτισμός των Huari (~600-1100 μ.Χ.) προσανατολίστηκε από το Ayacucho προς τον βορρά ως τα περίχωρα της Cajamarca. Πιστεύεται ότι το Huari είχε 70.000 πληθυσμό και ότι κατά την επέκταση του είχε φτάσει να συνορεύει με αυτόν του Tiahuanaco! Η ταυτόχρομη εξάπλωση των δύο αυτών πολιτισμών είχε σαν αποτέλεσμα και στρατιωτικές κατακτήσεις, κάτι που μαρτυρείται με την υπάρξη αρχιτεκτονικών συμπλεγμάτων που θυμίζουν στρατώνες και αποθήκες, όπως στην Piquillacta (κοιλάδα του Apurimac) και στη Viracochapampa (κοντά στο Huamachuco).
Το Tiahuanaco και το Huari, υπήρξαν οι πρωτεύουσες μεγάλων κρατών των Άνδεων, που προμήνυαν τις μεγάλες Αυτοκρατορίες των Chimu και των Incas…

Αρχαιολογικός χώρος Pachacamac: Palacio de las Mamacona

Μετά την πτώση των Huari, έκανε την εμφάνιση του ο πολιτισμός των Chimu (~900-1470 μ.Χ.), ο οποίος συγγενεύει στη βάση του περισσότερο με τον πολιτισμό της Αιγύπτου ή της Μεσοποταμίας, παρά με τον πιο σύγχρονο πολιτισμό των Ίνκας, του οποίου αποτέλεσε σημαντική επιρροή! Η κοινωνία των Chimu θεωρείται μία από τις πιο ανεπτυγμένες του αρχαίου Περού. Πρωτεύουσα του ήταν το Chan Chan, το οποίο αποτελεί το μεγαλύτερο πλίνθινο κτιριακό συγκρότημα της Αμερικής και το δεύτερο μεγαλύτερο στο κόσμο μετά το Bam στο Ιράν! Αυτή η απέραντη πόλη πιθανότατα να είχε πάνω από 80.000 πληθυσμό κατά την ακμή της και απλωνόταν σε έκταση περίπου 20-24 τετραγωνικών χιλιομέτρων, κοντά στο σημερινό Trujillo. O πολιτισμός των Chimu αναπτύχθηκε στο βορρά ως το Tumbes και νότια ως το Chancay με κατεύθυνση προς ανατολάς. Έτσι λοιπόν, ο ιμπεριαλισμός των Chimu ήταν αναμενόμενο να συγκρουστεί με αυτόν των Incas…Το βασίλειο των Chimu καταλύθηκε και κατακτήθηκε από τους Incas γύρω στο 1460 με 1470 μ.Χ.

Μουσείο Larco: Πολιτισμός Chimu, ξύλινο ειδώλιο

3. Περίοδος Ίνκας: 13ος αιώνας μ.Χ. – 1533

Τον 13ο αιώνα σημειώθηκε η πρώτη εμφάνιση των Ίνκας στις Άνδεις. Υπάρχουν διάφορες απόψεις για το πως ξεκίνησε και όλες έχουν ένα κοινό παρανομαστή…τον μυθικό ιδρυτή της δυναστείας Manco Capaq. Όπως όλες οι εθνότητες των Άνδεων, έτσι και οι Ίνκας αναγνώριζαν μία κοινή paqarina (φυλετική μήτρα) από την οποία κατάγονταν ο πρόγονος-ιδρυτής τους. Η paqarina των Ίνκας ήταν η σπηλιά του Paqariqtampu (Paqariq=γέννηση & Tampu=τοποθεσία, οίκημα) που βρίσκεται λίγο πιο νότια από το Cuzco. Ο Manco Capaq μαζί με την αδερφή και γυναίκα του Mama Oqllo ίδρυσαν στο σημερινό Cuzco, την έδρα της Αυτοκρατορίας των Ίνκας. Η επίσημη ονομασία της αυτοκρατορίας είναι το Tahuantinsuyo, που σημαίνει “τα τέσσερα σημεία του κόσμου” και στην κορυφή της πυραμίδας εξουσίας του βρίσκεται ο ένας και απόλυτος μονάρχης, ο Ίνκα. Γύρω στο 1430 ξεκίνησε η επέκταση της Αυτοκρατορίας και διήρκεσε μόλις 100 χρόνια, μέχρι το 1533. Τα εδάφη που είχε κατακτήσει,
κάλυπταν έκταση πάνω από 2.000.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα και περιελάμβαναν εδάφη των σημερινών χωρών της Κολομβίας, του Ισημερινού, του Περού, της Βολιβίας, της Χιλής και της Αργεντινής.

Η Αυτοκρατορία του Ταουαντισούγιο έμελλε να γίνει η μεγαλύτερη της προκολομβιανής Αμερικής και μία από τις πιο λαμπρές στην παγκόσμια ιστορία!


4. Κατάκτηση του Περού από τους Ισπανούς: 1532-1542

Γύρω στα 1528 και βλέποντας το θάνατο του να έρχεται, ο αυτοκράτορας Ουάινα Κάπακ, παραβαίνοντας τις θεσμικές παραδόσεις του Ταουαντισούγιο, μοίρασε την ανώτατη αρχή του κράτους στους δύο του γιούς: στον Ουάσκαρ έδωσε το Κούσκο και στον Αταουάλπα το παλιό βασίλειο του Κίτο. Οι ελπίδες του μονάρχη για ειρήνη μετά τον θάνατο του διαψεύστηκαν, καθώς άρχισε εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των δύο αδερφών που έμελλε να αποτελέσει και την αντίστροφη μέτρηση της Αυτοκρατορίας. Μετά από αιματηρές μάχες ο Αταουάλπα αιχμαλωτίζει τον αδερφό του Ουάσκαρ, θανατώνει όλη την γενιά του αδερφού του μπροστά στα μάτια του και όλους όσους είχαν ταχθεί με το μέρος του αδερφού του… Όλα αυτά συνέβησαν λίγο πριν την άφιξη των Ισπανών στο Τούμπες. Τότε ήταν που πληροφορήθηκε ο Αταουάλπα την άφιξη των λευκών και αποφασίζει να κινηθεί προς τη Καχαμάρκα αντί να πάει στο Κούσκο, όπου και θα γινόταν η στέψη του ως αυτοκράτορας του Ταουαντισούγιο. Το Νοέμβριο του 1532 μία ομάδα Ισπανών κατακτητών, γνωστοί και ως κονκισταδόρες, με αρχηγό τον Φρανσίσκο Πισάρο, ξεκίνησαν την άνοδο τους στις Άνδεις. Μαζί με τον Πισάρο βρίσκονταν και ένας Έλληνας πυροβολητής από τη Κρήτη, γνωστός με το όνομα Πέδρο ντε Κάντια (Πέτρος ο Κρητικός), καθώς και άλλοι Έλληνες.

Λίμα - Καθεδρικός Ναός: Τάφος του Francisco Pizarro, Επιτάφια επιγραφή στην οποία αναγράφεται το όνομα του Έλληνα Pedro de Candia

Όταν ο Πισάρο μπήκε στην Καχαμάρκα δεν βρήκε εκεί τον Αταουάλπα, ο οποίος στρατοπέδευε έξω από τη πόλη. Μετά από πρόσκληση των ισπανών ο Αταουάλπα μπαίνει συνοδευόμενος στη Καχαμάρκα για να συναντήσει τον Πισάρο. Αιχμαλωτίζεται και κρατείται στα ιδιαίτερα διαμερίσματα του. Οι Ισπανοί ζητούν λύτρα, χρυσό και ασήμι, τα οποία έρχονται σε λίγες μέρες από το Kούσκο σε αφθονία! Τον Ιούλιο του 1533 φήμες για την έλευση ενισχύσεων του Αταουαλπα με σκοπό την απελευθέρωση του, ωθούν τον Πισάρο να κινήσει έκτακτο δικαστήριο υπο τη προεδρία του. Η δίκη κράτησε όλη τη νύχτα και οι κατηγορίες, σύμφωνα με το δίκαιο της Καστίλης, ήταν ειδωλολατρεία, αίρεση, τυραννία, σφετερισμός εξουσίας, προδοσία, βασιλοκτονία,, αδερφοκτονία, γενοκτονία, πολυγαμία και αιμομιξία…Η απόφαση, τι άλλο θα μπορούσε να ήταν, παρά θανατική ποινή... Ο Αταουάλπα πρίν τον θάνατο του, ασπάστηκε τον καθολικισμό για να διατηρηθεί το σώμα του και να μην καεί, καθώς οι Ίνκας διατηρούσαν τις μούμιες τους. Έτσι στις 26 Ιουλίου ο Αταουάλπα βαφτίστηκε με το όνομα Φρανσίσκο...και ως χριστιανός πια εκτελέστηκε με στραγγαλισμό…

Ακολούθησαν διάφορα γεγονότα και πολιτικές αναταραχές, όπως η εκτέλεση, του συντρόφου του Πισάρο, Αλμάγκρο το 1538 και η δολοφονία του ίδιου του Πισάρο το 1541.

5. Αντιβασιλεία του Περού 1542 και πόλεμοι ανεξάρτησίας ως το 1824

Δέκα χρόνια μετά την εκτέλεση του τελευταίου μονάρχη των Ίνκας, Αταουάλπα, το Ισπανικό Στέμμα ίδρυσε την Αντιβασιλεία του Περού, στην οποία περιλαμβάνονταν οι περισσότερες ισπανικές αποικίες της Νότιας Αμερικής.
Ο αντιβασιλέας Φρανσίσκο ντε Τολέδο αναδιοργάνωσε τη χώρα κατά τη δεκαετία του 1570, με κύρια οικονομική δραστηριότητα τα ορυχεία αργύρου και εξανάγκασε τους ιθαγενείς σε υποχρεωτική εργασία. Το Περού απέφερε μεγάλα κέρδη στην Ισπανία και παράλληλα αναπτύχθηκε ένα εμπορικό δίκτυο συναλλαγών με την Ευρώπη ως και τις Φιλιππίνες, τότε ισπανική κτήση. Μέχρι τον 18ο αιώνα όμως, η μείωση των αποθεμάτων αργύρου και η οικονομική διαφοροποίηση ελάττωσαν τα βασιλικά έσοδα, με συνέπεια το Στέμμα να προβεί σε αλλαγές, γνωστές και ως η «Ανασύσταση του οίκου των Βουρβόνων», οι οποίες επέφεραν αύξηση των φόρων και διάσπαση του Αντιβασιλείου του Περού. Οι νέοι νόμοι προκάλεσαν την επανάσταση του Τούπακ Αμάρου Β' και άλλες εξεγέρσεις, οι οποίες κατεστάλησαν βίαια.
Το κίνημα του Περού προς την ανεξαρτησία ξεκίνησε με μια εξέγερση των ισπανο-αμερικανών γαιοκτημόνων και των δυνάμεών τους, με επικεφαλής τον Χοσέ ντε Σαν Μαρτίνι της Αργεντινής και τον Σιμόν Μπολιβάρ της Βενεζουέλας.

6. Ανεξαρτησία του Περού 1820 - Σήμερα

1820: Απόβαση του Σαν Μαρτίν και του απελευθερωτικού στρατού του στο Περού
1821: Κήρυξη της ανεξαρτησίας του Περού στη Λίμα. Ο Σαν Μαρτίν αναλαμβάνει την εξουσία. Ο αντιβασιλέας και οι Ισπανικές αρχές μεταφέρουν την έδρα τους στο Κούσκο.
1824: Ολοκλήρωση της απελευθέρωσης του Περού, μετά τις μάχες του Χουνίν και του Αγιακούτσο.
1825: Ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Άνω Περού (μετέπειτα Βολιβία)
1864-66: Πόλεμος μεταξύ της Ισπανίας και του Περού. Η Ισπανία καταλαμβάνει τα νησιά Τσίντσα. Στο πλευρό του Περού πολεμούν η Χιλή, η Βολιβία και ο Ισημερινός.
1879-83: Πόλεμος του Ειρηνικού => Η Χιλή αντιμετωπίζει το Περού και τη Βολιβία και, μετά από σαρωτική νίκη, προσαρτά τις πλούσιες σε νιτρικά άλατα βόρειες επαρχίες της.
1919: Ξεκινά η «Ενδεκαετία», το αυταρχικό καθεστώς του Αουγούστο Μπερναντίνο Λεγκία, που χαρακτηρίστηκε από πνεύμα εθνικιστικού μεταρυθμισμού.
1924: Ίδρυση του αριστερού εθνικιστικού κινήματος APRA (Αμερικάνικη Επαναστατική Λαϊκή Συμμαχία), από τον Άγια ντε λα Τόρε.
1948: Σύσταση της Οικονομικής Επιτροπής για τη Λατινική Αμερική (CEPAL) του ΟΗΕ, που άφησε το στίγμα της στις αναπτυξιακές πολιτικές των δεκαετιών 1950 και 1960
1968-75: Περίοδος του λαϊκιστικού καθεστώτος του στρατηγού Βελάσκο Αλβαράδο, που χαρακτηριζόταν ως «αριστερός εθνικισμός».
1971: Ο Περουβιανός ιερέας και θεολόγος Γκουστάβο Γκουτιέρες βάζει, με το έργο του, τα θεμέλια της Θεολογίας της Απελευθέρωσης.
1975: Ανατροπή με πραξικόπημα του στρατηγού Βελάσκο Αλβαράδο. Η δικτατορία που ξεκίνησε, έβαλε τέλος στην «Περουβιανή Επανάσταση» των ετών 1968-1975.
1980: Οι πρώτες πλήρως δημοκρατικές εκλογές στο Περού ανέδειξαν τον Φερνάντο Μπελαούντε Τέρι για δεύτερη φορά. Σκοπός του η ιδιωτικοποίηση της βιομηχανίας και η προώθηση των εξαγωγών. Η θητεία του απέβει άκαρπη, εξαιτίας των υψηλών πληθωριστικών τάσεων της χώρας. Την ίδια χρονιά ιδρύεται το Κομουνιστικό Κόμμα του Περού, γνωστό ως «Φωτεινό μονοπάτι» από τον Αμπιμαέλ Γκουσμάν..Στην πραγματικότητα πρόκειται για την μαοϊκή αντάρτικη οργάνωση του Περού.
1985-1990: Οι ίδιες πληθωριστικές τάσεις και η διαφθορά, σημάδεψαν και την θητεία του Άλαν Γκαρσία. Κατηγορούμενος από τους αντάρτες για κατάχρηση, αυτοεξορίστηκε αρχικά στην Κολομβία και μετά στη Γαλλία.
1990: Ξεκινά η προεδρία Φουχιμόρι, που χαρακτηρίστηκε από νεοφιλελεύθερες πολιτικές και μεγάλη διαφθορά.
2000: Μετά την αποκάλυψη σοβαρότατων σκανδάλων δωροδοκίας, το κοινοβούλιο αποφασίζει την καθαίρεση του προέδρου Φουχιμόρι.
2001: Ο Αλεχάντρο Τολέδο νίκησε τον Άλαν Γκαρσία και έγινε ο πρώτος εκλεγμένος πρόεδρος ινδιάνικης καταγωγής.
2006: Επιστρέφει στην εξουσία ο Άλαν Γκαρσία μετά από πτώση του Τολέδο λόγω κατηγοριών υπεξαίρεσης κεφαλαίων.
2011: Ο εθνικιστής στρατιωτικός Ογιάντα Ουμάλα εκλέγεται πρόεδρος της χώρας.
2016: Εκλέγεται πρόεδρος ο Πέδρο Πάμπλο Κουτσίνσκι.
2018: Εκλέγεται πρόεδρος ο Μαρτίν Βισκάρα

***
Πολλοί από μας έχουμε την τάση να ταυτίζουμε το Περού με τους Ίνκας. Οι Ίνκας αντιπροσωπεύουν, εν τούτοις, μόνο την τελευταία φάση μιας πολιτιστικής περιόδου που διήρκεσε τουλάχιστον τρεις χιλιάδες χρόνια. Η Ινκαϊκή αυτοκρατορία, το Tahuantisuyo, επέκτεινε την κυριαρχία της επάνω σε πολύ διαφορετικούς λαούς, καθένας από τους οποίους είχε φθάσει σε πολύ υψηλό πολιτιστικό επίπεδο!

***
Από εδώ και πέρα θα ξεκινήσει η αφήγηση του ταξιδιού και σας «προειδοποιώ» ότι θα υπάρξει εκτενέστερη αναφορά, κατά την διάρκεια της ιστορίας, σε όλους τους παραπάνω προαναφερθέντες πολιτισμούς, που άκμασαν στο Περού, εκτός από τον πολιτισμό Tiahuanaco! Εύχομαι στο άμεσο μέλλον να πραγματοποιήσω ένα ταξίδι στη Βολιβία και εκεί να επισκεφτώ τον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο, ο οποίος αποτέλεσε τη βάση του πολιτισμού του Tiahuanaco! Τότε θα γράψω ταξιδιωτική ιστορία και θα κάνω αναλυτική αναφορά στον πολιτισμό αυτόν. Να λοιπόν ένα καλό κίνητρο να ταξιδέψω στη Βολιβία (αν και στο μυαλό μου έχω κανα 20αριά ακόμα κίνητρα, για να πάω στη Βολιβία )

 

[NightcoreKing]

Αγαπημενη @Sassenach77 , πηγα 15 μερες Γερμανια(κ λιιγο Αυστρια) κ εισαι ακομα στο ιδιο σημειοο , οσο κ αν εμπαινα απο κινητο λιγολακι ...αααααχ !!! Επιτελους σημερα ηρθε η ωρα Πω πω θα τα μαθουμε ολα με εσενα !
Θερμη παρακλησηηηηη : Την αλλη Δευτερα μπαινω στρατο ...σε παρακαλω προχωραααααααααααααααααααα οσο κ αν σε αγαπαω δεν αντεχω αλλοο , χωρις κινητο τι θα βλεπωωω

 

[Sassenach77]

Αγαπημενη @Sassenach77 , πηγα 15 μερες Γερμανια(κ λιιγο Αυστρια) κ εισαι ακομα στο ιδιο σημειοο , οσο κ αν εμπαινα απο κινητο λιγολακι ...αααααχ !!! Επιτελους σημερα ηρθε η ωρα Πω πω θα τα μαθουμε ολα με εσενα !
Θερμη παρακλησηηηηη : Την αλλη Δευτερα μπαινω στρατο ...σε παρακαλω προχωραααααααααααααααααααα οσο κ αν σε αγαπαω δεν αντεχω αλλοο , χωρις κινητο τι θα βλεπωωω

Νιάτο ανυπόμονο!!!
Τις είδα τις φωτογραφίες που ανέβασες Εύχομαι να είδες μπόλικα πράγματα αυτές τις 15 μέρες και να πέρασες τέλεια!!!

Μόλις είδα οτι έχεις βάλει σαν επόμενο ταξίδι "Στρατό δυστυχώς "....δεν υπάρχεις
Μία φιλική συμβουλή για τον στρατό: Θα είναι μία "νεκρή" περίοδος στη ζωή σου, αυτοί οι μήνες στο στρατό, και μετά θα μπείς στα δύσκολα (λογικά), δλδ θα ασχοληθείς με την επαγγελματική σου ζωή και όχι μόνο. Εσύ ξέρεις καλύτερα . Αυτούς τους μήνες στο στρατό θα έχεις αρκετό χρόνο να σκεφτείς πολλά πράγματα για το τι θα κάνεις μετά και πώς. Αντιλαμβάνομαι οτι ο στρατός είναι κάτι που σε απωθεί, οπότε το βλέπεις σαν "βουνό". Αν όμως δείς το στρατό σαν ευκαιρία για περισυλλογή, σκέψη και γιατί όχι και ξεκούραση (λέω εγώ η άσχετη τώρα ), ίσως αυτοί οι μήνες να περνούσαν πιο εύκολα και κυρίως πιο ευχάριστα! Στο χέρι μας είναι και στο μυαλό μας, το πώς θα διαχειριστούμε τις διάφορες καταστάσεις και φάσεις στη ζωή μας! Εγώ χωρίς κινητό θα ήμουν ευτυχισμένη...τις περισσότερες φορές που χτυπάει θέλω να το σπάσω!....Στο στρατό επιτρέπουν να διαβάζεις βιβλία; Βλέπω είσαι του διαβάσματος Αν ναι να μου πείς τι σου αρέσει, για να σου προτείνω βιβλία

Τώρα, αν περιμένεις μέχρι την άλλη Δευτέρα να γράψω όλη την ιστορία..........................................μάλλον δεν έχεις καταλάβει οτι εγώ είμαι περισσότερο του διαβάσματος παρά του γραψίματος
Αυτή τη στιγμή γράφω την συνέχεια της ιστορίας και διαβάζω συγχρόνως ιστορίες και διάφορα εδω μέσα....αντε βγάλε άκρη τώρα με εμένα

 

[Dina Z]

Την αλλη Δευτερα μπαινω στρατο ...σε παρακαλω προχωραααααααααααααααααααα οσο κ αν σε αγαπαω δεν αντεχω αλλοο , χωρις κινητο τι θα βλεπωωω

Καημενε μου φιλε, νοιωθω πως αντιμετωπιζεις τον στρατο σαν φυλακη η κατι τετοιο και φαινεσαι καπως αγχωμενος. Καταλαβαινω πως καθε αρχη ειναι δυσκολη ομως θα συμφωνησω με την @Sassenach77 οτι ειναι στο χερι μας και - κυριως - στο μυαλο μας να διαχειριστουμε οσα μας συμβαινουν και να βγουμε τελικα κερδισμενοι.

Εμεις παντως θα φυλαμε μαζι σου σκοπια και θα περιμενουμε νεα σου
Αλλωστε για εσας τους αντρες ο στρατος ειναι εμπειρια ζωης.
Και ΚΑΘΕ εμπειρια ειναι ενα Ταξιδι. Τι λες;

 

[NightcoreKing]

@Sassenach77 Πέρασα φανταστικά ναι ναι επιτέλους πήγα ταξίδι με φίλους αν και τους έτρεχα εγώ κ με έβριζαν, που να πάμε εκεί κ εκεί κ εκεί.. Αλλά τεσπα όλα καλά πέρασα υπέροχα κ τώρα . Ετοιμάζομαι δεν είμαι ιδιαίτερα του βιβλίου θαυμάζω αυτούς π είναι όμως η κολλητή μου μου πήρε ένα βιβλίο κ έχω σκοπό να το διαβάσω θα περαααασει ο στρατός που θα πάει :/ @Dina Z όχι όχι απλά είναι Χαμένος χρόνος γι αυτό.. Εννοείτε οι εμπειρίες κ όλα αυτά αλλά πλέον είναι..κλεμμενος χρόνος από τη ζωή... Τεεεσπα είμαστε 2v1 άρα θα υποχώρησω

Θα προσπαθώ από τη σκοπιά αν μπορώ μετά τον 1ο μήνα να μπαίνω μπαας κ αξιωθεί η λατρεμένη μ συγγραφέας να μιλήσει

 

[Sassenach77]

4 Απριλίου 2018 – Άφιξη στη Λίμα

Η καθορισμένη άφιξη της πτήσης μας, στο αεροδρόμιο Jorge Chavez ήταν στις 18:10 ώρα Περού. Με 5’ καθυστέρηση, το αεροπλάνο προσγειώθηκε και σε πολύ λίγη ώρα ήμασταν στην ουρά για τον έλεγχο διαβατηρίων. Αφού περάσαμε τον έλεγχο μετά κόπων και βασάνων, γιατί ο συγκεκριμένος υπάλληλος που τύχαμε, μέχρι να σηκώσει το ένα πόδι βρωμούσε το άλλο…τόσο αργός!...το επόμενο μέλημα μας ήταν να κάνουμε ανάληψη μετρητών από ένα ΑΤΜ στο αεροδρόμιο.

Όταν είχα κάνει κράτηση στο κατάλυμα που θα μέναμε, με την άφιξη μας στη Λίμα, είχα στείλει mail στο κατάλυμα για να ρωτήσω δυνατότητα και τιμή για μεταφορά μας από το αεροδρόμιο μέχρι τη περιοχή Miraflores όπου και βρίσκονταν το κατάλυμα. Η απάντηση ήταν θετική με τιμή 50/Soles. Είχα διαβάσει, ότι μέχρι 12€ ήταν καλή η τιμή για ταξί από το αεροδρόμιο για μέσα στη πόλη και ότι θα πρέπει να προσέξω ποια εταιρεία ταξί θα πάρω, γιατί δεν θεωρούνται όλες φερέγγυες. Έτσι όταν μου έδωσαν αυτή τη τιμή, το έκλεισα, μου έστειλαν τα στοιχεία του οδηγού και την οδηγία ότι θα μας περίμενε στον χώρο των αφίξεων με μία ταμπέλα που θα είχε το όνομα μου επάνω. Είχα δώσει ώρα παραλαβής μας στις 20:00, γιατί δεν ήξερα πόση ώρα θα μας πάρει ο έλεγχος και υπολόγισα και κάποιο χρόνο για τυχόν καθυστέρηση της άφιξης μας.

Μέχρι τις 20:00, λοιπόν, είχαμε χρόνο για να ασχοληθούμε με την ανάληψη μετρητών. Εδώ λοιπόν συναντήσαμε την πρώτη «κρυάδα» με το θέμα «χρήματα στο Περού». Όταν έβαλα την κάρτα στο μηχάνημα, είδα ότι είχα πολύ συγκεκριμένες επιλογές για ανάληψη! Κοιτιόμαστε με τον αδερφό μου:
- Την κάτσαμε….δεν συμφέρει!
- Π: Θα πρέπει να δούμε τι μετρητά χρειαζόμαστε στο σύνολο και να πάμε σε μία τράπεζα να δούμε μήπως μπορούμε να κάνουμε ανάληψη περισσότερων χρημάτων από το γκισέ.
- Ναι, μπορούμε να δοκιμάσουμε αν και δεν γνωρίζω αν μπορούμε να κάνουμε ανάληψη από γκισέ και τι χρειαζόμαστε για να το κάνουμε αυτό…
- Π: Γιατί να μην μπορούμε;
- Θα δοκιμάσουμε. Τι μετρητά έχουμε σε ευρώ;
- Π: 300€
- Λίγα…Εύχομαι να μπορούμε να πληρώσουμε με κάρτες το φαγητό μας τουλάχιστον και ότι άλλο μπορούμε! Και να βρούμε κάπου μια καλή ισοτιμία ευρω/δολαρίου για τα ευρώ που έχουμε μαζί μας….

Ο παραπάνω προβληματισμός μας, πήγαζε από το γεγονός ότι, εξαρχής γνωρίζαμε ότι τα τουρ που είχαμε κλείσει έπρεπε να τα πληρώσουμε με μετρητά σε δολάρια, καθώς και κάποια άλλα έξοδα, όπως το ταξί που θα μας έπαιρνε από το αεροδρόμιο πχ, που έπρεπε να το πληρώσουμε σε soles κτλ. Από εκεί και πέρα, θέλαμε μετρητά για μικροέξοδα καθημερινά, για τυχόν εισιτήρια αξιοθέατων κτλ.

***
Σημείωση: Χρήματα στο Περού
Σε αυτό το σημείο και επειδή βρίσκομαι ακόμα στην αρχή της ιστορίας, θα ήθελα να γράψω την εμπειρία μας σχετικά με το θέμα των χρημάτων, έτσι ώστε να είναι συγκεντρωμένες οι πληροφορίες σε ένα σημείο και όχι σκόρπιες σε όλη την έκταση της ιστορίας, για λόγους ευκολίας εύρεσης από τον κάθε ενδιαφερόμενο.

• Οι βασικές τράπεζες στο Περού είναι: BCP, Scotia Bank, BBVA Continental και Interbank
• Οι κάρτες που είχαμε ήταν και χρεωστικές και πιστωτικές και όλες της Alpha Bank. Γνωρίζαμε ότι για κάθε ανάληψη θα είχαμε ακριβή προμήθεια. Το κόστος κάθε ανάληψης, με κάρτες Alpha Bank, ήταν 4,40€.
• Αυτό που δεν γνωρίζαμε ήταν ότι είχαμε περιορισμό στο ύψος της ανάληψης! Δεν περίμενα ότι το μέγιστο ποσό ανάληψης θα ήταν μόνο 200$ ή 400/Soles αντίστοιχα. Αν και τα δολάρια μας «έκαιγαν» πιο πολύ.
• Τα μοναδικά ATM που δέχονταν τις κάρτες μας ήταν αυτά της Interbank - Globalnet. H παρακάτω φώτο είναι από το διαδίκτυο. Στα ΑΤΜ των άλλων τραπεζών που προσπαθήσαμε, δεν μπορούσαμε να κάνουμε ανάληψη.

• Όταν ήμασταν στο Κούσκο ρωτήσαμε σε μία Interbank αν μπορούμε να κάνουμε ανάληψη μετρητών από το γκισέ. Μας παρέπεμψαν στην BCP Money And Tourist Services και μάλιστα σε ένα συγκεκριμένο κατάστημα που βρίσκεται εδώ . Ο ιστότοπος είναι αυτός . Όταν πήγαμε εκεί, εξήγησα στην υπάλληλο τι θέλαμε και τι διαθέταμε για την ανάληψη (διαβατήρια, πιστωτικές κάρτες κτλ) και ξεκίνησε τη διαδικασία. Μετά από λίγη ώρα ήρθε και μας είπε ότι για να γίνει η συγκεκριμένη συναλλαγή θα πρέπει να επικοινωνήσουμε με την τράπεζα μας, Δεν μπορούσε να συνεχίσει αν δεν έπαιρνε έγκριση από τη τράπεζα μας…Έπρεπε να κάνουμε ένα τηλέφωνο στην άλλη άκρη του κόσμου και να χρεωθούμε τα μαλλιά της κεφαλής μας, χωρίς να είμαστε σίγουροι ότι θα καταφέρναμε τελικά να πάρουμε μετρητά στο χέρι! Και έτσι δεν το κάναμε.
• Με πιστωτικές κάρτες πληρώσαμε το 90% του φαγητού μας.
• Τα τουρ τα πληρώσαμε όλα σε δολάρια και μετρητοίς. Δεν δέχονταν Soles, εκτός από κάτι πολύ μικρές εξαιρέσεις.
• Τα περισσότερα ξενοδοχεία τα πληρώσαμε με πιστωτική, αλλά κάποια από αυτά μας χρέωναν το κόστος που είχαν για την συναλλαγή μέσω πιστωτικής. Ήταν νομίζω 2-3% στο ποσό της συναλλαγής, αλλά δεν το θυμάμαι και πολύ καλά. Επίσης κατά την κράτηση ενός καταλύματος, κάποιες φορές δεν περιλαμβάνονταν ο φόρος 18% που πληρώνει το κατάλυμα. Άλλες φορές συμπεριλαμβάνονταν όμως και πάντα υπήρχε η σχετική διευκρίνηση, τουλάχιστον μέσω Booking.
• Τα λεωφορεία και ορισμένα αξιοθέατα, τα είχαμε κλείσει όλα πρίν την άφιξη μας στο Περού μέσω πιστωτικής, οπότε γλιτώσαμε έτσι κάποια μετρητά και έξοδα συναλλαγών μέσα στη χώρα.
• Εάν γνώριζα ποια είναι τα μέγιστα ποσά αναλήψεων μέσω ΑΤΜ, θα έπαιρνα μαζι μου μεγαλύτερο ποσό σε ευρώ. Στο Κούσκο βρήκαμε ανταλλακτήριο με φυσιολογική ισοτιμία ευρώ/δολαρίου, αφού τα είχαμε πάρει όλα παραμάζομα.

***
Λίγο πριν βγούμε από το αεροδρόμιο πρόσεξα ότι υπήρχαν γκισέ εταιρειών που παρείχαν μεταφορά από και προς το αεροδρόμιο. Η ταρίφα όλων, ήταν 40/Soles. Δεν δοκίμασα όμως τις υπηρεσίες τους και δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη.

Χωρίς να χάσουμε το χαμόγελο μας λοιπόν (ειδικά εγώ, που μόλις πάτησα το πόδι μου στο έδαφος του Περού αυτόματα εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου ένα μόνιμο χαμόγελο ευτυχίας, το οποίο δεν έσβησε καθ’ όλη την διάρκεια του ταξιδιού), κατευθυνθήκαμε προς την έξοδο των αφίξεων. Εκεί λοιπόν βλέπω έναν συμπαθέστατο Περουβιανό που κρατούσε μία ταμπέλα με το όνομα μου επάνω. Ήταν ο Χαβιέρ και ευτυχώς γνώριζε ικανοποιητικά αγγλικά ώστε να μπορούμε, όχι μόνο να συνεννοηθούμε αλλά και να πιάσουμε κουβέντα κατά την διάρκεια της διαδρομής Αφού έβγαλα το διαβατήριο μου, για να του δείξω ποια είμαι, ξεκινήσαμε.

Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα, όταν βγαίναμε από το χώρο του αεροδρομίου, ήταν η οδηγική συμπεριφορά των Περουβιανών. Οδηγούν ο ένας πάνω στον άλλον….αφού συνέχεια σκεφτόμουν «τώρα θα τρακάρουμε»! Το χειρότερο για μένα όμως ήταν κάτι άλλο…Με είχε βαρέσει όμως το jet lag κατακούτελα και δεν μπορούσα να «κεντράρω» τι είναι αυτό που με ενοχλεί. Οπότε εκεί που είμαι σε μία φάση να κοιτώ γύρω μου σαν ούφο, λες και ήρθα από άλλον πλανήτη, ο Χαβιέρ μου πιάνει την κουβέντα:
- Χαβ: Από που έρχεστε;
- Από την Ελλάδα
- Χαβ: Στην Ευρώπη είναι;
Ήταν η πρώτη φορά που συναντούσα άνθρωπο που δεν γνώριζε που είναι η Ελλάδα! Του χαμογελάω λοιπόν και του απαντώ:
- Ναι! Στην νότια Ευρώπη είναι
- Χαβ: Μεγάλο ταξίδι!
Μετά από λίγα δευτερόλεπτα σιγής, τον ρωτώ:
- Εδώ οδηγούν πάντα έτσι;
- Χαβ: Α ναι! Εδώ συνέχεια κορνάρουν!
-
Μόλις είχε πει την λάθος λέξη ο Χαβιέρ!...και μόλις είχα καταλάβει τι ήταν αυτό που με ενοχλούσε και πλέον κανένα jet lag δεν μπορούσε να με κάνει να το αγνοήσω!

Είμαι οδηγός αρκετά χρόνια και ποτέ μου δεν μπόρεσα να χωνέψω την άσκοπη χρήση της κόρνας. Με ενοχλεί φοβερά αυτή η ηχορύπανση, σε σημείο να θέλω να δείρω όλους αυτούς τους αγενέστατους, που πατάνε κόρνα πχ όταν είναι 7ο αυτ/το στη σειρά στο φανάρι, για να ξεκινήσει ο πρώτος, όταν ανάβει πράσινο. Ή όταν κάποιοι θέλουν να χαιρετήσουν και πατάνε κόρνες! Ή όταν τους κλείνει κάποιος, πατάνε με τόση μανία την κόρνα, που νομίζεις ότι έχει σημάνει συναγερμός πολέμου! Ή όταν γίνεται γάμος, και πρέπει να το μάθει όλος ο ντουνιάς κτλ κτλ
Οι κόρνες έχουν σαν σκοπό να δίνουν στους οδηγούς τη δυνατότητα να προειδοποιούν τους άλλους οδηγούς για τυχόν κίνδυνο και όχι για να εκφράζουμε την βιασύνη μας, την χαρά μας ή τον εκνευρισμό μας! Η άσκοπη χρήση της κόρνας είναι αγένεια και έλλειψη οδηγικής συμπεριφοράς! Και μόλις είχα πατήσει το πόδι μου σε μία τέτοια χώρα...

Έτσι λοιπόν ο αγαπητός Χαβιέρ γελούσε μαζί μου, γιατί είχε καταλάβει ότι είχε σηκωθεί το μαλλί μου κάγκελο από τα άσκοπα κορναρίσματα! Κάθε φορά που πατούσε κάποιος κόρνα (και αυτό γίνονταν με μεγάλη συχνότητα), εγώ γυρνούσα το κεφάλι ασυναίσθητα. Έτσι, όταν ρώτησα τον Χαβιέρ για τον τρόπο οδήγησης, αυτός κατάλαβε ότι εννοώ τα κορναρίσματα…αν και πιστεύω πλέον ότι, ασυνείδητα, αυτό ρωτούσα και εγώ

Στην συνέχεια, και για να αποσπάσω τη προσοχή μου από τον ενοχλητικό νταλκά που με είχε βρεί, ρώτησα τον Χαβιέρ αν θα μπορούσε να μας παρέχει υπηρεσίες μεταφοράς κατά την διάρκεια της επόμενης μέρας, καθώς θέλαμε να επισκεφτούμε κάποια σημεία ενδιαφέροντος. Μου απάντησε θετικά και μου είπε να μιλήσουμε την επόμενη μέρα στο τηλέφωνο και να μην το αναφέρω αυτό στο κατάλυμα μας…Τον ενημέρωσα ότι την επόμενη μέρα το πρωί θα φροντίζαμε να προμηθευτούμε τοπικό τηλέφωνο και ότι κατά τις 10 το πρωί, θα μπορούσα να μιλήσω μαζί του τηλεφωνικά.
Με τούτα και με εκείνα, φτάσαμε στο hostel που είχαμε κλείσει. Ήταν το Inka Hostel στη περιοχή Μιραφλόρες. Ο κύριος που μας υποδέχτηκε (δεν θυμάμαι το όνομα του) μέχρι να πληρώσουμε και να κρατήσει τα στοιχεία μας, μας έπρηξε με την ακατάσχετη λογοδιάρροια του…Μέσα στη ζαλούρα μου θυμάμαι μόνο ότι έλεγε κάτι για τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό, και για την Ελλάδα. Λίγη σημασία του έδινα, καθώς άρχισε να με καταβάλει η κούραση. Το δωμάτιο που είχαμε κλείσει ήταν για δύο άτομα με ιδιωτικό μπάνιο. Πληρώσαμε με πιστωτική, σε τοπικό νόμισμα 350/S ~ 90€ για δύο βράδια, με πρωινό. Μέσα σε αυτή τη τιμή συμπεριλαμβάνονταν και η χρέωση για πληρωμή με πιστωτική, καθώς και ο φόρος 18%. Το δωμάτιο βρίσκονταν στον 1ο όροφο (ευτυχώς). Όταν μπήκαμε μέσα διαπιστώσαμε ότι υπήρχαν 2 δωμάτια με κοινό μπάνιο. Συνολικά τα κρεβάτια που είχαμε ήταν 3 μονά και 1 διπλό. Και όλα αυτά ήταν δικά μας!

Παρά την κούραση μας, θέλαμε να βγούμε μία βόλτα! Φρεσκαριστήκαμε λίγο, αλλάξαμε ρούχα και ξεκινήσαμε για τη βόλτα μας. Ήταν η πρώτη βόλτα που κάναμε με την ησυχία μας. Στην ουσία δεν είχαμε σκοπό να δούμε κάτι, αλλά να προσπαθήσουμε να κοιμηθούμε πιο αργά, όσο και αν νυστάζαμε εκείνη την ώρα…Ο εγκλιματισμός στο Περού έγινε πιο ομαλά σε σχέση με αυτόν όταν γυρίσαμε Ελλάδα!

Κατευθυνθήκαμε πρώτα προς το Πάρκο Kennedy, μέσω της λεωφόρου Jose Larco. Στο δρόμο μας συναντήσαμε διάφορα καζίνο και γενικά υπήρχε πολύ κίνηση. Χάζευα τα μαγαζιά γύρω μου, καθώς και το σωματότυπο των ανθρώπων…σε λίγη ώρα, είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οφθαλμόλουτρο στο Περού…γιόκ! Αφού σχολιάσαμε αυτό το γεγονός με τον αδερφό μου και γελάσαμε αρκετά, στη συνέχεια επικεντρωθήκαμε στο να βρούμε από που θα προμηθευόμασταν τοπικό τηλέφωνο. Βρήκαμε ένα κατάστημα της Movistar και μετά μπήκαμε σε ένα φαρμακείο για να πάρουμε χάπια για το υψόμετρο.

Αφού λοιπόν τα κάναμε όλα αυτά, τα μάτια μας δεν άντεχαν άλλο απο την νύστα και γυρίσαμε στο δωμάτιο για ύπνο! Είναι περιττό να πώ ότι κοιμήθηκα στο λεπτό, με ένα χαμόγελο ΝΑ

Ήμουν ένας ευτυχισμένος άνθρωπος εκείνη την ημέρα, αλλά και για τις υπόλοιπες 16 που θα ακολουθούσαν!

 

[NightcoreKing]

τι ωραια !!!! καθομαι στο pc και μπαινω κ βλεπω οτι εχεις γραψει κ σκεφτομαι παρεα με ενα χαμογελο που εμφανιστηκε κατευθειαν '' αληθειαααα?? καποιος φουρνος θα γκρεμιστηκε " χεχε

Το οτι κανεις αυτο οπως κ αλλα ταξιδια με τον αδερφο σου το βρισκω γαματο!
Εγω σαν αρκετα νεος οδηγος που βεβαια αμαξι δε τα παω καλα φουλ με μηχανακι ειμαι , μ αρεσει η κορνα , οταν ο αλλος περναει με κοκκινο η βγαινει χωρις φλας θα πω κ την κακια μου , ξερεις ..τι να με κανω εχω καποιες αδυναμιες , οπως με τις γριουλες στην εκκλησια η στα νοσοκομεια η στα λεωφορεια που πανε να σου παρουν τις θεσεις μουλωχτα ...οοοοχι γιαγια θα κατσεις στην ουρα!!

Ξεφυγα απο το θεμα ! Κυριακη πρωι φευγω, δευτερα μπαινω στρατο, αμφιβαλλω αν θα γραψεις κατι αυριο(Βασικα ειμαι σιγουρος) ...θα την δω με το καλο πιοοοο μετα(Χριστουγεννα) , ολοκληρη ελπιζω

 

[Sassenach77]

@NightcoreKing Καλή θητεία!

 

[Sassenach77]

5 Απριλίου 2018 – Μέρος 1ο - Λίμα (Pachacamac)

Το πρωινό εγερτήριο έγινε νωρίτερα από ότι θα έπρεπε. Το εσωτερικό μου ρολόι δεν καταλάβαινε και πολλά από αλλαγές ώρας και πήγαινε ακόμα με το ρυθμό της Ελλάδας, Έτσι ξύπνησα μία φορά στις 02:00, μία φορά στις 03:00, μία στις 04:00 κοκ….Κάποια στιγμή βαρέθηκα να ξυπνάω και να κοιμάμαι, και σηκώθηκα. Ετοιμάστηκα και στην συνέχεια ξύπνησα και τον αδερφό μου, ο οποίος κοιμήθηκε πολύ καλύτερα από εμένα! Πήγαμε στην αίθουσα του πρωινού, όπου φάγαμε ένα πρωινό λιτό και περιορισμένο.

Το πρώτο μας μέλημα πρωί πρωί, ήταν να προμηθευτούμε τοπικό τηλέφωνο για να έχουμε πρόσβαση στο internet. Βγήκαμε στη λεωφόρο Jose Larco και κινηθήκαμε καρφί προς το κατάστημα της Movistar που είχαμε σταμπάρει το προηγούμενο βράδυ.

Σημείωση: Κάρτες Sim

• Οι βασικές εταιρείες τηλεπικοινωνιών του Περού είναι: Movistar, Claro, Entel, Bitel.
• Η μεγαλύτερη εταιρεία τηλεπικοινωνιών είναι η Movistar. Στο κατάστημα της Movistar, μας εξήγησαν τα πακέτα καρτοκινητής τηλεφωνίας που είχαν. Το φθηνότερο ήταν καρτοσυμβόλαιο με ισχύ 2 μηνών, το οποίο μας έδινε 1GB/ μήνα και κάποιον χρόνο ομιλίας, που δεν θυμάμαι τώρα, με 30/Soles. Έβγαλαν φωτοτυπία το διαβατήριο μου και μου έδωσαν ένα συμβόλαιο να υπογράψω. Μετά περίμενα να καταχωρήσουν τα στοιχεία μου και να μου δώσουν την κάρτα Sim. Και περίμενα….και περίμενα…Κάποια στιγμή έρχεται μία κοπέλα και ζητάει διευκρίνηση από ποια χώρα ερχόμασταν. Το Hellas/Hellenic δεν το αναγνώριζαν! Αφού τελικά κατάλαβαν ότι είμαστε από την Grecia…ξαναπεριμένουμε….και περιμένουμε…μέχρι που εγώ σταματώ να περιμένω και ζητάω από την κοπέλα να μου δώσει το συμβόλαιο που υπέγραψα και την φωτοτυπία του διαβατηρίου μου. Μου τα δίνει. Την ρωτώ αν είναι όλα τα αντίγραφα στα χέρια μου και μου λέει ναι. Τα σκίζω και φεύγουμε με τον αδερφό μου. Εξαρχής δεν μου άρεσαν οι προσφορές που μας έδιναν, ούτε η διαδικασία που ακολουθούσαν για να δώσουν ένα απλό καρτοκινητό σε έναν τουρίστα…Κοινώς, η Movistar είναι απαράδεκτη!
• Κατά μήκος των κεντρικών δρόμων της Λίμας υπάρχουν πολλά μικρά μαγαζάκια, κάτι σαν περίπτερα, που πωλούν από κάρτες Sim μέχρι γλυφιτζούρια και αναμνηστικά. Σε αυτά θα βρείτε κυρίως κάρτες Sim της Claro, αλλά και των άλλων εταιρειών εκτός από Movistar. Εμείς πήραμε μία κάρτα Sim της Claro με 30/Soles και μας έδινε 3GB για ένα μήνα και κάποιον χρόνο ομιλίας εντός της χώρας που δεν θυμάμαι, γιατί δεν με ενδιέφερε και το έχω ξεχάσει. Το σήμα της εταιρείας Claro ήταν πολύ καλό σε όλα τα σημεία της χώρας που βρεθήκαμε! Εννοείται ότι μπορείτε να τις βρείτε και στο αεροδρόμιο.

Αφού χάσαμε μία ώρα από τον πολύτιμο χρόνο μας, λόγω της Movistar, γυρίσαμε στο κατάλυμα μας για να πάρουμε τα πράγματα μας και να μιλήσουμε με τον Χαβιέρ. Μου είχε δώσει την κάρτα του, στην οποία ανέγραφε το τηλέφωνο του. Μιλήσαμε μέσω της εφαρμογής WhatsApp. Του ζήτησα να ναυλώσουμε το ταξί του για όλη την ημέρα, ώστε να επισκεφτούμε τον αρχαιολογικό χώρο Pachacamac, το μουσείο Larco, το εθνικό αρχαιολογικό μουσείο της Λίμα, το αρχαιολογικό χώρο Huaca Pucllana και τον αρχαιολογικό χώρο Huaca Huallamarca….και μετά ξύπνησα!...

Ο καημένος ο Χαβιέρ αφού σίγουρα με πέρασε για θεότρελη , μου είπε δειλά δειλά, ότι είναι λίγο δύσκολο να τα προλάβουμε όλα αυτά σε μία μέρα. Εγώ η έξυπνη υπολόγιζα τον χρόνο που πιθανόν θα χρειαζόμασταν στα αξιοθέατα και μου έβγαινε ότι ίσως δεν προλαβαίναμε να δούμε ένα από αυτά…Όπως καταλάβατε δεν υπολόγισα τον χρόνο μετάβασης από το ένα στο άλλο, σε συνδυασμό με το κυκλοφοριακό της Λίμα! Έτσι λοιπόν, του είπα ότι θα ξεκινήσουμε από το Pachacamac και βλέπουμε…ότι προλάβουμε!

Ο «καημένος» ο Χαβιέρ λοιπόν, μου ζήτησε 300/Soles ~ 75€ για δύο άτομα για όλη την ημέρα (από τις 10:30 έως τις 18:30). Στην αρχή μου φάνηκαν πολλά και φυσικά ήταν! Στην συνέχεια όμως θυμήθηκα ότι είχα διαβάσει στο Lonely planet ότι οι τιμές με τουρ για τον αρχαιολογικό χώρο Pachacamac κυμαίνονται γύρω στις 112/Soles ανα άτομο. Μετά σκέφτηκα να πάμε με Uber, αλλά για να πάμε εκεί θα έπρεπε να βρούμε όχημα που να μας περιμένει και με το Uber δεν είχαμε αυτήν την δυνατότητα. Όλα αυτά λοιπόν, σε συνδυασμό με τη μανία μου να δω όσο πιο πολλά μπορώ σε μία μέρα, με οδήγησαν στην απόφαση να δεχτώ…Ο αδερφός μου με έκραξε μετά, γιατί δεν έκανα παζάρι… Αυτό ήταν μία από τις σπατάλες μου. Θα μπορούσα να διαπραγματευτώ καλύτερη τιμή, αλλά εγώ έπεσα αμαχητί!

Έτσι λοιπόν, αφού τα είπαμε και τα συμφωνήσαμε με τον Χαβιέρ ήρθε και μας πήρε από ένα σημείο λίγο πιο κάτω από το hostel μας, για να μην τον δει ο ιδιοκτήτης (γιατί άραγε;…) και ξεκινήσαμε. Ακολουθήσαμε την παραλιακή διαδρομή, είδαμε τις γνωστές φαβέλες που εκτείνονται σε ένα πολύ μεγάλο μέρος της πόλης αλλά και των περιχώρων της. Επίσης είδαμε και το γκαρούα, το γνωστό στρώμα ομίχλης που καλύπτει την Λίμα και νιώσαμε την υγρασία στο πετσί μας...

Αυτό όμως που θα μου μείνει αξέχαστο είναι το κάμπριο φορτηγό! Δεν υπήρχε ο τύπος! Θεούλης Δεν είμαι και πολύ σίγουρη, οτι μπορεί να μεταφέρει κάτι…με αυτό το «όχημα»!…αλλά μου έφτιαξε τη μέρα

Φτάνοντας στο αρχαιολογικό χώρο Pachacamac, κατευθυνθήκαμε πρώτα προς το μουσείο. Εκεί βγάλαμε εισιτήρια (15/Soles ανα άτομο και περιλαμβάνει το μουσείο και τον αρχαιολογικό χώρο) και πρώτα μπήκαμε στο μουσείο. Στην είσοδο του, είδα για πρώτη φορά το παράξενο άτριχο σκυλί του Περού, γνωστό ως Incas Orcild. Καθόταν μπροστά στην είσοδο του μουσείου, φορούσε μία μπλουζίτσα και ήταν γεμάτο σκόνη

Το πλησίασα και είδα ότι δεν σάλεψε καθόλου. Έκατσα απέναντι του και άρχισα να του μιλώ. Κούνησε λίγο το κεφάλι του, μάλλον ως ένδειξη ότι με ακούει, αλλά κατά τ’ άλλα δεν κουνήθηκε καθόλου. Ούτε καν την ουρά δεν κούνησε! Πολύ «βαρύ πεπόνι» το Ινκαϊκό σκυλάκι Πρόσεξα ότι έχει πολύ λίγο τρίχωμα στο κεφάλι του και κάποια εξογκώματα στο σώμα του. Όταν γύρισα Ελλάδα έψαξα να βρω για αυτή τη ράτσα, καθώς είχα πλήρη μεσάνυχτα για την ύπαρξη του. Το συμπάθησα πολύ! Ήταν ήσυχο και είχε προσωπικότητα !!!
Μετά από αυτή την ευχάριστη συνάντηση, μπήκαμε στο μουσείο και στην συνέχεια ακολούθησε η επίσκεψη μας στον εξωτερικό αρχαιολογικό χώρο.

Αρχαιολογικός χώρος και μουσείο Pachacamac
O αρχαιολογικός χώρος Pachacamac βρίσκεται στην κοιλάδα Λουρίν, 31 χλμ νοτιοανατολικά της Λίμα, διασχίζοντας την παλιά νότια κεντρική οδική αρτηρία Παναμερικάνα. Στην κοιλάδα Λουρίν, η οποία έχει πάρει το όνομα της από τον ομώνυμο ποταμό, εγκαταστάθηκαν για τρεις χιλιάδες χρόνια μια σειρά πολιτισμών και εθνοτήτων που εκμεταλλεύονταν τα νερά του ποταμού.

Το Pachacamac ήταν το σημαντικότερο προ-ισπανικό ιερό κέντρο στην περουβιανή ακτή για πάνω από 1500 χρόνια. Το κύρος του βασίστηκε σε ένα διάσημο μαντείο, το οποίο δημιουργήθηκε από πολλούς curacas, τους παραδοσιακούς αρχηγούς των Άνδεων και τους πρώτους άρχοντες, που έφταναν εδώ από διάφορες μακρινές επαρχίες με σκοπό την τέλεση σημαντικών θρησκευτικών τελετουργικών. Ο ιερός χώρος Pachacamac αποτελούσε μέρος αυτών των θρησκευτικών τελετών

Η λέξη Pachacamac σημαίνει «αυτός που δίνει ζωή στον κόσμο». Ο Pachacamac ήταν ένας θεός του φόβου, εξαιτίας της δύναμής του να προκαλεί σεισμούς. Οι αρχαίοι Περουβιανοί θεωρούσαν ότι ένα κούνημα του κεφαλιού του θα μπορούσε να προκαλέσει κατακλυσμούς. Απαγορεύονταν να κοιτάξεις τον θεό κατάματα και οι ιερείς έμπαιναν στους χώρους λατρείας γυρνώντας την πλάτη τους. Οι επιβλητικοί ναοί που υψώνονται στο ιερό του, μαρτυρούν τη μακροχρόνια σημασία αυτού του θεού!

Το Pachacamac ανάγεται από το 200 π.Χ., κατά τη διάρκεια της Διαμορφωτικής περιόδου. Αργότερα, εδώ εγκαταστάθηκαν οι κάτοικοι που αποτέλεσαν τον πολιτισμό της Λίμα, οι οποίοι έχτισαν τα πρώτα κτίρια στην γύρω περιοχή. Ωστόσο, εκείνη την εποχή η επίδραση του ιερού συγκροτήματος παρέμενε σε τοπικό επίπεδο.

Το ιερό που βλέπουμε σήμερα ανάγεται στη Μέσω-οριζόντια περίοδο. Μεταξύ 600 - 1100 μ.Χ., ο πολιτισμός των Huari κυριάρχησε στην κεντρική ακτή και το ιερό άρχισε να ελκύει προσκυνητές από πολλές κεντρικές επαρχίες των Άνδεων. Από την εποχή αυτή χρονολογείται ένας εκτεταμένος χώρος ταφής, οι ανασκαφές του οποίου έγιναν από τον Max Uhle το 1896, και βρίσκεται κάτω από το ναό του θεού Pachacamac. Την ίδια περίοδο χρονολογείται και μια σειρά κεραμικών προσφορών που βρέθηκαν στην περιοχή.

Κεραμικό αγγείο σε σχήμα οστρακοειδούς

Αργότερα, μεταξύ 1100-1470 μ.Χ., μία περίοδος που χαρακτηρίστηκε από την ανάπτυξη των περιφερειακών κρατών και των Senorios, η περιοχή βρίσκονταν υπό το επιρροή των Ychma, μία τοπική εθνότητα. Οι Ychma έχτισαν μεγάλο μέρος της ιερής ακρόπολης. Υπάρχουν 16 πυραμίδες που ανήκουν στους Ychma. Κάθε μία από αυτές τις πυραμίδες, απαρτίζεται από αρκετές επιστρώσεις επιπέδων και μία κεντρική ράμπα. Στους Ychma ανήκει και ο «Βαμμένος Ναός», ο οποίος είναι επίσης μία κλιμακωτή πυραμίδα, με χρωματισμένους τοίχους, πάνω στους οποίους υπήρχαν ζωγραφισμένα μοτίβα πουλιών και ψαριών. Ο Ναός αυτός αποτελούσε τη κατοικία του θεού Pachacamac.

Πυραμίδα Νο 1

Πυραμίδα Νο 1

Με την άφιξη των Ίνκας, ο ιερός χώρος του θεού Pachacamac έγινε ένα από τα κύρια διοικητικά κέντρα της ακτής και οι ιερείς του Pachacamac υιοθέτησαν τα αυτοκρατορικά σύμβολα του Tahuantinsuyu. Ο «Ναός του Ήλιου» και ο «Οίκος των Επίλεκτων Γυναικών» (Palacio de las Mamacona ή Acllahuasi), χτίστηκαν τότε και αποτελούσαν και τα δύο, βασικά τελετουργικά κέντρα των Ίνκας. Τα μονοπάτια που ακολουθούσαν οι προσκυνητές για να φτάσουν στους ιερούς χώρους, είναι ακόμα ορατά, ενώ από την κορυφή του Ναού του Ήλιου, κάποιος μπορεί να απολαύσει την μοναδική θέα προς τον Ειρηνικό ωκεανό, τα κοντινά νησιά (αν η ατμόσφαιρα είναι καθαρή...) και την κοιλάδα Λουρίν.

Ναός του Ήλιου

Ναός του Ήλιου

Διάφοροι μελετητές έχουν επισημάνει τις πιθανές εκδοχές της αρχαίας λατρείας του θεού Pachacamac, ο οποίος άλλοτε αναφέρεται ως «Senor de los Milagros» (άρχοντας των θαυμάτων), άλλοτε ως Άρχοντας των Σεισμών ή ακόμα και Χριστός του Pachacamac. Επίσης θεωρούνταν και διπρόσωπος θεός!

Άγαλμα του θεού Pachacamac

Άγαλμα του θεού Pachacamac - πλάγια όψη, στην οποία φαίνεται η διπροσωπία

Κατά την άφιξη των Ισπανών, το 1533, το Pachacamac ήταν το πιο σημαντικό ιερό στην ακτή. Η εγκατάλειψη του, χρονολογείται από την αποικιακή εποχή.

Μία βασική μέθοδος ανασκαφών που χρησιμοποιήθηκε στο Pachacamac, είναι αυτή της στρωματογραφίας

Στην αρχή του αρχαιολογικού χώρου Pachacamac υπάρχει ένα σύμπλεγμα από κατασκευές με το όνομα “Complex of Small Adobes”. Πρόκειται για κατασκευές με μικρά τούβλα (adobes) τα οποία ανάγονται από τον πολιτισμό της Λίμας (200-600 μ.Χ.). Αυτές οι κατασκευές είναι γνωστές ως “bookshelf” (ράφι), εξαιτίας της χρήσης μικρών τούβλων κάθετα τοποθετημένων μεταξύ τους.

Αμέσως μετά το μουσείο, η πρώτη κατασκευή που συναντάς είναι το Mamacona ή Acllahuasi. Ανήκει στη εποχή των Ίνκας και ήταν η κατοικία των γυναικών που επιλέχθηκαν να αφιερωθούν στη λατρεία του θεού Ήλιου. Δυστυχώς δεν είναι επισκέψιμο, καθώς έχει κριθεί επικίνδυνο μετά τον μεγάλο σεισμό του 2007.

Οίκος των επίλεκτων γυναικών

Στον ιερό χώρο Pachacamac βρέθηκαν επίσης και πολλά Quipu. Τα quipu ήταν σκοινιά, από τα οποία κρέμονταν άλλα πιο μικρά κορδόνια, πάνω στα οποία έκαναν κόμπους διαφόρων μεγεθών και χρωμάτων. Ήταν ένα σύστημα καταγραφής των Ίνκας, στο οποίο «αποθήκευαν» σημαντικές ποσοτικές πληροφορίες. Η εύρεση μεγάλου αριθμού quipu στο Pachacamac, μαρτυρεί την σημαντικότητα του ιερού για τους Ίνκας!

Συνεχίζοντας ευθεία προς τον ψηλότερο λόφο, περάσαμε πρώτα από την πλατεία των προσκυνητών για να φτάσουμε στον Ναό του Ήλιου. Από εκεί είχαμε μια καταπληκτική θέα στην γύρω περιοχή!

Ναός του Ήλιου

Όταν φτάσαμε στη κατασκευή Taurichumpi, στα όρια του αρχαιολογικού χώρου, διαπιστώσαμε πόσο άναρχη είναι η δόμηση γενικά στη χώρα…Εκεί που τελείωνε ο αρχαιολογικός χώρος ξεκινούσαν οι φαβέλες!

Η παρακάτω φώτο δείχνει ένα σχεδιάγραμμα της διαδρομής που ακολουθήσαμε κατά την επίσκεψή μας στον αρχαιολογικό χώρο.

Η επίσημη ιστοσελίδα του μουσείου είναι εδώ για περισσότερες πληροφορίες.

 

[buffon85]

Αφού περάσαμε τον έλεγχο μετά κόπων και βασάνων, γιατί ο συγκεκριμένος υπάλληλος που τύχαμε, μέχρι να σηκώσει το ένα πόδι βρωμούσε το άλλο…τόσο αργός!...

εμας η ευγενεστατη υπαλληλος στον ελεγχο των διαβατηριων μας ειπε: αυτο ειναι το πιο ομορφο διαβατηριο που εχω δει ποτε! και εμεις της ειπαμε: κι εμεις ελπιζουμε να δουμε την πιο ομορφη χωρα που εχουμε δει ποτε!

 

[Sassenach77]

κι εμεις ελπιζουμε να δουμε την πιο ομορφη χωρα που εχουμε δει ποτε!

Δεν ξέρω τι πόρισμα έβγαλες εσύ, αλλά εγώ ήμουν πολύ "κλαψάρια" κατα την διάρκεια του ταξιδιού ....οι συγκινήσεις ήταν πολλές!...

Υ.Γ. Δεν έχω φτάσει ακόμα στις "συγκινήσεις"

 

[Sassenach77]

5 Απριλίου 2018 – Μέρος 2ο – Λίμα

Ένας από τους βασικούς λόγους που ήθελα διακαώς να επισκεφτώ τον αρχαιολογικό χώρο Pachacamac, ήταν το γεγονός ότι είχε αποτελέσει σημαντικό θρησκευτικό κέντρο του πολιτισμού των Ουάρι! Οι 16 μέρες που διέθετα στην χώρα δεν επαρκούσαν για να επισκεφτώ πολλά σημεία, ιστορικού και αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, στο Περού. Ένα από αυτά ήταν και το Ayacucho.

Λίγα χιλιόμετρα έξω από το Ayacucho βρίσκονται τα ερείπια της πόλης Ουάρι, η οποία αποτελούσε πρωτεύουσα του ομώνυμου πολιτισμού. Μία πόλη που αριθμούσε πληθυσμό περι των 70.000 κατοίκων. Ένα νούμερο πραγματικά μεγάλο για εκείνη την εποχή! Ο πολιτισμός των Ουάρι αναπτύχθηκε περίπου από το 600 έως το 1100 μ.Χ. Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι, ήταν ο πρώτος λαός που ενοποίησε διαφορετικές φυλές σε ένα σύνθετο δίκτυο κατά μήκος των σημερινών περουβιανών Άνδεων, καθώς και των παράκτιων περιοχών του σημερινού Περού. Ήταν ένας από τους μακροβιότερους πολιτισμούς της χώρας, ο οποίος εξαφανίστηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.

Οι Ουάρι ήταν μια φυλή πολεμιστών. Ίδρυσαν τον πρώτο μιλιταριστικό, αστικό πολιτισμό στο Περού και επέκτειναν την επιρροή τους μέσω κατακτήσεων. Στους πολιτισμούς που κατακτούσαν, επέβαλαν τα δικά τους έθιμα και απαγόρευαν την άσκηση των κατακτημένων παραδόσεων. Τα έργα υποδομής, όπως το οδικό δίκτυο που δημιούργησαν, καθώς και οι αρχιτεκτονικές κατασκευές τους, όπως το προηγμένο σύστημα εξαερισμού και τα αντισεισμικά σπίτια, οικειοποιήθηκαν από μεταγενέστερους πολιτισμούς, όπως αυτόν των Ίνκας! Τέλος ήταν γνωστοί για τα υψηλής ποιότητας υφαντά και την κεραμοποιία τους.

Μουσείο Pachacamac - Πολιτισμός Huari - Κεραμικό αγγείο

Μουσείο Pachacamac - Πολιτισμός Huari - Τσάντα για την φύλαξη φύλλων κόκας

Αφού λοιπόν, με πόνο καρδιάς, άφησα απ’ έξω το Αγιακούτσο, αρκέστηκα να επισκεφτώ μόνο το ιερό Pachacamac, στη Λίμα, και να πάρω μία ελάχιστη «γεύση» από τους Ουάρι…παρηγοριά στην «άρρωστη» λέγεται αυτό, αλλά δεν μου το λέω για να μην στεναχωριέμαι

Πάραυτα το Pachacamac μου άρεσε πολύ, και το μουσείο του, αν και μικρό, ήταν πολύ κατατοπιστικό. Άξιζε η επίσκεψη!

***
Είχε έρθει η ώρα να φύγουμε. Ο Χαβιέρ ήταν μαζί μας κατά την διάρκεια της βόλτας μας στον αρχαιολογικό χώρο Pachacamac και μάλιστα κάποια στιγμή μου είπε διάφορα ιστορικά στοιχεία για το ιερό! Δεν περίμενα να κάνει τον ξεναγό μας…μάλλον ήθελε να αποσβέσει τις 300/Soles

Όταν φτάσαμε στο σημείο του αρχαιολογικού χώρου, που βρίσκονταν δίπλα στις φαβέλες ή μάλλον οι φαβέλες είχαν φτάσει δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο…ο Χαβιέρ δυσανασχέτησε! Άρχισε να μας λέει ότι αν δεν τους σταματούσαν θα έχτιζαν και μέσα στον αρχαιολογικό χώρο. Ήταν ολοφάνερο ότι τον ενοχλούσε το γεγονός αυτό και δεν το έκρυβε! Ήταν ο πρώτος Περουβιανός που εξέφρασε δυσαρέσκεια για την άναρχη δόμηση της χώρας. Αργότερα θα ακολουθούσαν και άλλοι…

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και πήραμε το δρόμο της επιστροφής, στη Λίμα. Όταν μας ρώτησε ο Χαβιέρ που θέλαμε να πάμε, δυσκολευτήκαμε να πάρουμε απόφαση…Μουσείο Larco ή Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο; οεο! Τα δύο μουσεία είναι πολύ κοντά μεταξύ τους, αλλά πολύ μακριά από το Pachacamac! Με το GPS της Google είδα ότι χρειαζόμασταν 1 ώρα για να φτάσουμε συν την κίνηση της Λίμα…Η ώρα είχε πάει 13:00 και έπρεπε να διαλέξουμε γιατί, όσο και να μην μου άρεσε, δεν προλαβαίναμε και τα δύο Τελικά αποφασίσαμε με τον αδερφό μου να δούμε τη μεγαλύτερη ιδιωτική συλλογή προ-Κολαμβιανής περουβιανής τέχνης!

Η διαδρομή που πήραμε ήταν διαφορετική από την πρωινή που έγινε παραλιακά. Χαζεύαμε την πόλη και βγάζαμε φωτογραφίες. Διασχίσαμε την Παναμερικάνα…

…και μετά μπήκαμε και βγήκαμε από διάφορες γειτονιές…

…είδαμε και το εθνικό στάδιο ποδοσφαίρου της Λίμα…

…και συνεχίσαμε μέχρι να φτάσουμε στην συνοικία Pueblo Libre…

Εκεί βρίσκεται το Μουσείο Larco με τους πανέμορφους κήπους του!

Το Μουσείο Larco στεγάζεται σε ένα αρχοντικό του 18ου αιώνα. Το μουσείο φιλοξενεί μία μόνιμη έκθεση, που δίνει την δυνατότητα στους επισκέπτες να εξερευνήσουν την ιστορία του αρχαίου Περού σε βάθος 5000 ετών, μέσα από μια συναρπαστική συλλογή προ-Κολομβιανής τέχνης.

Πολιτισμός Chavin - Κεφαλές "καρφιά"

Πολιτισμός Moche - Κεραμικό αγαλματίδιο

Πολιτισμός Moche - Κεραμικό αγγείο

Πολιτισμός Huari - Κεραμικά

Πολιτισμός Lambayeque- Κεραμικά

Πολιτισμός Nazca- Κεραμικό

Πολιτισμός Paracas- Υφαντό τεραστίων διαστάσεων με υπέροχα σχέδια

Πολιτισμός Moche- Μαχαίρι και κύπελλο για τη συλλογή του αίματος, που δίνονταν απο τους πολεμιστές ως προσφορά στους θεούς

Πολιτισμός Moche - Χρυσά σκουλαρίκια διακοσμημένα με σαύρες

Πολιτισμός Chimu- Χρυσό περιλαίμιο και κεφαλή

Τα περισσότερα μουσεία του κόσμου διαθέτουν μεγάλο αριθμό αντικειμένων που βρίσκονται σε αποθηκευτικούς χώρους μη προσβάσιμους στο κοινό… Από την ίδρυση του μουσείου το 1926, οι αποθήκες του ήταν οι μοναδικές στο Περού – και μεταξύ των λίγων σε όλο τον κόσμο – που ήταν ανοιχτές στο ευρύ κοινό. Υπάρχουν σειρές απο ράφια που περιέχουν 30.000 καταγεγραμμένα αντικείμενα αρχαίας κεραμικής! Όταν μπήκα στις αποθήκες γύρισε το μάτι μου ρουλέτα δεν ήξερα τι να πρωτοθαυμάσω!!!

Υπάρχει και το «ερωτικό δωμάτιο», στο οποίο φιλοξενείται μία συλλογή προ-Κολομβιανής ερωτικής τέχνης. Οι επισκέπτες έχουν την δυνατότητα να απολαύσουν κεραμικά που αναπαριστούν την σεξουαλικότητα στο αρχαίο Περού! Ο ερωτισμός που υπάρχει σε αυτή τη μεγάλη συλλογή κεραμικής, αναδεικνύει την μεγάλη σημασία που έδιναν οι αρχαίοι Περουβιανοί στην σεξουαλική επιθυμία, την έλξη και την έλευση των αντίθετων αλλά συμπληρωματικών δυνάμεων, που επιτρέπουν στη ζωή να αναγεννιέται ασταμάτητα!

Το Μουσείο Larco είναι ένα από τα ωραιότερα μουσεία που έχω δεί! Πληρώσαμε 30/Soles ~ 7€ το άτομο. Περισσότερες πληροφορίες για το μουσείο θα βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα εδώ

***
Επόμενη μας στάση και τελυταία ήταν ο αρχαιολογικός χώρος Huaca Pucllana. Πρόκειται ένα πλίνθινο διοικητικό κέντρο, που αποτελούσε τόπο συνάντησης εμπόρων και τόπος θρησκευτικών τελετών. Τον 8ο αιώνα καταλήφθηκε από τους Ουάρι, που το μετέτρεψαν σε κοιμητήριο. Με τον καιρό έγινε ένας τόπος προσφορών και λατρείας, δηλαδή ένα Huaca ή ιερό! Ο σχετικός ιστότοπος εδώ

Στις 17:00 που φτάσαμε, ήταν κλειστός ο αρχαιολογικός χώρος. Λειτουργούσε όμως κανονικά το εστιατόριο και μπορούσαμε να μπούμε μέχρι ένα σημείο. Συναντήσαμε πάλι τα συμπαθέστατα Ινκαϊκά σκυλάκια

***

Είχε έρθει η ώρα να αποχαιρετίσουμε τον Χαβιέρ. Τον ενημερώσαμε ότι θα γυρνούσαμε με τα πόδια, οπότε τον πληρώσαμε και έφυγε. Ξεκινήσαμε λοιπόν την βόλτα μας μέσα στην πόλη. Ήταν ωραία! Παρατηρούσαμε τον κόσμο και σχολιάζαμε γενικώς την πόλη….Η Λίμα δεν μου άρεσε σαν πόλη! Η πρώτη κακή εντύπωση οφείλεται στην υπερβολική υγρασία…

Όταν φτάσαμε στο hostel είχε περάσει η ώρα, είχε βραδιάσει και εμείς πεινούσαμε σαν λύκοι! Φρεσκαριστήκαμε, μαζέψαμε τα πράγματα μας, γιατί θα φεύγαμε την άλλη μέρα και βούρ για εύρεση φαγητού! Κατευθυνθήκαμε προς το εμπορικό Larcomar. Να δούμε και εμείς τι είναι αυτό το Larcomar… Προσωπικά δεν μου άρεσε τίποτα απο αυτό. Άλλο ένα εμπορικό κέντρο πππφφφ

Κάτσαμε στο εστιατόριο Popular, σε ένα σημείο που είχαμε θέα τον Ειρηνικό και την παραλιακή. Παραγγείλαμε να φάμε γιατί εγώ ειδικά είχα λιμοκτονήσει!

Aji de Gallina για μένα. Κοτόπουλο «πνιγμένο» σε τσίλι σάλτσα με ψημένο τυρί, συνοδευόμενο με ρύζι και καλαμπόκι, το οποίο ήταν πεντανόστιμο!

Arroz con pato για τον αδερφό μου. Πάπια με ρύζι, που ήταν μάπα και ο αδερφός μου έτρωγε από το δικό μου

Και ένα papa rellena (γεμιστή πατάτα) σαν συνοδευτικό, επίσης πολύ νόστιμο!

Και φυσικά είχε έρθει η ώρα να δοκιμάσω περουβιανή μπύρα
Cusqueña Roja Red Lager

Cusqueña Dark Lager

Η κόκκινη ήταν πιο πικρή και πολύ καλύτερη!

Αφού φάγαμε και "στανιάραμε", ήπιαμε και μία δεύτερη μπύρα και πληρώσαμε το λογαριασμό. Ήταν 174/Soles ~ 45€ με κάρτα, στον οποίο συμπεριλαμβάνονταν κάτι χρεώσεις που δεν έχω ιδέα τι είναι...πχ I.G.V. 21.71/Soles Anyway!

Ήταν νωρίς ακόμα και θέλαμε να κάνουμε βόλτα! Κινηθήκαμε παραλιακά. Στη διαδρομή χαζεύαμε τη θάλασσα και την απίστευτη κίνηση που είχε η παραλιακή…

Μέχρι που φτάσαμε στο «πάρκο του έρωτα». Πρόκειται για ένα πάρκο που είναι αφιερωμένο στο παλιό περουβιανό έθιμο του φλέρτ σε δημόσιους κήπους. Τώρα το φλέρτ γίνεται από τα κινητα και εκεί Στο κέντρο του υπάρχει ένα μεγάλο άγαλμα ενός ζευγαριού που φιλιέται, με το όνομα «Φιλί»

Γύρω γύρω υπάρχει ένα ελικοειδές μωσαϊκό παγκάκι που θυμίζει το park Guel στη Βαρκελώνη. Πάνω του υπάρχουν ονόματα και ερωτικά σημειώματα. Φυσικά δεν λείπουν και τα λουκέτα. Το χαζέψαμε και αυτό, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και θυμηθήκαμε τη Βαρκελώνη

Συνεχίσαμε μετά πάλι παραλιακά μέχρι που η ώρα πέρασε και πήραμε το δρόμο για το κρεβάτι μας, κάνοντας βόλτα στους δρόμους του Miraflores.

Την επόμενη μέρα είχε πολύ νωρίς εγερτήριο. Θα παίρναμε το λεωφορείο για Νάσκα…